به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "ابن عماد حنبلی" در نشریات گروه "فلسفه و کلام"

تکرار جستجوی کلیدواژه «ابن عماد حنبلی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی ابن عماد حنبلی در مقالات مجلات علمی
  • اعظم قاسمی*، آریا یونسی

    وصیت نامه ای که از فخر الدین رازی باقی مانده است از گذشته های دور مورد بحث و تفسیر بوده است؛ در وصیت نامه روش قرآنی برتر از کلام فلسفه قرار داده شده است و همین سبب شده است که عالمانی مانند ابن عماد حنبلی و نویسندگان معاصری مانند فتح الله خلیف تصور کنند که این بیان، نشانه توبه متکلم از بحث استدلالی است. همچنین، جمله ای از قول ابن صلاح که فخر از کلام ابراز ندامت کرد، سبب تقویت این دیدگاه شده است. در این نوشته با بررسی این تفاسیر نشان خواهیم داد که با توجه به کلیت وصیت نامه و آنچه که در آن آمده است معنای سخن رازی حاکی از توبه و پشیمانی نیست، بلکه بیان موضعی میانه است میان عقل گرایی افراطی و انکار عقل که این دیدگاه میانه روانه را همیشه داشته است و در آثار دیگرش نیز وجود دارد. همچنین نشان داده شده است که آنچه از ابن صلاح درمورد ندامت فخر از پرداختن به کلام روایت شده است از چند جهت مخدوش است، چون هم مستندی ندارد و راویانی که از ابن صلاح روایت کرده اند فاصله ای چند قرنی با او دارند؛ لذا پذیرفتن صحت آن دشوار است. در نهایت نتیجه گرفته می شود که این روایت افسانه ای جعلی است که از جانب عالمان ظاهری مخالف کلام بسط یافته است و با شتابزدگی تفسیرهایی غیرمعتبر به دست داده اند.

    کلید واژگان: فخرالدین رازی, وصیت نامه, عقل گرایی, ابن عماد حنبلی, کلام
    Azam Ghasemi *, Arya Younesi

    There is a will which is attributed to Razi which have been a controversial topic from ancient times until now. Preferring Qur’anic method to theology and philosophy, some scholars, such as Ibn Emad Hanbali and Fathalla Kholeif, think of that as a kind of repentance from rational discussion. There is a statement which is apparently narrate by Ibn Salah, quote Razi’s word that he regretted studying theology and philosophy; that he said: “I regretted studying theology (Kalam)” and then he wept. This quote support former interpreting. We proved, in this paper, that that interpretation is not authentic and the meaning and purpose of it is different; thus it is not a kind of repent, but rather it is a moderate rationalism (opposite to both classical rationalism and fideism), which he held in his life and could be found in his works. And, it is showed that what is quoted from Ibn Salah is not reliable; because could not be found in Ibn Salah’s works, perhaps it is a transited saying from him. Those writers, who quoted from Ibn Salah, a few centuries after him; thus it is not acceptable. Therefore, this narration is not authentic. This story is important, because it targeted reasoning in Fakhr system of thoughts; if it is true, then it shows that Kalam is not in harmony with real, orthodox Islam, as those who mentioned it maintain. But if not true, it shows that Razi did not believe that theology (Kalam) is not a real part of Islamic sciences. As a matter of historic facts, there is not an authentic source for the story. Therefore, it seems that someone made it up to justify their fanatic, extremist, fundamental interpretation of Islam, in which they have not tolerated any kind of reasoning, including Islamic theology (Kalam), the field of study that Razi well represent. For Ash’ari scholars like Fakhr Razi, reasoning is a useful, discursive tool to assess and study claims and beliefs, and particularly to defend religious doctrines. However, their attitude toward reasoning and intellect (Aql) itself is far from their Mu’tazali opponents. While Mutazalis see reasoning as a source for inferring truth, their Ash’ari opponents see it as a tool to assess claims, interpreting holy texts, including Qur’anic verses. On the other hand, for Fakhr’s part, in the will we could find him in a mediocre rationality position. He stated that what he discussed in his life was not of stubbornness, carelessness or recklessness, but just for the sake of reason. In other works he can be seen committed to Quranic verses and holy texts, beyond reasoning as a source superior to the text; so to speak, he only used reasoning for understanding; and that he put the “Quranic method” on the top of the list, do not imply that he denied reasoning and respective fields of study totally. But a few figures, like Ibn Emad al-Hanbali or Kholief, saw it as a kind of repentance of discursive methods, which is impossible to justify such a position. As to Razi we could see that he had held such a position in his whole career, as he had scrutinized philosophical doctrines, assessing every claim, and always put the Quran on the top of everything else. Therefore, to say Razi repented Kalam is not a valid, authentic conclusion.

    Keywords: Fakhr E al-Din Razi, the last Will, Rationalism, Ibn Emad Hanbali, theology
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال