به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « بیمار » در نشریات گروه « فقه و حقوق »

تکرار جستجوی کلیدواژه «بیمار» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • محمد رضا آرامش، مسعود حیدری*، یاسین صعیدی
    هدف مقاله حاضر بررسی مسوولیت کیفری پزشکان در برابر بیماران در انتقال بیماری های واگیردار از منظر فقه و حقوق کیفری است. این مقاله توصیفی تحلیلی است و با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی موضوع مورد اشاره پرداخته است. یافته ها بر این امر دلالت دارد با عنایت به قوانین استنادی به ویژه ماده 22 قانون طرز جلوگیری از بیماری های واگیردار مصوب 1320 و ماده 493 قانون مجازات اسلامی 1392 اگر پزشکی با غفلت خویش موجب انتشار بیماری واگیردار شود و یا با علم به ابتلای فرد یا شهری در پیشگیری و جلوگیری از شیوع آن علی رغم داشتن وظیفه قانونی کوتاهی و غفلت نماید و موجب تلف جان و مال مردم شود، به عنوان مسوول حفظ سلامت بهداشت افراد و جامعه مستوجب تعقیب کیفری و جبران خسارات وارده به مبتلایان است. چنانچه پزشکی به طور آگاهانه باعث آلودگی دیگران و انتشار عمدی بیماری های واگیردار شود، می توان مسوولیت کیفری برای آن پزشک متصور بود. اگر مشخص شود که پزشک، قصد انتقال بیماری واگیردار را نداشته است، اما رفتار او به گونه ای بوده که نوعا کشنده بوده است، می توان وی را مجرم مشمول جنایت شبه عمدی داست. همچنین اگر شخص پزشک باتوجه به آگاهی از بیماری زمینه ای یا پیری فرد مقابل، در کنار او حضور پیدا می کند و علی رغم وجود دستوالعمل ها و در عین آگاهی باعث انتثال بیماری واگیردار شود، مشمول جنایت عمدی خواهد بود.
    کلید واژگان: مسوولیت کیفری پزشکان, بیمار, انتقال بیماری واگیردار, رابطه سببیت}
    Mohammad Reza Aramesh, Masoud Heidari *, Yassin Saidi
    The purpose of this article is to examine the criminal responsibility of doctors against patients in the transmission of infectious diseases from the perspective of jurisprudence and criminal law. This article is descriptive and analytical and it has investigated the mentioned subject by using the library method. With regard to the cited laws, especially Article 22 of the Law on Prevention of Infectious Diseases approved in 1320 and Article 493 of the Islamic Penal Code of 2013, if a doctor causes the spread of a contagious disease through his negligence, or knowing that an individual or a city is infected, in preventing and preventing its spread In spite of having a legal duty, he fails and neglects and causes loss of life and property of people, as the person responsible for protecting the health of people and society, he is subject to criminal prosecution and compensation for the damages caused to the sufferers. If it is found that the doctor did not intend to transmit the contagious disease, but his behavior was such that it was usually fatal, he can be considered guilty of a quasi-intentional crime. Also, if the doctor, knowing about the underlying disease or old age of the other person, appears next to him and despite the existence of the instructions and knowingly causes the infection of the contagious disease, he will be subject to an intentional crime.
    Keywords: Criminal Responsibility Of Physician, Patient, Infectious Disease Transmission, Causal Relationship}
  • ماهرخ کریمی

    تعهداتی که پزشک در درمان بیمار دارد، اعم از اینکه با رضایت بیمار یا بدون رضایت او شروع به درمان نماید، یکسان است و میزان خسارت قابل جبران نیز در هر دو صورت به طور مقطوع در قانون مجازات اسلامی تعیین شده است؛ لذا تعیین نهایی قراردادی یا قهری بودن مسیولیت پزشک مشکل است. تاکید قانونگذار بر ضرورت حصول رضایت بیمار در مشروعیت اعمال پزشکی و پیش بینی شرط برایت، نظریه ی قراردادی بودن مسیولیت پزشک را تقویت می نماید و تعهدات قانونی و حرفه ای پزشک به عنوان تعهدات قانونی مترتب بر قرارداد به حساب می آیند.رابطه ی پزشک و بیمار، قرارداد خصوصی موضوع ماده 10 ق.م است و با در نظر گرفتن طبیعت خاص خود، تابع شرایط عمومی صحت قراردادهاست.پزشک به موجب قرارداد مذکور متعهد به درمان بیمار می گردد و در راه رسیدن به شفای بیمار، با رعایت موازین فنی و علمی و مقامات دولتی و آگاه نمودن بیمار از آثار و نتایج معالجه تلاش می نماید. به دست نیامدن نتیجه مطلوب، فی نفسه دلالتی بر نقض قرارداد و تحقق مسیولیت پزشک ندارد و باید تقصیر پزشک ثابت گردد (مسیولیت مبتنی بر تقصیر)قانونگذار بنابر مصالحی، صرف ورود خسارت بر بیمار و اماره-ی تقصیر و مسیولیت پزشک قرارداد (ماده ی 319 ق.م. اسلامی) و پزشک برای رهایی از مسیولیت باید عدم تقصیر خود و به طریق اولویت قطع رابطه ی سببیت را ثابت نماید.برای تعدیل مسیولیت مفروض پزشک، در ماده 322 همان قانون، اجازه داده شده است که پزشک قبل از شروع به درمان از بیمار تحصیل برایت نماید شرط برایت باعث معافیت پزشک از مسیولیت ناشی از تقصیر خود نمی گردد و فقط اماره ی تقصیر و فرض مسیولیتی را که از ماده 319 استنباط گردید تا حد «مسیولیت مبتنی بر تقصیر» تقلیل می دهد. نه مسیولیت پزشک مسیولیتی مطلق و بدون تقصیر است و نه شرط برایت رافع تقصیر پزشک در درمان است.

    کلید واژگان: مسئولیت قراردادی, شرط برائت, پزشک, بیمار, تقصیر}
  • سید محسن مرتضوی

    یکی از این مسایل مستحدثه که مرتبط با علم پزشکی و زیست شناسی است ، مساله انجمادسازی بدن و کرایونیک میباشد که امروزه مراحل آزمایشی خود را طی می کند، کرایونیک یک نوع محافظت از انسان های زنده و بیماران لاعلاج در دمای بسیار پایین است به این امید که پزشکی آینده، آنها را به زندگی برگرداند و  بیماری آنها را در آینده درمان کند . موافقان کرایونیک و انجمادسازی آن را نوعی راه معالجه و درمان می پندارند .ما در این پژوهش به دنبال پاسخ مستدل فقهی به موضوع انجمادسازی و کرایونیک از دیدگاه فقه پویای شیعه بوده و لذا مسایل استدلالی و اجتهادی پیرامون این موضوع و حکم تکلیفی و احکام وضعی مترتب بر آن را مورد بررسی و مداقه قرار داده و به این نتیجه رسیده ایم که چون عملیات کرایونیک تضمین شده نیست و موجب القاء در هلاکت و به خطر افتادن جان بیماران و تعجیز نفس از اتیان به تکالیف شرعیه می گردد از نظر فقهی حرام می باشد .

    کلید واژگان: انجمادسازی, بیمار, کرایونیک, فقه امامیه}
  • دکتر علیرضا بابا محمدی

    هدف از مقاله حاضر بررسی ضمان پزشک از نظر احکام جزایی با شیوه تحلیلی و توصیفی بوده است. رابطه بیمار و پزشکان از جمله موضوعاتی است که دربردارندگی زیادی دارد و از سوی دیگر به گونه‌ای پیچیده است که باعث می‌شود بسیاری از بیماران به دلیل نداشتن اطلاعات کافی از حقوق خود بگذرند. آشنایی هر دو طیف با این قوانین بی‌شک کمک بسیار شایانی به بهبود شرایط خواهد کرد. پزشکان در زمره متخصصانی هستند که روزانه به مداوای ده‌ها بیمار پرداخته و همواره با احتمال شکست در درمان مواجهند. به همین علت ضمان این قشر از موضوعات مورد توجه در مباحث حقوقی است. با تصویب قانون مجازات اسلامی در سال 92 شاهد تحولات در این عرصه هستیم. بنابراین با توجه به مباحث بیان شده در این مقاله هدف بررسی ضمان پزشک از نظر احکام جزایی می باشد. مطابق بررسی ها مسئولیت پزشک دارای دو جنبه کیفری و مدنی می باشد. از لحاظ کیفری، پزشک با شرایط مقرر در قوانین جزایی از مسئولیت کیفری مبرا می باشد. شرایط عدم مسئولیت کیفری پزشک در قوانین جزایی کشورمان قبل و بعد از انقلاب تقریبا یکسان بوده است و این شرایط را می‌توان بدین صورت بیان نمود: ضرورت و مشروع بودن عمل جراحی یا طبی، رضایت اشخاص ذی نفع و رعایت موازین فنی و علمی و نظامات دولتی (عدم تقصیر و قصور). عمل جراحی یا طبی با این شرایط از مصادیق علل موجهه جرم می‌باشد و قابل مجازات نخواهد بود. نکته‌ قابل توجه دیگر آن‌که اگر قصور یا تقصیر پزشک در حدی باشد که به مرگ بیمار منجر شود، پزشک خاطی علاوه بر الزام به پرداخت دیه، طبق ماده 616 قانون مجازات اسلامی به تحمل یک تا سه سال حبس نیز محکوم می‌گردد. البته با توجه به غیرعمدی بودن جرم، امکان تبدیل آن به مجازات جایگزین حبس نیز در صورت وجود شرایط مقرر در ماده 68 و بعد قانون مجازات اسلامی وجود دارد. در پایان گفتنی است است که اگر پزشک از موازین علمی تخطی کرده باشد، اما بر اثر این کار آسیبی به بیمار وارد نشده باشد، صرفا از حیث صنفی و انتظامی مسوولیت دارد که این امر در سازمان نظام پزشکی کشور قابل بررسی است و سازمان مذکور می‌تواند مستقل از دادگاه‌ها، پزشک متخلف را به مجازات انتظامی مثلا محرومیت از فعالیت پزشکی در مدت معین، محکوم کند.

    کلید واژگان: ضمان پزشک, مسئولیت, حقوق ایران, درمان, بیمار}
  • عاطفه آجری آیسک، صدیقه محمدحسنی*، سیدعلی رضوی، سیدحسن وحدتی شبیری
    تعهد اطلاع رسانی پزشک معالج به اشخاص غیر بیماری که از ناحیه اشخاص بیمار در معرض خطر جدی قرار دارند، نقش مهمی در حفظ و ارتقای سلامت عمومی جامعه دارد. این تعهد گاهی بدون افشای نام بیماران، در مواردی مانند شیوع بیماری های اپیدمیک خطرناک، بر عهده نهادهای بالادستی مانند وزارت بهداشت قرار دارد. در مواردی نیز پزشک معالج به محض تشخیص بیماری خطرناک، ضمن افشای نام بیمار، مکلف به اطلاع رسانی به اشخاص غیر بیمار در معرض خطر است. تعهد اطلاع رسانی که متضمن افشای نام بیمار باشد، نخستین بار در حقوق آمریکا با پرونده «تاراسوف» مطرح شد. حقوق این کشور، به تعیین ضوابط این تعهد که استثنایی بر اصل رازداری و حفظ محرمانگی در حقوق پزشکی محسوب می شود، پرداخته است. علی رغم اهمیت موضوع، حقوق ایران در این خصوص حکم صریحی ندارد. اما علاوه بر دلالت ضمنی برخی مقررات قانونی، بر اساس برخی قواعد فقهی همچون وجوب حفظ جان مسلمان می توان فی الجمله وجود چنین الزامی را برای پزشک معالج پذیرفت. به علاوه این تعهد، مصالح ملزمه مورد تاکید شریعت مانند حفظ نفس و حفظ مال را تامین می نماید. لذا حتی بر فرض عدم پذیرش و تردید در دلالت ادله اولیه بر وجوب چنین تکلیفی، حاکم اسلامی برای تامین مصالح فردی و اجتماعی، می تواند چنین تکلیفی را با ضوابط و شرایط معین بر عهده پزشک معالج بار نماید. البته با توجه به اینکه تعهد اطلاع رسانی، استثنایی بر اصل رازداری و حفظ محرمانگی است، تعیین شرایط و ضوابط آن از جمله تعیین بیماری های موجد تعهد و تعیین اشخاص غیر بیمار ذی نفع، با استفاده از ضوابطی مانند ضابطه «قابلیت شناسایی» ضروری است.
    کلید واژگان: تعهد اطلاع رسانی, رازداری و حفظ محرمانگی, پزشک, بیمار, اشخاص غیر بیمار}
    Atefeh Ajori Ayask, Sedigheh Muhammad Hasani *, Sayyed Ali Razavi, Sayyed Hasan Vahdati Shobeiri
    The physician’s obligation to warn or duty to inform individuals other than his or her patient who are at risk of danger from the patients has a vital role to protect and improve the public’s health. This obligation sometimes without disclosure of patients’ names in cases like dangerous disease outbreaks is entrusted to the upstream institutions such as the Ministry of Health and Medical Education (MOHME). The obligation to warn which includes disclosure of patients’ names firstly was mentioned in Tarasoff case. Its law has provided the circumstances of this obligation which is counted an exception to the principle of secrecy and confidentiality in medical law. In spite of its importance, the law of Iran does not have an explicit rule. But besides the implicit indications in some regulations based on Islamic jurisprudential maxims such as the mandatory of preserving Muslim’s life, it can be accepted the existence of this obligatory in general for the physician. Moreover this obligation provides the required interests which are emphasized by Islamic law such as preserving life and property. therefore even in the situation of the refusal and doubt in the indication of primary evidences to such obligation, the Islamic governor (ruler) to provide personal and public interests can assign the physician this obligation with the determined provisions and regulations. Of course the obligation of warning being an exception to the principle of secrecy and confidentiality, specifying its circumstances and conditions such as determining illnesses which creates obligation and determining the non-patients who are beneficiaries with applying circumstances like the circumstance of identifiable (identified) third parties Is vital.
    Keywords: Duty to warn or duty to inform, Secrecy, confidentiality, Physician or doctor, Patient, Non-patient}
  • دکتر علی نجفی توانا *، فاطمه کریمی

    آسیب رساندن به حیوانات یک رفتار ناهنجار اجتماعی است که می تواند ریشه در اعتقادات تعصب گونه ی شخصی یا فرهنگ موجود در یک جامعه یا اختلالات روانی در پیشینه ی مرتکب باشد.این که در ایران به چه میزان از نگاه روانشناسی و فرهنگی به جای سزادهی صرف به این موضوع نگریسته شده جای تامل داشته و نیازمند بررسی است.آیا قوانین پراکنده ی موجود برای جرم انگاری اختصاصی حیوانات کافی است؟آیا ارایه ی طرح هشت ماده ای ممنوعیت حیوان آزاری با توجه به فرهنگ غالب جامعه می تواند جامعیت داشته باشد یا خاصیت بازدارندگی را به میزان کافی در مرتکب به جای گذارد؟این تحقیق به علل مختلف حیوان آزاری از جمله روانی، اجتماعی در کنار بزهکاری مرتکبین پرداخته و با توجه به فرهنگ موجود در ایران، به ارایه ی راه حل می پردازد.در پایان با نگاه نقادانه به طرح هشت ماده ای، با دادن پیشنهاد اصلاحات لازم قانونی به عنوان یک جرم شناس به قانونگذار، به دنبال قانونی کارآمدتر در این زمینه است.

    کلید واژگان: حیوان آزاری, علل روانی, بزهکار, بیمار, اجتماعی}
  • فاطمه باستانی، میلاد رضایی

    یکایک افراد جامعه متعهد به حفظ و احترام به کرامت انسان ها می باشند. این امر در شرایط بیماری بیشتر رخ می نمایاند و اهمیت خود را بروز می دهد. چرا که بیماران از گروه های آسیب پذیر اجتماع هستند. لذا احترام به حقوق آنان و تعیین چهارچوب قانونی برای آنها و رعایت قانون مذکور رضایت مندی بیماران را سبب می شود. امروزه محترم شمردن حقوق اساسی بیماران به عنوان افراد بشر کاملا ضروری است. درگذشته نقش بیمار به انسانی ضعیف که محروم از تصمیم گیری و عدم استقلال است تعبیر می شد و پزشک و دیگر افراد تیم بهداشتی – درمانی برای او تصمیم گیری می کردند؛ اما امروزه این تفکر منسوخ شده، وبیماران به دلایل مختلف از قبیل افزایش سطح آگاهی و تحصیلات و...، بیش تر از قبل درگیر مراقبت های بهداشتی خود هستند. سازمان جهانی بهداشت نیز، موارد و نکات مربوط به حقوق بیمار را با شرح و تفصیل بیان نموده ودرعین حال حداقلی را نیز برای آن تعیین کرده است و سپس کشورهای مختلف را برای توسعه این حداقل ها بر اساس شرایط اجتماعی و فرهنگی خود تشویق نموده است. در ایران نیز منشور حقوق بیماران تدوین گشته است. لذا بر همین اساس بیمار حق دارد: خدمات مطلوب سلامت را که مبتنی بر حفظ اسراری که برای کادر پزشکی در مراحل مختلف درمان فاش می شود ، احترام به حریم خصوصی بیمار ، رعایت اصل اختیار، اصل رازداری و عدم انجام اقدامی که بدون رضایت آگاهانه ی شخص بیمار است مگر در موارد خاص. همچنین به دلیل پیچیدگی معالجات، بیمار حق دارد در مواردی مثل انتخاب پزشک، نوع درمان و آگاهی از خطرات احتمالی اعمال پزشکی، ترک بیمارستان، و مطالعه ی پرونده ی پزشکی خود، اطلاع از هزینه ها و ادعای خسارت ، این حق را دارد که خود بیندیشد و تصمیم گیری نماید.

    کلید واژگان: بیمار, پزشک, رازداری, رضایت آگاهانه, حفظ حریم خصوصی بیمار}
  • میثم رضوانیان *
    اعتیاد چه جرم باشد و چه بیماری، یک معضل و آسیب اجتماعی است که یا ناشی از آسیبهای اجتماعی دیگر است یا اینکه آسیبهای اجتماعی دیگری را بوجود می آورد . هدف از تحقیق حاضر نیز مخدوش نمودن یا زیر سوال بردن هیچ یک از دیدگاه های مطرح شده نیست بلکه صرفا عرضه یافته ها و حقایقی در این زمینه است تا امکان تصمیم گیری درست وجود داشته باشد. اعتیاد نیز یک بیماری اجتماعی است، بنابر این برخورد نظام های اجتماعی با آن بر حسب رشد و تکامل دیدگاه ها ، به یکی از سه شکل مذکور خواهد بود ».نگرش نخست، دیدگاهی جرم شناسانه است که معتاد را مجرم و مستحق مجازات می‏داند؛ این تفکر ماخوذ از جامعه شناسی قضایی است و نجات معتاد را در گوشه ای از زندان می بیند.نگرش دوم که معمولا در جامعه پزشکی ریشه دارد، معتاد را بیمار تلقی می کند و در صدد است این بیماری را درمان و مهارکند.نگرش سوم معتادان را نه به چشم مجرمان یا حتی بیماران ، بلکه به چشم قربانیان می نگرد . در این دیدگاه پزشکان اجتماعی و فراگیرشناسان در خط مقدم مبارزه قرار دارند و می کوشند ابعاد گوناگون اعتیاد را بررسی کنند و کاملترین نظریه را ارائه دهند.
    کلید واژگان: اعتیاد, مواد مخدر, آسیب اجتماعی, اختلالات روانی, بزهکاری, مجازات, مجرم, محجور, سفیه, معتاد, بیمار}
    Meysam Rezvanian *
    Addiction is a crime or a disease is a dilemma and social harm that is either caused by other social harm or creates other social harm. The purpose of the present research is not to distort or question any of the points raised, but merely to provide findings and facts in this field in order to make the right decision. Addiction is also a social disease, so the treatment of social systems with it in terms of the growth and development of views will be in one of the three forms. "The first is the criminological view that addicts are perpetrators and deserves punishment; This thinking is based on judicial sociology and sees the addict rescued in a corner of the prison. A second approach, usually rooted in the medical community, regards the addict as a patient, and seeks to cure and control the disease. The Third Approach to Addicts Not looking at criminals or even patients, but in the eyes of the victims. In this view, social doctors and pseudo-epistemologists are at the forefront of the struggle and try to examine the various dimensions of addiction and present the most complete theory.
    Keywords: addiction, drugs, social harm, psychiatric disorders, delinquency, punishment, offender, confusion, adulterer, patient}
  • علیرضا یزدانیان *
    ویرانی اقتصادی و فرهنگی در برخی خانواده ها موجب ازدیاد افراد ولگرد و رها در جامعه می شود که نمونه ای از آن کارتن خواب ها هستند. این اشخاص معمولا صغیر، مجرم یا بیماران روانی اند. ولگردی و سرگردانی این اشخاص در جامعه زمینه ساز بروز جرائم و خطرهایی است که قوانین دنیا را به سمت جرم انگاری این پدیده سوق داده، اما در مورد جبران خسارات ناشی از فعل این اشخاص معمولا سیاستی اتخاذ نشده است. یکی از نگرانی های حقوق امروزی مسئله جبران خساراتی است که در جامعه از سوی اشخاص بالقوه خطرآفرین مانند افراد بیمار و محجور یا جوانان خلاف کار یا اشخاص ولگرد رخ می دهد که به صورت افراد خطرناک در جامعه بدون سرپرست رها شده اند. در مواردی اشخاص حقیقی یا حقوقی عهده دار نگهداری از این اشخاص هستند که در حقوق فرانسه مشمول ماده 1242 و در ایران مشمول ماده 7 قانون مسئولیت مدنی بوده و اشخاص مزبور با شرایطی مسئول جبران چنین خساراتی خواهند بود. اما بخشی از این خسارات در شرایطی رخ می دهد که هیچ شخص حقیقی یا حقوقی عهده دار نگهداری از این اشخاص نبوده و سوال اساسی این است که آیا زیان دیگان این بخش از خسارات به حال خود رها خواهند شد یا می توان شخص حقوقی مانند دولت را مسئول جبران چنین خساراتی دانست. در حقوق فرانسه براساس یک نظر می توان در شرایط کنونی از دولت ها انتظار داشت جبران چنین خساراتی را تقبل کنند. این ایده در حقوق ایران طرح نشده است، اما می توان با کمک حقوق فرانسه مسئله مزبور را بررسی کرد.
    کلید واژگان: بیمار, کودک, مسئولیت, معلول}
    Alireza Yazdanian *
    Economic and cultural devastation in some families increase stray and abandoned persons in the society that an example of it is a person who sleeps on cartoon. These people are usually either a minor or criminal or mentally ill. The loitering and wandering in the society is the underlie of crimes that this situation has led the law of world to the criminalization of this phenomenon. But about the damages caused by the actions of these individuals have not been adopted a policy. One of the concerns of today's law is the problem of compensate for the losses arising from the operation of potentially dangerous persons in the society like the sick and incapacitated or youth offending or people loitering that they are dangerous people or stray in the society. In the some of cases natural or legal persons are responsible for the maintenance of these people that in French law by Article 1243 of the Civil law and in Iranian law by Article 7 of the Civil Liability this persons with the condition will be liable for such damages. But some of this damage occurs in the conditions that any natural or legal person are not responsible for the maintenance of these people and the big question is whether this part of the losses of this victims will not be compensated or a legal person like the state can be considered liable for such damages. In French law, according to un opinion can be expected in the current situation of governments pay compensation for such damages. This opinion is not in Iranian law but the issue can be examined with the help of French law.
    Keywords: responsibility, patients, children, disabled}
  • زهرا حاجی میرزایی، وحید قاسمی عهد
    حریم یک نیاز اساسی و مهم برای انسان و دارای ابعاد مختلف فیزیکی، روحی و روانی، اجتماعی و اطلاعاتی است. رازداری پزشکی از مهم ترین وظایف در حیطه اخلاق و حقوق پزشکی است که دارای سابقه دیرینه است و محدوده وسیع تری از «رازداری اطلاعات» دارد. در خصوص ارتباط بین پزشک و کادر پزشکی از یک سو و بیمار و بستگان او از سوی دیگر، یکی از مسایلی که مطرح می شود، اسرار پزشکی بیمار است. بیمار حق دارد نحوه، زمان و چگونگی دادن اطلاعات به دیگران و یا تشکیلات بیمارستانی را خود تعیین کند کمااینکه حق دارد ماهیت افکار شخصی خود را که در اختیار دیگران می گذارد، فردی را که می تواند این اطلاعات را دریافت کند و نحوه استفاده از آن را مشخص کند. حفظ اسرار از موجبات اطمینان بیماران به پزشکان و مراجعه به آنان می باشد و عدم توجه به این امر، سبب سلب اعتماد، کاهش راست گویی و حتی عدم مراجعه به پزشکان در بسیاری از موارد خواهد شد. اهمیت رازدای در پزشکی و لطمات وارده به آن کمتر از حق بر کالبد جسمانی و جراحت و نقص عضو نیست. یکی از مسایلی که در روابط پزشک و بیمار قابل امعان نظر است مساله اسرار پزشکی است.
    کلید واژگان: پزشک, کادر درمانی, حریم خصوصی, بیمار, اسرار پزشکی}
  • زهرا حاجی میرزایی، وحید قاسمی عهد
    حریم یک نیاز اساسی و مهم برای انسان و دارای ابعاد مختلف فیزیکی، روحی و روانی، اجتماعی و اطلاعاتی است. رازداری پزشکی از مهم ترین وظایف در حیطه اخلاق و حقوق پزشکی است که دارای سابقه دیرینه است و محدوده وسیع تری از «رازداری اطلاعات» دارد. در خصوص ارتباط بین پزشک و کادر پزشکی از یک سو و بیمار و بستگان او از سوی دیگر، یکی از مسایلی که مطرح می شود، اسرار پزشکی بیمار است. بیمار حق دارد نحوه، زمان و چگونگی دادن اطلاعات به دیگران و یا تشکیلات بیمارستانی را خود تعیین کند کمااینکه حق دارد ماهیت افکار شخصی خود را که در اختیار دیگران می گذارد، فردی را که می تواند این اطلاعات را دریافت کند و نحوه استفاده از آن را مشخص کند. حفظ اسرار از موجبات اطمینان بیماران به پزشکان و مراجعه به آنان می باشد و عدم توجه به این امر، سبب سلب اعتماد، کاهش راست گویی و حتی عدم مراجعه به پزشکان در بسیاری از موارد خواهد شد. اهمیت رازدای در پزشکی و لطمات وارده به آن کمتر از حق بر کالبد جسمانی و جراحت و نقص عضو نیست. یکی از مسایلی که در روابط پزشک و بیمار قابل امعان نظر است مساله اسرار پزشکی است.
    کلید واژگان: پزشک, کادر درمانی, حریم خصوصی, بیمار, اسرار پزشکی}
  • غلامرضا حاجی نوری
    تصویب ماده 495 قانون مجازات اسلامی جدید به تردیدها در تشخیص مبنای مسئولیت پزشکان پایان داد. و مسئولیت مدنی پزشک را مبتنی بر فرض تقصی ر وی دانست اما معیار و یا معیارهای تشخیص این تقصیر چیست؟ و دادرس بر چه مبنایی حکم بر تقصیر یا عدم تقصیر پزشک خوانده خواهد داد؟ سوالی که در نوشته های حقوق دانان کشورمان پاسخ مشروح و روشنی عدم رعایت استاندارد مراقبت و» ندارد. در آثار حقوقدانان نظامهای پیشرو نیز به استاندارد کلی در تشخیص تقصیر پزشک پرداخته شده بود. اما این معیار به دلیل انتقادات وسیع، «مهارت متعارف به ویژه از ناحیه حقوق دانان آلمانی، نظام های حقوقی را به چالش کشیده و کم کم معیار شهرت است، تقصیری که در «تقصیر نوعی نسبی» در حال تبدیل شدن به معیار «تقصیر نوعی» یافته تشخیص آن، صرفا، پزشک متعارف ملاک و معیار نیست و بلکه معیار تشخیص تقصیر هر پزشکی در تشخیص یا درمان بیمار عملکرد پزشکان هم سنخ پزشک خوانده خواهد بود.
    کلید واژگان: فرض تقصیر, معیار تقصیر, پزشک, مسئولیت مدنی, بیمار, تقصیر نوعی نسبی}
    Gholamreza Hajinouri
    The adoption of Article 495 of new Islamic Penal Code has removed the ambiguity in determining physicians’ liability basis. In other words، it considers physicians’ civil liability on the basis of presumed fault. However، the questions are: What are criteria for this fault? On what basis، will judges make a judgment for liability or lack of liability of physicians? Iranian lawyers have not addressed these questions clearly and adequately. The general requirement of «Failure to comply with reasonable skill and care standards» had been mentioned by foreign lawyers and academics in leading legal systems for the purpose of recognizing physicians'' fault. Having said that، due to extensive criticisms، particularly by German lawyers، this criterion has challenged these legal systems. As a result، the «objective fault» criterion is gradually changing to «a relative fault» criterion. It means that in recognizing the fault، the reasonable physician’s behavior is not the only criterion and other similar physicians are also the pattern for recognition of his fault.
    Keywords: Presumed fault, Fault criteria, Physician, Tort law, Patient, Relative fault}
  • علیرضا یزدانیان، مریم ثقفی
    رسالت حقوق مسئولیت مدنی حمایت از زیان دیده و جبران خسارات وارده است. اما در برخی مواقع زیان دیده، عامل زیان نیز می باشد. بیمار مبتلا به بیماری واگیردار، نمونه زیان دیده ای است که در صورت انتقال بیماری خود و آسیب به دیگران می بایست خسارات وارده را جبران نماید. از این رو حقوق به این گونه بیماران هنگامی که به بیماری خود واقف هستند، تکالیف متعددی تحمیل می نماید. تعهد به ایمنی اشخاص دیگر و اجتناب از اضرار به آن ها، اعلام بیماری به اشخاص مرتبط با بیمار و انجام اقدامات احتیاطی از سوی بیمار از جمله تکالیف مزبور است. حمایت از سلامت انسان ها به حدی حایز اهمیت است که گاه مسئولیت انتقال بیماری گریبان گیر مادران و انسان های نیکوکار نیز می شود. برای مثال اهمال مادر در انجام آزمایشات بارداری و تزریق واکسن های مورد نیاز قبل از بارداری از موجبات مسئولیت اوست و همچنین اهدای خون توسط بیمار مطلع از بیماری واگیردار خود، مسئولیت اهداکننده را به همراه دارد و انگیزه احسان، سبب مصونیت او نمی شود. از سوی دیگر مسئولیت ناشی از انتقال بیماری تنها مخصوص بیماران مطلع از بیماری خود نبوده و بیماران ناآگاه را نیز شامل می شود. از این رو مسئولیت بیماران اخیر را می توان با مبانی اتلاف و تسبیب ثابت نمود.
    کلید واژگان: بیماری واگیردار, بیمار, مسئولیت مدنی, تعهد به ایمنی, احتیاط}
    Ali Reza Yazdanian, Maryam Thaqafi
    The goal of civil liability is to protect the injured persons and compensates all loss. But in some cases, the injured person is also the one who causes damage himself. An ill person with contagious disease is a sample of injured ones who should compensate the loss if he transmits his illness and damages others. For this, the law determines duties for theses ill people who are aware of their illnesses. Some of the mentioned duties are care for the safety of others and preventing from others losses, announcing the disease to whom are related to him and carrying out the cautious affairs to avoid dangers. The protection of human safety is as important that sometimes the responsibility of transmitting diseases are being involved the generous persons and mothers. For instance, carelessness of mothers to do pregnancy tests and injecting the necessary vaccines before pregnancy causes responsibility for them. Blood donation by someone with contagious disease who is aware of his disease is accompanied the responsibility of the donor and the intention of charity does not make him be protected. From the other side, the responsibility that originates from transmitting diseases is not included ones who are aware of their diseases but those who are not aware. Therefore the responsibility of unaware ill persons can be proved by the principles of damaging and causation.
    Keywords: Contagious disease, Ill persons, Civil liability, Care for the safety, Cautious}
  • سید الهام الدین شریفی*، مریم ثقفی
    خدمات بهداشتی درمانی در اغلب موارد در قالب قراردادی میان پزشکان یا مراکز درمانی و بیماران ارائه می گردد. این قرارداد موسوم به «قرارداد درمان» است. بنابراین مسوولیت پزشکان و مراکز درمانی نیز مسوولیت قراردادی است؛ لکن در برخی موارد نظیر فوریت های پزشکی و اقدامات خارج از توافق طرفین، نظیر بروز عارضه ای جدید در جراحی، امکان توافق و انعقاد قرارداد درمان فراهم نیست و لذا مسوولیت پزشکان یا مراکز درمانی در حیطه مسوولیت مدنی و ضمان قهری بررسی می شود.
    از طرفی، با توجه به حاکمیت نظریه تقصیر در نظام حقوقی ایران، مشکلات متعددی در مسیر اثبات خطا و تقصیر ارائه کنندگان خدمات درمانی پیش روی بیماران است. از این رو بیماران نیازمند اطلاعاتی از مصادیق و مبانی تقصیر و خطای پزشکان هستند. از سوی دیگر مراجعه به مراکز درمانی سرگردانی بیماران را دو چندان می کند؛ چرا که در تشخیص مسوول و مقصر میان پزشکان، پرسنل و مراکز درمانی دچار ابهام می شوند. لذا تبیین ضمان قهری مرکز درمانی، خواه هنگامی که خود مرکز مقصر است و خواه به تبع خطای پزشکان و پرسنل درمانی، موجب رفع ابهامات مذکور می گردد. در این راستا توسل به نظریاتی چون مسوولیت کارفرما، تقصیر سازمانی و مسوولیت مستقیم که در حقوق ایران مورد پذیرش است و همچنین نظریه مسوولیت جانشینی، نمایندگی ظاهری و مسوولیت تضامنی که در نظام حقوقی انگلیس به عنوان مبانی مسوولیت مراکز درمانی معرفی شده اند، راهگشا است. از این رو این مقاله در جهت حمایت از حقوق بیماران و کاهش موانع نظریه تقصیر با تکیه بر نظریات و مبانی مطرح شده به تببین ضمان قهری پزشکان و مراکز درمانی می پردازد.
    کلید واژگان: ضمان قهری, پزشک, مرکز درمانی, بیمار, نظریه تقصیر}
    Seyed Elhamoddin Sharifi, Maryam Saghafi
    Most often، the healthcare services are represented as a contract between the physicians or medical centers and the patients; this contract is referred to «treatment contract». Therefore، the liability of physicians and medical centers are contractual liability; however، in some cases، there is no possibility for agreement، and inking a contract such as medical emergencies and the affairs is out ofthe parties` agreement like an unexpected happening during a surgery operation، so that the liability of physicians or medical centers is surveyed as tortious liability. In addition، respect to the dominance of the «theory of negligence» in Iranian legal system، several problems meet the patients through proofing of service representatives` negligence. Thus، the patients need to know some information aboutthe physicians` negligence issues. On the other hand،the patients confusion increases while they refer to the medical centers; because they are in doubt to organize the negligence between the physicians، staff and medical centers. As a result، the illustration of medical centers` tortious liability remains no doubts when the medical center is negligent itself or is negligent because of its physicians or staff. Among this، taking to account some theories، we can solve the problem، like Respondeat Superior، Corporate Negligence، and Direct Liability، which are accepted in the Iranian legal system. Also، Vicarious Liability، Apparent Agency and Joint Liability that are known in the English legal system as the basis liability of medical center. So، this paper illustrates the tortious liability of physicians and medical centers respect to the mentioned theories and basis to support the patients’ rights، and to decrease the obstacles of the theory of negligence.
    Keywords: Tortious Liability, Physician, Medical center, Patient, Theory of Negligence}
  • روح الله قدیمی، حسین داورزنی

    امروزه در فرآیند قانونی درمان، نگرانی شدیدی پیرامون کنش متقابل حقوق و پزشکی وجود دارد. اگر پزشک را مطلقا ضامن بدانیم، از یک سو باب طبابت بسته شده و پزشکان را در ارائه خدمات دچار بن بست قانونی می کند و از سوی دیگر باعث ایجاد چالش هایی در علم پزشکی می شود. هدف تحقیق پیش رو این است که ضمن تبیین جایگاه حقوقی نهاد ابراء با تکیه بر سوالاتی از قبیل: (آیا با در نظر گرفتن این که شارع پزشک را به عنوان یک فرد محسن و امین مردم می داند، در صورتی که پزشک از بیمار رضایت نامه دریافت و با بهره گیری از دانش زمان اقدام به معالجه بیمار می نماید و از عمل وی خساراتی به بار می آید ضامن است؟ ! اگر بیمار، پزشک را از خسارات احتمالی، ابراء نماید، ضمان پزشک بری می شود؟! به بررسی نظرات فقهای عظام و مواد قانونی مربوط به ابراء پرداخته تا بتواند با انتخابی منطقی و سازگار با نیازهای جامعه و با در نظرگرفتن حقوق بیمار و پزشک و عدالت پزشکی قانونی، گام موثری را جهت حل معضل پیش روی جامعه پزشکی بردارد.

    کلید واژگان: ابراء, پزشک, ضمان, رضایت, بیمار}
    Rohollah Qadimi, Hossein Davarzani

    In the legal process of treatment, there is concern about the interaction of law and medicine. The purpose of this study is to clarify the status of legal entity liberation before relying on questions such as: (a physician with regard to the founder as a person knows beneficent and honest people, the physician of the patient's satisfaction receiving and using the knowledge to treat the sick and the damage he caused to the time the guarantee is if the patient's medical damages, the acquit from obligation, seductive physician will go?), Methods relating to the liberation is to be reasonable and consistent with community needs and with regard to patient and physician rights and justice, forensic medicine, effective steps should be taken to solve the dilemma facing the medical community.

    Keywords: Acquit, Physician, Guaranty, Satisfaction, Patient}
  • سیدالهام الدین شریفی، مریم ثقفی
    حق الزحمه در قرارداد درمان عوضی است که در مقابل سلامتی انسان ها قرار می گیرد. به لحاظ مقتضیات امور پزشکی و درمانی، تعیین دقیق نوع خدمات و هزینه های آن قبل از شروع درمان امکان پذیر نیست. این درحالیست که معلوم نمودن مورد معامله از شرایط اساسی صحت معاملات بوده و حداقل علم اجمالی به خدمات و هزینه های قابل پیش بینی ضروری است. اگرچه این مسئله در برخی نظامهای حقوقی با قاعده کفایت قابل معلوم شدن مورد معامله از طریق ارجاع به ضوابط نوعی، مشکلات کمتری دارد. حتی در برخی از موارد نظیر خدمات اورژانس، تعیین این حداقل ها نیز ممکن نبوده و اعتبار قرارداد مورد تردید قرار می گیرد.
    از سوی دیگر، بدلیل موقعیت نابرابر طرفین این قرارداد، دولت در جهت حمایت از حقوق بیماران و جلوگیری از سوء استفاده ارایه کنندگان خدمات در تحمیل هزینه های گزاف، نرخ خدمات مختلف را در قالب تعرفه هایی ارایه و ضمانت اجرای تخلف از آن را مقرر می کند. اما مبلغ و میزان تبعیت از تعرفه ها در مراکز درمانی مختلف از قبیل دولتی، خصوصی و خیریه متفاوت است. لذا تبیین چگونگی معلوم شدن حق الزحمه درمان در موارد ارجاع به تعرفه ها یا موارد عدم هرگونه ارجاعی، علیرغم عدم تعیین حق الزحمه در قرارداد و همچنین درمان بدون قرارداد، اهمیت زیادی دارد.
    کلید واژگان: قرارداد درمان, حق الزحمه, بیمار, مراکز درمانی, تعرفه}
  • احمد باقری، شکیبا امیرخانی
    طبق نظر مشهور فقی هان امامیه، چنانچه مرد بیمار زنی را به عقد خود درآورد و آنگاه پیش از زفاف از دنیا برود، همسر او از مهر و ارث محروم خواهد ماند. ماده 945 قانون مدنی نیز به تبعیت از نظریه یاد شده شرط زفاف را در بهره مندی زن از ارث مرد بیمار معتبر شمرده است. از این رو در این نوشتار سعی شده است ادله ی موافقان حرمان مورد نقد و بررسی قرار گیرد تا از رهگذر تضعیف دلایل ایشان و تقویت ادله ی نظریه مخالف ضرورت حذف ماده 945 قانون مدنی آشکار شود و موجبات رفع تصور تبعیض میان حقوق زن و مرد و مخالفت بااصل بیستم قانون اساسی که صراحتا بر حمایت قانونی برابر از زن و مرد تاکید دارد، فراهم آید.
    کلید واژگان: ارث, مهر, زفاف, بیمار, ارث, _ مهر}
    According to the well-known view among the Imami jurists, if a sick man marries a woman and die before Coition, his wife is deprived of Dower and Inheritance. The article 945 of civil law also mentions Coition as a Condition for the woman to have a share of the sick man's Inheritance. So, in this paper it is tried to criticize the reasons by people who agree with depriving, in order to reveal the necessity of crossing out the article 945 of civil law, by weakening these reasons and supporting the opposite reasons and availing the situation to remove the discrimination between men and women which the article 20 of constitution points to obviously.
  • سیاوش شجاع پوریان
    پزشک به موجب قرار داد متعهد به درمان بیمار می گردد و در راه رسیدن به شفای بیمار، با رعایت موازین فنی و علمی و نظامات دولتی و آگاه نمودن بیمار از آثار و نتایج معالجه تلاش می نماید. به دست نیامدن نتیجه مطلوب، فی نفسه دلالتی بر نقض قرار داد و تحقق مسؤولیت پزشک ندارد و باید تقصیر پزشک ثابت گردد (مسؤولیت مبتنی بر تقصیر).
    قانونگذار بنا به مصالحی، صرف ورود خسارت به بیمار را اماره تقصیر و مسؤولیت پزشک قرار داد (ماده 319 قانون مجازات اسلامی) و پزشک برای رهایی از مسؤولیت باید عدم تقصیر خود و به طریق اولویت قطع رابطه سببیت را اثبات نماید. برای تعدیل مسؤولیت مفروض پزشک درماده 322 همان قانون، اجازه داده شده است که پزشک قبل از شروع به درمان از بیمار تحصیل برائت نماید. شرط برائت باعث معافیت پزشک از مسؤولیت ناشی از تقصیر خود نمی گردد و فقط اماره تقصیر وفرض مسؤولیتی را که از ماده 319 استنباط گردید، تا حد «مسؤولیت مبتنی بر تقصیر» تقلیل می دهد.
    بدین ترتیب، نه مسؤولیت پزشک مسؤولیتی مطلق و بدون تقصیر است و نه شرط برائت رافع تقصیرات پزشک در درمان است.
    کلید واژگان: پزشک, بیمار, تقصیر, شرط برائت}
    Siavash Shoja Purian
    The physician is obliged to treat his patient in according to obligations of a contract.He must also attend the technical and scientific standards and governmentalregulations. Although, If the desired results are not acquired this should not beconsidered as the breach of contract and physician responsibility. Therefore the faultof the physician must be proved (Liability on fault).For some reasons the legislator consider the physician fault and his responsibilityonly as a result of the patient's injuries (Article 319 of Islamic criminal law). On thatside, the physician should prove that there is no fault and no causality relationship.In order to reduce the physician responsibility (Article 322) He has been allowed totake exclusion from the patient before starting his treatments. Mere exceptions onlywill reduce his presumed responsibility which may be deduced from Article 319.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال