به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "rhetorical miracle" در نشریات گروه "علوم قرآن و حدیث"

تکرار جستجوی کلیدواژه «rhetorical miracle» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی rhetorical miracle در مقالات مجلات علمی
  • Mohammedbagher Farzi *

    Brevity (known as ījāz in Arabic) is the art of expressing ideas concisely, using as few words as possible while maintaining clarity. In the context of the Qurʾān, brevity is considered a miraculous and rhetorical style employed for various purposes, including facilitating easy and quick comprehension, conserving time, and concealing meaning from outsiders. Some early Orientalists have criticized the Qurʾān, arguing that its brevity has resulted in incomplete or insufficient sentences in certain verses. However, it is important to recognize that these objections were often driven by a desire to undermine the truth and authenticity of the Qurʾān’s divine revelation. This research aims to explain, analyze, and critique the rhetorical objections raised by these Orientalists regarding the brevity style of the Qurʾān. By utilizing a descriptive-analytic method and adopting a critical approach, this article defends the sanctity of the Qurʾān against Orientalist misgivings and argues that it was indeed revealed by God. The article addresses the objections raised by Orientalists such as George Sale, Henri Lammens, and Ignác Goldziher regarding the rhetorical style of the Qurʾān. The author contends that the Qurʾān possesses the utmost eloquence and rhetoric. The claims made by Orientalists in this regard are influenced by their own goals, intellectual assumptions, and different notions of Islamic studies. These notions include assumptions about the Qurʾān’s human origin, as well as its influence from the social environment and the culture of its time. The methodologies employed by these Orientalists in their Qurʾānic studies often exhibit superficiality, partiality, illusionism, and a lack of accurate information regarding the intricacies and nuances of the Qurʾānic language. In some cases, their motivations may even be hostile.

    Keywords: Orientalist Objections, Rhetorical Objections, Brevity Through Succinctness (Ījāz Al-Qaṣr), Brevity Through Omission (Ījāz Al-Ḥadhf), Rhetorical Miracle
  • محمدباقر فرضی*

    استواری نظم قرآن و استحکام ترکیبات وقوت تالیف آن، یکی از ویژگی های اعجاز بیانی و اسلوب بلاغی و فصاحتی قرآن کریم است. وجود اشکالات دستوری و نحوی در قرآن کریم، دیدگاهی است که برخی از مستشرقان برای خدشه دار حقانیت قرآن کریم و اصالت وحیانی آن مطرح می کنند. تبیین و تحلیل و نقد اشکالات صرفی و نحوی آنان برآیات الهی مساله این پژوهش است. این نوشتار با تاکید بر وحیانی بودن قرآن و دفاع از حریم قرآن در مقابل شبهات خاورشناسان، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و اتخاذ رویکرد انتقادی، درصدد پاسخ به شبهات مستشرقانی مانند جرج سیل، جان برتون، نولدکه، رژی بلاشر، عبدالفادی و... در خصوص اسلوب ادبی قرآن کریم بوده و نگارنده بر آن باوراست که قرآن از اوج فصاحت و بلاغت برخوردار بوده و ادعای مستشرقان در این زمینه ناشی از اهداف مطالعات، مبانی فکری و انگاره های ذهنی کاملا متفاوت و متغایر مستشرقان از مطالعات اسلامی مانند بشری دانستن قرآن، تاثیرپذیری قرآن از محیط اجتماعی، تاثیرپذیری قرآن از فرهنگ زمانه بوده و روش شناسی آنان در زمینه مطالعات قرآنی بیشتر متاثر از رویکرد سطحی، غرض ورزی، پندارگرایی و عدم اطلاع دقیق از دقایق و ظرایف ادبی زبان قرآن و یا باانگیزه های معاندانه، می باشد.

