به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « ترجمه بین خطی » در نشریات گروه « علوم انسانی »

  • سودابه قندهاری، محمدجواد مهدوی*، علی خزاعی فرید، محمدجعفر یاحقی

    یکی از شیوه هایی که درگذشته در ترجمه متون وحیانی از جمله انجیل و قرآن مجید به کار می رفت، شیوه ترجمه بین خطی بود. در این شیوه، مترجمان به دلیل حرمتی که برای متن اصلی قایل بودند به ترجمه حیثیت متنی مستقل نمی دادند و به شکل لفظ به لفظ ترجمه می کردند و ترجمه خود را بین خطوط می آوردند. بااین حال ترجمه های اولیه قرآن کاملا تحت اللفظی نیست و از ابتکاراتی زبانی برخوردار است که بررسی آنها موضوع این مقاله است. در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی‐تحلیلی، به واکاوی مقایسه ای و زبان شناختی چهار ترجمه بین خطی کهن قرآن در بازه زمانی قرن چهارم تا نیمه قرن ششم هجری پرداخته ایم. این چهار متن عبارت اند از: ترجمه رسمی معروف به ترجمه تفسیر طبری و ترجمه تفسیر ابوالفتوح رازی در بخش آیات، ترجمه قرآن قدس و ترجمه قرآن ری. موارد انتخاب شده در دو حوزه کلی «واژگان» و «نحو» مورد مقایسه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها حاکی از آن است که مترجمان به درجات متفاوت به صورت های واژگانی و نحوی متن اصلی وفادار بوده اند. به عبارت دیگر، علی رغم اینکه ترجمه ها درمجموع تحت اللفظی هستند، مجموعه ای از ویژگی های شاخص واژگانی و نحوی دارند که آنها را به متون ارزشمندی تبدیل کرده است. کاربرد معادل های اصیل فارسی در ترجمه تفسیر طبری و در ترجمه قرآن قدس و نیز وجود برابرنهاده ای محلی، عمدتا گویش سیستانی، در ترجمه قرآن قدس از جمله این ویژگی هاست. در ترجمه تفسیر ابوالفتوح رازی و ترجمه قرآن ری تاثیرپذیری مترجمان از زبان مبدا در حوزه واژگانی و به خصوص در ترجمه واژگان دخیل بیشتر مشهود است. در حوزه نحوی نیز ترجمه های تفسیر ابوالفتوح رازی و قرآن ری همخوانی بیشتری با اقتضایات نحوی زبان فارسی نشان می دهند.

    کلید واژگان: ترجمه بین خطی, قرآن, ترجمه رسمی (طبری), ترجمه تفسیر ابوالفتوح رازی, ترجمه قرآن قدس, ترجمه قرآن ری}
    Soudabeh Ghandehari, MohammadJavad Mahdavi *, Ali Khazaee Farid, MohammadJafar Yahaghi

    Interlinear translation has been a popular method of translating religious texts, including the Bible and the Qur’an. Since religious books are considered to be sacred, translators mostly translate them word by word and they provide readers with the exact original word under the translated text. However, early translations of the Qur’an were not completely word by word and contained numerous language initiatives. The aim of this study is to examine these initiatives. This descriptive-analytic study compares four ancient interlinear translations of the Qur’an dating back to the 4th and the mid-6th Century AH. The translations include the famous commentary on the Qur’an by Al-Tabar, Tafsīr Abū al-Futūḥ in verses, Qods translation of the Qur’an and Rey translation. The translations are analyzed in terms of lexical items and syntax. The findings suggest that the translators were loyal to the syntax and lexical items of the Qur’an albeit in varying degrees. In other words, although all the translations turned out to be word by word, they contained some specific features which made them valuable texts. For example, Tafsir al-Tabari and Qods translation contained many Persian equivalents or Qods translation included a Sistani dialect. In addition, the Rey translation and Tafsīr Abū al-Futūḥ were under the influence of the original language, especially when it comes to lexical items. Indeed, these two translations followed the syntactic conventions and standards of Persian.

    Keywords: Interlinear Translation, Qur’an, Tafsir al-Tabari, Tafsīr Abū al- Futūḥ, Qods Translation, Rey Translation}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال