به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « هنر زیست محیطی » در نشریات گروه « هنر و معماری »

  • فرزانه دوستی*
    در میان نحله های فکری متفاوتی که در اواخر قرن بیستم تخریب طبیعت و محیط زیست را مسئله خود دانسته اند، بوم فمینیسم جایگاه ممتاز و متمایزی دارد. ایده بوم فمینیسم را نخستین بار نویسنده فرانسوی «فرانسواز دوبون» در کتاب فمینیسم یا مرگ (1972) مطرح کرد و این تقریبا نخستین بار بود که کسی مقوله سلطه، جنسیت و محیط زیست را در ارتباط با هم می دید. از نگاه بوم فمینیسم، جهان بینی سلطه مدار با زنان و سایر انواع فرودست «فرهنگی» همان گونه رفتار می کند که با فرودستان «طبیعی»، یعنی حیوانات و منابع و محیط زیست. به عبارتی الگوی تخریب ماهیت و هویت در هر دو به یک شیوه است. به همین سیاق، بوم فمینیسم همچنان که دغدغه های فلسفی، الهیاتی، جامعه شناختی و محیط زیستی دارد، گرایشات سیاسی و عملگرا هم دارد. می توان نحله های مختلفی از بوم فمینیسم را براساس اندیشه و عمل سیاسی که در پیش می گیرند، شناسایی کرد و در مجموع همه این نحله ها فصل مشترکی دارند و آن پرسش از ساختارهای قدرتی است که زنان و طبیعت را در فرهنگ ها، محیط ها و شرایط تاریخی و سیاسی مختلف به انقیاد کشانده اند. به این ترتیب، آرمان/ ویران شهرها و مخاطرات آنها رها از الگوهای سلطه جنسیتی/ زیستی در رویکردی خودواسازانه به موضوع اصلی هنر بوم فمینیست معاصر تبدیل می گردد، اما بوم فمینیسم ایرادات فلسفی و روش شناختی اساسی نیز دارد که مهم ترین آن به زعم منتقدانش، ذات گرایی محض است. این مقاله درصدد است با مطالعه چند نمونه از آثار هنری معاصر با گرایش های بوم فمینیستی، صورت بندی جدیدی از بوم فمینیسم را ارایه و برخی اشکالات معرفت‎‎شناختی و حتی زن ستیزانه این رویکرد را بازخوانی کند.
    کلید واژگان: هنر زیست محیطی, بوم فمینیسم, اکوفمینیسم, ذات گرایی, خود, دیگری, طبیعت, فرهنگ, جنسیت}
    Farzaneh Doosti*
    Among various late 20th century schools of thought which have addressed the rapid deterioration of nature and the environment, Ecofeminism stands out. The term was first coined by the French writer Francoise d’Eaubonne in her 1972 book Feminism or Death.She was almost the first one to viewdomination, gender and the environmentin connection with each other. According to Ecofeminism, a dominating ideology equally treats women and the culturally inferior, andthe naturally inferior such as animals and the environment. In other words, similar patterns are at work to undermine the essence and identity of both.Thus,Ecofeminism has philosophical, theological, sociological and ecological concerns on one hand, and political and pragmatic concerns on the other. One can identify Ecofeminism schools and branches based on their political thought and praxis; however, what they all have in common is questioning dominant power structures that have equally subjugated woman and nature over time in different sociocultural and political contexts. Freed from gender/ecologic domination patterns,uto/dystopias and their hazards thus turn into main subjects of contemporary Ecofeminist subjects through a self-deconstructive approach.One should, however, admit that Ecofeminism’sfundamental philosophical and methodological flaws, most significantlyaccording to its critics, pure essentialism. The present paper intends to reframe Ecofeminismthrougha study of some contemporary artworks in the genre,rereading its deemed essentialism and sexism.
    Keywords: Ecological arts, Ecofeminism, Essentialism, Self, Other, Nature, Culture, Gender}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال