به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « molasses » در نشریات گروه « علوم دام »

تکرار جستجوی کلیدواژه «molasses» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • فاطمه عرب، جواد بیات*، فرزاد قنبری، اشور محمد قره باش، علی نخزری مقدم
    سابقه و هدف

    منابع تامین کننده پروتیین، پرهزینه ترین بخش خوراک دام را تشکیل می دهند و سالانه مقدار زیادی از این منابع جهت استفاده در صنعت دامپروری از خارج وارد کشور می شود. یکی از اقدامات مهم در کاهش هزینه خوراک، استفاده بهینه از منابع موجود و شناخت مواد غذایی جدید و بکارگیری آن در جیره دام است. از طرفی سالانه حجم عظیمی از بقایای محصولات کشاورزی حاصل می شود که می توان از آنها در تغذیه دام استفاده نمود. استفاده بهینه از فرآورده های فرعی کشاورزی و کارخانجات بوجاری و صنایع تبدیلی در تغذیه نشخوارکنندگان، از جنبه های اقتصادی و زیست محیطی حایز اهمیت می باشد. نخود سبز یا نخودفرنگی (Pisum sativum) از خانواده نخود که محصول آب و هوای معتدل و سرد بوده و در اکثر قسمت های جهان با هدف تولید دانه سبز کشت می شود اما ضایعات آن پس از برداشت غلاف های حاوی دانه، به عنوان خوراک حجیم مرغوب می تواند مورد استفاده نشخوارکننده قرار گیرد. فرآورده فرعی بعد برداشت نخود فرنگی (نخود سبز) که به صورت دستی قابل استحصال و تفکیک بوده بخش های ساقه، برگها و غلاف عاری از دانه سبز می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر استفاده از افزودنی های اسید آلی، آنزیمی و ملاس بر ترکیب شیمیایی، پارامترهای تولید گاز و قابلیت هضم سیلاژ علوفه نخود فرنگی بود.

    مواد و روش ها

    علوفه نخودفرنگی در مرحله خمیری برداشت و توسط چاپر به قطعات حدود 3-2 سانتی متر خرد شد. علوفه های برداشت شده نخودفرنگی در سه تکرار در کیسه های نایلونی به صورت دستی فشرده و سیلو شدند. سیلوهای پر شده در دمای اتاق نگهداری و برای مدت 45 روز سیلو شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) نخودفرنگی بدون هیچ گونه افزودنی (شاهد) ، 2) نخودفرنگی + آنزیم (فیبرولیتیک 2گرم به ازای کیلوگرم ماده خشک)، 3) نخودفرنگی + افزودنی اسید آلی (2%)، 4) نخود فرنگی + ملاس (8%) و 5) نخودفرنگی + آنزیم+ ملاس بودند. افزودنی ها در آب دیونیزه حل و با اسپری دستی به روی علوفه اسپری شدند. بعد از سپری شدن زمان معین، سیلوها باز و نمونه ها با هم مخلوط و در دمای 60 درجه سانتی گراد در آون برای 48 ساعت خشک شدند. ترکیب شیمایی نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد. به منظور برآورد فراسنجه های تولید گاز از آزمون تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی از روش کشت بسته استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که بین تیمارهای آزمایشی از نظر الیاف نامحلول در شوینده خنثی، پروتیین خام و pH اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0<p). تیمار دارای افزودنی آنزیمی دارای پایین ترین مقدار الیاف نامحلول در شوینده خنثی (50/46 درصد ماده خشک) بود. تیمارهای دارای ملاس از pH پایین تری (94/3) در مقایسه با سایر تیمارها برخوردار بودند. از نظر پایداری هوازی، تیمار دارای اسید آلی بیشترین تاثیر را در بین تیمارها داشت. بین تیمارهای آزمایشی از نظر پتانسیل تولید گاز و فراسنجه های تخمیری اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0<p). بالاترین و پایین ترین مقدار پتانسیل تولید گاز مربوط به تیمار دارای افزودنی ملاس و آنزیم بود (به ترتیب 1/199 و 3/183 میلی گرم به ازاء گرم ماده خشک). بین تیمارهای آزمایشی از نظر قابلیت هضم ماده خشک و عامل تفکیک اختلاف معنی درای وجود داشت (05/0<p). در بین افزودنی ها آنزیم کمترین تاثیر را برقابلیت هضم ماده خشک (9/38 درصد) و افزودنی ملاس کمترین تاثیر را بر قابلیت هضم ماده آلی داشت (42/4 درصد).

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که در بین افزودنی ها، استفاده از افزودنی های سیلویی ملاس و ملاس + آنزیم باعث بهبود ارزش تغذیه ای سیلاژ در مقایسه با سایر گردید. علوفه نخودفرنگی با داشتن مقدار پروتیین خام همانند علوفه ذرت و نیز خصوصیات سیلویی مناسب، دارای پتانسیل سیلو شدن بوده و می تواند در تغذیه دام مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: افزودنی های مختلف, ترکیب شیمیایی, تولید گاز, قابلیت هضم برون تنی, سیلاژ نخودفرنگی}
    Fatemeh Arab, Javad Bayatkouhsar *, Farzad Ghanbari, Ashoor-Mohammad Gharehbash, Ali Nakhzari- Moghadam
    Background and Objectives

    Sources of protein are the most expensive part of animal feed, and every year a large amount of these sources are imported from abroad for use in animal husbandry industry. One of the important steps in reducing the cost of feed is the optimal use of available resources and the recognition of new foods and their use in animal rations. On the other hand, every year, a huge amount of agricultural product residues are obtained, which can be used in animal nutrition. Optimum use of agricultural by-products and processing industries in feeding ruminants is important from economic and environmental aspects. Pea (Pisum sativum L.) is a cool-season crop and one of the most important legumes, in the temperate climatic regions and it has been widely consumed as a legume or vegetable throughout the world for the purpose of both human nutrition and animal nutrition. Peas are cultivated with the aim of producing green seeds, but after harvesting the pods containing seeds, its waste can be used by ruminants as high-quality bulk feed. The by-product after the harvesting of chickpeas (green chickpeas) which can be extracted and separated manually is the parts of the stem, leaves and pods that are free of green seeds. This research was conducted in order to investigate the effect using organic acid (acetic acid) and fibrinolytic enzyme and molasses on chemical composition, fermentation characteristic, gas production and digestibility parameters of pea silage.

    Materials and Methods

    Whole crop pea silage was harvested and chopped with a conventional forage harvester under farm condition to length of 2-3 cm. Representative of pea forage sample was packed manually, in triplicate into plastic bags. The filled silos were stored at ambient temperature and allowed to ensile for 45 days. The following treatments were applied to the forage samples: 1) pea forage without any additives (control), 2) control + fibrinolytic enzyme(2 grams per kg of dry matter), 3) control + organic acid(2%), 4) control + molasses(8%) and 5) control + (fibrinolytic enzyme+ molasses). Additives diluted in deionized water and applied with a hand held sprayer while forage samples were stirred manually. A similar quantity of deionized water was sprayed on the control forage. After designated ensiling times, silos were opened and the ensiled forage was mixed thoroughly and then were dried at a 60°C in oven for 48 h and then ground to pass through a 2 mm screen for later analysis.

    Results

    Results showed that there were significant differences among treatments on NDF, CP and pH (P>0.05). Enzyme treated silages had lowest NDF content (46.50%) compared with other treatments (P<0.05). The lowest pH was related to treatment containing molasses. silage treated with organic acid improved aerobic stability, significantly. There were significant differences among treatments on gas production parameters(P<0.05) and molasses and enzyme treated pea silage had highest and lowest gas production potential than others (199.1 and 183.3 ml/g DM, respectively). Results showed that there were no significant differences among treatments on DMD and partitioning factor (P>0.05). Organic acid treated silages had lowest effect on DMD and OMD compared with other treatments (P<0.05).

    Conclusion

    Overall, results showed that using molasses and molasses + enzyme as additive can be improwed nutritive value of pea silage better than others. Anyway, green pea forage according to the appropriate level of crude protein similar to corn forage and its silage characteristics, has the potential of silage and can be used in livestock feeding.

    Keywords: Green Pea silage, Gas production parameters, Enzyme, Molasses}
  • مسلم زمانی، حسین جهانی عزیزآبادی*، عثمان عزیزی، صمد مزارعی

    سابقه و هدف:

     برای دستیابی به حداکثر تولید پروتیین میکروبی و بازده استفاده از پروتیین خوراک، فراهمی همزمان منابع کربوهیدرات و نیتروژن قابل تجزیه در شکمبه برای میکروارگانیسم های شکمبه امری ضروری است. هنگام استفاده از اوره به دلیل نرخ تجزیه پذیری شکمبه ای بسیار بالای آن برای دستیابی به حداکثر راندمان استفاده از مواد مغذی، تولید پروتیین میکروبی و بازده تخمیر باید از منابع کربوهیدراتی سریع التخمیر مانند قندهای محلول استفاده کرد. از طرفی، با توجه به نرخ آزادسازی کندتر نیتروژن در اوره آهسته رهش در مقایسه با اوره به نظر می رسد که نوع منبع کربوهیدراتی و نرخ تجزیه آن در هنگام استفاده از اوره آهسته رهش در تغذیه گاوهای شیرده باید مورد توجه قرار گیرد زیرا می تواند بر بازده استفاده از نیتروژن در شکمبه موثر باشد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثر نوع منبع کربوهیدراتی بر عملکرد گاوهای شیرده هلشتاین تغذیه شده با جیره حاوی اوره آهسته رهش بود.

    مواد و روش ها

    این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت تکرار در زمان در سه دوره 21 روزه با استفاده از 9 راس گاو شیرده هلشتاین (با میانگین وزن 50±650، شیر تولیدی 5/0±33 کیلو گرم و میانگین روزهای شیردهی25± 100 روز) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه حاوی نیتروزا (منبع اوره آهسته رهش، به عنوان شاهد)، 2- جیره پایه به علاوه 7/2 درصد ملاس به عنوان جایگزین دانه ذرت و 3- جیره پایه به علاوه 7/2 درصد دانه جو به عنوان جایگزین دانه ذرت بود. برای اندازه گیری فراسنجه های تخمیر شکمبه ، در روز 21 هر دوره چهار ساعت پس از خوراک صبحگاهی از گاوها مایع شکمبه گرفته شد. قابلیت هضم ظاهری با استفاده از مارکر خاکستر نامحلول در اسید اندازه گیری شد. میزان شیر تولیدی به صورت روزانه ثبت و از شیر تولیدی هر دام در هر وعده برای اندازه گیری ترکیب شیر نمونه برداری شد. به منظور تعیین غلظت آلبومین، گلوکز، پروتیین کل، کلسترول، تری گلیسرید و نیتروژن اوره ای سرم خون در روز 21 هر دوره 4 ساعت پس از خوراک صبحگاهی از سیاهرگ دمی هر دام نمونه خون گرفته شد.

    یافته ها

    نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن ملاس و یا جو به عنوان جایگزین بخشی از دانه ذرت، تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک و مواد مغذی (غیر از ماده آلی) نداشت. نسبت به تیمار شاهد جایگزین کردن ذرت با ملاس در جیره حاوی اوره آهسته رهش سبب افزایش میزان ماده آلی مصرفی شد (01/0>P). نتایج مقایسات مستقل نشان داد که افزودن ملاس و افزایش دانه جو در مقایسه با تیمار شاهد سبب کاهش مصرف الیاف نامحلول در شوینده اسیدی گردید، اما این کاهش در تیمار جو کمتر از تیمار ملاس بود (02/0>P). تیمارها اثر معنی داری بر قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و مواد مغذی، pH مایع شکمبه ، غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی پروپیونات، بوتیرات، استات، والرات، ایزووالرات، نسبت استات به پروپیونات و نسبت اسیدهای چرب گلوکوژنیک به اسیدهای چرب غیر گلوکوژنیک نداشتند. تولید و ترکیب شیر به صورت معنی دار تحت تاثیر منبع کربوهیدرات اضافه شده قرار نگرفت. میزان تولید شیر گروه تغذیه شده با تیمار ملاس و یا جو بالاتر از شاهد بود. همچنین غلظت آلبومین، گلوکز و نیتروژن اوره ای خون به طور معنی داری تحت تاثیر نوع منبع کربوهیدراتی قرار نگرفت. نسبت به گروه شاهد، افزودن ملاس سبب افزایش معنی دار غلظت پروتیین کل سرم شد (05/0>P). محاسبه اقتصادی نشان داد افزودن ملاس و یا دانه جو در جیره های حاوی اوره آهسته رهش منجر به افزایش درآمد خالص گردید.

    نتیجه گیری

    نتایج پژوهش حاضر نشان داد که افزودن منابع کربوهیدراتی سریع التجزیه تر از نشاسته ذرت (جو و ملاس) به جیره های حاوی اوره آهسته رهش (نیتروزا®) در تغذیه گاوهای شیرده می تواند منجر به بهبود بازده استفاده از مواد مغذی و افزایش درآمد دامدار شود.

    کلید واژگان: اوره آهسته رهش, گاو شیرده, ملاس, منبع کربوهیدراتی}
    Moslem Zamani, Osman Azizi, Samad Mazarei
    Background and objectives

    To achieve maximum microbial protein production and efficiency of feed protein utilization, the simultaneous availability of rumen degradability carbohydrate and nitrogen sources for ruminal microorganisms is essential. When using urea, due to its very high ruminal degradability rate, highly fermentable carbohydrate sources such as soluble sugars should be used to achieve maximum efficiency of nutrients utilization, microbial protein production and fermentation. On the other hand, considering the rate of nitrogen release in slow-release urea compared to urea, it seems that the type of carbohydrate source and its degradation rate should be considered when using this product in the diet of lactating cows, because it can affect the efficiency of nitrogen utilization in the rumen. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of carbohydrate source type on the performance of Holstein lactating cows fed a diet containing slow-release urea.

    Materials and Methods

    This experiment was performed in the 3 periods in a completely randomized design as repeated measurement using 9 Holstein lactating cows (average weight: 650± 50 kg, milk production: 33± 0.5 kg and DIM: 100± 25 days) in three 21-day periods. Experimental treatments were; 1. basal diet include Nitroza® (a source for slow- release urea, as control); 2. basal diet plus 2.7 % molasses as a replacement for corn grain and 3. basal diet plus 2.7% barley grain as a replacement for corn grain. To measure ruminal fermentation parameters, on the day 21 of each period, four hours after the morning meal, ruminal fluid was collected. Apparent digestibility of nutrients were measured by acid insoluble ash as internal marker. The milk production was recorded daily and on the day 20 of each period, milk produced from each animal was sampled at each meal to measure the milk composition. To determine the concentration of serum albumin, glucose, total protein, cholesterol, triglyceride and urea nitrogen concentration on day 21 of each period, 4 hours after the morning meal, blood samples were taken from the tail vein of each animal.

    Results

    The results of the present study showed that the addition of molasses and or barley grain as a replacement for a part of corn grain had no significant effect on feed and nutrient intake (except for organic matter). Compared to the control group, replacing corn with molasses in a diet containing slow-release urea increased the amount of organic matter intake (P< 0.01). The results of independent comparisons showed that the addition of molasses compared with control and barley treatment reduced ADF intake, but increasing the amount of barley in the diet resulted an increase in the ADF intake (P< 0.02). Treatments had no significant effect on apparent digestibility of nutrients, ruminal fluid pH, total concentration of volatile fatty acids, molar ratio of propionate, butyrate, acetate, valerate, isovalerate, and acetate: propionate ratio and glycogenic:non-glycogenic fatty acids. Treatments had no significant effect on milk production and composition. Although, milk production in the cows fed diet containing molasses and barley grain was higher than that of control group. The serum concentration of albumin, glucose and urea nitrogen in was not significantly affected by the type of carbohydrate source. Compared to the control group, the addition of molasses caused a significant increase in serum total protein concentration (P <0.05). Economic calculations showed that the addition of molasses or barley grain to diets containing slow release urea increased net income.

    Conclusion

    The results of the present study demonstrated that the addition of carbohydrate sources with degradability higher than corn grain in dairy cow diets include slow release urea (Nitroza®) can improve nutrients utilization efficiency and increase farmer income.

    Keywords: Carbohydrate source, lactating cow, Molasses, slow-release urea}
  • محمدرضا مشایخی، محسن ساری*، نعیم عرفانی مجد، مرتضی رضایی

    هدف از انجام این آزمایش بررسی اثرات اوره آهسته رهش (با نام تجاری نیتروزا) در مقایسه با اوره معمولی، با یا بدون افزودن ملاس، بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خونی بره های پرواری بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار شامل کنترل، دو منبع نیتروژن غیر پروتیینی اوره معمولی (6/1 درصد) و اوره آهسته رهش (8/1 درصد) با یا بدون ملاس (صفر و 20 درصد) و 7 تکرار با استفاده از 35 راس بره نر عربی، به مدت 105 روز انجام شد. جایگزینی اوره معمولی با اوره آهسته رهش و نیز افزودن ملاس به جیر ه، در مقایسه با گروه کنترل، موجب ایجاد تغییر در افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، وزن نهایی پروار، صفات و وزن قطعات لاشه، فراسنجه های رنگ سنجی گوشت و قابلیت هضم مواد مغذی نشد. در جیره های حاوی اوره غلظت پروپیونات و نیتروژن آمونیاکی شکمبه، نسبت به جیره کنترل، بالاتر بود. افزودن ملاس به جیره موجب افزایش غلظت بوتیرات و کل اسیدهای چرب فرار شکمبه نسبت به جیره کنترل شد. در تیمار کنترل، pH شکمبه نسبت به تیمار های حاوی منابع نیتروژن غیر پروتیینی پایین تر بود. همراه شدن ملاس با اوره، باعث کاهش نیتروژن اوره ای خون شد. در کل نتایج آزمایش نشان داد که اگرچه جایگزینی اوره معمولی با اوره آهسته رهش و نیز همراه شدن ملاس با آن، در جیره های پرکنسانتره برخی فراسنجه های تخمیری شکمبه و متابولیت های خونی را تحت تاثیر قرار داد ولی این تغییرات به اندازه ای نبود که بتواند بهبودی در عملکرد پروار و قابلیت هضم مواد مغذی ایجاد نماید.

    کلید واژگان: اوره آهسته رهش, تخمیر شکمبه, عملکرد پروار, قابلیت هضم, ملاس}
    Mohammadreza Mashayekhi, Mohsen Sari*, Naeim Erfani majd, Morteza Rezaei
    Introduction

    One of the limitations of conventional urea usage in ruminant diet is rapid hydrolysis and increase in ruminal ammonia concentration and its lack of synchrony with carbohydrate degradation and microbial growth in the rumen. An alternative strategy is continuous supply of nitrogen using slow release urea (SRU) and gradual release of ammonia in the rumen. Sugar-containing liquid feeds can increase the energy density of the diet, stimulate dry matter intake (DMI), and serve as carriers for fat, non-protein nitrogen (NPN), and other ingredients. Sugars can change the ruminal fermentation pattern, typically decreasing ruminal NH3 concentration and increasing ruminal butyrate concentration. The purpose of this study was to investigate the effects of SRU in comparison with conventional urea, with or without the addition of molasses on the growth performance and rumen fermentation of fattening lambs.

    Materials and Methods

    The experiment was conducted in a completely randomized design with 5 treatments including control, two sources of non-protein nitrogen (conventional urea and SRU) with or without molasses (0 and 20 % of ration DM) and 7 replicates using 35 Arabian lambs. Forage to concentrate ratio was 30 to 70. The length of the fattening period was 105 days, including 15 days for adaptation and 90 days of data collection. At the beginning of the main period of fattening and then once a month, weighing the lambs was carried out with 14 to 16 hours of starvation. The lambs had free access to water during the test period. The lambs were fed the total mixed ration ad libitum twice daily at 0800 and 1600 hours. The digestibility coefficients of dry matter (DM), organic matter (OM), crude protein (CP), neutral detergent fiber, (NDF), acid detergent fiber (ADF) and ether extract (EE) were determined by the total fecal collection method. Daily feed intake, daily weight gain, feed conversion ratio, carcass compositions, meat colour, rumen and blood parameters were recorded. Data were analyzed as a completely randomized design using the General Linear Model (GLM) procedure of SAS.

    Results and Discussion

    Replacement of urea with SRU and the addition of molasses did not affect dry matter intake, daily weight gain, feed conversion ratio, final body weight, cold and hot carcass weight, carcass efficiency and components, meat colorimetric parameters and nutrient digestibility. The lack of difference between control and treatment groups in the growth performance could be due to sufficient supply of the microbial protein production in the rumen. Addition of SRU and molasses did not have a significant effect on dry matter intake and digestibility of nutrients. The hydrolysis rate of SRU may not be reduced to the extent that it could improve the efficiency of rumen microorganisms in utilizing the available energy source of molasses. Propionate and NH3-N concentration in the rumen increased in animals provided with NPN in comparison with the control diet. The concentration of acetate in rumen of animals fed diets containing NPN sources was lower than those on the control diet. The concentration of total volatile fatty acids in SRU diets and also diets containing conventional urea was higher than control diet. Molasses addition in diets, increased butyrate and total volatile fatty acids and decreased blood urea nitrogen concentrations, compared to control diet. Animals fed NPN diets showed higher rumen pH than the control diet. The ruminal pH decreased in diets containing molasses. Reducing the saliva secretion, due to the physical and chemical properties of molasses and the high amount of fermentable sugars supplied by molasses in the rumen, may possibly explain the decrease in the rumen pH. Animals that had received urea containing diets showed higher rumen pH presumably due to the buffering capacity of urea. An increase in ruminal ammonia concentration due to urea hydrolysis can increase the pH of the rumen by obtaining H+ by ammonia and turning it into NH4+. However, it is likely that the result reflects the higher grain content of the control diet relative to NPN containing diets.

    Conclusion

     In general, the results of the present study showed that although replacement of soybean meal with conventional urea and/or SRU, with or without molasses, in high concentrate diets, influenced some rumen fermentation and blood metabolites, but these changes were not large enough to improve fattening performance, carcass characteristics and nutrient digestibility.

    Keywords: Digestibility, Fattening Performance, Molasses, Rumen Fermentation, Slow Release Urea}
  • مقصود بشارتی*، نیلوفر شفیع پور، ذبیحاللهنعمتی، امیر کریمی
    هدف از این طرح بررسی اثرات مکمل سازی سیلاژ یونجه با افزودنی لاکتوباسیلوس بوچنری، تفاله پرتقال و ملاس روی قابلیت تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی به روش کیسه های نایلونی بود. تیمارهای آزمایشی شامل: سیلاژ یونجه (تیمار شاهد)، سیلاژ یونجه فرآوری شده با افزودنی باکتریایی  cfu/g108×3، مخلوط سیلاژ یونجه و تفاله پرتقال، مخلوط سیلاژ یونجه و تفاله پرتقال فرآوری شده با افزودنی باکتریایی cfu/g 108×3، سیلاژ یونجه فرآوری شده با 5 درصد ملاس و سیلاژ یونجه فرآوری شده با 5 درصد ملاس و افزودنی باکتریایی cfu/g 108×3 بودند. علوفه یونجه در مرحله گلدهی برداشت و پس از 24 ساعت پلاسیده شدن به همراه تفاله پرتقال با سطح ذکر شده لالسیل با نسبت وزنی 2100 گرم یونجه پلاسیده و760 گرم تفاله پرتقال به مدت 90 روز سیلو گردید. پس از باز کردن سیلوها به منظور بررسی تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی سیلاژها در ساعات 0، 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 48، 72، 96 و 120 از دو راس گوسفند نر بالغ فیستولا گذاری شده استفاده گردید. داده های به دست آمده در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با 4 تکرار (2 تکرار در هر گوسفند) آنالیز گردید. با افزودن ملاس، تفاله پرتقال و افزودنی باکتریایی به یونجه  قابلیت ناپدید شدن ماده خشک و پروتئین خام به روش کیسه های نایلونی به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0>p). به طور کلی می توان نتیجه گرفت که افزودنی باکتریایی، ملاس و تفاله پرتقال به تنهایی و در کنار هم، سیلاژی با کیفیت تخمیری بهتر تولید کرد و استفاده از ملاس و یا تفاله پرتقال به عنوان منبع کربوهیدراتی قابل استفاده برای جمعیت باکتریایی مفید در تهیه سیلاژ با کیفیت از یونجه، به دلیل کمبودهای این گیاه ارزشمند، موثر بود.
    کلید واژگان: سیلاژ یونجه, تفاله پرتقال, ملاس, افزودنی باکتریایی, تجزیه پذیری شکمبه ای}
    Maghsoud Besharati*, Niloofar Shafipour, Zabihollah Nemati, Amir Karimi
    The purpose of this study was to investigate the effects of supplementation of alfalfa silage with Lactobacillus buchneri additive, orange pulp and molasses on dry matter, crude protein and organic matter degradability by nylon bags. The treatments included: alfalfa silage (control treatment), alfalfa silage processed with bacterial additive, 3×108 cfu/g, alfalfa and orange pulp silage, alfalfa and orange pulp silage processed with bacterial additive (3×108 cfu/g), alfalfa silage processed with 5% molasses, and alfalfa silage processed with 5% molasses and bacterial additive 3×108 cfu/g. The alfalfa was harvested at flowering stage and after 24 hours, it was ensiled with orange pulp and Lalsil with a weight ratio of 2100 g of alfalfa and 760 g of orange pulp for 90 days. After opening the silos in order to investigate the dry matter, crude protein and organic matter degradability of silage at 0, 2, 4, 6, 8, 12, 16, 24, 48, 72, 96 and 120 hours, two adult fistulated male sheep be used. Data were analyzed in a completely randomized design with four replications. By adding molasses and bacterial additive to alfalfa, the in situ dry matter disappearance significantly increased (p<0.05). In general, it can be concluded that the bacterial additive, molasses and orange pulp alone and in combination produced a better fermented silage and the use of a carbohydrate source such as molasses or orange pulp as useful resources for bacterial populations and bacterial additives in the preparation of high quality silage from alfalfa, due to the deficiencies of this valuable plant, is essential.
    Keywords: Alfalfa silage, Bacterial additive, Degradability, Molasses, Orange pulp}
  • پارمیس زاهدی مقدم، آرش آذرفر*، ایوب عزیزی
    هدف از این تحقیق، بررسی اثر مکمل نمودن خیساب مایع ذرت به عنوان منبع نیتروژن با منابع مختلف کربوهیدرات در جیره غذایی بر تولید گاز، فراسنجه های تخمیر، گوارش پذیری مواد مغذی و فعالیت آنزیم های میکروبی شکمبه در شرایط برون تنی بود. از هشت جیره غذایی حاوی منابع مختلف کربوهیدراته (شامل سطوح مخلتف جو، ذرت و ملاس) که در همه آن ها از یک سطح ثابت خیساب مایع ذرت در نظر گرفته شده بود (13 درصد ماده خشک)، به عنوان سوبسترای انکوباسیون آزمایشگاهی استفاده گردید. جیره های آزمایشی شامل جیره حاوی 1) ذرت، 2) جو، 3) مخلوط جو و ذرت و جایگزینی جیره حاوی مخلوط جو و ذرت به ترتیب با سطوح 4) 5، 5) 10، 6) 15، 7) 20 و 8) 25 درصد ملاس بودند. بیشترین و کمترین میزان تولید گاز در زمان 72 و 96 ساعت انکوباسیون و پتانسیل (b) تولید گاز به ترتیب با انکوباسیون جیره حاوی 15 درصد ملاس و جیره حاوی ذرت به دست آمد (05/0P<). هرچند، در مورد نرخ تولید گاز (c) و سنتز پروتئین میکروبی بیشترین و کمترین میزان به ترتیب در جیره حاوی 10 و 25 درصد ملاس مشاهده گردید (05/0P<). بیشترین میزان ناپدید شدن ماده خشک شکمبه ای با مکمل نمودن خیساب ذرت با سطح 10 درصد ملاس و کمترین میزان آن با انکوباسیون جیره حاوی ذرت به دست آمد (05/0>P). بیشترین میزان غلظت نیتروژن آمونیاکی با مکمل نمودن خیساب ذرت با سطح 25 درصد ملاس به دست آمد، اما کمترین میزان آن در جیره حاوی 10 درصد ملاس مشاهده گردید (05/0P<). مکمل نمودن خیساب مایع ذرت با سطح 10 درصد ملاس سبب افزایش فعالیت آنزیم های کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی شد (05/0>P). بیشترین میزان فعالیت تجزیه کاغذ صافی در تیمار حاوی خیساب ذرت مکمل شده با سطح 5 درصد ملاس و کمترین میزان آن در تیمار حاوری 25 درصد ملاس حاصل گردید (05/0>P). در کل، نتایج نشان داد که مکمل نمودن جیره غذایی خیساب ذرت مایع با سطح 10 درصد ملاس سبب بهبود هضم و تخمیر و متابولیسم نیتروژن در شرایط برون تنی شد.
    کلید واژگان: تخمیر, خیساب مایع ذرت, غلات, فعالیت آنزیمی, گوارش پذیری, ملاس}
    Parmis Zahedi Moghadam, Arash Azarfar *, Ayoub Azizi
    This study was carried out to evaluate the effects of supplementing corn steep liquor (CSL), as a nitrogen source, with different dietary carbohydrate sources on in vitro gas production, fermentation parameters, digestibility and activity of rumen microbial enzymes of male lamb's diets. The 8 experimental diets contained different energy sources (including different levels of barley, corn and molasses), in which a constant level of CSL was used (13% of diet dry matter (DM)), incubated in vitro. Experimental diets were 1) corn, 2) barley, 3) mixture of corn/barley and replacing the former with4) 5, 5) 10, 6) 15, 7) 20 and 8) 25% molasses. The maximum and minimum gas production at 72 and 96 (h) of incubation, and potential of gas production (b) were obtained by incubation of diet containing15% molasses and corn diets, respectively (P<0.05). However, the greatest and lowest values for fractional rate of gas production (c) and microbial protein synthesiswere observed in the diets containing 10 and 25% molasses, respectively (P<0.05). The concentration of NH3-N was greatest by supplementing CSL with 25% molasses, while it was lowest in the diet containing 10% molasses (P<0.05). The addition 10% molasses along with CSL increased the activity of carboxymethyle cellulase and microcrystalline cellulase compared with the other treatments (P<0.05). The highest activity of filter paper-degrading (FDP) was obsereved with the diet in which CLS was supplemented with 5% molasses, while supplementing CSL conating diet with 25% molasses led to the lowest FPD activity (P<0.05). In conclusion, the results of present study showed that supplementing CSL containing diet with 10% of molasses improved nutrient digestion, rumen fermentation and nitrogen metabolism in vitro.
    Keywords: Corn steep liquor, digestibility, enzyme activity, fermentation, grains, molasses}
  • غلامعلی صنیعی *، محمد بوجارپور، جمال فیاضی، مجتبی زاهدی فر
    این مطالعه با هدف مقایسه ی اثر جیره های پلت شده حاوی سطوح مختلف ویناس نیشکر بر مصرف خوراک، گوارش پذیری و فراسنجه های شکمبه ای در بره های نر لری-بختیاری و در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی حاوی سطوح صفر، 5، 10، 15، و 20 در صد ویناس نیشکر در ماده خشک به جای ملاس نیشکر بود. طول دوره ی آزمایش مجموعا 25 روز و شامل 15 روز عادت پذیری و 10 روز نمونه برداری بود. اضافه کردن ویناس به جیره، گوارش پذیری ماده خشک را تحت تاثیر قرار نداد (05/0P>). گوارش پذیری پروتئین خام در جیره ی حاوی20 درصد ویناس نسبت به سایر تیمارها کمتر بود (05/0P<). گوارش پذیری عصاره ی اتری در جیره ی حاوی 10 درصد ویناس نسبت به جیره ی شاهد کاهش، و در سایر جیره ها افزایش نشان داد (05/0P<). گوارش پذیری الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی نیز در جیره ی 15 درصد ویناس نسبت به سایر جیره ها بیشتر بود (05/0P<). با افزایش سطح ویناس در جیره ها، غلظت اسیداستیک، اسیدبوتیریک و کل اسیدهای چرب فرار کاهش یافت (05/0P<). در مجموع، ویناس نیشکر را می توان بدون تاثیر سوء بر گوارش پذیری و تخمیر شکمبه ای تا سطح 15 درصد ماده خشک در جیره ی بره های نژاد لری-بختیاری جایگزین ملاس نمود و باعث جلوگیری از دفع آن به محیط زیست شد. به هر حال، برای نتیجه گیری صحیح تر باید بازده رشد دام و بازده اقتصادی گنجاندن ویناس نیشکر را در جیره در نظر داشت.
    کلید واژگان: اسیدهای چرب فرار, گوسفند, ملاس, نیتروژن آمونیاکی شکمبه, ویناس}
    GHolam Saniei*
    The aim of this study was to compare the effect of pelleted diets containing different levels of sugarcane Vinasses on dry matter (DM) intake (DMI), digestibility and ruminal parameters in male lambs using a completely randomized design with 5 treatments and 5 replications. The experimental diets were containing 0, 5, 10, 15, and 20% levels of sugarcane Vinasses in DM instead of sugarcane molasses. The experiment lasted for 25 days, including 15 days of adaptation and 10 days for sampling. No significant differences were observed for digestion of DM in response to vinasse addition (P>0.05). Digestibility of crude protein at the level of 20% Vinasses was lower than that of other groups (P<0.05). Ether extract digestibility decreased at the level of 10% Vinasses compared to control, and increased in other diets (P<0.05). Digestibility of NDF at level of 15% Vinasses was higher than that of other levels (P<0.05). The amount of acetate, butyrate and total volatile fatty acids was decreased by increasing the level of Vinasses (P<0.05). In total, sugarcane vinasse can be substituted for molasses without any adverse effect on digestibility and ruminal fermentation up to 15% of DM in Lorry-Bakhtiari male lambs diet and preventing its release to the environment. However, in order to make a more correct conclusion, we must consider the efficiency of animal growth and the economic efficiency of the inclusion of sugarcane vinasse in the diet.
    Keywords: Molasses, Ruminal Ammonia, Sheep, Vinasses, Volatile Fatty Acids}
  • مجید نظام دوست، تقی قورچی*، سمانه اربابی، سعید زره داران، سیدمحمدمهدی سیدالموسوی
    این آزمایش با هدف تعیین تاثیر افزودن ملاس، دانه جو و زمان تاخیر در تهیه سیلاژ بر کیفیت ظاهری و ارزش تغذیه ای سیلاژ کلزا انجام شد. داده ها در قالب طرح کاملا تصادفی و آرایه فاکتوریل 2×4 آنالیز شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) سیلاژ بدون افزودنی (شاهد) بدون تاخیر در تهیه سیلاژ، 2) سیلاژ بدون افزودنی با 48 ساعت تاخیر در تهیه سیلاژ 3) افزودن 5 درصد ملاس بدون تاخیر در تهیه سیلاژ ، 4) افزودن 5 درصد ملاس با 48 ساعت تاخیر در تهیه سیلاژ ، 5) افزودن 5 درصد دانه جو بدون تاخیر در تهیه سیلاژ ، 6) افزودن 5 درصد دانه جو با 48 ساعت تاخیر در تهیه سیلاژ ، 7) افزودن 5/2 درصد ملاس 5/2 درصد دانه جو بدون تاخیر در تهیه سیلاژ و 8) افزودن 5/2 درصد ملاس 5/2 درصد دانه جو با 48 ساعت تاخیر در تهیه سیلاژ بودند. هر کدام از افزودنی ها در دو زمان مختلف با علوفه کلزا مخلوط شدند (صفر و 48 ساعت پس از برداشت) ، و سپس در سطل های پلاستیکی، به مدت 60 روز در دمای 25 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. مطابق نتایج، افزودن ملاس باعث افزایش کربوهیدرات های محلول در آب، کاهش PH، فیبر نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی شد (05/0>P). تاخیر در تهیه سیلاژ، سبب بهبود شرایط ظاهری، افزایش PH و پروتئین خام سیلاژ گردید (05/0>P). تیمار دارای ملاس و دانه جو با 48 ساعت تاخیر در سیلو کردن، عملکرد بهتری به لحاظ خصوصیات ظاهری، ترکیبات شیمیایی و قابلیت هضم سیلاژ کلزا داشت.
    کلید واژگان: سیلاژ علوفه کلزا, ملاس و دانه جو, تاخیر در سیلو}
    Majid Nezamdoost, T. Ghorchi *, Samaneh Arbabai, Saeed Zerehdaran, Seyed Mohammad Mahdi Seyedalmoosavi
    This study was conducted in order to determine the effects of adding molasses, barley grain and also, delay before ensiling on appearance characteristics, and nutritional value of canola silage. The data were analyzed using a completely randomized design with 2×4 factorial method. The experimental treatments were as followed: 1- silage without additive (control) and without delay before ensiling, 2- silage without additive with 48 hours delay before ensiling, 3- adding 5% molasses without delay before ensiling, 4- adding 5% molasses with 48 hours delay before ensiling, 5- adding 5% barley grain without delay before ensiling, 6- adding 5% barley grain with 48 hours delay before ensiling, 7- adding 2.5% molasses + 2.5% barley grain without delay before ensiling, and 8- adding 2.5% molasses + 2.5% barley grain with 48 hours delay before ensiling. Each of additives mixed with canola forage in 2 different times (0 and 48 h after harvest), and then, packed into plastic bucket containers, and were kept at 25°C for 60 days. According to the results, adding molasses increased water soluble carbohydrates, and decreased pH, neutral detergent fiber and acid detergent fiber (P<0.05). Delay before ensiling, improved appearance characteristics, and also, increased pH and crude protein of silage (P<0.05). In conclusion, molasses and barley grain with 48 hours delay before ensiling had a better performance, in terms of appearance characteristics, chemical composition and canola silage digestibility.
    Keywords: Canola silage, Molasses, Barley grain, Delay befor ensiling}
  • نرجس قهاری *، تقی قورچی، محبوبه شاهی، محمدتقی فیض بخش
    پژوهش حاضر جهت بررسی میزان تجزیه پذیری گیاه خردل علوفه ای (Brassica juncea)در مراحل مختلف رشد و اثر ملاس و اوره بر کیفیت و تجزیه پذیری ماده خشک سیلاژ آن، انجام شد.در مرحله اول، ترکیبات شیمیایی شامل ماده خشک و پروتئین خام در سه مرحله رشد فنولوژیک گیاه (رویشی، گلدهی و خمیری شدن دانه) اندازه گیری شد. سپس 5/1 کیلو گرم از گیاه در هر مرحله رشد، به قطعات 3 تا 5 سانتی متری خرد و با ملاس و اوره مخلوط و در کیسه های پلاستیکی سیلو شد. تیمار های اعمال شده در هر مرحله بر سیلاژ ها، شاهد، 5 درصد ملاس، 5/0 درصد اوره، 10 درصد ملاس، 1/0 درصد اوره و 5 درصد ملاس به علاوه 5/0 درصد اوره در نظر گرفته شد. سیلاژ ها به مدت 45 روز در دمای اتاق نگهداری شدند. پس از آن ماده خشک سیلاژ ها تعیین شد و مورد ارزشیابی ظاهری قرار گرفت و pH و دما اندازه گیری شد. در مرحله دوم فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک گیاه و سیلاژ خردل با استفاده از روش کیسه های نایلونی تعیین شد.با نمو گیاه، ماده خشک گیاه خردل علوفه ای به طور معنی داری افزایش و پروتئین خام کاهش داشت. نتایج ارزشیابی ظاهری سیلاژ ها به وسیله نمره گذاری نشان داد که سطوح مختلف ملاس سیلاژ هایی با کیفیت بسیار خوب و خوب ایجاد کردند. در طی سیلو کردن، ماده خشک به طور معنی داری کاهش یافت (05/0˂P) و در سیلاژ های عمل آوری شده با ملاس، ماده خشک به طور معنی داری بیشتر از سایر سیلاژ ها بود (05/0˂P). در سیلاژ های تهیه شده، pH به وسیله ملاس، کاهش و با افزودن اوره، افزایش یافت. پایداری هوازی سیلاژ های مراحل رویشی و گلدهی به طور معنی داری بیشتر از مرحله خمیری شدن دانه بود (05/0˂P). در هر سه مرحله رویشی، گلدهی و خمیری شدن دانه، بیشترین میزان درصد ناپدیدی ماده خشک، بخش سریع تجزیه، پتانسیل تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر مربوط به سیلاژ های عمل آوری شده با ملاس بوده و بیشترین میزان بخش کند تجزیه مربوط به سیلاژ بدون افزودنی بود.
    کلید واژگان: اوره, تجزیه پذیری, خردل علوفه ای, سیلاژ, ملاس}
    N. Ghahari *, T. Ghoorchi, M. Shahi, M. T. Feyzbakhsh
    The aims of the current study were to investigate the in vitro dry matter degradation of mustard (Brassica juncea) forage in various stages of growth, and the impact of molasses and urea on the quality of its silage.In the first trial, chemical composition including dry matter and crude protein in three phenological development stages (vegetative, flowering and soft dough) was measured. Then 1.5 kg of fresh mustard forage were chopped and mixed with molasses and urea and ensiled in the laboratory silos. Different treatments were applied, including control (no additive), 5 or 10% molasses, 0.5 or 1% urea, and 0.5% urea plus 5% molasses. The silages were kept for 45 days at room temperature. Then dry matter of silages was determined, silages appearance, pH and temperature were evaluated. In the second trial, the dry matter degradability of plant and mustard (Brassica juncea) silage were measured by nylon bag method.Advancing plant development and maturity stages significantly (P
    Keywords: Urea, Degradability, Brasica juncea, Silage, Molasses}
  • غلامعلی صنیعی*، محمد بوجارپور، جمال فیاضی، مجتبی زاهدی فر
    این مطالعه جهت تعیین ارزش و مقایسه فراسنجه های تولید گاز ملاس و ویناس در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار انجام شد. جهت تهیه مایع شکمبه از سه راس گوسفند نر بالغ فیستول دار استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل: جیره 1) جیره پایه +20 درصد ملاس + صفر درصد ویناس (شاهد)، جیره 2) جیره پایه + 15 درصد ملاس + 5 درصد ویناس، جیره 3) جیره پایه + 10 درصد ملاس + 10 درصد ویناس، جیره 4) جیره پایه + 5 درصد ملاس + 15 درصد ویناس، و جیره 5) جیره پایه + صفر درصد ملاس + 20 درصد ویناس بودند. بر اساس نتایج به دست آمده پتانسیل تولید گاز، نرخ گاز تولید شده، انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و مقدار اسیدهای چرب کوتاه زنجیر در ملاس بطور معنی داری بیشتر از ویناس بود (05/0P<). عامل تفکیک، تولید توده میکروبی و راندمان تولید توده میکروبی در سطح 10 درصد ویناس کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد (05/0P<). حجم تولید گاز در سطح 15 درصد ویناس در تمامی ساعات انکوباسیون نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود (05/0P<). مقدار انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و مقدار اسیدهای چرب کوتاه زنجیر در در سطح 15 درصد ویناس افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد(05/0P<). به طور کلی جایگزینی ویناس با ملاس به نسبت 15 درصد در جیره های غذایی، باعث افزایش ارزش غذایی جیره ها می شود.
    کلید واژگان: تولید گاز, ملاس, ویناس, هضم پذیری}
    Gh. Saniei *, M. Bujarpur, J. Fayazi, M. Zahedifar
    This study was conducted to compare the nutritive value of molasses and vinasses by in vitro gas production technique using rumen fluid collected from three fistulated mature male sheep. The experiment used the completely randomized design with 5 treatments and 6 replications. Rumen fluid was collected from three fistulated mature male sheep.The experimental diets included: diet 1) basal diet 20% molasses 0% vinasses (control), diet 2) basal diet 15% molasses % vinasses, diet 3) basal diet 10% molasses 10% vinasses, diet 4) basal diet 5% molasses 15% vinasses, and diet 5) basal diet 0% molasses 20% vinasses. Potential of gas production, rate of gas production, metabolizable energy, digestibilityof organic matter and short-chain fatty acids from molasses were more than those from vinasses (P
    Keywords: Gas production, Molasses, Vinasses, Digestibility}
  • جواد بیات*، فاطمه فتحی، فرزاد قنبری، عباسعلی ناصریان، شهریار مقصوودلو
    سابقه و هدف
    استفاده از ضایعات طیور در جیره نشخوارکنندگان منجر به کاهش قابل توجه هزینه خوراک، افزایش سطح پروتئین جیره و حل مشکلات ناشی از انباشتگی آن ها می شود. به طور کلی فضولات طیور حاوی مقدار بالای الیاف و خاکستر می باشند. به نظر می رسد که آن ها نسبت به برخی علوفه های با کیفیت، حاوی مقدار بیشتری انرژی، کلسیم، فسفر و نیتروژن باشند. فضولات طیور را می توان در تغذیه دام به ویژه در مناطقی که با کمبود مواد خوراکی با ارزش مواجه هستند، استفاده نمود. هدف از انجام این پژوهش بررسی افزودن سطوح مختلف ملاس و تفاله چغندرقند بر ترکیب شیمیایی، مولفه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی سیلاژ فضولات مرغ تخم گذار بود.
    مواد و روش ها
    این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: تیمار 1: سیلاژ فضولات طیور بدون افزودنی (شاهد)، تیمارهای 2، 3 و4 به ترتیب شامل سیلاژ فضولات + 5 درصد ملاس، 10 درصد ملاس و 20 درصد ملاس و تیمارهای 5، 6 و 7 به ترتیب شامل سیلاژ فضولات + 5 درصد تفاله چغندرقند، 10 درصد تفاله چغندرقند و 20 درصد تفاله چغندرقند. داده ها توسط نرم افزار SAS تجزیه شدند. برای مقایسه میانگین ها از آزمون حداقل تفاوت معنی دار استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که بین تیمارها اختلاف معنی داری از لحاظ ترکیب شیمیایی وجود دارد (05/0< P). تیمار شاهد و سیلاژ فضولات عمل آوری شده با 5 درصد ملاس، ماده خشک کم تری نسبت به سایر تیمارها داشتند. در بین تیمارها، تیمار عمل آوری شده با سطح 20 درصد ملاس دارای بیش ترین مقدار پروتئین خام بود. pH تیمار حاوی تفاله چغندرقند سطح 20 درصد در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. تیمار دارای20 درصد تفاله چغندرقند و تیمار دارای 10 درصد ملاس به ترتیب بالاترین و پایین ترین پتانسیل تولید گاز را داشتند. در تیمارهای سیلاژ مرغ تخم گذار تیمار ملاس 5 درصد دارای بالاترین نرخ تولید گاز و پایین ترین پتانسیل تولید گاز نسبت به تیمار شاهد بود. بیشترین مقدار قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی (770 و 737 گرم بر کیلوگرم ماده خشک) با افزودن تفاله چغندر سطح 20 درصد به دست آمد. از نظر عامل تفکیک و توده میکروبی تولید شده نیز بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود داشت. بالاترین و پایین ترین مقدار تولید پروتئین میکروبی به ترتیب مربوط به تیمار دارای سطح 20 درصد تفاله چغندرقند و تیمار شاهد بود.
    نتیجه گیری
    به طور کلی احتمالا استفاده از سطوح مختلف ملاس و تفاله چغندرقند می تواند ارزش تغذیه ای سیلاژ فضولات مرغ تخم گذار را افزایش دهد
    کلید واژگان: فضولات طیور تخم گذار, ملاس, تفاله چغندرقند, قابلیت هضم, تولید پروتئین میکروبی}
    F. Fathei, J. Bayatkouhsar *, F. Ghanbari, A.A. Naserian, S. Maghsoudlou
    Background And Objectives
    Poultry excreta in ruminant ration could have a considerable effect on reducing costs, increasing the level of protein in diet, and solving disposal problems. Generally, poultry excreta are high in fiber and ash. They appear to have energy concentration, calcium, nitrogen, and phosphorous levels exceeding that of some high-quality hay. Poultry excreta can be used in livestock feed especially where there is a large shortage of nutritious feed. This study was conducted in order to investigate the effect of adding different levels of molasses and sugar beet pulp on chemical composition, gas production and fermentation parameters of laying hen litter silage.
    Materials And Methods
    This research was performed according to completely randomized design with seven treatments and three replicates. Treatments were: T1 (litter silage without additive), T2, T3 and T4 (control 5, 10 and 20% of molasses) and T5, T6 and T7 (control 5, 10 and 20% of sugar beet pulp) / g kg-1 silage), respectively. The chemical composition of the samples was determined using the standard methods. The gas production test was used to estimate the parameters of gas production in samples. In vitro digestibility of samples was determined by the batch culture method. The data were analyzed using SAS software. To compare mean values, the least significant difference was used.
    Results
    The results indicated that there were significant differences among treatments in terms of chemical composition (P
    Conclusions
    According to results of this study the use of molasses and sugar beet pulp in order to improve the nutritional value of laying hen excreta silage is recommended.
    Keywords: Laying hen litter, Molasses, Sugar Beet pulp, In vitro digestibility, Microbial protein production}
  • نادر پاپی *، فرخ کفیل زاده، حسن فضائلی
    علوفه آرتیچوک (معروف به سیب زمینی ترشی) در مرحله شروع گلدهی درو شد و پس از چاپر نمودن با سه سطح صفر، پنج و 10 درصد ملاس (در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار) در سیلوهای آزمایشگاهی سیلو گردید. پس از گذشت 60 روز، سیلوها باز شد و ضمن نمونه برداری، مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی ظاهری علوفه سیلو شده با استفاده از شاخص های بو، بافت و رنگ مواد سیلو شده صورت گرفت. بلافاصله پس از نمونه برداری نسبت به تعیین pH و ماده خشک اقدام گردید. نیتروژن آمونیاکی، اسیدهای آلی و ترکیبات شیمیایی نمونه ها نیز اندازه گیری شد. در ارزیابی ظاهری، بوی تخمیر مناسب، عدم تغییر در ساختمان برگ و ساقه و نداشتن چسبندگی و ثابت ماندن رنگ اصلی گیاه مشاهده گردید. با افزایش سطوح ملاس، میزان pH، نیتروژن آمونیاکی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی به صورت خطی کاهش یافت، اما میزان ماده خشک، ماده آلی و کربوهیدرات های محلول در آب به صورت خطی افزایش یافت (01/0P<). با افزایش سطح ملاس غلظت اسید استیک کاهش یافت (01/0P=) اما غلظت اسید لاکتیک و اسید بوتیریک تحت تاثیر قرار نگرفت. به طورکلی می توان چنین نتیجه گیری نمود که شاخص های اصلی (اسید لاکتیک و pH) در سیلاژهای آزمایشی مشابه و قابل قبول بود. بنا براین میزان کربوهیدرات محلول در علوفه آرتیچوک، در مرحله گلدهی، برای تخمیر سیلویی کافی بوده و می توان از آن سیلاژ قابل قبولی تهیه نمود.
    کلید واژگان: آرتیچوک, علوفه, سیلاژ, ملاس}
    Nader Papi *, Farrokh Kafilzadeh, Hassan Fazaeli
    The objective of this study was to evaluate the effect of different levels of molasses on fermentation and chemical composition of Jerusalem artichoke (Helianthus tuberosus) fodder (JAF). A complete randomized design with three treatments and five replications was used. The treatments were as follows: JAF silage, JAF silage mixed with 50g molasses/kg fresh forage, and JAF silage mixed with 100g molasses/kg fresh forage. The forage was cut at early flowering stage and chopped in a stationary machine. The chopped fodder was ensiled in experimental silos (12 liter capacity), equipped with nylon for gas escape. The material was compacted manually, placing approximately 10 kg fresh forage in each silo. The silos were open 60 days after closing for apparent evaluation (color, smell and tissue) and sampling. When silos were opened sub-samples of approximately 50 g were collected to analyze for pH, ammonia-N and organic acids (acetic, propionic, butyric, iso-butyric, valeric, iso-valeric lactic acid). Another 50 g sub-sample was used for determining chemical composition (DM, total nitrogen, Ash, water soluble carbohydrate, NDF and ADF). Results showed that pH, ammonia-N, NDF, and ADF were decreased and content of DM, OM and water soluble carbohydrate of silage increased (P
    Keywords: Helianthus tuberosus, forage, silage, molasses}
  • مجید صادقیان*، سید کمال الدین علامه، بابک بحرینی نژاد
    این آزمایش به منظور ارزیابی فیزیکی و شیمیایی سیلاژ علوفه کنگر فرنگی (Cynara scolymus) در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار شامل تیمار شاهد (علوفه)، تیمار دو (علوفه و 5% ملاس )، تیمار سه (علوفه و 10 % ملاس )، تیمار چهار (علوفه و1% اوره )، تیمار پنج (علوفه و 5% ملاس و 1% اوره)، تیمار شش (علوفه و2% اوره) و تیمار هفت (علوفه و 5% ملاس و 2 % اوره) به مدت دو ماه به اجرا در آمد. اندازهگیری ترکیبات شیمیایی پس از سیلوکردن نشان داد که ماده خشک تیمارهای 4، 5 و 7 به طور معنی داری پایین تر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (P<0.05). به طور معنی داری میزان پروتئین خام بالاتری در تیمارهای حاوی 1 و 2 درصد اوره نسبت به سایر تیمارها (صفر درصد اوره) مشاهده شد (P<0.05). همچنین، میزان دیواره سلولی و دیواره سلولی منهای همی سلولز در تیمار شاهد به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود (P<0.05). نتایج ارزشیابی فیزیکی نشان داد، تیمارهای شاهد و 4 به طور معنی داری ازکیفیت ظاهری بالاتر و همچنین بیشترین مقدار انرژی در تیمار4 نسبت به سایر تیمارها برخوردار بودند (05/0P<). میزان کل اسیدهای چرب فرار به طورمعنی داری در تیمارهای 3 و 5 بیشتر از شاهد بود (05/0P<). تفاوت معنی داری از نظر pH در میان تیمارها مشاهده نشد و تیمارهای 6 و 7 به طور معنی داری بالاترین ازت آمونیاکی را نشان دادند (05/0P<). بنابراین، افزودن اوره و ملاس باعث افزایش ارزش غذایی سیلاژ کنگرفرنگی و همچنین بهبود خصوصیات فیزیکی آن می گردد.
    کلید واژگان: ترکیبات شیمیایی, سیلو سازی, کنگر فرنگی, اوره, ملاس}
    Majid Sadeghian *, Sayyed Kamaleddin Allameh, Babak Bahreininejad
    The present study was carried out to investigate chemical composition and characteristics of Cynara scolymus in silage conditions. This experiment was conducted in a complete random design with 7 treatments including control (only forage)(T1), forage and 5% molasses (T2), forage and 10% molasses (T3), forage and 1% urea (T4), forage and 5% molasses plus 1% urea (T5), forage and 2% urea (T6), forage and 5% molasses plus 2% urea (T7). Results obtained showed that average dry matter of silages was 24.38%. Dry matters of T4, T5 and T7 were significantly lower than other treatments (P
    Keywords: chemical composition, silage, Cynara scolymus, urea, molasses}
  • S. Shabkhan, M. Bashtani*, H. Naemipour Yonesi
    Background
    The molasses and whey are byproduct. These are very beneficial as silage additive while increased silage nutritional value.
    Objectives
    This study was carried out to determine the effects of adding molasses and whey on the chemical composition, quality characteristics and also degradability of sorghum silage by nylon bag technique.
    Methods
    Sorghum was harvested in flowering stage with an average %25 DM. Experiment was done with three treatments and four replications. Treatments were included: 1. sorghum silage without additives (control), 2 and 3. Sorghum silage with %10 molasses (molasses) and %10 whey (whey) respectively. The forage was ensiled in a plastic bucket and stored for 81 days.
    Results
    The results showed that, in silages treated with molasses, dry matter, calcium, phosphorus and sodium significantly (P
    Conclusions
    It is concluding that adding molasses to sorghum silage, increased some Chemical composition include DM, Ca, P and K and decreased NDF compared control and whey treatments. Using of additives improved quality of sorghum silage (decreasing of pH and N-NH3).
    Keywords: Molasses, Whey, Sorghum silage, Nutritional value}
  • نرجس نقابی *، قاسم جلیلوند، مصطفی یوسف الهی، کمال شجاعیان
    هدف از این پژوهش بررسی اثرات سطوح مختلف مخمر و ملاس روی ترکیبات شیمیایی، ارزش تغذیه ای و قابلیت هضم آتریپلکس لنتی فورمیس سیلو شده بود. مخمر، در سطوح صفر (شاهد)، 5/2 و 5 گرم در کیلوگرم ماده خشک و ملاس در سه سطح، صفر (شاهد)، 10 درصد و 15 درصد به آتریپلکس اضافه شده و سیلو شدند. آزمایش به روش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. ماده خشک، ماده آلی، خاکسترخام، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خنثی، چربی خام، پروتئین خام و کربوهیدرات های محلول تعیین شد. برای تعیین قابلیت هضم ماده خشک تیمارهای مورد مطالعه، از دو راس گاو نر سیستانی فیستوله دار استفاده شد. سطح 5/2 و 5 گرم مخمر باعث افزایش ماده خشک و کاهش کربوهیدرات محلول شد ولی تاثیر چندانی بر تجزیه دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز نداشتند. در مقابل، سطح 10 و 15 درصد ملاس باعث کاهش الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خنثی شد و از طرفی ماده خشک و کربوهیدرات محلول را افزایش داد. سطوح 5/2 گرم مخمر و 10 درصد ملاس بیشترین تجزیه پذیری ماده خشک را نشان دادند و تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشتند. مخمر و ملاس تا حدودی می توانند ارزش تغذیه ای آتریپلکس لنتی فورمیس را بهبود دهند اما اثر ملاس روی تجزیه پذیری و ارزش تغذیه ای آتریپلکس رضایت بخش تر از اثر مخمر بود.
    کلید واژگان: مخمر ساکارومایسزسرویزیه, ملاس, سیلاژ, اتریپلکس لنتی فورمیس, تجزیه پذیری}
    The objective of this research was to evaluate the effects of different levels of yeast Saccaromyses Cerveasia and molasses on chemical composition, nutritive value and degradability of Artiplex lentiformis silage. The levels of yeast Saccaromyses Cerveasia include: 0, 2.5 and 5 g/kg dry matter and levels of molasses include: 0, 10 and 15 precent were that added to Atriplex lentiformis silage. The experiment was conducted the factorial method 3 × 3 on based a completely randomized design. The chemical composition were include: dry matter (DM), organic matter (OM), aSh, neutral detrjent fibr (NDF), acid deterjent fibr (ADF), ether extract (EE), crude protein (CP) and water soluble carbohydrate (WSC). degradation percent dry matter of samples was detemned by in situ technique with using two ruminal fistulated sistani steers. Test results showed that levels of 2.5 and 5 g/kg yeast significantly increased dry matter and decreased water soluble carbohydrate But had no the disarable effect on neutral detrjent fibr (NDF) and acid deterjent fibr (ADF). In contrast, levels 10 and 15 percent molasses reduced the neutral detrjent fibr (NDF), acid deterjent fibr (ADF) and was increased dry matter content and water soluble carbohydrate levels of 2.5 g/kg yeast and %10 molasses were showed the highest amount digradibility dry matter and no significant difference with control. The results of this research showed that yeast Saccaromyses Cerveasia and molasses can somewhat improve the nutrition value Atriplex lentiformis silage but the effect of molasses on the degradation and nutritive value of Atriplex lentiformis was more beter than yeast Saccaromyses Cerveasia.
    Keywords: Yeast Saccaromyses Cerveasia, Molasses, Silage, Atriplex lentiformis, Degradability}
  • احمد خیاط*، حسن فضائلی، فرخ کفیل زاده
    به منظور بررسی تاثیر جیره های غذایی حاوی اوره و ملاس بر عملکرد پروار و نیتروژن اوره ای خون بره های پرواری، از 72 راس بره ی نر عربی در قالب طرح کاملا تصادفی و با آزمایش فاکتوریل 4 × 3، به مدت 90 روز استفاده گردید. جیره های آزمایشی حاوی سطوح صفر، 0/5، 1 و 1/5 درصد اوره، و هر کدام در سه سطح صفر، 7/5 و 15 درصد ملاس، با پروتئین خام و انرژی قابل متابولیسم یکسان بود. جیره های غذایی به شکل کاملا مخلوط تهیه شد و تا حد اشتها دو بار در روز به بره ها تغذیه گردید. نتایج نشان داد که بیش ترین و کم ترین افزایش وزن روزانه به ترتیب مربوط به بره های تغذیه شده با سطوح صفر و 51/5 درصد اوره بود (p < 0.05). استفاده از سطوح مختلف ملاس اثر معنی داری بر افزایش وزن روزانه ی بره ها نداشت. اثر متقابل اوره و ملاس تاثیری بر افزایش وزن روزانه ی بره ها نداشت، اما ماده ی خشک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل خوراک، تحت تاثیر سطوح مختلف اوره یا ملاس، و اثر متقابل آن ها قرار گرفت (p < 0.05). بیش ترین و کم ترین غلظت نیتروژن اوره ای خون بره ها به ترتیب مربوط به جیره های غذایی حاوی 1/5 و 0/5 درصد اوره و به ترتیب 29/42 و 26/78 میلی گرم در دسی لیتربود (p < 0.05). غلظت نیتروژن اوره ای خون تحت تاثیر ملاس قرار نگرفت، اما اثر متقابل اوره و ملاس، نیتروژن اوره ای خون را تحت تاثیر قرار داد (p < 0.05). به طور کلی بر اساس نتایج به دست آمده چنین می توان دریافت که با استفاده از 1/5 درصد اوره به همراه 7/5 درصد ملاس در جیره ی بره های پرواری می توان، هزینه ی خوراک مصرفی برای هرکیلوگرم افزایش وزن زنده را کاهش داد.
    کلید واژگان: اوره, ملاس, عملکرد پروار, نیتروژن اوره ای خون, بره}
    Khayat. A.*, Kafilzadeh. F., Fazaeli. H
    In order to investigate the effect of diets contained urea and molasses on fattening performance and blood urea nitrogen (BUN) density of male lambs, 72 Arabic male lambs were used in a completely randomized design with a 3×4 factorial experiment, for 90 days. The experimental diets contained; 0, 0.5, 1 and 1.5% of urea each with 0, 7.5 and 15% of molasses, in isoprotein and isocalaric diets. The diets were prepared as total mixed ration and fed ad libitum twice per day. Results showed that the highest and lowest average daily gain (ADG) of lambs were obtained in lambs received diets contained 0.0 and 1.5% urea, respectively (p < 0.05). Utilization of different levels of molasses did not significantly affected the ADG of lambs. The lambs ADG was not affected by the interaction of urea and molasses in the diets. However, dry matter intake (DMI) and feed conversion ratio were affected by different levels of urea or molasses, and interaction of urea×molasses (p < 0.05). The highest and lowest concentration of BUN were detected in lambs received diets contained 1.5% and 0.5% urea with 29.42 mg/dl and 26.78 mg/dl respectively (p < 0.05). BUN density was not affected by molasses level, but it was affected by the interaction of urea×molasses in the diet (p < 0.05). In general, based on the results of this experiment, utilization of 1.5% of urea plus 7.5% of molasses in the diet of fattening lambs, could reduced the feed cost and improve the optimization of fattening lambs performance.
    Keywords: Urea, Molasses, Fattening performance, Blood Urea Nitrogen, Lamb}
  • محمدرضا مشایخی، حسن فضایلی، بهاره طاهری دزفولی، حمیدرضا ایزدنیا
    دراین آزمایش که با هدف بهبود مقدماتی شرایط شکمبه گاومیش، به منظور افزایش توان هضمی و تخمیری مواد خشبی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد، اثر سطوح مختلف ملاس گوگرد و اوره برروی تخمیر خوراک در شکمبه گاومیش در قالب طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفت. دو عامل شامل ملاس و گوگرد به صورت توام به عنوان فاکتوراول، هر کدام با چهار سطح (ملاس 5، 10، 15 و 20 درصد و گوگرد 33/0، 37/0، 41/0 و 45/0 درصد جیره غذایی بر اساس ماده خشک) و فاکتور دوم، اوره با سه سطح (5/0، 1 و 5/1 درصد جیره غذایی بر اساس ماده خشک) بودند. جمعا 12جیرهی غذایی حاوی دو بخش علوفهایی و کنسانترهایی بر اساس نیازهای موادمغذی گاومیشهای شیرده تنظیم شدند. قابلیت تخمیر پذیری جیره ها با روش تولید گاز و با استفاده از شیرابه شکمبه که از چهار راس گاو میش نر فیستوله گذاری شده گرفته می شد، تعیین گردید. ازساعت آنکوباسیون 12 به بعد تفاوت معنیدار بین میانگین تولید گاز برای سطوح مختلف ملاس/گوگرد و اوره افزوده شده به جیره ها مشاهده شد(05/0>p). بررسی اثرات ساده و متقابل سطوح مختلف افزودن ملاس/گوگرد و اوره بر تولید گاز تجمعی، غیر تجمعی و تجمعی تصحیح شده بر اساس مقدار اوره، نشان دهنده اثرات کاهشی معنیدار سطوح ملاس20 درصد وگوگرد 45/0 درصد و نیز اوره 5/1 درصد بر روی تخمیر شکمبهایی بود (05/0>p).
    کلید واژگان: تخمیر شکمبه, گاومیش, ملاس, گوگرد, اوره}
    Mashayekhi, M.R., Fazaelih., Taheryb., Izadnia, H.R
    In this experiment, down with the goal of preliminary increasing buffalo rumen situation and enhancing the potential of digestibility and fermentability of roughages in laboratory condition, the effects of different levels of molasses/sulfur and urea on fermentability of buffalo diets were inverstigated, using a completely randomized design in factorial arrangment. Both molasses and sulfur, was considered as a factor one with 4 levels for each of them (5, 10, 15 and 20 percent of molasses, and 0.33, 0.37, 0.41 and 0.45 percent of sulfur, per dry matter), and urea was considered as a factor two with 3 levels (0.5, 1 and 1.5 percent of urea, per dry matter). Totally, 12 diets were prepared in forage and concentrate sigments with regards of requirments of dairy buffaloes. Rumen fermentability was determind via method of gas production, using rumen fluid obtained from 4 ruminally fistulated male buffaloes. After 12 hours of incubation toward later, significant differences were observed between means of gas production by increasing of different levels of molasses/sulfur and urea in diets (P<0.05). The investigation of simple and intraction effects of different levels of molasses/sulfur and urea, on cummulative, noncummulative and corrected cummulative gas production,corrected based on urea level, indicated to significant decrease on rumen fermentability at lavels of 20% of molasses, 0.45% of sulfur (M4S4) and 1.5% of urea (U3) (P<0.05).
    Keywords: Rumen Fermentability, Buffalo, Molasses, Sulfur, Urea}
  • نرجس نقابی، قاسم جلیلوند، lمصطفی یوسف الهی، کمال شجاعیان
    هدف از این پژوهش بررسی اثرات سطوح مختلف مخمر و ملاس بر روی ترکیبات شیمیایی، ارزش غذایی و گوارش پذیری سیلوی آتریپلکس لنتی فورمیس بود. مخمر در سطوح صفر(شاهد)، 5/2، 5 گرم بر کیلوگرم ماده خشک و ملاس در سه سطح، صفر(شاهد)، 10درصد و 15 درصد به آتریپلکس اضافه شده و سیلو شدند. آزمایش به روش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. ترکیبات شیمیایی آن ها شامل ماده خشک (DM)، ماده آلی (OM)، خاکسترخام (ASH)، دیواره سلولی (NDF)،...) تعیین شدند. سپس برای اندازه گیری گوارش پذیری ماده آلی تیمارهای مورد مطالعه از آزمون تولید گاز بر روی 2 راس گوساله نر بومی استفاده گردید. نتایج آزمایش نشان دادند افزودن سطح 5/2 گرم مخمر باعث افزایش ماده خشک، pH و کاهش کربوهیدرات محلول شد. سطح 5 گرم مخمر باعث افزایش ماده خشک، خاکستر، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز و کاهش ماده آلی، چربی، کربوهیدرات محلول و pH شد اما بر مقدار پروتئین خام تاثیر معنی داری (05/0
    کلید واژگان: مخمر, ملاس, آتریپلکس, سیلو, تولید گاز}
    N. Neghabi, Gh. Jalilvand, M.Y. Elahi, K. Shojaeian
    This study was conducted to investigate the effects of different levels of yeast and molasses on chemical composition and nutritional value of Artiplex lentiformis silage. The levels of yeast include: zero (control), 2.5 and 5 g/kg dry matter and levels of molasses include: zero (control), 10 and 15 percent that were added to Atriplex and then ensiled. The experiment arranged in a factorial method (3×3) on based a completely randomized design. After determination of dry matter and chemical composition, gas production test and their parameters investigated in treatments. Results showed that adding the levels of 2.5 g/kg yeast, increased DM content and pH, and decreased WSC content of silage. Adding the levels of 5 g/kg yeast increased DM, ash, NDF, ADF and decreased OM, EE, WSC content and pH but had not significantly effects on CP content (P>0.05). Adding the levels of 10 and 15 percentage molasses decreased NDF and ADF content but increased DM and WSC content. Highest cumulative gas production at 96 h incubation was obtained in treatment 3 (53.22) and lowest cumulative gas production was obtained in treatment 4(43.24). The levels of 5g/kg yeast and %15 molasses produced the highest amount cumulative gas production, OMD and ME. The results indicate adding levels of 5g/kg yeast and levels of 15 percentage molasses to Atriplex lentiformis silage improve its nutritive value.
    Keywords: Yeast, Molasses, Silo, Atriplex, Gas production}
  • حسن فضائلی، اسماعیل اسماعیلی راد، محمد بابایی
    این پژوهش برای بررسی امکان بهبود ارزش غذایی پس چر مزرعه جو طی دو سال متوالی انجام گرفت. در سال 1378، پس از برداشت محصول 27 کرت آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل، با نه تیمار (محلول حاوی صفر، 5‎/2 و پنج درصد اوره هر کدام با صفر، سه و شش درصد ملاس) در نظر گرفته شد. در پنج مرحله زمانی قبل و بعد از محلول پاشی از هر کرت نمونه برداری و ترکیبات شیمیایی آن تعیین شد. در سال 1379، پس از برداشت محصول جو در چهار هکتار از مزرعه چهار تیمار (محلول 5‎/2 درصد اوره، 5‎/2 درصد اوره + سه درصد ملاس، پنج درصد اوره، پنج درصد اوره + سه درصد ملاس) اجرا شد. مواد آزمایشی با آب مخلوط و بر روی پس چر پاشیده شد. تعداد 48 راس میش نژاد شال در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تیمار آزمایشی توزیع و به مدت 50 روز چرا شدند. نتایج آزمایش اول نشان داد که پروتئین خام پس چر جو در تیمار حاوی اوره - ملاس بیشتر بود (05‎/0 P<). میزان الیاف خام در تیمار حاوی شش درصد ملاس کمتر و خاکستر خام در بعضی از تیمارها بیشتر بود (05‎/0 P<). در آزمایش دوم، وزن زنده گوسفندان در پس چر محلول پاشی شده روند افزایشی طبیعی داشت. تعداد بره نوزاد در تیمار پنج درصد اوره + سه درصد ملاس، به دلیل دوقلوزایی، نسبت به سایر تیمارها 25 درصد بیشتر بود. باتوجه به نتایج این آزمایش به نظر می رسد که می توان ارزش غذایی پس چر جو را با محلول پاشی مخلوطی از اوره و ملاس افزایش داد و موجب افزایش میزان بهره گیری در میش های چراکننده این پس چر را فراهم نمود.
    کلید واژگان: اوره, ملاس, پس چر, مزرعه جو, گوسفند}
    Hassan Fazaeli, Esmaiel Ismaily Rad, Mohammad Babaie
    This experiment was conducted to improve the nutritive value of barley stubble for two consecutive years. After harvesting crop, at first year, a completely randomized design, with a 3 × 3 factorial experiment was conducted in which 27 plots were divided into nine treatments. The treatments including zero, 2.5 and five percent urea each with zero, three and six percent molasses were mixed with water and sprayed on the stubble (three plots per treatment). During five periods, all plots were sampled before and after spraying with 10 days intervals for the chemical analyses. The crude protein (CP) was increased but crude fiber (CF) decreased in urea-molasses treatments (P< 0.05). The Ash content was increased (P< 0.05) only in the treatments contained 6 percent molasses. At the second year, after harvesting the barley crop, four hectares of stubble was divided in four parts and sprayed with four treatments of urea-molasses liquor including: 1) 2.5 percent urea, 2) 2.5 percent urea +3 percent molasses, 3) 5 percent urea, 4) 5 percent urea +3 percent molasses. Forty eight Shal ewes were divided among the treatments and grazed for 50 days. All ewes showed body weight gain, during the experiment but the body weight changes were not different between the treatments. As a result of twining, the lambing rate was increased about 25 percent for the animals received five percent urea +3 percent molasses comparing to the other treatments.
    Keywords: Stubble, Sheep, Barley field, Molasses, Urea}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال