به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "family relationship" در نشریات گروه "روانشناسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «family relationship» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی family relationship در مقالات مجلات علمی
  • فریبا کریمی، کیومرث فرح بخش*، عبدالله معتمدی، حسین سلیمی

    این پژوهش با هدف بررسی رفتار آسیب به خود متاثر از وضعیت ذهنی سازی (نظریه ذهن) و روابط خانوادگی در نوجوانان دختر شهر ایوان صورت گرفت. مطالعه با روش کیفی و شیوه گراندد تیوری (نظریه مبنایی) با کمک مصاحبه نیمه ساختار یافته به روش اشباع نظری از 9 نفر نوجوان14 تا 18 ساله دبیرستانی دارای رفتار آسیب به خود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، انجام شد. بر حسب یافته ها مجموعه ای از عوامل مثل احساسات آسیب پذیر، ذهنیت خودکار، فشار، استرس و تحریک پذیری، ضعف در مدیریت هیجان، تمایل به تسکین و آرامش، قصدمندی، انعطاف پذیری کم و نشانه های افسردگی در بروز خودآسیب رسانی نقش داشته اند. نیز عواملی چون کمبود صمیمیت، استقلال، امنیت، اعتماد، همدلی، حمایت و درک بین والدین و فرزند زمینه ساز خودآسیب رسانی بوده اند که هر دوی این عوامل جزو مولفه های ذهنی سازی می باشد. مهم ترین پیامدهای آن الگو شدن برای همسالان، افت تحصیلی، بروز مشکلات روحی و جسمی، زمینه فرار از خانه و زمینه اقدام به خودکشی می باشد.

    کلید واژگان: رفتار آسیب به خود, ذهنی سازی, نظریه ذهن, روابط خانوادگی, نوجوانان دختر, پژوهش کیفی
    Fariba Karimi, Kiiumars Farahbakhsh *, Abdoallah Moatamedi, Hossein Salimi

    The purpose of this study was to investigate the self-harm behavior caused by the state of mentalization and family relationships in adolescent girls in the city of Avan. The study was conducted using qualitative method and grounded theory of the theory with semi-structured interviews. The survey was performed on 9 adolescents 14-18 years old with self-harm behavior that were selected using purposeful sampling method.Based on the findings, a set of factors such as vulnerable emotions, auto-mentality, stress and irritability, weakness in emotional management, tendency to relieve and calm, intentionality, low flexibility, and signs of depression have played a role in self-harm. Also, factors such as lack of intimacy, independence, security, confidence, empathy, support and understanding between the parents and the child have created self-harm. both of which are components of mentalization. The most important consequences are patterning for peers, academic failure, the occurrence of mental and physical problems, the field of escape from home and the field of suicide attempt.

    Keywords: self-harm behavior, mentalization, Theory of Mind, family relationship, Adolescents’ Girl, Qualitative Research
  • فرشته جوادی، سعید حسن زاده*، غلامعلی افروز، سوگند قاسم زاده

    هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد کودک (PCIT) بر رابطه خانواده با کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بود. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه لیست انتظار بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی کودکان با تشخیص اختلال طیف اتیسم سنین 3 تا 7 سال بود. نمونه بر روی 27 کودک (5 دختر و 22 پسر) با اختلال طیف اتیسم (3 تا 7 سال) در مرکز پدیده در محله شهران تهران (انتخاب شده از بین مراکز توان بخشی کودکان با اختلال طیف اتیسم) و در سال 1397 انجام شد. آزمودنی ها از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 15 و 12 نفری مداخله ای و لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس اندازه گیری اتیسم گیلیام، ویرایش دوم (GARS-2) و پرسشنامه رابطه والد-کودک پیانتا(CPRS) بودند؛ همچنین داده ها به روش اندازه گیری های مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. گروه مداخله به مدت 13 جلسه 60 دقیقه ای به صورت گروهی، هفته ای دو بار تحت برنامه درمانی تعامل والد کودک (PCIT)  قرار گرفت و پرسشنامه رابطه والد-کودک پیانتا را تکمیل کردند. یافته های به دست آمده از آزمون اندازه گیری مکرر، نشان داد PCIT به کاهش تعارض و وابستگی و افزایش نزدیکی انجامید؛ بنابراین، می توان گفت که برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد کودک (PCIT)، باعث افزایش تعامل مثبت والدین و فرزندان طیف اتیسم می شود و می توان از این روش برای افزایش کارآمدی و افزایش تعاملات خانوادگی استفاده کرد.

    کلید واژگان: اختلال طیف اتیسم, درمان تعامل والد-کودک, رابطه با خانواده
    Fereshteh Javadi, Saeid Hassanzadeh *, Gholam Ali Afrooz, Sogand Ghasemzadeh

    The aim of the present study was to investigate the effects of Parent-Child Interaction Therapy on the relationship between children with Autism Spectrum Disorder (ASD) and their families. The research design was quasi-experimental using a pre-test, post-test method. Twenty-seven 3 to 7-year-old participants (5 females and 22 males) with Autism Spectrum Disorder were selected. The participants were selected through the convenience sampling method, and randomly divided into two groups experimental (n=15) and control (n=12). The experimental group received thirteen 60-minute sessions of Parent-Child Interaction Therapy as a group, twice a week. To assess the effectiveness of the training, the participants completed Pianta Scale (Pianta, 1994) in pre-test and post-test. The data were analyzed using multivariate repeated measures. The results showed that Parent-Child Interaction Therapy decreased the conflict and dependency between children and their mothers. The intervention also increased the closeness in family relationships. Therefore, Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) seemed to be effective on the relationship between children with Autism Spectrum Disorder (ASD) and their families.

    Keywords: Autism Spectrum Disorder (ASD), Parent-Child Interaction Therapy (PCIT), family relationship
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال