ارائه مدل پیش بینی تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی بر اساس پاسخهای فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی :یک مطالعه پایلوت بر مبنای روش مستقیم

اندازه گیری ظرفیت انجام کارفیزیکی یکی از مباحث مهم فیزیولوژی کار است که به منظور تناسب بین کاروکارگر استفاده می شود. اجزای ترکیب بدنی از جمله عوامل تاثیر گذار برحداکثر ظرفیت هوازی است که نیاز است با استفاده از روش های مستقیم و دستگاهی تعیین گردد و بر اساس نتایج حاصل از این روش ها مدلی جهت پیش بینی تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی ارایه گردد.

در این مطالعه مقطعی 50 نفر از دانشجویان مرد به صورت تصادفی انتخاب شدند.به منظور برآورد حداکثر ظرفیت هوازی از پروتکل بروس و تردمیل استفاده شد. اجزای ترکیب بدنی افراد هنگام تست با استفاده از دستگاه اندازه گیری شد. ارتباط بین متغیرها با استفاده  از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت.در نهایت مدلی جهت پیش بینی حداکثر اکسیژن مصرفی بر اساس آنالیز رگرسیون خطی ارایه گردید.

میانگین سن در دانشجویان 2.08±21.36 سال می باشد.میانگین حداکثر ظرفیت هوازی دانشجویان (ml/kg/min) 4.75±44.01 برآورد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین حداکثرظرفیت هوازی و اجزای ترکیب بدنی ارتباط معنا دار و منفی وجود دارد.

از آنجایی که تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی نیاز به روابط و معادلاتی دارد که از دقت و اعتبار قابل قبولی برخوردار باشد. لذا بر اساس نتایج مطالعه حاضرو مدل ارایه شده متغیرهای شاخص توده بدنی،درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به لگن نقش موثری در تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی داشته و می توان بر اساس مدل ارایه شده حداکثر اکسیژن مصرفی را با دقت بالایی تخمین زد.