تاثیر خستگی عضلات دورکننده ران بر پارامترهای کینماتیکی راه رفتن در مردان سالمند

عضلات دورکننده ران در ایجاد ثبات و حرکت اندام تحتانی نقش دارند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر خستگی عضلات دورکننده ران بر پارامترهای کینماتیکی راه رفتن در مردان سالمند می باشد.

در مطالعه حاضر 16 مرد سالمند سالم، بدون سابقه افتادن با میانگین سنی (77/5±62/65 سال)، وزن (37/1±25/75 کیلوگرم) و قد (07/6±169 سانتی متر) در این مطالعه شرکت کردند. در پیش آزمون، ارزیابی کینماتیکی راه رفتن با استفاده از دستگاه تحلیل حرکت انجام شد. در پس آزمون، بعد اجرا پروتکل خستگی عضلات دورکننده ران بلافاصله پس از بروز خستگی، ارزیابی کینماتیکی راه رفتن همانند پیش آزمون انجام شد. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار cortex تحلیل و در قالب فایل Excel استخراج شد. به منظور مقایسه نتایج قبل و بعد از خستگی از آزمون t زوجی استفاده شد.

مشاهده شد که بعد از اعمال پروتکل خستگی میزان جابجایی زاویه ای مفاصل اندام تحتانی حین راه رفتن کاهش معناداری داشت (05/0>p). همچنین طول گام در حین راه رفتن بعد از خستگی نسبت به قبل از خستگی کاهش معناداری داشت (05/0>p).

نتایج تحقیق نشان داد که طول گام و کینماتیک مفاصل ران، زانو و مچ پا حین راه رفتن تحث تاثیر خستگی عضلات دورکننده ران قرار می گیرند. بنابراین، ضعف عضلات دورکننده ران می تواند یک فاکتور خطرزا در افتادن و آسیب حین راه رفتن در جمعیت افراد سالمند باشد.