جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "خستگی" در نشریات گروه "تربیت بدنی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «خستگی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
هدف
به منظور تعیین استراتژی های تغذیه ای که بتواند تولید انرژی بی هوازی را با بافر یون های هیدروژن و کاهش تجمع لاکتات تسهیل نمایند؛ هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ترکیبی مکمل های بتاآلانین و کافئین برعملکرد ویژه کاراته، خستگی و لاکتات خون کاراته کاهای پسر نوجوان بود.
روش شناسی:
40 نوجوان کاراته کا با میانگین سنی 05/2±26/15 سال؛ قد: 77/5±43/175 سانتی متر و وزن: 10/4±91/69 کیلوگرم جهت شرکت در مطالعه به روش در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در 4 گروه 10 نفری کنترل (دارونما)، مکمل بتاآلانین، مکمل کافئین و ترکیب بتاآلانین و کافئین جایگزین شدند. کافئین با دوز 500 میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن در یک وعده و بتاآلانین به میزان 200 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن به مدت 5 روز و در دو وعده مصرف گردید. عملکرد ویژه کاراته با استفاده از تست ویژه کاراته KST، ظرفیت بی هوازی با آزمون RAST اندازه گیری شد. هم چنین میزان لاکتات خون آزمودنی ها قبل از مصرف مکمل و قبل و بعد از آزمون KST اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 و آنالیز واریانس دو طرفه تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد که متغیر عملکرد ویژه کاراته در هر سه گروه مکمل نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری داشت (p≤0.05). شاخص خستگی در گروه های کافئین و ترکیبی و تغییرات لاکتات فقط در گروه ترکیبی کاهش معنی دار داشت (p≤0.05).
نتیجه گیریبر اساس نتایج تحقیق حاضر مصرف توام مکمل های بتاآلانین و کافئین موجب بهبود معنی دار عملکرد و کاهش معنی دار خستگی و لاکتات خون شد؛ بنابراین استفاده ترکیبی از آن ها در استراتژی های تغذیه ای کاراته کاها توصیه می گردد.
کلید واژگان: کافئین, بتاآلانین, عملکرد, خستگی, لاکتاتAimThe aim of this study was to investigate the combined effect of beta-alanine and caffeine on karate specific performance; fatigue and blood lactate of teenage male karatekas.
Methods40 karate teenagers with an average age of 15.26±2.05 years; Height: 175.43±5.77 cm and weight, 69.91±4.10 kg to participate in the study by the available method selected and in 4 groups of 10 subject, control (placebo), beta-alanine, caffeine and The combination of BA and CA were randomly replaced.Caffeine was consumed at a dose of 500 mg/kg body weight once and beta-alanine at a dose of 200 mg/kg body weight for 5 days in two doses. Karate specific performance was measured by using KST (Karate Specific test), anaerobic capacity was measured by RAST test. Also, the blood lactate level of the subjects was measured before taking the supplement and before and after the KST test. Data were analyzed using SPSS version 22 statistical software and analysis of two-way analysis of variance.
ResultsData analysis showed that the karate specific performance variable had a significant improvement in all three supplement groups compared to the control group (p≤0.05). Fatigue index in the caffeine and combined groups and lactate changes were significantly reduced only in the combined group (p≤0.05).
ConclusionBased on the results of this research, the combined use of beta-alanine and caffeine supplements significantly improved performance and significantly reduced fatigue and blood lactate. Therefore, it is recommended to use a combination of them in the nutritional strategies of karatekas.
Keywords: Caffeine, Beta-Alanine, Performance, Fatigue, Lactate -
درک میزان تاثیر خستگی بر تصمیم گیری و چگونگی تاثیر آن بر کنترل حرکت از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر خستگی ذهنی و جسمی بر فعالیت مغزی حین تصمیم گیری خلاقانه فوتبالیستهای ماهر بود. طرح تحقیق از نوع درون گروهی به صورت سری زمانی، روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و به لحاظ هدف کاربردی بود. جهت انجام پژوهش، 18 نفر بازیکن فوتبال شهر تهران (میانگین سنی 18-30 سال) به صورت در دسترس در این تحقیق شرکت کردند. با کسب رضایت آگاهانه، پس از ایجاد خستگی ذهنی (تمرینات استروپ) و جسمی (پروتکل بروس) در هر مرحله از آنان ثبت الکتروآنسفالوگرافی در حین مشاهده کلیپهایی از صحنه های واقعی فوتبال و تصمیم گیری خلاقانه در موقعیتهای مسدود شده انجام گردید. داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در سطح معنی-داری 05/0≥P تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تصمیم گیری خلاقانه در زمان خستگی ذهنی و جسمی کمتر از زمان بدون خستگی میباشد و توان موج آلفا در زمان خستگی ذهنی نسبت به شرایط بدون خستگی کاهش و در خستگی جسمی نسبت به شرایط بدون خستگی افزایش یافته است. نظارت و توجه بر ادراک میزان خستگی ذهنی و جسمی و همچنین میزان اثرگذاری آن بر تصمیم گیری و فعالیت مغزی فوتبالیستها توسط مربیان و محققان ورزشی باید در نظرگرفته شود.کلید واژگان: تصمیم گیری خلاقانه, موج آلفا, خستگی, فوتبالPurposeIt is important to understand the effects of fatigue on decision-making and how it impacts movement control. The aim of this study was to investigate the effects of mental and physical fatigue on brain activity during creative decision-making in skilled football players.MethodsThe study utilized an intra-group design in the form of a time series. The research method was semi-experimental and applied in nature. Eighteen football players from Tehran City in the Tehran Premier League (mean age 18-30) participated in this research. Mental fatigue was induced through Stroop exercises, and physical fatigue was induced using the Bruce protocol. Electroencephalography was recorded while participants watched clips of real football scenes and made creative decisions in blocked situations. Data analysis was conducted using variance analysis with repeated measures at a significance level of P≤0.05.ResultsCreative decision-making during mental and physical fatigue was found to be lower compared to decision-making without fatigue. The alpha wave power decreased during mental fatigue and increased during physical fatigue when compared to decision-making without fatigue.ConclusionCoaches and sports researchers should monitor and pay attention to the perception of mental and physical fatigue levels, as well as their effects on decision-making and brain activity in football players.Keywords: Creative Decision-Making, Alpha Wave, Fatigue, Football
-
زمینه و هدف
ثبات مرکزی به عنوان توانایی عضلات در کنترل و حفظ موقعیت تنه و حرکت آن بر روی لگن و اندام تحتانی جهت تولید، انتقال نیرو و حرکت به قسمت های انتهایی بدن در طول فعالیت های بدنی تعریف شده است. ضعف در ثبات مرکزی منجر به اختلال در انتقال انرژی و کاهش عملکرد ورزشی می شود. همچنین ضعف در عضلات مرکزی با آسیبهای اندام تحتانی مرتبط است. بررسی تاثیر خستگی عضلات مرکزی بدن بر عملکرد دیگر اندام ها می تواند اطلاعات مفیدی را درباره نقش ثبات مرکزی بدن در عملکرد ورزشی فراهم کند. با توجه به اهمیت ثبات مرکزی در عملکرد ورزشی، هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر خستگی عضلات مرکزی بدن بر عملکرد اندام فوقانی و امتیازات آزمون غربالگری حرکتی عملکردی مردان ورزشکار است.
روش بررسیدر پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد 40 دانشجوی مرد (19 تا 26 سال) به صورت هدفمند و در دسترس با توجه به معیارهای ورود مطالعه انتخاب شدند.به منظور بررسی عملکرد اندام فوقانی از دو تست وای بالاتنه و ثبات اندام فوقانی در زنجیره حرکتی بسته و برای سنجش عملکرد حرکتی از آزمون غربالگری حرکتی عملکردی قبل و بعد از خستگی استفاده شد. از آزمونهای آماری ویلکاکسون و تی همبسته جهت تحلیل داده ها استفاده شد (p<0.05).
نتایجنتایج آزمون ویلکاکسون نشان داد که افراد در خرده آزمون های اسکوات عمیق (0/001=P)، لانچ (0/001=P)، گام برداشتن از روی مانع (0/001=P) و پایداری چرخشی تنه (0/001=P) و نمره مجموع آزمون غربالگری حرکت (0/001=P) پس از انجام پروتکل خستگی نسبت به قبل از انجام پروتکل عملکرد ضعیف تری را نشان داده اند ولی در دیگر خرده آزمون ها بین دو مرحله اندازهگیری تفاوت معناداری دیده نشد (0/05<P). نتایج آزمون تی همبسته نیز نشان داد که افراد در آزمون تعادل وای اندام فوقانی (0/001=P) و آزمون ثبات اندام فوقانی در زنجیره حرکتی بسته (0/001=P) پس از انجام پروتکل خستگی نسبت به قبل از انجام پروتکل عملکرد ضعیف تری را نشان داده اند.
نتیجه گیریمی توان گفت خستگی عضلات مرکزی بدن موجب کاهش معنی دار با اندازه اثر بزرگ در نمرات تمامی آزمون های عملکردی فوقانی و امتیازات آزمون غربالگری حرکتی می شود. با توجه به تاثیر خستگی ناحیه مرکزی بدن بر نتایج تستهای مورد بررسی، پیشنهاد میشود مربیان از تمرینات استقامتی در این ناحیه جهت افزایش توانایی عضلات در برابر خستگی در فعالیتهای طولانی مدت استفاده نمایند.
کلید واژگان: خستگی, ثبات مرکزی, عملکرد حرکتی, آزمون وای بالاتنهBackground and Aimcore stability is defined as the ability of muscles to control and maintain the position of the trunk and its movement on the pelvis and lower limbs in order to produce, transfer force and move to the extremities of the body during physical activities. Weakness in central stability leads to impaired energy transfer and reduced sports performance. Also, weakness in the central muscles is related to lower limb injuries. Investigating the effect of central body muscle fatigue on the performance of other organs can provide useful information about the role of central body stability in sports performance. Considering the importance of central stability in sports performance, the purpose of this research is to investigate the effect of central body muscle fatigue on upper limb performance and functional motor screening test scores of male athletes.
MethodsA semi-experimental research approach was used, involving 40 male students aged 19 to 26, selected purposefully and based on availability meeting the inclusion criteria. To assess upper limb function, two tests focusing on upper body and upper limb stability in a closed movement chain were employed. The functional movement screening test was also used to measure movement function before and after inducing fatigue. Data analysis was conducted using Wilcoxon and T-paired statistical tests (p<0.05).
ResultsThe results from the Wilcoxon test indicated that after the fatigue protocol, individuals exhibited significantly poorer performance in deep squats (P=0.001), In-Line Lunge (P=0.001), Hurdle Step (P=0.001), trunk rotatory stability (P=0.001), and the total scores of the movement screening test (P=0.001). However, there was no significant difference in other subtests between the two measurement stages (P<0.05). The paired sample t-test also revealed that individuals performed poorer in the upper quarter Y balance test (P=0.001) and closed kinetic chain upper extremity stability test (P=0.001) after the fatigue protocol compared to before.
ConclusionThe study shows that core muscle fatigue significantly decreases scores in upper functional tests and motor screening, suggesting the need for endurance exercises targeting core muscles to improve fatigue resistance during prolonged activities.
Keywords: Fatigue, Core Stability, Functional Movement, Upper Quarter Y Balance Test -
زمینه و هدفبیماران بهبودیافته از کووید-19علائم مختلفی ازجمله اختلالات جسمانی، شناختی و عملکردی را گزارش کرده اند. توانبخشی ریوی را می توان به عنوان راهبردی برای این اختلالات در نظر گرفت. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرینات منتخب تنفسی و پایداری مرکزی بر کنترل قامت، خستگی و کیفیت زندگی بهبودیافتگان ترخیص شده کووید-19 بود.روش بررسی30 بیمار ترخیص شده از بیمارستان های شهر قم در این تحقیق شرکت نمودند، که به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند، در نهایت 27 نفر در دو گروه تجربی (13نفر) و شاهد (14 نفر) این پژوهش را تکمیل کردند. گروه تمرین به مدت 8 هفته تمرینات تنفسی و پایداری مرکزی را به صورت از راه دور انجام دادند. پیش و پس از اجرای برنامه تمرینی، شاخص های کنترل قامت، خستگی و کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مقایسه میانگین اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون گروه ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری ترکیبی، یومن ویتنی و ویلکاکسون، در سطح معناداری 0/05>P استفاده شد.نتایجنتایج نشان داد که در نوسانات داخلی-خارجی (0/047=P)، خستگی (0/001> P)، شاخص کل کیفیت زندگی (0/001> P)، مولفه سلامت بدنی (0/001> P)، و سلامت روانی (0/001> P)، و همچنین زیرمقیاس های درد (0/001> P)، عملکرد بدنی (0/001> P) و محدودیت ناشی از عملکرد بدنی (0/007=P) تفاوت معناداری ین دو گروه، پیش و پس از مداخله مشاهده شد.نتیجه گیریتمرینات تنفسی و پایداری مرکزی از راه دور می تواند به عنوان یک روش مفید در بازتوانی علائم پساحاد به ویژه خستگی و کیفیت زندگی بهبودیافتگان از بیماری کووید-19، مورد استفاده قرار گیرد.کلید واژگان: کووید-19, توانبخشی از راه دور, بهبودیافتگان, کنترل قامت, خستگیBackground and AimPatients recovering from COVID-19 have reported a variety of problems, including physical, cognitive and functional disorders. Pulmonary rehabilitation can be considered as a strategy for these disorders. This study aimed to investigate the effect of selected respiratory and core stability tele-exercises on postural control and fatigue and quality of life in survivors discharged from COVID-19.MethodsThirty patients participated in this study voluntarily and were randomly divided into two groups. Eventually 27 patients in two exercise groups (13 patients) and control (14 patients) completed this study. The exercise group performed respiratory and core stability training for 8 weeks via tele-exercise. Before and after the exercise program, Postural control indices, fatigue and quality of life in both groups were assessed. Mix Repeated Measures, Mann-Whitney U and the Wilcoxon test in SPSS27 software were used to compare the mean of pre-test and post-test information of the groups. The significance level for this study was set at 0.05.ResultsThe results showed that in medial/lateral sway (P=0.047), fatigue (P=0.000), total quality of life (P=0.000), physical health component (P=0.000), and mental health component (P=0.000), as well as subscales of pain (P=0.000), physical function (P=0.001) and limitations due to physical function (P=0.007). Significant differences between the two groups were observed before and after the intervention.ConclusionRespiratory and core stability exercises by tele-exercise method can be used as a useful method in the rehabilitation of post-acute symptoms especially fatigue and quality of life, in COVID-19 Survivors.Keywords: Covid-19, Tele Rehabilitaton, Survivors, Postural Control, Fatigue
-
The aim of this research was to investigate the effect of acute fatigue on the plantar pressure distribution in professional young male volleyball players. A total of 38 young male volleyball players (aged 16-20 years) volunteered for this study and were randomly divided into two groups: the experimental group (n=20) who performed the functional fatigue protocol, and the control group (n=18) who did not perform the fatigue protocol. The fatigue protocol in this study was of a functional and volleyball-specific nature, consisting of six repetitive cycles of movements until fatigue was reached. Plantar pressure distribution was measured using a foot scanner before and after the application of functional fatigue during walking task. One-way ANOVA was used to investigate between-group differences, and repeated measures ANOVA was used to examine the fatigue effect within each group. The data were analyzed using SPSS software (version 21) at a significance level of p ≤ 0.05. The results showed that after fatigue, between-group differences of plantar pressure distribution increased in both feet. Significant differences between the two groups were observed in the force values of the left small toe, first, second, and third metatarsals, midfoot, and heel medial of the right foot (p < 0.05). The results indicated that fatigue leads to an increase in maximum distributed force. These factors can potentially increase the risk of injury in individuals.
Keywords: Plantar pressure, Fatigue, Footscan, Walking, Volleyball -
زمینه و هدف
هدف از این مطالعه بررسی فعالیت عضلات راست رانی و پهن داخلی فوتبالیست ها در زمان های مختلف آزمون شبیه سازی شده فوتبال حین فرود تک پا بود.
روش بررسیدر تحقیق حاضر زمان بندی و فعالیت الکتریکی عضلات راست رانی و پهن داخلی 15 نفر فوتبالیست (سن: 3/8±25/4، قد: 3/6±177/3، وزن: 4/6±69/8)، در 3 زمان مختلف تستCST90 (قبل از اجرای تست، بلافاصله بعد از پایان نیمه اول و پایان 90 دقیقه)، سنجیده شد. از دستگاه الکترومایوگرافی 16 کاناله جهت ثبت سیگنال ها در هنگام تکلیف فرود تک پا بر روی صفحه ی خازنی هماهنگ با دستگاه و برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای مگاوین، متلب و SPSSاستفاده شد. از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس اندازه گیری های تکراری) داده ها در سطح 0/05 مورد سنجش قرار گرفتند.
نتایجتایج تحقیق نشان داد که زمان آغاز فعالیت عضلات، در پایان نیمه ی اول با تاخیر همراه بود، ولی تفاوت آن ها در زمان های مختلف معنادار نبود (f=2/95, f=2.82،P>0/05). در ارتباط با فعالیت فیدفوروارد عضله پهن داخلی در زمان های مختلف تفاوت معناداری مشاهده شد(f=4/55،P≤ 0/05)، اما در مورد عضله راست رانی، تفاوت معنادار نبود (f=1/68،P>0/05)، همچنین در ارتباط با فعالیت فیدبکی عضلات راست رانی و پهن داخلی، تفاوت معناداری مشاهده نشد(f=2/46, f=0/55،P>0/05).
نتیجه گیریبراساس یافته های تحقیق، خستگی بر زمان آغاز فعالیت عضلات تاثیر نداشت اما باعث تغییر در فعالیت فیدفوروارد عضله پهن داخلی فوتبالیست ها شد. با توجه به اهمیت موضوع، بررسی جامع تر اثرات خستگی بر عضلات راست رانی و پهن داخلی و تاثیر آن ها بر مفصل زانو در تحقیقات طولانی مدت پیشنهاد می گردد.
کلید واژگان: چهار سر ران, خستگی, فرود, آزمون فوتبال کپنهاگBackground and AimThis study aimed to investigate the activity of soccer players’ rectus femoris and vastus medialis muscles by simulated soccer tests during landing.
MethodsThe timing and activity of rectus femoris and vastus medialis muscles of soccer players (15 subjects) during different periods of the test (i.e., before the test, immediately after 1st and 2nd half of the test) were investigated. A surface electromyography device (ME6000) was used to collect data during single leg drop (before the game, after the first and the second half time). Descriptive and repeated measures of ANOVA were used to analyze data.
ResultsThe results of this study show that fatigue affects the timing of muscles, but in different periods of the test, it wasn’t significant (P>0.05, F=2.95, F=2.82). Significant differences were observed for the feed-forward activity of vastus medialis (P≤0.05, F=4.55), but for rectos, femoris, it wasn't significant (P>0.05, F=1.68), but significant differences weren't observed for feedback activity of rectos femoris and vastus medialis (P>0.05, F=2.46, F=0.55).
ConclusionOur results show that fatigue doesn't affect the timing of muscles during different periods of the test, but a difference was found for the feedforward activity of the vastus medialis muscle. Regarding the results, a comprehensive investigation of the effects of fatigue on the rectus femoris and vastus medialis muscles and their effects on the knee joint during long-term studies is suggested.
Keywords: Quadriceps, Fatigue, Landing, CST90 -
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات مقاومتی با کش تراباند بر عملکردحرکتی، خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلوروزیس (ام اس) بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان 20 تا 50 سال مبتلا به ام اس با نمره ی مقیاس وضعیت شدت ناتوانی 1تا 5/2 و عضو انجمن ام اس شهر اصفهان بودند. از بین بیماران داوطلب 30 نفر به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب و در دوگروه تجربی وکنترل (15 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های هردو گروه قبل از شروع برنامه تمرینی پرسشنامه های کیفیت زندگی و شدت خستگی بیماران ام اس را تکمیل کردند و درآزمون های برخاستن و راه رفتن زمان دار و نشستن و برخاستن 30 ثانیه از روی صندلی شرکت کردند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات مقاومتی با کش تراباند را سه جلسه درهفته و به مدت60 دقیقه اجرا کردند و گروه کنترل در این مدت فعالیت های روزمره خود را انجام داد. پس از هشت هفته آزمودنی های دو گروه مجدد با آزمون های قبلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها از طریق آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و آزمون هایt مستقل و آنالیزکوواریانس و با نرم افزار SPSS نسخه 23 و در سطح خطای 05/0 تحلیل شد. نتایج نشان داد پس آزمون های برخاستن و راه رفتن زمان دار (001/0= p)، نشستن و برخاستن 30 ثانیه (001/0= p)، شدت خستگی (001/0= p) و کیفیت زندگی (001/0= p) بین دوگروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری داشت. همچنین نتایج گروه تجربی نشان داد به ترتیب عملکردحرکتی نشستن و برخاستن 30 ثانیه2/37 درصد، برخاستن و راه-رفتن زمان دار6/32 درصد، کیفیت زندگی 9/22 درصد افزایش و خستگی1/22 درصد کاهش داشت. درمجموع کاربرد تمرینات مقاومتی با کش تراباند با ویژگی های خاصی که دارد در برنامه توانبخشی بیماران ام اس توصیه می گردد.
کلید واژگان: تمرینات مقاومتی, مولتیپل اسکلوروزیس, عملکردحرکتی, خستگی, کیفیت زندگیThe purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks theraband Resistance training on motor function, fatigue and quality of life in women with multiple sclerosis (MS). The population included women aged 20-50 years with MS with an expanded disability status scale between 1-2.5 and members of the Isfahan MS Association. Among the volunteer patients, 30 people with MS were selected by available sampling method and were divided into experimental and control groups (n=15). Subjects of both groups completed questionnaires quality of life and fatigue severity scale of MS patients before starting the training program and participated in the tests of timed up and go and 30-Second Chair stand. The experimental group performed theraband resistance training three times a week for 60 minutes for eight weeks, and the control group performed their daily activities during this time. After eight weeks, all of subjects were reevaluated with the previous tests. Data were analyzed by independent t test and analysis of covariance. The results showed that posttests of timed up and go (P = 0.001), 30-Second Chair stand (P = 0.001), fatigue severity (P = 0.001) and quality of life (P = 0.001) were significantly different between the experimental and control groups. the results of the experimental group showed that 30-Second Chair stand was 37.2%, timed up and go was 32.6%, quality of life increased by 22.9% and fatigue decreased by 22.1%. In general, theraband resistance training with special characteristics are recommended for the rehabilitation of MS patients.
Keywords: Resistance Training, Multiple Sclerosis, Motor Function, Fatigue, Quality Of Life -
خستگی عضلانی می تواند عاملی اثرگذار در بروز آسیب های ورزشی باشد. باتوجه به ارتباط مستقیم بخش های پروگزیمال و دیستال زنجیره حرکتی، مطالعات اندکی به بررسی اثر این عامل، بر تغییرات کینماتیکی سه بعدی لگن و انحنای کمر در بروز آسیب لیگامنت متقاطع قدامی پرداخته اند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثر خستگی حاد اندام تحتانی بر کینماتیک سه بعدی لگن و انحنای کمر حین دفاع پیش بینی نشده در دختران والیبالیست نوجوان بود. در این مطالعه نیمه تجربی 16والیبالیست دختر نوجوان، به صورت در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند. در مرحله پیش آزمون ابتدا انحنای کمری شرکت کنندگان به وسیله ی خط کش منعطف اندازه گیری شده و سپس هر آزمودنی سه مانور پرش-فرود تک پای پیش بینی نشده را اجرا و داده ها توسط دستگاه آنالیز حرکتی ثبت شد. سپس مداخله پروتکل خستگی اندام تحتانی ویژه والیبال توسط هر آزمودنی انجام و مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند. از آزمون شاپیروویلک جهت بررسی همگنی واریانس ها و از آزمون تی وابسته جهت تحلیل داده استفاده شد، همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده های کینماتیکی از نرم افزار متلب استفاده گردید. بر اساس نتایج این مطالعه تفاوت معنی داری در افزایش تیلت قدامی و چرخش خارجی لگن در برخورد اولیه و کاهش تیلت قدامی و افزایش چرخش داخلی لگن در اوج فرود پس از اعمال پروتکل خستگی مشاهده شد (P≤0/05). اما در دیگر متغیرهای کینماتیکی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P≥0/05). با توجه به نتایج به نظر می رسد تغییرات کینماتیکی مشاهده شده پس از اعمال پروتکل خستگی اندام تحتانی می توانند خطر بروز آسیب لیگامنت متفاطع قدامی را در والیبالیست ها افزایش دهند.
کلید واژگان: خستگی, کینماتیک لگن, والیبال, لوردوز, آسیب ACLMuscle fatigue can be an effective factor in the occurrence of sports injuries. The aim of this study was to investigate the effect of acute lower limb fatigue on three-dimensional pelvic kinematics and lumbar curvature during unanticipated block among adolescent female volleyball players. In this semi-experimental study, given the inclusion criteria, 16 adolescent female volleyball players were selected through a convenience sampling method. In the pre-test phase, the lumbar curvature of the participants was measured by a flexible ruler, and then each subject performed three unanticipated single leg jump-landing maneuvers and the data was recorded by a motion analysis device. Then the intervention of volleyball-specific lower-limb fatigue protocol was applied and the players were re-evaluated. The Shapiro-Wilk test was used to check the homogeneity of variances, the dependent t-test was used to analyze the data, and MATLAB software used to analyze the kinematic data. The results represented, a significant difference in the increase of anterior tilt and external rotation of the pelvic at the initial contact and the decrease of anterior tilt and increase internal rotation of the pelvic at the peak of landing after applying the fatigue protocol (P≤0.05). However, no significant difference was observed in other kinematic variables (P≥0.05). According to the results, it seems that the kinematic changes observed after applying the lower limb fatigue protocol can increase the risk of anterior cruciate ligament injury in volleyball players.
Keywords: Fatigue, Pelvic kinematic, Volleyball, Lordosis, ACL Injury -
اهداف
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سابقه و تجربه بازی های ملی بر انسجام تیمی و تعدیل ویژگی های رفتاری ناکارآمد ورزشکاران رشته های برخوردی و غیربرخوردی بود.
مواد و روش هاتعداد 75 ورزشکار رشته برخوردی و 114ورزشکار رشته غیر برخوردی در این پژوهش حضور داشتند. همچنین از دو پرسشنامه خلق و خوی برونل و محیط گروهی کارن که میزان انسجام گروهی را در دو بعد انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی ارزیابی می کردند استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها پس از کلموگروف اسمیرنوف(05/0p≥) و اطمینان از توزیع طبیعی دادها، آزمون تی تک نمونه، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح05/0 P≤ استفاده گردید.
یافته هانتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری در خرده مقیاس های تنش، توان بازی و سردرگمی بین ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی وجود دارد. همچنین سابقه و تجربه حضور در تیم های ملی از مهمترین فاکتورهای تاثیر گذار بر انسجام تیمی بودند.
نتیجه گیرینتایج پژوهش پیشنهاد می کند ضمن شناسایی رفتارهای کارآمد و ناکارآمد ورزشکاران، آموزش استفاده از استراتژی های کنترل خلقیات منفی توسط روانشناسان ورزشی در برنامه های تمرینی گنجانده شود.
کلید واژگان: کلیدواژه ها: آشفتگی, استرس, خستگی, شاخص های ناکارآمدی, ورزشکاران رشته های برخوردیObjectivesPurpose of the present paper was to investigate the impact of national games on team cohesion and its mediating role on the inefficiency indicators of collision and non-collision athletes.
Methods & Materials:
75 people of contact athletes and 114 people of noncontact athletes were participated in the study. Brunel's mood questionnaire and Carron group environment (GEQ) scale for assessing group cohesion in two dimension of obligation cohesion and social cohesion were used. In order to analyze the data, one-sample t-test, one-way ANOVA test and Pearson's correlation coefficient were used at the P≤0.05 level.
ResultsResults showed a significant difference in tension, game ability, and confusion subscale among collision and non-collision athletes. Also, antecedent and experience in national teams were the most important factors on team cohesion.
Conclusionsresults suggests that besides recognizing efficient and inefficient behaviors, training use of negative moods could be applied by sport psychologist at exercise programs.
Keywords: Contact Athlete, disturbance, Indices of inefficiency, Stress, tiredness -
Journal of Humanistic Approach to Sport and Exercise Studies, Volume:3 Issue: 3, Summer 2023, PP 512 -522
Fatigue is a common and debilitating symptom among older adults, significantly impacting their quality of life and functional capacity. The relationship between serotonin and fatigue in aging is complex, involving multiple neurobiological pathways that influence sleep, mood, cognitive function, and energy metabolism. Understanding these mechanisms is crucial for developing effective management strategies.
This review aims to elucidate the role of serotonin in the development of fatigue in elderly individuals and evaluate potential therapeutic strategies to mitigate this condition.
A comprehensive review of recent literature was conducted, focusing on the neurobiological mechanisms linking serotonin to fatigue, the efficacy of pharmacological and non-pharmacological interventions, and future research directions. Studies were selected based on their relevance to serotonin’s role in aging and fatigue management.
Serotonin plays a critical role in regulating various physiological and psychological functions that impact fatigue. Age-related declines in serotonin synthesis, receptor sensitivity, and transporter function contribute to increased fatigue through disrupted sleep, mood disorders, cognitive decline, and altered energy metabolism. Pharmacological treatments, including selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) and serotonin-norepinephrine reuptake inhibitors (SNRIs), have shown efficacy in alleviating fatigue related to depression and chronic pain. Non-pharmacological interventions, such as cognitive behavioral therapy (CBT), exercise, sleep hygiene, and dietary modifications, are also effective in managing fatigue. Combining these approaches may offer the best outcomes for elderly patients.
Addressing fatigue in older adults requires a multifaceted approach that integrates both pharmacological and non-pharmacological strategies. Personalized treatment plans considering individual patient profiles and preferences can enhance therapeutic efficacy. Future research should focus on exploring novel therapeutic targets within the serotonergic system, developing personalized medicine approaches, and evaluating the long-term impact of combined therapies.Keywords: Fatigue, Aging, Serotonin, Pharmacological Interventions, Non-Pharmacological Interventions, Cognitive Behavioral Therapy, Exercise, Sleep Hygiene -
زمینه و هدف
آسیب های ناشی از استفاده مکرر از اندام فوقانی در رشته سافت بال بسیار رایج است. با توجه به اهمیت عضلات ثبات دهنده مرکزی و اثرات منفی خستگی این عضلات بر زنجیره حرکتی، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر خستگی عضلات ثبات دهنده مرکزی بر فاکتورهای کینماتیکی اندام فوقانی درپرتاب بالای سر: شناسایی عوامل خطرزای آسیب های شایع در بازیکنان سافت بال بود.
روش بررسیتعداد 12 دختر سافت بالیست لیگ کشوری، بین سنین 20 تا 30 سال و 18BMI تا 25 انتخاب شدند و در قالب یک گروه پروتکل خستگی عضلات ثبات دهنده مرکزی را بین پیش آزمون و پس آزمون اجرا کردند. اطلاعات کینماتیکی اندام فوقانی از مرحله تماس پا تا لحظه رهایی توپ با استفاده از هشت دوربین با فرکانس نمونه برداری 550 فریم در ثانیه و سیستم ثبت حرکت کوالیسیس جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته و ویل کاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هاخستگی عضلات ثبات دهنده مرکزی باعث افزایش معنیداری در مقادیر زاویه ابداکشن افقی در لحظه تماس پا (0/01=P)، حداکثر زاویه چرخش خارجی شانه ((0/04=P) شد، اما هیچ تاثیر معنی داری بر روی زاویه ابداکشن شانه در لحظه تماس پا و لحظه رو به هدف (0/05<P) نداشت.
نتیجه گیری:
پژوهش حاضر نشان داد که خستگی عضلات ثبات دهنده مرکزی بر فاکتورهای کینماتیکی خطرساز آسیبهای شانه تاثیر دارد و باعث تغییر در الگوی حرکتی پرتاب در بازیکنان سافت بال میشود.
کلید واژگان: خستگی, عضلات ثبات دهنده مرکزی, کینماتیک, پرتاب بالای سر, سافت بالBackground and AimInjuries caused by overuse in the upper limbs of softball players are very common. Regarding the importance of core muscles and the adverse effect of fatigue on these muscles on the kinetic chain, the purpose of this study was to investigate the effect of core muscle fatigue on upper limb kinematic factors in overhead throwing and to identify risk factors for common injuries in softball players.
Materials and Methods12 female softball players of the national league between the ages of 20 and 30 and a BMI of 18 to 25 were selected and performed the core stabilization muscle fatigue protocol between pre-test and post-test as one group. Upper limb kinematic data were collected from the foot contact to ball release using eight cameras with a sampling rate of 550 frames per second and the Qualis movement recording system. Data were analyzed using paired t-tests and Willcoxon tests.
ResultsThe fatigue of core muscles results in significant increases in horizontal abduction angle at foot contact (P=0.01), and maximal external rotation angle of the shoulder (P=0.04), but there was no significant effect on shoulder abduction angle at foot contact and front face (P>0.05).
ConclusionThe present study showed that core muscle fatigue affects the kinematic risk factors of shoulder injuries and causes a change in the motion pattern of throwing in softball players.
Keywords: Fatigue, Core muscles, kinematics, Overhead throw, Softball -
مقدمه
مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) از شایع ترین بیماری های خودایمنی التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی است که بر سیستم های حرکتی و حسی پایه برای کنترل تعادل در هنگام ایستادن و راه رفتن تاثیرگذار است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات حس عمقی بر تعادل، خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به ام اس بود.
روش پژوهش:
جامعه آماری پژوهش شامل زنان 20 تا 50 ساله مبتلا به ام اس با نمره مقیاس وضعیت شدت ناتوانی 1تا 4 و عضو انجمن ام اس شهر اصفهان بودند. از بین بیماران 30 داوطلب به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های هر دو گروه پیش از شروع برنامه تمرینی پرسشنامه های شدت خستگی و کیفیت زندگی بیماران ام اس را تکمیل و در آزمون مقیاس تعادل برگ شرکت کردند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات حس عمقی را سه جلسه در هفته و به مدت60 دقیقه اجرا کردند و گروه کنترل در این مدت فعالیت های روزمره خود را انجام دادند. در پایان برنامه، آزمون های قبل تکرار شد. داده ها از طریق آزمون هایt مستقل و t زوجی و در سطح خطای 0/05 تحلیل شد.
یافته هانتایج نشان داد در گروه تجربی پیش آزمون و پس آزمون تعادل، خستگی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری داشت. همچنین مقایسه نتایج پس آزمون دو گروه تجربی و کنترل نشان داد تعادل و کیفیت زندگی تفاوت معناداری داشت.
نتیجه گیریدر مجموع هشت هفته تمرینات حس عمقی تعادل بیماران ام اس را بهبود بخشید و کیفیت زندگی آنان را ارتقا داد، ولی بر کاهش میزان خستگی آنان موثر نبود. بنابراین استفاده از تمرینات حس عمقی برای بهزیستی بیماران ام اس توصیه می شود.
کلید واژگان: تعادل, حس عمقی, خستگی, کیفیت زندگی, مولتیپل اسکلروزیسIntroductionMultiple sclerosis (MS) is one of the most common chronic inflammatory autoimmune diseases of the central nervous system that affects the motor and sensory systems to control balance while standing and walking. This study aimed to investigate the effect of eight weeks of proprioceptive training on balance, fatigue, and quality of life of women with MS.
MethodsThe statistical population of this research included 20- to 50-year-old women with MS and a total score of 1 to 4 on the Expanded Disability Status Scale (EDSS) that are members of the Isfahan MS Association. From this population, 30 volunteers were selected conveniently and assigned to experimental and control groups. Participants of both groups completed the Fatigue Severity Scale (FSS), Multiple Sclerosis Quality of Life-54 (MSQOL-54), and Berg Balance Scale (BBS) tests before starting the training program. The experimental group performed 60-minute proprioceptive training for eight weeks and three sessions a week, and the control group performed their daily activities during this period. After 8 weeks of training, both experimental and control groups repeated the previous tests. The data were analyzed using independent and paired t-tests at the significant level of 0.05.
ResultsThe results showed that there was a significant difference in balance, fatigue, and quality of life of the experimental group in the post-test compared with the pre-test (P<0.05). Also, the comparison of the post-test results of the two experimental and control groups showed a significant difference in the balance and quality of life of MS patients (P<0.05).
ConclusionOverall, eight weeks of proprioceptive training improved the balance and quality of life of MS patients, but it was not effective in reducing their fatigue. Therefore, the use of proprioceptive training is recommended for the well-being of MS patients.
Keywords: balance, fatigue, Multiple Sclerosis, Proprioception, quality of life -
هدف
هدف از پژوهش حاضر، تاثیر پروتکل خستگی عملکردی بر نمره کلی ابزار غربالگری حرکات عملکردی ویژه والیبال در دختران والیبالیست حرفه ای بود.
روش هادر این مطالعه، نمونه آماری شامل 40 والیبالیست حرفه ای دختر فعال لیگ برتر با سابقه حداقل 3 سال بازی والیبال با دامنه سنی 16-20 سال بودند، که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در یک گروه قرار گرفتند. آزمودنی ها 12 مورد آزمون غربالگری حرکات عملکردی را به صورت پیش آزمون و پس آزمون انجام دادند. تمام حرکات آزمودنی ها توسط پژوهشگر مشاهده و نمره گذاری گردید. بلافاصله بعد از انجام پیش آزمون، آزمودنی ها پروتکل خستگی عملکردی تعریف شده توسط ساسکو و ویکینیز را انجام دادند. بعد از انجام پروتکل خستگی مجددا آزمون غربالگری عملکردی ویژه والیبال گرفته شد.
یافته هانتایج به دست آمده از تحقیق نشان دهنده آن است که پروتکل خستگی بر نمرات کل آزمون های غربالگری ویژه والیبال تاثیر معناداری داشته است (0/05 >p).
نتیجه گیرییافته های این مطالعه نشان می دهد که برای شناسایی تغییرات در الگوی حرکتی، نیاز به بررسی غربالگری ورزشکاران والیبال در وضعیت خستگی می باشد. شناسایی تغییرات کیفیت حرکت در ورزشکاران والیبال در حالت خستگی نشان می دهد که غربالگری باید همچنین در وضعیت خستگی انجام شود، تا امکان شناسایی الگوهای حرکتی که ممکن است منجر به بروز آسیب شود، فراهم گردد.
کلید واژگان: خستگی, غربالگری حرکات عملکردی, والیبالObjectiveThe purpose of the current research is to examine the effect of functional fatigue protocol on the outcomes of functional movement screening test in professional female volleyball players.
MethodsIn this research, the population included 40 professional active female volleyball players of premier league who had at least three years of experience in playing volleyball aging from 16 to 20 years, who were chosen as convenience sampling and were included in one group. All 40 test subjects took 12 test items in form of pre-test in which all the subjects' movements were observed and scored by the researcher. Immediately after the test, the subjects performed the functional fatigue protocol defined by Sasco and Vickins. After performing the fatigue protocol, the functional screening test for volleyball was taken again.
ResultsThe obtained results from the research shows that performing the fatigue protocol has a meaningful effect on total grades obtained on functional movement screening tests for volleyball players (P≤0.05).
ConclusionThe findings of this study show that in order to identify changes in the movement pattern, it is necessary to examine the screening of volleyball athletes in the state of fatigue. Identifying changes in the quality of movement in volleyball athletes in a fatigued state shows that screening of the athletes should also be done when they are in a fatigue state, so that it may be possible to identify movement patterns that may lead to injury.
Keywords: Fatigue, Functional movement screen test, Volleyball -
زمینه و هدف
نتایج پژوهش ها در زمینه تاثیر خستگی عصبی- عضلانی بر هم انقباضی عضلات، ناهمسو و نامشخص است. علت این ناهمسویی ها را احتمالا می توان ناشی از تفاوت در نوع پروتکل های خستگی به لحاظ بار تمرین حین اجرای فعالیت مقاومتی دانست. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو پروتکل خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی در فعالیت مقاومتی، بر هم انقباضی عضلانی حین اجرای حرکت پرس پا بود.
روش تحقیق:
تعداد 10 زن سالم فعال با میانگین سنی 97/2±7/24 سال در پژوهش حاضر شرکت کردند. شرکت کنندگان در سه جلسه جداگانه به آزمایشگاه مراجعه کردند. جلسه اول میزان وزنه برای یک تکرار بیشینه در حرکت پرس پا تعیین شد. در جلسات دوم و سوم، پروتکل های خستگی قدرتی و استقامتی در حرکت پرس پا به ترتیب با 90 و 50 درصد حداکثر تکرار بیشینه اجرا گردید. فعالیت الکتریکی چهار عضله راست رانی، پهن داخلی، پهن خارجی و دوسر رانی حین اجرای حرکت پرس پا، توسط دستگاه الکترومایوگرافی بی سیم (مدل نوراکسون) ثبت شد. هم انقباضی عضلات منتخب در سه تکرار از مجموعه تکرارهای پرس پا (پیش از خستگی، میانی و واماندگی) برای هر آزمودنی محاسبه و با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته هاهم انقباضی عضلات راست رانی و دوسر رانی (0/03>p)، عضلات پهن خارجی و دوسر رانی (0/01>p)، و عضلات پهن داخلی و دوسر رانی در اثر خستگی به طور معنی داری کاهش یافت (0/01>p). اما میزان هم انقباضی عضلات پهن داخلی و پهن خارجی در اثر خستگی تغییر معنی داری نکرد. تغییرات مذکور در هر دو نوع پروتکل خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی، یکسان بود (0/05>p).
نتیجه گیریهر دو نوع پروتکل خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی در فعالیت مقاومتی، منجر به کاهش هم انقباضی در سه جفت از چهار جفت عضله منتخب شد. یافته مهم پژوهش حاضر عدم تفاوت در تاثیر پروتکل خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی بر هم انقباضی عضلانی بود.
کلید واژگان: خستگی, تمرین مقاومتی, هم انقباضی عضلانی, واماندگیBackground and AimThe results of researches in the field of the effect of neuromuscular fatigue on muscle co-contraction are inconsistent and unclear. The cause of these contradictions can probably be seen as a result of the difference in the type of fatigue protocols in terms of the training load during resistance activity. Therefore, the aim of this study was to compare the effect of two protocols of fatigue caused by strength and endurance repetitions in resistance activity on muscle co-contraction during leg press movement.
Materials and MethodsTen healthy active women (age: 24.2 ± 7.97 years) participated in this study. The participants referred to the laboratory in three separate sessions. In the first session, the amount of weight was determined for one repetition maximum (1RM) in the leg press movement. The second and third sessions, strength and endurance fatigue protocols in leg press movement were performed by the subjects with 90 and 50% of 1RM, respectively. The electrical activity of four selected muscles (rectus femoris, vastua lateralis, vastus medialis and biceps femoris) during leg press movement was recorded by a wireless electromyography device (Noraxon). The co-contraction of the muscles in three repetitions of the set of repetitions of leg presses (before fatigue, middle and exhaustion) was calculated for each subject and entered into statistical analysis. Data were analyzed using repeated measures analysis of variance.
ResultsCo-contraction of rectus femoris and biceps femoris muscles (p<0.03), vastus lateralis and biceps femoris (p<0.01), as well as vastus medialis and biceps femoris (p<0.01) significantly decreased due to fatigue. However, the co-contraction value of vastus lateralis and vastus medialis muscles did not change significantly due to fatigue. The mentioned changes were the same in both types of fatigue protocols due to strength and endurance repetitions (p>0.05).
ConclusionBoth types of fatigue protocols induced by strength and endurance repetitions in resistance activity led to a decrease in co-contraction in three pairs of four selected muscle pairs. The important finding of the present study was the lack of difference in the effect of fatigue protocol caused by strength and endurance repetitions on muscle co-contraction.
Keywords: Fatigue, resistance training, Muscle co-contraction, Exhaustion -
زمینه و هدف
عضلات دورکننده ران در ایجاد ثبات و حرکت اندام تحتانی نقش دارند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر خستگی عضلات دورکننده ران بر پارامترهای کینماتیکی راه رفتن در مردان سالمند می باشد.
روش بررسیدر مطالعه حاضر 16 مرد سالمند سالم، بدون سابقه افتادن با میانگین سنی (77/5±62/65 سال)، وزن (37/1±25/75 کیلوگرم) و قد (07/6±169 سانتی متر) در این مطالعه شرکت کردند. در پیش آزمون، ارزیابی کینماتیکی راه رفتن با استفاده از دستگاه تحلیل حرکت انجام شد. در پس آزمون، بعد اجرا پروتکل خستگی عضلات دورکننده ران بلافاصله پس از بروز خستگی، ارزیابی کینماتیکی راه رفتن همانند پیش آزمون انجام شد. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار cortex تحلیل و در قالب فایل Excel استخراج شد. به منظور مقایسه نتایج قبل و بعد از خستگی از آزمون t زوجی استفاده شد.
یافته هامشاهده شد که بعد از اعمال پروتکل خستگی میزان جابجایی زاویه ای مفاصل اندام تحتانی حین راه رفتن کاهش معناداری داشت (05/0>p). همچنین طول گام در حین راه رفتن بعد از خستگی نسبت به قبل از خستگی کاهش معناداری داشت (05/0>p).
نتیجه گیرینتایج تحقیق نشان داد که طول گام و کینماتیک مفاصل ران، زانو و مچ پا حین راه رفتن تحث تاثیر خستگی عضلات دورکننده ران قرار می گیرند. بنابراین، ضعف عضلات دورکننده ران می تواند یک فاکتور خطرزا در افتادن و آسیب حین راه رفتن در جمعیت افراد سالمند باشد.
کلید واژگان: سالمندی, خستگی, کینماتیک, راه رفتنBackground and aim:Hip abductors muscles play a role in providing stability and movement to the lower limbs. The purpose of this study was to examine the effects of hip abductors muscles fatigue on kinematics gait parameters in the Elderly men.
Materials and methodsThe participants of this study included sixteen healthy elderly men without a history of falling with a mean age (65.62±5.77 years(, mass (75.25±1.37 kg(, height (169±6.07 cm(. In the pre-test, gait kinematics evaluation was performed using a motion analysis device. Then the subjects participated in the hip abductor muscles fatigue program and immediately after the fatigue, gait kinematics evaluation was performed like a pre-test. Data collected through the Cortex software was analyzed and extracted in Excel file format. A paired sample t-test was used to compare the results before and after fatigue.
Results:
The findings showed that after applying the fatigue protocol, the angular displacement of the lower limbs during gait was significantly decreased (p <0.05). In addition, the step length of gait after fatigue decreased significantly before fatigue (p< 0.05).
Conclusion :
The results of this study showed that the step length and kinematic of the hip, knee, and ankle joints during of walking are the effects of fatigue the hip abductor muscles. Therefore, the hip abductor muscles weakness can be a risk factor for falling and injuring during walking in the elderly population.
Keywords: Aging, Fatigue, kinematics, Gait -
زمینه و هدف
حس عمقی بخشی از سیستم حسی پیکری می باشد که مسیول گردآوری اطلاعات برای سیستم عصبی مرکزی به منظور آگاهی دادن از وضعیت بخش های بدن است. یکی از عوامل ایجاد اختلال در حس عمقی خستگی است. از طرفی خستگی ممکن است تحت تاثیر سابقه ورزشی قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر مقایسه آثار خستگی عضلات مرکزی بر حس عمقی لگن و زانو و میزان انواع تعادل افراد ورزشکار و غیرورزشکار بود.
روش بررسی30 مرد (15 ورزشکار و 15 غیرورزشکار) (64/1±87/24 سال سن، 53/5±27/178 سانتی متر قد، 78/6±13/73 کیلوگرم وزن، طول اندام تحتانی 73/4±87/90 سانتی متر) به عنوان پیش آزمون، آزمون های حس عمقی لگن و زانو و تعادل (ایستا و پویا) را انجام دادند. در جلسه دوم، افراد پس از شرکت در پروتکل خستگی عضلات مرکزی، بلافاصله آزمون های حس عمقی و تعادل را در شرایط خستگی انجام دادند. به منظور مقایسه ی نتایج پیش و پس از انجام پروتکل خستگی از روش کوواریانس استفاده گردید. سطح معنی داری (05/0≤p) در نظر گرفته شد.
یافته هانتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین اثر خستگی عضلات مرکزی بر حس عمقی لگن در زاویه 30 درجه (002/0=p)، حس عمقی زانو در زاویه 60 درجه (007/0=p) و تعادل پویا (001/0=p) افراد ورزشکار و غیرورزشکار وجود دارد. در میزان تعادل ایستا (072/0=p) این تفاوت معنادار نبود.
نتیجه گیریتقویت عضلات مرکزی تنه جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی، باید مورد توجه ویژه مربیان و ورزشکاران قرار گیرد. با توجه به ارتباط پدیده خستگی با افزایش وقوع آسیب ورزشی، می توان رخداد خستگی عضلات مرکزی به ویژه در افراد غیرورزشکار را یک زنگ خطر دانست و فعالیت بدنی حداقلی با تاکید بر تقویت عضلات مرکزی تنه را به همگان توصیه نمود.
کلید واژگان: خستگی, ثبات مرکزی, حس عمقی, تعادلBackground and aimProprioception is a part of the body sensory system which is responsible for collecting information for the central nervous system in order to inform the condition of parts of the body. One of the causes of impaired proprioception, is fatigue. The aim of this study was to compare the effects of Core muscle fatigue on pelvic and knee Proprioception and the amount of balance types of athletes and non-athletes.
Materials and Methods30 men (15 athletes and 15 non-athletes) as a pre-test, preformed pelvic and knee proprioception and balance (static and dynamic) tests. In the second session, individuals participated in core muscle fatigue protocol and immediately underwent proprioception and balance tests in fatigue conditions. covariance method was used to compare the results between before and after fatigue protocol. Significance level (p≤0.05) was considered.
ResultsThe findings showed that there was a significant difference between the effect of core muscle fatigue in pelvic proprioception at an angle of 30 degrees (p=0.002), knee proprioception at an angle of 60 degrees (p= 0.007), and dynamic balance (p= 0.001) among athletes and non-athletes. This difference was not significant in static balance (p= 0.072).
ConclusionReinforcement the core muscles to prevent sports injuries should be given special attention by coaches and athletes. Considering the relationship between of the fatigue and the increase in the sports injuries, core muscle fatigue, especially in non-athletes, can be considered an alarm and minimal physical activity with emphasis on reinforcement the core muscles be recommended to everyone.
Keywords: Fatigue, Core Stability, proprioception, Balance -
تعداد 15 نفر از کشتی گیران آزادکار استان خراسان شمالی به روش نیمه تجربی و به صورت هدفمند بر اساس متغیرهای آنتروپومتریکی با میانگین و انحراف استاندارد (شاخص توده بدنی (3/619±25/41) کیلوگرم بر مترمربع، سن (2/833±22/8) سال، وزن (1/837±79/900) کیلوگرم، قد (8/331±176/25) سانتی متر وارد این پژوهش شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و روش آمار استنباطی (آزمون شاپیرو-ویلک و به منظور بررسی تغییرات درون گروهی، از آزمون t وابسته استفاده شد (0/05≤P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین تعادل ایستا و کف پای صاف کشتی گیران پس از یک وهله تمرین وامانده ساز رابطه معنی داری وجود دارد و بین ویژگی های دموگرافیک با تعادل ایستا کشتی گیران دارای کف پای صاف نیز همبستگی بالایی وجود دارد (05/0≤P). بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که ناهنجاری کف پای صاف همراه با تمرین وامانده ساز، می تواند بر کنترل پاسچر و میزان تعادل ایستای کشتی گیران آزادکار تاثیرگذار باشد.
کلید واژگان: خستگی, تست لک لک, تعادل ایستا, پاسچر, کشتی گیرانObjectiveThe purpose of this study was to the impact of an exhaustive exercise on static balance of freestyle wrestlers with flat foot.number of 15 freestyle wrestlers north khorasan province, the method semi-empirical and purposefully based on anthropometric variables with mean and standard deviation, BMI (kg/m2) (25.41±3.619) per square meter, Age (y) (22.8±2.833), Weight (kg) (79.9±1.837), Height (cm) (176.25±8.331) were intrant this studied.
MethodsThe data analysis from descriptive statistical method (mean and standard deviation) and inferential statistics method (Shapiro-Wilk test dependent t-test was used to evaluate intragroup changes (P≤0.05).
ResultsThe results this research showed, between static balance and wrestlers flat foot after an exhaustive practice a significant relationship and over affinity was between demographic characters with static balance in wrestlers with flat foot (P≤0.05).
ConclusionBased on research results, it can be concluded that flat foot deformity associated with exhaustive exercise can on postural control and affected static balance freestyle wrestlers.
Keywords: Fatigue, Stork test, Static balance, Postural, Wrestlers -
زمینه و هدف
کافیین محرک فیزیولوژیک پر مصرف در سراسر جهان است که ورزشکاران برای افزایش نیرو و تاخیر در خستگی از آن استفاده می نمایند و در حال حاضر به صورت نوشیدنی های انرژی زا و مکمل های غذایی در بازار عرضه می شود. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر خستگی و مصرف مکمل کافیین بر تعادل و برخی از ویژگی های آمادگی جسمانی و مهارتی بازیکنان فوتبال جوان شهرستان سرایان به اجرا درآمد.
روش تحقیق:
برای این منظور، 24 بازیکن فوتبال با دامنه سنی 18 تا 25 سال، سابقه ورزشی حداقل چهار تا پنج سال فعالیت مستمر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا شرکت کنندگان آزمون های تعادل پویا، توان انفجاری (آزمون پرش سارجنت)، چابکی (آزمون ایلی نویز) و آزمون های شوت و پاس مور کریتسین را اجرا نمودند. گروه تجربی کپسول کافیین (6 میلی گرم/کیلوگرم/روز) و گروه کنترل کپسول حاوی نشاسته (شش میلی گرم/کیلوگرم/ روز) دریافت کردند. برای ایجاد خستگی شبیه سازی شده در فوتبال، پروتکل بانگسبو با 42 سیکل دو دقیقه ای انجام شد. پس از اجرای پروتکل خستگی و مشابه پیش آزمون، کلیه آزمون ها تکرار گردید. نتایج با استفاده از آزمون t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05/0≥p استخراج گردید.
یافته ها:
خستگی عضلانی موجب کاهش معنی دار تعادل پویا (001/0=p)، پرش عمودی (001/0=p)، مهارت شوت زنی (001/0=p) و عدم تغییر معنی دار چابکی (39/0=p) و مهارت پاس دادن (11/0=p) گردید؛ در حالی که کافیین اثری بر این تغییرات نداشت.
نتیجه گیریاحتمالا مصرف 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن اثرگذار نبوده است و از این رو، به نظر می رسد بازیکنان فوتبال برای بهبود ویژگی های آمادگی جسمانی می توانند از دوز های بالاتر کافیین به جای دوزهای پایین تر آن، برای تاثیرگذاری سود ببرند. برای نتیجه گیری قطعی مطالعات بیشتری ضرورت دارد.
کلید واژگان: خستگی, کافئین, آمادگی جسمانی, مهارت های فوتبالBackground and AimCaffeine is a widely used physiological stimulant worldwide that athletes use to increase strength and delay fatigue, which is currently available in the form of energy drinks and dietary supplements. Therefore, the present study was conducted to investigate the effect of fatigue and caffeine supplementation on balance and some physical and skill fitness characteristics of young football players in Sarayan city.
Materials and MethodsIn this way, 24 football players with an age range of 18 to 25 years, at least four to five years of continuous activity were purposefully selected and randomly divided into experimental and control groups. All participants firstly performed the dynamic balance, explosive power (Sargent jump test), agility (Illinois test), and Moore–Christian shooting & passing performance test. Further, the experimental group received caffeine capsules (six mg/kg/day) and the control group received starch capsules (six mg/kg/day). Moreover, the Bangsbo protocol was performed with 42 of two-minute cycles to create simulated fatigue in football players. After the implementation of the fatigue protocol and similar to the pre-test, all the tests were repeated. The results were extracted using independent and dependent t-test at the significant level of p≤0.05.
ResultsMuscle fatigue significantly decreasing effect on dynamic balance (p=0.001), vertical jump (p=0.001), shooting skill (p=0.001), but no significantly changes were observed on agility (p=0.39) and passing skill (p=0.11), while caffeine had no effect on these changes.
ConclusionConsumption of six mg per kg of body weight caffeine may not have been effective and therefore, it seems that football players can improve their physical fitness characteristics from higher doses of caffeine instead of lower doses to be more effective. Further studies are needed to reach a definitive conclusion.
Keywords: Fatigue, Caffeine, physical fitness, Football skills -
هدف
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف ترکیبی کافیین و کربوهیدرات بر عملکرد بی هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن بود.
روش پژوهش:
7 زن ووشوکار با میانگین سنی 11/6 ± 00/22 سال، وزن 87/4 ± 96/52 کیلوگرم و قد 28/5 ± 29/161 سانتی متر در 4 نوبت با فاصله یک هفته پاکسازی، پس از مصرف تصادفی یکی از مکمل های کافیین (به میزان 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در 250 میلی لیتر آب)، کربوهیدرات 8% (گرم کربوهیدرات در 250 میلی لیتر آب)، کافیین+کربوهیدرات و دارونما در آزمون های یک تکرار بیشینه (1RM) پرس سینه و پرس پا و بعد از 15 دقیقه استراحت در آزمون رست شرکت نمودند. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و بونفرونی در نرم افزار 26SPSS و سطح معنی داری 05/0 = α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایجکافیین به تنهایی اثری بر متغیرهای پژوهش نداشت (05/0 ≤ P). مصرف کربوهیدرات 1RM پرس سینه را 7%⁓ (010/0 = P) و پرس پا را 16%⁓ (033/0 = P) بهبود بخشید. مصرف ترکیبی کافیین+کربوهیدرات میانگین توان بی هوازی را 15%⁓ (027/0 = P)، 1RM پرس پا را 39%⁓ (020/0 = P) و 1RM پرس سینه را 26%⁓ (005/0 = P) افزایش داد.
نتیجه گیریبه نظر می رسد برای افزایش قدرت، کربوهیدرات اثر بهتری نسبت به کافیین دارد، اما ترکیب آن با کافیین احتمالا به دلیل اثر بر سیستم عصبی مرکزی و تشدید اثر کربوهیدرات علاوه بر بهبود بیشتر قدرت عضلانی، میانگین توان بی هوازی زنان ووشوکار را نیز تغییر خواهد داد.
کلید واژگان: هنرهای رزمی, تغذیه ورزشی, عملکرد, خستگی, مکمل دهیBackgroundThis study aimed to investigate the effect of caffeine and carbohydrate co-ingestion on anaerobic performance and muscular strength of female wushu athletes.
Methods7 female wushu athletes with 22.00 ± 6.11 years of age, 52.96 ± 4.87 kg weight and 161.29 ± 5.28 cm height participated in 1RM leg and bench press and RAST tests on 4 occasions separated by 1-week washout after accidental consumption of caffeine (6 mg/kg in 250 mL water), 8% carbohydrate (21 g in 250 mL water), caffeine+carbohydrate and placebo. Data were analyzed by repeated measure ANOVA and Bonferroni tests in SPSS26, α = 0.05).
Resultscaffeine alone did not affect variables (P ≥ 0.05). Carbohydrate consumption increased 1RM bench press ⁓7% (P = 0.010) and 1RM leg press ⁓16% (P = 0.033). co-ingestion of carbohydrate and caffeine improved mean power ⁓15% (P = 0.027), 1RM bench press ⁓26% (P = 0.005) and leg press ⁓39% (P = 0.027).
Conclusionit seems, that carbohydrate has more effect on strength than caffeine, but combined with caffeine it may improve mean power besides the muscular strength in female wushu athletes due to effects on the central nervous system and increasing carbohydrate effect.
Keywords: martial arts, sports nutrition, Performance, Fatigue, Supplementation -
The study of muscle synergy is a new method to evaluate the function of the control system of the human body. Due to the physical demands of the nature of triathletes it appears that triathletes are affected by variety degrees of muscle fatigue. The aim of this study was to determine the effect of fatigue on lower limb muscles synergy in novice triathletes. Sixteen male novice triathletes participated in this semi-experimental study. Electromyography activity of rectus femoris, vastus medialis, vastus lateralis, biceps femoris, semitendinosus, gastrocnemius medial, soleus and tibialis anterior muscles were recorded before and after the cycling-induced fatigue protocol during running task. Non-negative matrix analysis algorithm approach was used to extract muscle synergies from electromyography signals. Pearson correlation method was emplyoed to measure the similarity of the extracted patterns. Paired-sample t-test was employed to compare the relative weight of muscles before and after the fatigue protocol (P<0.05). After muscle fatigue, the first and second synergy patterns showed high similarity and the third and fourth synergy patterns showed moderate similarity. The relative weight of vastus lateralis muscle (P=0.012) and tibialis anterior (P=0.024) decreased significantly after muscle fatigue. The relative weight of semitendinosus (P=0.016) and soleus (P=0.031) muscles increased significantly after muscle fatigue. The number of four muscle synergies were obtained by variance accounted for method from electromyography activity data of muscles before and after muscle fatigue. Cycling-induced fatigue can affect the organized cooperation of the central nervous system to create synergy patterns in triathletes during running. It seems that disruption of synergy patterns and relative weight of lower limb muscles due to cycling-induced fatigue can change the mechanics of subsequent running in triathletes and increase the possibility of injury among these individuals.
Keywords: Muscle synergy, Fatigue, Electromyography, Triathletes
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.