جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "بادام زمینی" در نشریات گروه "منابع طبیعی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «بادام زمینی» در نشریات گروه «کشاورزی»-
هدف این تحقیق بررسی مصرف انرژی و تاثیر زیست محیطی کشت سویا و بادام زمینی، با تمرکز خاص بر یک مطالعه موردی است. کشت این محصولات برای تولید کشاورزی بسیار مهم است و درک مصرف انرژی و آسیب احتمالی آنها برای کشاورزی پایدار ضروری است. نتایج این مطالعه برای کشاورزان، سیاست گذاران و محققانی که در راستای تولید پایدار کشاورزی تلاش می کنند ارزشمند خواهد بود. این مطالعه نشان می دهد که تولید سویا در استان اردبیل با انرژی کل 20/43170 مگاژول در هکتار و همچنین انرژی خروجی 28/40417 مگاژول در هکتار و تولید بادام زمینی به 36/28677 مگاژول در هکتار کل انرژی نیاز دارد و 36/28677 مگاژول در هکتار انرژی تولید می کند. انرژی خروجی نتایج ارزیابی چرخه زندگی (LCA) نشان می دهد که انتشار گازهای گلخانه ای در مزارع ارتباط نزدیکی با نهاده های مورد استفاده در تولید سویا و بادام زمینی دارد. سوخت دیزل و کودهای شیمیایی منابع اصلی انتشار در هر دو سیستم هستند، به طوری که کشاورزی سویا به دلیل کاهش مصرف در مقایسه با بادام زمینی، سطوح بالاتری از آلاینده های سوخت دیزل را نشان می دهد. توزیع انتشار گازهای گلخانه ای از منابع مختلف در تولید سویا و بادام زمینی در این مطالعه برجسته شده است. هر دو روش تولید تاثیر قابل توجهی بر سلامت انسان دارند، به طوری که سویا مسئول 70 درصد انتشار گازهای گلخانه ای و بادام زمینی 65 درصد است. س
کلید واژگان: مصرف انرژی, ارزیابی چرخه زندگی, بادام زمینی, سویاThis research aims to explore the energy usage and environmental impact of cultivating soybean and peanut, with a specific focus on a case study. The cultivation of these crops is crucial for agricultural production, and understanding their energy use and potential damage is essential for sustainable farming. The results of this study will be valuable for farmers, policymakers, and researchers working towards sustainable agricultural production. The study reveals that soybean production in Ardabil province of total energy was 43170.20 MJ ha-1, also, output energy was 40417.28 MJ ha-1, while peanut production requires 28677.36 MJ ha-1 of total energy and produces 28677.36 MJ ha-1 of output energy. The results of the Life Cycle Assessment (LCA) show that emissions on farms are closely related to the inputs used in soybean and peanut production. Diesel fuel and chemical fertilizers are the main sources of emissions in both systems, with soybean farming showing higher levels of diesel fuel pollutants due to reduced usage compared to peanuts. The distribution of emissions from different sources in soybean and peanut production is highlighted in the study. Both methods of production have a significant impact on human health, with soybean responsible for 70% of emissions and peanuts contributing 65%. Diesel fuel and nitrogen fertilizer have the most significant environmental impact, accounting for over 50% of the overall impact. Proper management of nitrogen fertilizer is essential for maximizing crop growth and yield, making it a top priority for researchers and farmers.
Keywords: Energy Use, Life Cycle Assessment (LCA), Peanut, Soybean -
زوال بذر یکی از عوامل مهم کاهنده کیفیت فیزیولوژیکی بذر است که در شرایط نامساعد محیطی خسارت آن شدت می یابد. اثر پراکسید هیدروژن در بهبود وضعیت فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بذور زوال یافته بادام زمینی (Arachis hypogaea L.) تحت تنش خشکی طی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار بررسی شد. پیش تیمار پراکسید هیدروژن در غلظت های صفر (هیدروپرایمینگ)، 50، 100 و 150 میکرو-مولار و سطوح خشکی صفر، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پیش تیمار بذور با پراکسید هیدروژن در سطوح مختلف خشکی موجب افزایش درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، بنیه بذر، طول ساقه چه، طول ریشه چه، کربوهیدرات های محلول، پروتئین های محلول و فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز و کاهش متوسط زمان جوانه زنی، هدایت الکتریکی و محتوای مالون دی آلدهید شد. در پتانسیل 8/0- مگاپاسکال، پیش تیمار بذور با غلظت های 50 و 100میکرومولار پراکسید هیدروژن سبب افزایش سرعت جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، کربوهیدرات ها و پروتئین های محلول به ترتیب به میزان 89/27، 24/93، 42/71، 12/46 و 06/27، 73/76 ، 26/30 ، 04/51 درصد و همچنین افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز به ترتیب به میزان 37/26، 79/07،8/39 و 43/15، 28/5 ، 51/22 درصد شد. بنابراین استفاده از 50 میکرومولار پراکسیدهیدروژن جهت کاهش اثرات منفی ناشی از زوال در تنش خشکی قابل توصیه است.
کلید واژگان: بادام زمینی, پراکسید هیدروژن, تنش خشکی, زوال بذرSeed deterioration is an important factor in reducing of physiological seed quality that it increased the severity of damage in adverse environmental conditions. The effects of hydrogen peroxide to improve physiological and antioxidant enzyme activities in aged groundnut seeds under drought stress were studied. A factorial experiment based on completely randomized design with three replications was done. Priming of different concentrations of hydrogen peroxide (0, 50, 100 and 150 µM) under 0, -0.4, -0.6 and -0.8MPa drought stress levels were evaluated. The results showed that seed priming with hydrogen peroxide in different drought levels increased some traits such as germination percentage, germination rate, vigour index, plumule and radicle length, soluble carbohydrates and protein contents and antioxidant enzymes activities (catalase, ascorbate peroxidase and superoxide dismutase). While it decreased mean germination time, electrical conductivity and malondialdehyde content in comparison to nonprime seeds. So seed priming with 50 and 100 µM of hydrogen peroxide in -0.8MPa level increased germination rate, vigor index , soluble carbohydrates and proteins, respectively by 27.89, 93.24, 71.42, 46.12, 27.06, 76.73, 30.26 and 51.04% compared to nonprimed seeds. Also, it increased activity of catalase, superoxide dismutase and ascorbate peroxidase, respectively by 26.37, 8.79, 39.07, 15.43, 5.28 and 21.51% compared to non-primed seeds. Therefore, the use of 50 mM hydrogen peroxide to reduce the negative effects caused by deterioration in drought stress is recommended.
Keywords: Groundnut, hydrogen peroxide, Drought Stress, Seed deterioration -
به منظور بررسی اثر منطقه تولید و وزن بذر بر برخی خصوصیات مرتبط با قابلیت جوانه زنی بذر و بنیه گیاهچه بذرهای بادام زمینی، تحقیقی در سال های 1389 تا 1391 در سه مزرعه تولید بذر بادام زمینی در شهرستان آستانه اشرفیه و آزمایشگاه زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت انجام شد. این تحقیق با استفاده از آزمون های جوانه زنی استاندارد، سرما و پیری تسریع شده اجرا شد. هر یک از آزمون ها با استفاده از آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مرحله اجرا درآمد. فاکتور اول منطقه تولید بذر در سه سطح [نقره ده و امشل و بندر کیاشهر] و فاکتور دوم نیز وزن بذر در سه سطح [سنگین (بذرهای دارای وزن بیشتر از 1 گرم)، متوسط (بذرهای دارای وزن بین 0/8 گرم و 1 گرم) و سبک (بذرهای دارای وزن کمتر از 0/8 گرم)] در نظر گرفته شدند. خصوصیات مورد بررسی عبارت بودند از: درصد جوانه زنی نهایی، بنیه گیاهچه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک هیپوکوتیل، وزن خشک ساقه چه، وزن خشک برگ های لپه ای و وزن خشک گیاهچه. نتایج نشان داد که اثر منطقه بر درصد جوانه زنی نهایی، بنیه گیاهچه و وزن خشک ریشه چه در کلیه آزمون ها معنی دار بود. وزن های بذر بادام زمینی نیز اثر معنی داری بر وزن خشک ریشه چه، وزن خشک هیپوکوتیل، وزن خشک ساقه چه، وزن خشک لپه ها و وزن خشک گیاهچه در کلیه آزمون ها داشت. اثر متقابل منطقه در وزن بذر بر بنیه گیاهچه بذرهای بادام زمینی در کلیه آزمون ها معنی دار بود. در آزمون پیری تسریع شده این اثر متقابل بر کلیه صفات مورد ارزیابی به جز وزن خشک لپه ها معنی دار شد. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نیز نشان داد که بیشترین مقدار پارامترهای بررسی شده در بذرهای سنگین به دست آمده از منطقه امشل مشاهده شد. بیشترین درصد جوانه زنی با میانگین 86/67 درصد در بذر تولید شده در منطقه امشل و بیشترین بنیه گیاهچه نیز در بذرهای سنگین تولید شده در منطقه امشل با میانگین 54/24 (جوانه زنی استاندارد) بدست آمد.
کلید واژگان: بادام زمینی, بنیه گیاهچه, جوانه زنی, منطقه تولید, وزن بذرTo study the effect of production region and seed weight on some characteristics related with germinability and seedling vigour of peanut seeds, a research was performed in three peanut fields in Astaneh Ashrafieh and agronomy laboratory of Rasht branch Islamic Azad University during 2010 to 2012. This research was carried out using the standard germination test, cold and accelerated aging. For all tests a factorial experiment with a randomized complete block design in 3 replications was used. First factor was seed production region in 3 levels (Noghredeh, Amshal and Bandar-Kiyashahr) and second factor was seed weight in 3 levels [heavy (seeds heavier than 1 g), medium (seeds between 0.8 and 0.1 g) and light (seeds lighter than 0.8 g)]. The studied characteristics were including: final germination percentage, seedling vigour, radicle dry weight, hypocotyl dry weight, plumule dry weight, cotyledons dry weight and seedling dry weight. Results indicated that effect of region on the final germination percentage, seedling vigour and radicle dry weight were significant in all tests. Peanut seed weights also had a significant effect on radicle dry weight, hypocotyl dry weight, plumule dry weight, cotyledons dry weight and seedling dry weight in all tests. Interaction of the region and seed weight on the seedling vigour of peanut seeds was significant in all tests. In accelerated ageing test, this interaction was significant on all the studied characteristics except for cotyledons dry weight. Mean comparison of studied characteristics also indicated that the greatest amount of studied parameters was observed from heavier seeds of Amshal region. The maximum germination percentage was detected in seeds produced in Amshal region with average of 86.67%. Also, maximum seedling vigour was achieved in heavy seeds produced in Amshal region with an average 54.24 (standard germination).
Keywords: germination, Peanut, Production Region, Seed weight, Seedling vigour
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.