جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان" در نشریات گروه "علوم اجتماعی"

ضرورت حمایت از بزه دیده به ویژه بزه دیدگان دارای درجه آسیب پذیری شدید از جمله زنان در ساختار جامعه و خانواده، در زمره بدیهی ترین کارکردهای دولت و اجتماع محسوب می شود. به کار گیری ابزار پیشگیری روشی هوشمندانه برای حمایت از بزه دیدگی زنان خواهد بود و یکی از روش های پیشگیری، پیشگیری در درون نظام عدالت کیفری از طریق وضع قوانین حمایتی و افتراقی می باشد. اما علی رغم اهمیت این مساله، خلاء ها و اشکالاتی مهم در خصوص حمایت از اشخاص آسیب پذیر در سیاست کیفری ایران وجود دارد. نگارنده بابررسی سیاست کیفری ایران در قالب قوانین کیفری(قانون مجازات اسلامی و قانون مبارزه با قاچاق انسان) به واکاویی این مساله در سه جرم خشونت علیه زنان، تجاوز به عنف و قاچاق زنان می پردازد. فی الواقع در قوانین و مقررات ایران، نه تنها شاهد حمایت های کیفری ویژه و افتراقی از اشخاص آسیب پذیر_به ویژه زنان_ نمی باشیم بلکه در مواردی دیده می شود که حتی این افراد از حقوق برابر با سایرین نیز محروم شده اند.

کنوانسیون «رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان»() جزو مهم ترین و مؤثرترین اسناد بین المللی در زمینه حقوق زنان محسوب می شود. از آن رو که آثار منفی ناشی از اجرای مفاد کنوانسیون در بیشتر کشورهای غربی رو به افزایش است، این موضوع ارزش آن را دارد که سیاست های کنوانسیون و اثرات آن بر بافت و وضعیت اجتماعی کشورها مورد دقت و بررسی قرار گیرند. طی تحلیل و بررسی این سیاست ها، نظرات بعضی از روشن فکران غربی نیز منعکس می شوند. سپس با کمک ارقام و آمار، روی دیگر سکه سیاست های کنوانسیون، که معمولا از سوی رسانه های غربی و مدافعان این گونه سیاست ها نادیده گرفته می شوند، آشکار می گردد.