جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "آزمون تردمیل" در نشریات گروه "پزشکی"
-
سابقه و هدف
اندازه گیری ظرفیت انجام کارفیزیکی یکی از مباحث مهم فیزیولوژی کار است که به منظور تناسب بین کاروکارگر استفاده می شود. اجزای ترکیب بدنی از جمله عوامل تاثیر گذار برحداکثر ظرفیت هوازی است که نیاز است با استفاده از روش های مستقیم و دستگاهی تعیین گردد و بر اساس نتایج حاصل از این روش ها مدلی جهت پیش بینی تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی ارایه گردد.
مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی 50 نفر از دانشجویان مرد به صورت تصادفی انتخاب شدند.به منظور برآورد حداکثر ظرفیت هوازی از پروتکل بروس و تردمیل استفاده شد. اجزای ترکیب بدنی افراد هنگام تست با استفاده از دستگاه اندازه گیری شد. ارتباط بین متغیرها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت.در نهایت مدلی جهت پیش بینی حداکثر اکسیژن مصرفی بر اساس آنالیز رگرسیون خطی ارایه گردید.
یافته هامیانگین سن در دانشجویان 2.08±21.36 سال می باشد.میانگین حداکثر ظرفیت هوازی دانشجویان (ml/kg/min) 4.75±44.01 برآورد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین حداکثرظرفیت هوازی و اجزای ترکیب بدنی ارتباط معنا دار و منفی وجود دارد.
نتیجه گیریاز آنجایی که تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی نیاز به روابط و معادلاتی دارد که از دقت و اعتبار قابل قبولی برخوردار باشد. لذا بر اساس نتایج مطالعه حاضرو مدل ارایه شده متغیرهای شاخص توده بدنی،درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به لگن نقش موثری در تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی داشته و می توان بر اساس مدل ارایه شده حداکثر اکسیژن مصرفی را با دقت بالایی تخمین زد.
کلید واژگان: کلیدواژه ها: ظرفیت انجام کارفیزیکی, اجزای ترکیب بدنی, آزمون تردمیلBackground and aimMeasuring physical work capacity is one of the important topics in work physiology. It is done with the aim of examining the fit between the work and worker. Body composition components are among the factors influencing the maximum aerobic capacity.They need to be determined using direct and instrumental methods and it is necessary to provide a model to predict the estimated physical work capacity based on the results of these methods.
Materials and MethodsIn this cross-sectional study, 50male students were randomly selected. To estimate the maximal aerobic capacity, Bruce protocol and a treadmill were used. Subjects’ body composition components were measured using an instrument during the test. Pearson correlation coefficient and regression analysis were used to examine the relationship between the variables. Finally, a model was presented to predict maximal oxygen consumption based on linear regression analysis.
ResultsThe mean of age of students was21.36±2.08 years. Mean of maximal aerobic capacity of students was estimated at 44.01±4.75 (ml/kg/Min). The results of present study revealed a significant and negative relationship between maximal aerobic capacity and body composition components.
ConclusionSince estimating the physical work capacity requires relationships and equations that have acceptable accuracy and validity, a model is presented in this regard based on the results of the present study. The variables of body mass index, body fat percentage and waist-hip ratio play an effective role in estimating physical work capacity and the maximal oxygen consumption can be estimated with high accuracy based on the presented model.
Keywords: Physical work capacity, body composition parameters, treadmill test
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.