به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « درماتیت سبوروئیک » در نشریات گروه « پزشکی »

  • مریم سرلک، محبوبه مدنی، محمدعلی ضیاء
    مقدمه و هدف
    مخمرهای جنس مالاسزیا، مخمرهای بازیدیومایست چربی دوست هستند که به صورت اعضاء میکروبی فلور اغلب حیوانات خونگرم و انسان مطرح می باشند. درماتیت سبورئیک یک بیماری التهابی مزمن درسطح پوست می باشد که بیشتر در مردان بالغ مشاهده می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان فراوانی مالاسزیا در عشایر بختیاری لرستان بوده است.
    مواد و روش ها
    نمونه گیری با روش تراشه برداری از شوره های سر و پشت گوش ها انجام شد. نمونه ها از 100 نفر (50 نفر سالم و 50 نفر مبتلا به درماتیت سبورئیک) گرفته و بر روی محیط لیمینگ-نوتمن آگار اصلاح شده کشت شد. مطالعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی بر روی کلنی های مالاسزیا در کشت خالص انجام شد.
    یافته ها
    در این بررسی میزان مشاهده سلول های مخمری در مجموع نمونه های بیماران مبتلا به درماتیت سبورئیک برابر 27 مورد (54%) بود و همچنین 17 مورد (34%) کلنی های مخمری رشد نمودند. در افراد سالم نیز در کل میزان مشاهده سلول های مخمری در نمونه ها برابر 24 مورد (48%) بود و همچنین 14 مورد (28%) کلنی های مخمری رشد نمودند.
    نتیجه گیری
    یافته ها نشان داد مخمرهای مالاسزیا در 51% از نمونه ها در آزمایش مستقیم و 31% از نمونه ها در کشت جدا شد.
    کلید واژگان: مالاسزیا, درماتیت سبوروئیک, محیط کشت لیمینگ, نوتمن آگار اصلاح شده, شوره سر}
    Mary Sarlak M., Madani Mohammad Zia
    Introduction
    The genus Malassezia yeasts, yeasts are lipophilic Bazydyvmayst as members of the microbial flora of humans and warm-blooded animals often are. Seborrheic dermatitis is a chronic inflammatory disease of the skin surface is observed in adult men. The aim of this study was to investigate the prevalence of Malassezia in Lorestan, Bakhtiari nomads.
    Materials and Methods
    sampling techniques chip was taken from dandruff head and behind the ears. Sample of 100 subjects (50 healthy subjects and 50 patients with seborrheic dermatitis) and on the Lymyng - Nvtmn agar was modified crops. Macroscopic and microscopic studies were performed on colonies of Malassezia in pure culture.
    Results
    In this study of yeast cells to the total sample of patients with seborrheic dermatitis in 27 (54%) patients, and 17 patients (34%) showed growth of yeast colonies. In healthy individuals, the total amount of yeast cells in the samples, 24 (48%) patients and 14 (28%) showed growth of yeast colonies.
    Conclusion
    The findings showed that Malassezia yeasts in 51% of cases and 31% of the direct examination of the cultures were isolated.
    Keywords: Malassezia, SD, Medium Lymyng, Nvtmn agar Amended, Dandruff}
  • محمد تقی هدایتی، فرزانه حاجی اسمعیل حجار، امیر هوشنگ احسانی، زهره حاج حیدریطاهره شکوهی، رضاعلی محمدپور، طیبه تولیت
    سابقه و هدف
    درماتیت سبوروئیک ((SD یکی از اختلالات شایع پوستی است که مخمرهای مالاسزیا در اتیولوژی آن از اهمیت ویژه ایی دارد. با توجه به اهمیت داروهای ضد قارچی بخصوص آزولها در درمان آن در تحقیق حاضر اثر محلول کتوکونازول 2درصد در برطرف نمودن علائم کلینیکی SD و تاثیرآن بر گونه های مالاسزیا در مقایسه با شامپوی کتوکونازول 2درصد مورد ارزیابی قرار گرفته
    مواد و روش ها
    این مطالعه بر روی 100بیمار مبتلا به SD انجام شد. بیماران با توجه به شدت ضایعات در شروع و در روزهای چهاردهم و بیست و هشتم درمان رتبه بندی Scoring Index (SI) شدند. پوسته های برداشت شده از بیماران در روزهای قبل از درمان و بیست و هشتم جهت جداسازی گونه های مالاسزیا از نظر میکروسکوپی و کشت مورد بررسی قرارگرفتند. بیماران در دو گروه دریافت کننده محلول و شامپو بمدت 28 روز تحت درمان قرار گرفتند. در هفته های 2 و4 دوره درمانی بیماران مجددا مورد بررسی قرار گرفته و SIنیز ثبت شد.
    یافته ها
    58 درصد بیماران دارای ضایعه در ناحیه سر بودند. در آزمایش میکروسکوپی قبل از درمان اکثر بیماران (51درصد) بیش از 7مخمر در هر شان داشتند.
    کشت 77درصد نمونه مثبت بوده و مالاسزیا گلوبوزا (1/57درصد) شایعترین گونه جدا شده بود. در آزمایش میکروسکوپی بعد از درمان با محلول و شامپو به ترتیب 6/89درصد و 6/82درصد بیماران 3-1 مخمر در کل لام داشتند و کشت بعمل آمده از بیماران نیز به ترتیب در 8/94درصد و 6/82 درصد موارد منفی بود. در مرحله قبل از درمان بیماران با SI متوسط دارای بیشترین میزان فراوانی بودند. در حالیکه در مرحله بعد از درمان بیشترین فراوانی در بیماران با SI ملایم مشاهده شد. کاهش SI در روز 28 تنها با دریافت محلول رابطه معنی داری داشت.
    استنتاج
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از محلول کتوکونازول 2درصد در بیماران SD در مقایسه با شامپو کتوکونازول 2درصد، با کاهش بیشتر بار مخمری در ضایعات، اثر بهتری نیز در بهبودی علایم بالینی بیماران داشته است. از این رو این شکل دارویی می تواند بعنوان یکی از مناسب ترین داروها در درمان SD مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: کتوکونازول, مخمرهای ملاسزیا, درماتیت سبوروئیک}
    M.T. Hedayati, F. Haji Esmaeeli Hajjar, A.H. Ehsani, Z. Hajheydari, T. Shokoohi, R.A. Mohammadpour, T. Toliyat
    Background and
    Purpose
    Seborrhoeic dermatitis (SD) is a common skin disorder. Malassezia yeasts have an important role in the etiology of SD. Since anti-fungal agents, especially in azoles are effective for treating SD, in this study, the effect of ketoconazole 2% solution on clinical signs and Malassezia in SD patients were assayed.
    Materials And Methods
    100 patients with SD were enrolled in this study. Patients were scored in regard to the severity of lesions at the initial evaluation and every 2 weeks for a 1 month period. Microscopic examination and culture of patients scale in days 0 and 28 were used for isolation and identification of Malassezia species. Patients were divided into two groups (ketoconazole 2% solution and shampoo) and followed after 14 and 28 days, and then clinical response was graded.
    Results
    58% of patients showed lesions on their heads. In day 0, 51% of patients showed > 7 yeasts in each microscopic field. 77% of scale samples were positive to Malassezia spp. Growth and M. globosa (57.1%) had the most frequency. In day 28, 89.6% and 82.6% of treated patients with solution and shampoo showed 1-3 yeast in within entire smear, respectively. 94.8% and 82.6% of scale samples were negative to Malassezia spp growth, respectively. In day 0, patients with moderate SI had the most prevalence, whereas in day 28, patients with mild SI were predominant. Statistical test showed the correlation is significance only between SI and treatment with solution.
    Conclusion
    The results of our study showed that according to decrease of yeast load and increase of improvement of SD signs after treatment with ketoconazole 2% solution, compared with ketoconazole 2% shampoo, 2% ketoconazole solution can be considered as an appropriate agent in treatment of Sd.
    Keywords: Ketoconazole, Malassezia, Seborrhoeic, Dermatitis}
  • طاهره شکوهی، زهره حاج حیدری، آزیتا بذرگر، سید محمد باقر هاشمی سوته، محمد تقی هدایتی، سید رضا عقیلی، پروانه افشار
    سابقه و هدف
    اعضای جنس مالاسزیا مخمرهای چربی دوست هستند که فلور طبیعی پوست انسان بوده و با تعدادی بیماری های پوست مرتبط می باشند. این ارگانیسم در شرایط خاصی مسبب بیماری پیتیریازیس ورسیکالر و درماتیت سبوروئیک می باشد. گونه های مالاسزیا را می توان از طریق خصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی شناسایی کرد ولی این روش های فنوتیپی معمولا زمان بر و فاقد قدرت تمایز کافی است؛ لذا روش های مولکولی شناسائی سریع تر و صحیح تری را فراهم می کند. هدف از این مطالعه تعیین گونه های مالاسزیا جدا شده از بیماران مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر، درماتیت سبوروئیک،درماتیت اتوپیک با روش [1]PCR –RFLP است.
    در این مطالعه ناحیه ITS1 ازDNA ی ریبوزومی جهت تقویت در آزمایشPCR مورد استفاده قرار گرفت. آنگاه پلی مرفیسم موجود در قطعات تقویت شده به وسیله روشRFLP با استفاده از آنزیم های CfOI و BS+F5I و ایجاد قطعات متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به الگوهای مختلف DNA های هضم شده گونه های مالاسزیا شناسائی شد.
    مواد و روش ها
    جمعا 63 گونه مالاسزیا 30 استرین جدا شده از بیمار مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالرو 33 استرین جدا شده از بیماران مبتلا به درماتیت سبوروئیک مورد مطالعه قرار گرفت.جهت بررسی مولکولی، DNA ژنومی مخمرهای مالاسزیا جدا شده از محیط کشت استخراج گردید. ناحیه ITS1 (بین 18Sو(5.8S از DNA ی ریبوزومی بوسیله واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) تقویت گردید. تعدادی از محصولات با یرایمر (forward) ITS1 تعیین توالی شد و با جستجو در بانک ژنی گونه مالاسزیا تعیین گردید. آنگاه پلی مرفیسم موجود در قطعات تقویت شده به وسیله روشRFLP با استفاده از آنزیم های CfOI و BS+F5I و ایجاد قطعات متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به الگوهای مختلف DNA های هضم شده گونه های مالاسزیا شناسائی شد.
    یافته ها
    از 37 بیمار مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر (20 زن، 17 مرد) که محدوده ی سنی آنها بین 64-2 سال بود، در 30 مورد (1/81 درصد) کلنی مالاسزیا روی محیط کشت رشد کرد و مالاسزیا گلوبوزا از 16 بیمار(3/53درصد)، مالاسزیا فور فور از 12 بیمار40درصد و مالاسزیا سیمپودیالیس از 2 بیمار(7/6 درصد) جدا شد. از 41 بیمار مبتلا به درماتیت سبوروئیک (22 زن، 19 مرد) که محدوده ی سنی آنها بین 52-1 سال بود. در 33 مورد (5/80 درصد) کلنی مالاسزیا روی محیط کشت رشد کردو مالاسزیا فور فور از 14 بیمار(4/42 درصد)، مالاسزیا گلوبوزا از 13 بیمار(4/39 درصد)، مالاسزیا رستریکتا از 5 بیمار(2/15 درصد) و مالاسزیا سیمپودیالیس از یک بیمار(3 درصد) جدا شد. نتایج به دست آمده از آزمایش PCR- RFLP با نتایج به دست آمده از تعیین توالی نمونه های DNA وخصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی مطابقت کامل داشت. توالی های بررسی شده از 93 تا 99درصدبا توالی رفرانس خود در بانک ژنی شباهت داشت.
    استنتاج
    گونه های غالب جدا شده در بیماران پیتیریازیس ورسیکالر به ترتیب فراوانی مالاسزیا گلوبوزا و مالاسزیا فور فور و گونه های غالب جدا شده در بیماران درماتیت سبوروئیک به ترتیب فراوانی مالاسزیا فورفور و مالاسزیا گلوبوزا بودند. همچنین الگوی حاصل از هضم آنزیمی قطعه ITS1 در مورد مالاسزیاهای بررسی شده روشی ساده، سریع و تکرار پذیر برای شناسائی گونه های مهم مالاسزیا می باشد اماجهت اطمینان، توصیه می شود این روش در مورد بیماران بیشتری مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: مالاسزیا, پیتیر یازیس ورسیکالر, درماتیت سبوروئیک, PCR, RFLP, ایران}
    T. Shokohi, Z. Hajheidari, A. Barzgar, M.B. Hashemi Sooteh, M.T. Hedayati, S.R. Aghili, P. Afshar
    Background and
    Purpose
    Lipophilic yeast of the genus Malassezia are members of normal human cutaneous micro flora which are also associated with several skin diseases. It is strongly suspected that Malassezia species are responsible for pityriasis versicolor (PV), and seborrhoeic dermatitis (SD). Considering various sensitivities among Malassezia species to antifungal, accurate species identification will facilitate the treatment of relevant diseases. Malassezia species can be identified through their morphological features and bio-chemical characteristics. However, these phenotypic methods are usually time consuming, and lack sufficient discriminatory power. Development of DNA- based methods for detection and identification of Malassezia species provide helpful alternatives for solving problems. The aim of this study was to examine the distribution of Malassezia species in patients with pityriasis versicolor and seborrhoeic dermatitis, using molecular methods.
    Materials And Methods
    A total of 63 clinical isolates of Malassezia spp, 30 strains isolated from patients with PV and 33 strains isolated from patients with SD, were studied. To investigate the strains at molecular level, genomic DNA of Malassezia isolates were extracted and amplified within the ITS1 region (located between 18S and 5.8S rDNA) by polymerase chain reaction (PCR) assay. DNA sequencing of ITS1 of rDNA in Malassezia spp was performed to type the species. Restriction fragment length polymorphism (RFLP) analysis of ITS1 PCR product with two restrictive enzymes CFOI and BSTF5I, was used in subsequent species identification.
    Results
    In this study, 37 patients with PV (20 females, 17 males 2 to 64 years old), 81.1% (30 case) yielded growth of Malassezia in culture, while the frequency of isolation of M. globosa was 53.3% (16 case), M. furfur 40% (12 case) and M. sympodialis 6.7% (2 case). Of the 41 patients with SD (22 females, 19 males 1 to 52 years old), 80.5% (33 case) yielded growth of Malassezia in culture, while the frequency of M. furfur was 42.4% (14 case), M.globosa 39. 4% (13 case), M. restrict 15.2% (5 case) and M. sympodialis 3% (1 case). This PCR-RFLP Profile allows us to clearly identify important Malassezia species. The results of the PCR-RFLP analyses of clinical isolates were in complete agreement with those from DNA sequencing, morphological features and bio-chemical characterization.
    Conclusion
    In patients with PV, the most frequently isolated species were M. globosa, followed by M. furfur. However, in patients with SD, the most frequently isolated species were M. furfur, followed by M. globosa. The PCR-RFLP system applied for the ITS1 fragment of the rDNA is a reliable, simple and rapid method for identification of the most important Malassezia species, but further work will be necessary in applying these techniques to additional patients.
    Keywords: Malassezia, pityriasis versicolor, seborrhoeic dermatitis, PCR, RFLP, Iran}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال