به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « تلمیح » در نشریات گروه « هنر و معماری »

  • تحلیل تلمیحات قرآنی با تکیه برداستان پیامبران درنگاره های روضه الانوار خواجوی کرمانی
    پروانه بادینلو، عبدالرضا مدرس زاده*، اصغر دادبه
    Analysis of Qur'anic allusions based on the stories of the prophets in the paintings of Al-Anvar Khajow Kermani
    Parvaneh Badinloo, Abdoreza Modarreszadeh *, Asghar Dadbeh
  • وحید رجبی، افسانه ناظری*، مسعود نقاش زاده
    ارتباط سینما و نقاشی از جمله مقولاتی انگاشته می شود که از دیرباز مورد توجه بوده است. پدرو آلمودوار را باید در زمره ی فیلمسازانی به شمار آورد که فیلم هایش پیوند وثیقی با هنر نقاشی دارند. آلمودوار با ارجاع به آثار نقاشان کلاسیک مانند ولاسکویر و تیسین؛ هنرمندان مدرن نظیر دالی، مگریت، هاپر، پیکاسو و حتی نقاشان انتزاعی مثل موندریان و روتکو در دسته ی کارگردانانی قرار می گیرد که امتزاجی از نقاشی و سینما در فیلم هایش نظاره می شود. این پژوهش به شیوه ی کیفی به تحلیل نقاشی در فیلم های پدرو آلمودوار می پردازد. هدف از تحقیق پیش رو مطالعه ی نقاشی در سینمای آلمودوار با طرح این پرسش است که «فیلم های پدرو آلمودوار چگونه از متون نقاشی تاثیر پذیرفته اند؟». این مقاله برای پاسخ به این پرسش از روش توصیفی-تحلیلی بر مبنای آرای ژرار ژنت در حوزه ی بینامتنیت و لیندا هاچن در حیطه ی پارودی بهره جسته است. یافته ها موید این مطلب است که قاب های سینماتوگرافیک در فیلم های آلمودوار به انحای مختلفی از نقاشی استنساخ شده اند؛ گاه در قالب تابلو های زنده و گاه در قالب تصاویری که آثار انتزاعی را به ذهن متبادر می سازند. تلمیح، وارونگی آیرونیک، فرامتن سازی و بازآفرینی به مثابه ی ادای احترام؛ به عنوان وجوه آرای این دو متفکر، اضلاعی هستند که فیلمساز به میانجی آنها از نقاشی در کارهایش سود برده است.
    کلید واژگان: ژرار ژنت, لیندا هاچن, تلمیح, پارودی, تابلوی زنده, سینمای پدرو آلمودوار}
    Vahid Rajabi, Afsaneh Nazeri *, Masoud Naghashzadeh
    The relationship between cinema and painting has long been considered a subject of interest. Pedro Almodóvar is a prominent and progressive filmmaker in new Spanish cinema. His movies are marked by a distinct style and an idiosyncratic aesthetic expression. Frequently, Almodóvar has acknowledged being influenced by various sources. Almodóvar should be counted among the filmmakers whose films have a strong connection to the art of painting. He is one of the directors whose works are fundamentally based on an aesthetic framework of painting. The use of paintings as part of the cinematic mise-en-scène and the recreation of famous paintings within the cinematographic frame are considered to be the primary relationships between Almodóvar's works and art. However, sometimes these connections transcend facile associations and require greater effort to sufficiently be comprehended.Almodóvar employs various techniques of reference for oeuvres from classical painters such as Diego Velázquez, and Titian; modern artists like Salvador Dalí, René Magritte, Edward Hopper, and Picasso in addition to even the abstract painters like Piet Mondrian and Mark Rothko. This feature places him among the directors exhibiting a unique knowledge of painting in their films. The present research conducts a qualitative analysis of paintings in Almodóvar's films. This study aims to examine painting in Almodóvar's cinema by posing the question of how Pedro Almodóvar's films have been influenced by painting. This developmental research utilizes a descriptive-analytical, comparative methodology and a theoretical framing approach to study the modes of cinematic allusion based on Gérard Genette's intertextuality theory and Linda Hutcheon's theory of parody. Case studies include the prominent works of this filmmaker from the 1980s.The findings indicate that the cinematographic frames in Almodóvar's films have been transcribed from painting in various ways. In the first case, the relationship between the cinematic frames and the paintings is a simple intertextual allusion, whereby the filmmaker, inspired by a painting, recreates it in the cinematic frame, known as tableaux vivant. At times, these allusions transcend a simple association and take on a metaphorical quality, forging a particular connection with the world of the film's characters. In some cases, the intertextual relationship leads to a multilayered connection that generates a new texture of allusion and trans-contextualizing occurs, a concept derived from the theoretical dimensions of Linda Hutcheon's parody, which is perceived as a significant feature of modern art. In some instances, the relationship between Almodóvar's cinematic frames and paintings follows an ironic inversion, whereby a form of allusion and imitation is observed but with a repetition that contains differences, possibly employed for purposes such as critique or recreation. In some cases, Almodóvar uses the frame as a painter's canvas, employing cinematic techniques to create scenes reminiscent of abstract paintings.
    Keywords: Allusion, Gérard Genette, Linda Hutcheon, Parody, Pedro Almodóvar's Cinema, Tableau vivant}
  • گیتا پور باقر، منیژه فلاحی*، رضا فهیمی
    با سیری اجمالی در آثار منظوم و منثور هزار ساله فارسی درمی یابیم که دامنه تاثیر قرآن و حدیث در ادب فارسی چنان ریشه دار و گسترده است و برای دست یابی و جمع و تلفیق و تنظیم آثار بهره ور از قرآن سال ها وقت لازم است. خواجوی کرمانی یکی از شاعرانی است که از قرآن و آیات شریفه آن در آثارش بسیار بهره برده است. او از آیات قرآنی به شیوه های گوناگونی استفاده کرده است و در برخی موارد به این آیات صیغه عرفانی بخشیده است. وی در منظومه روضه الانوار به موضوعات متنوعی همچون قصص قرآنی، نام پیامبران، قیامت، دوزخ و بهشت، معراج پیغمبر و.. که دارای بسامد بیشتر می باشد، بهره جسته است. گاهی در یک بیت شعر ممکن است به بیشتر از یک آیه التفات کند. در این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی آیات قرآنی که در مثنوی روضه الانوار به کار گرفته شده است، استخراج و بررسی شده و به صورت طبقه بندی ارایه گردیده است. طبق بررسی در این پژوهش، خواجوی کرمانی در مثنوی روضه الانوار اشاره مستقیم و غیرمستقیم به آیه یا لفظی از قرآن مجید کرده است، که طبق این بررسی نام مقدس خداوند در این مثنوی  بیشتر از سایر موارد استفاده شده است.اهداف پژوهش:بازشناسی تلمیحات قرآنی در روضه الانوار خواجوی کرمانی.تحلیل تلیمحات قرآنی خواجوی کرمانی در روضه الانوار با تکیه بر داستان پیامبران.سوالات پژوهش:تلیمحات قرآنی در روضه الانوار خواجوی کرمانی چه جایگاهی دارد؟داستان های قرآنی پیامبران در روضه الانوار خواجوی کرمانی چه بازتابی یافته است؟
    کلید واژگان: خواجوی کرمانی, روضه الانوار, تلمیح, اشارات قرآنی}
  • وحید رجبی، افسانه ناظری*، مسعود نقاش زاده

    پدرو آلمودوار، فیلمساز شاخص و پیشرو سینمای نوین اسپانیا است که در مجموع، فیلم های او سبک خاص و بیان ویژه زیباشناختی مخصوص خود را دارا هستند. آلمودوار بارها به تاثیر پذیرفتن از منابع گوناگون اذعان کرده است؛ سینما، تلویزیون، نقاشی و ادبیات از جمله مراجعی به شمار می آیند که فیلمساز در خلق آثار خود از آنها بهره برده است. در این میان، متون سینمایی از جایگاه والایی در آثار وی برخوردار هستند؛ او از جمله کارگردانانی است که در آثار وی امتزاجی از این متون متنوع مشاهده می شود. مطالعه بینامتنیت از آن گونه مباحثی است که پیرامون آثار این فیلمساز اسپانیایی قابلیت تحقیق و تفحص دارد. هدف تحقیق پیش رو، مطالعه بینامتنیت و با طرح این پرسش بوده است که "فیلم های پدرو آلمودوار چگونه بر اساس روابط بینامتنی با متون سینمایی مختلف شکل گرفته اند؟" برای پاسخ به این پرسش، از روش توصیفی- تحلیلی و همچنین تطبیقی استفاده شده و برای تحلیل و پی جویی این روابط و طبقه بندی آنها، به نظریه بینامتنیت ژرار ژنت تکیه شده است. فیلم های بلند آلمودوار که به لحاظ زمان ساخت مربوط به دهه 1980 میلادی به بعد هستند و آثار برجسته فیلمساز را شامل می شوند، به عنوان جامعه آماری انتخاب شده اند. یافته های پژوهش مبین آن هستند که متن های متعدد سینمایی که در آثار آلمودوار به آنها اشاره شده است، اعم از پاره متن های سینمایی، اسامی و عناوین متون تحت قالب پیرامتن ها و اشارات سینمایی ایماگونه از منظر نظریه بینامتنیت ژنت به مثابه نقل قول های تصویری، ارجاعات سینمایی و تلمیحات بینامولفی و درون مولفی هستند که اساسا در سینمای فیلمساز علاوه بر کارکرد ساده آن، عملکردی استعاری دارند.

    کلید واژگان: بینامتنیت, سینما, ژرار ژنت, تلمیح, پدرو آلمودوار}
    Vahid Rajabi, Afsaneh Nazeri*, Masoud Naghashzadeh

    Pedro Almodóvar is a renowned and influential director in contemporary Spanish cinema whose works have a unique style and aesthetic presentation. Almodóvar has frequently stated that his films are inspired by various sources. This Spanish director drew inspiration for his works from various movies, TV programs, paintings, and literary works. Meanwhile, film references and scripts play an important role in his works, and he is one of the directors whose works incorporate a combination of such texts. Thus, “intertextuality” is one of the topics that can be properly examined in this Spanish filmmaker’s works. This research investigates intertextuality in Almodóvar’s works and answers the following question: “How are Pedro Almodóvar’s films created through their intertextual links with other films?” A descriptive-analytical method and comparative method were used to address this question. In addition, Gérard Genette’s theory of intertextuality has been used to analyze and categorize such intertextual relationships. The statistical population of this research consists of Almodóvar’s feature-length films produced during the 1980s, which are regarded as his most renowned works. The results demonstrate that the various cinematic texts mentioned by Almodóvar, such as cinematic excerpts, script titles, and cinematic allusions, within Genette’s theory take on the roles of para-texts, quotations, cinematic references, and inter- and intra-authorial allusions, which, in addition to their conventional functions, have a metaphorical function.

    Keywords: Intertextuality, Cinema, Gérard Genette, Allusions, Pedro Almodovar}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال