جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "زمان پروترومبین" در نشریات گروه "تربیت بدنی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «زمان پروترومبین» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
زمینه و هدف
احتمالا دوزهای مختلف مکمل سیر متعاقب فعالیت استقامتی حاد، بر زمان انعقاد خون اثر متفاوتی دارند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر مصرف سه دوز مختلف 500، 750 و 1000 میلی گرم مکمل سیر بر زمان نسبی ترومبوپلاستین و پروترومبین پس از فعالیت استقامتی شدید در مردان فعال بود.
روش تحقیق:
تعداد 15 مرد جوان سالم فعال در مرحله رقابت (میانگین سنی 88/7± 27 سال، وزن 45/6±9/73 کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی 49/0±35/59 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) با حداقل سه سال فعالیت منظم در دو ی استقامتی 5000 متر، به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان طی چهار جلسه، دوز های مختلف سیر (500، 750 و 1000 میلی گرم پودر سیر) و نشاسته (دارونما) را مصرف کرده و چهار ساعت بعد، یک فعالیت استقامتی به مدت 30 دقیقه با شدت 85-65 درصد حداکثر ضربان قلب هدف را بر روی نوارگردان انجام دادند. نمونه خونی، قبل و چهار ساعت بعد از مصرف مکمل یا دارونما و نیز بلافاصله بعد از فعالیت استقامتی حاد، گرفته شد. تفاوت بین دوزهای مختلف پس از سیر پس از فعالیت استقامتی و تاثیر هر یک از دوزهای سیر با دارونما، با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0>p محاسبه گردید.
یافته هاسه دوز مصرفی 500، 750 و 1000 میلی گرم سیر، زمان نسبی ترومبوپلاستین را به طور معنی داری افزایش دادند؛ در حالی که پس از یک جلسه فعالیت استقامتی حاد متعاقب هر سه دوز، زمان نسبی ترومبوپلاستین کاهش معنی داری داشت. این کاهش، پس از مصرف دوز 500 میلی گرم در مقایسه با 1000 میلی گرم، به طور معنی داری بیشتر بود. از طرف دیگر، پس از مصرف سه دوز متفاوت سیر و متعاقب یک جلسه فعالیت استقامتی حاد، زمان پروترومبین، تغییر معنی داری نداشت.
نتیجه گیریبه نظر می رسد برای کاهش زمان ترومبوپلاستین پس از یک جلسه فعالیت استقامتی حاد در افراد فعال، مصرف مکمل سیر با دوز 500 میلی گرم موثرتر است.
کلید واژگان: مکمل سیر, تمرین استقامتی حاد, زمان ترومبوپلاستین, زمان پروترومبینBackground and AimThe effects of different doses of garlic supplementation on coagulation times after an acute endurance exercise are likely to be varied. The aim of this study was to investigate the effects of different doses of garlic supplementation on partial thromboplastin time (aPTT) and prothrombin time (PT) after an acute endurance exercise in young athletic men.
Materials and MethodsFifteen healthy young active men in the competition stage (age 27.0±7.9 years; weight 73.9±6.4 kg; and VO2max 49.59±0.35 ml/kg/min) with at least three years of experience of regular exercise in 5000 m endurance running voluntarily participated in this study. The subjects took different doses of garlic (500,750 and 1000 mg) and starch (placebo) in four separate sessions. In each session, four hours after taking the supplement or placebo, the subjects performed 30 min of running on treadmill at the intensity of 65-85% of target heart rate. Three blood samples were taken before supplementation, before exercise and immediately after exercise. The repeated measures ANOVA and Bonferroni tests were used to analyze the difference between different doses of garlic after acute endurance exercise and the difference between each doses of garlic and placebo at p<0.05.
ResultsThree dosage of 500, 750 and 1000 mg garlic were significantly increased aPTT. However, after acute endurance exercise, the three dosages of garlic significantly decreased aPTT. Additionally, the aPTT was significantly more decreased with 500 mg compared to 1000 mg of garlic after acute endurance exercise. There were no significant difference in PT after acute endurance exercise between three different dosage of garlic.
ConclusionIt seems that after an acute endurance exercise in active men, 500 mg of garlic is more effective dose for reducing aPTT.
Keywords: Garlic Supplementation, Acute Endurance Exercise, Partial Thromboplastin Time, Prothrombin Time -
هدف
فعالیت ورزشی هوازی بسته به شدت و مدت فعالیت منجر به تغییراتی در عوامل همودینامیکی و دستگاه هموستاتیک در بیماران پرفشار خونی می شود که در صورت اعمال محدودیت جریان خون در زمان فعالیت می توان انتظار تغییرات متفاوتی داشت. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی پاسخ برخی شاخص های همودینامیک و انعقادی به یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی با و بدون محدودیت جریان خون در بیماران پرفشار خونی بود.
روش هاتعداد 10 بیمار پرفشار خونی در 2 جلسه فعالیت هوازی (5 نوبت، هر نوبت 2 دقیقه فعالیت با سرعت 4 کیلومتر در ساعت با یک دقیقه استراحت غیرفعال) با و بدون محدودیت جریان خون با طرح توازن متقابل شرکت کردند. فشارخون قبل، بلافاصله، 5، 10، 15، 30 و 60 دقیقه پس از فعالیت، تعداد پلاکت ها، زمان پروترومبین و زمان نسبی ترومبوپلاستین فعال شده قبل، بلافاصله، 30 دقیقه و 24 ساعت پس از فعالیت، ضربان قلب و شاخص درک از فشار نیز در نوبت های مختلف فعالیت اندازه گیری شد.
نتایجاثر زمان در همه عوامل اندازه گیری شده غیر از تعداد پلاکت ها (055/0=P) معنا دار بود (001/0>P) در حالی که تعامل زمان- شرایط فعالیت غیر از ضربان قلب (011/0=P) در بقیه عوامل غیرمعنا دار بود (05/0<P).
نتیجه گیریبراساس نتایج، محدودیت جریان خون منجر به افزایش عوامل همودینامیکی و کاهش زمان تشکیل لخته در بیماران پرفشارخونی شد ولی تفاوت های موجود بین فعالیت هوازی با و بدون جریان خون معنا دار نبود، بنابراین، به نظر می رسد فعالیت با محدودیت جریان خون خطر اضافی را بر دستگاه قلبی- عروقی و عوامل انعقادی افراد میانسال دارای پرفشار خونی اعمال نمی کند.
کلید واژگان: فشار خون, ضربان قلب, شمارش پلاکت ها, زمان پروترومبین, زمان نسبی ترومبوپلاستین فعال شدهPurposeDepending on the intensity and duration of activity, aerobic exercise leads to changes in hemodynamic factors and the hemostatic system in hypertensive patients, which can be expected to change if blood flow is restricted during exercise. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the response of some hemodynamic and coagulation indicators to aerobic exercise with and without blood flow restriction in hypertensive patients.
Methods10 hypertensive patients participated in two sessions of aerobic exercise (five bouts, two minutes of exercise at a speed of four km / h /one minute of inactive recovery) with and without blood flow restriction in a cross-over design. Blood pressure was measured before, immediately, five, 10, 15, 30 and 60 minutes after exercise. Platelet counts, Prothrombin Time and activated Partial Thromboplastin Time were taken before, immediately, 30 minutes and 24 hours after exercise. Heart rate and rate of perceived exertion were also measured at different times of exercise.
ResultsThe effect of time was significant on all measured factors (P < 0.001) except platelet counts (P = 0.055), while the time-condition interaction was non-significant on other factors (P > 0.05) except heart rate (P = 0.011).
ConclusionBased on the results, blood flow restriction increased hemodynamic factors and decreased clotting time in hypertensive patients, but the differences between aerobic exercise with and without blood flow restriction were not significant, so it seems that exercise with limited blood flow does not pose an additional risk on the cardiovascular system and coagulation factors of middle-aged people with hypertension.
Keywords: Blood pressure, heart rate, Platelet counts, Prothrombin Time, activated Partial Thromboplastin Time -
نشریه مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش، سال هشتم شماره 1 (بهار و تابستان 1400)، صص 110 -119هدف
هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرین مقاومتی یک جلسه ای بر سطح انعقاد و عملکرد سیستم فیبرینولیتیک مردان ورزشکار و غیرورزشکار بود.
روش شناسی:
تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 18 مرد ورزشکار و غیرورزشکار (9 ورزشکار و 9 غیر ورزشکار) با میانگین سنی 20 تا 30 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. بعد از صرف صبحانه استاندارد، اولین مرحله خونگیری (5 میلی لیتر) در حالت نشسته انجام شد. سپس آزمودنی ها تمرین مقاومتی دایره ای را در 10 ایستگاه با 60٪ تکرار بیشینه (هر ایستگاه شامل 12 تکرار ، 30 ثانیه فعالیت و 30 ثانیه استراحت) و 3 دقیقه استراحت بین هر دور را انجام دادند. یک ساعت پس از پایان پروتکل تمرین ، خونگیری مرحله دوم دقیقا همانند مرحله اول انجام شد. زمان نسبی ترومبوپلاستین و زمان پروترومبین پلاسما با روش انعقاد اندازه گیری شد. برای اندازه گیری D-dimer از دستگاه mini-Vidas استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون T مستقل ، T زوجی و کوواریانس انجام شد.
یافته هابر طبق نتایج تمرین مقاومتی یک جلسه ای بر زمان پروترومبین ، زمان نسبی ترومبوپلاستین و سطح D-dimer پلاسما مردان ورزشکار و غیر ورزشکار تاثیری ندارد (05/ 0P>). پروترومبین و زمان نسبی ترومبوپلاستین و سطح D-dimer پلاسما گروه غیر ورزشکار تغییر قابل توجهی نداشت (05/ 0P>). با این حال ، تجزیه و تحلیل درون گروهی نشان داد پس از یک جلسه تمرین مقاومتی در گروه ورزشکار، زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین پلاسما کاهش قابل توجهی دارد(05/0p <).
نتیجه گیریبا توجه به عدم تاثیر تمرین مقاومتی یک جلسه ای بر زمان پروترومبین ، زمان نسبی ترومبوپلاستین و سطح D-dimer در مردان ورزشکار و غیر ورزشکار، احتمالا بتوان گفت که تمرینات مقاومتی دایره ای در مردان ورزشکاران و غیر ورزشکاران بی خطر بوده و هیچ تاثیری بر مارکرهای انعقادی و فیبرینولیز ندارد.
کلید واژگان: زمان نسبی ترومبوپلاستین, زمان پروترومبین, D-dimer, تمرین مقاومتیBiannual Journal of Applied Health Studies in Sport Physiology, Volume:8 Issue: 1, 2021, PP 110 -119AimThe purpose of this study was to investigate the response of coagulation and fibrinolysis factors to a circuit resistance training session in male athletes and non-athletes.
MethodsThis research was a semi-experimental study. 18 male athletes and non-athletes (9 athletes and 9 non-athletes) with 20 to 30 years old average age were selected by the available sampling method. After consuming a standard breakfast, the first stage of blood collection (5 ml ) was performed in the Sitting Position. Then Subjects performed a circular resistance training at 10 stations with 60% of a maximum repetition (each station consists of 12 repetitions, 30 seconds activity, and 30 seconds rest) and 3 minutes of rest between each set. Then, one hour after the end of the training protocol, the second blood sampling was performed exactly as same as the first stage. Prothrombin time and relative plasma thromboplastin time were measured by Coagulation Method. A mini-Vidas device was used to measure of D-dimer. Data were analyzed using independent-sample- T-test, paired- sample-T test, and Covariance.
ResultsResults showed that one session resistance training did not affect plasma prothrombin time, relative plasma thromboplastin time, and plasma D-dimer level of male athletes and non-athletes (P>0.05). Also, in-group changes in Prothrombin and relative thromboplastin time and plasma D-dimer level in the non-athlete group did not change significantly (P>0.05). However, the in-group analysis showed that after one session of resistance training in the athlete group, prothrombin time and plasma thromboplastin time was significantly decreased (p < 0.05).
ConclusionRegarding lack of effect one session resistance training on plasma prothrombin time, relative thromboplastin time and
D-dimer level in male athletes and non-athletes, it can probably be said that circular strength training is safe in athletes and non-athletes. also, it does not affect coagulation markers and fibrinolysis.Keywords: Prothrombin (PT), Thromboplastin (PTT), D-dimer, resistance training -
زمینه و هدف
اطلاعات متناقضی درباره تاثیر انواع فعالیت های ورزشی برعوامل انعقادی وجود دارد. از این رو، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات ریووفلکس اکستریم بر برخی از شاخص های انعقادی در زنان بزرگسال بود. روش تحقیق: جامعه آماری این تحقیق زنان رده سنی 25 تا 40 سال شهرستان آزادشهر بودند که از بین داوطلبین، تعداد 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری گروه کنترل و تمرین با دستگاه ریووفلکس اکستریم تقسیم شدند. گروه تجربی پروتکل تمرینی کششی و مقاومتی با استفاده از ریووفلکس اکستریم را به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هر هفته انجام دادند. تمرینات هر جلسه به مدت 60 دقیقه (15 دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه تمرین و 5 دقیقه سرد کردن) انجام شد. از آزمودنیهای تحقیق 24 ساعت قبل از شروع تمرین و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی (بعد از 8 هفته) نمونه های خونی گرفته شد. متغیرهای زمان نسبی ترمبوپلاستین فعال شده و زمان پروترومبین با استفاده از دستگاه استاگو و سطوح فیبرینوژن پلاسما به روش انعقادی، اندازه گیری شدند. برای مقایسه اختلافات بین گروهی از آزمون t مستقل و برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون t وابسته استفاده شد و سطح معنی داری 05/0p≤ در نظر گرفته شد.
یافته هاتمرینات ریووفلکس اکستریم موجب کاهش میزان فیبرینوژن نسبت به گروه کنترل شد (02/0=p)؛ اما تفاوت معنی داری بین دو گروه در مقادیر نسبی ترمبوپلاستین فعال شده (76/0=p) و زمان پروترومبین (24/0=p) مشاهده نگردید.
نتیجه گیریتمرین قدرتی و کششی با ریووفلکس اکستریم، یک عامل کارآمد برای بهبود متغیرهای خونی مرتبط با عوامل خطرزای بیماری های قلبی- عروقی به خصوص، کاهش لخته خون در زنان بزرگسال است.
کلید واژگان: تمرینات ریووفلکس اکستریم, فیبرینوژن, زمان نسبی ترمبوپلاستین فعال شده, زمان پروترومبینBackground and AimThere is contradiction information about the effect of different kinds of sports activities on coagulation factors. The Purpose of this Study was to find out the effect of training with revoflex xtreme for 8 weeks on some coagulation indices in adult women.
Materials and MethodsThe statistical population of this study was the females in the age range of 25-40 years living in Azadshahr city; which 30 of these volunteer women were selected randomly. These people were randomly divided into two groups as control and experimental groups. The experimental group performed stretching and resistance training protocol by using Revoflex Xtreme device for 8 weeks, 3 times per week. The exercises of each session were done for 60 minutes (15 minutes warming, 40 minutes main exercises, and 5 minutes cooling). Blood samples of the subjects were taken 24 hours before the first session of training and 24 hours after the last session of training protocols (after 8 weeks).Activated partial The rmoblastin time and Prothrombin time variables were measured by Stago device, moreover the plasma fibrinogen levels also were measured by coagulation method. The independent t-test was used to evaluate the differentiation between groups and dependent t-test also was used to identify these changes within groups; the significant level was considered at (p≤0.05).
ResultsRevoflex xtreme trainings decreased the amount of Fibrinogen level in experimental group compared to control group (p=0.02). But there was no significant difference in the amount of APTT (p=0.76) and PT (p=0.24) between two groups.
ConclusionStretching and resistant exercises with Revoflex Xtreme,is an effective factor for the improvement of blood variables associated with cardiovascular risk factors especially, the reduction of blood clots in adult women.
Keywords: Revoflex Xtreme training, Fibrinogen, Partial activated thromboplastin time, Prothrombin time -
مطالعه در خصوص تقابل زمان روز و یک جلسه فعالیت هوازی بر برخی متغیر های انعقادی خون [فیبرینوژن (Fib)، زمان پروترومبین (PT)، زمان ترومبوپلاستین پارشال (aPTT)] و شاخص های پلاکتی [تعداد پلاکت (Pct)، متوسط حجم پلاکتی (MPV)] می تواند در تعیین مناسب ترین زمان فعالیت ورزشی با کمترین خطرات حاصل از انعقاد و لخته شدن خون مفید واقع شود. بدین منظور 15 مرد سالم غیرورزشکار (میانگین ± انحراف معیار؛ سن: 2 ± 24 سال، درصد چربی: 7/6 ± 5/13 درصد و شاخص توده بدنی: 1/2 ± 6/21 کیلوگرم بر مجذور قد)، یک جلسه فعالیت هوازی به مدت 30 دقیقه با 90% حداکثر ضربان قلب را بر روی چرخ کارسنج در چهار زمان مختلف روز (ساعات 08:00؛ 12:00؛ 16:00 و 20:00) با فاصله های زمانی 72 ساعت انجام دادند. از روش متقاطع برای خنثی نمودن یادگیری و اثرات حاصل از فعالیت ها استفاده شد. فشار خون، دمای بدن و در طول 30 دقیقه فعالیت ضربان قلب و میزان درک فشار ثبت شد. از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر برای مقایسه سطوح استراحتی و پاسخ به یک جلسه ورزش در زمان های مختلف روز و در صورت معنی دار بودن از آزمون پس تعقیبی بونفرونی برای مقایسه زوج ها و سطح معنی داری 05/0P< استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت سطوح استراحتی PT، Pct در زمان های مختلف روز غیرمعنی دار (05/042و3 F)، MPV (048/0=P، 87/2=42و3 F) و aPTT (01/0=P، 92/3= 42و3 F) در زمان های مختلف روز معنی دار هستند. مقایسه زوج ها بیشترین سطوح استراحتی فیبرینوژن و aPTT و کمترین سطح استراحتیMPV را در زمان 08:00 نشان داد. تغییرات قبل و بعد از فعالیت ورزشی در چهار زمان روز در همه متغیر ها به غیر از aPTT (06/0، P=41/3=42و3F) تفاوت معنی داری نشان ندادند (05/0<P). هم چنین یک جلسه فعالیت هوازی باعث افزایش فیبرینوژن (016/0=p)، تعداد پلاکت (020/0=p) و کاهش aPTT (026/0=p) شد که این کاهش aPTT در ساعت 08:00 نسبت به زمان های دیگر بیشتر بود که شاید مربوط به بالا بودن سطوح استراحتی aPTT در این زمان نسبت به زمان های دیگر باشد. با این حال هنگام توصیه زمان تمرین، زمان تمرین عصر نسبت به زمان های دیگر می تواند بهتر باشد.
کلید واژگان: زمان روز, فعالیت هوازی, زمان پروترومبین, زمان ترومبوپلاستین فعال شده, فیبرینوژن و شاخص های پلاکتی -
هدفدر این مطالعه تاثیر حاد فعالیت ورزشی بر پلاکت ها و سیستم انعقادی خون در افراد فعال و غیرفعال بررسی و مقایسه شد.مواد و روش ها15 مرد فعال با میانگین سنی 37/1±9/24 سال و 15 مرد غیرفعال با میانگین سنی 34/1±6/25 سال، فعالیت ورزشی زیربیشینه را با 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بر روی دوچرخه ارگومتر، بمدت 30 دقیقه اجرا کردند. نمونه های خونی برای اندازه گیری زمان پروترومبین(PT)، زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده(aPTT)، فیبرینوژن و تعداد پلاکت ها(PC) قبل، بلافاصله بعد از فعالیت و بعد از 30 دقیقه برگشت به حالت اولیه جمع آوری شد.یافته ها30 دقیقه فعالیت ورزشی باعث کاهش معنی دار PT و aPTT شد (001/0≥P). همچنین، نتایج آزمون مجدور اتا نشان داد که به ترتیب 712/0 و 737/0 از تغییرات PT و aPTT را می توان به فعالیت ورزشی نسبت داد.نتیجه گیریبه نظر می رسد که فشار جسمانی منجر به افزایش تعداد پلاکت ها و تحریک سیستم انعقادی خون می شود که این مسئله ممکن است خطر تشکیل ترومبوز شریانی را، مخصوصا در آزمودنی های غیرفعال افزایش دهد.
کلید واژگان: انعقاد خون, حوادث قلبی, عروقی, زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده, زمان پروترومبینAimThe aim of this study was to investigate the effect of acute exercise on platelet and coagulation system in active and inactive men.MethodsFifteen physically inactive men (24.9 ± 1.37 years) and 15 regularly active men (25.6 ± 1.34 years) performed sub-maximal (70% VO2 max) exercise trial for 30 min. Platelet count(PC), fibrinogen, Activated partial thromboplastin time(aPTT) and Prothrombin time(PT) were measured before, immediately after exercise, and after 30 minutes recovery.Results30 min exercise training resulted in significant decrease in PT and aPTT (P<0.001). Partial eta2 results, also indicated that 0.712 and 0.737 of PT and aPTT changes, respectively, accounted for the exercise training (P<0.001).ConclusionIt was concluded that it seems that physical exertion increases PC, and also stimulates coagulation system, that may increase the risk for arterial thrombogenesis, especially in inactive subjects.Keywords: Coagulation, Cardiovascular events, PT, aPTT
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.