جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "آموزش بالینی" در نشریات گروه "پزشکی"
-
مقدمهیکی از چالش های اصلی در آموزش بالینی، استرس بالینی است که بر یادگیری و وضعیت سلامتی جسمی و روحی دانشجویان پرستاری تاثیرگذار است. این مطالعه با هدف مقایسه عوامل تنش زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان و اساتید پرستاری صورت گرفت.روش کارپژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که در سال 1402 انجام شد. 127 نفر از دانشجویان پرستاری کارورز وکارآموز و23 نفر از اساتید و مربیان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد خوراسگان به روش در دسترس انتخاب شدند. ضمن رعایت ملاحظات اخلاقی نظیر تکمیل فرم رضایت آگاهانه، داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد سنجش عوامل استرس زای آموزش بالینی جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آمار توصیفی و استنباطی با نرم افزار SPSS انجام گردید.نتایجنتایج مطالعه نشان داد، بین میانگین امتیاز کل عوامل تنش زای آموزش بالینی سه گروه اختلاف معنی دار آماری وجود دارد(05/ 0 <p). با این حال از دیدگاه هر سه گروه اساتید، دانشجویان کارآموز و دانشجویان کاروز، مهمترین عامل تنش زا عوامل مربوط به حیطه احساسات ناخوشایند با میانگین امتیاز (0/21 ± 3/82) بود.نتیجه گیریمطابق با نتایج مطالعه حاضر، شناخت عوامل استرس زا، توجه و تمرکز بر ایجاد تجربیات خوشایند در محیط آموزش بالینی توسط مربیان و مسئولین مربوطه و داشتن رفتار مناسب با دانشجویان پرستاری و همچنین آموزش مهارت های مقابله ای با این استرس ها در کارگاه ها به دانشجویان پرستاری توصیه می گردد.کلید واژگان: عوامل تنش زا, آموزش بالینی, پرستاریIntroductionOne of the main challenges in clinical education is clinical stress which affects the learning and physical and mental health of nursing students. This study aimed to compare the clinical education stressors from the perspective of apprenticeship and internship nursing students and instructors.Materials &MethodsThe present study is a cross-sectional study that was conducted in 2023. Overall, 127 apprenticeship and internship nursing students and 23 professors and instructors of Azad University of Isfahan (Khorasgan) Branch Faculty of Nursing and Midwifery were selected by convenience sampling method. In addition to ethical considerations such as completing the informed consent form, the data were collected using the standard questionnaire on clinical education stressors. Data analysis was done with descriptive and inferential statistical tests with SPSS software.ResultsThe results of the study showed that there is a significant statistical difference between the mean score of the total stress factors between the three groups (P<0.05). However, the most important stressors from the viewpoint of all three groups of apprenticeship and internship nursing students and Instructors were the factors related to unpleasant emotions with an average score of 3.82±0.21.ConclusionAccording to the results of the present study, recognizing stressors, focusing on creating pleasant experiences in clinical education environments by educators and relevant authorities, and having proper behavior with nursing students as well as teaching these stress skills in workshops to nursing students is recommended.Keywords: Stressful Factors, Clinical Education, Nursing
-
مقدمه
آموزش بالینی در شکل دهی توانمندی ها و مهارت های حرفه ای فراگیران نقش مهمی دارد و قسمت حساس و اساسی آموزش علوم پزشکی است. آموزش بالینی اطلاعات و مهارت های مربوط به مراقبت از بیمار را برای دانشجویان ارائه می دهد و هم چنین سبب افزایش مهارت های تصمیم گیری، بهبود تفکر انتقادی و افزایش اعتمادبه نفس دانشجویان می شود. آموزش بالینی فرصت مناسبی را برای تبدیل دانش نظری به مهارت های روانی حرکتی برای دانشجویان در فرآیند مراقبت فراهم می کند به طوری که هرچه آموزش به دانشجویان بهتر باشد کیفیت مراقبت مطلوب تر می شود، بنابراین توجه به آموزش بالینی و عوامل موثر بر آن مهم است. با توجه به اهمیت ارزیابی مستمر وضعیت موجود آموزش بالینی، پیشنهاد می گردد با بازنگری محتوای دروس و ارائه درس هایی با اهداف روشن، داشتن طرح درس، برنامه آموزش بالینی و توجیه کامل و دقیق دانشجویان، استفاده از وسایل کمک آموزشی جدید، برنامه ریزی مناسب جهت تقسیم تعداد دانشجویان در بخش ها، تجهیز بخش ها به امکانات رفاهی بیشتر مشکلات حوزه آموزش بالینی کاهش یابد، علاوه بر این مسئولین با ارزیابی مستمر وضع موجود و استفاده از نظرات دانشجویان و آموزش دهندگان، تحلیل مسائل و شناسایی مشکلات و چالش های موجود سبب ارتقاء کیفیت آموزش شوند.
کلید واژگان: ارزیابی, آموزش بالینی, چالشJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:32 Issue: 9, 2024, PP 8187 -8190IntroductionClinical education plays a crucial role in shaping the capabilities and professional skills of learners, and it is an essential and sensitive part of medical education. Clinical education provides students with information and skills related to patient care, as well as improving decision-making skills, critical thinking, and increasing students' self-confidence. Clinical education provides an opportunity for transforming theoretical knowledge into practical skills in caregiving, meaning that enhanced education leads to improved quality of care. Therefore, attention to clinical education and its influencing factors is important. With the importance of continuous assessment of the current status of clinical education, it is proposed to review the content of courses and provide clear objectives, lesson plans, clinical education programs, and thorough justification for students. The use of new educational aids, appropriate planning for dividing students into sections, and equipping departments with more facilities can reduce the problems in clinical education. Furthermore, authorities ought to enhance educational quality by regularly evaluating the current landscape and employing feedback from learners and teachers to examine issues and pinpoint existing obstacles and difficulties.
Keywords: Assessment, Clinical Training, Challenge -
مقدمهبا گسترش ویروس کووید19، کادر پزشکی از اولین افرادی بودند که به علت تماس نزدیک با این بیماران، در معرض خطر این بیماری مسری قرار داشتند. داشجویان رشته های علوم پزشکی که در آیند ه ای نه چندان دور باید به عنوان کادر درمان نظام سلامت خدمت کنند، نیاز مبرمی به دریافت آموزش های کیفی مناسب دارند. با توجه به اهمیت موضوع آموزش بالینی، ضرورت بررسی دیدگاه دانشجویان و اساتید پزشکی در دوران کووید19 احساس می گردد. اطمینان از کیفیت مناسب آموزش در دوره پاندمی ، تعیین دقیق چالش ها و نیاز های دانشجویان رشته های علوم پزشکی اهمیت بالایی می یابد که این مطالعه با هدف اصلی تبیین تجارب دانشجویان و اساتید پزشکی از آموزش بالینی در دوره پاندمی کووید 19 به صورت کیفی طراحی و اجرا شد.روش کاراین پژوهش یک مطالعه کیفی می باشد و تحلیل داده ها با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی پیشنهادی گرنهایم و لاندمن انجام شد که در سال 1402، بر روی 12 نفر از اعضای هیات علمی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشجویان پزشکی در مقطع کارورزی، کارآموزی، دستیاری و فلوشیپ به واسطه نمونه گیری هدفمند مصاحبه نیمه ساختار یافته تا رسیدن به اشباع داده ها در حدود20 دقیقه انجام شد. صحت و استحکام داده ها با روش لینکلن و گوبا تایید شد.نتایجتحلیل داده ها منجر به استخراج 120 کد اولیه گردید که شامل 5 طبقه اصلی و 39 طبقه فرعی می باشد. 5 طبقه اصلی شامل مشکلات روانشناختی و فیزیکی، سیاست های درمانی و آموزشی، کیفیت و زیرساخت آموزش بالینی، کیفیت ارزشیابی آموزشی و راهکار های ارتقاء کیفیت آموزش بالینی می باشد.نتیجه گیریآموزش بالینی به دلیل سیاست های آموزش در جهت تقسیم بندی و کاهش حضور فیزیکی دانشجویان دچار مشکل شده است و عدم قابلیت برگزاری مجازی درس با توجه به تضاد آموزش مجازی با بالین قطعا با نظر مصاحبه شوندگان پژوهش آموزش دچار چالش بسیار جدی شده است.کلید واژگان: آموزش بالینی, پاندمی کووید 19, آموزش پزشکی, تحلیل محتوای کیفیIntroductionWith the spread of the Covid-19 virus, the medical staff were among the first people who were at risk of this contagious disease due to close contact with these patients. Students of medical sciences, who in the not-so-distant future will have to serve as medical staff in the health system, have an urgent need to receive appropriate quality education. Considering the importance of clinical education, it is felt necessary to examine the views of medical students and professors in the era of Covid-19. Ensuring the proper quality of education during the pandemic period, determining the challenges and needs of students of medical sciences is of great importance, and this study was designed and carried out qualitatively with the main purpose of examining the experiences of medical students and professors from clinical education during the covid-19 pandemic period.Materials &MethodsThis research is a qualitative study and the data analysis was done with the contractual content analysis approach proposed by Gernheim and Lundman in 2023, on 12 members of the medical faculty of Tabriz University of Medical Sciences, medical students in internship, externship, residency and fellowship. Through targeted sampling, a semi-structured interview was conducted until data saturation was reached in about 20 minutes interview. The accuracy and robustness of the data were confirmed by the method of Lincoln and Goba.ResultsThe data analysis led to the extraction of 120 primary codes, which include 5 main categories and 39 subclasses. The 5 main categories include psychological and physical problems, treatment and educational policies, quality and infrastructure of clinical education, quality of educational evaluation and strategies for improving the quality of clinical education.ConclusionClinical education has suffered due to the policies of education in the direction of dividing and reducing the physical presence of students, and the lack of ability to hold virtual lessons due to the contrast of virtual education with clinical education is a very serious challenge according to the interviewees of education research.Keywords: Clinical Education, COVID-19 Pandemic, Medical Education, Qualitative Content Analysis
-
مقدمه
انگیزش در تحصیل و یادگیری از چالش های اساسی در آموزش بالینی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط وضعیت آموزش بالینی و انگیزش تحصیلی دانشجویان مرحله بالینی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گناباد انجام گرفت.
روش هااین مطالعه مقطعی بر روی 198 دانشجوی کارآموز و کارورز رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گناباد در سال تحصیلی 1402-1401 به روش سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بررسی وضعیت آموزش بالینی و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر بود. به منظور توصیف وضعیت آزمودنی ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) استفاده شد و داده ها از طریق آزمون های t مستقل، پیرسون و اسپیرمن با نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هامیانگین نمره وضعیت آموزش بالینی کارآموزان 56/16±51/93 و کارورزان 08/12±12/93 بود. همچنین میانگین نمره انگیزش تحصیلی کارآموزان 30/11 ± 07/102 و کارورزان 54/11 ± 07/100 بود. وضعیت کلی آموزش بالینی با میانگین نمره 31/93 در حد نسبتا متوسط و انگیزش تحصیلی با میانگین 44/11±05/101 درحد بالایی بود و بین وضعیت آموزش بالینی و انگیزش تحصیلی ارتباط معناداری مشاهده شد (0.454= r).
نتیجه گیریبا توجه به ضعف در وضعیت آموزش بالینی و همچنین وجود ارتباط مستقیم بین وضعیت آموزش بالینی و انگیزش تحصیلی، پیشنهاد می گردد مسئولین دانشگاه خصوصا در معاونت آموزشی و معاونت درمان دانشگاه توجه و برنامه ریزی های ویژه ای جهت بهبود وضعیت آموزش بالینی دانشگاه داشته باشند.
کلید واژگان: آموزش بالینی, انگیزش تحصیلی, دانشجویان پزشکیIntroductionMotivation in education and learning are significant challenges in clinical education. This study aimed to determine the relationship between clinical education status and academic motivation among clinical-stage medical students Gonabad University of Medical Sciences.
MethodThis cross-sectional study was conducted with 198 medical interns and residents at Gonabad University of Medical Sciences during the academic year 2021-2022 using a census method. Data collection tools included the Clinical Education Status Questionnaire and the Harter Academic Motivation Questionnaire. Descriptive statistics (mean and standard deviation) were used to describe the participants' status, and data were analyzed using independent t-tests, Pearson, and Spearman correlation tests.
ResultsThe mean score for clinical education status among interns was 51.93 ± 16.56, while for residents, it was 12.93 ± 08.12. The mean score for academic motivation among interns was 102.07 ± 11.30, and for residents, it was 100.07 ± 11.54. Overall, the clinical education status averaged 93.31, indicating a relatively moderate level and Academic motivation averaged 101.05 ± 11.44, indicating a high level, with a significant correlation observed between clinical education status and academic motivation (r = 0.454).
ConclusionGiven the weakness in the clinical education status, as well as the direct relationship between clinical education status and academic motivation, it is recommended that university officials, particularly in the educational and clinical departments, focus on special attention and planning to improve the clinical education status at the university.
Keywords: Clinical Education, Academic Motivation, Medical Students -
مقدمه
روش یاددهی-یادگیری تلفیقی به ارتقای مهارت های شناختی دانشجو و به تبع آن افزایش کیفیت مراقبت کمک می کند. این مطالعه باهدف تبیین تجارب یادگیری دانشجویان پرستاری از آموزش فرایند پرستاری به روش یاددهی-یادگیری تلفیقی در طی کارورزی پرستاری انکولوژی انجام گرفت.
روش بررسیداده های حاصل از مصاحبه نیمه ساختاریافته با 19 دانشجو که آموزش بالینی پرستاری انکولوژی را به روش تلفیقی گذرانده بودند، به روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی تجزیه وتحلیل شد. تجارب مشارکت کنندگان در قالب زیر طبقات و طبقات استخراج گردید.
نتایجاز تحلیل داده ها چهار طبقه شامل یادگیری شناختی پایدار، یادگیری غیر شناختی، کاربرد مفاهیم آموخته شده در موقعیت های واقعی و پیشنهاد های دانشجویان برای ارتقای یادگیری فرایند پرستاری ظهور یافت.
نتیجه گیریروش تلفیقی به عنوان یک روش آموزشی خلاق و دانشجو محور ، به طور موثری مهارت های شناختی و غیر شناختی را افزایش می دهد و کاربرد عملی مفاهیم آموخته شده را تسهیل می کند. برای تحقق کامل این مزایا، روش تلفیقی باید در سراسر واحدهای آموزش بالینی، از ترم های پایین تر اجرا شود. به طور هم زمان، بهبود محیط های آموزش بالینی در دنیای واقعی، نتایج مثبت آموزشی را تسریع می کند و می تواند مهارت های شناختی و غیر شناختی دانشجو را بهبود بخشد و پایه ای برای به کارگیری مفاهیم آموخته شده در بالین باشد.
کلید واژگان: آموزش تلفیقی, آموزش بالینی, فرایند پرستاری, کارآموزی در عرصه, تحقیق کیفیIntroductionIntegrated teaching-learning methods have demonstrated potential in enhancing students' cognitive skills and, subsequently, the quality of patient care. This qualitative study aimed to explore the learning experiences of nursing students engaged in an integrated teaching-learning method during their clinical education in oncology nursing.
MethodSemi-structured interviews were conducted with 19 nursing students who had completed a clinical training program in oncology nursing using an integrated teaching-learning method. Conventional qualitative content analysis was employed to analyze the data, identifying sub-categories and categories related to students' experiences.
ResultsThe analysis revealed four main categories: (1) sustained cognitive learning, (2) non-cognitive learning, (3) application of learned concepts in real-world situations, and (4) students' suggestions for improving the learning of the nursing process.
ConclusionThe findings suggest that an integrated teaching-learning method, implemented as a creative and student-centered approach at the bedside, effectively enhances both cognitive and non-cognitive skills, facilitating the practical application of learned concepts. To fully leverage the benefits of this method, its implementation should be expanded across clinical education units, starting in lower semesters. Simultaneously, optimizing real-world clinical education environments will further accelerate positive educational outcomes, enhancing students' cognitive and non-cognitive skills and creating a foundation for applying learned concepts in clinical practice.
Keywords: Integrated Teaching-Learning Method, Clinical Education, Nursing Process, Internship, Qualitative Research -
زمینه و هدفیکی از مدل های پرورش حل مساله خلاقانه، مدل تفکر طراحی است. هدف از مدل این است که دانشجویان برای مسائل دشوار راه حل مناسبی را طراحی کنند. در این مطالعه، مدل تفکر طراحی برای تدریس آنالیز اکوستیک گفتار در دانشجویان کارشناسی گفتاردرمانی به کار گرفته شد.روش بررسیشیوه کنش پژوهی استفاده شد. شیوه تدریس براساس سه مرحله انگیزش، ایده پردازی و کارآزمایی از مدل تفکر طراحی انجام شد. در مرحله انگیزش، مدرس با استفاده از موضوعات روز سعی کرد انگیزه لازم برای یادگیری را در دانشجو ایجاد کند. در مرحله ایده پردازی، نگاه خلاقانه دانشجو به یک مساله و طراحی راه حل های متناسب برای آن به صورت داوطلبانه گرفته شد. در مرحله کارآزمایی، بررسی کاربردی بودن ایده های دانشجویان در فضای بالینی بررسی شد. ارزشیابی عملکرد دانشجویان بر اساس سه سطح واکنش، یادگیری و رفتار از مدل کرک پاتریک بود. واکنش با نظرسنجی، یادگیری با مقایسه پیش آزمون - پس آزمون (سوالات با سطوح مختلف دشواری و یک سوال خلاقیت) و رفتار براساس مشاهده و ثبت عملکرد دانشجویان انجام گرفت.یافته هادر سطح واکنش، دانشجویان این مدل را باعث انگیزش خود در یادگیری می دانستند. در سطح یادگیری، رشد 42/71 درصدی در سوالات تاکسونومی سه و افزایش 85/42 درصدی در پاسخ صحیح و نوآورانه به سوال خلاقیت مشاهده شد. در سطح رفتار، دانشجویان کاربردهای بالینی را به خوبی به کار می گرفتند.نتیجه گیریمدل تفکر طراحی می تواند در تدریس مبتنی بر حل مساله خلاقانه موثر باشد اما امکان ناهماهنگی در بکارگیری مفاهیم پایه آموزشی نیز هست. بررسی کیفی نشان داد که دانشجویان پاسخ صحیح به سوالات ساده در پس آزمون را می دانستند اما گمان می کردند سوال خلاقانه است و گزینه نوآورانه تر را انتخاب کردند. بنابراین کاربرد مدل تفکر طراحی در آموزش همراه با با یک شیوه غیرخلاقانه برای مفاهیم پایه پیشنهاد می شود.کلید واژگان: خلاقیت در آموزش, حل مساله, تدریس موثر, یادگیری خلاقانه, آموزش بالینی
-
نشریه راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، سال هفدهم شماره 3 (پیاپی 85، امرداد و شهریور 1403)، صص 246 -256مقدمه
</strong> آموزش بالینی به عنوان یکی از مقاطع حساس آموزشی نقش تعیین کننده ای در تربیت و آموزش نیروی انسانی و آینده حرفه </span>ای دارد.</span> این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر کیفیت آموزش بالینی و مقایسه دیدگاه دانشجویان هوشبری و اتاق عمل در این زمینه طراحی و اجرا شد.
روش کار</strong> مطالعه حاضر یک مطالعه ی توصیفی- مقطعی است که در آن 126 دانشجو با روش غیر تصادفی و سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل یک پرسشنامه استاندارد در دو قسمت بود؛ قسمت اول شامل اطلاعات جمعیت شناختی و قسمت دوم، شامل پنج حیطه ی اهداف و برنامه آموزشی، عملکرد مربیان، برخورد مربی و کادر اتاق عمل، محیط آموزشی و نظارت و ارزشیابی درباره آموزش بالینی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نسخه 21 نرم افزار SPSS</span>، آزمون کای دو، تست دقیق فیشر، آزمون تی مستقل و فریدمن انجام شد.
یافته ها</strong> از دیدگاه دانشجویان میانگین کلی آموزش بالینی در سطح متوسطی قرار داشت و بر حسب آزمون کای دو سطح کلی کیفیت آموزش بالینی و حیطه های مختلف آن در دو رشته اتاق عمل و هوشبری تفاوت معناداری نشان نداد (05/0 P≥</span>) ولی بر اساس نتایج آزمون فریدمن محیط آموزشی در رتبه اول و مربیان در رتبه آخر قرار گرفت.
نتیجه گیری</strong>با توجه به تاثیر آموزش بالینی در شکل دهی توانمندی های حرفه ای دانشجویان پیش نهاد می شود در کنار بازنگری و برطرف نمودن کاستی ها و نواقص این حیطه توسط مسوولین، افزایش شایستگی علمی و عملی مربی مورد توجه قرار گرفته و تدوین و اجرای دقیق اهداف و برنامه های آموزش بالینی متناسب با نیازهای دانشجویان در اولویت برنامه ریزی آموزشی قرار گیرد.
کلید واژگان: آموزش بالینی, دانشجو, اتاق عمل, هوشبری, نگرشIranian Bimonthly of Education Strategies In Medical Sciences, Volume:17 Issue: 3, 2024, PP 246 -256Introduction</strong>: Clinical education as one of the critical educational stages has a crucial role in the training and education of human resources and professional future. This study was designed and conducted to investigate the factors affecting the quality of clinical education and compare the views of anesthesia and operating room students in this field.
Methods</strong>: In this descriptive cross-sectional study, 126 students were selected by non-random and quota methods. The data collection was carried out by a standardized questionnaire which included two sections: demographic data and the second section which involved: objectives and training program, instructor’ performance, communication between the instructor and the operating room staff, educational environment, monitoring and evaluation of clinical education. Data analysis was performed by using SPSS software version 21, Chi-square, Fisher's exact, independent t-test and Friedman test.</span>
Findings</strong>: From the students' point of view, the average of clinical education was at a medium level and according to the chi-square test, operating room and anesthesia of disciplines showed no significant difference among different dimensions of clinical education quality and its levels (P≥0.05</span>). The results of the Friedman educational environment test were ranked first and the instructors were ranked last but according to Friedman test, the educational environment was in the first grade and the instructors were in the last.
Conclusion</strong>: Considering the effect of clinical education in students’ professional abilities shaping, it is suggested that in addition to reviewing and eliminating the shortcomings and deficiencies of this field by the officials, increasing the scientific and practical competence of the instructor should be considered and besides that accurate formulation and implementation clinical education objectives and programs in accordance with students’ needs should be given priority in educational planning.</span>Keywords: Clinical Education, Students, Operating Room, Anesthesia, Attitude -
مقدمه
خودتنظیمی انگیزشی در دانشجویان پزشکی در مرحله ی آموزش بالینی، به عنوان یک عامل کلیدی در موفقیت تحصیلی ایشان شناخته می شود. این مطالعه با هدف مقایسه ی وضعیت راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی دانشجویان پزشکی قبل و بعد از آغاز مرحله آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1401 انجام شد.
روش بررسیدر این مطالعه نیمه تجربی تک گروهی، با استفاده از پرسش نامه راهبردهای تنظیم انگیزه در یک جامعه 80 نفره از دانشجویان رشته پزشکی عمومی در مقطع کارآموزی که با روش سرشماری وارد مطالعه شدند، وضعیت راهبردهای خودتنظیمی انگیزه دانشجویان قبل و بعد از آغاز مرحله آموزش بالینی بررسی شد.
نتایجمیانگین وضعیت راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی دانشجویان قبل از ورود به فاز آموزش بالینی برابر با 43/113 و در انتهای اولین ترم از آموزش بالینی برابر با 20/116 بود. نتایج نشان دهنده افزایش میزان استفاده دانشجویان پزشکی عمومی در مرحله آموزش بالینی از راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی بود. بیشترین راهبرد خودتنظیمی انگیزشی که توسط دانشجویان قبل و بعد از آغاز آموزش بالینی مورد استفاده قرار گرفته بود، «تنظیم ارزش» بود.
نتیجه گیریدانشجویان پزشکی از راهبردهای مختلفی برای تنظیم انگیزه تحصیلی خود در دوران آموزش بالینی استفاده می کنند. برای حفظ و افزایش انگیزه دانشجویان پزشکی، شناسایی و تقویت راهبردهای خودتنظیمی انگیزشی بسیار مهم است.
کلید واژگان: انگیزه, فراانگیزه, دانشجوی پزشکی, آموزش بالینی, خودتنظیمی انگیزشیIntroductionSelf-regulation motivation in medical students in clinical education is a key factor in their academic success. This study aims to compare the status of self-regulation motivation strategies in medical students before and after the beginning of clinical education at Kerman University of Medical Sciences in 2022.
MethodThis semi-experimental single-group study used the Meta-Motivational Strategies in Medical Students Questionnaire for 80 medical students who were clerkships.
ResultsThe mean of self-regulation motivation strategies in medical students before entering the clinical education phase was 113.43, and at the end of the first semester of clinical education was 116.20. The results showed an increase in the status of self-regulation motivation strategies by medical students in the clinical education phase. The most self-regulation motivation strategy used by students before and after the start of clinical education was "Regulation of value".
ConclusionMedical students use different strategies to regulate their motivation during clinical education. To maintain and increase the motivation of medical students, it is crucial to identify and strengthen self-regulation motivation strategies.
Keywords: Motivation, Metamotivation, Medical Student, Clinical Education, Self-Regulation Motivation -
مقدمه
ارزشیابی برنامه آموزش پزشکی یکی از مهم ترین استراتژی های دریافت بازخورد است و می تواند منجر به پویایی آموزش شود. هدف این مطالعه تعیین توانایی دانش آموختگان پزشکی دراستفاده از آموخته های دوره کارآموزی رادیولوژی بود.
روش کاراین مطالعه مقطعی برروی 64 نفر از دانش آموختگان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد در سال 1397-1399 انجام شد. برای تمام شرکت کنندگان چک لیست اطلاعات فردی و پرسشنامه پژوهشگر ساخته که مبتنی بر اهداف آموزشی کوریکولوم کارآموزی رادیولوژی طراحی شده بود و روایی و پایایی تایید شده بود تکمیل گردید و اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل گردید.
نتایجمیانگین نمره پرسشنامه 4/86 ± 37/37 بود و اکثریت شرکت کنندگان (%87/5) نمره آن ها بیشتر از 30 بود . نمره پرسشنامه ارزیابی آموخته های دوره کارآموزی رادیولوژی در افراد زیر 30 سال 3/95 ± 35/37 و در افراد 30 سال و بیشتر 4/82 ± 39/79 بود. همچنین این نمره در افراد فارغ التحصیل سال 97، 4/98 ± 39/78 ،در افراد فارغ التحصیل سال98 ، 4/06 ± 35/67 ودرافرادفارغ التحصیل سال99 ، 2/79 ± 34/37 بود. نمره پرسشنامه سنجش توانایی استفاده از آموخته های دوره کارآموزی رادیولوژی در افراد با سابقه کار کمتر از یک سال، 3/29 ± 33/10، در افراد با سابقه کار یک تا سه سال، 2/97 ± 37/48 و در افراد با سابقه کار بیشتر از سه سال، 2/42 ± 45/1 بود (0.001>p). نمره پرسشنامه تفاوت معنی داری بر حسب جنسیت و وضعیت تاهل نداشت.
نتیجه گیریدر نهایت می توان نتیجه گرفت خودارزیابی دانش آموختگان رشته پزشکی در زمینه استفاده از آموخته های آن در دوره کارآموزی رادیولوژی مطلوب بوده است. برای مطالعات بعدی پیشنهاد می گردد به مقایسه دانش رادیولوژی دانش آموختگان با دانشجویان در مقاطع مختلف نظیر استاژری و اینترنی و رزیدنتی پرداخته شود.
کلید واژگان: آموزش بالینی, آموزش پزشکی, رادیولوژیIntroductionEducational program evaluation is one of the most important strategies for receiving feedback and can lead to the dynamics of education. The aim of this study was to determine the self-assessment ability of medical students to use what they learned from the radiology internship.
Materials & MethodsThis cross-sectional study was conducted on 64 medical students of Islamic Azad University of Mashhad in 2018-2020. For all the participants, an individual information checklist was completed with the researcher made questionnaire, which was prepared to evaluate the ability to use radiology knowledge, Then the data were entered into SPSS version 25 software and analyzed.
ResultsThe average score of the questionnaire was 37.37 ± 4.86 and the majority of the participants (87.5%) had a score of more than 30. The score of the radiology internship evaluation questionnaire was 35.37 ± 3.95 for people under 30 years old and 39.79 ± 4.82 for people 30 years and older. Also, the score was 39.78 ± 4.98 in 2018 graduates, 35.67 ± 4.06 in 2019 graduates, and 34.37 ± 2.79 in 2020 graduates. The score of the questionnaire assessing the ability to use the learnings of the radiology internship in people with less than one year of work experience was 33.10 ± 3.29, in people with one to three years of work experience was 37.48 ± 2.97 and 45.1 ± 2.42 in people with more than three years of work experience (p<0.001). There was no significant difference in the score of the questionnaire according to gender and marital status.
ConclusionAccording to the results, it can be concluded that the ability of the medical graduates to use what they have learned in the radiology training course is favorable.
Keywords: Clinical education, Medical education, Radiology -
مقدمه
شرایط همه گیری بیماری کووید - 19 نقش غیرقابل انکاری در آموزش دانشجویان خصوصا دانشجویان حیطه سلامت از جمله پرستاران داشته است و می تواند بطور بالقوه کفایت بالینی این دانشجویان را در آینده به عنوان نیروی کاری تحت تاثیر قرار دهد. لذا مطالعه حاضر با هدف تببین تجارب دانشجویان علوم پزشکی از چالش هایی که در این دوران در آموزش بالینی شان تجربه کرده اند انجام شد.
روش بررسیمطالعه کیفی حاضر به روش تحلیل محتوای قراردادی در سال 1402 در دانشکده علوم پزشکی ساوه انجام شد. 17 دانشجو به روش هدفمند انتخاب و داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختارمند عمیق انفرادی جمع آوری و با استفاده از رویکرد گرانهیم و لاندمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایجمصاحبه با مشارکت کنندگان در طی یک دوره 3 ماهه با 17 دانشجو به صورت انفرادی انجام شد. میانگین طول مدت مصاحبه 30 دقیقه بود. یافته ها شامل یک طبقه (یادگیری از دست رفته) و پنج زیر طبقه (ترس مانع از یادگیری، محدودیت سیستم آموزشی، آشفتگی در تعاملات و ارتباطات، یادگیری بالینی محدود شده، دلسردی نسبت به شرایط آموزشی) بود.
نتیجه گیریبا توجه به اینکه آموزش در محیط بیمارستآن ها بدون مواجهه با بیماریهای واگیردار غیرممکن است بایستی با تدوین قوانین و دستورالعمل هایی از آسیب به یادگیری دانشجویان رشته های مختلف پیشگیری کرد. همچنین استفاده از روش های آموزشی همانند فیلم و انیمیشن و همچنین سایر روش های آموزش مجازی می تواند تا حدودی در کنار مطالب نظری به ارتقای سطح یادگیری دانشجویان در مواردی که امکان حضور آن ها در بالین بیماران وجود ندارد کمک کند.
کلید واژگان: دانشجویان, آموزش بالینی, یادگیری, کووید 19, تحلیل محتویIntroductionThe conditions of the COVID-19 disease epidemic have had an undeniable role in the education of students, especially health students, including nurses, and it can potentially affect the clinical competence of these students as a workforce in the future. Therefore, the current study will be conducted to explain the medical students' experiences of the challenges they have experienced in their clinical education during this period.
MethodThe present qualitative study was conducted using the contractual content analysis method in 2023 in Saveh Medical Sciences Faculty. 17 students were selected purposefully and, the data were collected using in-depth semi-structured interviews and analyzed using Granheim and Lundman's approach.
ResultsInterviews with participants were conducted individually with 17 students during 3 months. The average duration of the interview was 30 minutes. The findings included one category (lost learning) and five subcategories (fear preventing learning, limitations of the educational system, confusion in interactions and communication, limited clinical learning, and discouragement towards educational conditions).
ConclusionConsidering that it is impossible to teach in the hospital environment without encountering infectious diseases, it is necessary to prevent harm to the learning of students of various fields by formulating rules and guidelines. Also, the use of educational methods such as movies and animations, as well as other methods of virtual education, can help to improve the level of students' learning in cases where they can't be present at the patient's bedside.
Keywords: Students, Clinical education, Learning, COVID-19, Content analysis -
مقدمه
آموزش بالینی از مهمترین دوره های آموزشی در رشته پزشکی است و مطالعات نشان دهنده چالشهای متعدد در این حیطه می باشند. این مطالعه برای بررسی تجارب دانشجویان طب ایرانی از آموزش درمانگاهی در دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
روش کاردر این مطالعه که در سال 1400 به روش کیفی در دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد، پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه کتبی، 15 دانشجوی دکترای تخصصی طب ایرانی به روش هدفمند با حداکثر تنوع انتخاب شدند و تجارب آنها از آموزش درمانگاهی به روش مصاحبه نیمه ساختار مند جمع آوری شد. در نهایت متن مصاحبه های پیاده شده چندین بار خوانده و مورد تجزیه و تحلیل محتوایی از نوع قراردادی قرارگرفت.
یافته هایک درون مایه باعنوان موانع آموزش درمانگاهی و 3 طبقه با عناوین «برنامه آموزشی"، «شیوه های یاددهی" و «امکانات آموزشی»، مشخص شد. عمده مسائل مطرح شده مربوط به برنامه ریزی آموزشی و ویژگیها و توانمندی اساتید در آموزش دادن بود.
نتیجه گیریتجربیات دانشجویان مورد بررسی نشان داد آموزش درمانگاهی طب ایرانی در این دانشگاه نیاز به توسعه برنامه آموزشی و ارتقای اهداف دوره دارد، بطوریکه برای مدیریت بیماریهای شایع علاوه بر غنی تر شدن دوران تئوری، بیماران بیشتری در دوران عملی در حضور اساتید معرفی شوند و مورد مباحثه قرار گیرند. همچنین تنوع بیشتر بیماران، یکسان سازی روش های تشخیص و درمان اساتید و بهینه سازی محیط درمانگاه لازم است.
کلید واژگان: آموزش بالینی, آموزش درمانگاهی, طب سنتی ایرانی, تحلیل محتوا, مطالعه کیفیComplementary Medicine Journal of faculty of Nursing & Midwifery, Volume:13 Issue: 4, 2024, PP 1 -10IntroductionClinical education is one of the most important parts of training courses in the field of medicine and studies show many challenges in this field. This study was conducted to find the experiences of Persian medicine students in the field of ambulatory education in Iran University of Medical Sciences.
MethodsThis qualitative study was conducted in 1400 using a content analysis approach. The Ph.D. students of Persian medicine were selected using a purposeful sampling with maximum diversity, and their experiences from ambulatory training were collected using a semi-structured interview method. Finally, the text of the conducted interviews was read several times and subjected to content analysis.
ResultsAfter interview with 15 students and saturating the data, three main categories including "educational program", "teaching methods" and "educational facilities" were identified. The main issues were related to educational planning and the characteristics and ability of teachers in teaching.
ConclusionsThe experiences of the students showed that the educational program and objectives of the ambulatory education need to be improved, so that in order to manage common diseases, in addition to enriching the theoretical period, more patients should be introduced and discussed in the practical period in the presence of teachers. Also, more variety of patients, unification of diagnosis and treatment methods of teachers and optimization of the clinic environment are necessary.
Keywords: clinical education, Persian medicine, content analysis, qualitative study -
Background
Considering the important role of clinical teaching in creation and development of students’ clinical skills, challenges in clinical teaching, and lack of information due to the paucity of studies in this field, the present study aimed to investigate the clinical teaching status in major wards of the educational hospitals affiliated to Zahedan University of Medical Sciences from the perspectives of faculty members and medical students in 2019.
MethodThis cross-sectional (descriptive-analytical) study was conducted on the faculty members and students in major wards. The quality of clinical teaching was evaluated using Maastricht Clinical Teaching Questionnaire.
ResultsThis study was conducted on 31 instructors and 142 students. The results revealed no significant difference among different wards regarding the score of clinical teaching quality from the perspective of instructors (internal ward: 97.3+10.4, surgical ward: 94.8+13.7, gynecology and obstetrics ward: 99.4+6.6, and pediatric ward: 93.2+6.3). In fact, the instructors believed that the quality of clinical teaching was excellent in all major wards. However, the results showed a significant difference among different wards with respect to the mean score of clinical teaching quality from the students’ perspective. Accordingly, the highest score was related to the pediatric ward (92.8+23.3) followed by the gynecology and obstetrics ward (81.1+27.9), internal ward (75.5+31.3), and surgical ward (66.6+19.6).
ConclusionBased on the results, identification of students’ expectations from educational programs and provision of instructors with feedbacks regarding students’ educational needs can improve the quality of clinical teaching.
Keywords: Education, Medical, Teaching Rounds, Clinical teaching, Evaluation, medical students, Accountable medical education -
مقدمه
در پاسخ گویی اجتماعی برنامه درسی، تمامی فعالیت های آموزش پزشکی به سمت تربیت پزشکانی است که قادر به مرتفع کردن نیازهای سلامت جامعه باشند. در نظام آموزش پزشکی ایران در زمینه پاسخ گویی به نیازهای جامعه ضعف وجود دارد و ارتباط دانشجویان با جامعه به تدریج ضعیف تر شده است. هدف از این مطالعه طراحی و اعتبارسنجی الگوی مناسب برنامه درسی آموزش بالینی مبتنی بر پاسخ گویی اجتماعی برای دانشجویان دوره پزشکی عمومی بود.
روش هاپژوهش حاضر به روش ترکیبی (کیفی و کمی) از نوع اکتشافی متوالی در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام پذیرفت. در بخش کیفی از روش تحلیل محتوای کیفی با رویکرد استقرایی برای طراحی الگو و در بخش کمی از روش توصیفی- پیمایشی برای اعتبارسنجی الگوی پیشنهادی استفاده شد. برای جمع آوری داده ها در بخش کیفی از شیوه مطالعه اسناد بالادستی، متون علمی و مصاحبه نیمه ساختاریافته با متخصصان و صاحب نظران، و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. برای طراحی الگو، 14 استاد و 5 پزشک عمومی به روش نمونه گیری هدفمند و متوالی انتخاب و دیدگاه های آنان تا رسیدن به مرحله اشباع اطلاعاتی مورد استفاده قرار گرفت. اعتبارسنجی الگوی طراحی شده، با نظرخواهی از 15 نفر از صاحب نظران به روش هدفمند و ملاک محور و برآورد نسبت روایی محتوا (CVR) با استفاده از فرمول لاوشه انجام شد.
یافته هادر بخش کیفی، نتایج منجر به شناسایی ویژگی های الگوی مطلوب برنامه درسی آموزش بالینی دوره پزشکی عمومی براساس رویکرد پاسخ گویی اجتماعی در عناصر چهارگانه الگوی تایلر شد. براساس یافته های این بخش از پژوهش، کدهای استخراج شده در 114 زیرطبقه و 13 طبقه اصلی شامل اهداف دانش، نگرش، و مهارت؛ محتوا: علوم و مهارت های بالینی، علوم سلامت، علوم رفتاری، اجتماعی و اخلاق حرفه ای، مهارت های ارتباطی و رهبری، و سازمان دهی محتوا؛ روش های یاددهی- یادگیری: راهبردهای آموزشی، و روش های یادددهی- یادگیری؛ روش های ارزشیابی: ارزیابی در محیط واقعی، ارزیابی در محیط شبیه سازی شده، و ارزیابی کتبی قرار گرفتند. در بخش کمی، مولفه ها و عناصر الگوی طراحی شده با بررسی میزان توافق صاحب نظران، اعتبارسنجی و با نسبت روایی محتوایی 0/81= CVR مورد تایید قرار گرفت.
نتیجه گیریدر الگوی پیشنهادی، شایستگی های بالینی مورد نیاز پزشکان عمومی محور اصلی طراحی، تبیین و توصیف عناصر برنامه درسی آموزش بالینی دوره پزشکی عمومی بر اساس رویکرد پاسخ گویی اجتماعی بود. همچنین این الگو به نحوی طراحی شده که بتواند پاسخ گوی نیازهای جامعه و دانشجویان پزشکی باشد. بنابراین، به مسئولین و برنامه ریزان درسی دانشکده های پزشکی پیشنهاد می گردد، در راستای توانمندسازی دانشجویان پزشکی برای پاسخ گویی به نیازهای جامعه، از الگوی پیشنهادی در طراحی برنامه درسی دوره پزشکی عمومی استفاده نمایند.
کلید واژگان: برنامه درسی, آموزش بالینی, پاسخ گویی اجتماعی, دوره پزشکی عمومی, مطالعه ترکیبیIntroductionIn the social accountability of the curriculum, all medical education activities are aimed at training doctors who are able to meet the health needs of society. In Iran's medical education system, there is a weakness in responding to the needs of society, and the connection between students and society has gradually weakened. The purpose of this study was to design and validate a clinical education curriculum model based on social accountability for general medicine students.
MethodsA sequential exploratory mixed-method approach was used to conduct this study at Tabriz University of Medical Sciences, combining qualitative and quantitative methods. The model was designed using the inductive content analysis method in the qualitative stage and validated through the descriptive-survey method in the quantitative stage. In order to collect data in the qualitative part, the method of studying previous documents, scientific texts and semi-structured interviews with experts and specialists was used, and in the quantitative part, a questionnaire prepared by the researcher was used. The model was developed using the views of 14 professors and 5 general practitioners, selected through purposive and sequential sampling until information saturation was reached. The model was validated by obtaining opinions from 15 experts using a purposeful and criteria-based method. The content validity ratio (CVR) was estimated using the Lawshe's formula.
ResultsIn the qualitative phase, this study identified the characteristics of an ideal clinical education curriculum for a general medicine course based on a social responsibility approach. The characteristics identified were based on the four elements of Tyler's model. Based on the findings of this part of the research, the extracted codes in 114 subcategories and 13 main categories include goals: knowledge, attitude, and skills; Content: clinical sciences and skills, health sciences, behavioral sciences, social and professional ethics, communication and leadership skills, and content organization; Teaching-learning methods educational strategies, and teaching-learning methods; Assessment methods performance assessment in vivo, performance assessment in vitro, and essay assignments. In the quantitative phase, the designed model's components and elements underwent validation through expert agreement and received approval with a content validity ratio of CVR=0.81.
ConclusionIn the proposed pattern, the clinical competencies required by general practitioners were the main focus of designing, explaining and describing curriculum elements. Also, this model is designed in such a way that it can meet the needs of society and medical students. It is suggested that medical school officials and curriculum planners use the proposed model in designing the curriculum of general medicine courses to enable medical students to respond to the needs of society.
Keywords: Curriculum, Clinical Education, Social Accountability, General Medicine Course, Mixed Method Study -
مقدمه
ارزیابی چالش های آموزش بالینی دوران کارورزی توسط دانشجویان حساس ترین قسمت آموزش پزشکی است و باعث بهبود کیفیت آموزش می شود که پژوهش های محدودی در ارتباط با آن انجام گردیده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی دیدگاه و تجارب کارورزان پزشکی از عوامل تسهیل کننده و مهارکننده کیفیت آموزش بالینی انجام گردید.
روش بررسیاین پژوهش از نوع تحلیل محتوای کیفی بود. جامعه آماری شامل کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1400 بود. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف انجام گردید. روش جمع آوری اطلاعات، مصاحبه عمیق با شرکت کنندگان بود و تا حد اشباع ادامه یافت (40 شرکت کننده) اطلاعات توسط مدل هفت مرحله ای کلایزی تحلیل گشت.
نتایجدو درون مایه اصلی (شامل عوامل تسهیل کننده و مهارکننده) و 10 درون مایه ی فرعی شامل ارایه الگوهای انگیزشی در کارورزان، سطح بالای علمی، آموزشی اساتید، استفاده از تکنولوژی، واگذاری و مسیولیت های بیشتر به کارورزان، برخورد نامناسب، برنامه ریزی آموزشی نامناسب، شیوه نامناسب ارزیابی، مورنینگ ها و گراند راندهای بی کیفیت، عدم وجود امکانات و سنگین بودن بیش از حد بعضی از بخش ها استخراج گردید.
نتیجه گیریمد نظر قرار دادن این عوامل موجب ارتقاء سطح کیفی آموزش بالینی به بالاترین میزان ممکن شده و تربیت پزشکانی مسیولیت پذیر را برای نسل های آینده به همراه دارد.
کلید واژگان: آموزش بالینی, دانشجویان پزشکی, تجربه, دیدگاهIntroductionClinical education is the most important part of medical education that provides a golden opportunity for medical students to combine their theoretical mix with the clinical environment, and this is important in the countries of the style of the arena of medicine Special attention is paid. Therefore, this study was conducted to examine the views and experiences of medical students as facilitators and inhibitors of clinical education quality.
MethodsThis is qualitative research and a phenomenological approach was used. The study population consisted of medical students of Kerman University of Medical Sciences. Target-based sampling was performed on 40 medical students. The method for collecting information was a deep interview with the participants. The data were analyzed by the Colaizzi method.
ResultsTwo initial codes were extracted in the form of two main themes (facilitating and inhibiting factors) and 10 sub-themes including providing motivational patterns and creating interest in interns, the high scientific and educational level of attending professors, use of technology, authorizing more responsibility, inappropriate treatment, inappropriate educational planning, inappropriate evaluation method, low-quality mornings, lack of facilities, and overwhelming of some wards were classified.
ConclusionConsidering these factors, it is possible to raise the quality of clinical education to the highest possible level and educate responsible and responsible physicians for generations.
Keywords: Clinical education, medical students, experience, viewpoints -
مقدمه
شیوع بالای کووید 19و شایعات در رسانه های اجتماعی درباره آن مشکلات روانی زیادی منجمله اضطراب را در جوامع ایجادکرده است. همچنین ثابت شده که معنویت ارتباط معکوسی با میزان اضطراب دارد. از اینرو پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط معنویت با اضطراب ناشی از کووید 19 در دانشجویان دانشکده پیراپزشکی انجام شد.
روش کاردر این پژوهش توصیفی مقطعی، 200 دانشجوی کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی گناباد در سال 1400 از طریق فراخوان اینترنتی و پرس لاین در پژوهش شرکت کردند و به پرسش نامه های سلامت معنوی پولوترزین- الیسون و اشپیل برگر پاسخ دادند. بمنظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 20 و روش های آماری من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن براون استفاده شد.
یافته هانتایج مطالعه نشان داد که اضطراب رابطه معکوسی (340/0- =r) با معنویت دارد. اکثریت دانشجویان (%93) مورد پژوهش اضطراب کمی داشتند و هیچکدام از اضطراب شدیدی برخوردار نبودند. معنویت اکثر دانشجویان (%80) در سطح مطلوبی بود. علاوه براین، دانشجویان زن از اضطراب بیشتر (022/0=p) و دانشجویان ترم هشتم از اضطراب کمتری (020/0=p) برخوردار بودند. همچنین دانشجویان ترم هشتم معنویت بالاتری نسبت به سایر ترم ها داشتند (002/0=p).
نتیجه گیریاکثر دانشجویان دانشکده پیراپزشکی اضطراب کمی داشتند و معنویت اکثر آنها مطلوب بود. اضطراب با معنویت رابطه معنی دار معکوسی داشت، بدین معنی که هرچه معنویت بالاتر بود اضطراب کمتر می شد و برعکس. محققین پیشنهاد می کنند که با طراحی برنامه هایی جهت افزایش معنویت دانشجویان از اضطراب آنها در شرایطی مانند پاندمی کرونا بکاهند.
کلید واژگان: معنویت, اضطراب, کووید19, آموزش بالینی, دانشجویان پیراپزشکیIranian Bimonthly of Education Strategies In Medical Sciences, Volume:16 Issue: 5, 2023, PP 462 -470IntroductionThe high prevalence of Covid 19 and rumors on social media about it have caused many psychological problems, including anxiety in communities. It has also shown that spirituality is inversely related to anxiety. Therefore, the present study was conducted to investigate the relationship between spirituality and anxiety caused by Covid 19 in paramedical students.
MethodsIn this descriptive cross-sectional study, 200 undergraduate students of Gonabad University of Medical Sciences participated in the study in 1400 through online calling and Porsline and answered the spiritual health questionnaires of Palutzian-Elison and Spielberger. SPSS software version 20 and statistical Methods of Mann-Whitney, Kruskal-Wallis, and Spearman-Brown correlation coefficients were used to analyze the data.
ResultsThe results of the study showed that anxiety has an inverse relationship (r=-0.340) with spirituality. The majority of students (93%) had low anxiety and none of them had severe anxiety. The spirituality of most students (80%) was at a desirable level. In addition, female students had more anxiety (p=0.022) and eighth-semester students had less anxiety (p=0.020). Also, eighth-semester students had higher spirituality than other semesters (p=0.002).
ConclusionsMost paramedical students had little anxiety and the spirituality of most students was at a desirable level. Anxiety had a significant and inverse relationship with spirituality, meaning that the higher the spirituality, the lower anxiety, and vice versa. Researchers suggest that by designing programs to increase studentschr('39') spirituality, they reduce their stress and anxiety in situations such as the Corona pandemic.
Keywords: Spirituality, Anxiety, Covid 19, Clinical education, Paramedical students -
مقدمه
شکاف بین آموزش تیوری و بالین یکی از مشکلات اساسی رشته پرستاری است. این شکاف می تواند کیفیت مراقبت از بیمار را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان شکاف آموزش تیوری و بالین و عوامل موثر بر آن از دیدگاه دانشجویان پرستاری انجام شد.
روش کاراین پژوهش به روش مقطعی بر روی 179 نفر از دانشجویان پرستاری ترم 8-3 دانشگاه علوم پزشکی کردستان به روش سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته سه قسمتی شامل "مشخصات دموگرافیک"، "شکاف آموزش تیوری و بالین" و "عوامل موثر بر شکاف آموزش تیوری و بالین" بود. داده ها با استفاده از نسخه 12 نرم افزار STATA و آزمون های من-ویتنی، کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن و آنالیز رگرسیون چندگانه با سطح معناداری برابر 5 درصد تحلیل شد.
یافته هارابطه معنی داری بین عوامل مربوط به مربیان پرستاری و ترم تحصیلی وجود داشت (0019/0=P). ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد که رابطه ی مثبت و معنی داری بین میزان شکاف و نمره کل عوامل وجود داشت (0092/0=p و 1943/0=r). رگرسیون چندگانه نشان داد که رابطه ی معنی داری بین شکاف آموزش تیوری و بالین و عوامل مربوط به بیمارستان و محیط بالین (005/0 =P) و همچنین عوامل مربوط به برنامه ریزی آموزشی (000/0 =P) وجود داشت. عوامل مربوط به برنامه ریزی آموزشی مهم ترین عامل موثر بر شکاف آموزش تیوری و بالین بود.
نتیجه گیریبا توجه به وجود شکاف بین آموزش تیوری و بالین از دیدگاه دانشجویان و رابطه ی مثبت و معنی دار بین این شکاف و نمره کل، اتخاذ راهکار های مناسب جهت کاهش فاصله آموزش تیوری و بالین و بازنگری برنامه ریزی های آموزشی، جهت جلوگیری از ایجاد شکاف و مشکلات ناشی از آن، ضروری به نظر می رسد.
کلید واژگان: آموزش بالینی, آموزش تئوری, شکاف, دانشجوی پرستاریIntroductionThe theory-practice gap is one of the critical problems of nursing. This gap can affect the quality of patient care. This study aimed to investigate the theory-practice gap and its associated factors in the view of nursing students.
MethodsA cross-sectional survey with census sampling was done on 179, 3rd to 8th semester, undergraduate nursing students of Kurdistan University of Medical Sciences. A self-designed three-part questionnaire including "demographic characteristics", " theory-practice gap" and "factors associated with the theory-practice gap" was used. The data were analyzed by STATA version 12 using Mann-Whitney, Kruskal-Wallis, Spearman's correlation coefficient, and multiple regression analysis tests considering a statistically significant level of 0.05.
ResultsThere was a significant relationship between factors related to instructors and semester (P=0.0019). Spearman's rank correlation coefficient showed that there was a positive and significant relationship between the gap and the total score of the factors (P=0.0092, r=0.1943). Multiple Regression analysis showed that there was a significant relationship between the theory-practice gap and factors related to hospital and clinical practice (P=0.005), as well as factors related to educational planning (P=0.000). Factors related to educational planning were the most important factor affecting the theory-practice gap.
ConclusionConsidering the theory-practice gap from the viewpoint of students and the relationship between this gap and total score, it is necessary to apply appropriate strategies to reduce the theory-practice gap and revision of educational planning in order to avoid the gap generation and its complications.
Keywords: Clinical training, Theory training, Gap, Nursing student -
مقدمه
به دنبال شیوع کروناویروس و بروز بحرانهای مختلفی در نقاط مختلف جهان، ابعاد مختلف زندگی تمام انسانها تحت تاثیرا ت منفی این بحران قرار گرفت . در این میان نظام آموزش پزشکی با مشکلات متعددی روبرو شد. این مطالعه کیفی با هدف تبیین چالش های آموزش بالینی دانشجویان پزشکی در اپیدمی کووید- 19انجام شد.
روش کارتحقیق حاضر از نوع مطالعه کیفی به شیوه تحلیل محتوی که در سال 1400 انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل 17نفر از کار آموزان، کارورزان و دستیاران پزشکی و اساتید دانشگاه علوم پزشکی قم بودند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. روش گرداوری داده از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گرفت و مصاحبه ها تا حد اشباع ادامه یافت . داده ها با تحلیل و تفسیر گردیدند. متن مصاحبه ها به روش تحلیل محتوای قراردادی و با کمک نرم افزار MaxQDA تحلیل شد.
نتایجتجزیه و تحلیل حاصل از مصاحبه های شرکت کنندگان در این مطالعه منتج به استخراج طبقات اصلی فعالیت های آموزش - زیر ساختهای آموزش مجاز ی و جنبه های روان شناختی گردید . این طبقات به ترتیب دارای طبقات فرعی کمیت و کیفیت آموزش - ارزشیابی، حوزه سازمانی - تجهیزات و فناوری های آموزشی و شبکه و اینترنت، استرس و فشار روانی - نگرانی از آینده حرفه ای و شغلی بودند .
نتیجه گیریبا توجه به یافته های پژوهش، شناسایی چالش های و موانع آموزش پزشکی در بحران هایی مانند پاندمی کرونا الزامی است. لذا جهت مرتفع ساختن این چالش ها در بحران های بعدی نیاز به برنامه ریزی و بسترسازی سیستمی در حوزه آموزش می باشد.
کلید واژگان: آموزش بالینی, دانشجویان پزشکی, کووید19IntroductionFollowing the spread of the coronavirus and the emergence of various crises in different parts of the world, various aspects of the lives of all people were affected by this crisis. In the meantime, the medical education system has faced many problems. This qualitative study was conducted with the aim of explaining the clinical training experience of medical students during the covid-19 epidemic.
Materials & MethodsThe current research is a qualitative study in the content analysis method that was conducted in 1400. The studied population included 17 students, interns and medical assistants and professors of Qom University of Medical Sciences. The sampling method was purposeful. The method of data collection was done through semi-structured interviews and the interviews continued until saturation. The data were analyzed and interpreted. The text of the interviews was analyzed using the conventional content analysis method and with the help of MaxQDA software.
ResultsThe analysis of the interviews of the participants in this study led to the extraction of the main classes of education activities - authorized education infrastructures and psychological aspects. These classes had the subclasses of quantity and quality of education- evaluation, organizational field - educational equipment and technologies and network and internet, stress and psychological pressure - worry about the professional and career future.
ConclusionAccording to the findings of the research, it is necessary to identify the challenges and obstacles of medical education in crises such as the Corona pandemic. Therefore, in order to overcome these challenges in the next crises, there is a need for planning and establishing a system in the field of education.
Keywords: Clinical education, medical students, COVID19 -
مقدمه
با توجه به نقش پرستار در ارتقا سامت جامعه و از طرفی جایگاه آموزش بالینی در شکل دهی مهارت های اساسی و توانمندی های حرفه ای دانشجویان پرستاری، بررسی چالش های موجود در محیط آموزشی بالینی ضروری می باشد، شناسایی چالش های آموزش بالینی، به رفع یا اصلاح نقاط ضعف کمک نموده و می تواند موجب بهبود دستیابی به اهداف آموزشی، تربیت افراد ماهر و ارائه خدمات مراقبتی با کیفیت بالاتر شود.
روش کاراین مطالعه مروری با جستجوی کلید واژه های چالش، دانشجویان پرستاری، آموزش بالینی در مقالات منتشر شده در پایگاه های فارسی زبان SID ،Irandoc،Magiran از سال 1380 تا 1398 انجام شد. معیار ورود شامل مقالات فارسی زبان، مقالات اختصاصی در حوزه پرستاری و مقالاتی که پرستاری را درکنار چندین رشته دیگر مورد بررسی قرار دادند، بوده است. از مجموع 245 مقاله یافت شده پس از لحاظ کردن معیارهای ورود و خروج 23 مقاله مرتبط با هدف مقاله انتخاب شد.
یافته هاچالش های آموزش بالینی در شش حیطه اصلی شناسایی شده است که شامل: 1) تسلط ناکافی مربیان در بخش های بالینی 2) آمادگی ناکافی دانشجو برای ورود به کارآموزی 3) عدم حمایت پرسنل از دانشجویان 4) عدم وجود برنامه مدون آموزشی جهت آموزش بالینی 5) عدم وجود الگوی مشخص جهت ارزشیابی بالینی 6) عدم همکاری و اعتماد بیماران به دانشجویان مربوطه می باشند.
نتیجه گیریاین یافته ها نشان دهنده لزوم توجه به آموزش بالینی بعنوان یک بخش بسیار مهم آموزش پرستاری حرفه ای با در نظر گرفتن چالش های آموزش بالینی در محیط آموزش بالینی در دانشجویان پرستاری، می باشد.
کلید واژگان: چالش, دانشجویان پرستاری, آموزش بالینی, آموزش پرستاریIntroductionConsidering the nurses' role in promoting community health and clinical education in shaping the necessary skills and professional competencies of nursing students, it is necessary to examine the clinical education environment's challenges. Identifying the challenges of clinical education helps to eliminate or correct weaknesses and can improve the achievement of educational goals, train skilled people, and provide higher quality care services.
MethodsThis review study was conducted by searching for the keywords of " challenge," "nursing students," "clinical education" in articles published in Persian language databases SID, irandoc, Magiran from 2001 to 2019. Inclusion criteria were Persian-language articles, technical articles in the field of nursing, and articles that examined nursing, along with several other disciplines. From a total of 245 articles found, 23 articles related to the article's purpose were selected after considering the inclusion and exclusion criteria.
ResultsThe challenges of clinical education have been identified in six primary areas, which include: 1) Insufficient mastery of instructors in clinical departments 2) Insufficient student readiness to enter internship 3) Lack of staff support for students 4) Lack of a written educational program for Clinical education 5) Lack of an exact model for clinical evaluation 6) Lack of cooperation and trust of patients in relevant students.
ConclusionsThese findings indicate the need to pay attention to clinical education as a significant part of professional nursing education by considering clinical education challenges in nursing students' clinical education environment.
Keywords: Challenge, Nursing Students, Clinical Education, Nursing Education -
-
مقدمهرشد فزاینده علم، ضرورت به کار گیری روش ها، ابزار و نظام های نوین آموزشی را ایجاب کرده است. همه گیری کرونا و تعطیلی دانشگاه ها، به کار گیری روش های آموزش مجازی را اجتناب ناپذیر ساخت. از سوی دیگر نگرانی های باز قبیل کاهش کیفیت آموزش و اثربخشی چنین شیوه های آموزشی، نگرانی از آینده دانشجویان را به عنوان چالشی اساسی مطرح کرده است. هدف از انجام این پژوهش تعیین میزان تاثیر آموزش بالینی مجازی بر پیشرفت تحصیلی دستیاران پزشکی در دوران کرونا می باشد.روشپژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی و به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه پژوهش کلیه دستیاران سال سوم و چهارم پزشکی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1400 بود که بر اساس فرمول کوکران تعداد 186 دستیار بود که بهروش نمونه گیری طبقهای تصادفی مشارکت داشتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه نگرش سنجی از دستیاران پزشکی در مورد آموزش مجازی بود.یافته هایافته ها نشان می دهد سطح نگرش دستیاران به آموزش مجازی همراه با نگرش احساسی و شناختی آنان با متغیر عملکرد تحصیلی رابطه همبستگی مثبت و معناداری دارند. ولی میان نگرش رفتاری و عملکرد تحصیلی آنان هیچگونه رابطه همبستگی معناداری وجود ندارد.نتایجدانشجویان موفق تر از لحاظ تحصیلی، ضمن آشنایی بیشتر با فضای مجازی، به تبع آن به کار گیری آسان تر آن، درک، شناخت و به طور کلی تمایل بالاتری از همگنان ضعیف تر خود نسبت به آموزش مجازی داشته اند.اما علیرغم تمایل احساسی و عاطفی بالا و همچنین درک و شناخت نسبی به آموزش مجازی بالینی، نگرش رفتاری و ارزیابی مطلوبی در راستای پیاده سازی آموزش مجازی بالینی به عمل نیاورده اند.کلید واژگان: عملکرد تحصیلی, آموزش بالینی, آموزش مجازی, کرک پاتریک, دستیاران پزشکیIntroductionthe increasing growth of science and as a result the necessity of using new educational methods, tools and systems, beside critical situation of the corona epidemic and the closure of universities, despite the inevitability of the use of e-learning methods, it raises many concerns, such as the decline in the quality of education and the effectiveness of such training methods, as a major challenge for students. The purpose of this study was to determine the effect of virtual clinical education on the academic achievement of Shiraz medical assistants during the Corona pandemic period. Virtual education and its effectiveness on the level of learning and performance of medical students in a virtual way was a big challenge that educational centers of medical sciences universities will face in the future. With the onset of the Corona crisis and the adoption of strict rules regarding social distancing all over the world and the recommendation of educational guidelines that students should not have direct contact with patients, the importance and necessity of virtual education became more obvious. The crisis caused by the epidemic of Covid-19 has affected the educational systems in all countries all over the world like here in Iran, and has led to the closure of face-to-face courses, and on the other hand, the role and importance of non-face-to-face education has become more colorful. The covid-19 epidemic at the beginning of 2020 has forced people to observe social distancing and not be present in all areas of social life, including cultural and educational centers. Accordingly, an issue that faced a tough challenge to education in general and traditional education in particular and opened a new horizon towards paying more attention to virtual space.MethodThe present study was a descriptive cross-sectional study. This research seeked to determine the impact of virtual clinical training on the academic progress of the third and fourth year assistants of Shiraz Medical School based on Kirkpatrick's model during the Corona era in the academic year 2020-2021.The statistical population of this study was all third and fourth year medical assistants that the sample size was selected based on Cochran's formula, consequently, the number of 186 assistants were participated randomly. The tool for collecting information was a questionnaire measuring the attitude of medical assistants about e-learning, which was designed and used by Kian, Zarif Sanyaani and Karimian in 2022. This questionnaire has been prepared by using reliable and relevant scientific sources in addition to the respondent's personal characteristics in three emotional, cognitive and behavioral areas based on the Crickpatrick model in the form of 21 items. Then the assistants expressed their level of their agreement with each of the questions of this scale. They stated on a 6-point Likert scale. Scores from 1 to 6 were assigned to options from completely disagree to completely agree, respectively. In addiotn, after the content validity of this questionnaire was confirmed by the designers, the obtained coefficients for each question were 8 that meant up to 1. The reliability of this questionnaire was also determined by the designers through Cronbach's alpha test calculated of 0/80. Next, the GPA of the previous semester was used to determine the academic performance of assistants. SPSS version 23 software was used for statistical analysis. After testing the normality of the data and as a result of the non-normality of the data distribution, the non-parametric, Spearman correlation test was used. The significance level was considered equal to 0.05. The entry criteria in this study were the third and fourth year of residency and the consent of the medical assistants to participate in the research, and those student's with lack of consent were exited.Results and discussionThe results of the present study indicated that the general average of the attitude and willingness of the assistants participating in this research to virtual clinical training based on the scale of Kirkpatrick model seemed higher than the average and desirable value. Assistants' general attitude towards virtual education had a positive and significant correlation with their academic performance. In other words, in parallel with the increase in the positive attitude and desire of the assistants for virtual clinical training, their academic performance had also improved. In line with the results of the present study, Wu determined that there is a significant difference in the test scores of the students by examining the average test difference in the two groups of traditional and virtual education. The emotional and cognitive aspects of Shiraz medical school assistants' attitude to virtual clinical training also had a positive and significant correlation with their academic performance. However, the level of residents' behavioral attitude towards virtual clinical training had no significant correlation with their academic performance. Therefore, in spite of the high sense and emotional desire as well as the relative understanding and knowledge of clinical virtual training, the assistants had not implemented a favorable behavioral attitude and evaluation in line with the implementation of clinical virtual training. This research finding was consistent with the results of the studies of Haji Khajelu et al. (2013), Khadivar and Rahmani (2014) regarding the practical obstacles of providing virtual education.ConclusionTo conclude, the virtual education had a significant effect on the learning rate of medical assistants, which demonstrated the effectiveness and usefulness of this educational method. These findings were consistent with the research conducted in other countries such as Cyprus (Uzgur and Uzgur, 2010), Tanili (2009), Thailand (Noy Tim, 2010), and Czechoslovakia (Hebakova, 2010).Keywords: academic performance, Clinical Education, Virtual Education, Kirkpatrick, medical assistants
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.