به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "استرپتوزتوسین" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی استرپتوزتوسین در مقالات مجلات علمی
  • حاتم احمدی*، حمیرا حاتمی نعمتی، علیرضا علی همتی، سید مهدی بانان خجسته، فاطمه فتحی
    پیش زمینه و هدف

    استرس اکسیداتیو در پاتونژنز بیماری آلزایمر نقش دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات آنتی اکسیدانی روغن کنجد بر روی پارامترهای استرس اکسیداتیو، ناشی از تجویز استرپنوزتوسین در موش های صحرایی نر بود.

    مواد و روش کار

    این مطالعه تجربی مداخله ای بر روی پنج گروه 7‎ تایی از موش های صحرایی نر نژاد ویستار (250-270 گرم) اجرا شد که شامل: گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نکرد، گروه شاهد که 5 میکرولیتر سالین در بطن های جانبی مغز را به مدت 7 روز دریافت کردند، گروه استرپتوزتوسین که 5 میکرولیتر استرپتوزتوسین با دوز 5/1 میلی گرم بر کیلوگرم در بطن های جانبی را به مدت 7 روز دریافت کردند و دو گروه استرپتوزتوسین+ روغن کنجد که ابتدا با تزریق داخل صفاقی دوز 5 میلی لیتر بر کیلوگرم روغن کنجد در دو دوره 7 و 28 روزه پیش تیمار شدند و سپس استرپتوزتوسین را دریافت کردند. 48 ساعت بعد از آخرین تزریق دارویی در گروه های آزمایشی، جدا کردن هیپوکامپ مغز رت ها و هموژنیزاسیون آن صورت گرفت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددسموتاز، کاتالاز و مقدار تام گلوتاتیون بافت هیپوکامپ با استفاده از کیت های ویژه اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد.

    یافته ها:

     فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دسموتاز، کاتالاز و نیز مقدار تام گلوتاتیون بافت هیپوکامپ مغز رت های تحت تیمار با استرپتوزتوسین، نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرد (05/ 0 <p). پیش تیمار 28 روزه با روغن کنجد موجب بهبود فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دسموتاز، کاتالاز و همچنین مقدار تام گلوتاتیون هیپوکامپ در گروه اسپترپتوزتوسین + روغن کنجد نسبت به گروه استرپتوزتوسین به مقادیر طبیعی شد (05/ 0 <p).

    بحث و نتیجه گیری:

     تغذیه با روغن کنجد از طریق تعدیل پارامترهای استرس اکسیداتیو در هیپوکامپ، ممکن است از کاهش بیش ازحد آنزیم های آنتی اکسیدانی در افراد مبتلا و مستعد به آلزایمر پیشگیری کند.

    کلید واژگان: استرپتوزتوسین, روغن کنجد, استرس اکسیداتیو, هیپوکامپ
    Hatam Ahmadi*, Homiera Hatami Nemati, Alireza Ali Hemati, Seyyed Mehdi Banan Khojasteh, Fateme Fathi
    Background & Aims

    Oxidative stress plays a role in the pathogenesis of Alzheimer's disease. The aim of this study was to investigate the antioxidant effects of sesame oil on oxidative stress parameters caused by administration of streptozotocin in male rats.

    Matherials & Methods

    This interventional experimental study was performed on five groups (7 on each) of male Wistar rats (250-270 g), including: the control group that did not receive any drug, the sham group that received 5 μl of saline in the lateral ventricles of the brain for 7 days, the streptotocin group which received 5 μl of streptotocin at a dose of 1.5 mg/kg in the lateral ventricles for 7 days, and two groups of streptotocin+sesame oil, which were first pre-treated by intraperitoneal injection of 5 ml/kg of sesame oil in two periods of 7 and 28 days and then received streptotocin. 48 hours after the last drug injection in the experimental groups, the hippocampuses of the rats' brains were separated and homogenized. The activity of antioxidant enzymes glutathione peroxidase, superoxide desmutase, catalase, and the total amount of glutathione in the hippocampus tissue were measured using special kits. Data analysis was done by one-way ANOVA.

    Results

    The activity of glutathione peroxidase, superoxide dismutase, catalase, and total glutathione in the hippocampal tissue of streptozotocin-treated rats decreased compared to the control group (P <0.05). 28-day pretreatment with sesame oil improved the activity of glutathione peroxidase, superoxide dismutase, catalase and the total amount of hippocampal glutathione in the streptozotocin+sesame oil group to normal values, compared to the streptozotocin group (P<0.05).

