جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "پساانسان گرایی" در نشریات گروه "علوم تربیتی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «پساانسان گرایی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
هدف این مقاله بررسی و نقد تعلیم و تربیت پساانسان گرایانه است. پساانسان گرایی، رویکردی در نقد و ارزیابی انسان گرایی یا اومانیسم می باشد. در این دیدگاه بر نقش عاملی اشیا و فناوریها و حیوانات تاکید زیادی شده است. پساانساگرایان معتقدند انسان، لزوما اشرف مخلوقات نیست و مرکز زدایی از انسان در جهان، منتج به ایجاد جهانی بهتر خواهد شد. در این پژوهش ابتدا با استفاده روش تحلیلی و تبیینی، دیدگاه پساانسان گرایی تحلیل و تبیین شده است. سپس تعلیم و تربیت پساانسان گرایانه مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت به نقد دیدگاه های پساانسان گرایی به ویژه در تعلیم و تربیت پرداحته شده است. این پژوهش پیشنهاد می کند که بهتر است نقش ناخودآگاه انسان نیز به عنوان یک عامل در پساانسان گرایی مورد توجه باشد. پساانسان گرایایی نگاه غیر ابزاری به طبیعت دارد و انسان و طبیعت را با هم می نگرد ولی این دیدگاه، انسان را مانند و هم سطح سایر حیوانات تلقی می کند و در تعلیم و تربیت نیز نقش معلم را هم سطح عوامل دیگر در یادگیری لحاظ می کند و متفکران این رویکرد معتقدند می توان از حیوانات هم چیزهای زیادی آموخت.
کلید واژگان: پساانسان گرایی, عاملیت چندگانه, تعلیم و تربیت, جهان درهم تنیدهAimThe purpose of the current paper is to review and criticize posthumanist education. Posthumanism is an approach in the criticizing and evaluation of humanism which holds that humans are not the only active factor and that we need to consider the role of objects, technologies, animals, and generally non-humans as well. Posthumanism believes that man is not necessarily the master of creatures. It believes that the decentralization of human beings will lead to a better world. This study first uses an analytical and explanatory method to analyze and explain the posthumanist perspective; then, it examines post-humanist education; and finally, it reviews criticisms of post-humanist views, especially in education. The present study suggests that the role of the human subconscious should also be considered as a factor in posthumanism. Posthumanist thought has a non-instrumental view of nature and views man and nature as a whole; it treats humans as equal to animals, and with respect to education, posthumanism equates the teacher’s role with that of various other factors involved in learning. Posthumanist thinkers believe that humans can learn a lot from animals.
Keywords: posthumanism, Multiple Agencies, Education, entangled world -
پساانسان گرایی پارادایمی انتقادی و متنوع است که بینشی نو از معنای انسان در دوره مدرن به دست می دهد. پساانسان گرایی با پساانسان محوری در تلاقی است چرا که در اولی انسان به عنوان دال برتر و در دومی انسان به عنوان گونه ی برتر در میان دیگر گونه ها مورد پرسش قرارمی گیرد. مبتنی بر همین تلاقی و با استفاده از آرای انتقادی مارتین هایدگر درباره ی انسان گرایی و تکنولوژی، در کنار اندیشه های او در باب تفکر، یادگیری و هنر، در مقاله پیش رو تلاش کرده ام نشان دهم برخی نمونه های کتاب های داستانی تصویری و تصویری بی کلام که ویژگی هایی پساانسان گرایانه دارند، کودکان را دعوت می کنند تا در باره ی نسبت خود با دیگر موجودات، طبیعت و هستی به شیوه ای تاملی، پساانسان گرایانه و پساانسان محورانه بیندیشند. این کتاب ها در جایگاه اثر هنری، زمینه ی بنیان فکنی از تقابل های دوتایی (همچون خود/دیگری، انسان/حیوان، تمدن/طبیعت و مانند آن) را فراهم کرده و راهی می گشایند برای مواجهه با دیگر موجودات و طبیعت، آنگونه که هستند و نه آن گونه که انسان بازنمایی می کند. مواجهه ی پیوسته با این گونه آثار ادبیات کودک می تواند به پیدایش و شکل گیری سوژه هایی پساانسانی کمک کند که برای آنان تفکر زمینه ساز حیرت و مجذوب شدن است و نه صرفا ابزاری برای تقویت مجموعه ای از مهارت ها یا قابلیت ها در خدمت خود.کلید واژگان: مارتین هایدگر, تفکر تاملی, پساانسان گرایی, پساانسان محوری, کتاب های تصویری, سوژه گی کودکانPost-humanism, as a critical and diverse paradigm, embarks on proposing new insights into the meaning of being human in modern times and diminishes the boundaries between humans, animals, and machines. Theoretically, there is a convergence between post-humanism and post-anthropocentrism as the former questions, humans, as the superior signifier, and the latter questions humans as the superior species. Based on this convergence, and with the assistance of Martin Heidegger’s critique of humanism and technology, and his thoughts about thinking, learning, dwelling, and art, this paper intends to put forward the idea that some picture books and wordless picture books that enjoy certain characteristics, which can exemplify them as post-human/post anthropocentric children’s literature, invite children to think meditatively on the relation between human and other entities of the world. These books, as works of art, bring about a deconstruction of humanistic binaries (including self/other, human/animal, culture/nature, and alike) so that they can offer a chance of exposure to other beings of the world for children. This kind of exposure helps children to receive the being as it is and not as represented by human norms, hence there can be hope for the development and emergence of post-human subjects for whom thinking is a ground for wondering and admiration, and not merely a tool for the development of certain skills or competencies.Keywords: Martin Heidegger, meditative thinking, post-humanism, post-anthropocentrism, picture books, Children’s subjectivity
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.