جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "game sense" در نشریات گروه "تربیت بدنی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «game sense» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
هدف
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دوازده هفته آموزش فوتبال به روش حس بازی بر میزان ضربان قلب، آمادگی قلبی عروقی، حداکثر اکسیژن مصرفی و شایستگی حرکتی ادراک شده در دانشجویان دختر غیرفعال بود.
روش پژوهش:
جامعه آماری پژوهش دانشجویان دختر غیرفعال از نظر فعالیت بدنی بودند که تعداد 40 نفر از آن هایی که قبلا سابقه بازی فوتبال نداشتند و از نظر جسمانی سالم بودند با میانگین سنی (3±06/22) به صورت تصادفی در گروه های مورد نظر (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه شایستگی حرکتی ادراک شده، آزمون دوی 540 متر، تست پله مک کوئین و ضربان سنج پولار استفاده شد. نحوه ارائه تمرینات در گروه ها هم شامل تمرینات تکنیکی در گروه سنتی و تغییر در فضای بازی، اندازه زمین و تغییر در تعداد بازیکنان در گروه حس بازی بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.
یافته هانتایج آزمون ها نشان داد که آموزش ها موثر بوده و آزمودنی ها پس از مداخله نسبت به زمان قبل از آن، تغییراتی در آمادگی قلبی عروقی، حداکثر اکسیژن مصرفی، ضربان قلب و متغیر شایستگی حرکتی ادراک شده داشتند. همچنین اثر آموزش فوتبال به روش های سنتی و حس بازی باهم تفاوت داشت و نشانگر تایید نقش مثبت آموزش حس بازی در سطح 05/0>p در میان شاخص های پژوهش بود.
نتیجه گیریمربیان آموزشی می توانند با استفاده از آموزش به روش حس بازی، فعالیت-هایی را طراحی کنند که به دختران جوان دانشجو برای نیل به سبک زندگی فعال و تغییرات مثبت در شاخص های سلامت فیزیولوژیک کمک کننده باشد.
کلید واژگان: حس بازی, شایستگی حرکتی ادراک شده, ضربان قلب, دانشجویان غیرفعال, فوتبالBackground & purposeThe aim of the present study was to investigate the effects of 12 weeks of football training using the Game Sense approach on heart rate, cardiovascular fitness, maximal oxygen consumption and perceived motor competence in inactive female students.
MethodsThe statistical population of the study was physically inactive female students, 40 of whom had no experience of playing football and were physically healthy, with a mean age of (22.06±3). They were randomly divided into the desired groups (each group consisted of 20 people). The perceived motor competence questionnaire, the 540-metre running test, the McQueen's step test and the Polar heart rate monitor were used to collect information. The way the exercises were presented in the groups included technical exercises in the traditional group and changes in the playing field, the size of the playing field and the number of players in the game sense group. Multiple covariance analysis was used to analyze data.
ResultsThe results of the tests showed that the exercises were effective and the subjects showed changes in cardiovascular fitness, maximal oxygen consumption, heart rate and perceived motor competence after the intervention compared to before. The effects of football training with traditional methods and game sense were also different and showed the confirmation of the positive role of teaching game sense at the level of p< 0.05 among the research indicators.
ConclusionsCoaches can design activities that help young female students to achieve an active lifestyle and positive changes in physiological health indicators by using the game sense approach.
Keywords: Game Sense, Perceived Motor Competence, Heart Rate, Inactive Students, Football -
تاثیر حس بازی بر بهبود مهارت های اجرایی بسکتبال و تکالیف تمرین نشده در کودکان با اختلال هماهنگی رشدیهدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر حس بازی بر بهبود مهارت های اجرایی بسکتبال و تکالیف تمرین نشده در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 40 دانش آموز دختر 10 تا 12 سال راست دست از مجموع 56 مدرسه ابتدایی شهرستان اردبیل، بر اساس معیارهای دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلالات روانی غربال شدند. آزمودنی ها بصورت تصادفی ساده در دو گروه سنتی و گروه حس بازی به تعداد مساوی تقسیم شدند و به تمرین پرداختند. برای گردآوری اطلاعات از مجموعه آزمون ارزیابی حرکت کودکان 2 (MABC-2)، آزمون مهارتی بسکتبال ایفرد، ابزار سنجش عملکرد بازی و سیاهه بررسی مشکلات دستخط استفاده شد. آزمون ها قبل و بعد از 8 هفته برنامه آموزشی، 16 جلسه، هر جلسه به مدت 40 دقیقه اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که دانش آموزان در یادگیری مهارت های تصمیم گیری، حمایت، پاس و دریبل به روش حس بازی بهتر بوده اند (05/0>p) اما در مورد مولفه های دیگر تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین در بررسی مهارت دستخط دانش آموزان دارای اختلال هماهنگی رشدی، میانگین گروه تمرینی حس بازی به طور معناداری بیشتر از گروه تمرین سنتی بوده است (01/0>p). به طور کلی رویکرد مبتنی بر حس بازی کارآمدی بهتری در توسعه مهارت های تمرینی و تمرین نشده نشان داد و پیشنهاد می شود در آموزش مهارت-های ورزشی به این کودکان از رویکردهای بازی محور و فرآیند پرسش و پاسخ در قالب بازی های تعدیل شده استفاده گردد.کلید واژگان: حس بازی, دستخط, تصمیم گیری, اختلال هماهنگی رشدیThe purpose of the present study was to examine the effect of game sense on improvement of basketball executive skills and non-practiced tasks in children with developmental coordination disorder. 40 female right-handed students among 56 elementary schools aged 10-12, were screened based on the criteria of the statistical and diagnostic guidelines for mental disorders among the students of Ardabil city. Children were randomly assigned to two groups: traditional and game sense. The measurements included were, movement assessment battery for children second edition (MABC2), AAHPERD basketball skills test, game performance assessment instrument and handwriting problem check list. All measures were administered pre and post an 8-week training program, 16 session, which each session lasted for 40 minutes. The results of multivariate covariance analysis showed that students were better in decision-making, support, passing and dribbling skills using game sense (p<0/05), but there was no significant difference in other components. Also, in the examination of the handwriting skills of students with DCD, the game sense group was significantly better than the traditional group (p<0/01). In general, game sense pedagogy showed a better improvement in both practiced and non-practiced skills, and the findings suggest that use game-oriented and question based approaches in teaching sports skills to these kind of children.Keywords: game sense, handwriting, Decision Making, Developmental Coordination Disorder
-
مقدمه:
در سال های اخیر، علاقه قابل توجهی به تحول آموزش تربیت بدنی از رویکرد خطی به رویکرد غیرخطی وجود داشته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی های بومی -محلی با روش های آموزشی تدریس بازی برای فهمیدن و حس بازی بر تبحر حرکتی دانش آموزان انجام شد.
روش پژوهش:
این پژوهش از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود که به شکل میدانی انجام شد. پنجاه و پنج دانش آموز دختر (10-11سال) به صورت تصادفی به چهار گروه تدریس بازی برای فهمیدن، حس بازی، ترکیب رویکرد تدریس بازی برای فهمیدن و حس بازی و گروه سنتی تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه یک ساعته مطابق رویکرد آموزشی گروه خود به تمرین پرداختند. از آزمون برونیکس-اوزورتسکی برای ارزیابی تبحر حرکتی کودکان استفاده شد.
یافته هانتایج تحلیل واریانس مرکب تفاوت معناداری را بین پیش آزمون و پس آزمون سه گروه اول نشان داد به طوری که می توان گفت در مهارت حرکتی درشت گروه ترکیبی با 79% تغییرات، در مهارت حرکتی ظریف و تبحر حرکتی کل گروه تدریس بازی برای فهمیدن به ترتیب با 84% و 85% از تغییرات بیشترین نمره را کسب کردند. در حالی که آموزش سنتی تاثیر معناداری در متغیرهای مورد بررسی نداشت.
نتیجه گیریمی توان نتیجه گرفت که استفاده از رویکرد ترکیبی می تواند تبحر حرکتی کودکان را به طور همزمان بهبود بخشد. مطالعه حاضر نشان می دهد که مدل های آموزش تدریس بازی برای فهمیدن و حس بازی درقالب بازی های بومی-محلی روش تمرینی مناسبی برای ارتقاء تبحر حرکتی در دانش آموزان هستند و به نظر می رسد این رویکردها قابلیت انتقال به سایر مقاطع تحصیلی را دارند.
کلید واژگان: بازی های سنتی, تدریس بازی برای فهمیدن, ترکیب رویکردها, تبحر حرکتی, حس بازیIntroductionIn recent years, there has been considerable interest in the evolution of physical education teaching from a linear to a non-linear approach. This study aimed to investigate the effectiveness of traditional games with a hybrid of games for understanding and game sense teaching approaches on students' motor proficiency.
MethodsThis research was quasi-experimental with a pre-test and post-test design conducted in a field-based study. Fifty-five girl students (10-11years) were randomly divided into four groups: teaching game for understanding, game sense, hybrid of teaching game for understanding and game sense, and traditional group. Subjects practiced one-hour session three days a week according to their group's educational approach for 12 weeks. The Bruininks-Oseretsky test was used to assess children's motor proficiency.
ResultsThe results of Mixed ANOVA showed a significant difference between the pre-test and post-test of the first three groups. So, it can be stated that for gross motor skills, the Hybrid group got the highest score with 79% of variance explained, and for fine motor skills and total motor proficiency, the teaching game for understanding got the highest scores with 84% and 85% of the variance explained, respectively. Traditional education did not have a significant effect on the investigated variables.
ConclusionIt can be concluded that using the hybrid approach improves children's motor proficiency. The present study shows that teaching games for understanding and game sense models in the form of traditional games are a proper training method to improve motor proficiency in students. It seems that these approaches can be transferred to other educational levels
Keywords: traditional games, Teaching game for understanding, Hybrid of approaches, Motor Proficiency, Game sense -
هدف
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رویکرد آموزشی حس بازی بر تصمیم گیری، حمایت و اجرای مهارت های بسکتبال در دانش آموزان دختر بود.
روش هاجامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه شهرستان ارومیه بودند که تعداد چهل نفر از آن هایی که قبلا سابقه بازی بسکتبال نداشتند و از نظر جسمانی سالم بودند با میانگین سنی (3±06/13) به صورت تصادفی در گروه های مورد نظر (گروه سنتی و گروه حس بازی، هر گروه بیست نفر) قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع پیش آزمون و پس-آزمون بود و اطلاعات به صورت میدانی و از طریق آزمون های مهارتی بسکتبال ایفرد و ابزار سنجش عملکرد بازی جمع آوری شد.
یافته هانتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که دانش آموزان در یادگیری مهارت های پایه به روش سنتی بهتر بوده اند اما در مورد مولفه های تصمیم گیری و حمایت گروه حس بازی به طور معناداری بهتر از گروه سنتی بود.
نتیجه گیریبه طور کلی رویکرد مبتنی بر حس بازی کارآمدی بهتری در توسعه عملکرد بازی نشان داد و یافته ها پیشنهاد می کند که استفاده از فرآیند پرسش و پاسخ در قالب بازی های تعدیل شده روش تمرینی مناسبی برای پیشبرد عملکرد بازی در دانش آموزان هستند.
کلید واژگان: حس بازی, آموزش غیرخطی, راهبردهای بازیPurposeThe aim of this study was to investigate the effects of game sense pedagogy on decision making, supporting and implementing basketball skills in female students. The statistical population of the study was Urmia secondary school girl students.
MethodsSubjects were 40 students (each group= 20 people) who did not already have a history of basketball playing and were physically health with an average age of 13.06±3. AAHPERD basketball skills test and game performance assessment instrument were used to collect data.
ResultsThe results of multivariate covariance analysis showed that students were better at learning of basic skills in the traditional method, but in terms of decision-making and supporting components, the game sense group was significantly better than the traditional group.
ConclusionIn general, the game sense approach has shown better performance in game performance development, and the findings suggest that using a questioning process based on a modified game framework is an appropriate training method for improving game performance in students.
Keywords: game sense, Nonlinear pedagogy, game strategies
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.