    Conclusion

    By modulating the parameters of oxidative stress in the hippocampus, nutrition of sesame oil may prevent excessive reduction of antioxidant enzymes in the people with or prone to Alzheimer's disease.

    Keywords: Streptozotocin, Sesame Oil, Oxidative Stress, Hippocampus
  • حاتم احمدی*، حمیرا حاتمی نعمتی، رضا بدل زاده
    زمینه و هدف

    دیابت یکی از عوامل اصلی افزاینده ریسک بیماری ایسکمی قلب  است. هدف از این مطالعه بررسی اثر داروی تروگزروتین با خاصیت آنتی اکسیدانی بر آسیب ناشی از ایسکمی- خونرسانی مجدد میوکارد در موش صحرایی دیابتی تجربی ناشی از تزریق استرپتوزتوسین است.

    مواد و روش ها

    موشهای صحرایی نر نژاد ویستار (250-270 گرم) به 4 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه تروگزروتین، گروه استرپتوزتوسین و گروه استرپتوزتوسین+ تزروگزروتین. دیابت در رت ها  با تزریق داخل صفاقی دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین القاء شد و رت ها  به مدت 10 هفته مورد مطالعه قرار گرفتند. موش های صحراییگروه استرپتوزتوسین+ تزروگزروتین از هفته هفتم به بعد، داروی تروگزروتین را  به صورت گاواژ خوراکی به مدت 4 هفته دریافت کردند. قلب رت های تمامی گروه ها بعد از جدا شدن از بدن، در دستگاه لانگندروف  قرار داده شد و بعد از اعمال ایسکمی به مدت 30 دقیقه، بلافاصله به مدت60 دقیقه جریان خون مجدد برقرار شد. مقدار آنزیم لاکتات دهیدروژناز در جریان  خون کرونری و نیز پارامترهای سوپراکسید دسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در بافت میوکارد تحت ایسکمی- رپرفیوژن با استفاده از کیت های ویژه اندازه گیری شد.

    یافته ها

    وزن بدن و مقدار آنزیم های سوپراکسید دسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در موشهای صحرایی دیابتی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری  پیدا کرد (P<0.05). تروگزروتین در گروه استرپتوزتوسین+ تزروگزروتین، موجب  بهبودی  مقدار این آنزیم ها به مقادیر طبیعی شد (P<0.05)، درصورتیکه مقدار لاکتات دهیدروژناز در این گروه کاهش یافت (P<0.05).

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه نشان داد که تروگزروتین شدت آسیب ناشی از ایسکمی - رپرفیوژن جریان خون میوکارد موش های صحرایی دیابتی را کاهش می دهد.

    کلید واژگان: تروگزروتین, استرپتوزتوسین, استرس اکسیداتیو, ایسکمی- رپرفیوون
    Hatam Ahmadi*, Homiera Hatami Nemati, Reza Badalzadeh
    Background and Aim

    Diabetes is one of the major risk factors for ischemic heart disease. The aim of this study was to investigate the effect of antioxidant drug troxerutin (TXR) on ischemia-reperfusion-induced myocardial injury in experimental streptozotocin-induced diabetic rats.

    Materials and Methods

    Male Wistar rats (250-270 g) were divided into four groups including control, troxerutin, streptozotocin and streptozotocin + troxerutin groups. Diabetes was induced in the rats by intraperitoneal injection of 50 mg / kg streptozotocin and rats were studied for 10 weeks. Rats in the streptozotocin + tezroxerotin group received troxerotin by oral gavage for 4 weeks from the 7th week onwards. The hearts of the rats in all groups were placed in the Langendrov apparatus after separation from the body and subjected to local ischemia for 30 minutes followed by reperfusion for 60 minutes. The amount of lactate dehydrogenase enzyme in coronary artery as well as the parameters of superoxide dismutase and glutathione peroxidase in myocardial tissue during ischemia-reperfusion were measured using special kits.

    Results

    Body weight and the amount of superoxide dismutase and glutathione peroxidase enzymes were significantly decreased in the diabetic rats (P <0.05). Troxerutin in the streptozotocin + troxerutin group improved the levels of these enzymes to normal levels (P <0.05), whereas lactate dehydrogenase level decreased in this group (P <0.05).

    Conclusion

    In this study troxerutin reduced the severity of ischemia-reperfusion injury in the diabetic rats.

    Keywords: Troxerutin, Streptozotocin, Oxidative stress, Ischemia-reperfusion
  • الهام قنبری*، وحید نجاتی، مظفر خزاعی
    مقدمه

    دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز است که اثرات نامطلوبی بر عملکرد دستگاه تناسلی مرد داراست. ژل رویال دارای اثر آنتی اکسیدانی و حفاظتی ضد دیابتی است

    هدف

    مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر ژل رویال بر تغییرات هیستوپاتولوژی از بافت بیضه در موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی، 28 موش صحرایی بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به گروه های کنترل (C) ژل رویال (R)، دیابتی (D) و دیابتی درمان شده با ژل رویال (D+R) تقسیم شدند. دیابت به وسیله یک تزریق منفرد داخل صفاقی استرپتوزتوسین با دوز mg/kg50 القاء شد. موش های گروه های Rو D+R، روزانه mg/kg100 ژل رویال را به مدت 6 هفته دریافت کرده اند. رنک آمیزی H&E برای تعیین تغییرات پاتولوژیک بافت بیضه شامل ضخامت تونیکا آلبوژینه (TAT)، قطر لوله های منی ساز (STsD)،معیار جانسون، شاخص های: تمایز لوله ای (TDI)، اسپرماتوژنز (SPI)، سلول سرتولی (SCI)، میوز (MI) و سلول های ایمنی تک هسته ای (MIC)استفاده شد. وضعیت آنتی اکسیدانی با سنجش سطح ظرفیت تام آنتی اکسیدان (FRAP) و کاتالاز (CAT)مشخص شدند.

    نتایج

    یافته های هیستوپاتولوژیک در موشهای دیابتی، کاهش معنی داری در شاخص STsD، معیار جانسون ،TDI، SPI، SCI و MI و افزایش معنی دار در TAT و MIC داشتند، در حالیکه تجویز ژل رویال به طور معنی دار این تغییرات را معکوس نمود (05/0˂p). درمان با ژل رویال به طور قابل توجهی فعالیت آنزیم CAT و FRAP در بافت بیضه را افزایش داد. اختلاف معنی داری در سطوح FRAP بین گروه هایC (5/0±13)، RJ (3/0 ±4/13)، D (6/0±8/7) و D+RJ (07/±4/12) وجود دارد(05/0˂p).

    نتیجه گیری

    ژل رویال اختلات بیضه ی ناشی از دیابت را احتمالا از طریق خاصیت آنتی اکسیدانی بهبود می دهد.

    کلید واژگان: دیابت ملیتوس, ژل رویال, استرپتوزتوسین, بیضه, هیستوپاتولوژی
    Elham Ghanbari, Vahid Nejati, Mozafar Khazaei
    Background

    Diabetes is the most common endocrine disease. It has adverse effects on male reproductive function. Royal Jelly (RJ) has antioxidant and anti-diabetic effects and show protective effects against diabetes.

    Objective

    This study was conducted to evaluate the effect of RJ on histopathological alterations of the testicular tissue in streptozotocin (STZ)-induced diabetic rats.

    Materials And Methods

    In this experimental study, 28 adult Wistar rats were randomly divided into control (C), royal jelly (R), diabetic (D) and RJ-treated diabetic (D) groups. Diabetes was induced by a single intraperitoneal injection of STZ at 50 mg/kg body weight (BW). The rats from the R and D groups received daily RJ (100 mg/kg BW) for 6 wks orally. Hematoxylin-Eosin staining was used to analyze histopathological changes including: tunica albuginea thickness (TAT), seminiferous tubules diameter (STsD), Johnsen’s score, tubular differentiation index (TDI), spermiogenesis index (SPI), Sertoli cell index (SCI), meiotic index (MI), and mononuclear immune cells (MICs) in testes. The antioxidant status was examined by evaluating testicular levels of ferric reducing antioxidant power (FRAP) and catalase (CAT) activity.

    Results

    Histological results of the testis from diabetic rats showed significant decrease in STsD, Johnsen’s score, TDI, SPI, SCI and MI, and significant increase in TAT and MICs, while administration of RJ significantly reverted these changes (p

    Conclusion

    RJ improved diabetes-induced impairment in testis, probably through its antioxidant property.

    Keywords: Diabetes mellitus, Royal jelly, Streptozotocin, Testis, Histopathology
  • سکینه کابلی کفشگیری، ثریا غفاری، ویدا حجتی، ابراهیم اسدی، محمدجعفر گلعلی پور
    زمینه و هدف

    دیابت قندی یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون و تغییرات متابولیک لیپیدها، قندها و پروتئین ها همراه است. در 5-5/3درصد از بارداری ها دیابت حاملگی بروز می نماید. این مطالعه به منظور تعیین اثر دیابت بارداری بر تعداد آستروسیت های ناحیه CA1 و CA3 هیپوکامپ نوزادان نر 7 و 21 روزه موش صحرایی انجام شد.

    روش بررسی

    در این مطالعه تجربی 12 سر موش صحرایی باردار نژاد ویستار به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (دیابتی) قرار گرفتند. دیابت بارداری با تزریق داخل صفاقی استرپتوزتوسین (40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) در اولین روز بارداری ایجاد شد. موش های گروه کنترل در اولین روز بارداری نرمال سالین دریافت کردند. از نوزادان متولد شده از مادران گروه آزمایش و کنترل، در پایان هفته اول و سوم زندگی به طور تصادفی 6 نوزاد نر انتخاب گردید. پس از بیهوشی و نخاعی کردن نوزادان از نیمکره چپ مغز، مقاطع بافتی کرونال به صورت سریال با ضخامت 6 میکرومتر تهیه و با استفاده از رنگ PTAH رنگ آمیزی شد. پس از تصویربرداری از مقاطع، تعداد آستروسیت ها در مساحت 100000 میکرومترمربع نواحی CA1 و CA3 هیپوکامپ شمارش گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-11.5 و آزمون آماری t-test تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    تعداد آستروسیت ها در ناحیه CA1 هیپوکامپ نوزادان 7 روزه گروه آزمایش (8/3±51/76) نسبت به نوزادان گروه کنترل (2/11±91/119) 25/36درصد کاهش داشت (05/0P<). در نوزادان 21 روزه گروه آزمایش تعداد آستروسیت ها (5/6±26/71) در مقایسه با گروه کنترل (7/7±26/112) 37/36درصد کاهش داشت (05/0P<). همچنین در ناحیه CA3 هیپوکامپ نوزادان 7 و 21 روزه گروه آزمایش تعداد آستروسیت ها به ترتیب 35/36درصد و 5/26درصد نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (05/0P<).

    نتیجه گیری

    این مطالعه نشان داد که دیابت بارداری کنترل نشده در موش صحرایی باعث کاهش معنی دار تعداد آستروسیت های نواحیCA1 و CA3 هیپوکامپ نوزادان نر موش صحرایی می گردد.

    کلید واژگان: دیابت بارداری, هیپوکامپ, آستروسیت, استرپتوزتوسین, موش صحرایی
    Kaboli Kafshgiri S., Ghafari S., Hojjati V., Asadi E., Golalipour Mj
    Background And Objective

    Diabetes mellitus is one of the most common serious metabolic disorders characterized by hyperglycemia, altered metabolism of lipids, carbohydrates and proteins. Gestational diabetes mellitus (GDM), affects 3.5–5% of all human pregnancy. Therefore, this study was done to evaluate the effect of gestational diabetes on astrocyte density in CA1 and CA3 subfields of hippocampus in rat male offspring.

    Materials And Methods

    In this experimental study, 12 Wistar Dams rats were randomly allocated in control and diabetic groups. Gestational diabetes induced by 40 mg/kg/body weight of streptozotocin at the first day of gestation (GD) in experimental group and controls were received an equivalent volume normal saline injection intraperitoneally (IP). Six male offspring of cases and controls dams, at the 7, 21 postnatal day (P7, P21) were randomly selected. Animals were scarified using chloroform anesthesia. The coronal sections of brain by 6 micrometer serially were prepared. The sections were stained with PTAH. The number of astrocytes was evaluated in 100000 μm2 area of CA1 and CA3 in 1000X magnification. Data was analyzed by SPSS-11.5 and t-test.

    Results

    In CA1 subfield of hippocampus in offspring, the number of astrocytes significantly reduced by 36.25% and 36.37% in diabetic group in compare to controls in the P7 and P21, respectively (P<0.05). In CA3, astrocytes density significantly reduced 36.35% and 26.5% in GD in comparison with controls in the P7 and P21, respectively (P<0.05).

    Conclusion

    This study showed that the uncontrol gestational diabetes significantly reduces astrocytes density in CA1 and CA3 subfields of hippocampus in rat offspring.

نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال