به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "سرطان خون" در نشریات گروه "روانشناسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «سرطان خون» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی سرطان خون در مقالات مجلات علمی
  • نشمیل رضایی*، فرامرز سهرابی، احمد برجعلی، علی دلاور، حسین اسکندری
    رشد پس از ضربه بر این واقعیت تاکید دارد که افراد بعد از مواجهه با رویدادهای تنش زا، در ابعاد روان شناختی، بین فردی و محیطی تغییرات مثبتی را تجربه می کنند. پژوهش حاضر با هدف تدوین و اعتباریابی برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه و اثربخشی آن بر تاب آوری و آسایش روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون  پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر تهران در سال 1400 بود که با استفاده از نمونه گیری داوطلبانه و در دسترس تعداد 30 بیمار انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارها شامل پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون و آسایش روان شناختی ریف بود. برنامه درمانی در طی 12 جلسه برگزار شد و پس از گذشت دو ماه مجدد از گروه آزمایش پیگیری به عمل آمد. نتایج نشان داد که میزان شاخص نسبت روایی محتوایی (CVR) 86/0 و میزان شاخص روایی محتوایی (CVI) 91/0 به دست آمده است و با مقایسه این میزان با مقدار مورد قبول در هر دو شاخص، میزان روایی محتوایی برنامه قابل قبول است. همچنین، تحلیل کوواریانس نشان داد مقدار F به دست آمده برای متغیر تاب آوری و آسایش روان شناختی معنی دار است و برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه بر تاب آوری و آسایش روان شناختی موثر است (01/0>P). نتایج تحلیل اندازه گیری مکرر جهت بررسی میزان ماندگاری تاثیر برنامه آموزشی بر تاب آوری و آسایش روان شناختی معنی دار است (01/0>P). برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه به عنوان برنامه ای موثر و ویژه می تواند برای ارتقای تاب آوری و آسایش روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون استفاده شود.
    کلید واژگان: رشد پس از ضربه, تاب آوری, بهزیستی روان شناختی, سرطان خون
    Nashmil Rezaei *, Faramarz Sohrabi, Ahmad Borjali, Ali Delavar, Hossein Eskandari
    Post-traumatic growth emphasizes the fact that people experience positive changes in psychological, interpersonal and environmental dimensions after facing stressful events. The present study was conducted with the aim of developing and validating an educational program based on the post-traumatic growth model (PTG) and its effectiveness on the resilience and psychological well-being of patients with leukemia. The research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. The statistical population included patients referred to Tehran's Firouzgar Hospital in 1400, 30 patients were selected using voluntary and available sampling, and randomly replaced in two experimental and control groups. The tools included Connor and Davidson Resilience Questionnaire (RIS-CD) and Ryff Psychological Well-Being (RSPWB). The treatment program was held during 12 sessions, and after two months, the experimental group was followed up again. The results of covariance analysis showed that the F value obtained for resilience variable and dimensions of psychological well-being including independence dimension, mastery of the environment, personal growth, positive communication, purpose in life and self-acceptance. It is meaningful and the educational program based on the pattern of post-traumatic growth is effective on resilience and dimensions of psychological well-being (P<0.05). The results of the repeated measurement analysis are significant (P<0.01) in order to check the lasting effect of the educational program on resilience and dimensions of psychological well-being. The educational program based on the post-traumatic growth pattern as an effective and special program can be used to improve resilience and psychological well-being of patients with leukemia.
    Keywords: post-traumatic growth, Resilience, Psychological Well-Being, Leukemia
  • سهیل ردائی*، محمدعلی گودرزی، مهدی ایمانی

    درد یک تجربه ناراحت کننده، همراه با آسیب بالقوه یا واقعی بافتی و دارای مولفه های حسی، هیجانی، شناختی و اجتماعی است. تحقیقات گذشته نشان داده است که عوامل شناختی و هیجانی در تجربه درد بسیار موثر هستند. درد یکی از مهم ترین عوارض بیماری سرطان می باشد که بیش از 70 درصد افراد مبتلا به سرطان آن را تجربه می کنند. دردهای مزمن حاصل از سرطان بر کیفیت زندگی بیماران سرطانی اثر می گذارد و باعث افزایش احتمال ابتلا به افسردگی و اضطراب این بیماران می شود. عوامل روان شناختی در چگونگی سازگاری با درد نقش موثری دارند. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است و جامعه آماری آن شامل افراد مبتلا به سرطان خون می باشد؛ که برای درمان و انجام شیمی درمانی به درمانگاه ها و بیمارستان های شهر یزد مراجعه کرده بودند. در مجموع، 240 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند. نتایج نشان داد که بین فراشناخت ها، فراهیجانات، انعطاف پذیری روانی و تجربه درد رابطه ای معنی دار وجود دارد و فراهیجانات منفی با افزایش و انعطاف پذیری روانی با کاهش تجربه درد همراه هستند. نقش واسطه ای انعطاف پذیری روانی بین فراشناخت و فراهیجان با میزان درد تجربه شده تایید و نشان داده شد که فراشناخت ها و فراهیجانات از مسیر انعطاف پذیری روانی نیز بر میزان درد تجربه شده تاثیر می گذارند و این تاثیر بیشتر از تاثیر مستقیم فراشناخت ها و فراهیجانات بر درد تجربه شده می باشد.

    کلید واژگان: درد, انعطاف پذیری روانی, فراشناخت, فراهیجان, سرطان خون
    Soheil Redaei*, Mohammad Ali Goodarzi, Mahdi Imani

    Pain is an unpleasant experience, usually accompanied by potential or actual tissue injury, and is composed of emotional, sensory, cognitive, and social components. Past research has shown that both cognitive and emotional factors play a significant role in experiencing pain. An important complication of cancer is pain. More than 70 % of cancer patients experience disease-related pain. The cancer-caused chronic pain affects the quality of life of people with cancer. It also increases the risk of depression and anxiety in these patients. Psychological factors play a significant role in how patients adapt to pain. The research design was descriptive-correlational and the statistical population included people with Leukemia who had referred to clinics and hospitals in Yazd for treatment and chemotherapy. In total, 240 individuals were selected by convenient sampling method. The results showed that there is a significant relationship between metacognitions, meta-emotions, psychological flexibility and experienced pain. The presence of negative emotions and decreased mental flexibility was associated with increased pain. The role of psychological flexibility as a mediating variable between metacognition and meta-emotion with the amount of pain experienced was confirmed. It was demonstrated that metacognitions and meta-emotions, through psychological flexibility affect the degree of the pain experienced.

    Keywords: Pain, Psychological flexibility, Metacognition, Meta-emotion, Leukemia (blood cancer)
  • فروغ السادات رضویان، سعید ایمانی*، سید محمدکاظم نوربخش
    هدف

    پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش استواری روانی بر تحمل پریشانی و سرزندگی ذهنی والدین کودکان مبتلا به سرطان خون انجام شد.

    روش

    روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین کودکان مبتلا به سرطان خون که در سال 1399 در بیمارستان امام خمینی تهران بستری بودند. نمونه پژوهش شامل 30نفر از والدین کودکان مبتلا به سرطان خون واقع در بیمارستان امام خمینی بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.برای انجام پژوهش ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه تحمل پریشانی و سرزندگی ذهنی به عمل آمد و سپس گروه آزمایش به مدت 9 جلسه هرهفته یک جلسه ی 150 دقیقه ای تحت آموزش استواری روانی قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات آموزشی، هر دو گروه در دو مرحله، یک مرحله بلافاصله پس از پایان آموزش و یک مرحله بعد از گذشت سه ماه از آموزش مجددا پرسشنامه ها را تکمیل نمودند و داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط تحلیل شد.

    یافته ها:

     یافته های این مطالعه نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در طی مراحل پژوهش تفاوت معناداری وجود دارد .