    کلید واژگان: قرآن کریم, شبهات مستشرقان, شبهات ادبی, اسلوب ادبی, اعجاز بیانی
    MohammadBaqer Farzi *

    The stability of the order of the Quran and the strength of its composition and authorship are among the miraculous aspects of the eloquence and rhetorical style of the Noble Quran. However, some Orientalists raise doubts about the grammatical and syntactical aspects of the Quranic text, questioning its authenticity and divine revelation. This study aims to analyze and critique these doubts by examining the grammatical and syntactical issues raised by Orientalists. Using a descriptive-analytical approach and adopting a critical perspective, this paper seeks to respond to Orientalist doubts put forth by scholars such as George Sale, John Burton, Noeldeke, Régis Blachère, and Abdul Fadi. The author argues for the divine origin of the Quran and defends its integrity against Orientalist criticisms. It is believed that the Quran possesses the pinnacle of eloquence and rhetoric, and the claims made by Orientalists in this regard stem from different intellectual foundations, biases, and conflicting perspectives on Islamic studies. These perspectives include considering the Quran as a human creation, its susceptibility to social influences, and its adaptation to contemporary culture. The methodological approach of these scholars in Quranic studies is often influenced by superficiality, bias, dogmatism, and a lack of precise understanding of the literary intricacies of the Quranic language or driven by opposing motivations.

    Keywords: Quran, Orientalist Doubts, literary doubts, literary style, Rhetorical Miracle
  • فاطمه ژیان*

     یکی از ابعاد اعجاز قرآن، اعجاز بیانی است. در متون بلاغی، واژگان دارای تشخص بوده و تک تک واژگان قرآنی با ظرافت و دقت کامل انتخاب شده‏اند؛ به گونه‏ای که هیچ واژه‏ای نمی‏تواند جایگزین واژه دیگری شود و در صورت جایگزینی، نه تنها فصاحت و بلاغت؛ بلکه معنا یا حداقل بخشی از معنا نیز از دست می‏رود. این نظریه با عنوان «اصل عدم ترادف در قرآن» مطرح شده است؛ اصلی که وجود واژگان مترادف در قرآن را منتفی می‏داند. بسیاری از مفسران واژه‏ «کید» و «مکر» را مترادف دانسته‏اند؛ از این رو، مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیلی به بررسی مفهوم این دو واژه می‏پردازد. در این راستا، ابتدا معنای «مکر» و سپس «کید»، بررسی و در نهایت وجوه اشتراک و افتراق شان به شکل تطبیقی، تبیین می‏شود. در این مقاله، آنچه در معنایابی واژگان قرآنی مورد استناد قرار گرفته، کاربرد قرآنی واژه و مصادیق آن در قرآن است و برای استخراج موارد کاربرد قرآنی از سیاق آیات، بهره جسته و معنای واژگان از قرآن استخراج شده است. مهم‏ترین تفاوت بین مفاهیم این دو واژه آن است که «مکر» نقشه و طرحی در جهت ضربه زدن به طرف مقابل و «کید» اقدامی عملی در این راستا است.

    کلید واژگان: کید, مکر, ترادف, عدم ترادف, اعجاز بیانی
    Fatima Zhian *

     One aspect of miracle of Quran is rhetorical aspect. In theoretical text, every word is individuated; every Quran word is chosen with precision, so that, no word could be replaced with any of other words; and in the case of replacement, not only the rhetoric but also the meaning or apart of meaning will be lost. This theory is “principle of non-synonymy in Quran”; the principle denies the being of synonym word in Quran.Many of commentators believe “Makr” (guile) and “keid” (deception) are synonym.In this paper, these two words are examined.In this regard, first, the meaning of “Makr” would be examined then the meaning of “keid”; at the end, the similarity or difference between them would be clear.Whatever inferred to find the meaning of Quran wordsare the Quranic application of the words and their examples of the words in Quran. To elicit the Quranic applications of words have used the context of Quran verses. In fact, the meaning of Quran words is elicited from Quran; because perhaps a word has special meaning or concept in Quran apart from its literal, common, or traditional meanings. The major difference between these two words is“Makr” means plan to hit the opponent, and “keid” means practical action in this direction.

    Keywords: Synonym, Non-Synonymy, Makr, Keid, Rhetorical Miracle
  • محمدعلی کاظمی تبار، حسین بازودار قوی سفلایی *

    هدف ما در این پژوهش، بررسی معناشناختی تقابل واژگان عسر و یسر در قرآن کریم است؛ زیرا علاوه بر منابع لغت، یکی از بهترین راه های دانستن معنای واژگان، استفاده از واژگانی است که با یکدیگر تقابل معنایی دارند. راه دیگر، استفاده از سیاق آیات قبل و بعد است. گاه از روی سیاق یا معنای واژه مقابل، معانی ای از یک واژه فهمیده می شود که در هیچ کتاب لغتی به چشم نمی خورد. ضمن اینکه بین معنای فهمیده شده و اصل ریشه واژه، قرابت معنایی وجود دارد. هرچه بیش تر به کنه معانی آیات پی ببریم بیش از پیش از مفاهیم آیات قرآن لذت خواهیم برد و بهتر در زندگی مادی و معنوی مان از آیات خداوند بهره مند خواهیم شد. از مهم ترین نتایج این پژوهش، پی بردن به زیبایی های معناشناختی آیات قرآن در کنار شناخت دقیق تر معنای این دو واژه، آشنایی با دو روش مذکور و بکارگیری آن ها است و اینکه هرگاه خداوند ابتدا یسر را ذکر نموده و سپس عسر را بیان کرده است به نوعی هشدار داده و هرگاه عسر بر یسر مقدم شده است نوید و امید به برطرف شدن سختی و رسیدن به گشایش داده است.

    کلید واژگان: قرآن, معناشناختی, تقابل, سیاق, اعجاز بلاغی
    Mohammad Ali Kazemi Tabar, Hossein Bazoodar Ghavi

    the aim of the present study is to study the semantics of the contrast between the words Ease and Difficulty in the Holy Quran; Because in addition to vocabulary sources, one of the best ways to know the meaning of words is to apply them semantically opposed to each other. Another way is to use the context of the verses before and after. Sometimes, from the context or meaning of the opposite word, meanings of a word are understood that are not found in any dictionary. At the same time, there is a semantic similarity between the understood meaning and the root principle of the word. The more we understand the meanings of the verses, the more we will enjoy the meanings of the verses of the Qur'an and the better we will benefit from the verses of God in our material and spiritual life. One of the most important results of this research is to realize the semantic beauties of Quranic verses along with more accurate knowledge of the meaning of these two words, familiarity with the two methods and their use, and that whenever God first mentions Yasir and then expresses difficulty, it is a kind of warning. Has given and whenever difficulty has preceded ease, it has promised and hoped that the difficulty will be removed and the opening will be achieved.


    Keywords: Quran, semantics, contrast, meaning, rhetorical miracle
  • فاطمه ژیان*

    یکی از ابعاد اعجاز قرآن، اعجاز بیانی قرآن است. در متون بلاغی واژگان دارای تشخص بوده و تک تک واژگان قرآنی با ظرافت و دقت کامل انتخاب شده‏اند؛ به گونه‏ای که هیچ واژه‏ای نمی‏تواند جایگزین واژه دیگری شود و در صورت جایگزینی، نه تنها فصاحت و بلاغت؛ بلکه معنا یا حداقل بخشی از معنا نیز از دست می‏رود. این نظریه با عنوان «اصل عدم ترادف در قرآن» مطرح شده است؛ اصلی که وجود واژگان مترادف در قرآن را منتفی می‏داند.بسیاری از مفسران واژه‏ «کید» و «مکر» را مترادف دانسته‏اند؛ از این رو، مقاله حاضر به بررسی مفهوم این دو واژه می‏پردازد. در این راستا، ابتدا معنای «مکر» و سپس «کید»، بررسی و در نهایت وجوه اشتراک و افتراق آن دو تبیین می‏شود. در این مقاله، آنچه در معنایابی واژگان قرآنی مورد استناد قرار گرفته، کاربرد قرآنی واژه و مصادیق آن در قرآن است و برای استخراج موارد کاربرد قرآنی از سیاق آیات بهره جسته و در واقع معنای واژگان در قرآن از قرآن استخراج شده است؛ چرا که چه بسا واژه‏ای جدای از معنای لغوی، عرفی و حتی روایی آن، در قرآن مفهوم ویژه و اختصاصی داشته باشد.مهم‏ترین تفاوتی که بین مفاهیم این دو واژه یافت شد، آن است که «مکر» نقشه و طرحی در جهت ضربه زدن به طرف مقابل و «کید» اقدامی عملی در این راستا است.

    کلید واژگان: ترادف, عدم ترادف, کید, مکر, اعجاز بیانی
    Fatima Zhian *

    One aspect of miracle of Quran is rhetorical aspect. In theoretical text, every word is individuated; every Quran word is chosen with precision, so that, no word could be replaced with any of other words; and in the case of replacement, not only the rhetoric but also the meaning or apart of meaning will be lost. This theory is “principle of non-synonymy in Quran”; the principle denies the being of synonym word in Quran.Many of commentators believe “Makr” (guile) and “keid” (deception) are synonym.In this paper, these two words are examined.In this regard, first, the meaning of “Makr” would be examined then the meaning of “keid”; at the end, the similarity or difference between them would be clear.Whatever inferred to find the meaning of Quran wordsare the Quranic application of the words and their examples of the words in Quran. To elicit the Quranic applications of words have used the context of Quran verses. In fact, the meaning of Quran words is elicited from Quran; because perhaps a word has special meaning or concept in Quran apart from its literal, common, or traditional meanings. The major difference between these two words is“Makr” means plan to hit the opponent, and “keid” means practical action in this direction.

    Keywords: Synonym, Non-Synonymy, Makr, Keid, Rhetorical Miracle
  • محمدرضا شالی، نیکتا میرزایی
    قرآن کریم سند استوار و معجزه بلامنازع ختم رسالت است. زیبایی کلام وحی در چارچوب زبان قرآن قابل نمایش است و صورت ظاهری کلمات، نمایشگر حالت درونی آیات است که کارکرد بلاغی عبارات را به دقیق ترین وجه در قالب قواعد عرب تجزیه نموده است. بررسی حروف جاره به عنوان جزئی ترین قسمت نحوی زبان عرب، که استقلالش در کنار کلمات دیگر حفظ می شود، شبکه ارتباطی ظریفی را در این کلام بی بدیل به نمایش می گذارد. حرف جر لام نمایشگر یک معنای خاص برای متعلق خویش است و نیابت حروف جاره از یکدیگر یک ظرافت بلاغی است که تنها در کاروان استعاره و تضمین تعریف نمی شود و نمی توان گفت که حروف در جای وضع نشده خویش ایفای نقش می کند، بلکه حروف در صورت نیابت از یکدیگر، اجرای کارکرد بلاغی جمله را به عهده می گیرند تا از لطائف حروف جاره برای رساندن پیام معنا و حساسیت نحوی کلام قرآن صحبت نمایند. تشخیص حقیقت یا مجاز بودن معانی حرف جر لام و ارتباط این حرف با متعلق هایش از جمله دستاوردهای این پژوهش است که با هدف فهم دقیق تر مفاهیم و معارف قرآنی و اثبات اعجاز بلاغی قرآن انجام پذیرفته است.
    کلید واژگان: اعجاز بلاغی, حروف جر, حرف لام, قرآن کریم
    Mohammad Reza Shali, Nikta Mirzaei
    The Holy Qur’an is a firm document and an unchallenged miracle of the Final Divine Mission. The beauty of the verbal Revelation may be displayed in the context of the Qur’anic language, in which the external words represent the internal concepts of the verses and the rhetorical function of phrases is most precisely analyzed in the form of grammatical rules. The study of prepositions as most partial units of the Arabic grammar, that is independent along with other words, founds a delicate network inside this inimitable word. The preposition of lām is a display of a particular meaning for its own, and the substitution of prepositions is a rhetorical elegance that is not defined only in the caravan of metaphor and allusion. Here, the letters play in their own place and, if they substitute each other, they perform rhetorical task of the sentence, in order to speak of the beauties of prepositions with the help of letters and thus convey the exact message of the Qur’anic words. The recognition of the truth or the permissibility of the meanings of the letter lām and the relation of this letter with its subjects, is one of the achievements of this paper, which aims to accurate understanding of Qur’anic concepts and teachings and prove the rhetorical miracle of the Qur’an.
    Keywords: The Holy Qur’an, Rhetorical Miracle, Prepositions, Letter l?m
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال