جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « بیزابولن » در نشریات گروه « باغبانی »

جنس Pimpinella با حدود 180-170 گونه در جهان، یکی از بزرگترین جنس های خانواده چتریان می باشد. براساس مطالعات فلور ایران، این جنس در فلات ایران، 25 گونه دارد که 22 گونه آن در ایران است و 6 گونه از آنها بومی هستند. گونه Pimpinella olivierioides Boiss. & Hausskn. در منطقه غرب و مرکز پراکنش دارد. هدف از انجام این تحقیق، تعیین ترکیب های شیمیایی موجود در اسانس گونه P. olivierioides می باشد.
اندام های گیاه P. olivieroides در مرحله گلدهی در اواخر تیر 1391 از منطقه نهاوند جمع آوری و پس از تفکیک در دمای محیط خشک و بعد به ذرات کوچک آسیاب شدند. نمونه ساقه و برگ، ریشه و گل آذین به تفکیک با روش تقطیر با آب اسانس گیری شدند. برای جداسازی و شناسایی ترکیب های اسانس از دستگاه های گاز کروماتوگرافی GC و گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) استفاده شد. بازده اسانس ساقه و برگ گیاه P. olivieroides (بر پایه وزنی-وزنی خشک شده) 0.09%، ریشه 0.52% و گل آذین 0.57% بود. بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه و برگ، ریشه و گل آذین به ترتیب جرماکرن D (36.5%، 21.9% و 11.1%) و بی سیکلوجرماکرن (7.5%، 15.9% و 4.4%) بودند. بتا-بیزابولن (24.9%) فقط در اسانس ریشه و ترانس-پینوکامفن (14.7%) و سیس-پینوکامفن (13.4%) دیگر ترکیب های شاخص اسانس ساقه و برگ بودند. نکته جالب توجه در مورد این اسانس ها، رنگ آنها بود که به ترتیب آبی روشن، آبی کاربنی و سبز چمنی بود. با مقایسه ترکیب های اصلی اسانس مشخص می شود که تنوع ترکیب ها در اسانس اندام های مختلف وجود دارد.

گونه Pimpinella aurea DC. یکی از فراوان ترین گونه های چند ساله جنس Pimpinella در ایران است و پراکندگی جغرافیایی آن در شمال غرب، غرب، مرکز، شمال شرق و جنوب شرق ایران می باشد. این گونه معطر و دارای اسانس بوده که اسانس آن دارای اثر ضدمیکروبی است. در این تحقیق، به منظور ارزیابی کمیت و کیفیت اسانس بذر گیاه P. aurea و همچنین مطالعه اثر احتمالی اندازه بذر بر میزان اسانس، بذرهای گیاه در سال 1389 از سه رویشگاه در استان تهران (توچال، وردآورد و لواسانات) جمع آوری شد و پس از خشک کردن در سایه، ابتدا با استفاده از الک هایی با مش 20، 25 و 30 از هم جدا شدند. از هر کدام از نمونه ها به صورت جداگانه به روش تقطیر با آب اسانس گیری بعمل آمد. میانگین بازده اسانس بذر منطقه توچال با مش های 20، 25 و 30 به ترتیب 01/4%، 20/3% و 12/1% بدست آمد. در نمونه منطقه وردآورد بازده اسانس با همان اندازه ها به ترتیب 69/5%، 20/3% و 94/1% بود و در نمونه منطقه لواسانات به همان ترتیب، بازده اسانس به ترتیب 21/3%، 70/2% و 85/1% بود. نتایج بیانگر این بود که با ریزتر شدن اندازه بذرها بازده اسانس کاهش چشمگیری یافت. برای شناسایی ترکیب های موجود در اسانس ها و تعیین درصد کمی آنها از دستگاه های گاز کروماتوگرافی (GC) و گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) استفاده شد. در اسانس بذرهای این گونه با اندازه های متفاوت، که از رویشگاه های مختلف جمع آوری شده بودند، ترکیب اصلی اسانس بتا-بیزابولن بود که مقدار آن بین 2/57% تا 6/83% متفاوت بود. ترکیب شاخص دیگر اپوکسی آلو-آرومادندرن بود که بین 9/3% تا 6/30% متغیر بود. نتایج نشان داد که اندازه بذرها تاثیر قابل ملاحظه ای بر کیفیت اسانس ندارد. همچنین اسانس بذرهای جمع آوری شده از منطقه وردآورد که دارای اقلیم گرم و خشک تری نسبت به دو منطقه دیگر بود، از کمیت و کیفیت بهتری برخوردار بود.