به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "عناصر پر مصرف" در نشریات گروه "آب و خاک"

تکرار جستجوی کلیدواژه «عناصر پر مصرف» در نشریات گروه «کشاورزی»
جستجوی عناصر پر مصرف در مقالات مجلات علمی
  • شهرام محمود سلطانی*، مهرزاد الله قلی پور، عباس شهدی کومله، مسعود کاووسی

    فسفر دومین عنصر پرمصرف و روی مهم ترین عنصر کم مصرف می باشند که اثرات ناشی از کمبود آن ها گسترده ترین ناهنجاری های تغذیه ای را در اراضی شالیزاری جهان ایجاد می کنند. به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی عناصر روی و فسفر بر صفات ریخت شناسی (مورفولوژیک)، عملکرد و اجزای عملکرد برنج ارقام هاشمی (محلی) و شیرودی (اصلاح شده)، آزمایشی به صورت فاکتوریل با سه فاکتور شامل روی، فسفر (هرکدام در سه سطح و فاکتور رقم (در دو سطح)) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در طی دو سال زراعی 1397-1396در مزرعه پژوهشی معاونت موسسه تحقیقات برنج کشور -آمل انجام گردید. نتایج نشان داد بالاترین میزان و درصد افزایش صفات نسبت به شاهد در اثر محلول پاشی با روی و فسفر پنج در هزار در مراحل شروع آبستنی و رسیدگی دانه عبارت اند از: 88/14 و 6 درصدی طول و 2/9 و 2/10 درصدی عرض برگ پرچم، عملکرد دانه در رقم هاشمی و شیرودی به ترتیب 4020 (5/17درصد) و 6571 (9 درصد) کیلوگرم در هکتار، عملکرد زیست توده 9884 و 12640 کیلوگرم در هکتار (به ترتیب 16 و 20 درصد) و شاخص برداشت 45 و 54 درصد (به ترتیب 8 و 20 درصد) به ثبت رسید. همچنین بالاترین میزان دانه پر در رقم هاشمی و شیرودی به ترتیب 114(10 درصد) و 156 (6 درصد) و کمترین تعداد دانه پوک نیز به ترتیب با 5 (10) و 14(40) عدد مربوط به تیمار محلول‍پاشی با روی در مرحله رسیدگی دانه است. به نظر می رسد محلول پاشی با روی و فسفر پنج در هزار در مراحل شروع آبستنی و در رسیدگی دانه می تواند راهکاری مفیدی برای ارتقای کمی و کیفی عملکرد برنج ارقام موردبررسی باشد.

    کلید واژگان: تغذیه برگی, ارقام محلی, ارقام اصلاح شده, عناصر کم مصرف, عناصر پر مصرف
    Shahram Mahmoudsoltani *, Mehrzad Allagholipoor, Abbas Shahdi Kumelh, Masood Kavoosi

    Phosphorus (P) as the second most important macronutrients and zinc (Zn) as the most important micronutrient that the effects due their deficiency causes the most widespread nutrienal disorders in the world paddy fields. The current study conducted to invetstigate the effect of Zn and P foliar application on the morphological characters, yield and yield component of two rice varieties (Hashemi and Shiroudi). The three factors factorial experiment was conducted in a completely randomized blocks design with three replications at rice research institute of Iran (Deputy of Amol) in 2017-2018. The reults indicated that the highest rate and the percentage increase through the applied treatments (Zn and P foliar application at the start of the booting and (or) the ripening stages increasd the traits of Hashemi and Shirioodi cultivars as follows: grain yield, 4020 (17.5%) and 6571 (9%) kg ha-1; biological yield, 9884 (16%) and 12640 (20%); harvest index, 45 (8%) and 54 20) present; filled grain number, and 114 (10) and 156 (6%). Also the maximum number of filled grain was recorded for Hashemi and Shirioodiat by about 114 (10% increase) and 156 (6% increase), respectively, and the highest number of unfilled grain was observed around 5 (10% reduce) and 14 (40% reduce) in the Hashemi and Shiroudi varieties, respectively due to foliar application of Zn at the grain filling stages. It can be concluded that the foliar application of Zn and P at the start of the booting and the grain filling stages might be the proper treatment to enhance the studied rice cultivars yield and yield component.

    Keywords: Foliar spray, Local varieties, Improved varieties, Macronutrients, micronutrients
  • کوثر اسدزاده، حبیب نادیان، عبدالرضا سیاهپوش، وحید کشاورز توحید*
    گیاه اسفناج گیاهی حساس به علف های هرز بوده و علف کش اختصاصی برای آن وجود نداشته و استفاده از علف کش های پیشنهادی مانند متری بیوزین باعث اختلالات متابولیکی در اسفناج شده که نتیجه آن کاهش مولفه های رشدی و تغذیه ای در این گیاه می باشد. در این پژوهش تاثیر باکتری های ریزوسفری محرک رشد گیاه از گروه سودوموناس (جدایه هایRUM14  و CHA0) و فیلتر کیک به عنوان محصول جانبی کارخانه شکر (F) و ماده ای غنی بر غلظت عناصر غذایی و وزن خشک در گیاه اسفناج بررسی شد. همچنین تاثیر باکتری های ذکر شده و فیلتر کیک بر کاهش اثرات منفی تنش ناشی از علف کش متری بیوزین مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از باکتری های ریزوسفری محرک رشد و فیلترکیک هر کدام به تنهایی و یا با استفاده همزمان باعث افزایش غلظت عناصر پرمصرف (فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم) و کم مصرف (مس، روی و آهن) و همچنین افزایش وزن خشک در گیاه اسفناج می گردد. از نظر آماری بیشترین افزایش غلظت عناصر و وزن خشک در تیمار استفاده همزمان جدایه RUM14 و فیلترکیک (RUM14+F) مشاهده گردید. همچنین مشخص گردید استفاده از علف کش متری بیوزین باعث کاهش غلظت عناصر و وزن خشک می گردد و از نظر آماری با افزایش مصرف علف کش این تغییرات افزایش می یابد. بررسی های آماری نشان داد که استفاده از باکتری های ریزوسفری محرک رشد و فیلتر کیک به تنهایی و یا با هم، اثر تنش ناشی از استفاده علف کش (کاهش وزن خشک و همچنین کاهش غلظت عناصر) را به میزان زیادی در گیاه اسفناج کاهش می دهد و از نظر اماری تیمار RUM14+F  موثرترین تیمار بود. نتایج این تحقیق نشان می دهد که جدایه های باکتری سودوموناس و فیلترکیک در افزایش رشد گیاه اسفناج، افزایش عناصر پر مصرف و کم مصرف در گیاه اسفناج و همچنین در کاهش تنش ناشی از استفاده از علف کش موثر می باشند.
    کلید واژگان: سودوموناس, عناصر پر مصرف, عناصر کم مصرف, متری بیوزین
    K. Asadzadeh, H. Nadian, A. Siahpoosh, V. Keshavarz-Tohid *
    Background and Objectives
    In recent years, the production of healthy foods through environmentally friendly methods has received much attention. Spinach is a vegetable plant rich in minerals and vitamins which is used in green and cooked forms. Thus, healthy production of this plant with the greatest quantitative and qualitative yield is of particular importance. Weeds as unwanted plants in spinach fields can damage this plant significantly. Nevertheless, spinach is severely sensitive to different herbicides. The goal of this study was to investigate the effect of plant growth promoting rhizobacteria (PGPR), filter cake and metribuzin herbicide on growth and mineral nutrition of spinach plant. In this study, the growth and nutritional parameters of spinach interact with PGPR, filter cake and metribuzin herbicide was also aimed.
    Materials and Methods
    The spinach seeds (Spinacia oleracea L. Varamin cultivar) were sown in pots containing 40% field soil and 60% sand (10 seeds in each pots). To investigate the impact of PGPR isolates and filter cake on concentration of macronutrients (K, Ca, Mg, and P), micronutrients (Cu, Zn, and Fe) and leaves dry weight, Pseudomonas protogenes CHA0 (CHA0) as a reference strain, P. alloputida RUM14 (RUM14) which was collected from Iranian field soil and 3% by weight of fresh filter cake (F3%) were used. Spinach seedlings were inoculated for 14 days with 50 mL of bacteria strains suspension with optical density one (OD600=1). 3% by weight of filter cake were mixed to soil of pots before sowing the seeds. Metribuzin herbicide at three levels (0 (H0), 50 (H1) and 100 (H2) grams per hectare) were used. The effects of PGPR, filter cake and metribuzin herbicides and their interactions were also studied (CHA0 + F0 + H1, RUM14 + F0+ H1, CHA0 + F0 + H2, RUM14 + F0 + H2, B0 + F3% + H0, B0 + F3% + H1, B0 + F3% + H2, CHA0 + F3% + H1, RUM14 + F3% + H1, CHA0 + F3% + H2, RUM14 + F3% + H2). The experiment had a randomized complete block design with three replications. The treatments (3 metribuzin herbicide × 2 filter cake × 3 PGPR) were arranged in factorial combination. The statistical analysis was performed using Duncan’s multiple range test at 5% probability level.
    Results
     Statistical analysis revealed that the application of PGPR (CHA0 and RUB14), filter cake, and their interaction increased tissue plant concentration of macronutrients, micronutrient and leaf dry weight of spinach plant. Statistically, the highest concentration of P, K, Ca, and Mg macronutrients (5583.30, 83000.00, 10886.70, 10766.60 mg kg-1 dry matter, respectively), Cu, Zn, and Fe micronutrients (22.73, 73.00, and 221.36 mg kg-1 dry matter, respectively) and dry weight of leaves (8.76 g) was observed in treatment of combination of PGPR and filter cake. The application of Metribuzin herbicide led to decline the concentration of macronutrients, micronutrient, and leaf dry weight of spinach plant. The decline increased with increasing herbicide concentration. The lowest concentration of P, K, Ca, and Mg macronutrients (3233.30, 48867.00, 6403.30, and 6283.30 mg kg-1 leaf dry weight, respectively), Cu, Zn, and Fe micronutrient (4.40, 19.50, and 132.66 mg kg-1, respectively), and leaf dry weight (2.83 g) was observed in B0+F0+H2 treatment (using just herbicide 100 g ha-1). However, the detrimental effect of herbicide on leaf dry weight and mineral nutrition of spinach plant were alleviated using the PGPR (CHA0 and RUB14) and filter cake (F3%) either alone or together (RUM14+F3%, CHA0+F3%). Statistically, the greatest alleviation of the detrimental effect of herbicide was observed in the treatment of RUM14+F3%.
    Conclusion
    The results of this research showed that inoculation of spinach with Pseudomonas PGPR (P. protogenes CHA0, P. alloputida RUM14) with and without filter cake not only improved the growth and mineral nutrition of spinach plant, but also alleviated the detrimental effect of herbicide in the plant. In general, the proper function of PGPR and filter cake in spinach plant growth is due to 1- Supplying more nutrients to the spinach plant due to filter cake rich in nutrients 2- The ability of Pseudomonas bacteria to induce resistance of the plants to stress and supply of some nutrients such as iron due to its ability to produce siderophore 3- Supply of food by filter cake for further growth of PGPR and the possibility of increasing the population of these bacteria. 4- Filter cake rich in organic matter can improve the physical and biological properties of the soil and can provide the better conditions for plant growth and nutrition. The results of this research showed that P. alloputida RUM14 and filter cake can be used as biological and organic fertilizers.
    Keywords: macronutrient elements, micronutrient elements, Metribuzin, Pseudomonas
  • احسان کریمی، مصطفی شیرمردی*، مریم دهستانی اردکانی، مجتبی کریمی، جلال غلام نژاد

    کاربرد قارچ میکوریز و زغال زیستی می تواند با افزایش جذب آب و عناصر از منطقه ریشه باعث بهبود تولید محصول شوند. به منظور بررسی اثر زغال زیستی بقایای هرس هلو (صفر، دو و چهار درصد وزنی-وزنی) و قارچ میکوریز (عدم تلقیح و تلقیح با قارچ میکوریز) بر خصوصیات مرفوفیزیولوژیک و غلظت عناصر در اندام هوایی همیشه بهار (Calendula officinalis L.)آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. زغال زیستی تهیه شده از الک دو میلی متری عبور داده و با خاک مخلوط شد. کاربرد قارچ میکوریز به روش تماس مستقیم با ریشه گیاه انجام شد. پس از شش ماه، ویژگی های مرفوفیزیولوژیک و غلظت برخی عناصر ماکرو و میکرو در اندام هوایی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با کاربرد همزمان چهار درصد زغال زیستی و قارچ میکوریز، کلروفیل، قطر گل، ارتفاع گیاه، سطح برگ، قطر ساقه، وزن خشک گیاه و غلظت عناصر فسفر، پتاسیم، کلسیم و آهن نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش یافت. تیمار چهار درصد زغال زیستی و کاربرد همزمان چهار درصد زغال زیستی و قارچ میکوریز توانست غلظت روی را در اندام هوایی گیاه نسبت به شاهد به ترتیب 7/13 و 5/19 درصد افزایش دهد. کاربرد چهار درصد زغال زیستی منجر به افزایش معنی دار Mn نسبت به شاهد شد (3/91 در مقابل6/86 میلی گرم بر کیلوگرم برای شاهد)، در حالی که کاربرد دو درصد زغال زیستی تفاوت معنی داری نسبت به تیمار شاهد و چهار درصد زغال زیستی نشان نداد. نتایج تاثیر اضافه کردن زغال زیستی به خاک پس از دوره رشد گیاه نشان داد که با اضافه کردن چهار درصد زغال زیستی، پتاسیم قابل جذب، Ca، Mg و Mn نسبت به شاهد به ترتیب2/31، 4/71، 8/25 و 3/27 درصد افزایش یافت. به نظر می رسد کاربرد این مواد بتواند با بهبود فراهمی عناصر غذایی و شرایط رشد گیاه، باعث افزایش شاخص های رشدی گیاه شده و تولید محصول را تحت تاثیر قرار دهد.

    کلید واژگان: اصلاح کننده های آلی, تغذیه گیاه, زغال زیستی, کود زیستی, عناصر پر مصرف
    Ehsan Karimi, Mostafa Shirmardi *, Maryam Dehestani Ardakani, Mojtaba Karimi, Jalal Gholamnezhad

    Application of Mycorrhizal Fungi (MF) and biochar can increase water and nutrient uptake in the rooting zone and thus improve crop production. A factorial experiment with completely randomized design with three replications was conducted to investigate the effects of biochar (0, 2 and 4% w/w) and MF (non-inoculation and inoculation with MF) on the morphophysiological characteristics and concentration of elements in calendula (Calendula officinalis L.) in greenhouse condition. The biochar was passed through a sieve of 2 mm and mixed with soil. The application of mycorrhizal fungi was done by direct contact with the root of plant. After six months, the morphophysiological characteristics and the concentration of some macro and micro elements in shoot were measured. The results showed that with simultaneous application of 4% biochar and mycorrhizal fungi increased chlorophyll, flower diameter, plant height, leaf area, stem diameter, plant dry weight and concentration of P, K, Ca and Fe compared to control, significantly. Zn concentration increased in 4% biochar treatment and simultaneous use of 4% biochar and mycorrhizal fungui compared to the control significantly (13.7 and 19.5% respectively). The application of 4% biochar caused a significant increase in Mn concentration compared to the control (91.3 against 86.6 mg.kg-1), while the application of 2% biochar has not a significant difference with control and 4% biochar treatments. The results of the effect of adding biohar to soil after plant growth period showed that available K, Ca, Mg and Mn increased with addition of 4% biochar by 22.2, 18.2, 43.6 and 15.2%, respectively. However, 2% biochar treatment had no significant effect on these soil parameters compared to control. It seems that application of these materials can improve availability of nutrients and plant growth parameters by improving plant growth conditions and affect crop production.

    Keywords: Biochar, Biofertilizer, Organic amendments, Plant Nutrition, Macro elements
  • آسیه صفری، اکرم فاطمی*، محسن سعیدی، زهرا کلاه چی
    سابقه و هدف

    انگور یکی از مهمترین محصولات باغی در دنیا و ایران است که از نظر تازه خوری و مصارف دیگر دارای ارزش اقتصادی است. کمبود آب مهمترین عامل محدود کننده رشد درختان میوه در مناطق خشک و نیمه خشک است. استفاده از راهکارهای تغذیه ای همانند استفاده از کودهای مناسب می تواند سبب بهبود عملکرد گیاه در شرایط کم آبی باشد. این تحقیق به منظور بررسی کاربرد کودهای سولفات پتاسیم، کمپوست و بایوچار بر وضعیت تغذیه ای انگور و ویژگی های حاصلخیزی خاک در سال 1396-1397 در دانشگاه رازی شهر کرمانشاه (34 درجه و 19 دقیقه شمالی و 47 درجه و 7 دقیقه شرقی) انجام شد.

    مواد و روش ها

    این تحقیق در شرایط گلخانه ای به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با 4 تیمار کودی (شاهد، تیمارهای کودی ده گرم در گلدان سولفات پتاسیم، پنج درصد وزنی کمپوست و ده درصد وزنی بایوچار تهیه شده از سرشاخه های هرس شده درختان سیب) و 2 تیمار آبی (شاهد و تنش خشکی به ترتیب 80 و40 درصد ظرفیت زراعی) در 4 تکرار تا زمان بروز علایم تنش خشکی انجام شد.

    یافته ها

     نتایج تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که اثر متقابل تیمارهای تنش خشکی و کودی بر نیتروژن، منیزیم، آهن، روی و مس برگ انگور (P<0.01) معنی دار به دست آمد. نتایج تجزیه واریانس همچنین نشان داد که اثرات ساده تیمارهای کودی و تنش خشکی بر غلظت عناصر پر مصرف و کم مصرف برگ انگور معنی دار (P<0.01) به دست آمد. بیشترین غلظت نیتروژن برگ انگور درشرایط بدون تنش خشکی در تیمارهای کمپوست و سولفات پتاسیم مشاهده شد و در شرایط تنش خشکی بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود نداشت. در شرایط بدون تنش خشکی، بیشترین غلظت منیزیم برگ انگور در تیمارهای آلی و در شرایط تنش خشکی، کمترین غلظت منیزیم برگ انگور در تیمار بایوچار مشاهده شد. در شرایط با و بدون تنش خشکی، غلظت مس برگ انگور در تیمارهای آلی بیشتر از تیمار سولفات پتاسیم بود. در شرایط با و بدون تنش خشکی، بیشترین غلظت روی برگ انگور در تیمار سولفات پتاسیم به دست آمد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل تیمارهای کودی و تنش خشکی بر هیچ یک از ویژگی های خاک (به جز کلسیم خاک) معنی داری نشد. تنش خشکی سبب کاهش فسفر و منیزیم (P<0.05) و کلسیم (P<0.001) خاک شد. اثر تیمارهای کودی بر قابلیت هدایت الکتریکی، کربن آلی، نیتروژن، فسفر، پتاسیم و سدیم (P<0.01) و کلسیم و منیزیم خاک (P<0.001) معنی دار به دست آمد. سولفات پتاسیم و کمپوست سبب افزایش به ترتیب 53/8 و 52/60 درصدی و بایوچار سبب کاهش 73/3 درصدی سدیم قابل جذب خاک شدند.

    نتیجه گیری

    نتایج این تحقیق نشان داد که در شرایط تنش خشکی با کاربرد کمپوست و بایوچار در مقایسه با سولفات پتاسیم وضعیت تغذیه ای انگور به دلیل بهبود ویژگی های خاک بهتر بود. در شرایط تنش خشکی و کاربرد سولفات پتاسیم و کودهای آلی، بیشترین غلظت و جذب پتاسیم خاک و گیاه در تیمار بایوچار به دست آمد. در شرایط تنش خشکی جذب پتاسیم در تیمارهای سولفات پتاسیم، کمپوست و بایوچار به ترتیب 85/69، 21/36 و 97/178 درصد در مقایسه با عدم کاربرد کود افزایش یافت. به دلیل نقش پتاسیم در تنظیم روابط آبی گیاه و کاهش خسارت تنش خشکی، از بین تیمارهای کودی بررسی شده در این تحقیق کاربرد بایوچار به دلیل تخلخل، سطح ویژه و وجود میکرو و ماکروپورهای زیاد و در نتیجه ظرفیت نگهداشت آب بیشتر و ماندگاری طولانی مدت در خاک همچنین کاهش اثرات تخریبی سدیم خاک توصیه می شود.

    کلید واژگان: بایوچار, سولفات پتاسیم, کمپوست, عناصر پر مصرف, عناصر کم مصرف
    Asieh Safari, Mohsen Saiedi, Zahra Kolahchi
    Introduction

    Grapes are one of the most important garden products in the world as well as in Iran. The management of plant nutrition under water stress conditions is one of the important issues in the production of the plant. When the plant has adequate nutrition, it will result in higher resistance to environmental conditions. The use of organic and chemical fertilizers as amendments of the physical, chemical and biological properties of soil can be one of the strategies to reduce the adverse effects of drought stress.

    Materials and Methods

    In order to evaluate the effect of potassium sulfate, compost and biochar on some soil properties and grapes nutritional status under water stress conditions, a greenhouse experiment were carried out as a factorial experiment based on a block of randomized completely design with two factors and four replications. Water stress had two levels (40, 80 % FC) and fertilizers’ treatments included potassium sulfate (10 g pot-1), compost (5 % w/w) and biochar (10% w/w). The macro- and micro-elements’ contents of grapes’ leaf and soil properties included the macro and micro-elements, pH, EC, OC. were also measured.

    Results and Discussion

    The results showed that the interaction effect of water stress and fertilizers’ treatments was significant for nitrogen(N), magnesium (Mg), ferrous (Fe), zinc (Zn) and copper (Cu) concentrations of grapes’ leaves (P<0.01). ANOVA indicated that the simple effects of water stress and fertilizers’ application had a significant effect (P<0.01) on macro- and micro-elements’ concentrations of grapes’ leaf. The results also showed that under water stress conditions, the highest N concentration was observed for compost and potassium sulfate applications. Without water stress conditions, there was no significant difference between treatments. Under the water stress conditions, the highest concentration of Mg of grapes’ leaves was achieved with biochar application. While without water stress conditions, the lowest concentration of Mg was observed for biochar treatment. With and without water stress conditions, the concentration of Fe and Cu was higher for organic treatments compared to potassium sulfate application. With and without water stress conditions, the highest concentration of Zn was achieved for potassium sulfate application. The ANOVA results showed that the interaction effect of water stress and fertilizers’ treatments was not significant for soil properties except soil calcium. The water stress caused a significant decrease in soil phosphorus (P) and Mg (P<0.05) as well as calcium (Ca) (P<0.001). The effect of fertilizers’ treatments was significant on electrical conductivity, organic carbon, N, P, potassium (K), and sodium (Na) (P<0.01), Ca and Mg (P<0.001) concentrations of soil. The application of potassium sulfate and compost increased the Na concentration of soil as 8.53 and 60.52 percent, respectively. While the Na concentration of soil decreased as 3.73 percent with the biochar application.

    Conclusions

    Under water stress conditions, the application of compost and biochar in comparison with potassium sulfate enhanced the nutritional status of grapes because of the improvement of soil fertility status. The highest K concentration and uptake of grapes’ leaves and soil were observed with biochar application. Under water stress conditions, in comparison with no fertilizer application, K uptake increased as 69.85, 36.21 and 178.97 percent by potassium sulfate, compost and biochar applications, respectively. Since K is a critical element to regulate the water content of plant tissue and reduces the hazards of water stress, the application of compost and biochar is recommended for the improvement of plant resistance under water stress conditions. However, biochar is suggested due to properties such as highly porous structure, high specific surface area, higher water holding capacity of the soil, the long-term stability in the soil and the reduction of Na hazards in soil.

    Keywords: Biochar, compost, potassium sulfate, Macronutrients, Micronutrients
  • ادریس گویلی، سیدعلی اکبر موسوی *، علی اکبر کامگار حقیقی
    تولید موفقیت آمیز گیاهان مستلزم خاک مناسب و وجود مقدار کافی از عناصر غذایی و قابل استفاده گیاهان است.عناصر غذایی نه تنها باید به صورت ترکیباتی باشند که به سهولت مورد استفاده گیاهان قرار گیرند،بلکه تعادل بین مقدار آنها نیز حائز اهمیت است. مواد آلی و موادی که برای اصلاح خاک و یا مقابله با شرایط تنش استفاده می شوند می توانند بر غلظت عناصر غذایی در گیاه موثر باشند. بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی اثر سطوح بیوچار کود گاوی بر ترکیب شیمیایی گیاه اسفناج (رقم Viroflay) رشد یافته در شرایط تنش رطوبتی در یک خاک آهکی در شرایط گلخانه ای به صورت فاکتوریل ودرقالبطرحکاملاتصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار سطح بیوچار (صفر، 25/1%، 50/2% و 5 درصد وزنی) و سه سطح رطوبتی (ظرفیت مزرعه (بدون تنش)، 70% و 55 درصد ظرفیت مزرعه) بود. نتایج نشان داد که اعمال سطوح تنش رطوبتی سبب کاهش معنی دار جذب همه عناصر مورد مطالعه و افزایش غلظت عناصر سدیم، پتاسیم، فسفر و نیتروژن در اندام هوایی اسفناج شد. همچنین کاربرد 25/1 درصد بیوچار سبب افزایش منگنز، سدیم، پتاسیم، کاربرد 5/2 درصد بیوچار سبب افزایش فسفر، منیزیم، سدیم، پتاسیم و کاربرد 5 درصد بیوچار نیز سبب افزایش منگنز، نیتروژن، فسفر، منیزیم و سدیم در اندام هوایی اسفناج شد. به طورکلی، کاربرد بیوچار و سطوح رطوبتی خاک سبب تغییر ترکیب شیمیایی و غلظت و جذب عناصر (به ویژه عناصر پرمصرف) در اندام هوایی اسفناج شد. بنابراین در مواردی که به منظور کاهش اثرات تنش رطوبتی بر گیاه از بیوچار استفاده می شود بایستی به تغییرات احتمالی در ترکیب شیمیایی گیاه و غلظت عناصر نیز توجه شود و این موضوع در مدیریت حاصلخیزی خاک و تغذیه گیاه در مناطق خشک مد نظر قرار گیرد. بایستی توجه شود که اثر بیوچار بر ترکیب شیمیایی گیاه و همچنین ویژگی های خاک به نوع مواد اولیه مورد استفاده و شرایط تهیه بیوچار، نوع و رقم گیاه و شرایط خاک مورد مطالعه بستگی دارد بنابراین توصیه می شود به منظور دستیابی به نتایج وسیع تر و مطمئن تر، آزمایش در شرایط مزرعه برای گیاهان مختلف و با استفاده از بیوچار تولید شده از منابع متفاوت و در شرایط مختلف انجام شود.
    کلید واژگان: زغال زیستی, عناصر پر مصرف, عناصر کم مصرف, ظرفیت زراعی, تنش خشکی, وضعیت تغذیه
    E. Gavili, A. A. Moosavi *, A. A. Kamgar Haghighi
    Suitable soil and availability of adequate nutrient elements are necessary for successful plant production. Nutrient elements not only should be in readily available form but also their balance is important. Organic matter and soil amendments that are used in soil reclamation or for prevailing the stress conditions can influence the concentration of nutrient elements. Therefore, this research aimed to evaluate the effect of cattle manure biochar on the chemical composition of spinach (Virofly var.) grown at different water conditions of a calcareous soil by conducting a factorial greenhouse experiment arranged in a completely randomized design with three replications. Treatments consisted of four biochar levels (0, 1.25%, 2.5%, and 5% w/w) and three levels of water status (field capacity, FC (no stress), 0.70 FC, and 0.55 FC). Results indicated that water stress resulted in a significant decrease in the uptake of all studied nutrient elements and significant increase in shoot concentration of Na, K, P and N of spinach. Furthermore, application of 1.25% biochar increased Mn, Na, and K; application of 2.5% biochar increased P, Mg, Na, and K and application of 5% biochar also increased Mn, N, P, Mg, and Na concentration in the shoot of spinach. In general, application of biochar and water conditions resulted in significant changes in chemical composition and nutrient concentration and uptake (especially for macro nutrients) of spinach shoot. Therefore, in the cases that biochar is used for mitigating the adverse effects of water stress, probable changes in chemical composition and nutrient concentration of plants should be considered, and this issue must be considered in plant nutrition and soil fertility management in arid regions. It should be noticed that the influence of biochar on the chemical composition and also soil attributes depends on the source material and preparation conditions of biochar, the type and variety of plant, and the studied soil conditions. Therefore, to obtain the wider and more accurate results, it is recommended to conduct these types of researches for other plant species by applying different sources and conditions for preparing biochar under field conditions.
    Keywords: Macro nutrients, Micronutrients, Field capacity, Water stress, Nutritional status
  • الهه خزایی، عبدالامیر بستانی*، ناصر دواتگر
    خاک نقش مهمی را در چرخه بیوژئوشیمیایی به عنوان یک منبع مهم ذخیره عناصر ایفا می کند. از عوامل مهمی که در کشاورزی حائز اهمیت است نوع ویژگی های خاک، پراکنش و میزان تغییرات آن می باشد. در این مطالعه 600 نمونه خاک با فواصل تقریبی 100 متر در 100 متر از عمق 30-0 سانتی متری در 800 هکتار از اراضی شرکت کشت و صنعت شریف آباد قزوین جمع آوری شد. آنالیز آمار توصیفی و زمین آماری داده های جمع آوری شده، انجام شد. نتایج نشان داد دامنه تغییرات نیتروژن کل خاک در محدوده 82/0- 02/0% با میانگین 26/0 درصد، فسفر قابل استخراج با اولسن در محدودهmg/kg 07/93-58/9 با میانگین 21/36 میلی گرم بر کیلوگرم، پتاسیم قابل استخراج با استات آمونیوم در محدوده 1740-180 با میانگین 87/552 میلی گرم بر کیلوگرم و ظرفیت تبادل کاتیونی در محدوده 16/50-44/11 با میانگین 20/28 میلی اکی والان در 100 گرم خاک بود. بهترین مدل نیم تغییرنما برای تمام ویژگی های مورد مطالعه مدل نمائی بود. دامنه موثر برای نیتروژن، فسفر، پتاسیم و ظرفیت تبادل کاتیونی به ترتیب 510، 798، 567، 1476 متر بدست آمد. به منظور تهیه نقشه پهنه بندی صفات مورد مطالعه از تخمین گر کریجینگ استفاده شد. نتایج نشان داد وسعت نسبی مناطق برای عنصر نیتروژن کل در محدوده کمتر از 1/0% (صفر درصدمساحت)،برای 2/0-1/0N=%(5/3% مساحت)، 3/0-2/0N=% (3/74%) و بیشتر از 3/0 درصد(2/22%)بود. در مورد عنصر فسفر بر حسب میلی گرم در کیلو گرمدر محدوده کمتراز 12 (صفر درصد مساحت)،برای 24-12(8/7% مساحت)،36-24(4/48% مساحت) و بیشتر از 36 میلی گرم در کیلوگرم(8/43% مساحت)به دست آمد. عنصر پتاسیم در محدوده کمتر از 250 (صفر درصد مساحت)، 400-250(6/4%)، 600-400(72%) و بیشتر از 600 میلی گرم بر کیلوگرم(4/23%). در مورد ظرفیت تبادل کاتیونی کمتر از 10 (صفر درصد)، 20-10(1/13%)، 30-20(6/44%) و بیشتر از 30 میلی اکی والان در 100 گرم (3/42%) بود.
    کلید واژگان: عناصر پر مصرف, زمین آمار, مدل نمائی, پهنه بندی
    E. Khazaie, A. A. Bostani *, N. Davatgar
    Soil plays a crucial role in biogeochemical cycles as an important source and sink of nutrients. Soil properties, distribution, and changes are important factors in agriculture. In this study, 600 samples were collected at 100 x 100 m intervals from 0-30 cm depthin 800 hectares of agro-industrial land of Sharif Abad, in Qazvin. Analysis of classical statistics and geostatistical analysis were performed on the collected data. The results showed that changes in soil total nitrogen varied within a range of 0.02% to 0.82% with an average of 0.26%, while Olsen extractable phosphorus varied within a range of 9.58 to 93.07 mg/kg, with an average of 36.21 mg/kg. Changes in ammonium acetate extractable potassium varied within a range of 180 to 1740 mg/kg, with an average of 552.87 mg/kg. Also, cation exchange capacity varied within a range of 11.44 to 50.16 with an average of 28.20 meq/100 g soil. Exponential model was the best semivariogram model for all studied parameters. Effective ranges for N, P, K and cation exchange capacity were, respectively, 510 m, 798 m, 567 m and 1476 m. Kriging estimator was used to prepare zoning map of the studied traits. The results showed that the relative area of zones with less than 0.1% total nitrogen element was zero percent (0% of the total area), between 0.1-0.2% (3.5%); between 0.2-0.3% (74.3%), and for more than 0.3%, it was 22.2%. In addition, for elemental P, the extent of zones for less than 12 mg/kg was zero percent, between 12-24 mg/kg was 7.8%, between 24-36 mg/kg was 48.4%, and for values more than 36 mg/kg, the extent was 43.8%. In the case of elemental K, the extent of zones for less than 250 mg/kg was zero percent, from 250 to 400 mg/kg it was 4.6%, from 400 to 600 mg/kg the extent was 72%, and for values more than 600 mg/kg, it was 23.4%. Moreover, for cation exchange capacity less than 10 meq per 100 g soil, the extent of zones was zero percent, between 10 and 20 meq per 100 g soil, the extent was 13.1%, between 20 and 30 meq per 100 g soil, it was 44.6%, and for more than 30 meq per 100 g soil, the extent of zones was 42.3%.
    Keywords: Macronutrients, Geostatistics, Exponential model, zoning
  • احمد زارع فیض آبادی، مجتبی نوری حسینی
    به منظور بررسی تغییرات میزان کربن آلی، نیتروژن، فسفر، پتاسیم، روی، آهن، مس و منگنز باقیمانده در خاک، تحت شرایط تناوب های زراعی مختلف، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار از سال 1386 به مدت پنج سال متوالی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی جلگه رخ اجرا گردید. تیمارها شامل هشت تناوب زراعی: 1- کشت مداوم گندم 2-گندم- گندم- گندم- کلزا- گندم 3-گندم- چغندرقند- گندم- چغندرقند- گندم 4- گندم- سیب زمینی- گندم- سیب زمینی- گندم 5- گندم- سیب زمینی- گندم- کلزا- گندم 6- گندم- چغندرقند- گندم- سیب زمینی- گندم 7- گندم- ذرت- گندم- سیب زمینی- گندم 8- گندم- ذرت- گندم- چغندرقند- گندم بودند. نتایج نشان داد که تغییرات معنی داری در روند میزان کربن آلی خاک و باقیمانده عناصر غذایی در خاک وجود داشت به طوری که، میزان کربن آلی خاک بعد از دو سال افزایش، کاهش یافت و میزان نیتروژن باقیمانده در خاک افزایش نشان داد. میزان فسفر باقیمانده درخاک در شروع و پایان سال های آزمایش تابت باقی ماند، ولی پتاسیم باقیمانده درخاک در سال های پایانی کاهش یافت. تناوب های مختلف زراعی بر میزان کربن آلی خاک و باقیمانده فسفر، پتاسیم و روی خاک تاثیر معنی داری داشتند، اما بر باقیمانده نیتروژن، آهن، منگنز و مس موجود در خاک تاثیر معنی داری مشاهده نشد. در تناوب های تحت کشت مداوم گندم و گندم-کلزا، میزان کربن آلی و نیتروژن باقیمانده در خاک، در سطح بالاتری نسبت به تناوب های دیگر قرار داشت و کمترین میزان کربن آلی خاک و نیتروژن باقیمانده در خاک به تناوب های زراعی گندم همراه با ذرت و سیب زمینی اختصاص داشت. این در حالی است که در تناوب تحت کشت مداوم گندم و گندم-کلزا میزان فسفر باقیمانده خاک کمترین مقدار را نشان داد. بیشترین مقدار پتاسیم باقیمانده در خاک در تناوب تحت کشت گندم، سیب زمینی و کلزا مشاهده شد. در تناوب هایی که گندم و کلزا شرکت داشتند میزان کربن آلی، نیتروژن، پتاسیم و مس باقیمانده در خاک افزایش یافت و زمانی که سیب زمینی هم به تناوب فوق افزوده شد میزان منگنز باقیمانده در خاک افزایش یافت. بنابر این به نظر می رسد که این سه محصول از نظر افزایش عناصر غذایی در خاک منطقه و در شرایط اگرواکولوژی آن قابل توصیه می باشد.
    کلید واژگان: باقیمانده عناصر, عناصر پر مصرف, عناصر کم مصرف, مواد آلی, نظام زراعی
    A. Zare Feizabadi
    In order to study variations of organic carbon، nitrogen، phosphorous، potassium، iron، zinc، copper، and manganese available in soil in response to different wheat based rotations، an experiment was conducted for 5 years with completely randomized block design، with 8 treatments and 3 replications. Treatments were: T1- continuous wheat culture، T2- wheat، wheat، wheat، canola، wheat، T3- wheat، sugar beet، wheat، sugar beet، wheat،T4- wheat، potato، wheat، potato، wheat، T5- wheat، potato، wheat، canola، wheat، T6- wheat، sugar beet، wheat، potato، wheat، T7- wheat، corn، wheat، potato، wheat، T8- wheat، corn، wheat، sugar beet، wheat. Results showed that the amount of macronutrients in surface soil layer varied with rotation and number of years. The %OC and the residual macronutrients and micronutrients were affected significantly in 5 years: %OC was reduced، the residual N increased، the residual P remained constant، and the residual K decreased in 5 years. Also، the residual Fe and Zn increased while the amount of residual Mn decreased، but the residual Cu remained unchanged in 5 years. The amount of %OC and the residual macronutrients and micronutrients were affected significantly by different rotations. T1 rotation had the highest levels of %OC and the amount of residual N، Fe، and Zn and the lowest level of residual K. T2 rotation، too، had the highest %OC and residual N، but the lowest level of residual P، Zn، and Fe and the highest level of residual Mn and Cu. T3 rotation had the highest level of residual P. T4 rotation resulted in the lowest level of %OC and residual N. T5 rotation had the highest level of %OC and the residual N and K. T7 rotation resulted in the lowest level of %OC and residual N. T8 rotation had the highest level of residual P.
    Keywords: Residual nutrients, Macro nutrients Organic matter, Crop systems
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال