پیشگیری از بزه دیدگی زنان در بستر قانون گذاری (با نگاهی به کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان)

ضرورت حمایت از بزه دیده به ویژه بزه دیدگان دارای درجه آسیب پذیری شدید از جمله زنان در ساختار جامعه و خانواده، در زمره بدیهی ترین کارکردهای دولت و اجتماع محسوب می شود. به کار گیری ابزار پیشگیری روشی هوشمندانه برای حمایت از بزه دیدگی زنان خواهد بود و یکی از روش های پیشگیری، پیشگیری در درون نظام عدالت کیفری از طریق وضع قوانین حمایتی و افتراقی می باشد. اما علی رغم اهمیت این مساله، خلاء ها و اشکالاتی مهم در خصوص حمایت از اشخاص آسیب پذیر در سیاست کیفری ایران وجود دارد. نگارنده بابررسی سیاست کیفری ایران در قالب قوانین کیفری(قانون مجازات اسلامی و قانون مبارزه با قاچاق انسان) به واکاویی این مساله در سه جرم خشونت علیه زنان، تجاوز به عنف و قاچاق زنان می پردازد. فی الواقع در قوانین و مقررات ایران، نه تنها شاهد حمایت های کیفری ویژه و افتراقی از اشخاص آسیب پذیر_به ویژه زنان_ نمی باشیم بلکه در مواردی دیده می شود که حتی این افراد از حقوق برابر با سایرین نیز محروم شده اند.