اولتراسونوگرافی عضلات زانو حین صاف بالا آوردن پا در وضعیت های مختلف هیپ و مچ پا در سندرم درد پتلوفمورال

هدف:

 باتوجه به شیوع قابل توجه سندرم درد پتلوفمورال، همچنین مطرح بودن تقویت عضلات چهارسر زانو در توان بخشی زانو، تعیین بهترین راه برای فعال سازی و تقویت عضلات، ثبات دهنده های پتلا به عنوان یکی از کلیدهای مهم درمان محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر وضعیت های مختلف چرخش ران و انقباض عضلات دورسی فلکسور مچ پا، حین انجام مانور حداکثری صاف بالا آوردن پا در حالت نشسته بر ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات عضله پهن داخلی و عضله پهن خارجی با استفاده از اولتراسونوگرافی می باشد.

روش بررسی :

این مطالعه شبه تجربی بر روی 40 فرد، 20نفر گروه سالم و 20نفر گروه سندرم درد پتلوفمورال انجام شد. ضخامت و زاویه فیبر عضلات پهن داخلی و خارجی با استفاده از اولتراسونوگرافی حین مانور حداکثری صاف بالا آوردن پا در 6 وضعیت ترکیبی چرخش داخلی، خارجی و خنثی هیپ با و بدون دورسی فلکشن مچ پا اندازه گیری شد.

یافته ها:

 در مقایسه بین گروهی، در حالت های مختلف صاف بالا آوردن پا، تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها وجود نداشت (P<0/05). در مقایسه درون گروهی، چرخش خارجی هیپ در مقایسه یا سایر چرخش های هیپ بدون دورسی فلکشن مچ پا، منجر به افزایش ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن میانی در هر دو گروه شد (P<0/05). همچنین، اضافه کردن دورسی فلکشن مچ پا به چرخش های مختلف هیپ حین انجام مانور صاف بالا آوردن پا منجر به افزایش معنادار ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن داخلی و پهن خارجی شد (P<0/05). 

نتیجه گیری:

 با تغییر چرخش هیپ با یا بدون دورسی فلکشن مچ پا در حین مانور صاف بالا آوردن پا، روند تغییرات ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن داخلی و پهن خارجی در هر دو گروه از یک الگو پیروی کرد. به نظر می رسد انجام تمرین صاف بالا آوردن پا در چرخش خارجی هیپ هم زمان با دورسی فلکشن مچ پا در توان بخشی افراد دارای سندرم درد پتلوفمورال قابل توصیه است.