به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "گونه های بومی" در نشریات گروه "محیط زیست"

تکرار جستجوی کلیدواژه «گونه های بومی» در نشریات گروه «علوم پایه»
جستجوی گونه های بومی در مقالات مجلات علمی
  • شکیبا شاهمرادی*، معصومه پوراسماعیل، سید کاظم بردبار

    ایستگاه تحقیقات میان جنگل فسا با مساحت حدود 80 هکتار در میان منطقه حفاظت شده میان جنگل به مساحت 56 هزار هکتار در استان فارس و جنوب شرق شیراز واقع شده است. این منطقه در جنوب دریاچه های بختگان و طشک، جنوب شرق سروستان و غرب خرمن کوه قرار گرفته است و محور مواصلاتی شیراز- بندرعباس از میان آن عبور می کند. این پهنه در موقعیت جغرافیاییE5315  وE5338  طول شرقی و  N2815وN2913  عرض شمالی و در ارتفاع 1750 متری از سطح دریا قرار دارد. ایستگاه میان جنگل جایگاهی برای حفاظت از گونه ها در رویشگاه اولیه (In-Situ conservation) است و ازنظر غنای اجداد وحشی گیاهان زراعی توجه متخصصان داخلی و خارجی را به خود جلب کرده است. در این گزارش وضعیت ایستگاه میان جنگل فسا و منحصر به فرد بودن این رویشگاه به عنوان یک سایت حفاظت در رویشگاه اصلی به دلیل تنوع زیستی بالا و داشتن گونه های انحصاری شرح داده و تاثیر حفاظت بر جمعیت های خویشاوندان وحشی گیاهان زراعی بررسی شده است. در نهایت، مشکلات و عوامل تهدید کننده در این منطقه و پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت ایستگاه حفاظت شده و جلوگیری از تخریب آن ارایه می شود.

    کلید واژگان: رویشگاه, گونه های بومی, فارس, حفاظت
    Shakiba Shahmoradi *, Masoumeh Pouresmael, Seyed Kazem Bordbar

    The research center of Mian-Jangal in Fasa, with an area of about 80 hectares, is located inside the protected area of Mian-Jangal with an area of 56 thousand hectares in the southeast of Shiraz city. This area is located in the south of Bakhtegan and Tashk lakes, southeast of Sarvestan, and west of Kharman Kooh, and the Shiraz-Bandar Abbas transportation road passes through it. This zone is located in the geographical position of E5315 and E5338 East longitude and N2815 and N2913 North latitude. Its altitude is 1750 meters above sea level. The Mian-Jangal station is protected as an In-Situ conservation site, attracting the attention of national and international experts for the richness of the crop’s wild relatives. This report describes the situation of the Mian-Jangal, the uniqueness of this habitat as a conservation site due to high biodiversity and having endemic species, and evaluates the impact of conservation on the populations of wild relatives of crops. The problems and threats of this area and suggestions for improving the current situation are presented.

    Keywords: habitat, native species, Fars province, conservation
  • سید موسی صادقی*، ناصر فرار، میترا امام، فاطمه غلامیان، کهزاد سرطاوی، حسن کازرونی

    آکاسیا (Acacia albida Delile) به صورت طبیعی در مناطقی از استان بوشهر به‎ویژه در حاشیه روستای رزم آباد، شهرستان دشتی، استان بوشهر رویش دارد. این گونه درختی مقاوم به گرما، خشکی و دارای قابلیت فراوان اکولوژیکی و اقتصادی است. این جنگل به دلیل نزدیکی به روستا، تحت تهدید عوامل تخریبی می‎باشد. پژوهش پیشرو، به شناخت رویشگاه، عوامل تخریب، تولید بذر به منظور تکثیر آن و ضرورت حفاظت آن پرداخته‏ است. آکاسیا به‎صورت توده‎های متراکم، نیمه متراکم و تنک در منطقه حضور دارد. تجدید حیات آن از طریق غیرجنسی و ریشه جوش بوده و نهال‎های بذری خیلی نادر می باشد. از نظر فنولوژی آکاسیا آلبیدا از اوایل تیرماه تا اواسط مردادماه (تابستان) خزان می‎کند و از اواخر آبان ماه شروع به برگ دهی می‎نماید و از اواخر دی ماه تا اسفندماه، گلدهی مشاهده می‎شود. به دلیل سرمای دیررس اسفند و از بین رفتن گل ها، تولید میوه این گونه در دوره پژوهش، مشاهده نشد. تغییر کاربری رویشگاه آکاسیا به اراضی زراعی و باغی، چرای دام، خشکسالی های متوالی، قطع و ریشه‎کنی درختان، حفر چاه‎های کشاورزی در مجاورت رویشگاه و افت سطح ایستابی آب های زیرزمینی و آفات گیاهی از مهم ترین عوامل تخریب و تهدید رویشگاه می‎باشند. پایین رفتن آب و خارج شدن آب از دسترس درختان و کاهش آب سیلاب های فصلی ورودی رودخانه فصلی سنا از دیگر عوامل مهم و جدی تهدید و تخریب این رویشگاه می‎باشد. ذخیره نزولات آسمانی و بهره گیری از سیلاب رودخانه فصلی سنا توام با حفاظت و غنی سازی توده می‎تواند به پایداری و احیاء این جنگل طبیعی با ارزش کمک نمایند. انجام پژوهش‎های بیشتر در مورد علل عدم حضور این گونه در سایر مناطق ، روند سیر توالی و تواتر توده مورد تحقیق، تهیه بذر، تولید نهال و جنگل کاری این گونه پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: اکولوژی جنگل, بذر, جنگلکاری, گونه های بومی, توالی‏‎جنگل, احیاء, تجدید حیات
    Seid Musa Sadeghi *, Naser Farrar, Mitra Emami, Fatemeh Gholamian, Kahzad Sartavi, Hasan Kazerouni

    Acacia albida Delile naturally grows on the outskirts of Razm Abad village, Dashti city, Bushehr province. This species is a hardy drought-resistant tree with abundant ecological and economic potential. The forest is under threat of degradation because of its close distance to the village. This research has been carried out to identify the habitat, the causes of degradation, the possibility of seed production for future propagation, and the necessity to protect it. The forest of this species can be categorized into three forms including dense, semi-dense, and scattered form. The reproduction of this species through seeds was scarce, but coppice seedlings were found in this area. In terms of phenology, A. albida lost its leaves in July, reproduced leaves in November, and produced flowers in March. Due to the late cold in March, flowers were destroyed and fruits were not formed during this work. Deforestation of Acacia habitat for agricultural and horticultural, livestock grazing, consecutive droughts, cutting down and uprooting trees, digging agricultural wells in the vicinity of the habitat, and herbal pests are essential and serious factors of threat and destruction of this habitat. Lowering the underground water level and water out of the reach of trees and reduction of flood-water in the Sana seasonal river are other important threats of forest degradation. Protecting, forestry, using floodwater of the Sana seasonal river, and continuous monitoring and enriching the forest can help sustain and rehabilitate this valuable natural forest. It is, also, recommended to do more research on the reasons for the lack of this species in other parts of southern Iran. To study the process of forest sequence, seed and seedling production and afforestation is suggested.

    Keywords: Forest ecology, seed, afforestation, forest sequence, native species, rehabilitation, Reproduction
  • فرشته جوزی _محمدحسین ایران نژاد پاریزی_مهدی تازه_هدایت الله م میرشمسی_صغری موسوی


    منطقه دره گاهان واقع در شهرستان تفت،چشم اندازهای طبیعی قابل توجهی داشته و شرایط بوم شناختی مناسبی برای گردشگری دارد. هدف از این مطالعه، انتخاب مناطق مناسب جهت طراحی سبزراه با تعیین گونه های بومی و سازگار با منطقه است. انتخاب بهترین نیازمند شناسایی و تجزیه وتحلیل شاخص های متعددی است. بنابراین در این پژوهش ابتدا معیارها و شاخص های تاثیرگذار در مکان یابی مکان مناسب شناسایی و در قالب پرسشنامه هایی در اختیار 30 نفر از کارشناسان خبره قرار داده شد تا با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ، به مقایسه زوجی این شاخص ها و معیارها بپردازند. با استفاده از داده های به دست آمده، وزن نهایی هر یک از معیارها محاسبه شد. همچنین لایه های اطلاعاتی هر یک از معیارها در محیط GIS ایجاد شد. در نهایت با روی هم گذاری لایه های چهار معیار بیوفیزیکی، هیدرواقلیمی، توپوگرافی و اقتصادی-اجتماعی، نقشه نهایی برای انتخاب مناسب ترین سایت برای سبزراه در منطقه استخراج گردید. معیار هیدرو اقلیمی بالاترین اهمیت را در بین معیارها به دست آورد و زیرمعیار بارندگی به عنوان مهم ترین زیرمعیار شناسایی شد. در پایان،پهنه بندی مکان های مناسب برای طراحی سبزراه انجام گرفت. نتایج بررسی گونه های گیاهی نشان داد گونه های بومی بادام کوهی (Amygdalus scoparia) ،بنه (Pistacia atlantica sp) ، سنجد (Elaeagnus angustifolia) و توت (Morus alba) بهترین گونه ها شناسایی شدند و از مهم ترینفاکتورهای تاثیرگذار در انتخاب گونه ها، دوره خشکی می باشد.
    کلید واژگان: منظرسازی, گونه های بومی, فضای سبز, مکان یابی, دره گاهان تفت - یزد
  • فرشته جوزی*، محمدحسین ایران نژاد پاریزی، مهدی تازه، صغری موسوی
    امروزه در برنامه های توسعه فضای سبز شهری یکی از بخش های مهم، انتخاب و پیشنهاد گونه های گیاهی مناسب است. این مساله به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک که به صورت طبیعی در آن ها جنگل وجود نداشته و ایجاد فضاهای سبز به طورکلی به صورت مصنوعی است و تحت شرایط خاص و مراقبت های ویژه ایجاد می شود اهمیت دوچندانی دارد. از آن جا که در این مناطق معمولا محدودیت آب وجود دارد توجه به گونه های بومی در ایجاد فضای سبز این مناطق در امر منظرسازی بسیار مهم است. در این تحقیق با استفاده از تکمیل پرسشنامه هایی در این زمینه که در اختیار کارشناسان مجرب (اداره منابع طبیعی و اساتید دانشکده منابع طبیعی یزد) قرار گرفت، به بررسی 8 گونه مناسب منظرسازی در پارک جنگلی دره گاهان تفت (بنه، بادام کوهی، سرو خمره ای، زبان گنجشک، اقاقیا، سنجد، توت، کاج تهران) که با توجه به شرایط اکولوژیکی و نظر کارشناسان انتخاب شدند با استفاده از نرم افزار Expert Choice پرداخته شد و مقایسه زوجی بین گونه ها و تاثیر عوامل اکولوژیکی بر این گونه ها مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه بررسی اهمیت چهار عامل اکولوژیکی دوره خشکی، شیب، جهت و عمق خاک، بر کاشت و رشد گونه های مناسب منظرسازی و فضای سبز است. نتایج این بررسی نشان از برتری عامل اکولوژیکی دوره خشکی نسبت به عوامل عمق خاک، جهت و شیب در تعیین گونه انتخابی، و همچنین اولویت بالای گونه های بومی بادام کوهی و بنه نسبت به دیگرگونه ها است تا با اصول صحیح و بررسی تاثیر این عوامل اکولوژیکی در این مناطق به انتخاب صحیح در بحث گونه های مناسب در این منطقه پرداخت.
    کلید واژگان: مناطق خشک, منظرسازی, خشکی منظر, جنگلداری شهری, گونه های بومی
    Fereshteh Jozi *, Mehdi Tazeh, Suoghra Mosavi
    When developing urban green spaces, selecting and recommending suitable vegetation species is a crucial step. This is especially so in arid and semiarid areas where there are no forest or naturally occurring green spaces and the artificially created green cover requires especial attention. In arid and semi-arid land areas there is usually water restrictions and so it is important to choose native species for landscaping. In this study, using questionnaires completed by the experts, we studied the priority of eight species suitable for landscaping in Dareh Gahan forest park of Taft, using expert choice software. The aim was to evaluate the importance of four ecological factors including drought period, slope, aspect and soil depth on the growth of the suitable landscaping species. The results show the higher importance of drought period compared to other factors in determining the species of choice, as well as high-priority of native species (Amygdalus scoparia and Pistacia atlantica). We also need good practice in establishing the selected species in the area.
    Keywords: Arid land, Landscaping, Xeriscape, Urban forestry, Native species
  • طاهر قدیریان، محمود کرمی، افشین دانه کار، محمود رضا هماهی
    موش سیاه (Rattus rattus) تنها جونده ساکن در جنگل های مانگرو ذخیره گاه زیستکره حرا می باشد. شناسایی نمایه های موش سیاه پیش نیاز سایر مطالعات بوم شناختی این گونه شبگرد در این اکوسیستم حساس است. نمایه های این موش با انتخاب 18 ترانسکت در سه رویشگاه دلتایی، جزیره ای و ساحلی بررسی شد. لانه، ایستگاه تغذیه، پنا هگاه، سرگین، ردپا و باقیمانده مواد غذایی از نمایه های موش سیاه در جنگل های حرا هستند. لانه مهمترین و بارزترین نمایه موش سیاه است که با استفاده از شاخ و برگ های درخت حرا روی این درختان ساخته می شود. لانه مناسب ترین نمایه برای مطالعه موش سیاه است و برای مطالعات بوم شناختی این گونه مانند انتخاب زیستگاه استفاده می شود. ایستگاه های تغذیه مکان های تقریبا مسطحی هستند که مواد غذایی برای خوردن به آنجا برده می شود و معمولا روی لانه قرار دارد. پناهگاه ها در تنه درختان حرا قرار دارد و فقط در ناحیه جزیره ای مشاهده می شود. سرگین و ردپا به علت جزر و مدی بودن منطقه نمایه های مناسبی برای مطالعه موش سیاه نیستند. نمایه های غذایی بررسی شده روی ایستگاه های تغذیه نشان می دهد که موش سیاه ساکن در جنگل های حرا گونه ای همه چیز خوار است و از انواع خرچنگ ها، دوکفه ای ها، ماهی ها، حشرات، بذر درخت حرا و پرندگان (بالغ، جوجه و تخم) تغذیه می کند.
    کلید واژگان: جنگل حرا, ذخیره گاه زیستکره, گونه غیر بومی, موش سیاه, نمایه
    Taher Ghadirian, Mahmoud Karami, Afshin Danekar, Mahmoudreza Homahi
    Black rat (Rattus rattus) is the only rodent present in the mangrove forests of Harra biosphere reserve in Hormozgan province. Identifying signs of this nocturnal species is the preliminary study for other ecological researches in this fragile ecosystem. Signs of this species were studied with 18 random transects in three growth formations (deltaic، island and coastal formations) of grey mangrove (Avicennia marina). Signs of black rat in mangrove forests are nests، food stations، shelters، feces، tracks and food remains. Nests are the most significant and useful sign which consists of branches and leaves of mangrove tree. Nest is the most suitable sign for black rat studies and can be used forecological investigations such as habitat selection. Food stations are nearly flat places that food is transferred there for eating and usually are located on the nests. Shelters are found in the trunk of mangrove trees and only observed in island formations. Because of the tide، feces and tracks are not reliable signs and can be observed accidentally. By investigating food stations it was determined that black rats in mangrove forests are omnivore species which feed on all species of crabs، shells،fishes، insects، seeds of mangrove trees and birds (eggs، nestlings and adults).
  • بهروز بهروزی راد، سیدمحمدعلی شریعت زاده، ناصر حمیدیان
    در مدت 5 سال بررسی (از سال1373 تا سال1377) در استان مرکزی 136 گونه از 42 خانواده شناسایی شد که از نظر گونه 27 درصد و از نظر خانواده 58 درصد پرندگان ایران را شامل می شوند.36 درصد از پرندگان بومی و 64 درصد در استان مرکزی مهاجرند که 28 درصد آنها برای جوجه آوری به زیستگاه های استان می آیند.36 درصد به صورت مهاجر عبوری،مهاجر چهار فصل و بندرت نیز مهاجر فصلی می باشند.از نظر تنوع گونه ای،خانواده Sylvidae و از نظر جمعیت خانواده کلاغها Corvide در استان مقام اول را دارند.بیشترین تنوع و تراکم پرندگان خشکزی در اطراف رودخانه شراء دیده می شود.در اوایل فصل بهار و پائیز تنوع و تراکم گونه ها بیشتر از سایر فصول است.در فصل زمستان اغلب پرندگان بومی در استان حضور دارند و بندرت مهاجر زمستانه در استان دیده می شود.گونه ها با اهمیت و کم جمعیت Grus grus به صورت مهاجر عبوری در اطراف تالاب میقان در فصل پائیز با جمعیت بین 2 تا 4 هزار دیده می شود.کبک و تیهو دو گونه از پرندگان بومی استان کوچ های عمودی دارند که در فصل زمستان به دامنه ها و مناطق دشتی و در فصل تابستان به ارتفاعات کوچ می کنند.در طول مطالعه تعدادی از پرندگان با Misnet اسیر و پس از شناسایی و بیومتری حلقه گذاری شده و مجددا در طبیعت رها گردیدند.
    این بررسی با هدف شناسایی پرندگان استان مرکزی همسو با اجرای طرح ملی «فنون ایران» توسط گروه زیست شناسی دانشگاه اراک در مدت 5 سال انجام شد.
    کلید واژگان: مهاجر, پراکنش, جمعیت, گونه, بومی, پرندگان
    During a five years survey in Markazi Province, 136 species related to 42 bird's family have been identified, that include 27% of the bird's species and 58% of the birds families of Iran. (Iranian Birds). 36% of birds were endemic and 64% were migrant. Cosidering the species variety in Markazi province, Sylvidae family is number one. The population of corvidae family are more than other families. The variety and frequencey of the species in spring and fall were more than other seasons. Mostly, endemic birds can be found in Markazi province in winter and wintering migratory are rarely found, because of the cold weather. A species of importance with low population (Grus grus) is seen around Mighan wetland in fall with population of 2-4 thousands. The Alectoris chukar and Ammoperdix grisogularis are two important species of endemic birds of this province that migrate to hilside and deserts in the winter and to mountain region in the summer. During the survey a number of birds captured by Misnet released, after they have been ringed
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال