به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « i Moghaffa » در نشریات گروه « علوم انسانی »

  • عبدالرفیع رحیمی*، پوریا اسمعیلی
    کلیله و دمنه کتابی است که در عصر نخست خلافت عباسیان (132 - 232 ه.ق) و در زمان پیدایش نهضت ترجمه، توسط ابن مقفع از پهلوی به عربی ترجمه شد. در این کتاب اندرزهای اخلاقی عصر باستان در قالب تمثیل و از زبان حیوانات بیان شده است. بدین ترتیب ترجمه این اثر یکی از بارزترین مظاهر تبادل فرهنگی بین ایرانیان و اعراب در عصر طلایی تمدن اسلامی شد. ابن مقفع نیز سعی داشت تا با نقل این حکایات عباسیان را پند دهد و به نوعی آنان را به عبرت آموزی تشویق و ترغیب نماید زیرا برخی از داستانهای این اثر ارزشمند شبیه تعدادی از حوادث سیاسی و اجتماعی آن روزگاربود، بنابراین از این حیث جالب توجه است. مقاله حاضر با استفاده از روش پژوهش تاریخی مبتنی بر توصیف و تحلیل و نیز با استناد به منابع معتبر، ابعاد و زوایای این موضوع را بررسی می نماید. یافته های اصلی پژوهش نشان می دهد که، اندرزهای تعلیمی و اخلاقی کلیله و دمنه به نوعی با فضای جامعه عصر عباسی مرتبط بود به طوریکه  می توان نمونه هایی از آن را مانند برخورد خلفا با وزرا یا حاکمان با مردم و دیگر عناصر جامعه مشاهده نمود.
    کلید واژگان: خلافت عباسیان, نهضت ترجمه, ابن مقفع, کلیله و دمنه}
    Abdolrafie Rahimi *, Pouria Edmaeily
    Panchatantra is a book that was written in the first era of the Abbasid caliphate and at the time of the emergence of the translation movement, Ibn Moghaffa` translated it from Pahlavi to Arabic. In this book, the moral advices of the ancient age are expressed in the form of allegory and in animal language. Thus, the translation of this work was one of the most striking manifestations of cultural exchange between Iranians and Arabs in the golden age of Islamic civilization. Ibn Moghaffa` also tried with quoting these stories to advise the Abbasid and encourage them to learn because some of the stories of this valuable work were like a number of social and political events of that era, so it is interesting by this point. The present paper uses a historical research methodology based on description and analysis and also by authoritative resources investigates the dimensions and angles of this issue. The main findings of study show the educational and ethical advices of  Panchatantra were somehow related with the atmosphere of the Abbasid era community, as we can see some samples of them like the Caliph`s Collision with the ministers or rulers` encounter with people and other parts of the society.
    Keywords: Abbasids caliphate, translation movement, Ibn Moghaffa`, Panchatantra}
  • سید حسین فاطمی، محمدجعفر یاحقی، مه دخت پورخالقی چترودی، رقیه شیبانی فر
    نهایه الارب فی اخبار الفرس و العرب کتابی است که نام نویسنده/ نویسندگان و زمان تالیف آن مبهم است. در فراهم آمدن این کتاب، نویسندگانی همچون عامر شعبی، ایوب بن قریه، عبدالله بن مقفع، اصمعی و ابوالبختری سهمی داشته اند و سه دوره زمانی (سال 75ه. ، پیش از سال 142ه. و حدود سال های 170-193ه.) را می توان برای تالیف آن درنظر گرفت. به هر روی این کتاب - به ویژه بخش هایی که از زبان ابن مقفع روایت شده است - مهم ترین منبع در شناخت سیرالملوک وی و به تبع آن خدای نامه دوره ساسانی است. از آن جا که شاهنامه فردوسی نیز با واسطه شاهنامه ابومنصوری به خدای نامه می رسد، داستان دارا و اسکندر از نهایه الارب و شاهنامه برگزیده شده تا بتوان به سرچشمه اصلی این دو روایت پی برد. با بررسی تطبیقی داستان اسکندر و دارا در این دو کتاب می توان دریافت که روایت فردوسی در هسته اصلی داستان، دقیقا همان روایت ابن مقفع است، اما فردوسی با نگرش داستانی مطالبی را که به کار وی نمی آمده، حذف کرده و در عوض جزئیاتی را به آن افزوده است.
    کلید واژگان: نهایه الارب, شاهنامه, خدای نامه, سیرالملوک, فردوسی, ابن مقفع, اسکندر, دارا}
    Sayyed Hosein Fatemi, Mohammad Jafar Yahaghi, Mahdokht Pourkhaleghi Chatroodi, Roghayeh Sheibanifar
    Nihāyatu’l- irab fi akhbare’l -fors va’l- arab is the name of a book whose author (s) and the authoring time are uncertain. In compiling this book، authors such as ’Amer Sha’bi، Ayyoub ibn-i Gherriyah، Abdullah ibn-i Moghafa’، Asma’i and Ab ol-bakhtary have contributed. There are three different speculations concerning the time of authorship: 1) 75 A. H. 2) before the year 142 A. H. 3) around 170-193 A. H. However، this book– especially the parts narrated by ibn-i Moghafa’—are the most important sources in our understanding Siyar ol-molouk and subsequently the Khodāy-nāme in the Sassanid period. Since Ferdowsi’s Shāh-nāme is also connected to the Khodāy-nāme through the Abu-Mansouri Shāh-nāme، the story of Dara and Alexander have been chosen from Nihāyatu’l- irab and the Shāh-name in order to determine the main source of the two narratives. The comparative study of the structure of the story of Alexander and Dara in these two books reveals that Ferdowsi’s account is exactly like ibn-i Moghafa’s but Ferdowsi has eliminated some details and has added some more to serve his storytelling purposes.
    Keywords: Nihāyatul, irab, Shāh, nāme, Khoday, nāme, Siyar ol molouk, ibn, i Moghaffa', Ferdowsi, Dara, Alexander}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال