جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "اولتراسونوگرافی" در نشریات گروه "پزشکی"
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هشتاد و دوم شماره 1 (پیاپی 276، فروردین 1403)، صص 28 -35زمینه و هدف
بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) یک بیماری مزمن و پیچیده است که به تجمع نامتعارف چربی در بافت کبد منجر می شود. هدف از این مطالعه بررسی سایز کبد و ارتباط آن با درجه کبد چرب در بیماران مبتلا به NAFLD است.
روش بررسیبیماران از میان مراجعه کنندگان به کلینیک رادیولوژی و سونوگرافی بیمارستان گلستان اهواز از خرداد 1401 تا اردیبهشت 1402 جهت سونوگرافی کبد انتخاب شدند. معیار انتخاب بیماران شرایط بالینی stable، و بازه سنی 60-30 سال بوده است. برای تمامی بیماران آنزیم های کبدی ALT و AST اندازه گیری گردیدند. پس از انجام سونوگرافی در افرادی که نتایج سونوگرافی آنها کبد چرب را نشان داد، grade کبد چرب و span کبد اندازه گیری گردید.
یافته هابراساس نتایج سونوگرافی، span تمامی بیماران به طور میانگین 7/14±4/148 سانتی متر بود که این میزان به طور معناداری در بیماران با گرید دو NAFLD بالاتر بود (001/0>P). بین گریدهای مختلفNAFLD، از نظر شاخص توده بدنی (BMI) تفاوت معنادار دیده شد (001/0>P). میانگین BMI در گرید یک به طور معناداری از گرید های دو و سه کمتر بود (05/0>P). میانگین ALT در گرید یک به طور معناداری از گرید های دو و سه کمتر بود (05/0>P). بیشترین میزان AST در گرید سه دیده شد (001/0>P).
نتیجه گیریمطالعه حاضر نشان داد با پیشرفت NAFLD، آنزیم های کبدی و سایز کبد افزایش می یابند که افزایش سایز کبد بر اساس معیارهای سونوگرافی پیشنهاد کننده گرید دو NAFLD می باشند، در حالی که افزایش AST و BMI پیشنهاد کننده گرید سه NAFLD و پیشرفت به سمت سیروز می باشد.
کلید واژگان: کبد چرب, فیبروز, سیروز کبدی, اولتراسونوگرافیBackgroundIncreasing the prevalence of non-contagious and chronic disorders such as Non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) takes the attention of researchers. NAFLD recognized by abnormal accumulation in the liver tissue. The aim of present study is investigating the association between liver size liver enzymes and degree of fatty liver in patients with NAFLD.
MethodsBased on the inclusion criteria, 100 Patients were selected from those referred to the radiology and ultrasonography clinic in Golestan Hospital, Ahvaz, for fatty liver evaluation. The study was carried out during May 2022 to April 2023. Liver enzymes, including alanine aminotransaminase (ALT) and Aspartate aminotransferase (AST), were measured. Based on the ultrasonography results, patients were divided into four groups: healthy, mild fatty liver, moderate fatty liver, and severe fatty liver. Ultrasonography was carried out by an experienced expert. All demographic information of patients was collected. Data were analyzed by SPSS (V25).
ResultsAccording to ultrasonography results, the mean of span was 148.4 ± 14.7 cm, which was significantly higher in patients with grade II of NAFLD (P<0.001). Further analysis revealed the highest difference between grades I and II (P<0.001). Also, a significant difference between grades II and III and grades III and I were found (P<0.001). Our data showed a significant relationship between body mass index (BMI) and NAFLD grades (P<0.001). The mean of BMI in grade I was significantly lower than in grades II and III (P<0.05). Our findings demonstrated that the mean of ALT in grade I was significantly lower than in grades II and III (P<0.05). In this line, the highest AST level was seen in grade III (P<0.001).
ConclusionOur study showed that as NAFLD progresses, the enzymes and size of the liver increase. Based on ultrasound findings, the increasing liver size suggests NAFLD grade II, while the rise in AST and BMI suggests NAFLD grade II -III and progression of cirrhosis.
Keywords: Fatty Liver, Fibrosis, Liver Cirrhosis, Ultrasonography -
مقدمه و اهداف
اولتراسونوگرافی می تواند برای سنجش ضخامت عضلات افراد مبتلا به اسکولیوز، ابزار مناسبی باشد. در مطالعه حاضر به بررسی پایایی و روایی اولتراسونوگرافی برای سنجش ضخامت عضلات افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک پرداخته شد.
مواد و روش هااین مطالعه یک مرور نظام مند بود. بر این اساس، جست وجو در پایگاه های علمی پابمد، مدلاین، ساینس دایرکت، اسکوپوس، آی اس آی و پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی با کلیدواژه های “Reliability and Validity of Ultrasonography+ Validity of Ultrasonography+Reliability of Ultrasonography+Adolescence Idiopathic Scoliosis+Cross- section Muscles+Muscles” بر روی مقالاتی که پایایی و روایی اولتراسونوگرافی برای سنجش ضخامت عضلات افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک را بررسی کرده بودند، انجام گرفت. درنهایت، مقالات وارد نرم افزار اندنوت نسخه 8 شدند. در مطالعات انتخاب شده، ضریب همبستگی درون رده ای برای تعیین پایایی و روایی اولتراسونوگرافی به منظور سنجش ضخامت کلیه عضلات افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بررسی شد.
یافته هاپس از بررسی مقالات براساس معیارهای ورود، 17 مقاله انتخاب شدند که شامل 792 نمونه بودند. کیفیت روش مقالات موردمطالعه با معیار اصلاح شده و برگرفته از داونز و بلک (1989) تایید شد. چنان که یافته ها نشان می دهند معیارها، سطح پایایی و روایی پذیرفته شده و مقادیر آستانه ضریب همبستگی درون رده ای مربوطه را می توان در اکثر مطالعات یافت که تا حدودی نامتجانس بودند. فاصله اطمینان (معمولا با 95 درصد) همراه با ضریب همبستگی درون رده ای در تمام مطالعات گزارش شدند.
نتیجه گیریبتوجه به نتایج به دست آمده، اولتراسونوگرافی یک تصویربرداری بسیار قابل اعتماد و پایا برای ارزیابی اندازه ضخامت عضلات افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک است.
کلید واژگان: پایایی, روایی, ضخامت عضلات, اولتراسونوگرافی, اسکولیوز ایدیوپاتیکBackground and AimsUltrasonography can be a suitable tool for measuring the muscle thickness of people with scoliosis. In the present study, the reliability and validity of ultrasonography for measuring the muscle thickness of people with idiopathic scoliosis are investigated.
MethodsThe method of this study was a systematic review. Based on this, a search was conducted in scientific databases of SID, Science Direct, Medline, Scopus, ISI and PubMed on articles examining ultrasonography’s reliability and validity for measuring muscle thickness in people with idiopathic scoliosis. The search keywords were “Reliability and Validity of Ultrasonography+Validity of Ultrasonography+ Reliability of Ultrasonography+Adolescence Idiopathic Scoliosis+Cross-section Muscles+Muscles.” Finally, the articles were entered into Endnote. In the selected studies, the intraclass correlation coefficient (ICC) of the reliability and validity of ultrasonography for measuring the thickness of all muscles of people with idiopathic scoliosis were investigated.
ResultsAfter reviewing the articles based on the inclusion criteria, 17 articles with 792 samples were selected. The methodological quality of the studied articles was confirmed with a modified criterion taken from Downs and Black (1989). As the findings show, the accepted criteria or level of reliability and validity and corresponding ICC threshold values could be found in most studies but were somewhat heterogeneous. Confidence intervals (CI) (typically 95%) have been reported along with the ICC in all studies.
ConclusionAccording to the results, ultrasonography is a valid and reliable imaging method for evaluating the thickness of the muscles of people with idiopathic scoliosis.
Keywords: Reliability, Validity, Muscle Thickness, Ultrasonography, Idiopathic Scoliosis -
مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال بیست و پنجم شماره 3 (پیاپی 129، امرداد و شهریور 1402)، صص 195 -205مقدمه
بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) در حال حاضر شایع ترین بیماری مزمن کبدی است که با دیابت شیرین نوع دو (T2DM) مرتبط است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی NAFLD در بیماران بزرگسال مبتلا به T2DM و برخی عوامل خطر مرتبط با آن بود.
مواد و روش هااین مطالعه توصیفی مقطعی بر روی بیماران با تشخیص T2DM در بیمارستان گلستان اهواز در سال 1399 انجام گردید. کلیه شرکت کنندگان برای تشخیص NAFLD و اندازه گیری درجه آن تحت ارزیابی اولتراسونوگرافی شکم قرار گرفتند. شاخص های بالینی و بیوشیمیایی متداول در شرکت کنندگان اندازه گیری شد.
یافته هاجمعیت مورد مطالعه 186 بیمار مبتلا به دیابت؛ شامل 75 زن (40/32%) و 111 مرد (59/68%) با میانگین سنی 10/50±46/85سال بود. نتایج سونوگرافی نشان داد تمام بیماران (100%) دارای NAFLD بودند که از این میان 51 نفر (27/42%) در مرحله 1، 105 نفر (56/45%) در مرحله 2 و 30 نفر (16/13%) در مرحله 3 کبد چرب بودند. ارتباط مستقیم و معنی داری بین شدت کبد چرب در اولتراسونوگرافی با مصرف سیگار (0/001>P)، وزن (0/001>P)، BMI (P<0/001)، کنترل گلیسمیک (0/032=P) و سطح HDL-C (P= 0/001) وجود داشت.
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد NAFLD وضعیت بسیار شایعی در جمعیت مورد بررسی است و تمام بیماران مبتلا به دیابت درجات مختلف کبد چرب غیرالکلی را داشتند. این یافته نشان دهنده اهمیت غربالگری بیماران T2DM برای NAFLD و مدیریت عوامل خطر مرتبط با آن در محیط بالینی روزمره است.
کلید واژگان: دیابت شیرین نوع دو, کبد چرب غیر الکلی, اولتراسونوگرافیIntroductionNon-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) is currently the most frequent chronic liver disease affecting individuals of all age groups and is associated with type 2 diabetes mellitus (T2DM). The present study aimed to determine the frequency of NAFLD in adult patients with T2DM and some associated risk factors.
Materials and MethodThis descriptive cross-sectional study was conducted on patients diagnosed with T2DM at Golestan Hospital in Ahvaz, Iran, in 2020. All participants underwent abdominal ultrasonography to diagnose NAFLD and measure its grade. All the relevant clinical and biochemical characteristics were measured.
ResultsA total of 186 diabetic patients, including 75 women (40.32%) and 111 men (59.68%), with a mean age of 46.85±10.50 years, participated in this study. Ultrasound results revealed that all patients with T2DM (100%) had NAFLD, with 51 (27.42%) having fatty liver grade 1, 105 (56.45%) having grade 2, and 30 (16.13%) having grade 3. The severity of fatty liver in ultrasonography was directly and significantly correlated with smoking (P<0.001), weight (P<0.001), body mass index (BMI) (P<0.001), glycemic control (P=0.032), and high-density lipoprotein-cholesterol (HDL-C) level (P=0.001).
ConclusionOur results indicated that NAFLD was highly prevalent among patients with T2DM in our study population, and all patients exhibited varying grades of NAFLD. This finding demonstrates the importance of screening T2DM patients for NAFLD and the management of related risk factors in routine clinical settings.
Keywords: Type-2 Diabetes Mellitus, Non-Alcoholic Fatty Liver Disease, Ultrasound -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال بیست و یکم شماره 10 (پیاپی 165، Oct 2023)، صص 789 -800
سونوگرافی داپلر یک روش غیرتهاجمی برای بررسی سیستم گردش خون جنین می باشد. بررسی شریان کلیوی به کمک داپلر در مطالعات متعدد به عنوان روشی برای ارزیابی سلامت جنین به کار رفته است. هدف این مقاله مروری، گردآوری و دسته بندی دانش موجود در مورد استفاده از سونوگرافی داپلر شریان کلیوی در بررسی جنین می باشد. مقالاتی که تا نوامبر سال 2022 در این زمینه موجود بودند بررسی شده و در نهایت 51 مقاله انتخاب شدند. موضوع اغلب این مقالات مربوط به نقش سونوگرافی داپلر شریان کلیوی جنین در ارتباط با تغییرات سطع مایع آمنیوتیک، ارزیابی محدودیت رشد داخل رحمی، بیماری کلیه جنین و همچنین تغییرات آن در بیماران پراکلامپسی، دیابت حاملگی و دوقلویی مونوکوریون مونوآمنیون بودند. کارکرد پیچیده کلیه جنین، می تواند علت نتایج متفاوتی باشد که در مقالات مختلف دیده می شود. به نظر می رسد استفاده از این ابزار در بررسی بعضی از بیماران مانند زنان باردار مبتلا به دیابت کمک کننده است و البته دیگر فاکتورهای مرتبط مانند سایز کلیه باید در نظر گرفته شوند. با توجه به شواهد موجود مطالعات بیشتری در مورد نقش سونوگرافی داپلر شریان کلیه در ارزیابی جنین برای استفاده بالینی مورد نیاز می باشد.
کلید واژگان: اولتراسونوگرافی, داپلر, شریان کلیوی, ارزیابی جنینDoppler imaging is a non-invasive method in evaluating fetal circulation. Renal artery doppler (RAD) has been used for assessing fetal well-being in several studies. The aim of this narrative review was to accumulate and classify current evidence on RAD in fetal sonography. Articles until November 2022 were searched. After removing ineligible articles, 51 studies were included. Present articles were about RAD assessment in cases with amniotic fluid level changes, fetal growth restriction, fetal renal diseases, monochorionic twin pregnancies, preeclampsia, and gestational diabetes mellitus. The complex physiology of fetal kidney function may explain different results observed in different studies about the role of RAD in fetal assessment. It seems this factor can be useful in assessing some groups like diabetic pregnant women, and it should be used accompanying other related factors like kidney size. Further research is needed to evaluate the effectiveness of RAD in clinical management.
Keywords: Ultrasonography, Doppler, Renal artery, Fetal monitoring -
هدف:
باتوجه به شیوع قابل توجه سندرم درد پتلوفمورال، همچنین مطرح بودن تقویت عضلات چهارسر زانو در توان بخشی زانو، تعیین بهترین راه برای فعال سازی و تقویت عضلات، ثبات دهنده های پتلا به عنوان یکی از کلیدهای مهم درمان محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر وضعیت های مختلف چرخش ران و انقباض عضلات دورسی فلکسور مچ پا، حین انجام مانور حداکثری صاف بالا آوردن پا در حالت نشسته بر ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات عضله پهن داخلی و عضله پهن خارجی با استفاده از اولتراسونوگرافی می باشد.
روش بررسی :
این مطالعه شبه تجربی بر روی 40 فرد، 20نفر گروه سالم و 20نفر گروه سندرم درد پتلوفمورال انجام شد. ضخامت و زاویه فیبر عضلات پهن داخلی و خارجی با استفاده از اولتراسونوگرافی حین مانور حداکثری صاف بالا آوردن پا در 6 وضعیت ترکیبی چرخش داخلی، خارجی و خنثی هیپ با و بدون دورسی فلکشن مچ پا اندازه گیری شد.
یافته ها:
در مقایسه بین گروهی، در حالت های مختلف صاف بالا آوردن پا، تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها وجود نداشت (P<0/05). در مقایسه درون گروهی، چرخش خارجی هیپ در مقایسه یا سایر چرخش های هیپ بدون دورسی فلکشن مچ پا، منجر به افزایش ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن میانی در هر دو گروه شد (P<0/05). همچنین، اضافه کردن دورسی فلکشن مچ پا به چرخش های مختلف هیپ حین انجام مانور صاف بالا آوردن پا منجر به افزایش معنادار ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن داخلی و پهن خارجی شد (P<0/05).
نتیجه گیری:
با تغییر چرخش هیپ با یا بدون دورسی فلکشن مچ پا در حین مانور صاف بالا آوردن پا، روند تغییرات ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن داخلی و پهن خارجی در هر دو گروه از یک الگو پیروی کرد. به نظر می رسد انجام تمرین صاف بالا آوردن پا در چرخش خارجی هیپ هم زمان با دورسی فلکشن مچ پا در توان بخشی افراد دارای سندرم درد پتلوفمورال قابل توصیه است.
کلید واژگان: واستوس مایل داخلی, واستوس مایل خارجی, اولتراسونوگرافی, چرخش هیپ, دورسی فلکشن مچ پا, سندرم پتلوفمورالObjectiveDue to the substantial prevalence of patellofemoral pain syndrome and the importance of quadriceps strengthening in knee rehabilitation, determining the best way to activate and strengthen the patella stabilizing muscles is considered as one of important keys of treatment. The aim of this study is to evaluate the effect of different hip rotations associated with ankle dorsiflexion during maximal straight leg raising (SLR) maneuver in the sitting position on thickness and fibers angle of vastus medialis oblique (VMO) and vastus lateralis (VL) muscles using ultrasonography.
Materials & MethodsThis quasi-experimental study was performed on 40 individuals (healthy group: 20, patellofemoral pain syndrome [PFPS] group: 20). VMO and VL thickness and fiber angle were measured using ultrasonography during maximal SLR in 6 positions: hip internal, hip external, and neutral rotations with and without ankle dorsiflexion.
ResultsIn between-group comparison, no significant difference was found for all variables with different SLR maneuvers (P>0.05). In the within-group comparison, hip external rotation compared to other hip positions without ankle dorsiflexion resulted in a significant increase in VMO thickness and fiber angle in both groups (P<0.05). Also, adding ankle dorsiflexion to different hip rotations during SLR significantly increased the thickness and fiber angle of VMO and VL.
ConclusionBy changing hip rotations with or without ankle dorsiflexion during SLR, the trend of changes in VMO and VL thickness and fiber angle in the two groups followed the same pattern. Moreover, performing SLR in hip external rotation with ankle dorsiflexion can be recommendable for the rehabilitation of PFPS.
Keywords: Vastus medialis oblique, Vastus lateralis, Ultrasonography, Hip rotation, Ankle dorsiflexion, Patellofemoral syndrome -
هدف
دیازتازیس رکتی اغلب به دنبال بارداری در زنان ایجاد می شود و ممکن است باعث عوارضی مانند کمردرد، درد لومبوپلویک و اختلالات کف لگن شود. برای تعیین نیاز به جراحی و بهبودی در پاسخ به درمان، مشخص شدن دقیق ترین روش ارزیابی اهمیت دارد. بنابراین هدف این مطالعه مرور شواهد مرتبط با ارزیابی دیازتازیس رکتی می باشد.
مواد و روش هاابتدا جست وجو در پایگاه های اطلاعاتی Web of Science، Pro Quest، EM base، PubMed، Google Scholar، AMED و Scopus با استفاده از کلید واژه های مرتبط تا ژوین 2020 انجام گرفت. سپس طبق معیارهای ورود و خروج، مقالات انتخاب و کیفیت مطالعات با چک لیست COSMIN سنجیده شد. اطلاعات مقالات استخراج و جدول مربوط به ویژگی ها و یافته ها ثبت گردید.
یافته هااز 18 مقاله وارد شده، تکرارپذیری و اعتبار روش عرض انگشت، کالیپر و اولتراسونوگرافی (یک، یک و نه مطالعه)، بررسی شد. هم چنین مقایسه ی اعتبار روش های اولتراسونوگرافی و جراحی، سی تی اسکن و خط کش، ام آر آی و خط کش، عرض انگشت و اولتراسونوگرافی، اولتراسونوگرافی و کالیپر (یک، دو، یک، یک، دو مطالعه) انجام شد. اکثر شواهد موجود در زمینه ی اولتراسونوگرافی بوده و ICC مرتبط با این روش و روش کالیپر بالای 9/0 می باشد. ICC توافق این دو روش در بالای ناف بیش تر از 7/0 و زیر ناف کم تر از 5/0 می باشد. توافق بین آزمونگرها در روش عرض انگشت متوسط (%5/62) است. در رابطه با سایر روش ها اطلاعات کافی در دسترس نمی باشد.
نتیجه گیریروش اولتراسونوگرافی و کالیپر تکرار پذیری و اعتبار بالایی در ارزیابی دیازتازیس رکتی دارند. هم چنین غیرتهاجمی و ایمن می باشند. با توجه به امکان اندازه گیری پویا با روش اولتراسونوگرافی و محدودیت های استفاده از روش کالیپر به نظر می رسد بهترین روش ارزیابی در این زمینه، اولتراسونوگرافی باشد. هم چنین به علت ناهمگن بودن مطالعات قبلی، انجام مطالعات جدید در ارزیابی دیازتازیس رکتی ضروری به نظر می رسد.
کلید واژگان: دیازتازیس رکتی, پایایی, اعتبار, عوارض بارداری, اولتراسونوگرافیKoomesh, Volume:24 Issue: 4, 2022, PP 434 -450IntroductionDiastasis recti is often caused by pregnancy in women and may cause complications such as low back pain, lumbopelvic pain, and pelvic floor disorders. Determining the most accurate method to measure diastasis recti is important to estimate the rate of recovery in response to treatment and the need for surgery. Thus, ths study aimed to review the evidence regarding methods of diastasis recti assessment.
Materials and MethodsFirst, databases such as Web of Science, Pro-Quest, Em-base, PubMed, Google Scholar, AMED, and Scopus were searched using related keywords by June 2020. Then, articles were selected based on inclusion and exclusion criteria and the quality of the studies was assessed using the COSMIN checklist. Required information from each article was extracted and the table of characteristics and findings of the articles was recorded.
ResultsAmongst the 18 included articles, the reliability, and validity of the finger width method, caliper and ultrasonography were studied (one, one, and nine studies, respectively). Additionally, the comparison of the validity of ultrasonography and surgical compass, ultrasonography and the finger width, ultrasonography and caliper, CT scan and ruler, Magnetic Resonance Imaging and ruler, was performed in one, one, two, one, two, and one studies, respectively. Most of the evidence was in the field of ultrasonography and the ICC of this method and caliper was above 0.9. In addition, ICC for agreement between ultrasonography and caliper above umbilicus was more than 0.7 and below umbilicus was less than 0.5. The agreement between raters for the finger width method was moderate (62.5%). There is not enough evidence about other methods.
ConclusionUltrasonography and caliper are lightly reliable and valid. In addition, these methods are safe and non-invasive. Due to real-time dynamic examination with ultrasonography and the limitation of using the caliper method, ultrasonography seems to be the best method for assessing diastasis recti. However, future studies seem to be necessary due to the heterogeneity of previous studies.
Keywords: Diastasis Recti, Reliability, Validity, Pregnancy Complications, Ultrasonography -
زمینه و هدف
اولتراسونوگرافی به عنوان روشی ارزان، غیر تهاجمی و دردسترس برای تشخیص ضایعات تاندونی بخصوص در افراد دیالیزی تازگی دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی یافته های اولتراسونیک تاندون بای سپس و سوپرااسپیناتوس در بیماران همودیالیزی مزمن در مقایسه با بیماران غیردیالیزی انجام شد.
روش کارمطالعه حاضر به صورت مورد شاهدی در بیماران مراجعه کننده به تحت همودیالیز در واحد دیالیز بیمارستان آموزشی درمانی رسول اکرم (ص) انجام شد. معیارهای ورود شامل ابتلا به بیماری نارسایی پیشرفته کلیوی و همودیالیز منظم برای حداقل 6 ماه به صورت سه بار در هفته و در هر جلسه 4 ساعت بود. گروه کنترل از میان افراد سالم داوطلب انتخاب شدند.
یافته هادر مدت زمان در نظر گرفته شده برای مطالعه تعداد 60 نفر (30 بیمار دیالیزی به عنوان گروه بیمار و 30 فرد سالم به عنوان گروه کنترل) که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند وارد مطالعه شدند. گروه های مورد مطالعه از نظر سن، وزن و شاخص توده بدنی اختلاف آماری معنی داری نداشتند. مقطع عرضی تاندون سوپرااسپیناتوس در سمت راست در بیماران به مقدار معنی داری بالاتر از افراد سالم بود. میانگین الاستوگرافی تاندون بای پس سمت چپ در بیماران به میزان معنی داری بیشتر از افراد سالم بود. این پارامتر درتاندون سوپرااسپیناتوس تفاوت معنی داری نداشت. اختلاف آماری معنی داری میان سطوح مختلف PTH و ضخامت و سطح مقطع تاندون وجود نداشت.
نتیجه گیرییافته های به دست آمده از مطالعه نشان داد که در گروه بیماران ضخامت و سطح مقطع تاندون بای پس راست و چپ یکسان ولی سطح مقطع تاندون سوپرااسپیناتوس راست بالاتر از گروه کنترل بود. بررسی شاخص های الاستوگرافی نشان دهنده تغییر قابل توجهی در الاستیسیته تاندون در بیماران دیالیزی نسبت به افراد سالم نبود.
کلید واژگان: اولتراسونوگرافی, تاندون بای سپس, تاندون سوپرااسپیناتوس, همودیالیز مزمنBackground & AimsTendinopathy is defined as an overuse injury that is histologically associated with tenocyte proliferation, collagen fiber degradation, and increased non-collagen matrix, fluid accumulation between fibers, capillary proliferation, and calcification. Early diagnosis of tendinopathy is important in order to prevent severe tendon damage or even rupture. Tendinopathies, especially of the shoulder tendons, are common in hemodialysis patients due to loss of tendon elasticity and weakening of the structures, uremic toxins, accumulation of β2-microglubolin and malnutrition. Tendon rupture is a complication of several disorders including chronic kidney disease and hemodialysis, systemic lupus erythematosus, gout, rheumatoid arthritis, diabetes mellitus, obesity and trauma. Bone changes and soft tissue calcification, spontaneous tendon rupture are some of the factors that can increase tendon thickness in chronic kidney disease patients. The tendons most affected are the quadriceps tendon, the patella tendon, and the Achilles tendon. There has also been a rare case of abdominal muscle tendon in a hemodialysis patient. Secondary hyperparathyroidism is an important factor in tendon rupture. In all patients with elevated Parathyroid hormone (PTH) levels, the risk of spontaneous tendon rupture increases, and there is also an increase in this risk in patients treated with quinolones and steroids. Although magnetic resonance imaging (MRI) and computerized tomography (CT) scan are the main diagnostic methods for assessing joint and surrounding joint pathology worldwide, diagnostic ultrasound has become increasingly used to assess musculoskeletal structure. Ultrasonography (US) is used to evaluate the superficial tendons and ligaments that attach to the joint. The device can detect the presence and features of joint fibrosis, bursae or joint cysts, and can also detect abnormal structures in the joints. Ultrasonography is an effective, inexpensive imaging modality in the evaluation of tendons and is an affordable way to diagnose tendon lesions, especially in dialysis patients. Ultrasonography has been shown to be a successful imaging modality for diagnosis of tendinopathies of shoulder. Early diagnosis of tendinopathies and conservative treatment are essential to prevent severe tendon damage or even rupture. Changes in tissue elasticity can be detected by USE before being detected on B-mode ultrasonography. Elastography methods use changes in soft tissue elasticity as a result of specific pathological or physiological processes. For example, many solid tumors are mechanically different from the surrounding healthy tissue. Also, fibrosis associated with chronic liver disease makes liver tissue harder than normal tissue. In this way, elasticity methods can be used to distinguish involved tissues from natural tissue for diagnostic applications. In recent years, this method has been used to evaluate liver fibrosis or to characterize breast lesions. Ultrasound elasticity test can provide more complete information about tissue hardness along with other measured parameters In some studies, tendon ultrasound showed the presence of calcified tissue and increased tendon thickness, which was positively correlated with parathyroid hormone level and duration of dialysis. This correlation was more significant with the increase of parathyroid hormone. Studies show a significant increase in the thickness of the supraspinatus tendon, biceps tendon, triceps tendon and sub scapular tendon in hemodialysis patients. Therefore, the aim of this study was to evaluate the ultrasound findings of biceps and supraspinatus tendons in chronic hemodialysis patients compared to non-dialysis patients.
MethodsThe present study was performed as a case-control study in hemodialysis patients referred to Rasoul Akram Hospital, Tehran. Inclusion criteria included advanced renal failure and regular hemodialysis for at least 6 months three times a week for 4 hours per session. The control group was selected from healthy volunteers.This study was approved with the ethics ID IR.IUMS.FMD.REC.1399.355. First, written consent was obtained from the individuals to enter the study. After obtaining written patient consent, complete patient history and laboratory data (CBC performed on Cell Dyn 1700; serum BUN and creatinine, serum calcium, serum phosphate (PO4), performed with BioLis24I autoanalyzer and stable PTH level Or iPTH was measured on ELISA kits developed by GenWay Biotech.The sonographic evaluation was performed by an experienced rheumatologist using a supersonic device with a linear probe at a frequency of 5.5-7 MHz. The use of ultrasonography due to the high accuracy in the diagnosis of various tendon disorders is either incomplete or complete. The presence of focal or diffuse heterogeneity in tissues with the presence of hypoechogenicity foci, swelling, and calcification in the tendon sheath or soft tissues around the tendon, irregular tendon margins, and fluid accumulation were among the sonographic findings. The data were collected in a checklist designed by the researcher based on the variables and evaluations performed.Data were analyzed using SPSS version 22. First, the variables were tested using the Kolmogorov-Smirnov criterion. Quantitative data were expressed as mean ± standard deviation and qualitative data were expressed as frequency and percentage. Significance level was determined at P <0.05.
ResultsDuring the study period, 60 people (30 dialysis patients as a patient group and 30 healthy individuals as a control group) who met the inclusion criteria were included in the study. There was no statistically significant difference between the studied groups in terms of age, weight and body mass index. The cross-sectional area of the supraspinatus tendon on the right side was significantly higher in patients than in healthy individuals. The mean elastography of the left biceps tendon in patients was significantly higher than healthy individuals. This parameter was not different in the supraspinatus tendon. There was no statistically significant difference between different levels of PTH and tendon thickness and cross sectional area. In the present study, the elastographic indices of right and left biceps and supraspinatus tendons were not statistically significant in almost all parts of the tendons of patient group in comparison with healthy group. This finding confirms the effect of the other factors on the elasticity of the tendon along with its thickness and cross sectional area. In the study of correlation between elastography of biceps and supraspinatus tendons with age, PTH and tendon thickness, it was found that there is no statistically significant relationship between the mentioned variables and elastography.
ConclusionIn the present study, ultrasound indices of different parts of biceps and supraspinatus tendons of the right and left shoulders of patients and control group were compared with each other. Although it was not statistically significant in most cases, these indicators were generally higher in patients than healthy individuals. Findings of the present study showed that in the patient group, the thickness and cross-sectional area of the right supraspinatus was higher than the control group. Evaluation of ultrasonographic indices did not show a significant change in tendon elasticity in dialysis patients compared to healthy individuals.
Keywords: Ultrasonography, Biceps tendon, Supraspinatus tendon, Chronic hemodialysis -
سابقه و هدف
از بلوک جدار عرضی شکم در مدیریت درد بیماران تحت جراحی های شکمی استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر بلوک جدار عرضی شکمی تحت هدایت سونوگرافی بر روی کنترل درد پس از عمل در بیماران تحت جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک انجام شد.
مواد و روش ها:
این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور روی 60 بیمار کاندید جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک انجام شد. نمونه ها به روش مشابه تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. در پایان عمل در گروه مداخله، بلوک ساب کوستال جدار عرضی شکم (TAP) انجام شد و در گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. در همه نمونه ها، شدت درد بر اساس مقیاس آنالوگ دیداری (VAS)، میزان دریافت مخدر و داروی ضد تهوع پس از عمل در ریکاوری 2، 4، 8 ، 12و 24 ساعت بعد از جراحی بررسی شد. داده ها با نرم افزار SPSS 24 و آزمون های تی مستقل و مجذور کا تحلیل شدند.
یافته ها:
تعداد بیماران با 4VAS<در ریکاوری (96/4 درصد)، 2 (96/4 درصد)، 4 (89/2 درصد) و 8 (57/1 درصد) ساعت بعد از عمل در گروه مداخله به طور معنی داری بیش تر از گروه کنترل بود (0/05>P). اما در زمان های 12 و 24 ساعت پس از عمل این اختلاف معنی دار نبود(0/05P>). میانگین مصرف مخدر پس از عمل در گروه مداخله طی 8 (11/9±4/4) و 24 ساعت (21±38/3) پس از عمل نسبت به گروه کنترل اختلاف آماری معنی داری داشت (0/001>P). میانگین مصرف متوکلوپرامید در 8 و 24 ساعت پس از عمل بین دو گروه معنی دار نبود (0/05>p).
استنتاجنتایج مطالعه نشان داد که بلوک ساب کوستال TAP تحت هدایت سونوگرافی، شدت درد و مصرف مخدر پس از جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک را کاهش می دهد.
کلید واژگان: کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک, بلوک جدار عرضی شکم, اولتراسونوگرافی, بی دردیBackground and purposeTransversus abdominal plane block is used in management of pain in patients undergoing abdominal surgery. This study aimed at investigating the effect of ultrasound-guided transversus abdominis plane block on postoperative pain control in patients undergoing laparoscopic cholecystectomy.
Materials and methodsThis double-blind randomized clinical trial was performed in 60 patients undergoing laparoscopic cholecystectomy. General anesthesia was induced in all patients. At the end of the operation, a subcostal transverse abdominis plane (SCTAP) block was performed in the intervention group, while the control group received no intervention. In all samples, pain intensity based on Visual Analogue Scale (VAS) and the dose of opioid and anti-emetics drugs were assessed at recovery, 2, 4, 8, 12, and 24 hours after the surgery. Data analysis was performed in SPSS 24 applying independent t-test and chi-square.
ResultsThe number of patients with VAS<4 was significantly higher in intervention group compared with the control group at recovery (96.4%), 2 (96.4%), 4 (89.2%), and 8 (57.1%) hours after the surgery (P<0.05), but, data showed no significant difference between the intervention group and control group at 12 and 24 hours after surgery (P>0.05). Findings showed significant differences in mean opioid administration during 8 (4.4 ± 11.9) and 24 hours (38.3 ± 21) after surgery between the intervention group and the control group (P<0.001). The mean use of metoclopramide was not found to be significantly different between the two groups at 8 and 24 hours after surgery (P> 0.05).
ConclusionCurrent study showed that ultrasound-guided SCTAP block could reduce postoperative pain and opioid administration after laparoscopic cholecystectomy.
Keywords: laparoscopic cholecystectomy, transversus abdominis plane block, ultrasonography, analgesia -
زمینه و هدف
پنوموتوراکس پس از تروما شایع بوده و دارای محدوده تظاهرات بالینی متفاوتی هست و از پنوموتوراکس مخفی که فقط در سی تی اسکن به شکل تصادفی کشف می شود تا سندرم پنوموتوراکس فشارنده و کشنده متفاوت است. پنوموتوراکس می تواند به تدریج به سمت پنوموتوراکس فشارنده پیشرفت کرده و به یک اورژانش تبدیل شود و بنابراین تشخیص به موقع آن امری ضروری می باشد. هدف از از این مطالعه تعیین و تشخیص پنوموتوراکس با سونوگرافی هدفمند از تروما و سی تی اسکن در بیماران آسیب قفسه صدری بود.
روش بررسیدر این مطالعه مقطعی تحلیلی و آینده نگر که در سال 1397 انجام شد، 290 بیمار که بر اساس مدل احیای پیشرفته بیماران ترومایی دارای شرایط ورود به مطالعه بودند، وارد مطالعه شدند. برای همه بیماران سی تی اسکن و سونوگرافی هدفمند از تروما انجام شد. سونوگرافی مطابق با معیارهای انجام استاندارد سونوگرافی هدفمند از تروما یا به اختصار ای فست انجام شد. در طول انجام سونوگرافی اصول احیای بیماران ترومایی رعایت شد و در پروسه احیای بیماران اختلال ایجاد نشد. بر اساس شرایط ورود و خروج از مطالعه، داده های بیماران در پرسشنامه جمع آوری گردید و وارد نرم افزار R ورژن1، 6، 3 گردید. برای آنالیز از تست های حساسیت، اختصاصی بودن، ارزش اخباری مثبت و منفی، درست نمایی مثبت و منفی، رسم نمودار راک ، تست های مک نمار و ضریب کاپا استفاده شد. مقادیر به دست آماده در مقایسه با روش قطعی تشخیص یعنی یافته های سی تی اسکن مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها:
از 290 بیمار وارد شده به مطالعه 71 درصد مرد و 29 درصد زن بودند. میانگین سنی 7/16±72/38 سال، میانه سنی 5/34 و دامنه سنی 14 تا 78 سال بود. پراکندگی سنی بیماران غیر نرمال و به سمت 20 تا 40 سال تمایل مثبت داشت. علت تروما در 3/99 درصد ترومای غیرنافذ و در 7/0 درصد ترومای نافذ بود. بر اساس تشخیص قطعی در سی تی اسکن، 37 بیمار دچار پنوموتوراکس بودند. حساسیت و اختصاصی بودن سونوگرافی در تشخیص پنوموتوراکس به ترتیب 1/81 درصد و 4/98 درصد به دست آمد. ارزش اخباری مثبت سونوگرافی 2/88 درصد و ارزش اخباری منفی 2/97 درصد محاسبه شد. میزان هماهنگی داده ها بر اساس دو تست ضریب کاپا و همچنین تست مک نمار دارای کاپای 82/0 و مقدار پی 365/0 محاسبه گردید. نتیجه محاسبه این دو تست هماهنگی بالایی را در بین دو روش تشخیصی سونوگرافی و سی تی اسکن در تشخیص پنموتوراکس نشان دادند. در محاسبه و رسم نمودار ROC نشان داد که سطح زیر نمودار در تست سونوگرافی (898/0) همپوشانی نسبتا خوبی با سی تی اسکن دارد.
نتیجه گیریبه طور کلی به نظر می رسد که سونوگرافی هدفمند از تروما در تشخیص پنموتوراکس بیماران ترومایی ارزشمند است و ارزش تشخیصی نزدیک به سی تی اسکن دارد. موارد مثبت در این تست بسیار دقیق است، اما موارد منفی را باید با توجه به حساسیت پایین تر با دقت بیشتری ارزیابی کرد، لذا این تست می تواند جایگزین دقیق تری به جای گرافی ساده قفسه سینه باشد.
کلید واژگان: اولتراسونوگرافی, سونوگرافی, تروما, سی تی اسکن, ای فست, پنموتوراکس, تشخیصArmaghane-danesh, Volume:25 Issue: 6, 2021, PP 792 -804Background & aimPneumothorax is a common finding after trauma and with a wide range of clinical manifestations, from a concealed pneumothorax detectable only by a CT scan accidentally, to a potentially fatal tension pneumothorax. Pneumothorax can gradually progress to tension pneumothorax and become an emergency, consequently, a timely diagnosis is essential. Most traumatic patients have unstable conditions and are risky to transport for radiological evaluation, so they need a fast and bedside way of diagnosis. Currently, sonography is the only acceptable method which is available bedside. This study designed at this center to assess the diagnostic accuracy of ultrasound in trauma condition and comparing to that of CT scan as the final test for pneumothorax diagnosis.
Methodsin this cross-sectional prospective and analytical study in 2019, 290 patients were eligible for the study, fitted the Advanced Trauma Life Support (ATLS). A computerized tomography scan (CT) and extended Focused Assessment Sonography of Trauma (eFAST) done for each patient. Sonography performed while regarding the standards for the eFAST examination. During the sonography examination, the process of resuscitation not impaired or stopped. Conform to the entry and exit criteria of the study, data collected in a questionnaire and entered in R software version 3.6.1. A series of tests including Sensitivity, specificity, positive and negative predictive values (PPV, NPV), positive and negative likelihood ratios (LR+, LR-), ROC curve analysis, McNemar test, and the Kappa coefficient used for evaluation. The results compared with that of the CT scan as the definitive diagnostic method.
Resultsfrom 290 patients enrolled in the study, 71% male and %29 were female. The mean age was 38.72 ± 16.7 years, and the age range was 14 to 78 years. The age distribution of the patients was not normal and skewed positively for 20 to 40 years old (median age 34.5 years old). The cause of trauma was non-penetrating in 99.3% and penetrating in 0.7%. According to the CT scan results as the final diagnostic method, 37 patients developed pneumothorax. Ultrasound sensitivity and specificity in pneumothorax diagnosis were 81.1% and 98.4%, respectively. The positive predictive and negative predictive for eFAST were 88.2% and 97.2%. Data fitness evaluated by the Kappa coefficient and McNemar test (Kappa of 0.82 and a p-value of 0.365). These tests showed a high concordance between the two diagnostic methods (eFAST and CT scan) for pneumothorax diagnosis. The area under the ROC curve for sonography was 0.898 and had a relatively good overlap with that of the ROC curve for CT scan.
ConclusionIn general, extended Focused Assessment Sonography of Trauma is valuable in the diagnosis of pneumothorax with a diagnostic value close to CT scan. If positive for pneumothorax, the result is precise, but when negative, additional assessment required due to a lower sensitivity. It could also be a better substitute for a simple chest x-ray.
Keywords: Ultrasonography, Sonography, trauma, CT scan, eFAST, pneumothorax -
زمینه و هدف
ندول های تیرویید که به صورت شایع یافت می شوند؛ زمینه ساز بروز بدخیمی های تیرویید هستند. این مطالعه به منظور تعیین میزان توافق نتایج اولتراسونوگرافی ندول های تیرویید بر مبنای TIRADS (Thyroid Imaging and Reporting Data System) با نتایج سیتولوژی آسپیراسیون سوزنی ظریف (fine-needle aspiration: FNA) تحت عنوان سیستم Bethesda انجام شد.
روش بررسیاین مطالعه توصیفی تحلیلی روی 165 بیمار (152 زن و 13 مرد) مراجعه کننده به بخش سونوگرافی مرکز آموزشی درمانی شهید صیاد شیرازی گرگان انجام شد. یافته های حاصل از اولتراسونوگرافی ندول های بیماران در چک لیست های از پیش تعیین شده ثبت شد. از این بین تعدادی از بیماران براساس توصیه سیستم TIRADS و نظر متخصص کاندید انجام آسپیراسیون سوزنی ظریف تحت هدایت سونوگرافی شدند. نتایج سیتولوژی بیماران برمبنای طبقه بندی سیستم Bethesda گزارش شد.
یافته ها:
میانگین سنی افراد دارای بدخیمی به طور میانگین یک دهه (35.4 سال) کمتر از گروه دیگر (44.8 سال) بود (P<0.05). دسته TIRADS III و TIRADS IV به ترتیب با 44.4 درصد و 32.3 درصد از مجموعه یافته ها، فراوان ترین گروه ها بودند. دسته Bethesda II و Bethesda IV به ترتیب با داشتن 58.8 درصد و 20.6 درصد از کل موارد شایع ترین نوع سیتولوژی ها را به خود اختصاص دادند. یافته هایی که از نظر سیستم TIRADS خوش خیم ارزیابی شدند؛ بیشترین میزان تطابق را با نتایج سیتولوژی داشتند. ضریب توافق کاپا برای سنجش ارتباط این دو سیستم 0.061 گزارش شد که از لحاظ آماری این رابطه معنی دار ارزیابی شد (P<0.05). تفاوت قابل توجهی در اکوژینسیته، کانون های اکوژن، شکل و حاشیه ندول در میان ندول های خوش خیم و بدخیم مشاهده شد.
نتیجه گیری:
دقت سیستم TIRADS در ارزیابی موارد خوش خیم در بالاترین میزان بود. توافق قابل قبولی میان دو سیستم گزارش دهی TIRADS و Bethesda وجود دارد که بیشترین میزان این همبستگی در یافته های خوش خیم بوده است. بر همین اساس با به کارگیری این دو سیستم برای ارزیابی اولیه ندول های تیرویید، به خصوص در رد بدخیمی ها می توان میزان مداخلات تهاجمی تشخیصی را به میزان کمتری رساند.
کلید واژگان: ندول تیروئید, بدخیمی تیروئید, اولتراسونوگرافی, آسپیراسیون سوزنی ظریف, TIRADS, سیستم BethesdaBackground and ObjectiveThyroid nodules are common among the general population and they increase the risk of thyroid malignancies. This study was done to evaluate the correlation of findings of ultrasound based on Thyroid Imaging and Reporting Data System (TIRADS) and cytology of fine needle aspiration (FNA) based on Bethesda system to evaluate of thyroid nodules.
MethodsThis descriptive-analytical study, was performed on 165 patients (152 females and 13 males) referred to the sonography center of Sayyad Shirazi Educational Hospital, Gorgan, northern Iran during 2018. Ultralosonographic features of nodules were recorded in the pre-filled checklist. According to TIRADS and endocrinologist clinical suspicion, couple of patients was eligible for FNA under the ultrasound guidance. The cytology of FNAs was reported based on the Bethesda system classification.
ResultsThe mean age was significantly lower in patients with malignant nodules (35.4 vs 44.8; P<0.05). Frequency of malignancy was 8 times higher among females than males (16 vs. 2). TIRADS 3 and 4 were the most common categories among the others with the prevalence of 44.4% and 32.3%, respectively. Bethesda 2 and 4 were the most prevalent categories with prevalence of 58.8% and 20.6%, respectively. The strongest agreement was observed between TIRADS 2 and Bethesda 2 that showed benign findings. Kappa index was 0.061 between TIRADS and Bethesda (P<0.05). Echogenicity, echogenic foci, shape, and margin of nodules were seen significantly more in malignancy.
ConclusionThe most accurate prediction of TIRADS belongs to benign nodules. The correlation between TIRADS and Bethesda was evaluated to be significant overall and the maximum level of correlation was at benign findings. Therefore, these two systems can efficiently be used in order to rule out malignancies and reduce the rate of invasive interventions.
Keywords: Thyroid Nodule, Thyroid Neoplasms, Ultrasonography, Fine Needle Aspiration, TIRADS, Bethesda System -
زمینه و هدف
کاتترگذاری ورید ژوگلار داخلی اقدامی معمول جهت دسترسی به ورید مرکزی به منظور پایش همودینامیک، تجویز بلند مدت مایعات، آنتی بیوتیک ها، تغذیه تزریقی و انجام همودیالیز در بیماران تحت مراقبت های ویژه است. ما در این تحقیق به بررسی اطلاعات جمعیت شناختی و بالینی بیماران تحت عمل با سونوگرافی در کانولاسیون ورید ژگولار داخلی نیازمند کاتتر ورید مرکزی مراجعه کننده به بیمارستان رازی رشت در سال 1396 پرداخته ایم. هدف از این مطالعه، بررسی اطلاعات جمعیت شناختی و بالینی بیماران تحت عمل با سونوگرافی در کانولاسیون ورید ژگولار داخلی نیازمندکاتتر ورید مرکزی بود.
مواد و روش هاپس از تصویب طرح در کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی گیلان این مطالعه در بخش جراحی عمومی بیمارستان رازی در سال 1396 روی صد بیماران نیازمند تعبیه کاتتر ورید مرکزی انجام شد. مشخصات جمعیت شناختی (سن، جنس، نمایه توده بدنی، محل تعبیه کاتتر، نوع گردن، فاصله دو ناحیه تعیین شده) در فرم مخصوص ساخته شده توسط محقق، وارد شد و پس از اتمام طرح، مورد بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت.
ملاحظات اخلاقی:
این پژوهش مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی گیلان است (IR.GUMS.REC.1396.20).
یافته هامیانگین سنی بیماران مورد مطالعه در کل 16/09± 58/72 سال بود. فاصله دو ناحیه لند مارک آناتومیک و سونوگرافی در مردان در مقایسه با زنان بیشتر بود، اما اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (P> 0/05). ولی مابین دیگر متغیر های مورد مطالعه هیچ تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (P> 0/05).
نتیجه گیرییافته های این مطالعه نشان داد که در کاتتریزاسیون ورید ژوگولار داخلی با هدایت سونوگرافی زمان دسترسی کمتر و میزان عوارض کمتر بود.
کلید واژگان: کانولاسیون ورید مرکزی, ورید ژوگولار, اولتراسونوگرافیBackground and Aim:
This study aimed to investigate the demographic and clinical information of patients undergoing surgery with ultrasound in internal jugular vein cannulation.
Methods & Materials :
After the approval of the plan in the ethics committee of Guilan University of Medical Sciences, this study was performed in the general surgery department of Razi Hospital in 2018 on 100 patients in need of central venous catheter implantation. The neck type (distance between the two designated areas) was entered in a special form made by the researcher and after the completion of the design, it was examined and statistically analyzed.
Ethical Considerations:
This research ethically approved by the Ethics Committee of Guilan University of Medical Sciences (Code: IR.GUMS.REC.1396.20)
Results :
The mean age of the studied patients was 58.72±16.09 years. The anatomical and sonographic margins between the two Land Mark areas were higher in men VS women, but there was no statistically significant difference (P>0.05). However, there was no statistically significant difference between the other variables. (P>0.05).
Conclusion:
The findings of this study show that catheterization of the internal jugular vein under the guidance of ultrasound was less access time and fewer complications.
Keywords: Anatomical landmarks, Ultrasound, Jugular vein, Central venous catheter -
مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سال بیست و هفتم شماره 3 (پیاپی 110، امرداد و شهریور 1399)، صص 483 -491زمینه
پارگی تاندون یکی از موارد شایع در حیوانات و انسان می باشد. تاندون دارای شبکه خون رسانی خاصی می باشد که از بیرون به داخل تغذیه می گردد. مهم ترین فاکتور در التیام تاندون خون رسانی می باشد که بسیار کنداست. روش های گوناگونی که امروزه برای درمان و ترمیم این گونه پارگی ها به کار گرفته شده، وقت گیر و زمان بر است.
روش کارتعداد 10 سر خرگوش نر نیوزیلندی با وزن 2-5/1 کیلوگرم انتخاب و به مدت یک ماه نگهداری شدند. اندام های خلفی خرگوش ها تراشیده و بی هوش شدند. سپس در شرایط استریل با برش پوست تاندون SDFT در معرض دید قرار گرفت، خرگوش ها به دو گروه پنج تایی شاهد و نمونه تقسیم و طی سه دوره گروه نمونه به میزان 1 میکروگرم بر کیلوگرم داروی ترانکرون دریافت کرده و در طی روزهای 3، 10 و 30 مورد ارزیابی سونوگرافی قرار گرفتند. پس از 30 روز نگهداری برای مطالعات آسیب شناسی به روش انسانی آرام کشی شده و ضایعه مورد نظر جدا و به آزمایشگاه ارسال گردید.
یافته ها:
روز سی ام نتایج سونوگرافی به طور معنی داری نشان دهنده ترمیم الیاف تاندونی، شبیه بودن Echogenicity ناحیه آسیب دیده به تاندون نرمال بود. نتایج هیستوپاتولوژیک بیانگر اثرات مفید داروی ترانکرون در طی این تحقیق می باشد. به طوری که میزان رشته های کلاژن متراکم آن ها در بافت، در گروه تحت درمان بسیار قابل توجه و رو به افزایش بوده است.نتیجه گیری:
در نهایت، مشخص شد داروی ترانکرون بر ترمیم تاندون و کاهش التهاب موثر بوده است.
کلید واژگان: تاندون, خرگوش, ترانکرون, اولتراسونوگرافی, هیستوپاتولوژیBackgroundTendon rupture is one of the most common problems in livestock and human. Tendon has a special blood flow network that is fed from outside to inside. The most important factor in tendon healing is blood flow which is very slow. Various methods that have been implemented to treat and repair these raptures are time-consuming.
Materials & Methods:
10 male New Zealand rabbits with weight 1-2/5 kg were selected and kept for one month. The posterior organs of the rabbits were shaved and anesthetized. Then, under sterile conditions, the SDFT tendon was cut through the skin, the rabbits were divided into two groups of five and the control group and received three groups of samples at a dose of 1μg/kg of Theranekron, and during the days of 3, 10 And 30 ultrasound examinations. After 30 days, the samples were euthanasia for pathological investigations, and the lesion was removed and sent to the lab.
ResultsThe results of the thirtieth day of ultrasound examination showed a significant improvement in the tendon fibroblasts, similar to the normal area of the damaged region of echogenicity. Histopathologic results show the beneficial effects of Theranekron during this study. Therefore, the number of collagen fibers accumulated in the tissue in the treated group significantly increased.
ConclusionIt was concluded that Theranekron was effective in healing tendons and reducing inflammation.
Keywords: tendon, rabbit, Theranekron, ultrasonography, histopathology -
مقدمه و اهداف
(SBP) Sway Back Posture یکی از اختلالات پوسچرال شایع در جوانان می باشد. با در نظر گرفتن اهمیت نقش عضلات دیواره شکم در حفظ و ایجاد ثبات پوسچرال طبیعی، بررسی ارتباط این اختلال پوسچرال با عملکرد عضلات دیواره شکمی ضرورت پیدا می کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ضخامت اولتراسونیک عضلات دیواره شکم در افراد با و بدون ارتباط SBP طراحی و اجرا شد.
مواد و روش هادر مطالعه تحلیلی حاضر با استفاده از روش نمونه گیری ساده، 111 نفر از دانشجویان و کارکنان 18 تا 30 ساله دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در دو گروه 37 نفره با SBP و 74 نفره بدون SBP شرکت کردند. به منظور ارزیابی پوسچر از شاقول و صفحه شطرنجی و برای اندازه گیری درجه لوردوز کمری و شیب لگن به ترتیب از خط کش انعطاف پذیرو شیب سنج لگن استفاده شد. مقادیر ضخامت استراحت عضلات دیواره شکم شامل راست شکمی، مایل خارجی، مایل داخلی و عرضی شکم با استفاده از دستگاه اولتراسونوگرافی نوع B در دو وضعیت خوابیده و ایستاده اندازه گیری شد.
یافته هادر مقایسه بین دو گروه زنان با و بدون SBP، در وضعیت خوابیده تفاوت معناداری بین ضخامت استراحت هیچ یک ازعضلات مورد بررسی دیده نشد (05/0≤p). در وضعیت ایستاده تنها ضخامت عضله مایل خارجی تفاوت معنادار آماری نشان داد (03/0=p). در زنان با SBP زاویه لوردوز کمری بیشتر و زاویه شیب لگن کمتر از زنان بدون SBP بود. در هر دو گروه مورد بررسی با افزایش شاخص توده بدنی ضخامت عضلات نیز زیاد می شد (05/0<p).
نتیجه گیریعدم تغییر ضخامت یا کاهش ضخامت استراحت عضلات دیواره شکم در زنان با پوسچر SB، می تواند به دلیل ثبات ایجادشده توسط عناصر پسیو و در نتیجه عدم نیاز به فعالیت عضلانی باشد. بررسی ضخامت انقباضی عضلات دیواره شکم در افراد با SBP توصیه می شود.
کلید واژگان: پوسچر Sway Back, عضلات دیواره شکم, اولتراسونوگرافی, لوردوز کمری, تیلت لگنBackground and AimsSway Back Posture (SBP) is one of the most common postural disorders in young people. Considering the importance of the role of the abdominal wall muscles in preserving and maintaining normal posture, it is necessary to investigate the relationship between this postural disorder and the function of the abdominal wall muscles. The present study aimed to compare the ultrasonic thickness of the abdominal wall muscles between women with and without SBP.
Materials and MethodsA total of 111 women, aged 18-30 years were divided into two groups of 37 with SBP and 74 without SBP, participated in the current analytical study. Kendall method was used to evaluate postural status. To measure the degree of lumbar lordosis and anterior pelvic tilt, a flexible ruler and pelvic inclinometer were used, respectively. The rest thicknesses of the abdominal wall muscles, including the rectus abdominis, external oblique, internal oblique, and transversus abdominis, were measured using B Mode ultrasonography in both supine and standing positions.
ResultsThere were no significant differences in resting thickness of all abdominal muscles between the two groups in the supine position (p≥0. 05). In the standing position, only the external oblique muscle showed a significant difference (p = 0.03). In women with SBP, lumbar lordosis was greater and the pelvic tilt was less than that of women without SBP (p<0.05). In both groups, muscle thickness increased as body mass index increased (p <0.05).
ConclusionThe lack of a change or reduction in the thickness of the abdominal wall muscles in women with SBP can be due to the stability created by the passive elements; consequently, there is no need for muscle activity. Accordingly, evaluation of the contractile thickness of the abdominal wall muscles in people with SBP is recommended.
Keywords: Sway Back Posture, Ultrasonography, Abdominal wall muscles, Lumbar Lordosis, Pelvic Tilt -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و هفتم شماره 8 (پیاپی 224، آبان 1398)، صص 505 -511زمینه و هدف
آسیب های روتاتورکاف از متداول ترین عوامل درد شانه هستند و کمابیش عضله ی سوپرااسپیناتوس درگیر می شود. آزمون های Full can (FC) و Empty can (EC)، آزمون های استاندارد طلایی برای ارزیابی ضایعات شانه هستند. به تازگی آزمون Hug up (HU) برای ارزیابی سوپرااسپیناتوس مطرح شده است. تاکنون هیچ مطالعه سونوگرافی به مقایسه ی ضخامت عضله ی سوپرااسپیناتوس در این آزمون ها نپرداخته است. هدف این مطالعه مقایسه ی ضخامت عضله ی سوپرااسپیناتوس در آزمون های HU، FC وEC در زنان سالم جوان است.
روش بررسی40 زن سالم (میانگین سن 2/4±21/62 سال) در این مطالعه ی مقطعی-مقایسه ای از فروردین تا خرداد ماه سال 1397 در آزمایشگاه بیومکانیک دانشکده ی توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران شرکت کردند. ضخامت سوپرااسپیناتوس در وضعیت های استراحت و انقباضی با وزنه ی مچی kg 0/5 در 1) وضعیت EC: شانه در 90 درجه الویشن در صفحه ی استخوان کتف و شست رو به زمین 2) وضعیت FC: شانه در 90 درجه الویشن در صفحه ی استخوان کتف و شست رو به سقف 3) وضعیت HU: آرنج خم شده و کف دست با انگشتان باز روی شانه ی سمت مقابل، اندازه گیری شد.
یافته هاآزمون Bonferroni نشان داد، ضخامت سوپرااسپیناتوس در وضعیت های EC، FC و HU به طور معنا داری بیشتر از وضعیت استراحت بود (0/001>P). ضخامت عضله در وضعیت EC به طور معنا داری از وضعیت FC کمتر بود (0/001=P) و وضعیت HU با وضعیت های EC و FC اختلاف معنا دار آماری نداشت.
نتیجه گیریدر تمامی وضعیت ها میانگین ضخامت عضله نسبت به وضعیت استراحت افزایش داشت و بیشترین ضخامت در وضعیت FC بود. به نظر می رسد ضخامت سوپرااسپیناتوس در آزمون HU با آزمون های EC و FC مشابه است.
کلید واژگان: عضلات چرخاننده شانه, تست های تشخیصی, اولتراسونوگرافی, پژوهش های مقطعی, زنان, عضلاتBackgroundRotator cuff injuries are the most common causes of shoulder pain and supraspinatus muscle is usually involved. Clinical tests are available and inexpensive tools for assessment of shoulder dysfunctions. The empty can (EC) and full can (FC) tests are considered as shoulder gold standard tests. Recently, hug up (HU) test has been developed to assess the supraspinatus. So far, no ultrasonographic study has compared supraspinatus muscle thickness in these testing positions. The present study aimed to compare the supraspinatus muscle thickness in the hug up testing position with the full can and empty can testing positions in young and healthy women.
MethodsForty healthy women (mean age 21.62±2.4 years) participated in this cross-sectional-comparative study from April to June 2018 in the Biomechanic Laboratory of Rehabilitation School, Shahid Beheshti University of Medical Sciences in Tehran, Iran. The supraspinatus muscle thickness was scanned during rest and contracted states with a 0.5 Kg weight cuff. For contracted states, (A) EC testing position: the arm was at 90º abduction in the scaption plane with the thumb-down, (B) FC testing position: the arm was maintained at 90º abduction in the scaption plane with the thumb-up, (C) HU testing position: the palm of hand was placed on the opposite shoulder with the elbow flexed.
ResultsThe Bonferroni test showed significant differences (P<0.001) between the muscle thickness in the rest and the testing positions. The muscle thickness in the empty can testing position was significantly less than the full can testing position (P=0.001), no significant difference was found between the muscle thickness in the hug up testing position compared to the full can and empty can testing positions.
ConclusionAll of the empty can, full can and hug up testing positions demonstrated increased mean muscle thickness when compared to the rest position and the greatest muscle thickness was in the full can testing position. It seems that supraspinatus muscle thickness in hug up testing position is similar with empty can and full can testing positions.
Keywords: rotator cuff, diagnostic tests, ultrasonography, cross-sectional studies, women, muscles -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال هفدهم شماره 1 (پیاپی 108، Jan 2019)، صص 51 -56مقدمهدر برخی از بیماران با سابقه خانوادگی بیماری وابسته به جنس، تشخیص جنسیت جنین در سه ماهه اول بارداری بسیار اهمیت دارد در بیماری های وابسته به جنس که در اثر موتاسیون در کرموزوم X تنها جنین های مذکر درگیر می شوند. همچنین هایپرپلازی مادرزادی آدرنال تنها جنین های مونث را متاثر می سازد، بنابراین تشخیص زود هنگام جنسیت جنین اهمیت پیدا می کند.هدفهدف تعیین دقت اندازه گیری AGD جنین به روش سونوگرافی در سه ماهه اول برای پیش بینی جنسیت جنین بود.موارد و روش ها316 در این مطالعه آینده نگر 316 زن با بارداری تک قلو در فاصله زمانی یک سال تحت سونوگرافی برای تعیین AGD و CRL قرار گرفتند، نتیجه حاصل با جنسیت قطعی جنین بعد از تولد مقایسه شد.نتایج316 زن ارزیابی شدند، بهتر Cutoff برای سن بارداری 11 هفته تا 11 هفته و 6 روز، 4/5 میلی متر، برای سن بارداری 12 هفته تا 12 هفته و 6 روز، 4/9 میلی متر و برای سن بارداری 13 هفته تا 13 هفته و 6 روز، 4/8 میلی متر بدست آمد.نتیجه گیریAGD به عنوان یک علامت سونوگرافیک جهت تعیین زود هنگام جنسیت جنین در سه ماهه اول به ویژه بعد از هفته 12 کمک کننده است.کلید واژگان: اولتراسونوگرافی, جنسیت, مذکر, مونث, سه ماهه بارداری, اولBackgroundIn some patients with a family history of the gender-linked disease, determination of the fetal gender in the first trimester of pregnancy is of importance. In X-linked recessive inherited diseases, only the male embryos are involved, while in some conditions, such as congenital adrenal hyperplasia, female embryos are affected; hence early determination of fetal gender is important.ObjectiveThe aim of the current study was to predict the gender of the fetus based on the accurate measurement of the fetal anogenital distance (AGD) by ultrasound in the first trimester.Materials and MethodsTo determine the AGD and crown-rump length in this cross-sectional study, 316 women with singleton pregnancies were exposed to ultrasonography. The results were then compared with definitive gender of the embryos after birth.ResultsThe best cut-off for 11 wk to 11 wk, 6 days of pregnancy was 4.5 mm, for 12 wk to 12 wk, 6 days was 4.9 mm, and for 13 wk to 13 wk, 6 days was 4.8 mm.ConclusionAGD is helpful as an ultrasonographic marker that can determine fetal gender in the first trimester, especially after 12 wks.Keywords: Sonography, Gender, Female, Male, Pregnancy, First trimester
-
مقدمهامروزه به رغم وجود روش های تشخیصی بهینه برای ارزیابی توده تخمدان، میزان بقاء بیمار مبتلا به سرطان تخمدان، به طور قابل توجهی تغییر نکرده است . هدف این مطالعه بررسی یافتهای بالینی، سونوگرافی و پاتولوژیک توده های تخمدانی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان کوثر بود.روش کاردر این مطالعه تحلیلی اطلاعات مربوط به یافته های بالینی، سونوگرافی وهیستوپاتولوژیکی توده های تخمدانی 874 زن مراجعه کننده به بیمارستان کوثر از سال 1386 تا سال 1396 ، بوسیله چک لیست جمع آوری شد. هر دو روش آماری توصیفی و تحلیلی مورد استفاده قرار گرفت (P<0/05).یافته هادر این بررسی. از کل توده های تخمدان 4/5% یا 39 نفر بدخیم، 70/6% یا 617 نفر خوش خیم، 5/9% یا 52 نفر بینابینی بودند. ارتباط بین یافته های بالینی با یافته های رادیولوژیکی آر لحاظ آماری معنادار بود. ارتباط نمای بالینی با دسته بندی پاتولوژیکی توده های تخمدانی معنادار بود. ارتباط یافته های رادیولوژیک با نوع توده تخمدانی از لحاظ منشا از نظر آماری معنا دار بود (P<0/05).نتیجهگیریپیش بینی پتانسیل بدخیمی در توده های تخمدانی ضمن فراهم کردن تمهیدات لازم و و سعت جراحی از اقدامات تهاجمی غیر ضروری جلوگیری مینماید. با توجه به پیشرفت ها اخیر در زمینه تکنیک های تصویربرداری، خصوصا سونوگرافی و نیز دقت مناسب آن در تفکیک توده های خوش خیم از بدخیم، استفاده از این روش جهت پیش بینی نوع پاتولوژی ضروری است.کلید واژگان: تودههای تخمدانی, اولتراسونوگرافی, هیستوپاتولوژی, سرطان تخمدانIntroductionToday, despite many optimal imaging methods for evaluation of ovarian mass, the survival rate of patient was not significantly changed. Object of present study was evaluation of Clinico Ultra- Sonography and pathological findings of ovarian masses in patients referred to Kosar Hospital.MethodsIn this analytic study, information of clinico Ultra-Sonography and pathological findings was obtained from the 874 women with ovarian mass reffered to the hospital in Kasar Hospital from 2007 to 2017 by checklist. Both descriptive and analytical statistical methods were used (P < 0.05).ResultsIn this study, of the total ovarian masses, 4.5% or 39 were malignant, 70.6%, or 617 benign, 5.9%, or 52 borderline. The relationship between clinical findings and radiological findings is statistically significant. The relationship between clinical presentation and pathologic categorization of ovarian masses was significant.. The association between radiological findings and type of ovarian mass in terms of origin was statistically significant (P < 0.05).ConclusionsThe prediction of malignant potential of ovarian masses, while providing necessary measures and the extent of surgery, prevents unnecessary offensive action. Considering recent advances in imaging techniques, especially ultrasound, and its proper precision in distinguishing benign tumors from malignant, using this method to predict the type of pathology is necessary.Keywords: Ovarian Mass, Ultra-Sonography, Histopathology, Ovarian Cancer
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و ششم شماره 8 (پیاپی 212، آبان 1397)، صص 536 -542زمینه و هدفعضله عرضی شکم یکی از مهمترین عضلات ثبات دهنده تنه می باشد. تقویت عضلات ثبات دهنده تنه در ورزش حرفه ای، پزشکی ورزشی و توانبخشی بیماران کمردردی امری بسیار مهم است، از این رو شناسایی تمریناتی که به بهترین وجه سبب بهبود قدرت و استقامت این عضلات گردد چالشی مهم در درمان بیماران کمردردی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر انقباضات ایزومتریک عضلات اندام فوقانی و تحتانی بر روی ضخامت اولتراسونیک عضله عرضی شکم بود.روش بررسیاین مطالعه یک مطالعه پیش آزمون- پس آزمون می باشد که بر روی 30 داوطلب مرد سالم با میانگین سنی 23 سال در بیمارستان فوق تخصصی نور افشار تهران در فاصله زمانی شهریور تا آبان 1396 انجام شد. ضخامت اولتراسونیک عضله عرضی شکم حین استراحت و بیشینه ی انقباض ایزومتریک در حرکات فلکشن، اکستنشن و ابداکشن اندام فوقانی و اندام تحتانی ثبت گردید.یافته هاضخامت عضله عرضی شکم حین انقباض ایزومتریک عضلات اندام فوقانی و اندام تحتانی در مقایسه با ضخامت زمان استراحت به طور معناداری افزایش داشت (0/001P<). نوع حرکت اندام تحتانی بر ضخامت عضله عرضی شکم سمت غالب تاثیر معناداری داشت (0/05P<) به طوری که بیشترین تغییر ضخامت عضله عرضی شکم حین انقباض ایزومتریک اکستنشن در اندام تحتانی سمت غالب وجود داشت (0/05P<). تفاوت معنادار آماری میان ضخامت عضله عرضی شکم در انقباضات ایزومتریک عضلات اندام فوقانی در مقایسه با اندام تحتانی سمت مغلوب وجود داشت (0/001P<).نتیجه گیریانقباضات ایزومتریک عضلات اندام فوقانی و اندام تحتانی به خصوص در حرکت اکستنشن اندام تحتانی می تواند سبب افزایش ضخامت عضله عرضی شکم در سونوگرافی گردد.کلید واژگان: عضلات شکمی, انقباض ایزومتریک, اولتراسونوگرافیBackgroundThe transverse abdominis (TrA) muscle is one of the most important muscles that contribute to the stability of the lumbar spine. Strengthening of trunk muscles that have a significant role in trunk stability is very important in the field of professional sport, sport medicine and rehabilitation of patient with low back pain (LBP). Identifying the exercises that can improve the strength and endurance of these muscles in the efficient way is an important challenge in rehabilitation of LBP patients. The aim of this study was to investigate the effect of maximum voluntary isometric contraction of upper and lower limb muscles on ultrasonic thickness of the TrA muscle.MethodsThis is a pre-test post-test study. Thirty healthy young male subjects with mean age of 23 years were recruited from the university staff and student population (non probability sample). Ultrasonic thickness of the right and left TrA muscle (as an indirect measure of muscle activity) was taken at rest and during maximum isometric contraction of six muscle groups: shoulder and hip flexor, extensor and abductor muscles. Mixed-model ANOVA with repeated measures design were used to analyze data. To further analyses post hoc comparisons were performed with paired t-tests adjusted with the Bonferroni method. The significance level was set at P<0.05.ResultsThe result showed that mean TrA thickness on right and left sides during maximum isometric contraction of the upper and lower limb muscles was significantly thicker than in resting position (P<0.001). The type of isometric contraction had a significant effect on the thickness of the TrA muscle on dominant side (P<0.05). As a result, the greatest change in the thickness of TrA muscle on dominant side was observed in hip isometric extension (P<0.05). There was a significant difference between the thickness of TrA during upper limb isometric contraction of dominant and non-dominant side (P<0.001).ConclusionIsometric contraction of upper and lower limb muscles especially in hip extension can increase the ultrasonic thickness of the transversus abdominis muscle.Keywords: abdominal muscles, isometric contraction, ultrasonography
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و ششم شماره 8 (پیاپی 212، آبان 1397)، صص 523 -528زمینه و هدفسرطان های پستان فاقد رسپتور استروژن دارای سیر بالینی، ویژگی های پروگنوستیک و پاسخ به درمان متفاوتی می باشند، همچنین انکوپروتیین HER2/neu در کنترل رشد طبیعی سلول و تقسیم سلولی نقش دارد و با مهاجم بودن تومور ارتباط مستقیم دارد. هدف این مطالعه ارزیابی گذشته نگر ویژگی های تصویربرداری ماموگرافی، سونوگرافی و MRI سرطان های پستان استروژن منفی با و بدون بیان بیش از حد رسپتور HER2/neu بود.روش بررسیدر این مطالعه ی مقطعی گذشته نگر، ویژگی های تصویربرداری ماموگرافیک، سونوگرافیک و MRI و وضعیت رسپتور HER2/neu بیماران دارای سرطان پستان با رسپتور استروژن منفی مراجعه کننده به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) تهران از تاریخ مهر 1394 تا مهر 1396 بازنگری شد. داده های کلینیکوپاتولوژیک و همچنین ارتباط ویژگی های تصویربرداری با وضعیت رسپتور HER2/neu، بررسی شد.یافته هااز بین 72 بیمار با سرطان پستان استروژن منفی، 101 (58/8%) بیمار برای رسپتور HER2/neu مثبت بودند. ارتباط معناداری بین وضعیت رسپتور HER2/neu و نوع پاتولوژیک تومور (0/004P=) ، گرید هیستولوژیک تومور (0/024P=) و مرحله ی TNM (0/021P=) به دست آمد. تومورهای با رسپتور HER2/neu مثبت با احتمال بیشتری دارای شکل نامنظم (0/034P=) و میکروکلسیفیکاسیون (0/004P=) بودند. ارتباط معناداری بین وضعیت رسپتور HER2/neu و ویژگی های سونوگرافیک و یا MRI به دست نیامد.نتیجه گیریبین سرطان های پستان استروژن منفی، موارد HER2/neu مثبت نسبت به موارد HER2/neu منفی با گرید هیستولوژیک و مرحله ی بالاتری در هنگام تشخیص بروز می یابند، همچنین شکل توده و میکروکلسیفیکاسیون در ماموگرافی با وضعیت رسپتور HER2/neu در سرطان پستان استروژن منفی ارتباط دارند.کلید واژگان: سرطان پستان, رسپتور استروژن, فاکتور رشد اپیدرمال, ماموگرافی, اولتراسونوگرافیBackgroundEstrogen-negative breast cancers have different clinical course, prognostic features and treatment response in comparison to estrogen receptor-positive (ER-positive) breast cancers. Human epidermal growth factor receptor 2 (HER2) oncoprotein has found to have a pivotal role in natural cell growth and cell division and is suggested to be directly related to tumor invasiveness in breast cancer patients. The purpose of this study was to retrospectively assess the mammography, ultrasound, and magnetic resonance imaging (MRI) features of estrogen negative breast cancers with and without overexpression of HER2/neu receptor.MethodsIn this cross-sectional retrospective study, mammographic, ultrasound and MRI features as well as HER2 status were assessed in patients with ER-negative breast cancer that were referred to Cancer Institute of Imam Khomeini Hospital Complex in Tehran from October 2015 to October 2017. Clinicopathologic data and mammography, ultrasound, and MRI features were reviewed and were correlated with HER2 status of estrogen-negative tumors.ResultsOf the 172 patients with ER-negative breast cancer, 101 patients were positive for HER2/neu receptor (58.8%). There was a significant correlation between HER2-positivity and tumor type (P=0.004). Among estrogen negative breast cancers, significant association were found between HER2 and tumor histologic grade (P=0.024) and TNM stage (P=0.021). HER2-positive tumors were more likely to present with microcalcification (P=0.007) and have irregular shapes (P=0.034) in mammography than HER2-negative tumors. No association was found between HER-2 status and tumor size, shape, margin, posterior feature, halo or orientation of the tumor in ultrasound. We also found no correlation between HER2 status and MRI features including mass shape or margin, internal enhancement pattern or curve type among estrogen-negative breast cancers.ConclusionFindings of this study showed that among estrogen-negative breast cancers, HER2/neu positive tumors are more likely to be diagnosed at higher stage and have higher histologic grade at the time of diagnosis. Tumor mass shape and microcalcification in mammography are found to be associated with HER2 status among patients with estrogen-negative breast cancer.Keywords: breast neoplasms, epidermal growth factor, estrogen receptors, mammography, ultrasonography
-
مقدمهافزایش اکوژنیسیته کلیوی در بیماران با اختلالات پارانشیمال به عنوان یکی از یافته های اولتراسونوگرافی مطرح می باشد. استفاده از پروب های مختلف بر اساس فرکانس و قدرت نفوذ (پروب سطحی و پروب عمقی) می تواند در بررسی و ارزیابی این تغییرات نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین یافته های اولتراسونوگرافی در کلیه کودکان با عملکرد کلیه ها بر اساس نوع پروب مورد استفاده می باشد.مواد و روش هااین پژوهش توصیفی- تحلیلی بر روی کودکان بستری با تشخیص احتمالی بیماری های دستگاه ادراری انجام گردید. سونوگرافی از هر دو کلیه توسط یک رادیولوژیست با تجربه با استفاده از هر دو نوع پروب سطحی و عمقی انجام گردید. ارتباط بین تغییرات اکوژنیسیته کلیه ها بر اساس یافته های پروب سطحی و عمقی با عملکرد کلیه ها مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ارتباط بین اندازه کلیه ها و عملکرد آنها نیز بررسی شد. بررسی همبستگی متغیرها با استفاده از ضریب پیرسون، مقایسه متغیرها با استفاده از آزمون تی مستقل و همچنین آنالیز تعیین حساسیت و اختصاصیت هر دو روش به کار رفته، با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گردید.یافته ها80 بیمار در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده اندازه طول کلیه دختران از پسران به طور معنی داری کمتر بود. افزایش اکوژنیسیته پارانشیم کلیوی بر اساس یافته های پروب سطحی و عمقی رابطه معنی داری با کاهش GFR بیماران داشتند. حساسیت و اختصاصیت اولتراسونوگرافی جهت تشخیص اختلال عملکرد کلیوی با استفاده از پروب سطحی 65. 95% و 66. 66% و با استفاده از پروب عمقی 55. 13% و 72. 72% تعیین شد.نتیجه گیریبر مبنای نتایج به دست آمده، طول هر دو کلیه چپ و راست با میزان GFR ارتباط معناداری داشته است و اکوژنیسیته هر دو کلیه راست و چپ نیز با GFR ارتباط معناداری دارد، بدین صورت که با افزایش اکوژنیسیته شاهد کاهش GFR بودیم. در نتایج حاصل از استفاده پروب سطحی و عمقی، هر دو متد مورد استفاده ارزش اخباری مثبت بالایی داشتند و استفاده از پروب سطحی حساسیت بالاتر و استفاده از پروب عمقی اختصاصیت بالاتری در تشخیص GFR مختل داشت.کلید واژگان: میزان فیلتراسیون گلومرولی, اولتراسونوگرافی, پروب سطحی, پروب عمقیIntroductionIncreasing the renal ecchymosis in patients with parenchymal disorders is one of the findings of ultrasonography. Using different probes based on frequency and penetration power (surface probes and deep probes) can play a role in evaluating these changes. The aim of this study was to determine the relationship between ultrasonographic findings in all children with kidney function based on probe type.Materials and MethodsThis descriptive-analytic study was conducted on children admitted with probable diagnosis of urinary tract diseases. Ultrasound from both kidneys was performed by an experienced radiologist using both surface and deep probe. The relationship between renal echogenicity changes based on deep and deep probe findings with renal function was investigated. The relationship between kidney size and function was also examined. Correlation analysis of variables was performed using Pearson coefficient, variables were compared using independent t-test and also analysis of determination of sensitivity and specificity of both methods was done using SPSS software.Results80 patients were included in this study. Based on the results, the length of all girl's kidneys were significantly lower than boys. Increasing the renal parenchyma ecchymosis was significantly associated with decreasing GFR on the basis of probe and deep probe findings. The sensitivity and specificity of ultrasonography for diagnosis of renal dysfunction were determined of using surface probes as 65.95% and 66.66% and using deep probes as 55.13% and 72.72% respectively.ConclusionBased on the results, the length of both left and right kidneys were significantly correlated with GFR, and the ecchymosis of both right and left kidneys had a significant correlation with GFR, so that, with increasing echogenicity, we observed a decrease in GFR. In the results of the use of surface and depth probes, both methods used had a high positive predictive value, and the use of surface probes had a higher sensitivity and the use of probe depth had a higher specificity in the detection of GFRKeywords: GFR, Ultrasonography, Convex Probe, Linear Probe
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و ششم شماره 5 (پیاپی 209، امرداد 1397)، صص 338 -345زمینه و هدفیک راه ارزیابی تغییرات عضلانی، تعیین ضخامت اولتراسونیک عضلات است. لازمه ی استفاده از این روش وجود تکرارپذیری بالا برای آن می باشد. تاکنون مطالعه ای به بررسی تکرارپذیری ضخامت اولتراسونیک عضلات درگیر در شانه منجمد نپرداخته است. این مطالعه به منظور بررسی تکرارپذیری اولتراسونیک ضخامت عضلات درگیر در زنان مبتلا به سندرم شانه منجمد و زنان سالم انجام شد.روش بررسیاین مطالعه به صورت آزمون-بازآزمون به مدت چهار ماه (خرداد تا مهر 1396) روی 10 زن مبتلا به شانه منجمد (9/41±51/6 سال) و 10 زن سالم (8/22±35/5 سال) انجام شد. بیماران شامل مراجعه کنندگان به چند کلینیک و بیمارستان در شهر تهران و افراد سالم شامل کارکنان و دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بودند که به صورت غیرتصادفی ساده در دسترس در مطالعه شرکت کردند. ضخامت اولتراسونیک عضلات تراپزیوس فوقانی، سوپرااسپیناتوس و دلتویید در وضعیت استراحت توسط یک آزمونگر با فاصله ی 48 ساعت اندازه گیری شد. سونوگرافی با پروب خطی 7/5 مگاهرتز در حالت استراحت انجام و ضخامت عضلات بر حسب میلی متر به دست آمد.یافته هادر افراد بیمار و سالم به ترتیب ضریب پایایی درون آزمونگر در اندازه گیری ضخامت اولتراسونیک تراپزیوس فوقانی (0/81 و 0/81)، سوپرااسپیناتوس (0/90 و 0/92) و دلتویید میانی (0/93 و 0/96) به دست آمد. ضریب پایایی ضخامت اولتراسونیک سوپرااسپیناتوس و دلتویید میانی در افراد سالم بیش تر از بیماران بود.نتیجه گیریمی توان گفت سونوگرافی روش مناسبی برای بررسی ضخامت عضلات فوق در بیماران مبتلا به شانه منجمد و افراد سالم می باشد.کلید واژگان: عضله دلتویید, شانه منجمد, عضلات, تکرارپذیری, سوپرااسپیناتوس, عضله تراپزیوس, اولتراسونوگرافیBackgroundSome studies show that frozen shoulder is due to the pathologic changes in the muscles around the shoulder. Measurement of the ultrasonic thickness of a muscle is a method for measuring the muscle changes. There is no study about the reliability of measurement of the muscles ultrasonic thickness around the shoulder in patients with frozen shoulder. The present study aims to investigate the intra-rater reliability of the ultrasonic thickness measurement of the supraspinatus, deltoid and upper trapezius muscles in women with frozen shoulder and healthy women.MethodsThis study was carried out during 4 months (June to October 2017). Twenty women consisted of 10 patients with frozen shoulder (mean age: 51.6±9.41 years) and 10 healthy subjects (mean age: 35.5±8.22 years) participated in this study. The patients from some clinics and hospitals in Tehran, and healthy subjects consisted of some personals and students in the School of Rehabilitation of Shahid Beheshti university of Medical Sciences participated in the present study. Measurements of ultrasonic thickness of the upper trapezius, supraspinatus and deltoid muscles in rest position carried out by the same rater two times in 48 hours. Ultrasonography instrument with linear probe (frequency: 7.5 MHz) were used for measurement of muscle thickness in millimeter.ResultsReliability of the ultrasonic measurements of the muscle thickness in patients and healthy subjects was respectively as follow: The upper trapezius muscle (0.81, 0.81), the supraspinatus muscle (0.90, 0.92) and the middle deltoid muscle (0.93, 0.96). The reliability of the ultrasonic measurements of the muscle thickness for the upper trapezius muscle and the supraspinatus muscle was higher in healthy subjects compared to the patients with frozen shoulder. The reliability of the ultrasonic measurements of the middle deltoid thickness for the patients and healthy subjects was similar.ConclusionIt seems that ultrasonography is a reliable method for measuring the thickness of the muscles around the shoulder in patients with frozen shoulder and healthy subjects.Keywords: deltoid muscle, frozen shoulder, muscles, reproducibility, supraspinatus, trapezius muscle, ultrasonography
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.