به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "ذهن‏ آگاهی کودک محور" در نشریات گروه "علوم تربیتی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «ذهن‏ آگاهی کودک محور» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی ذهن‏ آگاهی کودک محور در مقالات مجلات علمی
  • گوهر حیدری مفرد*، افسانه مرادی فیلی، فاطمه مرادپوری
    مقدمه و هدف

    دانش ‏آموزان از مهمترین اقشار جامعه هستند و عملکردهای تحصیلی مطلوب این قشر می‏تواند موفقیت هر جامعه را تضمین کند. بنابراین این پژوهش با هدف اثربخشی برنامه ذهن ‏آگاهی کودک محور بر احساس تعلق به مدرسه و اشتیاق تحصیلی در دانش ‏آموزان انجام شد.

    روش شناسی پژوهش: 

    پژوهش نیمه‏ آزمایشی با طرح پیش‏ آزمون و پس ‏آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش ‏آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان دلفان در سال 1403 بود، که با روش نمونه‏ گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و در دو گروه مساوی 15 نفری جایگزین شدند. برنامه ذهن ‏آگاهی طی 10 جلسه به‏ صورت گروهی و هر هفته یک جلسه برای گروه آزمایش اعمال شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بری و همکاران، 2004) و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی (فردریکز و همکاران، 2004) استفاده شد. داد‏ه ‏ها به کمک روش‏های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس و با نرم افزار spss-26 انجام شد.

    یافته‏ ها:

     نتایج نشان داد برنامه ذهن‏آگاهی کودک محور بر افزایش احساس تعلق به مدرسه (145/15=F، 015/0=P و 589/0=Eta) و افزایش اشتیاق تحصیلی (690/16=F، 016/0=P و 568/0=Eta) هر یک از شاخص‏های این دو متغیر در مرحله پس ‏آزمون تاثیر معناداری داشته است (05/0>P).

    نتیجه‏ گیری: 

    با توجه به نتایج می‏توان گفت درمانگران و مشاوران مدارس می‏توانند جهت بهبود و موفقیت فرایندهای تحصیلی دانش ‏آموزان از تمرینات ذهن ‏آگاهی استفاده نمایند.

    کلید واژگان: ذهن‏ آگاهی کودک محور, احساس تعلق به مدرسه, اشتیاق تحصیلی, دانش ‏آموز
    Gohar Heydari Mofrad *, Afsane Moradi Fili, Fatemeh Morad Poori

    Introduction and goal:

     students are one of the most important sections of the society and the good academic performance of this section can guarantee the success of any society. Therefore, this research was conducted with the aim of the effectiveness of the child-centered mindfulness program on the sense of belonging to school and academic engagement in students.

    Research methodology

    It was a semi-experimental research with a pre-test and post-test design with two experimental and control groups. The statistical population included all female students of the first secondary level of Delfan city in 2024, who were selected by the available sampling method, 30 people were selected and replaced in two equal groups of 15 people. The mindfulness program was applied in 10 group sessions and one session per week for the experimental group. To collect information, the school belongingness questionnaire (Berry et al., 2004) and the academic enthusiasm questionnaire (Fredericks et al., 2004) were used. The data were analyzed using descriptive statistics and covariance analysis with spss-26 software.

    Findings

    The results showed that the child-centered mindfulness program increased the feeling of belonging to school (F=15.145, P=0.015 and Eta=0.589) and increased academic engagement (F=16.690, P=0.016 and Eta=0.568) each index of these two variables had a significant effect in the post-test phase (P<0.05).

    Conclusion

    According to the results, it can be said that therapists and school counselors can use mindfulness exercises to improve and succeed in students' academic processes.

    Keywords: Child-Centered Mindfulness, Sense Of Belonging To School, Academic Engagement, Student
  • مریم السادات دوستدار طوسی، رمضان حسن زاده*، انیس ایرانمنش
    زمینه و هدف

    این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش قصه گویی مبتنی بر خودگویی مثبت  بر امیدواری و نگرانی از تصویربدنی در کودکان سرطانی می باشد.

    روش پژوهش: 

    این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی دارای پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کودکان 8 تا12 ساله مبتلا به انواع سرطان که در سال 1400 تا خرداد 1401 در بیمارستان بوعلی سینای ساری تحت درمان بودند، تشکیل می دهند. حجم نمونه شامل 40 کودک مبتلا به انواع سرطان بودند که به روش نمونه گیری هدفمند و برحسب معیارهای ورود و خروج  به پژوهش انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی در دو گروه 20 نفری (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگماری شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش قصه گویی مبتنی بر خودگویی مثبت قرار گرفتند ولی گروه کنترل در این بازه زمانی هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار استفاده شده پرسشنامه ی امیدواری کودکان (اسنایدر و همکاران، 1996) و نگرانی دربارە تصویر بدنی (لیتلتون و همکاران، 2005) می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با تحلیل کوواریانس آنکوا در نرم افزار SPSS-25 انجام شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد آموزش قصه گویی مبتنی بر خودگویی مثبت بر امیدواری و تصویر بدنی کودکان سرطانی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل با اثربخشی معناداری همراه بودند (05/0>p).

    نتیجه گیری

    اثربخشی این آموزش می تواند در زمینه افزایش امیدواری و کاهش نگرانی از تصویربدنی در کودکان سرطانی موثر واقع شود و از این رویکرد، در بیمارستان های دارای کودک سرطانی بهره برد

    کلید واژگان: قصه گویی مبتنی بر خودگویی مثبت, ذهن آگاهی کودک محور, امیدواری, تصویر بدنی, کودکان سرطانی
    Maryam Osadat Doostdar Tousi, Ramezan Hassanzadeh*, Anis Iranmanesh
    Background and Aim

    This research aims to evaluate the effectiveness of storytelling training based on positive self-talk on hope and concern about body image in children with cancer.

    Methods

    This semi-experimental research had a pre-test-post-test with an experimental group and a control group. The statistical population of the current study consists of all children aged 8 to 12 years old with all types of cancer who were treated in Bou Ali Sinai Hospital in Sari from 2021 to June 2022. The sample size included 40 children with various types of cancer, who were selected by purposeful sampling and according to the criteria for entering and exiting the study. Then they were randomly placed in two groups of 20 people (an experimental group and a control group). The experimental group underwent 10 60-minute sessions of storytelling training based on positive self-talk, but the control group did not receive any intervention during this period. The tools used are children's hope questionnaire (Snyder et al., 1996) and concern about body image (Littleton et al., 2005). Data analysis was done by ANCOVA analysis of covariance in SPSS-25 software.

    Results

    The results showed that storytelling training based on positive self-talk had a significant effect on hope and body image of cancer children in the experimental group compared to the control group (p<0.05).

    Conclusion

    The effectiveness of this training can be effective in increasing hope and reducing anxiety about body image in children with cancer, and this approach can be used in hospitals with children with cancer

    Keywords: Storytelling Based On Positive Self-Talk, Child-Centered Mindfulness, Hope, Body Image, Children With Cancer
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال