به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "رقم مقاوم" در نشریات گروه "زراعت"

تکرار جستجوی کلیدواژه «رقم مقاوم» در نشریات گروه «کشاورزی»
جستجوی رقم مقاوم در مقالات مجلات علمی
  • جمشید سلطانی ایدلیکی*، سید باقر محمودی، سعید دارابی، مسعود احمدی، عادل پدرام، پیمان نوروزی، اباذر رجبی، حسن ابراهیمی کولایی، سعید صادق زاده حمایتی، داریوش طالقانی، رحیم محمدیان، مژده کاکوئی نژاد، سعید واحدی، محسن آقایی زاده، الهام معاون
    چغندرقند یکی از میزبان های نماتد ریشه گرهی و ویروس عامل بیماری ریزومانیا است. استفاده از ارقام مقاوم، ساده ترین و کارآمدترین روش مدیریت بیماری های گیاهی به شمار می رود. در راستای تولید رقم مقاوم به بیماری ریزومانیا و نماتد ریشه گرهی در چغندرقند، دو جمعیت حامل ژن های مقاومت به دو بیماری شناسایی و انتخاب شدند. از جمعیت موردنظر تعداد 10 فامیل نیمه خواهری تهیه گردید که در تلاقی با سینگل کراس منوژرم 7112*SB36 منجر به تولید 10 هیبرید منوژرم شد. ارزیابی این هیبریدها از نظر صفات کمی و کیفی، منجر به انتخاب چهار هیبرید برتر (7112*SB36)*SB33-HSF-3(SBSI041)، (7112*SB36) *SB33-HSF-5(SBSI042) ،(7112*SB36)*SB33-HSF-6(SBSI043) و (7112*SB36)*SB33-HSF-8(SBSI044) شد. نتایج تجزیه مرکب داده ها و مقایسه این هیبریدها با یک شاهد مقاوم داخلی به ریزومانیا (رقم آریا) و دو شاهد مقاوم خارجی (کاستیل و رزیر) و یک شاهد حساس طی دو سال در شرایط آلوده به ریزومانیا در چهار منطقه (مشهد، شیراز، همدان و قزوین) نشان داد که هر چهار هیبرید نسبت به شاهد مقاوم داخلی برتری معنی داری داشتند. در میان هیبریدها، هیبرید (7112*SB36)*SB33-HSF-6(SBSI043) در آزمون تعیین ارزش زراعی ارقام داخلی جدید در هفت منطقه آلوده و غیر آلوده کشور، با متوسط عملکرد شکر سفید 79/8 تن در هکتار بعد از دو رقم شاهد خارجی به عنوان برترین هیبرید داخلی شناخته شد. این هیبرید دیپلوئید منوژرم، به عنوان اولین رقم با مقاومت دوگانه نسبت به ریزومانیا و نماتد ریشه گرهی، با نام تجاری "آسیا" به ثبت رسید و جهت کشت بهاره در مناطق مختلف کشور به خصوص مناطق آلوده به هر دو بیماری و همچنین صادرات به کشورهای آذربایجان، سوریه و مصر معرفی گردید.
    کلید واژگان: چغندرقند, ریزومانیا, نماتد ریشه گرهی, رقم مقاوم, فامیل نیمه خواهری, سینگل کراس منوژرم
    J. Soltani Idliki *, S. B. Mahmoudi, S. Darabi, M. Ahmadi, A. Pedram, P. Nourozi, A. Rajabi, H. Ebrahimi Koulaei, S. Sadeghzade Hemayati, D. Taleghani, R. Mohammadian, M. Kakuei Nezhad, S. Vahedi, M. Aghaeezadeh, E. Moaven
    Sugar beet is one of the root knot nematode (Meloidogyne spp.) hosts and destructive virus (Beet necrotic yellow vein virus, BNYVV) which is the cause of rhizomania disease. The use of resistant cultivars is the simplest and most efficient method of managing plant diseases. Based on this, to develop a cultivar resistant to rhizomania and root knot nematode in sugar beet, two populations carrying resistance genes to the above-mentioned diseases were identified and selected. From the target population, 10 half-sib families were developed and crossed with single cross monogerm 7112*SB36 and 10 monogerm hybrids were developed. Evaluation of hybrids in terms of quantitative and qualitative traits led to the selection of four superior hybrids including SBSI043, SBSI042, SBSI041 and SBSI044. Results of combined analysis of these hybrids with a domestic resistant control to rhizomania (Arya) and two foreign resistant controls (Castile and Rosier) and a susceptible cultivar for two years in a field infected to rhizomania in four regions (Mashhad, Shiraz, Hamadan and Qazvin) showed the complete superiority of all four hybrids compared with domestic resistant control. This hybrid was recognized as the best domestic hybrid in the test to determine the agricultural capacity of new domestic cultivars in seven infected and non-infected regions of the country, with an average sugar yield of 8.79 tons per hectare after two foreign controls. The new hybrid SBSI043 is the first cultivar with double-resistant (rhizomania and root knot nematode) named "Asia" and was introduced to growers for spring cultivation in different regions of my country, especially the regions infected to both diseases and exports to Azerbaijan, Syria and Egypt countries.
    Keywords: Sugar Beet, Rhizomania Disease, Root-Knot Nematode, Resistant Cultivar, Half-Sib Family, Monogerm Single-Cross
  • نیما یداللهی فارسانی، مجتبی کریمی*، محمود رضا تدین، محمد رفیعی الحسینی

    به منظور ارزیابی اثر کود های زیستی بر رنگیزه های فتوسنتزی، عملکرد، اجزای عملکرد و محتوای پروتئین دانه دو رقم نخود فرنگی  (Pisum sativum L.) تحت سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهرستان فارسان، در سال زراعی 1400 انجام شد. عامل اصلی شامل تیمار های آبیاری در سه سطح (آبیاری پس از50 (I1)، 75 (I2) و 100 (I3) میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A)، عامل فرعی شامل منابع مختلف کود زیستی در چهار سطح (شاهد بدون کود، کود زیستی نیتروژن (ازتوبارور1)، کود زیستی فسفر (فسفات بارور-2) و کود زیستی نیتروژن + فسفر) و عامل فرعی فرعی شامل ارقام مختلف نخود فرنگی در دو سطح (رقم ولف هلندی و رقم مجارستانی) بود. نتایج نشان داد که در رقم مجارستانی تنش خشکی ملایم، محتوای کلروفیلa و b برگ را افزایش داد ولی تنش خشکی شدید آن ها را کاهش داد. در رقم ولف هلندی هر دو سطح تنش خشکی ملایم و شدید میزان کلروفیل a و b را کاهش داد. در هر دو رقم تنش خشکی ملایم محتوای کاروتنوئید ها را افزایش داد ولی با شدت یافتن تنش خشکی از میزان کاروتنوئید ها کاسته شد. کود های زیستی به ویژه در شرایط تنش خشکی در بهبود محتوای کلروفیل a، b و کاروتنوئید ها موثر بودند. تنش خشکی عملکرد و اجزای عملکرد دانه را در هر دو رقم مورد بررسی کاهش داد ولی استفاده از کود های زیستی سبب تعدیل اثر کم آبی شد. براساس نتایج به دست آمده، بیشترین عملکرد دانه مربوط به رقم مجارستانی در شرایط آبیاری کامل (I1) و کاربرد کود زیستی نیتروژن بود. تحت شرایط تنش خشکی ملایم و شدید (I2 و I3)، نیز بیشترین عملکرد دانه به ترتیب با به کاربردن کود زیستی فسفر و تیمار تلفیقی نیتروژن + فسفر و از رقم مجارستانی به دست آمد. رقم مجارستانی در مقایسه با رقم ولف هلندی تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و عملکرد دانه بیشتری در هردو شرایط تنش و نرمال داشت، ولی وزن هزار دانه رقم ولف هلندی بیشتر بود. بنابراین، در مجموع رقم مجارستانی به ویژه در شرایط تنش خشکی کارآمدتر مشاهده شد. محتوای پروتئین دانه تحت تاثیر رقم قرار نگرفت. بیشترین درصد پروتئین دانه مربوط به تیمار آبیاری I2 و کود زیستی نیتروژن + فسفر بود. در مجموع از آنجایی که بیشتر مناطق کشور، به ویژه در سال های اخیر با تنش خشکی مواجه هستند، انتخاب ارقام مقاوم تر در برابر کم آبی و کاربرد کود های زیستی جهت کاستن از آثار سوء تنش خشکی مفید به نظر می رسند.

    کلید واژگان: تنش خشکی, رقم مقاوم, کلروفیل, وزن هزار دانه
    N. Yadollahi Farsani, M. Karimi*, M. R. Tadayon, M. Rafieiolhossaini

    In order to study the effects of nitrogen and phosphorus biofertilizers on photosynthetic pigments, grain yield, yield components and grain protein content of two pea (Pisum sativum L.) varieties under different irrigation regimes; a split-split plot experiment was conducted based on a randomized complete block design with three replications at a field in Farsan, southwestern Iran, in 2021. The main plots were allocated to irrigation treatments including: irrigation after 50, 75 and 100 mm (I1, I2 and I3, respectively) cumulative evaporation from class A evaporation pan and the sub plots were allocated to different sources of biofertilizers treatments including: control (no biofertilizer application), Azotobarvar-1(nitrogen), Phosphatebarvar-2 (phosphorus) and Azotobarvar-1 + Phosphatebarvar-2 (nitrogen + phosphorus). Sub-sub plots were allocated to two varieties of peas (Majarestani and Wolfholland). Results showed that in Majarestani variety mild drought stress increased chlorophyll a and b contents, but severe drought stress decreased them. In Wolfholland variety, both mild and severe drought stress decreased chlorophyll a and b contents. In both varieties, mild drought stress increased carotenoid contents, but severe drought stress decreased them. Biofertilizers were effective in improving chlorophyll a, b and carotenoid contents, particularly under drought stress conditions. The drought stress reduced the grain yield and yield components of both pea varieties but application of biofertilizers moderated the effects of drought stress. The highest value of grain yield was obtained from the Majarestani variety when grown under full irrigation conditions (I1) and nitrogen biofertilizer application. Under the mild and severe drought stress (I2 and I3), the highest value of grain yield was obtained from Majarestani variety in the presence of phosphorus and nitrogen + phosphorus biofertilizer application, respectively. Majarestani variety outranked the Wolfholland in terms of  pods/plant, grain/pod and grain yield under both stress and normal conditions, but the latter variety indicated a greater 1000-grain weight. Therefore, Majarestani variety is a more suitable cultivar, particularly under drought stress conditions. Grain protein percentage was not affected by variety. The highest percentage of grain protein content was achieved with I2 irrigation and nitrogen + phosphorus biofertilizer treatments, averaged over the examined varieties. To conclude, given the prevalence of water scarcity in the semi-arid regions of Iran’s type, further examinations of more drought resistant varieties such as Majarestani and application of biofertilizers may prove suitable for reducing the adverse effects of drought stress.

    Keywords: 1000 - grain weight, Chlorophyll, Drought stress, Resistant variety
  • رحیم احمدوند*، حجت الله جوانمرد طوسی، احمد موسی پور گرجی

    این پژوهش به منظور غربالگری برخی ژنوتیپ های سیب زمینی شامل 35 رقم تجاری در ایران و 24 کلون امیدبخش حاصل از برنامه های به نژادی، نسبت به ویروس X سیب زمینی (Potato virus X = PVX) با استفاده از آزمون های بیولوژیکی و نشانگرهای مولکولی انجام شد. برای این منظور، ابتدا جدایه ویروسی روی گیاه محک گل تکمه ای مایه زنی و خالص سازی بیولوژیک و سپس با مایه زنی روی گیاه توتون، تکثیر و در محیط کشت بافت نگهداری گردید. برای ارزیابی واکنش ژنوتیپ ها نسبت به این ویروس از روش استاندارد مرکز بین المللی سیب زمینی(CIP) شامل مایه زنی مکانیکی و پیوند استفاده شد. ابتدا سه گیاهچه سیب زمینی از هر ژنوتیپ به صورت مکانیکی در شرایط گلخانه ای توسط عصاره آلوده به ویروس مایه زنی شد و ژنوتیپ ها براساس نتایج آزمون DAS-ELISA در دو گروه مقاوم و حساس قرار گرفتند. به منظور تعیین نوع مقاومت ژنوتیپ های مقاوم بر روی گیاهان گوجه فرنگی آلوده به PVX در سه تکرار پیوند و آلودگی آنها توسط آزمون الایزا بررسی شد. نتایج حاصل از هر دو آزمایش مایه زنی مکانیکی و پیوند نشان داد که 12 رقم تجاری و 11 کلون امیدبخش سیب زمینی دارای مقاومت از نوع بسیار بالا (Extreme Resistance, ER) و 9 رقم تجاری و یک کلون امیدبخش دارای مقاومت از نوع فوق حساسیت (Hypersensitive Reaction, HR) نسبت به PVX بودند. سایر ژنوتیپ ها شامل 14 رقم تجاری و 12 کلون امیدبخش در حداقل یکی از تکرارها به PVX آلوده شدند و به عنوان حساس شناسایی گردیدند. غربالگری برای ژن های مقاومت Rx1 و Rx2 نیز توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) به ترتیب با استفاده از نشانگرهای اختصاصی 5RX1 و106RX2 در ژنوتیپ های با مقاومت ER انجام شد. نتایج بررسی های مولکولی نیز نشان داد که 13 ژنوتیپ سیب زمینی دارای ژن مقاومت Rx1 و هفت ژنوتیپ دارای ژن مقاومت Rx2 بودند و در ژنوتیپ های با مقاومت HR و حساس هیچیک از این ژن ها ردیابی نشد و با نتایج آزمایش های گلخانه ای و سرولوژیکی مطابقت داشت. با توجه به نتایج این پژوهش از ژنوتیپ های با مقاومت ER به ویروس و دارای ژن Rx1 و یا Rx2 می توان در برنامه های به نژادی به عنوان والد مقاوم برای تولید ارقام سیب زمینی با صفات مطلوب زراعی و مقاوم نسبت به PVX استفاده کرد.

    کلید واژگان: زمینی, مقاومت فوق حساسیت, مقاومت بسیار بالا, نشانگر مولکولی, رقم مقاوم
    R. Ahamadvand *, H. Javanmard Tousi, A. Mousa Pour Gorji

    This study was performed to screen 35 commercial potato cultivars and 24 promising clones for resistance to Potato virus X (PVX) using biological and molecular marker assays. To purify and propagate the virus, infected potato samples were inoculated on common globe amaranth (Gompherena globose) and then on tobacco and maintained under in vitro conditions. The reaction of genotypes to PVX were evaluated based on International Potato Centre (CIP) standard method by mechanical inoculation and grafting under the greenhouse conditions. In mechanical experiment, three plants of each genotype were inoculated and the resistant genotypes were identified based on virus detection by ELISA. To determine the type of resistance, the resistant genotypes were grafted on tomato cv. Rutgers plants infected with PVX in three replications, and their infection by virus was examined using DAS-ELISA, 21 days post inoculation. The results of both experiments showed that 12 commercial potato cultivars and 11 promising clones were extremely resistance (ER) to PVX. Moreover, nine commercial potato cultivars and one promising clone showed hypersensitive resistance (HR) reaction. Twenty-six genotypes showed infection to PVX, at least in one replication, and considered as susceptible to the virus. In addition, resistance genes, Rx1 and Rx2, were successfully amplified in resistant genotypes using specific primers 5RX1 and 106RX2, respectively. However, no PCR product could be detected in the PVX susceptible and HR genotypes which were in accordance with the results of biological assays. Finally, Rx1 and Rx2 genes were detected in 13 and seven potato genotypes, respectively. It was concluded that genotypes carrying Rx1 and Rx2 genes can be used in potato breeding programs to develop new potato cultivars with desirable agronomic characteristics and resistance to PVX.

    Keywords: Potato, extreme resistance, hypersensitive resistance, molecular marker, resistant cultivar
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال