جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "اضافه بار آهن" در نشریات گروه "پزشکی"
-
سابقه و هدف
تزریق خون به عنوان درمان حیات بخش بیماری تالاسمی، عوارضی هم چون انباشته شدن آهن در غدد درون ریز را به دنبال دارد. در بدن هیچ راه دفع موثری برای آهن اضافی وجود ندارد، در نتیجه استفاده از شلاته کننده های آهن ضروری است. هدف این مطالعه، بررسی شیوع هیپوتیروییدی و ارتباط آن با میزان بار آهن و نتایج MRI قلبی و کبدی [A1] به عنوان روش نوین تشخیص رسوب آهن و درمان آهن زدایی بود.
مواد و روش هااین مطالعه مقطعی روی 232 بیمار بتا تالاسمی ماژور و اینترمدیا درمانگاه تالاسمی بزرگسال تهران در سال 1400 که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند، [A2] انجام شد. مقایسه سطح سرمی هورمون های تیروییدی و فریتین با آزمون های کای دو، تی مستقل، من ویتنی[A3] و کروسکال والیس، توسط نرم افزار 26 SPSS انجام شد.
یافته هاشیوع هیپوتیروییدی در بیماران با میانگین سنی 02/9 ± 79/40 سال، 6/27% به دست آمد و هیچ ارتباط معناداری میان ابتلا به هیپوتیروییدی و فریتین و هم چنین رسوب آهن قلبی و کبدی یافت نشد. سطح هورمون TSH در مردان به طور معناداری بالاتر از زنان بود (01/0 =p). اکثر بیماران از داروهای آهن زدای ترکیبی استفاده می کردند ولی نوع دارو در هیچ یک از دو گروه بیمار تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه گیریبه نظر می رسد اضافه بار آهن در ابتلا به هیپوتیروییدی موثر باشد اما لزوما موجب آن نمی شود. علی رغم درمان آهن زدایی، این عارضه هنوز یکی از مشکلات اساسی است. پیشنهاد می شود در مطالعه های بعدی میزان بار آهن و درمان آهن زدایی، قبل و بعد از شروع کم کاری تیرویید در نظر گرفته شود.
کلید واژگان: هیپوتیروئیدی, تالاسمی, اضافه بار آهن, عناصر آهن زداBackground and ObjectivesBlood transfusion in thalassemia patients has side effects such as endocrine iron overload. It is necessary to use iron chelators. The aim is to investigate the prevalence of hypothyroidism and its relationship with the level of iron overload and the results of the heart and liver MRI as a new method for diagnosing iron deposition, and iron removal treatment. Determining the factors affecting this complication can help prevent or improve it.
Materials and MethodsThis cross-sectional study was conducted on 232 beta-thalassemia major and intermedia patients of Tehran adult thalassemia clinic in the year 1400 who were selected by convenient sampling method. The comparison of the level of thyroid hormones and ferritin was done with Chi-squared, independent t, Mann-Whitney and Kruskal-Wallis tests by SPSS 26.
ResultsThe prevalence of hypothyroidism in patients with an average age of 40.79 ± 9.02 year was 27.6% There was no significant relationship between hypothyroidism with ferritin levels or heart and liver iron deposition. TSH level was significantly (p= 0.01) higher in men than women. Most of patients used combined iron chelators, but the type of drug was not significantly different.
ConclusionsIt seems that iron overload may be effective in hypothyroidism, but it does not necessarily lead to it. Despite the treatment of iron deficiency, this complication is still one of the main problems. It is suggested to consider the amount of iron load and iron removal treatment before and after the onset of hypothyroidism in future studies.
Keywords: Hypothyroidism, Thalassemia, Iron Overload, Iron Chelating Agents -
زمینه و هدف
بتا تالاسمی گروهی از اختلات هموگلوبینی است که فرم هموزیگوت آن به عنوان تالاسمی ماژور بتا شناخته می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی در بیماران تالاسمی ماژور شهر بوشهر می باشد.
مواد و روش هادر این مطالعه 94 بیمار تالاسمی ماژور بتا با 94 فرد سالم (کنترل) مقایسه شد. ارزیابی های هماتولوژی شامل Hb ، Hct، MCV، MCH و MCHC بودند. پارامترهای بیوشیمیایی شامل تست های عملکرد کلیه، کبد، تیرویید، پروفایل لیپیدی، آلبومین (Alb)، سدیم (Na) ، پتاسیم (K)، کلسیم (Ca)، فسفر (Ph)، قند خون ناشتا (FBS) و فریتین سرم بود.
نتایجدر بیماران تمام پارامترهای هماتولوژی Hb،Hct ، MCH و MCV در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داشتند (P<0.05) به جز MCHC که تفاوت ناچیزی با گروه کنترل داشت (P>0.05). سطح سرمی TG، Ph، FBS، AST، ALT، ALP، UAو Biliدربیماران مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود و سطح سرمی کلسترول (Chol)، لیپوپروتیین با چگالی بالا (HDL) و لیپوپروتیین با تراکم پایین (LDL) در بیماران در مقایسه با گروه کنترل پایین تر بود (P<0.05). بین سطح سرمی Na،K ، Ca و Alb در بیماران در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد. شیوع هایپوتیروییدیسم اولیه 5.31% گزارش شد.
نتیجه گیریاین مطالعه تاکید می کند که پیگیری و ارزیابی منظم بیماران تالاسمی ماژور می تواند پروتکل های درمانی را بهبود ببخشد.
کلید واژگان: اضافه بار آهن, بتا تالاسمی ماژور, پارامترهای بیوشیمیاییBackground and Aimsβ-thalassemia is the most common genetic disorder worldwide. β-thalassemia major results in severe anemia and serious complications. So, this study aims to evaluate the hematological and biochemical markers in β-thalassemia major patients in Bushehr city.
Materials and MethodsOur study included 94 transfusion-dependent β-thalassemia major were compared with 94 normal healthy subjects as controls. Hematological assessments included complete blood count indices. The biochemical evaluations included liver, kidney, and thyroid function tests, lipid profile, sodium, potassium, calcium, phosphorus, fasting blood sugar, and serum ferritin.
ResultsAll hematological parameters in patients, such as hemoglobin (p < 0.01), hematocrit (p < 0.01), mean corpuscular volume (p < 0.05), and mean corpuscular hemoglobin (p <0.05), were significantly reduced compared to the control group except mean corpuscular hemoglobin concentration which was insignificant (p > 0.05). Higher levels of triglyceride, phosphorus, fasting blood sugar, aspartate aminotransferase, alanine transaminase, alkaline phosphatase, uric acid, total and direct bilirubin, and lower levels of cholesterol, high-density lipoprotein, and low-density lipoprotein were observed in patients in comparison to the control group (p < 0.05). Serum sodium, potassium, calcium, and albumin was not significantly different from the control group (p > 0.05). The prevalence of primary hypothyroidism (thyroid stimulating hormone > 4.5 mIU/l and T4 < 5.6 μg/dl) was reported at 5.31%.
ConclusionsThis study emphasized the necessity for regular follow-up and evaluation of β-thalassemia, which could be used to improve treatment protocols.
Keywords: Hematological characteristics, Iron overload, Serum ferritin, β-thalassemia major -
سابقه و هدف
تصویربرداری به روش MRI قلبی برای بررسی اضافه بار آهن قلبی یک روش پرهزینه است. حضور fQRS (Fragmented QRS) نشان دهنده تغییرات ناشی از اضافه بار آهن در بافت قلب می باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ارتباط بین fQRS و اضافه بار آهن قلبی به روش MRI در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور است.
مواد و روش ها:
این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 40 بیمار بتاتالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر شهر اراک در سال های 1398 تا 1399 انجام شد. روش T2*MRI قلبی برای تشخیص اضافه بار آهن انجام گردید و بیماران به دو گروه اضافه بار آهن تقسیم شدند. مقادیر T2*MRI قلبی کم تر از 20 میلی ثانیه به عنوان اضافه بار آهن در نظر گرفته شد. حضور fQRS در سطح لید-12 الکتروکاردیوگرام ارزیابی و بین دو گروه مقایسه شد.
یافته ها:
بین T2*MRI با فریتین (657/0=P، 041/0=r) و هموگلوبین (540/0=P، 057/0=r) همبستگی مثبت وجود داشت، اما معنی دار نبود. میانگین T2*MRI در بیماران با fQRS برابر 24/7±43/18 بود که به طور معنی داری کم تر از بیماران بدون fQRS (15/6±47/26) بود (001/0=P). همچنین همبستگی منفی بین T2*MRI و fQRS مشاهده شد (001/0=P، 048/0-=r).
استنتاجنتایج نشان داد که حضور fQRS در الکتروکاردیوگرام می تواند یک پیش بینی کننده خوب برای اضافه بار آهن قلبی در بیماران بتاتالاسمی ماژور باشد. به نظر می رسد که fQRS احتمالا نشان دهنده این تغییر در الکتروکاردیوگرافی باشد و نیاز به مراقبت دقیق تر و درمان های بیش تر با شلاتور برای اضافه بار آهن قلبی را بیان کند.
کلید واژگان: آریتمی, بتاتالاسمی ماژور, اضافه بار آهن, فرگمنتت کیو آر اسBackground and purposeCardiac magnetic resonance imaging (MRI) is a costly method to assess cardiac iron overload. The presence of fragmented QRS (fQRS) indicates changes due to iron overload in cardiac tissue. The aim of this study was to evaluate the correlation between fQRS and cardiac iron overload using cardiac MRI in patients with β-thalassemia major (β-TM).
Materials and methodsThis analytical cross-sectional study was conducted in 40 β-TM patients admitted to Arak Amir-Kabir Hospital, Iran 2018-2019. Cardiac T2* MRI was performed and values of less than 20 ms were considered as cardiac iron overload. The patients were divided into two groups (<20 and >20 ms). The presence of fQRS was assessed on 12-lead surface electrocardiogram (ECG) and compared between two groups.
ResultsThere was a positive correlation between T2*MRI and serum ferritin (r= 0.041, P=0.657) and hemoglobin levels (r=0.057, P=0.540). The mean T2*MRI in patients with fQRS (18.43±7.24) was significantly lower than patients without fQRS (26.47±6.15) (P=0.001). We found a negative correlation between T2*MRI and fQRS (r= -0.048, P=0.001).
ConclusionThe presence of fQRS on ECGs could be a good predictor of cardiac iron overload in β-TM patients. It is believed that fQRS can indicate this change in electrocardiography and shows the need for more accurate monitoring for cardiac overload and aggressive chelation therapy.
Keywords: arrhythmia, beta-Thalassemia, iron overload, fragmented QRS -
سندرمهای تالاسمی از شایع ترین کم خونی های ارثی در جهان محسوب می شوند که به علت اختلال در ساخته شدن زنجیره های هموگلوبین ایجاد می گردند. چنانچه سنتز زنجیره های آلفا کاهش یابد، از ترم آلفا تالاسمی و در صورت نقصان در سنتز زنجیره های بتا از ترم بتا تالاسمی استفاده می گردد. در ایران، تالاسمی از جایگاه ویژه ای برخوردار است زیرا کشور ما بر روی کمربند تالاسمی واقع شده است. در بیماران مبتلا به فرم های شدید این هموگلوبینوپاتی، حیات بیماران وابسته به تزریق خون های مکرر است و پیامد این روش درمانی، انباشته شدن آهن در ارگانهای مختلف بدن مثل قلب، کبدو غدد درون ریز می باشد. رسوب آهن در اندام های حیاتی بدن منجر به اختلال در عملکرد آنها می گردد و در نهایت نارسایی قلبی، سیروز کبدی و آندوکرینوپاتی حادث می شود. به منظور جلوگیری از رسوب آهن در این ارگانها، استفاده از داروهای آهن زدا در این بیماران ضروری می باشد. به طوری که بدون استفاده از این داروها، بقای بیماران تالاسمی کاهش قابل ملاحظه ای می یابد. لذا آشنایی با داروی آهن زدا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اولین دارو از این گروه دفروکسامین می باشد که غالبا به صورت زیرجلدی و در برخی از موارد به صورت داخل وریدی تزریق می گردد. اولین داروی خوراکی آهن زدا دفریپرون می باشد و در سالهای اخیر داروی دفرازیروکس محبوبیت ویژه ای را در بین بیماران تالاسمی کسب کرده است. در این مقاله مروری در ابتدا کلیاتی درباره اضافه بار اهن وسپس داروهای آهن زدا، خصوصیات مارماکوکینتیکی و عوارض جانبی انها مورد بحث قرار میگیرد.
کلید واژگان: تالاسمی, اضافه بار آهن, آهن زدایی, دفروکسامین, دفریپرون, دفرازیروکسArmaghane-danesh, Volume:25 Issue: 4, 2020, PP 529 -543Thalassemia syndromes are the most common inherited hemoglobinopathies in the world characterized by various degrees of defective production of the alpha or beta globin chains. Impairment in alpha chain or beta chain synthesis leads to alpha thalassemia and beta thalassemia syndromes respectively.
Iran is one of the countries located on the thalassemia belt therefore this disease is significant in our country. The most important component of treatment in beta thalassemia is packed red blood cell transfusion. Thalassemic patients need lifelong transfusions and the consequence of these repeated transfusions is iron accumulation in different organs, such as heart, liver and endocrine gland. Iron overload is one of the major causes of morbidity in patients with thalassemia major necessitating iron chelation drugs to improve survival of patients. Three iron chelating agents are currently commercially available: deferoxamine (DFO), deferiprone (DFP), and deferasirox (DFX). DFO is the first chelating agent that became available. DFP is the first oral iron chelator and DFX is the most recently approved chelator for transfusional hemosiderosis. The purpose of this article is to summarize the main pharmacokinetic characteristics and side effects of iron chelator drugs in the field of thalassemia.Keywords: Thalassemia, Iron overload, Iron chelation, Deferoxamine, Deferiprone, Deferasirox -
سابقه و هدف
یکی از عوارض بیماری بتاتالاسمی، تجمع آهن به علت انتقال مکرر خون در این بیماران می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر شلاتوری آلفا لیپوییک اسید بر سطح سرمی آهن و شاخص های خونی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شد.
مواد و روش ها22 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور به دو گروه دریافت کننده آلفا لیپوییک اسید (mg/d600) و دارونما تقسیم شدند و به مدت 8 هفته مکمل یا دارونما را مصرف نمودند؛ بعد از یک دوره شستشوی (washout) 3 هفته ای، به افرادی که قبلا مکمل مصرف می کردند این بار دارونما و افرادی که دارونما مصرف می کردند مکمل به مدت 8 هفته دیگر داده شد. در انتهای مطالعه، تغییرات سطح سرمی آهن، ظرفیت اتصالی کل آهن(TIBC) و شاخص های خونی در بین دو نوع مداخله مقایسه شد.
یافته هاسطح سرمی آهن، TIBC و شاخص های خونی در زمان مصرف مکمل تغییری پیدا نکرد (05/0>p). تغییرات شاخص های خونی، سطح سرمی آهن و TIBC در بین دو نوع مداخله نیز تفاوت معنی داری نداشت (05/0>p). تعدادگلبول های سفید در دوره مصرف دارونما در مردان بطور معنی داری افزایش یافت (04/0=p) و متوسط هموگلوبین گلبولی در دوره دارونما در کل افراد و در مردان کاهش معنی داری داشت (برای هر دو 02/0=p).
نتیجه گیریدر این مطالعه مکمل آلفا لیپوییک اسید در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور اثرات معنی داری بر سطح سرمی آهن، TIBC و شاخص های خونی نداشت. انجام مطالعات دیگر با تعداد بیماران بیشتر و زمان مداخله طولانی تر ضروری می باشد.
کلید واژگان: بتا- تالاسمی, اضافه بار آهن, اسید تیوکتیک, کارآزمایی متقاطعBackground and ObjectivesAccumulation of iron is the most common consequences of repeated blood transfusions in β-thalassemia major patients. Iron chelating effects of alpha-lipoic acid have been reported by several studies. The aim of this study was to investigate effects of supplementation with alpha-lipoic acid, as a chelator, on serum iron and hematological indices in these patients.
Materials & MethodsTwenty-two β-thalassemia major patients were selected to receive 600 mg alpha-lipoic acid or placebo capsules for 8 w. After a 3-week washout period, order of intervention was replaced as patients who previously received placebo were administered the supplement vise versa for another 8 w. At the end of the study, changes in serum iron, total iron binding capacity and hematological parameters between the treatments were assessed.
ResultsSerum concentrations of iron and total iron binding capacity and hematological parameters did not change within the supplementation (p > 0.05). Changes in iron, total iron binding capacity and hematological indices were not significantly different between the two interventions (p > 0.05). White blood cell counts in placebo use increased significantly in males (p = 0.04). The mean corpuscular hemoglobin in placebo patients decreased significantly in all patients and males (p = 0.02 for both).
ConclusionResults of this study revealed that alpha-lipoic acid supplementation included no beneficial effects on iron, total iron binding capacity and hematological indices in β-thalassemia major patients. Further studies with more participants and longer times are indispensable.
Keywords: Beta-thalassemia, Iron overload, Thioctic acid, Cross-over study -
سابقه و هدفتزریق خون باعث عوارض بسیاری در بیماران β تالاسمی ماژور می شود. در این مطالعه میزان آهن ذخیره شده در کبد و قلب اندازه گیری شده به وسیله MRI T2* در بیماران تحت درمان با داروی آهن زدای دفروکسامین و دفرازیروکس با هم مقایسه شدند.مواد و روش هادر یک مطالعه تجربی، 52 بیمار β تالاسمی ماژور که حداقل از دو سال قبل تحت درمان با دفروکسامین یا دفرازیروکس بودند، وارد مطالعه شدند. در بیماران، MRI T2* قلب و کبد انجام شد و اضافه بار آهن قلب و کبد بیماران با هم مقایسه شد. داده ها توسط نرم افزار 5/ 11 SPSS و آزمایش های آماری من ویتنی یو و ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل گردید.یافته ها23 بیمار زن و 29 بیمار مرد بودند. میانگین سن گروه استفاده کننده از دفروکسامین 1/ 7 ± 7/ 17 سال و گروه دفرازیروکس 3/ 7 ± 5/ 16 سال بود. میانگین مقدار فریتین در گروه دفروکسامین ng/mL 2037.63 ± 2857.57 و در گروه دفرازیروکس ng/mL 1789/18 ± 2067/42بود. میزان دریافت خون در بیماران mL/kg 150 تا 180 بود. میانگین زمان آسایش گزارش شده در MRI T2* کبد در گروه دفروکسامین 07/ 2 ± 29/ 3 میلی ثانیه و در گروه دفرازیروکس 39/ 10 ± 37/ 3 میلی ثانیه بود. میانگین زمان آسایش در MRI T2* قلب بیماران تحت درمان با دفروکسامین و دفرازیروکس به ترتیب 67/ 25 ± 73/ 10 و 27/ 10 ± 1/ 29 میلی ثانیه بود.نتیجه گیریدفرازیروکس نسبت به دفروکسامین تا حدودی در کاهش آهن کبد و قلب تاثیر بیشتری دارد. هم چنین تاثیر دفرازیروکس در کاهش آهن قلب نسبت به کبد بیشتر است.کلید واژگان: بتا تالاسمی, دفروکسامین, اضافه بار آهن, MRIBackground And ObjectivesBlood transfusion causes many complications in major β thalassemia patients. In this study, the heart and liver iron deposition stata measured by MRI T2* technique in patients that are being treated by two iron chelation drugs of “deferoxamine and deferasirox” are compared.Materials And MethodsIn an Experimental Study, 52 β-thalassemia patients treated with deferoxamine or deferasirox at least two years before the study were evaluated. In all patients, the liver and heart MRI T2* was taken and then the heart and liver iron deposition status was compared. The collected data were analyzed by SPSS software and statisticalMethodsMann–Whitney U test and Spearman's rank correlation coefficient.Results23 female and 29 male were evaluated. The mean age in deferoxamine and deferasirox group were 17.7 (± 7.1) and 16.5 (± 7.3) years, respectively (p= 0.593). Mean of ferritin level in deferoxamine group was 2857.57 (± 2037.63) and in deferasirox group was 2067.42 (± 1789.18) ng/mL (p= 0.207). Mean of received packed cell was 150-180 cc/kg. The mean of liver MRI T2* relaxation time in deferoxamine group was 3.29 (± 2.07) msec and in deferasirox group was 3.37 (± 10.39) msec (p= 0.359). The mean of cardiac MRI T2* relaxation time in deferoxamine and deferasirox groups were 25.67 (± 10.73) and 29.1 (± 10.27) msec, respectively (p= 0.470).ConclusionsDeferasirox is relatively more effective than deferoxamine in reducing iron content of the liver and heart. Moreover, deferasirox is more effective in reducing cardiac iron content relative to liver iron content.Keywords: beta, Thalassemia, Deferoxamine, Iron Overload, Magnetic Resonance Imaging
-
سابقه و هدف
تشخیص به موقع اضافه بار آهن در اعضای مختلفی چون قلب و کبد می تواند کیفیت زندگی بیماران تالاسمی وابسته به تزریق خون را تا حد زیادی بهبود بخشد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه میان *2MRI T (relaxation tim *2T Magnetic resonance imaging) قلب، کبد و سطح فریتین و نیز سنجش عوامل موثر بر اضافه بار آهن با استفاده از روش معادلات برآوردگر تعمیم یافته انجام گردید.
مواد و روش هادر این مطالعه تعداد 53 نفر از بیماران تالاسمی ماژور بیمارستان دکتر محمد کرمانشاهی در سال های 92-1391 مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی رابطه میان *2MRI T قلب، کبد و سطح فریتین علاوه بر مدل خطی، مدل های درجه دو، نمایی و لگاریتمی نیز به داده ها برازش داده شد. همچنین به منظور شناسایی عوامل موثر بر اضافه بار آهن از روش معادلات برآوردگر تعمیم یافته استفاده گردید.
یافته هامدل نمایی، مدل مناسب تری برای بیان رابطه میان *2MRI T قلب و سطح فریتین (170/0 = 2R) و مدل درجه دو نیز مدل بهتری برای بیان رابطه میان *2MRI T کبد و سطح فریتین (277/0 = 2R) می باشد. برازش مدل روش معادلات برآوردگر تعمیم یافته نشان داد، سطح فریتین (001/0 > P)، وضعیت اسپلنکتومی (001/0 > P)، داروی دسفرال (001/0 > P) و همچنین داروی اوسورال (001/0 > P) رابطه معنی داری را با اضافه بار آهن بدن دارند.
استنتاجاستفاده از مدل های معادلات برآوردگر تعمیم یافته در مطالعات طولی و مطالعاتی که ماهیت همبستگی میان متغیرهای پاسخ در آن وجود دارد، ضمن نیاز به حجم نمونه کمتر، قابلیت اعتماد بیشتری نیز به دنبال خواهد داشت.
کلید واژگان: تالاسمی, اضافه بار آهن, *2MRI T, سطح فریتین, معادلات برآوردگر تعمیم یافتهBackground and
PurposeThe diagnosis of iron overload in various organs such as heart and liver in patients with blood-transfusion-dependent thalassemia can greatly improve their quality of life. In this study, we investigated the relationship of T2*-weighted magnetic resonance imaging (MRIT2*) of heart and liver with ferritin levels; also assessed the factors affecting iron overload using generalized estimation equations (GEE).
Materials And Methods53 patients with thalassemia major in Dr. Mohamed Kermanshahi hospital, Kermanshah, Iran, during 2011-12 were enrolled. To investigate the relationship of MRIT2* of heart and liver with serum ferritin levels in addition to linear models, quadratic, exponential and logarithmic data were fitted well. To identify factors influencing iron overload, generalized estimation equations was used.
ResultsExponential model was more appropriate to describe the relationship of serum ferritin levels with MRIT2* of heart (R2 = 0.170) and quadratic model was more appropriate for liver (R2 = 0.277). Generalized estimation equations model showed that ferritin level (P < 0.001), splenectomy status (P < 0.001), desferal (P < 0.001), and osveral (P < 0.001) affected the iron overload.
ConclusionUsing generalized estimation equations model for longitudinal studies and studies of correlation between response variables is more reliable and needs smaller sample.
Keywords: Thalassemia, iron overload, magnetic resonance imaging, ferritin level, generalized estimating equations -
مقدمهتزریق مداوم خون از درمان های اصلی کم خونی در بیماران دچار بتاتالاسمی ماژور است که برای ادامه زندگی آنها ضروری می باشد ولی خود می تواند باعث انتقال ویروس ها(بویژه ویروس هپاتیت C) و تحمل بار بالای آهن به بدن بیمار شود که به نوبه خود نیاز به درمان همزمان ضدویروس و داروهای متصل شونده به آهن را ایجاب می کند. بررسی تاثیر عواملی مثل غلظت آهن کبد در پاسخ به درمان ضدویروس مهم است.هدفهمبستگی میزان اضافه بار آهن و پاسخ به درمان هپاتیت C مزمن در بیماران دچار تالاسمی ماژور تحت درمان با ترکیب انترفرون آلفا و ریباویرین.
مواد و روش هاتمام بیماران دچار بتاتالاسمی ماژور که از دی 1378 لغایت اردیبهشت 1385 به درمانگاه هماتولوژی در شهر رشت مراجعه کرده بودند بررسی شده و 30 بیمار دچار هپاتیت c وارد مطالعه شدند. پادتن علیه ویروس هپاتیت C وHCV-RNA (به روش PCR) اندازه گیری و بار ویروس و ژنوتیپ های آن تعیین شد. پیش از شروع درمان، نمونه های بافت کبد بیماران برای بررسی رسوب آهن به آزمایشگاه آسیب شناسی انستیتو کانسر دانشگاه تهران فرستاده شد تا جذب اتمی آهن به روش اسپکترومتری، در آنها بررسی شود. بیماران بر اساس ژنوتیپ ویروس تحت درمان استاندارد با ترکیب انترفرون و ریباویرین قرار گرفتند. در این مطالعه پاسخ به درمان به معنی منفی شدن PCR در هفته 12 درمان و نیز پایان درمان تلقی شد. داده ها در فرم جمع آوری اطلاعات مخصوص گردآوری شد و با برنامه آماری SPSS(15) تجزیه و تحلیل شد.
نتایجاز 30 بیمار، 17 نفر مرد (7/56%) و 13 نفر زن(3/43%) بودند. غلظت کبدی آهن در بیماران بررسی و همبستگی بین آن و پاسخ به درمان ارزیابی شد که نتایج نشان دهنده نبودن همبستگی بین غلظت آهن کبد و پاسخ به درمان بود(1=p). همچنین، همبستگی انواع رده های بار ویروس نیز با پاسخ به درمان بررسی شد که بین آنها همبستگی نشان نداد(414/0=p). همبستگی ژنوتیپ با پاسخ به درمان نیز بررسی شد. ژنوتیپ ویروس در 24 نفر، a1 (80%) و در 6 نفر، a3 بود(20%) که بین انواع ژنوتیپ و پاسخ به درمان همبستگی وجود نداشت(068/0=p). همبستگی بین غلظت آهن کبد و پاسخ به درمان به تفکیک جنس بررسی شدکه بین غلظت آهن کبد در مردان و زنان و پاسخ به درمان همبستگی نشان نداد(226/0=p مردان) و (199/0=p زنان).نتیجه گیریدر مطالعه ما هیچگونه همبستگی بین غلظت آهن کبدی، انواع ژنوتیپ، رده های بار ویروس و جنس و پاسخ به درمان وجود نداشت و شاید بتوان نتیجه گرفت که نیازی به درمان آهن زدا مقدم بر درمان ضد ویروس وبه تاخیر انداختن درمان ضد ویروس نباشد.
کلید واژگان: اینترفرون آلفا, اضافه بار آهن, بار ویروس, تالاسمی بتا, ریباورین, ژنوتیپ, هپاتیت سی
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.