جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "نبوت" در نشریات گروه "فقه و حقوق"

مقاله حاضر با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی می کوشد ضمن بازخوانی اندیشه، آرا و تاملات سیاسی ابن سینا به عنوان یکی از نامدارترین اندیشمندان مسلمان ایرانی در سپهر جهانی، به این پرسش اصلی پاسخ دهد که نظم و ساختار نظام سیاسی مطلوب در فلسفه و اندیشه سیاسی وی از چه مقوله هایی تشکیل شده و بر این اساس نظم ایده آل و نظام حکومتی مورد نظر وی چه بوده است؟ و دیگر اینکه ابن سینا چگونه نظم سیاسی مد نظر خود را برپایه نبوت و امامت بنیان نهاده است؟ یافته ها نشان می دهد ابن سینا پس از تبیین انواع نظام سیاسی همچون نظام سیاسی وحدانی یا سیاست تغلبی، نظام سیاسی کرامت، نظام ریاست فکریه، نظام دیموقراطیه (دموکراسی) یا سیاست اجماعیه، در دو اثر «الهیات شفا» و نیز در فن خطابه از «منطق شفا» نظم سیاسی مطلوب خود را در قالب نظام سیاسی سقراطی (سیاست خیر یا سیاست ملک) یا سیاست شریفه مطرح نموده و ضمن تطبیق آن بر نظام نبوت، امامت و در امتداد آن ولایت فقاهت بر همه انواع دیگر نظام سیاسی، ترجیح داده است.

وحی در اسلام از جایگاه خاصی برخوردار است; زیرااساس نبوت، زیربنای اعتقادات مسلمانان ومحور اصلی آموزه های دینی و معارف بلند آسمانی است. لذاهر نوع تفسیرو توجیه غلط برخلاف، واقع ازوحی، سبب انحراف افکار و عقاید مسلمانان و باعث تزلزل در مبانی اسلام است،و متاسفانه در طول تاریخ،وحی همواره مورد تهاجم نا اهلان، تفسیرها و توجیه های غلط ونادرست بوده است. در همین جهات، اخیرا کتابی به نام «بسط تجربه نبوی» منتشر شده و در آن، وحی امری بشری و زمینی و برخاسته از درون پیامبر(نه نازل شده از عالم بالا) معرفی شده است. با مطالعه دقیق آن کتاب، آثاری به مضمون آن، ایرادهایی به ذهن آمد که برخی از آن ها در مقاله ای تحت عنوان«بسط تجربه نبوی در بوته نقد» و بعضی دیگر در این مقاله مطرح شده است.