    نتیجه گیری:

    نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزش استواری روانی می تواند منجر به ارتقای سرزندگی ذهنی و تحمل پریشانی شود.

    کلید واژگان: استواری روانی, تحمل پریشانی, سرزندگی ذهنی, سرطان خون
    Forogh Sadat Razavian, Saeed Imani *, Seyed MohamadKazem Nourbakhsh
    Aim

    The aim of this study was the effectiveness of mental toughness on distress tolerance and mental vitality in parents of children with leukemia.

    Method

    the research method was quasi-experimental with pre-test, post-test and follow-up with control group. The statistical population included all parents of children with leukemia who were admitted to Imam Khomeini Hospital in Tehran in 1399. The sample consisted of 30 parents of children with leukemia located in Imam Khomeini Hospital who were selected by purposive sampling and randomly divided into two experimental and control groups. To conduct the research, first both groups were pre-tested using distress tolerance and the mental vitality questionnaires and then the experimental group was trained for 8 sessions per week for a 150-minute session. They were subjected to mental toughness. at the end of the experimental group training sessions, both groups completed the distress and vitality Tolerance questionnaire in two stages, one stage immediately after the end of the training and one stage after three months of training, and the data were analyzed using a mixed ANOVA of repeated measures.

    Results

    findings of this study showed that there is a significant difference between the experimental and control groups during the research stages.

    Conclusion

    the results show that mental toughness training due to training can improve the mental vitality and distress.

    Keywords: mental toughness, distress tolerance, mental vitality, leukemia
  • سیده زهرا موسوی، محمدعلی گودرزی*، سید محمدرضا تقوی
    مقدمه

    مفهوم رشد پس از آسیب در سال های اخیر موردتوجه پژوهشگران و متخصصان بالینی قرار گرفته است. هرچند مطالعات قبلی رشد پس از آسیب را در نجات یافتگان از بیماری سرطان گزارش داده اند، در مورد عوامل تسهیل کننده یا تشدیدکننده رشد پس از آسیب در این بیماران پژوهش های کمی انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رشد پس از آسیب بر اساس ابعاد نیروی اراده در بیماران 65-50 ساله مبتلا به سرطان خون در شهر شیراز انجام شد.

    روش

    جامعه آماری شامل بیمارانی بودند که جهت درمان به بیمارستان نمازی یا درمانگاه مطهری شیراز در طول سال های 1397-1396 مراجعه داشتند و توسط پزشک متخصص، تشخیص سرطان خون دریافت کردند. از بین این بیماران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 101 بیمار انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه رشد پس از آسیب (تدسچی و کالهون،1996) و پرسشنامه نیروی اراده (گودرزی، تقوی و کفه زاده، 1395)، استفاده گردید. برای تحلیل آماری از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان و گام به گام استفاده شد.

    نتایج

    بر اساس یافته های آزمون همبستگی پیرسون، نیروی اراده با رشد پس از آسیب و همه ی ابعاد آن، رابطه ی مثبت معناداری در سطح 0.01 داشت. همچنین، رشد پس از آسیب با نیروی اراده و همه ی ابعاد آن رابطه ای مثبت و معنی دار داشت. بر اساس تحلیل های رگرسیون گام به گام، تنها بعد «خودکنترلی» قادر به پیش بینی معنادار رشد پس از آسیب بود.

    بحث و نتیجه گیری

    ارتقای بعد «خودکنترلی» نیروی اراده می تواند در افزایش رشد پس از آسیب، نقش داشته باشد. بنابراین، به کار بردن مداخلاتی برای ارتقای «خودکنترلی» می تواند در این زمینه، کمک کننده باشد.

    کلید واژگان: رشد پس از آسیب, نیروی اراده, خودکنترلی, سرطان خون
    Seyedeh Zahra Mousavi, Mohammadali Goodarzi*, Seyed Mohammadreza Taghavi
    Introduction

     The concept of post-traumatic growth (PTG) has attracted attention from researchers and practitioners in recent years.  Although some previous studies have reported post-traumatic growth (PTG) among cancer survivors, few have examined factors that facilitate or promote PTG in patients with cancer disease. Present research was performed in 50-65 ages blood cancer patients in Shiraz city with the purpose of predicting posttraumatic growth based on will power components.

    Method

    The statistical population was all patients referred to both inpatients and outpatients’ settings in Namazi and Mohttahari centers of Shiraz city, Iran, in the period 2017-2018 and were diagnosed as blood caner by a medical physician. 101 patients were selected from the population using convenient sampling method. For assessing variables, the Post Traumatic Growth Inventory (Tedeschi and Calhoun, 1996) and the Will Power Inventory (Goodarzi, Taghavi and Kafezade, 1395) were used. For statistical analysis, Pearson correlation coefficient and multiple simultaneous and stepwise regression were used.

    Findings

     The will power showed positive correlation with post-traumatic growth and its components (p<0.01). There were also a positive correlation between post-traumatic growth and will power (including its components).  In predicting post traumatic growth, the most powerful factor of will power was self-control.

    Conclusion

    It can be concluded that promoting will power particularly »self-control« can facilitate post-traumatic growth. Therefore, in order to provoke post-traumatic growth in patients with blood cancer, interventions directed toward »self-control« and will power enhancement is recommended.

    Keywords: Post-traumatic growth, Will power, Self-control, Blood cancer
  • سیده زهرا موسوی، محمد علی گودرزی*، سید محمدرضا تقوی
    مقدمه

    سرطان خون، پنجمین سرطان رایج در بزرگسالان است که می تواند برای فرد تهدیدکننده باشد. هدف از مطالعه حاضر، پیش بینی رشد پس از آسیب بر اساس شکرگزاری و حمایت اجتماعی در زنان مبتلا به این بیماری بود.

    روش

    طرح تحقیق مطالعه حاضر از نوع همبستگی و پیش بینی بر اساس روش های رگرسیون است. در این پژوهش، 82 نفر از زنان مبتلا به سرطان خون بستری و سرپایی در بخش های بیمارستان نمازی و درمانگاه مطهری، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه های رشد پس از آسیب (تدسچی و کالهون،1996)، شکرگزاری (گودرزی، نوری و مرزوقی،1393) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت، داهلم، زیمت و فارلی، 1988)، استفاده شد.

    یافته ها

    تحلیل داده ها نشان داد که بین شکرگزاری و حمایت اجتماعی با رشد پس از آسیب رابطه معناداری وجود دارد و این متغیرها می توانند به طور معناداری رشد پس از آسیب را پیش بینی کنند.

    نتیجه گیری

    بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش های مبتنی بر ارتقای شکرگزاری در این بیماران و تامین حمایت اجتماعی برای آنان، می تواند زمینه ی ایجاد رشد پس از آسیب را ایجاد کند

    کلید واژگان: رشد پس از آسیب, شکرگزاری, حمایت اجتماعی ادراک شده, سرطان خون
    Seyedehzahra Mousavi, Mohammadali Goodarzi *, Seyed Mohammadreza Taghavi
    Objective

    Blood cancer is the fifth common cancer in adults that can be threatening. The aim of this study was to predict the Post Traumatic Growth based on gratitude and social support in women with blood cancer.

    Methods

    The research design was correlational with a predictive aim based on regression method. 82 women with blood cancer were recruited from both inpatients and outpatients’ settings in Namazi hospital and Mottahari clinic using convenient sampling procedure. Measures were Posttraumatic Growth Inventory (Tedeschi and Calhoun, 1996), the Gratitude Questionnaire (Goodarzi, Noori & Marzooghi, 1393) and Perceived Social Support Questionnaire (Zimet, Dahlem, Zimet & Farley, 1988). Findings gratitude and social support were significantly correlated with Post Traumatic Growth and prediction was also significant.

    Conclusion

    it can be concluded that promoting gratitude in these patients and providing social support for them might contribute to Post Traumatic Growth.

    Keywords: Post Traumatic Growth, Gratitude, Perceived Social Support, Blood Cancer
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال