جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « غیریت سازی » در نشریات گروه « علوم اجتماعی »
تکرار جستجوی کلیدواژه «غیریت سازی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
این نوشتار درصدد «تحلیل گفتمان پیامهای فرهنگی و سیاسی شهرداری تهران» بر اساس نظریه گفتمان لاکلا و موفه است که از سال 1385 تا 1395 بر روی بیلبوردهای شهر تهران انتشار یافته اند، تا از این طریق بتوان به این پرسش ها پاسخ داد که این نهاد دال های مرکزی و شناور گفتمان خود را چگونه مفصل بندی کرده است؟ و آیا غیریت سازی و طرد گفتمان رقیب را مدنظر داشته است؟ محقق با انتخاب هدفمند 25 نمونه طرح گرافیکی و بررسی دلالت های معنایی و ساختار گفتمانی هریک از آن ها، منطبق بر مفاهیم و مولفه های نظریه گفتمان، به اشباع نظری رسید. نتایج و برون داد این پژوهش بیانگر آن است که دال مرکزی «ولایت مداری» در محور و کانون گفتمان این نهاد قرار گرفته است. دال های شناور «مدیریت جهادی»، «روحانیت» و «تهاجم فرهنگی»، با پیوند به پیرامون و حول کانون مرکزی، مفصل بندی گفتمان شهرداری تهران با خاستگاه گفتمان «اصول گرایی» را تشکیل داده اند. زنجیره هم ارزی با کنشگران سیاسی و اجتماعی منتقد دولت شکل نگرفت و اما نهایتا غیریت سازی و به هم ریختن مفصل بندی گفتمان رقیب بر اساس منطق تفاوت حاصل نشد که آن را می توان در عدم موفقیت در کارزار انتخاباتی 1396 مشاهده کرد.
کلید واژگان: تحلیل گفتمان, لاکلا و موفه, اصلاح طلبی, اصولگرایی, غیریت سازی, شهرداری تهران}The purpose of this paper is "Discourse Analysis of Cultural and Political Messages of Tehran Municipality" based on Laclau and Mouffe's discourse theory, published on the billboards of Tehran from 2006 to 2016, in order to answer these questions: How the Tehran municipality articulates discourse due to its nodal points and floating signifiers? Has it considered antagonizing and rejection of rival discourse components? The researcher achieved a theoretical saturation by the targeted selection of 25 graphic designs and exploring the semantic implications and discourse structure of each according to the concepts and components of discourse theory. The findings of the research show: The nodal point and the “guardianship-centeredness (velayatmadari) “is on the focus of the municipality, the “jihadi management”, “clericalism”, “cultural invasion” are articulated around this focal point which has conformity with the discourse of “principals”. The chain of equivalence with the critical political and social activists of the government was not formed.
Keywords: Discourse Analysis, E. Laclau & S. Muffe, Reformist, PRINCIPALISM, Antagonism} -
هدف اصلی پژوهش این است که غیریت سازی قدرت سیاسی در اندیشه اسلام سیاسی فقاهتی با تاکید بر اندیشه سیاسی امام خمینی (ره) به عنوان اسلام مستقر در ایران امروز را، به صورت یک شبکه مفهومی مفصل بندی نماید. در این مقاله تلاش شد با استفاده از روش تحلیل گفتمان، فرایند غیریت سازی در اسلام سیاسی فقاهتی امام خمینی در قالب یک مدل نشان داده شود. اندیشه سیاسی امام خمینی به عنوان شارح و معمار اسلام سیاسی فقاهتی در جمهوری اسلامی، متن محوری این پژوهش قرار گرفت. برای این منظور با واکاوی در اندیشه سیاسی و بیانات امام خمینی، مولفه های دال مرکزی و دال های شناور گفتمان اسلام ناب مورد نظر ایشان، در چارچوب نظریه گفتمان بیان گردید تا زنجیره هم ارزی مفاهیم غیریت سازی شده روشن گردند. با روشن شدن زنجیره های نفی رژیم پهلوی، نفی گفتمان غرب و غرب زدگی، نفی اسلام های دیگر، نفی گفتمان ملی گرایی سکولار، نفی وابستگی، استعمار و استثمار، راه برای مفصل بندی موضوعات و مفاهیم دیگر از قبیل نظارت بر قدرت سیاسی و غیره باز می شود.
کلید واژگان: گفتمان, اسلام سیاسی, امام خمینی, غیریت سازی} -
وضعیت جامعه شناسی در ایران یکی از پرشمارترین جایگاه های موضوعی مطالعات را شکل داده است اما با این حال این مطالعات در حدود توضیح نابسنده ساختار وضعیت مسئله گون جامعه شناسی در ایران متوقف شده، و کمتر قادر به توضیح فرایندی این ساختار بوده است. تحقیق حاضر با هدف بعد بخشیدن به ساختار-فرایند وضعیت جامعه شناسی، از تکنیک ترسیم ماتریس شرطی/پیامدی تمهید شده در روش نظریه زمینه ای سیستماتیک استفاده نموده است. بنابر یافته های تحقیق؛ امر کانونی منتهی به وضعیت پدید آمده برای جامعه شناسی در ایران عبارت است از فقدان رسمیت جامعه شناسی. فقدان رسمیت جامعه شناسی به معنای اعم، موکول به فقدان رسمیت چندین مقوله اعم از؛ فقدان رسمیت میان میدانی امر اجتماعی، فقدان رسمیت اجتماعی جامعه شناسی و فقدان رسمیت معیارهای درون میدانی جامعه شناسی می باشد که در سطح خرد، ناظر بر اجتماعات علمی و کنشگران میدان جامعه شناسی، در سطح میانی، ناظر بر دو میدان معرفت عامه و معرفت آکادمیک، در سطح کلان، ناظر بر میدان های سه گانه اقتصادی و سیاسی و ایدیولوژیک، و در سطح ابرکلان، ناظر بر ایفای نقش آنتیگونیستیک علیه سرمایه داری جهانی، دولت نفتی، تجربه مدرنیته و...می باشد.
کلید واژگان: آنتیگونیسم, اجتماعات علمی, جامعه شناسی در ایران, سرمایه داری جهانی, غیریت-سازی, ماتریس شرطی, پیامدی}The situation of sociology in Iran is problematic; the studies have never explained the process of this situation. To study this problematic situation, we used the method of conditional/consequential matrix. According to the research findings, the core category leading to this was a lack of formal recognition of sociology. The lack of formality of sociology in the general sense was due to the lack of recognition of several categories, including the lack of social recognition of sociology, and the lack of recognition of sociological criteria. This situation, at the micro-level, is related to scientific communities and sociological actors; at the intermediate level, it is connected to public and academic knowledge; at the macro level, it is related to economic, political, and ideological fields; at the super macro level, it is connected to the international order, the oil state, and the experience of modernity.
Keywords: Iranian Sociology, Conditional Consequential Matrix, Scientific Communities International Order, Antagonism} -
کوششهای گفتمانی حافظ برای بازنمایی گفتمان استعلایی عصر، و پایداری در مقابل نظام معنایی و کنشگران آن، با هدف غیرت سازی و مشروعیت زدایی، ذیل الگوی گفتمان پایداری، قابل تبیین است. این مقاله می کوشد تا با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی به بررسی گفتمانی ادبیات پایداری در غزلیات حافظ، بر مبنای نظریه گفتمان لاکلایو و موف و الگوی نشانه شناسی گفتمانی سلطانی، بپردازد. در این شیوه، دیوان غزلیات حافظ از منظر متن، بینامتنیت و بافت مورد بررسی قرار گرفته است. مسئله مقاله این است که نظام های گفتمانی بازنمایی شده در متن کدامند و چه نسبتی با گفتمان پایداری دارند. بر اساس این روش، روشن شد که چهار خرده گفتمان: حاکمیتی، پایداری، عرفان و تصوف در متن حضور دارند و عمده نزاع معنایی متن، حاصل تقابل خرده گفتمان پایداری با گفتمان هژمونیک حاکمیت وقت و گفتمان تصوف رسمی است. با توجه به قراین متنی، خرده گفتمان پایداری در تعامل با خرده گفتمان عرفان است. خرده گفتمان تصوف نیز در این دوره، همسو با حاکمیت وقت، در عرصه های مذهبی، سیاسی و اجتماعی حضوری فعال دارد. بازنمایی ویژگی های هویتی طبقات سیاسی- اجتماعی مرتبط با گفتمان حاکم، با هدف تاثیرگذاری بر ذهن سوژه، از کوشش های گفتمانی صاحب اثر است که در مجموع منجر به تبیین چهره قدرت و هویت گفتمانی آن شده است.
کلید واژگان: نشانهشناسی گفتمانی, گفتمان پایداری, غزلیات حافظ, غیریتسازی, بازنمایی, الگوی سلطانی, لاکلائو و موف}Hafiz’ discourse efforts to represent his age’s transcendental discourse, and resistance to its semantic system, with the aim of creating otherness and delegitimization , can be explained under the title of resistance discourse model. This article tries to offer a discourse-based study of resistance literature in Hafez’ Ghazals based on the discourse theory of Laclau and Mouffe and Soltani’s discourse semiology model, by relying on a descriptive-analytical method. With this method, the work is explicated from textual, intertextual, and texture points of view. The main question is what the represented discourse systems in the text are and what relation they have with resistance discourse. It has become clear that there are four different sub-discourses in the text, namely domination, resistance, mysticism, and sufism, and the major existing semantic conflict of the text is the result of the confrontation between the sub-discourse of resistance and hegemonic discourse of the government of the time. The representation of identity specifications of socio-political strata related to the dominant discourse, with the aim of influencing the subjects’ minds, is among the discourse efforts of the author (Hafez) which has in its totality led to the explanation of the power image and its discourse identity.
Keywords: Discourse Semiology, Resistance Discourse, Hafiz’ Ghazals, Creating Otherness, Representation, Soltani’s Model, Laclau, Mouffe} -
نحوه برخورد با غرب از مهم ترین مولفه های مهم فضای اندیشه ای ایران است. انقلاب اسلامی یکی از محصولات همین دغدغه مندی اندیشه ای می باشد. مطهری به عنوان یکی از مهم ترین ایدئولوگ های انقلاب کوشید تا در مقابله با پارادایم غزب زدگی با ایجاد ساز و برگی نوین برای باورها و اصول دینی سنتی، زمینه ای فراهم کند که دین اسلام توان رقابت با ایدئولوژی های غربی را داشته باشد. او می خواست از این راه ایمان جوانان را در مبارزه با سکولاریسم حفظ کند. در این مسیر، با خلق معناها و مضامین جدیدی که برگرفته از عناصر سنتی، مذهبی، اسطوره ای و مدرن بود به بازنمایی غرب پرداخت. در این مقاله سعی شده تا با بهره گیری از آموزه های مطالعات پسااستعماری در باب غیریت و دیگری سازی به عنوان چارچوب نظری و روش تحلیل گفتمان لاکلا و موفه به مثابه روش، به این سوال پاسخ داده شود که غرب در گفتمان سیاسی مطهری چگونه بازنمایی می شود؟ یافته های این مقاله مبین آن است که مطهری از طریق مکانسیم بازنمایی و غیریت سازی به ترسیم یک مرز هویتی میان «ما»ی ایرانی و «دیگری» غربی پرداخته و به تولید تصویری از غرب اقدام کرد که واجد دال هایی چون امپریالیست، استثمارگر، شیطان، ظالم، مستکبر، طاغوت و ظلمت است. این مقاله، بر اساس منطق هم ارزی، تفاوت غرب را در رویه های «استعماری» و«ضدیت با دین» در گفتمان مطهری بررسی کرده و چگونگی برجسته سازی «خود» و حاشیه رانی بازنمایی غرب به مثابه «دیگری» را نشان می دهد.کلید واژگان: گفتمان سیاسی مطهری, بازنمایی, غرب, پسااستعماری, غیریت سازی}The question of how to confront the West has always been an important issue for Iranians and their political and intellectual elites. The Islamic Revolution of Iran was a product of such a concern. Ayatollah Morteza Motahari, as one of the most important ideologue of the Islamic Revolution, tried to provide an account of Islam that is able to compete with new Western ideologies, particularly Marxism, in order to prevent the youth from being attracted to such ideologies. He created new meanings and notions derived from religious, traditional and even modern roots. In this paper, the main question is how the West is represented in Motahari’s political discourse. The post-colonial approach is the theoretical framework and Laclau and Mouffe’s discourse analysis theory is the research method. The findings of the research indicate that Motahari through representation and creation of otherness draws an identity boundary between “us” (Iranians) and the other (the West), and represents the latter with signifiers such as imperialist, exploiter, evil, cruel and darkness.Keywords: Motahari, representation, the West, otherness, post-colonialism}
-
تحقیق پیش رو با هدف تشریح فرآیند هژمونیک شدن گفتمان اصول گرایی عدالت محور در دهه سوم انقلاب (1380-1384) شکل گرفته است. با توجه به امتیازات نظریه لاکلاو و موفه از این نظریه به عنوان چارچوب نظری کارآمد و استراتژی روشی تحقیق برای این پژوهش استفاده شده است. یافته های رویکرد گفتمانی تحقیق به شرح زیر قابل ارائه اند:گفتمان اصول گرایی با استفاده از زمینه های ایجادشده در اثر تزلزل ها و بیقراری های گفتمان اصلاح طلبی و با بهره گیری از زمینه ها و امکانات سخت افزای و نرم افزاری هم چون در اختیار داشتن ساز و کارها و ابزارهای قدرت مانند قوه قضاییه و شورای نگهبان، توانست در فرآیندی رقابتی از اوایل دهه هشتاد در سه مرحله دومین دوره انتخابات شورای شهر، انتخابات مجلس هفتم و انتخابات ریاست جمهوری سال 84 زمینه های لازم را برای حاشیه رانی اصلاح طلبان و ساختارشکنی برخی دال های اصلی آن فراهم آورند. این گفتمان با تاکید بر شعارها و مفاهیمی مانند تشکیل دولت اسلامی از راه اقامه عدل و ارجاع آن به مضامینی هم چون امکانات برابر برای همه و آوردن نفت سر سفره های مردم که در قالب کاربرد زبان همه فهم و عامیانه، داشتن لحنی ساده، نمایش ساده زیستی و... ارائه می شد، به آفرینش نظام معنایی جدیدی دست زد و با استفاده از آن علاوه بر نقد دولت های گذشته و اشاره به نقصان ها و ناکارآمدی های آن ها در تامین و توجه عدالت محورانه به نیازهای اقتصادی و رفاهی مردم، به ساختارشکنی آن ها پرداخت و قابلیت دسترسی و اعتبار خود در افکار عمومی را افزایش داد. به این ترتیب این گفتمان برای چند سال به عنوان گفتمان هژمون در فضای سیاسی کشور حاکم شد.کلید واژگان: گفتمان, عدالت, اصول گرایی, غیریت سازی, هژمونی}This research aims to explain the process of hegemonization of justice-based conservative discourses, through the third decade of the Islamic Republic of Irans Revolution (1380-1384). Due to the advantages of Laclau and Mouffes theory on systematic representation of discursive conflicts (disappearance of a discourse and emergence of another), we used this theory as an efficient theoretical framework and as a research methodology strategy for our present work.
In competitive processes and based on the context developed by insecurities and mutability of the reformist discourse, e.g. issues in political and cultural arenas, negligence in economic domain, disagreements on theoretic and operational meanings of major concepts of discourse, etc., justice-based conservative discourse managed to provide the requirements of marginalization of reformists and deconstruction of some of their major concepts, such as reforms, people, law, etc. This was the result of a sequence of wins starting by the second round of city council election in the end of 1380s, followed by the seventh parliament election in the end of 1382 and the presidential election in 1384. In this period, the conservative discourse was able to create a new semantic order through which not only were the previous government criticized and their defects and inefficiencies in justice-based attention and security of peoples welfare and economic needs were mentioned, but also they attempted to deconstruct concepts and meanwhile increase self-accessibility and reputation in public thoughts. Finally, this discourse dominated the political sectors of the country for some years as the hegemonic discourse.Keywords: Discourse, Justice, Conservatism, reformism, Hegemony} -
این پژوهش با استفاده از نظریه و روش تحلیل گفتمان «ارنستو لاکلاو و شنتال موفه» به بررسی گفتمان عدالت اجتماعی با نشانه مرکزی کاهش فقر و محرومیت در متون لوایح برنامه های توسعه اول تا پنجم (که توسط سه دولت هاشمی، خاتمی و احمدی نژاد مصوب گردید)، می پردازد تا با درک نشانه های اصلی و مفصل بندی های خاص هر گفتمان و همچنین کنکاش تاثیر عوامل غیرگفتمانی بر هر گفتمان، تمایزات رویکردی، سیاستگذاری و عملکردی در میان این گفتمان ها را کشف نماید.
نتایج حاصل از تحلیل گفتمان متون حاکی از آن است که با هژمونی گفتمان سازندگی بر فضای سیاسی و اجتماعی کشور، این گفتمان با نقد مفهوم بازنمایی شده از عدالت اجتماعی در دهه اول انقلاب و اصول و شاخصه های آن، بویژه در بخش پرداخت سوبسید از سوی دولت به مردم، اقدام به غیریت سازی از گفتمان دولت موسوی نمود و مفهومی از عدالت اجتماعی را بازنمایی نمود که بسیار متاثر از فضای سیاسی و اجتماعی کشور پس از جنگ و لزوم بازسازی خرابی های ناشی از آن، ساماندهی اقتصاد کشور و حرکت به سمت و سوی رشد اقتصادی به منظور تامین منابع مالی مورد نیاز برای امر سازندگی و باز سازی مجدد کشور بود. بر این اساس مفهومی اقتصادی با شاخصه اصلی رشد اقتصادی از سوی این دولت در بازنمایی از دال شناور عدالت اجتماعی ارائه گردید. اما، گفتمان اصلاح طلبی با تاکید بر توسعه سیاسی، همراهی توسعه سیاسی با توسعه اقتصادی را در جهت تحقق دال شناور عدالت اجتماعی با نشانه مرکزی کاهش فقر و محرومیت را مطرح نمود و اما، آخرین گفتمان هژمونی یافته در نظام جمهوری اسلامی ایران، موسوم به گفتمان اصولگرای عدالت محور، که با غیریت سازی خود با گفتمان های پیشین بر مبنای تعریف خاص از دال شناور عدالت اقدام به اجرای طرح تحول اقتصادی نمود. در این مرحله، با توجه به مفهوم بازنمایی شده از عدالت اجتماعی در این گفتمان، به معنای توزیع فرصت ها و امکانات به طور مساوی به همه افراد و همه مناطق کشور به گونه ای که همه جای کشور با هم و هماهنگ پیشرفت کنند؛ دولت احمدی نژاد، در کنار هدفمندی یارانه ها، خصوصی سازی به شیوه ای نوین یعنی پرداخت سهام عدالت را در دستور کار خود قرار داد.کلید واژگان: عدالت اجتماعی, کاهش فقر و محرومیت, هژمونی, تحلیل گفتمان, غیریت سازی, مفصل بندی, دال و نشانه}The present study analyzes the discourses of social justice using Ernesto Laclau and Chantal Mouffe's discourse theory, with reducing poverty and deprivation as the central sign in the First to Fifth Development Plans Bills (approved in the three governments of Hashemi, Khatami, and Ahmadinejad). It aims at revealing the differences in approach, policymaking, and function of the discourses through studying the main signs and specific articulations of each discourse and exploring the effects of non-discursive factors on every discourse. The results of the discourse analysis of the texts indicated that the Construction Government, with its hegemony over the political and social space of the country, attempted at othering of the government of Mousavi through criticizing the representation of social justice in the first decade of the Revolution, and its principles and indicators, especially with regards to the payment of subsidies by the government to the people. It presented a new representation of social justice, which was highly influenced by the post-war political and social space of the country, the necessity of reconstruction of damages caused by war, economic reform of the country, and move towards economic growth in order to obtain the financial resources required for the construction and reconstruction of the country. Accordingly, a new economic concept, with economic growth as its primary indicator, was introduced by the government in representation of the floating signifier of social justice. The reformist discourse, with an emphasis on political development, proposed the association of political and economic development necessary for the realization of the floating signifier of social justice with reducing poverty and deprivation as the central sign. The last hegemonic discourse in the Islamic Republic of Iran, known as the discourse of justice-oriented Principlism, attempted to implement the economic development plan through othering the previous discourses and proposing a specific definition of the floating signifier of justice. In this level, with regards to the represented concept of social justice in this discourse, which involves equal distribution of opportunities and facilities among people and regions of the country so that all parts of the country can develop together and coordinately, the government of Ahmadinejad placed on its agenda, alongside the targeted subsidy plan, a new kind of privatization, which involved the payment of justice shares, i.e. distribution of shares of public companies among people instead of transfer of those companies to individuals.
Keywords: Social Justice, Reducing Poverty, Deprivation, Hegemony, Discourse Analysis, Othering, Articulation, Signifier, Sign} -
در این مقاله با بهره گیری از نظریه شرق شناسی ادوارد سعید و غیریت سازی نظریه گفتمان، به رویارویی ادبای مسیحی عرب با فرهنگ اسلامی پرداخته و نشان داده شده است که نقش مسیحیان عرب در اسلام ستیزی و گسترش نفوذ فرهنگی غرب به دنیای عرب به خصوص مدیترانه عربی از جمله کشورهای مصر، سوریه و تونس قابل توجه و بسیار گسترده بوده است و بر غیریت سازی از فرهنگ اسلامی تاکید داشته اند. مهم ترین مصادیق برساختن هویت «غیر» از فرهنگ اصیل اسلامی عربی در استهزای فرهنگ و احکام اسلامی، قبح شکنی از معاصی و خطوط قرمز اسلام همچون روابط نامشروع و خودکشی و ترویج برخی آموزه های مسیحی مانند: اعتراف به گناه یا معرفی مسیحیت به عنوان دین آرامش و مدارا، بی دین کردن خط و زبان عربی، بازنمایی اسلام به منزله دینی عقب مانده و مترادف با جهل و بی سوادی، تاریخ سازی و القای آغاز دوران رونق و ترقی با ورود فرهنگ غرب به جهان عرب و نیز تصویرسازی از غرب و مهاجمان متجاوز به مثابه پیام آوران تمدن و پیشرفت، برخی از راهبردهای ادیبان مسیحی عرب در تاریخ معاصر در قالب داستان ها و اشعار به شمار می رود.
کلید واژگان: ادبای مسیحی عرب, فرهنگ اسلامی, غیریت سازی, شرق شناسی}This paper by using theory of orientalism and antagonism in theory of discourse studies the confrontation of Christian Arab literati with Islamic calture and it has been shown that the role of Christian Arab literati is Significant and widespread in anti Islamic activities and tthe cultural influence of the West, especially in the Arab world, including Egypt, Syria and Tunisia and they emphasized on antagonism of islam. Most instances of identity constructed as "non" in Authentic Arabic Islamic culture: Ridicule the islamic culture, Breaking bad sins and evil red lines ofIslamic affairs such as liaison and the promotion of Christian doctrines such as Plead guilty and introduction of Christianity as a religion of peace. secularization of Arabic script and,language. representation of Islam as a backward religion and synonym with ignorance and illiteracy, history making and induction development era began with the arrival of west culture to the Arab world. illustration West aggressive as prophets of progress and civilization are some of Christian literati sterategies in their stories and poems.Keywords: Christian Arab literati, Islamic culture, antagonism} -
امام خمینی (ره) رهبری انقلاب اسلامی در ایران را به عهده داشت که تاثیرات گسترده ای بر منطقه خاورمیانه اسلامی و جهان اسلام داشته است. در «گفتمان اسلام احیاشده» که او به شکل گیری آن کمک کرده و در چارچوب آن سخن می گوید، غرب، به شیوه ای منحصربه فرد، بازنمایی و درواقع، غیریت سازی شده و تفاوت های ذاتی اش با شرق و اسلام مشخص شده است. در این مقاله، با بررسی موردی آرای امام خمینی (ره) و آیت الله مطهری، نحوه بازنمایی غرب تشریح می شود. در این گفتمان، توجه به غرب و غیریت سازی آن، جای خود را به خودسازی و خودشناسی به ویژه در آرای امام خمینی (ره) می دهد. او به دنبال گفت وگو با نظریه سیاسی و معرفت شناسانه غرب نیست، بلکه مفهوم سازی و ایده مبتنی بر خودسازی خود را دنبال می کند.کلید واژگان: گفتمان اسلام احیاشده, غرب, مدرنیته, نادیده انگاری مثبت, امام خمینی (ره), مطهری, شریعتی, غیریت سازی, خودسازی}Imam Khomeini led the Islamic Revolution of Iran, which left widespread impacts on the Islamic Middle East and the World of Islam. In the discourse of revived Islam, whose formation he helped and within whose framework he spoke, West is represented and in fact otherized in a unique method and its essential differences with the East and Islam are specified. Attempts have been made in the present paper to describe the way of representation of the West by studying the viewpoints of Imam Khomeini and Ayatollah Motahari. In this discourse, attention to the West and its otherization is replaced with self-improvement and self-knowledge, particularly in the viewpoints of Imam Khomeini. He is not seeking a dialogue with the political and epistemological theory of the West, rather he is after conceptualization of the idea of self-improvement.Keywords: Theory of Revived Islam, West, Modernity, Positive Negligence, Imam Khomeini, Motahari, Shariati, Otherization, Self, Improvement}
-
این مقاله ضمن تبیین سیر تحول از رویکرد چند رشته ای در مطالعات شرق شناسی قرن نوزده و نیمه نخست قرن بیستم به رویکرد میان رشته ای در مطالعات پسااستعماری در نیمه دوم قرن بیستم، با نگاهی تاریخی و تحلیلی، به تشریح مراحل گذار از مطالعات چند فرهنگی به مطالعات میان فرهنگی می پردازد و تحولات روش شناختی از چند رشتگی به سوی میان رشتگی و پیامدهای این تحول در تحلیل های شرق شناسانه محققان و متخصصان دانشگاهی غربی و تعامل رشته های مختلف علمی در دوران مطالعات پسا استعماری را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. در پاسخ به این پرسش که چرا شرق شناسی اساسا بر رویکرد چند رشته ای و مطالعات پسا استعماری بر رهیافت میان رشته ای استوار بوده است، این مقاله به بررسی عوامل درونزا ناشی از ماهیت تلفیقی و چند گونه شرق شناسی علمی و عوامل برونزا ناشی از تاثیرگذاری قدرت های استعماری بر مستشرقین غربی برای پژوهش درباره کلیه جنبه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، تاریخی و ادبی جوامع مشرق زمین می پردازد و با رویکردی تبیینی، دلایل اهتمام به رویکرد بینا فرهنگی در مطالعات پسا استعماری را با توجه به تاکید بر انجام تحقیقات میدانی و پیمایشی از رهگذر پیوند معرفتی و روشی بین علوم زیباشناختی و واژه شناختی، مردم شناسی و جامعه شناسی، جغرافیا و علوم سیاسی و همکاری میان رشته ای بین شرق شناسان بومی مورد بررسی قرار می دهد.
کلید واژگان: شرق شناسی, مطالعات پسا استعماری, میان رشتگی, چند رشتگی, مطالعات چند فرهنگی, مطالعات میان فرهنگی, غیریت سازی}While shedding light on the evolution of the multidisciplinary approach to orientalist studies in the 19th and early 20th centuries، this paper elaborates on the interdisciplinary approach to post-colonial studies in the second half of the 20th Century with a historical and analytical perspective. The paper is also intended to explain the transitional phase from multicultural studies to intercultural studies as well as the new methodological developments from a multidisciplinary approach to an interdisciplinary one as well as to examine the outcomes of these developments in the orientalist analyses of western academicians and the interactions between different disciplines in post-colonial studies. In response to the question as to “why has the orientalism been basically based on a multidisciplinary approach while the post-colonial studies have tended to rely on an interdisciplinary one”، this paper will make a review of the introvert factors caused by the assimilatory and multifaceted nature of scientific orientalism as well as the extrovert factors caused by the influence of colonial powers on the western orientalists in studying the economic، social، cultural، political، historical and literary aspects of the oriental societies. Furthermore، the paper aims at providing an explanatory method for identifying the causes of an effort for an intercultural approach towards post-colonial studies by taking into consideration and emphasizing on field research through establishing an epistemological and methodological linkage between aesthetics، etymology، anthropology، sociology، geography and political science as well as interdisciplinary cooperation among indigenous orientalists.Keywords: Orientalism, Post, colonial Studies, Interdisciplinary, Multidisciplinary, Multicultural Studies, Intercultural Studies, Cultural Otherness}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.