به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "روابط سیاسی" در نشریات گروه "ادیان و عرفان"

تکرار جستجوی کلیدواژه «روابط سیاسی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی روابط سیاسی در مقالات مجلات علمی
  • سیدمحمود سامانی*
    ایران و هند دو همسایه بزرگ با تاریخ طولانی، دارای ریشه های نژادی و تاریخی مشترکی هستند که مناسبات آنها از عصر باستان تا کنون غالبا حسنه بوده است. این روابط در عصر حکومت صفویان بر ایران و به ویژه در دوره تکوین و استقرار دولت صفوی و همچنین حکومت اخلاف امیرتیمور گورکانی در هند، گسترش چشم گیری داشت. این دو سلسله در بیشتر این مدت روابط دوستانه و نزدیکی داشتند که از عوامل موثر خارجی آن، دشمن مشترکی به نام ازبکان در مجاورت آنها به مرکزیت سمرقند بود که بر تحولات سیاسی دولت های مزبور تاثیرگذاری داشت. پناهندگی همایون شاه از هند به ایران و نیز اختلافات مرزی بر سر شهر قندهار نیز در فراز و فرود مناسبات صفویان با گورکانیان هند نقش داشت. اما حج گزاری ایرانیان از طریق هند می تواند یکی از عرصه های تعامل و روابط با هند تلقی شود. هدف این مقاله، شناسایی و بررسی عوامل موثر بر روابط صفویان با گورکانیان در ابعاد سیاسی، و سیر مناسبات این دو دولت در مقطع یادشده است. فرضیه تحقیق حاضر این است که خطر ازبکان برای هر دو کشور و نیز تلاش ایران و هند برای تسلط بر شهر استراتژیک قندهار از عوامل مهم در فراز و فرود روابط میان گورکانیان و صفویان بوده و بر امر حج گزاری نیز تاثیر داشته است. برآیند تحقیق حاکی از آن است که به رغم وجود موانعی در توسعه مناسبات ایران و هند، با توجه به حضور بسیاری از ایرانیان در هند و روابط خصمانه دولت عثمانی با ایران، زائران ایرانی ناچار از طریق هند رهسپار سفر حج می شدند.
    کلید واژگان: روابط سیاسی, هند, صفویه, گورکانیان, ازبکان, قندهار, ایرانیان, حجگزاری
    Seyyed Mahmud Samani *
    Abstract Iran and India are two big neighbors with a long-standing history and common ethnic and historical origins, whose relations have often been friendly since ancient times. These relations developed significantly in the era of the Safavid reign in Iran, especially during the period of the establishment of the Safavid dynasty as well as the reign of the descendants of Amir Timur Gurkani in India. These two dynasties had friendly and close relations in most of this time. One of the most influential external factors in this regard was the presence of a common enemy called Uzbek in their vicinity, in Samarkand which influenced the political developments of these two states. Taking refuge of Iran by Homayoun Shah and border disputes over the city of Kandahar also played a role in the rise and fall of the Safavids relations with Indian Gurkhanids. But performing the Haij by Iranians through India can be considered as one of the areas of interaction and relations with this country. The purpose of the present paper is to identify and investigate the factors affecting the Safavids relations with the Gurkanids in the political dimensions, and the history of the relations between these two states in the mentioned period. The hypothesis of the present research is that the danger of Uzbeks for both countries as well as the efforts of Iran and India to dominate the strategic city of Kandahar were important factors in the ups and downs of the relations between the Gurkanids and Safavids which also influenced performing the Hajj. The study concluded that, despite the obstacles in developing the relations between Iran and India, Iranian pilgrims had to go Hajj through India due to the presence of many Iranians in India and the hostile relations of the Ottoman government with Iran.
    Keywords: Political Relations, India, Safavids, Gurkanids, Uzbakan, Kandahar, Iranians, performing the Hajj
  • آذر آهنچی، محمود صادقی علوی
    چندی پس از انقراض حکومت قراقویونلوها، یکی از شاهزادگان قراقویونلو به نام قلی به دکن رفت و وارد دستگاه حکومتی بهمنیان شد و پس از طی مدارج رشد و ترقی در آنجا از طرف بهمنیان به حکومت گلکنده منصوب شد و در سال 918ق، اعلام استقلال کرد. او بلافاصله به تبعیت از شاه اسماعیل صفوی مذهب شیعه را در قلمرو خود رسمیت بخشید و نام حکام صفوی را در خطبه، بر نام خود مقدم ساخت. حکومت قطب شاهیان در طول نزدیک به دو قرن حکومت در گلکنده و حیدرآباد، پیوسته با صفویان روابط دوستانه ای داشت. عواملی چون اشتراک مذهبی، قرابت قومی، فرهنگی و همچنین وجود دشمنی مشترک، چون گورکانیان، این روابط را مستحکم تر می کرد که از میان دلایل فوق، مذهب تشیع نقش مهم تری در تحکیم و تداوم این روابط داشت و پیوسته سفرا بین دو حکومت در رفت و آمد بودند. با حمله اورنگ زیب به قطب شاهیان و اجبار آنها به ذکر نام حکام گورکانی در خطبه، همچنین ضعف نسبی حکومت صفویان در این زمان، روابط حسنه این دو حکومت بسیار کمرنگ شد.
    کلید واژگان: قطب شاهیان, صفویان, روابط سیاسی, گورکانیان, هند, تشیع
    Dr. Azar āhanchi, Mahmoud Sadeghi Άlavi
    Sometime after the fall of Gharaghoviyunlu's government, one of the princes named Gholi, went to Dakan, and could enter the government of Bahmanids. He climbed the ladder of progress and when was appointed as the governor of Golkande, he then declared independence. He soon established close relations with the Safavids Dynasty and Shah Ismaeel. They could remain in Golkande and Hyderabad for two centuries. Some features such as: similarity in religion, culture and common enemies strengthened their relation. When Ourangzib invaded them and overcame them, their relations with the Safavid Dynasty were weakened.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال