به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "fatimids" در نشریات گروه "ادیان و عرفان"

تکرار جستجوی کلیدواژه «fatimids» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی fatimids در مقالات مجلات علمی
  • اعظم فولادی پناه*، احمد بادکوبه هزاوه
    با ورود اعراب مسلمان به سرزمین مصر تغییرات گسترده ای از لحاظ اجتماعی و فرهنگی در این منطقه پدید آمد. در این دوران مناسبات مسلمانان با مسیحیان قبطی، که اکثریت ساکنان مصر را تشکیل می دادند، تابع تغییر قدرت و سیاست حاکمان مسلمان بود. در چنین وضعیتی، اوضاع مسیحیان ملکایی صومعه سنت کاترین در سینا تا حدی با وضعیت سایر مسیحیان ساکن در مصر متفاوت بود. مسیحیان ملکایی ساکن در این صومعه در اوضاع و احوالی که بسیاری از حاکمان مسلمان این منطقه بر مسیحیان سخت می گرفتند همواره وضعیت مطلوب تری نسبت به هم دینان خود تجربه می کردند و همواره مسلمانان به آنها توجه داشتند. این مناسبات هیچ گاه یک طرفه نبود و راهبان این دیر نیز نگاه مسالمت آمیزی به مسلمانان داشتند. این مقاله در صدد است علل تعاملات مسیحیان ملکایی صومعه سنت کاترین را با حاکمان مسلمان در دوره فاطمیان، ایوبیان و ممالیک بررسی کند.
    کلید واژگان: صومعه سنت کاترین (دیر طور سینا), ملکائیان, فاطمیان, ایوبیان, ممالیک
    Azam Fouladi, Panah *, Ahmad Badkoubeh Hazaveh
    With the arrival of Muslim Arabs in Egypt, there were extensive social and cultural changes in the region. During this period, Muslim relations with Coptic Christians, who made up the majority of Egyptians, were subject to changes in the power and policies of Muslim rulers. Under such circumstances, the situation of Melkite Christians of St. Catherine's Monastery in Sinai was somewhat different from that of other Christians living in Egypt. The Melkite Christians living in this monastery always experienced a better situation than their fellow believers and all the time were considered by Muslims, while many Muslim rulers of the region gave a hard time to the other Christians. These relations were never one-sided and the monks of this monastery also had a peaceful attitude towards Muslims. This article seeks to examine the reasons for the interaction of the Melkite Christians of St. Catherine's Monastery with the Muslim rulers of the Fatimid, Ayyubid, and Mamluk periods.
    Keywords: St. Catherine's Monastery (Mount Sinai Monastery), Melkites, Fatimids, Ayyubids, Mamluks
  • سیدناصر موسوی، دکتر محمدعلی چلونگر، دکتر شکوه السادات اعرابی هاشمی

    فاطمیان (297-567 ق) خلفای شیعی بودند که پس از دوره‎ای فعالیت‌های تشکیلاتی مخفی توسط سازمان دعوت اسماعیلیان و با استفاده از ظرفیت‎های موجود در میان قبایل بربر شمال افریقا، دولتی تشکیل دادند و با فتح مصر و بنای شهر قاهره، چشم‌انداز خود را در پیشروی و فتح شرق اسلامی آشکار کردند و به رقابت با خلافت عباسیان پرداختند. این اقلیت شیعی، توانستند بیش از دو و نیم قرن بر جغرافیای گسترده‌ای از سرزمین‎های اسلامی با ساکنان سنی و اهل ذمه حکمرانی کنند و در برخی دوره‎ها مانند دوره اول خلافت در مصر، اقتدار و محبوبیت بالایی نیز داشتند. می‎دانیم موفقیت‎های دولت فاطمیان در کنترل و اداره مملکت، حاصل رویکرد و سیاست‎های اجتماعی بود. یکی از سیاست‌های اجتماعی فاطمیان، تعامل آن‌ها با قبایل و استفاده از ظرفیت قبیله‌ای مغرب و مصر بود. قبیله بربر کتامه در دوره دعوت و تاسیس دولت، مهم‌ترین و بزرگ‌ترین یار و حامی فاطمیان بودند. سوال اصلی مقاله این است که نقش این قبیله در تاسیس دولت و برآیند فعالیت این قبیله در دولت در مصر چه بود. دستاورد تحقیق این است که قبیله کتامه در دوره دعوت به ویژه از زمان حضور ابوعبدالله شیعی در مغرب، اصلی‌ترین حامی و ستون فقرات دولت فاطمیان بودند. این نقش در تمام دوره مغرب و سال‌های اولیه خلافت مصر استمرار داشت تا این‌که در دوره العزیز با ورود قبایل دیگر به ویژه مشارقه تضعیف شد و پس از ورود بدرالجمالی به قاهره از بین رفت و قبیله کتامه مانند مردم عادی شدند.

    کلید واژگان: فاطمیان, قبایل, کتامه, سیاست اجتماعی, مشارکت سیاسی
    Sayyid Naser Musawi, Dr. Muhammad Ali Chelungar, Dr. Shokuh al-Sadat A’rabi Hashemi

    Fatimids (297-567 AH) were the Shi’a caliphs who, after a period of organizational secret activities by the Isma’ili Da’wa organization, made use of the capacities existing among Berber tribes in north Africa to establish a state, conquering Egypt and founding Cairo, and revealing their perspective in progressing and conquering the Islamic East, rivaling with Abbasid caliphate. This Shi’a minority could manage to dominate a vast region of Islamic lands with Sunni and Dhemmi inhabitants for more than two and a half century. In some eras, such as the first caliphate period in Egypt, they had a high popularity and authority as well. We know that the successes of Fatimid government in controlling and managing the country’s affairs were the result of their social approach and policies. One of the Fatimid’s social policies was their interaction with tribes and their use of tribal capacities of Maghrib and Egypt. The Kutama Berber tribe was the most important and the greatest supporter of Fatimids in periods of Da’wa and establishment of the government. The main question of this article is as follows: “What was the role of this tribe in establishing the government and ultimate result of the activity of this tribe in Egyptian government?” The finding of this study is that Kutama tribe in Da’wa period, especially since the presence of the Shi’a Abu Abdullah in Maghrib, was the main supporter of the Fatimid government. This role was continuous during the whole period of Maghrib and the early years of caliphate in Egypt until it was weakened under Abdul Aziz with the entrance of other tribes, especially Mushariqa, and it vanished after the entrance of Badr al-Jamali into Cairo, when Kutama tribe turned into an ordinary tribe.

    Keywords: Fatimids, tribes, Kutama, social policy, political participation
  • رسول جعفریان
    مدینه منوره از اواخر قرن دوم و به طور رسمی از قرن چهارم، در اختیار سادات بود که اصطلاحا به آنان «شرفا» می گفتند. این گروه از سادات غالبا تمایلات شیعی داشتند، اما به دلیل تسلط عباسیان، گاهی به تقیه روی آورده وگاه مذهب سنی را اختیار می کردند اما به دلیل وابستگی های خانوادگی، تمایلات شیعی داشتند.
    در دوره تسلط فاطمیان، آنها به طور آشکار مذهب شیعی داشتند. با سقوط فاطمیان و روی کار آمدن ایوبیان و سپس ممالیک، فشار بر روی اشراف بیشتر شد. این زمان، شهر دو گروه «مقیم» و «مجاور» داشت؛ مجاوران از بیرون می آمدند و غالبا سنی بودند، افراد مقیم شیعه بوده و از اشراف حمایت می کردند. مجادله میان این دو گروه ادامه یافت. در نیمه اول قرن هشتم هجری، همین منازعه وجود داشت که کتاب «نصحی هالمشاور و تعزیه المجاور» آینه تمام نمای این نزاع بین دو گروه مزبور است.
    کلید واژگان: مدینه منوره, نصیحه المشاور, شرفا, عباسیان, فاطمیان, گروه مقیم, گروه مجاور
    Rasoul Jafarian
    Madinah was place to Sadat by the end of the second century and, officially, from the fourth century, who were known as "Shurafa". This group of Sadat often had Shiite tendencies, but because of the Abbasid's domination, they sometimes turned to Taqiyyah, and sometimes chose Sunni religion, but because of family affiliations, they had Shiite tendencies. In the era of the Fatimid rule, they clearly had a Shiite religion. With the fall of the Fatimids and the rise of Ayyubid dynasty and then Mamaalik, pressure increased on the aristocrats. At this time, the city had two groups called "Muqim" and "Mujawir"; Mujawiris had come from outside and were often Sunnis, but Muqims were Shiite and supported the aristocrats and noble class. The controversy continued between the two groups. In the first half of the th century A.H., there was the same dispute that the book, "Nasihah al-Mushawir Wa Taziyah al-Mujawir", is a complete representation of the conflict between the aforementioned groups. ‡›™‘”†•
    Keywords: Medina, Nasihah al-Mushawir, Shurafa, Abbasids, Fatimids, Muqim Group, Mujawir group
  • لیدا مودت، جواد موسوی دالینی
    قبیله بنی عقیل، در دوران ضعف و انحطاط حمدانیان، موفق گردیدند حکومت خود را با غلبه بر شهرهای موصل و نصیبین و با پرداخت خراج و اظهار تابعیت نسبت به امرای بویهی بنیان گذارند. با توجه به این که حکومت بنی عقیل در منطقه ای سوق الجیشی و راهبردی مستقر بود، حکومت آنان برای حکومت های هم جوار اهمیت بسیاری داشت.
    حکومت بنی عقیل شیعی، از سویی با اعلام استقلال از آل بویه و از سوی دیگر با اظهار تابعیت نسبت به فاطمیان، قدرت خود را تثبیت کردند. پیمان های سست و نیم بند این حکومت با فاطمیان و سلجوقیان، دوره گذاری در طول حکومت بنی عقیل بود؛ اما با استقرار و تثبیت سلجوقیان در عراق، حکومت بنی عقیل تحت تابعیت سلجوقیان قرار گرفت. با اظهار تابعیت بنی عقیل از سلجوقیان، این حکومت قدرت خود را در شمال شام گسترش داد؛ از این رو، با بسط و نفوذ بنی عقیل در منطقه یادشده به کشمکش با سلاجقه روم و سلاجقه شام منجر گردید که طی این منازعات، قدرت بنی عقیل رو به افول نهاد. گفتنی است، سیاست بنی عقیل در قبال هر کدام از حکومت ها، بر اصل حفظ موجودیت سیاسی استوار بوده است.
    کلید واژگان: بنی عقیل, آل بویه, فاطمیان, سلجوقیان, حمدانیان
    Dr. Lida Mawaddat, Dr. Jawad Musawi Dalini
    Bani Aqil clan succeeded, in the period of the weakness and decline of Hamdanids, to found their government by conquering the cities of Musel and Nasibin and paying tribute to and following Buwayhid emirs. In view of the fact that Bani Aqil government settled in a strategic region, their government was much important for the neighboring governments. The Shiite government of Bani Aqil established its power by proclaiming independence from Āl Buya and following Fatimids. The unstable and weak bonds of this government with Fatimids and Saljuqids were a transient period in their government. With the establishment of Saljuqids in Iraq, Bani Aqil’s government became subordinate to Saljuqids. With proclaiming this subordination, this government spread its domination in northern Syria. Accordingly, the spread and penetration of Bani Aqil in that region led to struggle with Saljuqids of Rome and Syria. During those struggles, Bani Aqil’s power declined. It is worth noting that Bani Aqil’s policy against each of the governments was based on the principle of preserving their political existence.
    Keywords: Bani Aqil, Āl Buya, Fatimids, Saljuqids, Hamdanids
  • سیدمیرحسین علامه
    فتح ری توسط سلجوقیان، باعث از دست رفتن موازنه قدرت بین بساسیری و رئیس الروسا ابن مسلم وزیر عباسی در بغداد می شود. هم زمان، اختلاف بین بساسیری و ملک رحیم، آل بویه را تضعیف کرده، پس از تسلط سلاجقه بر ایران، زمینه را جهت تحقق سیاست توسعه طلبانه آنان برای ورود به عراق، و اجابت دعوت القائم خلیفه عباسی فراهم می سازد. بساسیری نیز برای حفظ موقعیت سیاسی نظامی خود، به دعوت مویدالدین شیرازی پاسخ می دهد؛ اما مشکلات اقتصادی فاطمیان، بی اعتمادی آنها به بساسیری، مخالفت ابن مغربی با حرکت بساسیری، و نوع نگاه تغییر نیرو در برابر سلاجقه، باعث قطع کمک به بساسیری می شود.
    داعی الدعاه شیعیان اسماعیلی، مویدالدین شیرازی هم هرچند مخفیانه به قاهره می رود، اما وجود همراهان ناپایدار بساسیری و تغییر پیاپی مواضع آنها بین بساسیری و سلاجقه، و عدم وفاداری کامل آنها به شیعیان اسماعیلیه، به همراه مشکلات ایجادشده برای یازوری، وزیر مستنصر فاطمی، بن مایه قطع ارتباط داعی الدعاه با بساسیری می شود. بساسیری نیز اگرچه اختصاصات خلیفه را به مصر می فرستد و به نام مستنصر خطبه می خواند، اما خلیفه عباسی را به منزله برگ برنده در حدیثهالفرات، نزد همراه اصلی خودش در فتح بغداد، یعنی قریش بن بدران، نگاه می دارد. حرکت بساسیری و اعلام خلافت فاطمیان؛ بیش از آنکه معلول وفاداری به شیعیان اسماعیلیه باشد، تقسیم و تسهیم منافع و قدرت سیاسی است. در عهدنامه ای که برای بساسیری به عنوان صاحب الجیش نوشته شده است، هیچ اشاره ای به تعهد شیعه اسماعیلیه ندارد. همچنین یک سان انگاری امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با المستنصر فاطمی برای بیان همکاری تعدادی از شیعیان امامیه با بساسیری، افزون بر نقض گزارش ابن اثیر، بیش از آنکه معلول تطابق اعلان یک امام حی در زمان خاص باشد، ناشی از ارتباط نسبی و طایفه ای بین مزید بن صدقه و بساسیری است. بنابراین، نظر برخی از مستشرقان همچون گرهارد هافمن، تی کانارد، و ناگل در این خصوص قابل تصحیح و تکمیل است.
    کلید واژگان: بساسیری, فاطمیان, عباسیان, عراق, امامیه
    Dr. Sayyid Mir Hussein Allama
    The conquest of Rey by Saljūqs led to the loss of power balance between Basāsiri and Ibn Moslem, the Abbasid Vizier, in Baqdad. Meanwhile, the disagreement between Basāsiri and King Rahim led to the weakening of Āl Būya. After the domination of Saljūqs over Iran, this prepared the ground for realization of their policy of diffusing domination and their entering into Iraq as well as saying yes to invitation on the part of Abbasid caliph. To preserve his political-military situation, Basāsiri grants the request by Mu’ayyid al-Din Shirāzi; however, the followings result in cutting assistance to Basāsiri: Fatimids’ economic problems, no trust in Basāsiri, Ibn Maqrebi’s disagreement with Basāsiri’s movement, and the type of view in changing the force facing Saljūqs. The head of the Shiite missioners, Mu’ayyid al-Din Shirāzi, went to Cairo in secret, but the followings led to a cut between Basāsiri and the head of the missioners: Basāsiri’s impermanent companions, their change in position between Basāsiri and Saljūqs, no loyalty towards Isma’ilite Shi’as, as well as the problems raied for Yazūri, the Fatimid vizier Mustanser. Basāsiri sends gifts to caliph in Egypt and reads sermon in the name of Mustanser; however, he keeps the Abbasid caliph as his winning card in Hadithat al-Furāt with his real companion in conquest of Baqdad, Quraysh bin Badrān. Basāsiri’s movement and proclaiming the caliphate of Fatimids was a division of political power and interests rather than a result of loyalty to Isma’ilite Shi’as.In a treaty written for Basāsiri as the head of the troops, there is no mention of commitment of Isma’ilite Shi’as. Besides, identification of Imam Mahdi with Fatimid Mustanser to proclaim the association of some Imamiyya Shi’as with Basāsiri reverses Ibn Athir’s report and results from the relationship between Mazid bin Sadaqa and Basāsiri, rather than conformity of proclaiming a live Imam in a certain time. Thus, the views of some orientalists such as Gerhard Hoffman, T. Canard and Nuggle can be corrected and completed.
    Keywords: Basāsiri, Fatimids, Abbasids, Iraq, Imamiyya
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال