به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "اضطراب کووید-19" در نشریات گروه "روانشناسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «اضطراب کووید-19» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی اضطراب کووید-19 در مقالات مجلات علمی
  • علی زارعی، مریم زرنقاش

    هدف از پژوهش حاضر پیش بینی خود بیمار پنداری اینترنتی و اضطراب کووید 19 براساس اعتیاد اینترنتی در پاندومی کووید 19 در خانوار های شهر مرودشت بود . این پژوهش با توجه به هدف از نوع پژوهش بنیادی و با طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری خانوار های شهرستان مرودشت به تعداد 100 نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار های پژوهش مقیاس اضطراب کرونا ویروس علی پور و همکاران، مقیاس شدت سایبرکندریا مهدی رضا سرافراز و همکاران ، سنجش اعتیاد اینترنتی یانگ (IAT) توسط کیمبرلی یانگ بود. داده ها بااستفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد بین خود بیمار پنداری اینترنتی و اعتیاد به اینترنت رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد و بین اظطراب کووید 19 و اعتیاد به اینترنت رابطه معنی داری یافت نشد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که اعتیاد به اینترنت پیش بینی کننده معنی دار خود بیمار پنداری اینترنتی بود.

    کلید واژگان: اضطراب کووید 19, اعتیاد به اینترنت, سایبر کندریا
    Ali Zarei, maryam Zarnaghash

    The current research aimed to predict the Cyberchondria and anxiety of COVID-19 based on internet addiction in the COVID-19 pandemic in the households of Marvdasht city. According to the purpose of this research, it was a basic research type, and with a descriptive research design. The statistical population of households in Marvdasht city was 100 people, who were selected by the convenience sampling method. The research tools were Alipour et al.'s Corona Virus Anxiety Scale (2019), Mehdi Reza Sarafaraz et al.'s Cyberchondria Severity Scale (2020), and Young's Internet Addiction Test (1998) by Kimberly Young. The data were analyzed using SPSS software. After collecting and extracting the data, the scores of the participants were analyzed using Pearson's correlation coefficient and regression. The results of Pearson's correlation coefficient show that there is a positive and significant relationship between Cyberchondria and Internet addiction, and no significant relationship was found between the anxiety of COVID-19 and Internet addiction. Also, the regression results showed that Internet addiction was a significant predictor of Cyberchondria. As a result, people who deal with the Internet more than others, such as people who suffer from Internet addiction disorder and spend many hours on the Internet. More than other people, seek to solve their problems, including medical problems, through the information available on the Internet, which increases their risk of Cyberchondria and a positive and meaningful correlation between Internet addiction and Cyberchondria.

    Keywords: anxiety of covid 19, internet addiction, cyberchondria
  • حمیده صادقی، مجتبی جانعلی پور چنار رودخانی، امیر قربان پور لفمجانی، محمود محمدی رازی*، اعظم بخشی پور

    مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل یابی اهمال کاری تحصیلی بر اساس اضطراب کووید-19 با نقش میانجی اعتیاد به شبکه های اجتماعی در دانش آموزان مقطع متوسطه انجام شد.

    روش

    روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود که در جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان صومه سرا در سال 1400 انجام شد. 300 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری در دسترس در این مطالعه مشارکت داشتند و به مقیاس اضطراب بیماری کرونا (CDAS)، پرسشنامه اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل (AMQBSN) و پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (PASS) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS و Amos به روش تحلیل مسیر انجام شد.

    یافته ها:

     نتایج بوت استرپ نشان داد که اثرات مستقیم اضطراب کرونا بر اهمال کاری (10/0-=β)، اضطراب کرونا بر اعتیاد (16/0=β)، اعتیاد بر اهمال کاری (66/0-=β) معنادار است. همچنین نتایج نشان داد اثر غیرمستقیم اضطراب کرونا بر اهمال کاری با میانجی گری اعتیاد (10/0=β) نیز معنادار است و نقش میانجی جزیی دارد (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش مطلوب برخوردار است.

    نتیجه گیری: 

    از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که اضطراب کووید-19 به طور مستقیم و با واسطه گری اعتیاد به شبکه های اجتماعی با اهمال کاری تحصیلی رابطه دارد.

    کلید واژگان: اهمال کاری تحصیلی, اضطراب کووید-19, اعتیاد به شبکه های اجتماعی, دانش آموزان
    Hamideh Sadeghi, Mojtaba Janali Por Chenar Rodkhani, Amir Qorbanpoorlafmejani, Mahmud Mohamadi Razi *, Azam Bakhshipour

    In the present paper, the modeling of academic procrastination based on Covid-19 anxiety with the social networks-addiction as the mediating role in high school students was studied.

    Method

    This paper is a descriptive, correlational study that was carried out in the statistical population of high school students in Someh-sara city in academic year 2021-22. 300 students participated in this study through convenience sampling method and answered the following questionnaires: Corona Anxiety Scale (CDAS), Cellphone-based Social Network Addiction Questionnaire (AMQBSN) and Solomon and Roth Bloom Academic Procrastination Questionnaire (PASS). Data analysis was performed using SPSS and Amos statistical software through path analysis.

    Results

    Bootstrap results showed that the direct effects of Corona anxiety on procrastination (β = -0.10), Corona anxiety on addiction (β=0.16), addiction on procrastination (β=-0.66) were significant and meaningful. The results also showed that the indirect effect of Corona anxiety on procrastination mediated by addiction (β=0.10) is significant and has a minor mediating role (P <0.05).

    Conclusion

    The results also indicate that the proposed model has a good fit. Therefore, it can be concluded from the present study that Covid-19 anxiety is directly related to academic procrastination through the mediation of social media addiction

    Keywords: academic achievement, Responsibility, Emotional intelligence, female student
  • الهام خاکزاد، سید علی حسینی المدنی*، رحیم حمیدی پور

    پژوهش حاضر با هدف تدوین الگوی مقابله روان شناختی برمبنای روان شناسی مثبت گرا و ارزیابی تاثیر آن بر تاب آوری افراد دارای اضطراب کووید-19 انجام شد. روش پژوهش در بخش کیفی، تحلیل مضمون به روش استقرایی و در قسمت کمی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد دارای اضطراب کووید-19 شهر تهران در شش ماهه اول 1400 بود. به منظور اجرای پژوهش حاضر 35 نفر دارای اضطراب کووید-19 به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. افراد حاضر در گروه آزمایش مداخله حاضر (10 جلسه) را طی یک ماه و نیم دریافت کردند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس اضطراب کرونا ویروس (CDAS) و پرسشنامه تاب آوری (RQ) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-23 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد الگوی مقابله روان شناختی بر مبنای روان شناسی مثبت گرا از نظر متخصصان دارای روایی محتوایی کافی است. همچنین این مداخله بر تاب آوری افراد دارای اضطراب کووید-19 تاثیر داشته است (0001>P). براساس یافته های پژوهش حاضر، الگوی مقابله روان شناختی بر مبنای روان شناسی مثبت گرا با توجه به توانمندی ها و نقاط مثبت، ترویج نوع دوستی و مهرورزی به دیگران، ادای سپاسگزاری و شکرگزاری و شکل دهی امید و خوش بینی می تواند روشی کارآمد برای بهبود تاب آوری افراد دارای اضطراب کووید-19 محسوب شود.

    کلید واژگان: روان شناسی مثبت گرا, تاب آوری, اضطراب کووید-19
    Elham Khakzad, Seyyed Ali Hosseini Almadani *, Rahim Hamidi Pour

    This study was conducted to codify a psychological model based on positivist psychology and assess its effect on the resilience of individuals with COVID-19 anxiety. In the qualitative portion of the study, the researchers employed an inductive method for theme analysis and a quasi-experimental design with a pretest, posttest, control group, and two-month follow-up period for the quantitative portion. The statistical population of the present investigation comprised COVID-19 anxiety sufferers in Tehran during the spring and summer of 2021. Using a method of purposive sampling, 35 individuals with COVID-19 anxiety were selected and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received the related interventions (10 sessions) over the course of one and a half months. In this study, the applied questionnaires included the Corona Disease Anxiety Scale (CDAS) and the Resilience Questionnaire (RQ). The data were analyzed using the mixed ANOVA procedure and SPSS-23 statistical software. The results demonstrated that the positivist psychological model has sufficient content validity. In addition, this intervention has a positive effect on the resilience of individuals with Covid-19 anxiety (P<0001). According to the present study, the model of psychological coping based on positive psychology can be considered an effective method for enhancing the resilience of people with COVID-19 anxiety by emphasizing their strengths and positive traits, fostering altruism and devotion, being thankful and appreciative, and developing hope and optimism.

    Keywords: Positivist psychology, resilience, Covid-19 anxiety
  • رحیم مرادی، بهمن یاسبلاغی شراهی*، حبیبه بشیرنژاد دستجردی، میترا میرزایی، ساناز حاجی میری قشمی، حسنا میرزایی

    پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‏بینی اضطراب کووید 19 در میان پرستاران خط مقدم براساس خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی انجام شد. روش انجام پژوهش، توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری تحقیق، تمام پرستاران شاغل در بیمارستان مصطفی خمینی شهر ایلام، اختصاص یافته به کووید 19 و بخش کرونایی بیمارستان امام خمینی شهر ایلام بودند که با توجه به جدول مورگان، تعداد 175 پرستار به‏عنوان حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب و پرسش‏نامه‏های اضطراب کروناویروس، پرسش‏نامه خودکارآمدی، مقیاس حمایت اجتماعی و مقیاس حمایت سازمانی به‏روش اینترنتی از طریق شبکه‏های مجازی با توزیع لینک پرسش‏نامه آنلاین در بین نمونه پژوهش توزیع شد. برای آزمون فرضیه‏ها از تحلیل رگرسیون چندگانه هم زمان استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ترکیب خطی خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی به ترتیب 6/24، 77/22 و 5/15 درصد از واریانس متغیرهای اضطراب کووید 19، اضطراب روانی و جسمی را پیش‏بینی می‏کردند. براساس ضرایب بتا خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی به‏ترتیب با بتای «24/0-، 18/0- و 36/0-» متغیر اضطراب کووید 19، با بتا «20/0-، 19/0- و 35/0-» مولفه اضطراب روانی و متغیرهای خودکارآمدی و حمایت سازمانی به ترتیب با بتا «23/0- و 28/0- » مولفه اضطراب جسمی را به‏صورت منفی و معنی‏دار پیش‏بینی می‏کردند. متغیر حمایت اجتماعی به‏صورت معنی‏داری قادر به پیش‏بینی مولفه اضطراب جسمی نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر که ترکیب خطی خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی به‏طور معنی‏داری متغیر اضطراب کووید 19 را پیش‏بینی می‏کردند، پیشنهاد می‏شود از پرستاران، حمایت‏های سازمانی و اجتماعی لازم شود و با برگزاری دوره‏های آموزشی، به تقویت خودکارآمدی پرستاران توجه شود.

    کلید واژگان: اضطراب کووید 19, خودکارآمدی, حمایت اجتماعی, حمایت سازمانی
    Rahim Moradi, Bahman Yasbelaghi Sharahi *, Habibeh Bashirnezhad Dastjerdi, Mitra Mirzaei, Sanaz Haji Miri Qeshmi, Hosna Mirzaee
    Introduction

    The aim of this study was to investigate the prediction of Covid 19 anxiety among frontline nurses based on self-efficacy, social support and organizational support.

    Materials and Methods

    The research method was descriptive-correlational. The statistical population of the study was all nurses working in Mostafa Khomeini Hospital in Ilam assigned to Covid 19 and the corona ward of Imam Khomeini Hospital in Ilam. According to Morgan's table, 175 nurses were available as a sample size using the sampling method. Internet methods were selected through virtual networks by distributing online questionnaire links. Simultaneous multiple regression analysis was used to test the hypotheses. The instruments used in this study included coronavirus anxiety scale, self-efficacy questionnaire, social support scale and organizational support scale.

    Results

    The findings showed that all three predictor variables namely self-efficacy, social support and organizational support have a negative and significant relationship with Covid anxiety 19. Therefore , the hogher the level of all three predictor variables among nurses, the lower the anxiety among them.

    Keywords: Covid anxiety19, self-efficacy, Social Support, organizational support
  • فاطمه بیگلری، مسلم اصلی آزاد*، سید علی میری سنگتراشانی

    پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب کووید-19 و تحمل پریشانی بهبودیافتگان کرونا ویروس اجرا شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران بهبود یافته کووید-19 شهر شیراز در شش ماهه پاییز و زمستان سال 1399 بود. در این پژوهش تعداد 31 بیمار بهبود یافته کووید-19 با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (کابات- زین، 2003) را طی یک ماه در 8 جلسه 75 دقیقه ای به صورت آنلاین دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب کرونا ویروس (علیپور و همکاران، 1398) (CDAS) و پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) (DTQ) (سیمونز و گاهر، 2005) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه به شیوه تحلیل واریانس آمیخته تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب کووید-19 و تحمل پریشانی بهبودیافتگان کرونا ویروس تاثیر معنادار داشته (0001>P) و توانسته منجر به کاهش اضطراب کووید-19 و بهبود تحمل پریشانی این افراد شود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی با بهره گیری از نگرش ذهن آگاهانه، فعالیت های ذهنآگاهانه، پرداختن به احساسات و هیجانات مشکل ساز و تمرینات تنفس می تواند به عنوان یک مداخله موثر جهت کاهش اضطراب کووید-19 و بهبود تحمل پریشانی بهبودیافتگان کرونا ویروس مورد استفاده گیرد.

    کلید واژگان: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی, اضطراب کووید-19, تحمل پریشانی, کرونا ویروس
    Fatemeh Biglari, Moslem Asli Azad *, Seyyed Ali Miri Sangtarashani

    The present study was conducted with the purpose of investigating the efficacy of mindfulness-based cognition therapy on Covid-19 anxiety and distress tolerance in the patients recovered from Corona virus. It was a quasi-experimental study with pretest, posttest, control group and three-month follow-up period design. The statistical population included the patients recovered from Covdi-19 in the city of Shiraz in the autumn and winter of 2020. 31 patients recovered from Covid-19 were selected through purposive sampling method and randomly accommodated into experimental and control groups. The experimental group received mindfulness-based cognition therapy (Cabat-Zin, 2003) during eight seventy-five-minute online sessions during a month. The applied questionnaires in this study included Corona Disease Anxiety Scale (Alipour, et.al, 2019) (CDAS) (Alipour, et.al, 2019) and Distress Tolerance Questionnaire (DTQ) (Simons and Gaher, 2005). The data from the study were analyzed through mixed ANOVA. The results showed that mindfulness-based cognition therapy has had significant effect on covid-19 anxiety and distress tolerance in the patients recovered from Coronal Virus (p<0001) and could lead to the decrease of Covid-19 anxiety and the improvement of distress tolerance. According to the findings of the present study it can be said that mindfulness-based cognition therapy can be used as an effective intervention to decrease Covid-19 anxiety and improvement of distress tolerance in patients recovered from Corona virus through employing mindful attitude, mindful activities, addressing problem-making feelings and emotions and breathing exercises.

    Keywords: Mindfulness-based cognition therapy, Covid-19 anxiety, distress tolerance, Corona virus
  • مریم اسماعیلی نسب*، فرزین باقری شیخانگفشه

    کرونا ویروس 2019 (کووید-19) به عنوان بزرگترین تهدید سلامت عمومی افراد در سال 2020، دوسالی است که مردم جهان را دچار مشکلات فراوانی کرده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه معنویت، تاب آوری و خود شفقت ورزی در دانشجویان با سطوح بالا و پایین اضطراب کووید-19 انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی-مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دختر و پسر دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل دادند. شرکت کنندگان به روش در دسترس از هر گروه 135 دانشجوی با سطوح بالای اضطراب کووید-19 و 135 دانشجوی با سطوح پایین اضطراب کووید-19 انتخاب شدند. دانشجویان با استفاده از پرسشنامه اضطراب کووید-19 ویتن و همکاران (2012)، معنویت پارسیان و دونینگ (2009)، تاب آوری کانر و داویدسون (2003) و خود شفقت ورزی نف (2003) مورد سنجش قرار گرفتند. تحلیل داده ها نیز با بهره گیری از روش تحلیل واریانس چند متغیره توسط نرم افزار SPSS نسخه 24، انجام شد. یافته های حاصل از اجرای تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین دانشجویان با و بدون اضطراب کووید-19 از نظر معنویت، تاب آوری و خودشفقت ورزی تفاوت معناداری وجود دارد؛ به طوری که میانگین نمرات معنویت، تاب آوری و خودشفقت ورزی در دانشجویان با اضطراب کووید-19 در مقایسه با دانشجویان بدون اضطراب کووید-19 به شکل معناداری کمتر است (001/0>P). بر اساس یافته های پژوهش حاضر، دانشجویان دارای سطوح بالای اضطراب کووید-19 کمتر از معنویت و تاب آوری برخوردار هستند که این خود موجب تشدید علایم در افراد می شود. از طرفی دیگر، مشخص گردید قضاوت در مورد خود، احساس انزوا و بیش همانندسازی در افراد دارای اضطراب کووید-19 بالا است؛ به همین دلیل لازم است روان شناسان و مشاوران در این زمینه ها توجه بیشتری داشته باشند تا از شدت غیرعادی اضطراب-19 در دانشجویان کاسته شود.

    کلید واژگان: کرونا ویروس, معنویت, تاب آوری, خودشفقت ورزی, اضطراب کووید-19
    Maryam Esmaeilinasab *, Farzin Bagheri Sheykhangafshe

    Coronavirus 2019 (COVID-19) as the biggest threat to public health in 2020, is a two-year period that has caused many problems to people around the world. The aim of this study was to compare spirituality, resilience and self-compassion in students with high and low levels of COVID-19 anxiety. The method of the present study is descriptive causal-comparative. The statistical population of the study consisted of male and female students of the Faculty of Literature and Humanities of the University of Guilan in the academic year 2020-2021. Participants were selected by available methods from each group of 135 students with high levels of COVID-19 anxiety and 135 students with low levels of COVID-19 anxiety. Students were assessed using COVID-19 Anxiety Scale Wheaton et al. (2012), spirituality Parsian & Dunning (2009), resilience Connor & Davidson (2003), and Self-Compassion Questionnaire Neff (2003). Data analysis was performed using multivariate analysis of variance by SPSS software version 24. Findings from multivariate analysis of variance showed that there was a significant difference between students with and without COVID-19 anxiety in terms of spirituality, resilience and self-compassion; So that the average scores of spirituality, resilience and self-compassion in students with COVID-19 anxiety are lower compared to students without COVID-19 anxiety (P<0.001). According to the findings of the present study, students with high levels of COVID-19 anxiety have less spirituality and resilience, which in turn aggravates the symptoms in individuals. On the other hand, it was found that self-judgment, feelings of isolation and over-assimilation are high in people with COVID-19 anxiety; For this reason, psychologists and counselors need to pay more attention to these areas in order to reduce the unreasonable severity of anxiety in students.

    Keywords: Coronavirus, Spirituality, Resilience, Self-Compassion, COVID-19 Anxiety
  • کوثر الهی، معصومه ملکی پیربازاری*، میلاد سبزه آرای
    همه گیری ویروس کووید 19 طی دو سال اخیر اضطراب زیادی در افراد ایجاد نمود.هدف این پژوهش پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس منغیرهای ذهن آگاهی و تاب آوری است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ روش شناسی توصیفی و از نوع همبستگی است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس اضطراب کرونا ویروس (CDAS)، پرسشنامه 5 عاملی ذهن آگاهی (FFMQ) و پرسشنامه تاب آوری (CD-RISD) استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان موسسه آموزش عالی رحمان رامسر در سال تحصیلی 1400-1399 بود. از این جامعه، 260 دانشجو (147 مرد و 113 زن) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه ها را به صورت آنلاین تکمیل نمودند. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه و نرم افزار SPSS 20 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که ذهن آگاهی با ضریب تاثیر 0/16 و تاب آوری با ضریب تاثیر 0/42- می توانند اضطراب کووید-19 را به طور معناداری پیش بینی کنند (0/05 >p). با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که برگزاری کارگاه هایی جهت ارتقا تاب آوری در دانشجویان و افراد جامعه می تواند با اضطراب کووید 19 کمتر در آنها مرتبط باشد.
    کلید واژگان: اضطراب کووید 19, تاب آوری, ذهن آگاهی
    Kosar Elahi, Masoume Maleki Pirbazari *, Milad Sabzeara
    Coronavirus pandemic has caused people a lot of anxiety in the past two years. The present study aims at predicting Coronavirus anxiety level based on mindfulness and resilience. It is applied research in terms of the goal; and methodologically, it is descriptive correlational research. Corona Disease Anxiety Scale (CDAS), Five Facet Mindfulness Questionnaire (FFMQ) as well as The Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISD) are employed to gather the data. The participants of the study include all Rahman Institute of Higher Education students in the academic year 2020-2021. A total of 260 (147 male and 113 female) students are chosen based on convenience sampling for whom the questionnaires are administered on-line. Statistical data analysis is based on regression analysis. The results of the multiple liner regression show that 12 percent of variance in COVID 19 anxiety is related to two of the mindfulness facets as observing and acting with awareness (p<0.01). Additionally, 19.6 percent of variance in COVID 19 anxiety is determined by mindfulness. Therefore, it is concluded that the facet of observing and resilience are related to less COVID 19 anxiety and acting with awareness is in connection with more COVID 19 anxiety in people
    Keywords: Covid 19 Anxiety, Mindfulness, Resilience
  • فرزین باقری شیخانگفشه، رضا شباهنگ، خزر تاج بخش، عارفه حمیده مقدم، زینب شریفی پور چوکامی، سیده مریم موسوی*

    افراد مختلف سطوح متفاوتی از اضطراب را در همه گیری ویروس کرونا-2019 تجربه می کنند که ممکن است زندگی آن ها را تحت تاثیر خود قراردهد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی در پیش بینی اضطراب کووید-19 در دانشجویان بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه گیلان درسال 1399 بود. با روش نمونه گیری در دسترس، 200 دانشجو از طریق فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اضطراب کووید-19 ویتن و همکاران، سنجه کوتاه اضطراب سلامت سالکوسکیس و همکاران، شاخص حساسیت اضطرابی تیلور و همکاران و مقیاس تشدید جسمانی حسی بارسکی و همکاران، بود. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی با اضطراب کووید-19 همبستگی مثبت و معناداری دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی به طور معناداری توانستند 55 درصد از تغییرات اضطراب کووید-19 را پیش بینی کنند. به نظر می رسد هرچقدر میزان اضطراب کووید-19 در دانشجویان بالاتر باشد، فرد نگرانی و حساسیت بیشتری در رابطه با وضعیت سلامتی خود دارد و علایم جسمانی حسی خود را بزرگ جلوه می دهد. بدین منظور لازم است مراکز خدمات روان شناسی و مشاوره دانشگاه اقداماتی در جهت کاهش اضطراب کووید-19 و افزایش آگاهی دانشجویان انجام دهند.

    کلید واژگان: اضطراب کووید-19, اضطراب سلامت, تشدید جسمانی حسی, حساسیت اضطرابی
    Farzin Bagheri Sheykhangafshe, Reza Shabahang, Khazar Tajbakhsh, Arefeh Hamideh Moghadam, Zeynab Sharifipour Choukami, Seyedeh Maryam Mousavi *

    People experience different levels of anxiety associated with the 2019 Coronavirus 19, which may affect their lives. The present study aimed to investigate the role of health anxiety, anxiety sensitivity, and somatosensory amplification in predicting of students' COVID-19 anxiety. The research design was descriptive and correlational. The statistical population of the study included students of Guilan University in 2020. By using available sampling method, through online calling, 200 students participated in the study. Data were collected from the Covid-19 Anxiety Scale (Wheaton et al), Short-term health Anxiety Measurement (Salkovskis et al), Anxiety Sensitivity Index (Taylor et al), and somatosensory amplification Scale (Barsky et al). The data were analyzed using Pearson correlation tests and multiple regression analysis. The results showed that health anxiety, anxiety sensitivity, and somatosensory amplification were positively and significantly correlated with COVID-19 anxiety. Regression results showed that these variables significantly predicted 55% of the new coronavirus anxiety. It seems that the high anxiety level of COVID-19 in students, can enhance their anxiety and sensitivity about health state and they would exaggerate physical and emotional symptoms. Thus, the University's psychological and Counseling Services must take steps to reduce the anxiety of COVID-19 and increase students' awareness.

    Keywords: Anxiety Sensitivity, covid-19 anxiety, health anxiety, somatosensory amplification
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال