جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "ادیپوسیتوکین" در نشریات گروه "پزشکی"
جستجوی ادیپوسیتوکین در مقالات مجلات علمی
-
زمینهسرطان پستان شایع ترین نوع سرطان در زنان است. چاقی از جمله عوامل خطر شناخته شده برای این سرطان است که با تولید آدیپوسیتوکین ها می تواند نقش مستقیمی در بروز سرطان داشته باشد. از طرفی برای شروع و پیشرفت سرطان، فعالیت آنزیم تلومراز به خصوص بیان ژن زیر واحد کاتالیتیک آن (hTERT)، ضروری به نظر می رسد.هدفمطالعه به منظور تعیین ارتباط بین درجه های مختلف چاقی و آدیپوسیتوکین ها با بیان ژن hTERT و مراحل سرطان پستان انجام شد.مواد و روش هااین مطالعه تحلیلی در سال های 1387 و 1388 بر روی 65 بیمار مبتلا به سرطان پستان انجام شد. و نمونه خون و بافت توموری تازه از آن ها گرفته شد. در بافت توموری بیان ژن hTERT با روش کمی Real-time PCR و در پلاسمای آن ها غلظت آدیپوسیتوکین ها با روش ایمونواسی ارزیابی شد. داده ها با آزمون های آماری تی، اسپیرمن و کای دو تحلیل شدند.یافته هااز 65 بیمار مورد مطالعه، در 53 نفر 1% بیان ژن hTERT مشاهده شد که سطح بیان آن با شاخص توده بدنی، مرحله و درجه سرطان ارتباط معنی داری داشت. همچنین ارتباط مثبت و معنی داری بین بیان ژن hTERT با لپتین (484/0، r= 008/0 P=) وجود داشت، اما این ارتباط با سایر آدیپوسیتوکین ها شامل اینترلوکین-6 (041/0-، r= 83/0 P=) و TNF-α (059/0-، r= 76/0 P=) از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیریبا توجه به یافته ها، می توان نتیجه گرفت که چاقی به عنوان منبع لپتین می تواند در بروز و پیشرفت سرطان پستان نقش مستقیمی داشته باشد.
کلید واژگان: سرطان پستان, چاقی, زیر واحد کاتالیتیک تلومراز hTERT, آدیپوسیتوکینBackgroundBreast cancer is the most common cancer in women. Obesity is known as a risk factor for breast cancer acting directly on breast cancer by producing adipocytokines. On the other hand, it seems that telomerase activity and especially expression of its catalytic subunit (hTERT) are critical for cancer initiation and development.ObjectiveTo determine the relationship between obesity grades and adipocytokines associated with expression of hTERT gene at different stages of breast cancer.MethodsThis was an analytical study carried out on 65 breast cancer patients during 2009-2010. Blood sample and fresh tumour tissue were collected from all patients. Expression of hTERT gene in tumour tissue was evaluated using quantitative real-time PCR and the plasma level of adipocytokines also tested.FindingsExpression of hTERT gene was detected in 53 samples with an expression level which significantly correlated with BMI, stage, and grade of cancer. Also, there was a positive significant correlation between hTERT expression level and leptin level (r=0.484, P=0.008) however, no correlation with other adipocytokines including IL-6 (r=-0.041, P=0.83) and TNF-α (r=-0.059, P=0.76) was observed.ConclusionConsidering the data, it could be concluded that obesity, as the source of leptin, may play a direct role in occurrence and development of breast cancer. -
سابقه و هدفچاقی به عنوان یک عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی عروقی و دیابت محسوب می شود. این احتمال وجود دارد که ترشح پروتئین های التهابی توسط بافت چربی یا ادیپوسیتوکین ها در بروز این اختلالات نقش داشته باشد. از این رو، پیگیری تغییرات این سیتوکین ها در ارزیابی موفقیت برنامه های کاهش وزن می تواند مفید باشد. از آنجا که امروزه، در برخی جوامع، رژیم پرپروتئین به عنوان رژیم برتر کاهش وزن معرفی می شود، بازنگری کارایی این رژیم از نقطه نظر ارتقای سلامت در جامعه ایرانی، ضروری به نظر می رسد. به دلیل همین ضرورت، این بررسی با هدف ارزیابی تاثیر رژیم های پرپروتئین بر کاهش وزن و شاخص های سلامتی از جمله غلظت پروتئین های التهابی پلاسما در زنان چاق انجام شد.مواد و روش ها28 زن چاق (BMI: 41-30kg/m2) به مدت 10 هفته، تحت یکی از این دو رژیم قرار گرفتند: کم کالری استاندارد (15% انرژی از پروتئین) و پرپروتئین (30% انرژی از پروتئین). در شروع و پایان بررسی، شاخص های آنتروپومتریک و بیوشیمیایی در نمونه ها اندازه گیری شد.یافته هاکاهش وزن (6.0±2.3 kg با رژیم پرپروتئین و 4.9±2.4 kg با رژیم استاندارد، 0.43=p) و کاهش توده چربی (4.6±2.1 kg با رژیم پرپروتئین و 3.9±2.0 kg با رژیم استاندارد، 0.63=p) تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشتند. شاخص حساسیت به انسولین با رژیم پرپروتئین، بهبود بیشتری نشان داد (0.01=p). کاهش تری گلیسرید سرم در هر دو گروه، معنی دار بود (0.03=p در گروه استاندارد، 0.005=p در گروه پرپروتئین) بدون آنکه بین دو گروه، تفاوت معنی داری باشد. کلسترول تام، LDL-c و HDL-c تغییر معنی داری در هیچ یک از دو گروه نداشتند. غلظت لپتین پلاسما با رژیم پرپروتئین در مقایسه با رژیم استاندارد، کاهش بیشتری نشان داد (0.05>p). در غلظت سایر ادیپوسیتوکین ها شامل ادیپونکتین، TNF- a، IL-6 و logCRP با وجود روند بهبود در غلظت، تغییر معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیریرژیم پرپروتئین در بهبود شاخص حساسیت به انسولین و کاهش لپتین پلاسما موثرتر از رژیم استاندارد بود. با این حال، میزان کاهش وزن، تغییر پروفایل لیپیدهای سرم و پروتئین های التهابی پلاسما در گروهی که رژیم کم کالری با درصد پروتئین استاندارد یا پروتئین بیشتر داشتند، تفاوت معنی داری نشان نداد.
کلید واژگان: چاقی, کاهش وزن, رژیم پرپروتئین, پروتئین های التهابی, ادیپوسیتوکینBackground And ObjectiveObesity is an independent risk factor for cardiovascular diseases and diabetes. The abnormalities involved may be mediated by increased secretions of inflammatory proteins called adipocytokines by the adipose tissue. Thus, monitoring adipocytokines during weight loss could be helpful in progress evaluation of weight reduction programs. Since high-protein diets are considered diets of choice for weight reduction in some communities, their effectiveness should be re-evaluated. The objective of this study was to compare the effects of a standard-protein diet with a high-protein diet on weight loss and biochemical health indices, e.g., the blood lipid profile and plasma inflammatory proteins, in obese women.Materials And MethodsTwenty-eight 20-48 year-old obese women (BMI= 30-41 kg/m²) were divided into 2 groups. One group was assigned to a high-protein diet (HP, protein supplying 30% of energy) and one to a standard-protein diet (SP, protein supplying 15% of energy). Anthropometric and biochemical variables were measured at the beginning and after 10 weeks.ResultsThe magnitude of weight loss (6.0 ± 2.3 kg on HP and 4.9 ± 2.4 kg on SP; P = 0.43) and fat loss (4.6 ± 2.1kg on HP and 3.9 ± 2.0 kg on SP; P = 0.63) did not differ significantly between the 2 groups. Insulin sensitivity index improved more on the HP diet (P = 0.01). The reduction in the serum triacylglycerol concentration was significant in both groups (HP, P= 0.005; SP, P = 0.03) without any diet effect. Total cholesterol, HDL-C and LDL-C did not change significantly in either group. On the other hand, plasma leptin decreased more on the HP than on the SP diet (diet effect; P<0.05). No significant changes in adiponectin, TNF-a, IL-6 or log CRP were observed after weight loss, although there was an desirable trend in all these inflammatory proteins.ConclusionThe high-protein diet was more effective in lowering plasma leptin concentration and improving insulin sensitivity than the standard-protein diet. However, the magnitude of weight loss and changes in the serum lipid or plasma inflammatory protein levels did not differ significantly between the energy-restricted high-protein and standard-protein groups.
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.