جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "هیدروکسی آپاتیت" در نشریات گروه "شیمی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «هیدروکسی آپاتیت» در نشریات گروه «علوم پایه»-
رویکرد تحویل دارو در مهندسی بافت استخوان به دلیل آناتومی پیچیده استخوان و نیز محدودیت های دارورسانی با چالش هایی روبرو است. در پاسخ، نانوکامپوزیت های جدید و کارآمد پاسخگو بهpH ، شامل نانوذرات مگنتیت(Fe3O4)، ترکیب موبیل ماده شماره 41 (MCM-41)، هیدروکسی آپاتیت (HAP)، 3-آمینو پروپیل (تری اتوکسی سیلان (APTES)، کربوکسی متیل سلولوز (CMC) و مونت موریلونیت (MMT)، (Fe3O4@ MCM-41/HAP/APTES)]و هیدروژل [(CMC/MMT/HAP) برای تحویل دقیق تری پاراتید (PTH (1-34 با هدف افزایش حلالیت، پایداری دارو و رهایش کنترل شده توسعه یافته است که جهت کاهش عوارض جانبی، نگرانی های ایمنی و ناراحتی ناشی از تزریق های مکرر بالقوه اند. نانوکامپوزیت ها از طریق فنون تحلیلی مختلف، از جمله پراش پرتو ایکس (XRD)، طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FT-IR)، تجزیه و تحلیل پتانسیل زتا، پراکندگی دینامیک نور (DLS) و میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیلی میدانی (FE-SEM)، مورد بررسی قرار گرفتند. قطر بلوری متوسط نانوکامپوزیت ها به ترتیب 4 ± 27.6 و 1.4 ± 29.2 نانومتر از رابطه شرر محاسبه شد و اندازه قطر هیدرودینامیکی به ترتیب 8.3 ± 417.023 و 3.8 ± 193.48 نانومتر و بار سطحی پایداربه ترتیب31- و40- میلی ولت را نشان دادند. علاوه بر این، بازده بارگذاری و گیر افتادن به ترتیب 37% و 90% برای نانوکامپوزیت اول و 38% و 82% برای نانو کامپوزیت دوم تعیین شد. آزمایش های انتشار دارو با استفاده از روش دیالیز همراه با تحلیل کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC)، الگوی رهش پایدار را نشان دادند. با کاهش pH از 7.4 به 5.6، افزایش متناظر در انتشار دارو وجود داشت. نتایج مطالعه سینتیک رهایش دارو از مدل هیگوچی پیروی کرد که کاملا با ویژگی های هدف آزادسازی نانوحامل ها و داروی تری پاراتاید مطابقت داشت و حفظ یکپارچگی نانو حامل را تایید کرد. نتایج تست سمیت سلولی طی 24 ساعت روی رده سلولی NIH3T3 نه تنها هیچ سمیتی را نشان نداد بلکه اثر تکثیر و تمایز سلولی را ثبت کرد که این مشاهدات در مورد رده سلولی Saos-2 کنترل و محدود شد. بر اساس این یافته ها، نانوکامپوزیت های طراحی و ساخته شده با بیشترین تاثیر اجزا در بازسازی بافت استخوان، به عنوان یک سیستم دارورسانی، رویکردی بسیار کارآمد و زیست سازگار را برای افزایش اثربخشی درمانی ارائه و در نتیجه بر محدودیت های مرتبط با تحویل دارو غلبه می کنند.
کلید واژگان: نانوحامل های دارورسانی, هیدروکسی آپاتیت, نانوذرات مگنتیت, مونت موریلونیت, کربوکسی متیل سلولز, تری پاراتایدThe drug delivery approach in bone tissue engineering faces unique challenges due to the complex anatomy of bone and the limitations of drug delivery. In response, new pH-responsive nanocomposites, including magnetite nanoparticles (Fe3O4), Mobil Composition No. 41 (MCM-41), hydroxyapatite (HAP), 3-aminopropyltriethoxysilane (APTES), carboxymethyl cellulose (CMC), and montmorillonite (MMT) [(Fe3O4@MCM-41/HAP/APTES)] and hydrogel [(CMC/MMT/HAP)], have been developed for accurate delivery of teriparatide (PTH (1-34)) with the aim of increasing solubility, drug stability, and controlled release. These nanocomposites provide an efficient injectable dosing regimen that eliminates the side effects, safety concerns, and discomfort associated with repeated injections. Nanocomposites were characterized by various analytical techniques, including X-ray diffraction (XRD), Fourier-transform infrared spectroscopy (FT-IR), zeta potential analysis, dynamic light scattering (DLS), and field emission scanning electron microscopy (FE-SEM). The average crystal diameter of the nanocomposites was calculated as 27.6 ± 4 and 29.2 ± 1.4 nm, respectively, from Scherer's equation, and the drug-loaded nanocarriers had a hydrodynamic diameter of 417.023 ± 8.3 and 193.48 ± 3.8 nm, respectively, and a stable surface charge of -31 and -40 mV, respectively. In addition, the efficiency of loading and entrapment was determined to be 37% and 90% for the first nanocomposite and 38% and 82% for the second nanocomposite, respectively. Drug release experiments using the dialysis method combined with high-performance liquid chromatography (HPLC) analysis showed a sustained release pattern. As pH decreased from 7.4 to 5.6, there was a corresponding increase in drug release. The results of the study of drug release kinetics followed the Higuchi model, which fully corresponded to the characteristics of the release target of the nanocarriers and teriparatide drug, and confirmed the preservation of the integrity of the nanocarrier. The results of the cytotoxicity test within 24 hours on the NIH3T3 cell line not only showed no toxicity but also recorded the effect of cell proliferation and differentiation, which was controlled and limited in the case of the Saos-2 cell line. Based on these findings, nanocomposites designed and manufactured with the greatest impact of components in bone tissue regeneration, as a drug delivery system, provide a very efficient approach to increase therapeutic effectiveness and thus overcome the limitations associated with drug delivery.
Keywords: Drug Delivery Nanocarriers, Hydroxyapatite, Magnetite Nanoparticles, Montmorillonite, Carboxymethyl Cellulose, Teriparatide -
نانوکامپوزیت های هیدروکسی آپاتیت خالص و دارای افزودنی منیزیم با روش ساده سل-ژل سنتز شدند. به این منظور، با استفاده از واکنش شیمیایی پیش ماده های مربوط به کلسیم، منیزیم و فسفر، ژل اولیه بدست آمد و پس از گذشت 48 ساعت در دمای اتاق، به مدت 24ساعت در دمای 120درجه سانتی گراد در کوره الکتریکی رطوبت زدایی شد. درنهایت، جهت خارج شدن مواد آلی و فرار، این محصول به مدت 3 ساعت در دمای 600 درجه سانتی گراد قرار داده شد. به این صورت شش نمونه با درصدهای مولی 0، 2، 4، 6، 8 و 10 از منیزیم تهیه شد. به منظور بررسی تاثیر مقدار منیزیم در خواص نانوکامپوزیت هیدروکسی آپاتیت، از نمونه ها طیف پراش اشعه ایکس (XRD)، طیف فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR) و تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) گرفته شد و نیز تست مقاومت فشاری به عمل آمد. نتایج حاصل، سنتز موفق نانوکامپوزیت هیدروکسی آپاتیت را تایید کرد و نشان داد که با افزایش مقدار منیزیم اندازه بلورک ها کاهش می یابد. همچنین، هیدروکسی آپاتیت خالص دارای ریز ساختار میله ای و صفحه ای است که در هیدروکسی آپاتیت جایگزین شده با 4 درصد منیزیم فقط ساختار میله ای و در هیدروکسی آپاتیت جایگزین شده با10 درصد منیزیم فقط ساختار صفحه ای قابل رویت است. در نهایت، نمونه جایگزین شده با 4 درصد منیزیم بیشترین مقدار مقاومت فشاری را نشان داد و نمونه جایگزین شده با 10 درصد منیزیم در رده دوم قرار گرفت.
کلید واژگان: هیدروکسی آپاتیت, منیزیم, نانو کامپوزیت, نانوساختار, سل-ژلDonyaye Nano, Volume:20 Issue: 76, 2024, PP 43 -51Pure hydroxyapatite nanocomposites with different amount of magnesium additive were synthesized using a simple sol-gel method. For this purpose, the initial gel was obtained by the chemical reaction of calcium, magnesium, and phosphorus-related precursors, and after remaining for 48 h at room temperature, it was dried for 24 h at 120˚C in an electric furnace. Finally, to remove the organic materials and volatiles, this product was placed at 600˚C for 3 h. This way, six samples with molar percentages of 0, 2, 4, 6, 8, and 10 of magnesium were prepared. To investigate the effect of magnesium amount on the nanocomposite properties, X-ray diffraction pattern (XRD), Fourier-transform infrared spectroscopy (FTIR), and scanning electron microscopy (SEM) images were used, and also, compressive strength testing was performed. The results confirmed the successful synthesis of hydroxyapatite nanocomposites and showed that with increasing magnesium content, the crystal size decreases. Moreover, pure hydroxyapatite has a needle-like and plate-like microstructure, while in hydroxyapatite substituted with 4% magnesium, only needle-like structure is observable. In addition, in hydroxyapatite substituted with 10% magnesium, only plate-like structure is visible. Finally, the sample substituted with 4% magnesium showed the highest compressive strength, and the sample substituted with 10% magnesium ranked as the second one.
Keywords: Hydroxyapatite, Magnesium, Nanocomposite, Nanostructure, Sol-Gel -
ساخت داربست ها برای کاربردهای مهندسی بافت استخوان اغلب شامل استفاده از دو دسته متمایز از بیومواد حاوی کلسیم، یعنی فسفات های کلسیم و سیلیکات های کلسیم است. انتخاب این مواد بر اساس زیست سازگاری و زیست فعالی آن هاست. علی رغم اینکه این بیوسرامیک ها از نقطه نظر ترکیبات معدنی شباهت زیادی به استخوان طبیعی دارند، بر خلاف استخوان ترد و شکننده هستند. پژوهش حاضر استفاده از هیدروکسی آپاتیت و تری کلسیم سیلیکات را که از رایج ترین فسفات های کلسیم و سیلیکات های کلسیم هستند، در زمینه کاربردهای داربست استخوانی مورد بررسی قرار می دهد. مطالعه حاضر تاثیر غلظت های مختلف نانوذرات سرامیکی را هنگام ترکیب با هیدروژل سدیم آلژینات بر ساخت داربست های استخوانی توسط شبیه سازی دینامیک مولکولی نشان می دهد. پایداری و خودآرایی از طریق پارامترهای متعددی مانند سطح قابل دسترسی حلال، شعاع ژیراسیون، تابع توزیع شعاعی، ریشه میانگین مربع انحرافات، پیوند هیدروژنی، انرژی واندروالسی، انرژی الکترواستاتیک و انرژی کل ارزیابی شده است. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهد که افزودن 10% وزنی هیدروکسی آپاتیت و تری کلسیم سیلیکات به ماتریس هیدروژل سدیم آلژینات منجر به تشکیل ساختار فشرده تر، پایدارتر و کمتر هیدراته شده و به طور بالقوه می تواند به خواص مکانیکی داربست و تعامل آن با سلول ها کمک کند. ویژگی های فوق برای طراحی موفقیت آمیز داربست در زمینه مهندسی بافت استخوان بسیار مهم و حیاتی است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که نمونه های تری کلسیم سیلیکات در مقایسه با نمونه های هیدروکسی آپاتیت، به ویژه از نظر ترکیب با هیدروژل سدیم آلژینات، خواص برتری را برای ساخت داربست ها دارند. با این حال، انجام آزمایش های تجربی برای تایید نتایج شبیه سازی ها ضروری است.
کلید واژگان: مهندسی بافت, داربست های استخوانی, سیلیکات کلسیم, فسفات کلسیم, هیدروکسی آپاتیت, تری کلسیم سیلیکات, شبیه سازی دینامیک مولکولیDonyaye Nano, Volume:20 Issue: 75, 2024, PP 47 -59Fabrication of scaffolds for bone tissue engineering applications often involves the use of two distinct classes of calcium-containing biomaterials, namely calcium phosphates and calcium silicates. The selection of these materials is based on their biocompatibility and bioactivity. Although these bioceramics are very similar to natural bone from the point of view of mineral compounds, unlike bone, they are brittle. The current research examines the use of hydroxyapatite and tricalcium silicate, which are the most common calcium phosphates and calcium silicates, in the field of bone scaffold applications, respectively. The present study shows the effect of different concentrations of ceramic nanoparticles when combined with sodium alginate hydrogel on the construction of bone scaffolds by molecular dynamics simulation. Stability and self-assembly have been evaluated through several parameters such as solvent-accessible-surface-area, radius of gyration, radial distribution function, root mean square deviations, hydrogen bonding, van der Waals energy, electrostatic energy, and total energy. The simulation results show that the addition of 10% by weight of hydroxyapatite and tricalcium silicate to the sodium alginate hydrogel matrix leads to the formation of a more compact, stable, and less hydrated structure and can potentially affect the mechanical properties of the scaffold and its interaction with Cells help. The findings of this research show that tricalcium silicate samples have superior properties for making scaffolds compared to hydroxyapatite samples, especially in terms of combination with sodium alginate hydrogel. However, it is necessary to conduct experimental tests to confirm the results of the simulations.
Keywords: Tissue Engineering, Bone Scaffolds, Calcium Silicate, Calcium Phosphate, Hydroxyapatite, Tricalcium Silicate, Molecular Dynamics Simulation -
در این مقاله، کامپوزیت های دوپ شده هیدروکسی آپاتیت به وسیله روش هم رسوبی با دوپ کردن اکسیدهای فلزی MgO، ZnO و CeO2 درون ساختار هیدروکسی آپاتیت با موفقیت سنتز شدند. همچنین کیتوسان برای ارتقا ویژگی زیست تخریب پذیری به کامپوزیت های هیدروکسی آپاتیت اضافه شد. نتیجه ها نشان داد که دوپ کردن اکسیدهای فلزی در ساختار هیدروکسی آپاتیت منجر به تغییر در پارامتر شبکه ساختار هیدروکسی آپاتیت شده است. سرانجام، زیست فعالی کامپوزیت ها به وسیله ارزیابی MTT (دی متیل تیازل دی فنیل تترازولیوم بروماید) مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی MTT نشان داد که هیدروکسی آپاتیت های دوپ شده سمیت قابل قبولی را در برابر سلول MG-63 از خود بروز داده اند. در غلظت های بالای 1/0 میلی گرم بر میلی لیتر از نانوکامپوزیت، هر سه نمونه تهیه شده درجه سمیت قابل قبولی داشته اند. علاوه بر آن در دو غلظت 4/0 و 8/0 میلی گرم بر میلی لیتر نانوکامپوزیت های nHA/ZnO/CS و nHA/MgO/CS هیچ گونه سمیتی از خود بروز نداده اند.کلید واژگان: هیدروکسی آپاتیت, اکسید فلزی, زیست فعالی, سمیت سلولیNano Hydroxyapatite (nHA) composites have been widely used in bone regeneration due to their unique properties. In this paper, doped nHA composites with doping of MgO, ZnO, and CeO2 metal oxides into nHA structure were successfully attained using precipitation method. Also, chitosan (CS) was added to the nHA composites to improve the biocompatibility. As the results showed, doping the metal oxides into the nHA structure led to the change of the lattice parameters in nHA structure. Finally, bioactivity of the composites was investigated by MTT assay by 3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide. MTT assay is shown that doped-nHA structure gives acceptable cytotoxicity against the MG-63 cell.Keywords: Hydroxyapatite, Metal oxide, Bioactivity, Cytotoxicity
-
امروزه نانوفناوری در زمینه های مختلف پتانسیل کاربردی گسترده دارد. استفاده از نانومواد و نانوساختارها با توجه به اندازه کوچک، مساحت سطح بالا، خواص متمایز و مزایای منحصر به فرد در ارتوپدی گسترش یافته است. زیست مواد نانومقیاس قابل کاشت به عنوان اجزای اساسی جراحی های ارتوپدی باعث توسعه ی این حوزه شده است. پیشرفت های اخیر این فناوری در ارتوپدی با مهندسی بافت استخوان، مواد قابل کاشت، تشخیص و درمان حائز اهمیت شده است. کاربرد نانوفناوری در ایمپلنت های ارتوپدی در بهبود درمان بسیاری از انواع نقص های استخوانی و آسیب های ارتوپدی می تواند فوق العاده مفید باشد. کاربرد نانومواد زیست سازگار در ایمپلنت ها با توانایی تقویت رشد سلول، بازسازی بافت، تقلید محیط سلولی، چسبندگی بهتر خارج سلولی، تشکیل استخوان و همجوشی بهتر با توجه به گسترش نیاز و کارایی بالقوه آن ها مهم است. هیدروکسی آپاتیت به عنوان یکی از مهم ترین مواد معدنی و سرامیک های زیستی استخوان در جراحی ارتوپدی به دلیل خواص منحصر به فرد در سال های اخیر مورد توجه است. در این مقاله مروری تهیه، کاربرد و مزایای نانوفناوری در ایمپلنت های ارتوپدی بر پایه هیدروکسی آپاتیت بررسی می شود.
کلید واژگان: نانوفناوری, ایمپلنت, ارتوپدی, هیدروکسی آپاتیتDonyaye Nano, Volume:15 Issue: 57, 2020, PP 50 -56Today, nanotechnology has wide application potential in various fields. The use of nanomaterials and nanostructures has been expanded due to their small size, high surface area, distinct properties and unique advantages in orthopedics. Implantable nanoscale biomaterials as essential components of orthopedic surgery have led to the development of this field. Recent advances in this technology have become important in orthopedics with bone tissue engineering, implantable materials, diagnosis and treatment. The application of nanotechnology in orthopedic implants can be extremely useful in improving the treatment of many types of bone defects and orthopedic injuries. Application of biocompatible nanomaterials to implants with the ability to promote cell growth, tissue regeneration, mimic cellular environment, better extracellular adhesion, bone formation and better fusion is important given their potential need and efficacy. Hydroxyapatite is one of the most important minerals and bio-ceramics of bone in orthopedic surgery due to its unique properties in recent years. This article reviews the preparation, application and benefits of nanotechnology in orthopedic implants based on hydroxyapatite.
Keywords: Nanotechnology, Implants, Orthopedics, Hydroxyapatite -
تاکنون برای سنتز نانوذرات هیدروکسی اپتایت به عنوان ماده اصلی سازنده استخوان و مینای دندان روش های مختلفی ارایه شده است. در هریک از این روش ها با اعمال تغییرات در شرایط اولیه سنتز، می توان به نمونه هایی با اندازه و اشکال و نسبت طول به قطر متفاوت دست پیدا کرد. در این تحقیق، نانوذرات خالص هیدروکسی اپتایت با استفاده از پیش ماده های نیترات کلسیم (Ca (NO3) 2·4H2O) و دی آمونیوم هیدروژن فسفات ((NH4) 2HPO4) به روش هیدروترمال تهیه شدند. هدف از این کار بررسی اثرات ناشی از تغییرات اعمال شده در شرایط واکنش و مراحل سنتز این ماده بر روی اندازه و شکل ذرات تهیه شده است. نانوذرات بدست آمده با پراش اشعه ایکس (XRD) و تصویرمیکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان می دهد که غلظت مواد اولیه، نحوه و دمای کلسینه کردن، سرعت اضافه کردن مواد، استفاده یا عدم استفاده از سورفکتانت می تواند دارای اثرات متفاوتی در اندازه و شکل ذرات هیدروکسی اپتایت حاصله باشد.
کلید واژگان: آب گرمایی, هیدروکسی آپاتیت, ریخت شناسی, سورفکتانتSo far, various methods have been proposed for the synthesis of hydroxyapatite nanoparticles as the main ingredient in bone and enamel. In each of these methods, by varying initial conditions of synthesis, samples of size and shape, and the ratio of length to diameter can be achieved. In this study, pure hydroxypropyl nanoparticles were prepared using calcium nitrate precursors (Ca (NO3) 2-4H2O) and diammonium hydrogen phosphate ((NH4) 2HPO4) by hydrothermal method. The purpose of this study was to investigate the effects of changes in reaction conditions and the synthesis of this material on the size and shape of the particles. X-ray diffraction (XRD) and scanning electron microscopy (SEM) nanoparticles were investigated. The results of the experiment indicate that the concentration of the raw materials, the method and temperature of calcining, the speed of the addition of materials, the use or non-use of surfactants can have different effects on the size and shape of the hydroxyapatite particles.
Keywords: Hydrothermal, Hydroxyapatite, morphology, Surfactant -
در این مقاله، یک مطالعه ی تجربی و عددی بر روی مدول یانگ و استحکام خمشی کامپوزیت های تقویت شده با گرافن اکساید و نانوذرات هیدروکسی آپاتیت انجام شده است. گرافن اکساید تا سقف 5/0 درصد وزنی و نانوذرات هیدروکسی آپاتیت تا سقف 7 درصد وزنی مورد استفاده قرار گرفته است. درصدهای وزنی مورد استفاده از طریق طراحی آزمایش و به کمک روش طراحی کامپوزیت مرکزی بدست آمده اند که به عنوان پارامترهای موثر بر خواص یاد شده نیز لحاظ گردیده اند. همچنین این دو پارامتر به عنوان پارامترهای ورودی جهت مدلسازی نتایج توسط روش سطح پاسخ و شبکه عصبی مصنوعی در نظر گرفته شده اند. نتایج تجربی نشان می دهد افزایش محتوای نانوذرات باعث افزایش مدول یانگ و استحکام خمشی شده است. همچنین نتایج مدلسازی نشان می دهد که میانگین خطای بدست آمده از روش شبکه عصبی مصنوعی دارای کمترین میانگین خطا بوده است. بهینه سازی به روش الگوریتم ژنتیک صورت گرفته است و نتایج نشان می دهد که مقدار بهینه ی مدول یانگ در 2.739 درصد وزنی نانوذرات هیدروکسی آپاتیت و 0.429 درصد وزنی از گرافن اکساید بدست آمده است و مقدار آن 876.9 مگاپاسکال است. همچنین مقدار بهینه ی استحکام خمشی معادل 24.32 مگاپاسکال گزارش شده است که در 0.021 درصد وزنی از گرافن اکساید و 2.435 درصد وزنی نانورات هیدروکسی آپاتیت بدست آمده است.کلید واژگان: مدول یانگ, شبکه عصبی مصنوعی, استحکام خمشی, هیدروکسی آپاتیت, گرافن اکساید
-
در فرایند پلیمریزاسیون استایرن، تری کلسیم فسفات، TCP، به عنوان پایدار کننده سوسپانسیون پلیمر مصرف می شود. اندازه ذره های TCP در قدرت پایدارکنندگی آن و همچنین توزیع اندازه ذره ها و شکل هندسی فراورده ی پلی-استایرن نقش بسیار مهمی را بازی می نماید. هرچه اندازه ذره های TCP کوچکتر باشد، قدرت پوشش آن بر روی قطرات منومر استایرن افزایش یافته و میزان ادغام قطره های منومر، به هنگام برخورد با یکدیگر کاهش می-یابد. در نتیجه درصد فراورده کروی شکل با اندازه کوچک و توزیع یکنواخت و باریک افزایش خواهد یافت. در این پژوهش، تاثیر استفاده از ترکیب های پلی فسفات معدنی و ناکانول بر اندازه ذره های TCP که طی واکنش رسوبی کلسیم هیدروکسید و اسید فسفریک تهیه شده، مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه های به دست آمده نشان می دهند که حضور سدیم هگزا متافسفات در طی واکنش رسوبگیری کلسیم فسفات، سرعت رشد کریستال های TCP را کاهش داده و از تجمع آن ها جلوگیری نموده و درنتیجه متوسط اندازه ذره های فراورده از m 5 (بدون استفاده از هگزا متافسفات) به m 5 /1 (با استفاده از هگزا متافسفات) کاهش می یابد.
کلید واژگان: پایدار کننده سوسپانسیون پلیمر, تری کلسیم فسفات, هیدروکسی آپاتیت, پلی استایرن, اندازه دانه هاTriCalcium Phosphate (TCP) is used as suspension stabilizer in styrene polymerization process. Particle size of TCP plays an essential role in the particle size, distribution and geometric form of polystyrene product. As the particle size of TCP is reduced, there will be much better chance to surround the styrene particle. The higher the number of TCP particles surrounding each styrene particle, the lesser will be their tendency to form a large particle after collision. Therefore the percentage of spherical polystyrene with small particle size and narrow distribution in the product are increased. In this study addition of polyphosphate salts and nacconol to the reaction mixture of TCP precipitation process and their effect on the particle size of TCP are investigated. The result show that addition of sodium hexa metaphosphate to the reaction mixture decreases the crystal growth rate and prevents precipitates to agglomerate. So the mean particles size of TCP is reduced from 5µm (without SHMP) to 1.5 µm (with SHMP).Keywords: Suspension polymerization stabilizer, Tri calcium phosphate, Hydroxyapatite, Polystyrene, Beads particle size -
سنتز هیدروترمال نانو پودرهای هیدروکسی آپاتیت غیر استوکیومتری با جایگزینی سیلیسیم
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.