به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "strip-intercropping" در نشریات گروه "کشاورزی"

جستجوی strip-intercropping در مقالات مجلات علمی
  • سیدعلی اصغر فتحی
    در تحقیق حاضر تاثیر پنج نوع سیستم کشت نواری ذرت (C) و آفتابگردان (S) شامل 2C: 2S، 4C: 2S، 8C: 2S، 4C: 4S، و 2C: 4S به همراه تک کشتی ذرت در تراکم کرم ساقه خوار اروپایی ذرت، Ostrinia nubilalis (Hübner) ، تنوع گونه های دشمنان طبیعی آن، درصد تخم ها و لاروهای پارازیته شده و عملکرد محصول ذرت در مزرعه آزمایشی واقع در منطقه اردبیل در سال های 1395 و 1396 مطالعه شد. تراکم مراحل نابالغ (تخم ها، لاروها و شفیره ها) این شب پره در تیمارهای کشت نواری به طور معنی داری کمتر از تک کشتی ذرت بود. در بین دشمنان طبیعی Orius niger (Wolff) ، Lydella thompsoni Herting، Bracon hebetor Say و Trichogramma brassicae Bezdenko درصد فراوانی نسبی بالایی را در سیستم های کشت مورد مطالعه داشتند. شاخص تنوع شانون (H') در تیمارهای کشت نواری ذرت و آفتابگردان به طور معنی داری بیش تر از تک کشتی ذرت بود. مقادیر محاسبه شده شاخص شباهت تنوع گونه های موریسیتا- هورن (CMH) برای ترکیب گونه های شکارگرها بین سیستم های کشت نواری 946/0 ≥CMH در سال 1395 و 934/0 ≤CMH در سال 1396 بود. در هر دو سال، درصد تخم ها و لاروهای پارازیته شده O. nubilalis در تیمارهای کشت نواری به طور معنی داری بیش تر از تک کشتی ذرت بود. بیش ترین عملکرد محصول ذرت و کمترین درصد کاهش عملکرد محصول ذرت در تیمار 8C: 2S مشاهده شد. بنابراین ، می توان نتیجه گیری کرد که کشت نواری 8C: 2Sمناسب ترین نوع سیستم کشت برای استفاده در برنامه های مدیریت تلفیقی O. nubilalis در مزارع ذرت می باشد.
    کلید واژگان: پارازیتیسم, شکارگر, غنای گونه ها, فراوانی گونه ها, کشت نواری
    Seyed Ali Asghar Fathi
     
    Background and Objectives
    The European corn borer, Ostrinia nubilalis (Hübner), is an important pest of corn in Iran. Intercropping systems has been proposed as one approach that can be used for reducing pest density and improving biodiversity of natural enemies and crop yield. Therefore, the present research assessed the densities of immature stages of O. nubilalis, biodiversity of its predators, and parasitism rates of immature stages in experimental plots where corn was grown either as monoculture or strip-intercropped with sunflower. We also evaluated the effect of the intercropping systems with natural infestation of O. nubilalis on corn yield.
    Materials and Methods
    In this research, the influence of five strip-intercropping systems of corn (C) and sunflower (S)including 2C: 2S, 4C: 2S, 8C: 2S, 4C: 4S, and 2C: 4S along with corn monoculture was studied on density of imaginal stages of O. nubilalis, its natural enemies biodiversity, the percentage of parasitized eggs and larvae, and the grain yield of corn and the percentage of grain yield loss in an experimental field in Ardabil region in 2016 and 2017. These experimets were conducted in a randomized block design with four replicates.
    Results
    The densities of imaginal stages (eggs, larvae and pupae) of O. nubilalis in intercrops were significantly lower than corn monoculture. Among the natural enemies of this moth, Orius niger (Wolff), Lydella thompsoni Herting, Bracon hebetor Say and Trichogramma brassicae Bezdenko had the high relative abundance in the tested cropping systems. The Shannon diversity index (H') in intercrops was significantly greater than in corn monoculture. The calculated values of Morisita–Horn index for the predator’s species composition between intercrops were CMH ≥ 0.946 in 2016 and CMH ≥ 0.934 in 2017. In both years, the percentage of parasitized eggs and larvae of O. nubilalis in intercrops was significantly higher than in corn monoculture. The highest grain yield of corn and the lowest percentage of grain yield loss of corn were found in 8C: 2S intercrop.
    Discussion
    Based on the resource concentration hypothesis, the lower density of O. nubilalis and the lower percentage of infested plants in the intercropping systems of corn and sunflower could be demonstrated by overlapping of the secreted volatile compounds of two crops that caused disruption in the host finding. Moreover, based on the enemies hypothesis, the higher attraction and conservation of predators and parasitoids in intercrops caused lower density of O. nubilalis than in corn monoculture. In this study, the competition for nutriants between corn and sunflower was also reduced with increasing of the corn rows between the sunflower rows; the percentage of grain yield loss of corn was reduced in 8C: 2S copmpared to other intercrops. Therefore, it could be concluded that 8C: 2S intercrop is the most suitable intercropping system for use in integrated management of O. nubilalis in corn fields
    Keywords: parasitism, predators, species abundance, species richness, strip-intercropping
  • سیدعلی اصغر فتحی
    در پژوهش حاضر تاثیر سامانه ها‏ی کشت نواری شامل سه، شش و نه ردیف لوبیا سبز (Phaseolous vulgaris L.) در کنار سه ردیف شبدر (Trifolium resupinatum L.) و نیز سیستم تک کشتی لوبیا سبز بر تنوع زیستی شکارگرهای تریپس پیاز (Thrips tabaci Lindeman) و نسبت تراکم شکارگرها به شکار در یک مزرعه آزمایشی واقع در اردبیل در سال‏های 1394 و 1395 مطالعه شد. در این تحقیق، 21 گونه شکارگر تریپس پیاز جمع آوری و شناسایی شدند که از میان آن‏ها گونه های Aeolothrips intermedius Bagnall و Orius niger (Wolff) بیشترین درصد فراوانی نسبی را در هر یک از سامانه های کشت داشتند. شاخص تنوع شانون (H) در هر سه تیمار کشت مختلط لوبیا سبز و شبدر به طور معنی داری از تک کشتی لوبیا سبز بیش‏تر بود. مقدار شاخص شباهت تنوع گونه ای موریسیتا- هورن (CMH) بین تک کشتی لوبیا سبز با هر یک از تیمارهای کشت نواری (85/0≤ CMH) کمتر از مقدار این شاخص بین سه تیمار کشت نواری لوبیا سبز و شبدر (94/0 ≤CMH) بود. در هر دو سال، نسبت تراکم شکارگرها به شکار و نیز تراکم شکارگرهای تریپس پیاز به خصوص دو گونه شکارگر غالب A. intermedius و O. niger در هر سه تیمار کشت نواری لوبیا سبز و شبدر به طور معنی داری بیشتر از تک کشتی لوبیا سبز بود. بنابراین، می توان نتیجه گیری کرد که کشت نواری لوبیا سبز و شبدر باعث افزایش تنوع گونه ای شکارگرهای تریپس پیاز و کاهش تراکم T. tabaci شد. استفاده از سامانه های کشت نواری مذکور در مزارع لوبیا سبز به عنوان یکی از اجزای مهم در مدیریت تلفیقی تریپس پیاز توصیه می‏شود.
    کلید واژگان: تریپس پیاز, شکارگرها, تعداد گونه, فراوانی گونه, کشت مختلط
    Seyed Ali Asghar Fathi
    In this research, the influence of intercropping systems (including three, six and nine rows of green bean, Phaseolous vulgaris L. with alternate three rows of clover, Trifolium resupinatum L.) and monoculture of green bean on biodiversity of the onion thrips, Thrips tabaci Lindeman and the proportion of predators/prey density were studied in an experimental field in the Ardabil during 2015 and 2016 years. In this study, 21 species of onion thrips predator were collected and identified that among them, the predator species Aeolothrips intermedius Bagnalland and Orius niger (Wolff) had the highest relative abundance in each of cropping systems. The Shannon diversity index (H) in each of the three intercrops was significantly greater than in green bean monoculture. The values of Morisita–Horn index (CMH) between green bean monoculture and each of the three intercrops (CMH ≤ 0.85) were lower in comparison with the values of this index among the three intercrops (CMH ≥ 0.94). In two years, the proportion of predators/prey and the density of the onion thrips predators especially two dominant species A. intermedius and O. niger in each of the three intercrops were significantly higher than in green bean monoculture. Therefore, it can be concluded that strip-intercropping of green bean with clover caused higher biodiversity of the onion thrips predators and reduced the density of T. tabaci. Application of the mentioned strip-intercropping systems in the green bean fields as one of the important components in the integrated management of the onion thrips is recommended.
    Keywords: the onion thrips, predators, Species richness, species abundance, strip-intercropping
  • سیدعلی اصغر فتحی*
    کرم ساقه خوار اروپایی ذرت، Ostrinia nubilalis (Hübner)آفت مهم ذرت در ایران است. در این تحقیق تاثیر تک کشتی ذرت و سه نظام کشت نواری شامل سه، شش و نه ردیف ذرت در تناوب با سه ردیف شبدر در تنوع گونه ای دشمنان طبیعی O. nubilalis، نسبت تراکم شکارگرها به شکار و درصد تخم ها و لاروهای پارازیته شده آفت در مزارع آزمایشی واقع در منطقه اردبیل در سال های 1393 و 1394 مطالعه شد. در این تحقیق، هشت گونه شکارگر، پنج گونه پارازیتویید لارو و یک گونه پارازیتویید تخم جمع آوری و شناسایی شدند که در بین آن ها Orius niger (Wolff)، Lydella thompsoni Herting، Bracon hebetor Say و Trichogramma brassicae Bezdenko درصد فراوانی نسبی بالایی را در نظام های کشت مورد مطالعه داشتند. شاخص تنوع شانون (H) در هر سه تیمار کشت نواری ذرت و شبدر به طور معنی داری بیشتر از تک کشتی ذرت بود. مقدار شاخص شباهت تنوع گونه ای موریسیتا- هورن (CMH) بین نظام تک کشتی ذرت با هر یک از تیمارهای کشت نواری (893/0 ≤ CMH) کمتر از مقدار این شاخص بین سه تیمار کشت نواری ذرت و شبدر (977/0 ≤ CMH) بود. در هر دو سال، نسبت تراکم شکارگرها به شکار و درصد تخم ها و لاروهای پارازیته شده O. nubilalis در هر سه تیمار کشت ردیفی ذرت و شبدر به طور معنی داری بیشتر از تک کشتی ذرت بود. اجرای نظام های کشت مذکور در مزارع ذرت گام مهمی در مدیریت O. nubilalis می باشد.
    کلید واژگان: پارازیتیسم, شکارگری, غنای گونه ها, فراوانی گونه ها, کشت نواری
    Seyed Ali Asghar Fathi *
    The European corn worm, Ostrinia nubilalis (Hübner) is an important pest of corn in Iran. In this research, the influence of corn monoculture and also, three strip-intercropping systems including three, six and nin rows of corn with three rows of clover were evaluated on the natural enemies diversity of O. nubilalis, the proportion of predators/prey density and finally, the percentage of parasitized eggs and larvae in experimental fields in Ardabil region in 2014 and 2015. In this study, eight predator species, five larval parasitoid species and one egg parasitoid species were collected and identified which amongst them, Orius niger (Wolff), Lydella thompsoni Herting, Bracon hebetor Say and Trichogramma brassicae Bezdenko had the high relative abundance in the tested cropping systems. The Shannon diversity index (H) in each of the three intercrops was significantly greater than in corn monoculture. The values of Morisita–Horn index (CMH) between corn monoculture and each of the three intercrops (CMH ≤ 0.893) were lower in comparision with the values of this index among the three intercrops (CMH ≥ 0.977). In two years, the proportion of predators/prey, and the percentage of parasitized eggs and larvae of O. nubilalis in each of the three intercrops were significantly higher than in corn monoculture. Implementation of these cultivation systems in the corn fields is an important step in the management of O. nubilalis.
    Keywords: Parasitism, predators, species abundance, species richness, strip-intercropping
  • علیرضا کوچکی، هادی زرقانی، علی نوروزیان
    به منظور بررسی و مقایسه ترکیب های مختلف کشت مخلوط سه گونه زراعی آفتابگردان (Helianthus annus L.)، لوبیا قرمز (Phaseolus calcaratus L.) و کنجد (Sesamum indicum L.) بر خصوصیات رشدی، عملکرد و اجزای عملکرد، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در دو سال زراعی 89-1388 و 90-1389 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. ترکیب های مختلف کشت مخلوط شامل مخلوط ردیفی آفتابگردان، کنجد و لوبیا (A)، مخلوط ردیفی آفتابگردان، کنجد و لوبیا قرمز (دو ردیف از هر گونه) (B)، مخلوط نواری آفتابگردان، کنجد و لوبیا قرمز (چهار ردیف از هر گونه) (C) و کشت های خالص آفتابگردان (D)، لوبیا (E) و کنجد (F) (12 ردیف از هر گونه) بود. نتایج نشان داد که اثر ترکیب های مختلف کشت مخلوط بر خصوصیات رویشی، اجزای عملکرد، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت آفتابگردان، کنجد و لوبیا قرمز معنی دار (01/0p
    کلید واژگان: کشت مخلوط ردیفی, کشت مخلوط نواری, نسبت برابری زمین
    A. Koocheki, H. Zarghani, A. Norooziyan
    Introduction
    Intercropping is a sustainable practice used in many developed and developing countries and an essential element of agricultural sustainability. Intercropping is simultaneous growing of two or more crops during a given season on same location. Such a method enables the utilization of common limiting resources more efficiently than the species grown separately. Using two species with different growth habits and the least competitive characteristics in intercropping, increases the efficiency of resources (light, water and nutrients) and absorption in comparison with the sole cropping (Fernandez-Aparicio et al., 2008). The study of intercropping of borage (Borago officinalis L.) and bean (Phaseolus vulgaris L.) showed that the highest economic yield was achieved in monoculture and the lowest economic yield was obtained in four rows of borage plus four rows of bean, but the maximum land equivalent ratio was calculated in 2:2 intercropping. The aim of current study was to determine the best combination and efficiency of resource utilization in intercropping of additive series of chickpea and black cumin. The results were compared to respective monoculture and the advantages of intercropping was determined. The effects of planting different ratios of two crops on yield and yield components of sesame (Sesamum indicum L.) and chickpea (Cicer arietinum L.) was also investigated. The results of intercropping of additive series showed that the highest grain and biological yield of chickpea were obtained through monoculture and the lowest grain and biological yield of chickpea achieved by planting ratio of 100% sesame and 10% chickpea.
    Materials And Methods
    To evaluate the effects of different intercropping arrangements of sunflower, sesame and red bean on growth characteristics, yield components and yield, a field experiment was conducted at Agricultural Research Station of Ferdowsi University of Mashhad, Iran during two growing seasons of 2009-2010 and 2010-2011. For this purpose a randomized complete block design with six treatments and four replications was used. Treatments were: (A) one row for each special intercropping, (B) row intercropping (two rows for each species), (C) strip intercropping (four rows for each species) and (D) sole crop of sunflower, (E) sole crop of red bean and (F) sole crop of sesame (twelve rows for each species).
    Land equivalent ratio (LER)
    Land equivalent ratio of sunflower, sesame and red bean was calculated (Sullivan, 2003) as:LER= Y1/L1捯
    Where Y1 and Y2 represent sunflower, sesame and red bean yield in intercropping and L1 and I2 represent sunflower, sesame and red bean yield in mono-culture, respectively.
    Statistical analyses: SAS ver. 9.1 and MSTAT-C softwares were used for statistical analysis. To compare the means, Duncan's multiple range test at 5% probability level was used.
    Results And Discussion
    Results showed that the growth characteristics, yield and yield components of sunflower, sesame and red bean were significantly (p≤0.01) affected by different intercropping arrangements. There was a decreasing trend in these parameters from intercropped towards the sole crop for sesame and red bean and an increasing trend for sunflower. The highest biological and economic yield of sesame (4751 and 2207 kg ha-1, respectively) and red bean (5701 and 2719 kg ha-1, respectively) were observed in monoculture. There was a decreasing trend in land equivalent ratio (LER) from row intercropped toward, strip cropping. Maximum and minimum LER were observed in A and C with 1.38 and 1.02, respectively.
    Conclusions
    According to the results, intercropping of sunflower, sesame and red bean can be beneficial in terms of ecological management. In general the arrangements of sunflower, sesame and red bean could be recommended for achieving high yield in sunflower in this region.
    Keywords: LER, Row intercropping, Strip intercropping
  • عبدالوهاب عبدالهی *، عادل دباغ محمدی نسب، صفر نصرالله زاده
    کشت مخلوط به عنوان یک روش موثر استفاده از منابع، موجب افزایش عملکرد و پایداری محصول در مقایسه با کشت خالص می شود. به منظور ارزیابی الگوهای مختلف کشت مخلوط گندم و نخود تحت مدیریت کود نیتروژن، آزمایشی در قالب فاکتوریل- کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در معاونت موسسه تحقیقات کشاورزی دیم سرارود-کرمانشاه به مدت دو سال زراعی (89-1387) اجرا شد. مدیریت نیتروژن در سه سطح (1- بدون کود نیتروژن، 2- 60 کیلوگرم در هکتار اوره برای گندم و 20 کیلوگرم در هکتار اوره برای نخود و 3- کود زیستی نیتراژین + 30 کیلوگرم در هکتار اوره برای گندم و بدون اوره برای نخود) و کنترل علف های هرز در دو سطح (1- بدون وجین و 2- وجین علف های هرز) به صورت فاکتوریل در کرت های اصلی و ده ترکیب کشت مخلوط شامل 1- کشت خالص گندم، 2- کشت خالص نخود، 3- کشت درهم-ردیفی با نسبت 1:1 گندم: نخود، 4- کشت درهم-ردیفی با نسبت 1:2 گندم: نخود، 5- کشت مخلوط ردیفی با نسبت 1:1 گندم: نخود، 6- کشت مخلوط نواری با الگوی 5:1:5:2 نخود: گندم: نخود: گندم، 7- کشت مخلوط نواری با الگوی 7:2 نخود: گندم، 8- کشت مخلوط نواری با الگوی 2:7 نخود: گندم، 9- کشت مخلوط نواری با الگوی 9:4 نخود: گندم و 10- کشت مخلوط نواری با الگوی 4:9 گندم: نخود در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در متر مربع، عملکرد دانه، ارتفاع بوته، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت گندم تحت تاثیر رقابت بین گونه ای (الگوهای کاشت)، سال و برهم کنش آنها قرار گرفت. در رقابت بین گونه ای، گندم در جذب و استفاده از منابع توانایی بیشتری داشت. الگوهای کاشت نواری با عرض کمتر نوار گندم و عرض بیشتر نوار نخود (الگوهای 8 و 10) و الگوی ردیفی (الگوی 5) در بیشتر صفات مورد بررسی از جمله ارتفاع بوته در سال اول، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه در سطح اشغالی، شاخص برداشت و دریافت نور بهتر از کشت خالص گندم بودند. الگوی کاشت ردیفی در سال دوم باعث کاهش بیوماس علف های هرز در نخود شد که علاوه بر برتری نسبت به کشت خالص، با بررسی بیشتر می تواند به عنوان رهیافتی جهت کنترل علف های هرز نخود مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: رقابت, کشت مخلوط ردیفی, کشت مخلوط نواری, PAR
    Abdolvahab Abdulahi*, Adel Dabbagh Mohammadinasab, Safar Nasrolahzadeh
    Intercropping is known to improve the utilizing resources and increasing yield and yield stability as compare with monoculture. To evaluate wheat-chickpea intercropping، an experiment in factorial split plot based on randomized complete block design with three replications was carried out in Dryland Agricultural Research Institute، Sararoud، Kermanshah، Iran، during two years (2008-10). Two factors، N fertilizer in three levels (1. No fertilizer; 2. 60 kg. ha-1 urea for wheat and 20 kg. ha-1 for chickpea and 3. Nitragin as a biofertilizer + 30 kg. ha-1 urea for wheat and no urea for chickpea) and weed control in two levels (no weeding and weeding) were placed as factorial in main plots. In the sub-plots were also placed ten intercropping patterns including: 1. Wheat monoculture، 2. Chickpea monoculture، 3. Mixed-row intercropping with 1:1 ratio of wheat: chickpea، 4. Mixed-row intercropping with 2:1 ratio of wheat: chickpea، 5. Row intercropping with 1:1 ratio of wheat: chickpea، 6. Strip intercropping with 2:5: 1:5 ratio of chickpea: wheat: chickpea: wheat، 7. Strip intercropping with 2:7 ratio of chickpea: wheat، 8. Strip intercropping with 7:2 ratio of chickpea: wheat، 9. Strip intercropping with 4:9 ratio of chickpea: wheat and 10. Strip intercropping with 9:4 ratio of chickpea: wheat. Results showed that number of grain per spike، number of spike per m2، grain yield، plant height، biological yield and harvest index of wheat were affected by inter-specific competition (cropping pattern)، year and their interaction effect. Wheat had higher competition ability to uptake and use the resource than chickpea. Strip intercropping patterns with lower width of the wheat strip and more width of chickpea strip (patterns 8 and 10) and row intercropping (pattern 5) were better than the wheat monoculture in most studied traits like plant height in first year، biological and grain yield، harvest index and light absorption. The row intercropping in second year reduced weed biomass in chickpea which not only was superior to monoculture، but it can be used as an approach to weed control in chickpea
    Keywords: Competition, PAR, Row intercropping, Strip intercropping
  • راشین امیرمردفر *، عادل دباغ محمدی نسب، یعقوب راعی، صمد خاقانی نیا، روح الله امینی، سید حامد طباطباء وکیلی

    به منظور ارزیابی اثرات کشت مخلوط نواری گندم (Triticum aestivum) و کلزا (Brassica napus) و کاربرد کودهای شیمیایی و بیولوژیک بر اجزای عملکرد، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی کلزا آزمایش های مزرعه ای به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی دو سال زراعی 1390-1389 و 1391-1390 در اراضی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا گردید. عامل اول 4 نوع کشت گندم و کلزا شامل کشت خالص کلزا (1A)، کشت مخلوط نواری با الگوی 8:3 (2A)، 4:12 (3A) و 5:16 (4A) به ترتیب ردیف گندم و کلزا و عامل دوم شامل دو سطح کودی 1B: 100% کود شیمیایی (اوره و سوپر فسفات تریپل) و 2B: 50% کود شیمیایی+کود بیولوژیکی (نیتراژین و بارور2) بودند. نتایج نشان داد که کشت مخلوط نواری گندم با کلزا سبب افزایش معنی دار اجزای عملکرد، عملکرد دانه در واحد سطح اشغالی و عملکرد بیولوژیکی کلزا در واحد سطح اشغالی نسبت به کشت خالص گردید. تعداد خورجین در بوته در سیستم های کشت مخلوط بیشتر از کشت خالص کلزا بود. بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح اشغالی در سیستم 5:16 ردیف گندم-کلزا با میانگین g.m-276/343 به دست آمد و کمترین آن در کشت خالص کلزا با میانگین g.m-21/260 حاصل شد. میزان عملکرد بیولوژیکی در واحد سطح اشغالی و عملکرد دانه در واحد سطح مخلوط در تیمار 1B به طور معنی داری بیشتر از تیمار 2B بودند ولی این تیمار روی سایر صفات مورد ارزیابی تاثیر معنی داری نداشت. به دلیل این که 1B و 2B از نظر عملکرد دانه در واحد سطح اشغالی اختلاف معنی داری نداشتند و همچنین با توجه به اهمیت کاهش مصرف کودهای شیمیایی و سلامت غذا و محیط زیست، سیستم های کشت مخلوط نواری گندم-کلزا همراه با کاربرد 50% کود شیمیایی+ کود بیولوژیک می توانند به عنوان یک روش زراعی مناسب در منطقه معرفی گردند.

    کلید واژگان: کشت مخلوط نواری, کود بیولوژیک, کود شیمیایی, کلزا, عملکرد دانه
    R. Amirmardfar *, A. Dabbagh Mohammadi Nassab, Y. Raei, S. Khaghaninia, R. Amini, S.H. Tabataba Vakili

    To evaluate the effects of wheat (Triticum aestivum) and oilseed rape (Brassica napus) strip intercropping on yield components, seed and biological yields of oilseed rape, field experiments were carried out as factorial based on randomized complete block design with three replications at Research Farm of Tabriz University, Tabriz, Iran during 2010-2012 cropping seasons. The first factor consisted of four types of wheat and oilseed rape cropping system, sole crop of oilseed rape (A1),: strip intercropping with 8:3 (A2), 12:4 (A3) and 16:5 (A4) of wheat and oilseed rape rows, respectively and the other factor consisted of two fertilizer levels, B1: 100% chemical fertilizers (urea and triple superphosphate) and B2: 50% chemical fertilizers biofertilizers (Nitrazhin and Barvar2). The results showed that strip intercropping of wheat- oilseed rape resulted in significant increase in yield components, seed yield per occupied unit area and biological yield per occupied unit area of oilseed rape as compared with mono-cropping. The number of silique per plant in intercropping systems was significantly higher than that of mono-cropping. The highest seed yield was obtained in the 16:5 rows of wheat-oilseed rape with 343.76 g.m-2 and the lowest mean was observed in mono-cropping of oilseed rape with 260.21 g.m-2. Biological yield per occupied unit area and seed yield per intercropped unit area in B1 were significantly greater than that of B2, but this treatment had no significant effect on the other traits. Because, B1 and B2 had no significant difference in seed yield per occupied unit area and due to the importance of reduction in chemical fertilizers consumption and food and environmental health care, strip intercropping of wheat-oilseed rape under 50% chemical fertilizers biofertilizers can be recommended as a suitable cultural method.

    Keywords: Strip intercropping, Seed yield, biological fertilizer, Chemical fertilizer, Oilseed rape
  • بررسی الگوهای مختلف کشت مخلوط زیره سبز (Cuminum cyminum L.) و عدس (Lens culinaris L.) در کشت دوم
    اسماعیل رضایی چیانه، مهدی تاج بخش، اروج ولیزادگان، فرزاد بنایی اصل
    به منظور بررسی مقایسه الگوهای مختلف کشت مخلوط زیره سبز (Cuminum cyminum L.) و عدس (Lens culinaris L.) در کشت دوم، آزمایشی در مزرعه ای واقع در استان آذربایجان غربی- شهرستان نقده در سال زراعی 91-1390 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و هشت تیمار به اجرا در آمد. تیمار های آزمایش شامل کشت مخلوط روی ردیف های کاشت (50% زیره سبز + 50% عدس)، کشت مخلوط ردیفی (یک ردیف عدس + یک ردیف زیره سبز)،کشت های مخلوط نواری (دو ردیف عدس + یک ردیف زیره سبز، سه ردیف عدس + یک ردیف زیره سبز، چهار ردیف عدس + دو ردیف زیره سبز، شش ردیف عدس + دو ردیف زیره سبز) و کشت خالص دو گیاه بود. اثر الگوی کشت بر صفات مورد بررسی هر دو گونه اثر معنی دار (01/0p≤) داشت. نتایج در مورد گیاه عدس نشان داد که بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی عدس از تیمار کشت خالص به ترتیب برابر با 600 و 1600 کیلوگرم در هکتار و کمترین مقدار آن از الگوی کشت مخلوط نواری شش ردیف عدس با دو ردیف زیره سبز به ترتیب برابر با 273 و 676 کیلو گرم در هکتار حاصل شد. نتایج در مورد گیاه زیره سبز نشان داد که بین کشت خالص با کشت مخلوط روی ردیف های کاشت و کشت ردیفی از نظر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی اختلاف معنی داری وجود نداشت. با افزایش عرض نوارها در تیمار های کشت مخلوط از عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی زیره سبز به طور میانگین 50 و 54 درصد کاسته شد. درصد اسانس در تمامی تیمار های کشت مخلوط بالاتر از تیمار کشت خالص بود. بیشترین عملکرد اسانس از کشت مخلوط روی ردیف های کاشت (20 کیلو گرم در هکتار) به دست آمد. ارزیابی نسبت برابری زمین LER)) نشان داد که بیشترین نسبت برابری زمین (8/1) از کشت مخلوط یک ردیفی و کمترین مقدار آن (94/0) از کشت مخلوط نواری شش ردیف عدس + دو ردیف زیره سبز حاصل شد. با تغییر الگوی کشت از مخلوط ردیفی به سمت مخلوط نواری، LER احتمالا به دلیل کاهش اثرات تسهیل و تکمیل کنندگی دو گونه کاهش پیدا کرد.
    کلید واژگان: اسانس, کشت مخلوط نواری, کشت مخلوط ردیفی, کشت مخلوط روی ردیف های کاشت, نسبت برابری زمین
    Evaluation of different intercropping patterns of cumin (Cuminum cyminum L.) and lentil (Lens culinaris L.) in double crop
    E. Rezaei, Chiyaneh, M. Tajbakhsh, O. Valizadegan, F. Banaei, Asl
    In order to evaluate the comparison of different intercropping patterns of cumin (Cuminum cyminum L.) with lentil (Lens culinaris L.) in double crop، a field experiment was conducted based on a randomized complete block design with three replications and eight treatment at the farm located in West Azerbaijan province - city Nagadeh، Iran during growing reason of 2011-2012. Treatments included intra- row intercropping (50% cumin + 50% lentil)، row intercropping (one row of lentil + one row of cumin) and strip intercropping (two rows of lentil + one rows of cumin، three rows of lentil + one rows of cumin، four rows of lentil + four two of cumin، six rows of lentil + two rows of cumin and pure lentil and cumin. Intercropping patterns had significant effect on all of mentioned traits. Results showed that the highest and the lowest economic yield of lentil were achieved in monoculture with 600 and 1600 kg. ha-1and six rows of lentil + two rows of cumin with 273 and 676 kg. ha-1، respectively. Grain yield and biological yield were no significant differences at monoculture with row intercropping and intra- row intercropping. But with increasing strip widths of grain yield and biological yield decreased by 50 and 54 %، respectively. The essential oil percentage of all treatments was higher than monoculture. The highest essential oil yield was obtained of intra- row intercropping (20 kg. ha-1). Results indicated that maximum (1. 8) and minimum (0. 94) LER values were obtained of row intercropping and strip intercropping (six rows of lentil + two rows of cumin)، respectively. By changing row intercropping patterns to strip intercropping، LER was decreased due to complementary and facilitative effects in intercropping.
    Keywords: Essential oil, Land equivalent ratio, Replacement intercropping, Row intercropping, Strip intercropping
  • فرهاد فرح وش*، علی رحمتی، فرهاد جعفری، حبیب امیرحلاجی

    این پژوهش دو ساله به منظور تاثیر تعداد ردیف های کاشت گیاهان ذرت – لوبیا چیتی، ذرت – سویا در کشت های مخلوط و خالص آنها بر عملکرد در طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال های 1387 و 1388 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل A:کشت مخلوط نواری ذرت – لوبیا چیتی، هر یک در یک ردیف،B : کشت مخلوط نواری ذرت – لوبیا چیتی، هریک در دو ردیف، C: کشت مخلوط نواری ذرت – لوبیا چیتی، هر یک در سه ردیف، D: کشت مخلوط نواری ذرت – سویا، هر یک در یک ردیف، E: کشت مخلوط نواری ذرت – سویا، هر یک در دو ردیف، F: کشت مخلوط نواری ذرت – سویا، هر یک در سه ردیف، G: کشت خالص ذرت، H: کشت خالص لوبیا چیتی و I: کشت خالص سویا بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که عملکرد ذرت در هر دو سال در تیمار D (کشت نواری یک ردیفه ذرت – سویا) حداکثر (معادل 17818 کیلوگرم در هکتار) و در تیمار G (کشت خالص ذرت) حداقل (15509 کیلوگرم در هکتار) برآورد شد. این نشان می دهد که عملکرد ذرت در کشت نواری مخلوط در مقایسه با کشت خالص آن بالاتر بود. ذرت، همچنین، در تیمار A (کشت نواری یک ردیفه ذرت – لوبیا) بیشترین و در تیمار C (کشت نواری سه ردیفه ذرت – لوبیا) کمترین عملکرد را تولید کرد. ذرت در تیمار D (کشت مخلوط ذرت سویا هر یک در یک ردیف) نیز بیشترین و در تیمار F (کشت مخلوط ذرت – سویا هر یک در سه ردیف) کمترین عملکرد را به دست آورد. لوبیا در تیمار H (کشت خالص لوبیا چیتی) با تولید 2498 کیلوگرم در هکتار از بیشترین و در تیمار A (کشت مخلوط نواری یک ردیفه ذرت – لوبیا) با تولید 2073 کیلوگرم در هکتار از کمترین عملکرد برخوردار شد. سویا در تیمار I (کشت خالص سویا) دارای بیشترین (4794 کیلوگرم در هکتار) و در تیمار D (کشت مخلوط نواری یک ردیفه ذرت – سویا) کمترین (3257 کیلوگرم در هکتار) بود. در کل، می توان گفت که لوبیا و سویا در کشت خالص در مقایسه با کشت مخلوط عملکرد بیشتری تولید کردند.

    کلید واژگان: ذرت, لوبیا, سویا, کشت مخلوط نواری
    F. Farahvash*, A. Rahmati, F. Jafari, H. Amir Hallaji

    To evaluate the effects of rows of maize-pintobean, maize-soybean planted in strip intercropping and their sole croppings, an experiment using randomized complete block design with three replication, was conducted for two consecutive years at the Agricultural Research Center of Islamic Azad University, Tabriz branch. Treatments were: A (intercropping of maize-pintobean, one row of each, B (intercropping of maize-pintobean, two rows of each), C (intercropping of maize-pintobean, three rows of each), D (intercropping of maize-soybean, two rows of each), E (intercropping of maize-soybean, two rows of each), F (intercropping of maize-soybean, three rows of each), G(sole cropping of maize), H (sole cropping of pintobean) and I (sole cropping of soybean). Experimental results showed that maize produced, in both years, highest (17818 kg/ha) using treatment D and lowest (15509 kg/ha) yields in treatment G. This indicates that maize produced higher yield in intercropping than sole cropping. Maize, also, produced highest yield in treatment D and lowest in treatment F. Pintobean had highest yield (2498 kg/ha) in treatment H and lowest (2073 kg/ha) in treatment A. Soybean, on the other hand, produced highest yield (4794 kg/ha) in treatment I and also lowest (3257 kg/ha) in treatment D. A a whole, it may be concluded that pintobean and soybean produce higher yield in sole cropping as compared to intercroppings.

    Keywords: Maize, Pinto bean, Soybean, Strip intercropping
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال