به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « درماتیت سبورئیک » در نشریات گروه « پزشکی »

  • محمدرضا سبحان*، الهام خانلرزاده، مهرخ مرادی روزبهانی
    سابقه و هدف

     درماتیت سبورییک یکی از شایع ترین بیماری های التهابی پوست است که غدد سباسه را تحت تاثیر قرار می دهد. هرچند نقش دقیق ویتامین D در این بیماری مشخص نمی باشد؛ اما در برخی از مطالعات، سطح سرمی پایین ویتامین D در بیماران درماتیت سبورییک مشاهده شده است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی همراهی کمبود ویتامین D و درماتیت سبورییک انجام شد.

    مواد و روش ها: 

    در این مطالعه مقطعی مورد- شاهدی که در بیمارستان "سینا" همدان انجام شد، 39 بیمار مبتلا به درماتیت سبورییک و 39 فرد سالم که به لحاظ سن و جنس همسان سازی شده بودند، از نظر سطح سرمی ویتامین D مقایسه شدند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 16 آنالیز گردیدند.

    یافته ها:

     دو گروه مطالعه از نظر سن، جنسیت، سطح تحصیلات، محل سکونت و شغل، اختلاف آماری معناداری نداشتند. میانگین سطح سرمی ویتامین D در گروه مورد برابر با 56/5±82/11 و در گروه کنترل معادل 79/6±38/21 نانوگرم بر میلی لیتر بود (001/0=P). در گروه مورد و کنترل به ترتیب 18 نفر (2/46 درصد) و 1 نفر (6/2 درصد) کمبود ویتامین D؛ 20 نفر (3/51 درصد) و 34 نفر (2/87 درصد) سطح ناکافی ویتامین D؛ 1 نفر (6/2 درصد) و 4 نفر (3/10 درصد) سطح کافی ویتامین D داشتند؛ بدین ترتیب، سطح ویتامین D در گروه مورد به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (001/0=P). طول مدت بیماری و شدت آن با ویتامین D، ارتباط معناداری را در گروه مورد نشان نداد (05/0>p).

    نتیجه گیری:

     براساس یافته های این مطالعه، بیماران درماتیت سبورییک سطح سرمی ویتامین D کمتری نسبت به جمعیت عادی دارند که ممکن است با پاتوژنسیته این بیماری ارتباط داشته باشد.

    کلید واژگان: درماتیت سبورئیک, شدت بیماری, ویتامین D}
    Mohammadreza Sobhan*, Elham Khanlarzadeh, Mahrokh Moradi Rozbhani
    Background and Objective

    Seborrheic dermatitis is one of the most common inflammatory skin diseases that affect the sebaceous glands. Although the exact role of vitamin D in this disease is still not clearly understood, some studies have shown lower serum levels of vitamin D in seborrheic dermatitis patients. This study aimed to investigate the correlation between vitamin D deficiency and seborrheic dermatitis.

    Materials and Methods

    This cross-sectional case-control study was conducted in Sina Hospital, Hamadan, Iran. The study sample included 39 seborrheic dermatitis patients (case group) and 39 healthy individuals (control group) who were matched in terms of gender and age. The groups were then compared regarding serum vitamin D level. Statistical analysis was performed in SPSS software (version 16.0; SPSS Inc.Chicago, IL).

    Results

    There were no significant differences between the two groups in terms of age, gender, educational level, place of residence, and occupational status. The mean serum levels of vitamin D in the case and control groups were 11.82±5.56 and 21.38±6.79ng/ml, respectively (P=0.001). Furthermore, in the case and control groups, 18 (46.2%) and 1 (2.6%) individuals had vitamin D deficiency; 20 (51.3%) and 34 (87.2%) cases had inadequate vitamin D levels; and 1(2.6%) and 4 (10.3%) subjects had adequate levels of vitamin D, respectively. Therefore, the serum level of vitamin D was significantly lower in the case group, compared to the control group (P=0.001). Moreover, the serum level of vitamin D did not correlate with the duration and severity of seborrheic dermatitis disease (P>0.05).

    Conclusion

    According to the findings of this study, patients with seborrheic dermatitis had lower serum vitamin D levels, compared to the general population, which may be related to the pathogenicity of the disease.

    Keywords: Seborrheic Dermatitis, Severity of Disease, Vitamin D}
  • محمدرضا سبحان*، فرمیسک نظری، یونس محمدی
    مقدمه و هدف

    درماتیت سبورییک یک بیماری مزمن التهابی پوست است. التهاب یکی از اجزای سندرم متابولیک است و بسیاری از سایتوکین های التهابی نقش مهمی را در این بیماری ایفا می کنند. هدف از این مطالعه بررسی همراهی درماتیت سبورییک و سندرم متابولیک می باشد.

    مواد و روش ها

     در این مطالعه مورد- شاهدی 39 بیمار مبتلا به درماتیت سبورییک مراجعه کننده به بیمارستان سینا همدان به عنوان گروه مورد و 39 فرد سالم (گروه کنترل) که از نظر سن و جنس همسان سازی شده بودند از نظر پارامترهای سندرم متابولیک مقایسه شدند. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16و آزمو ن های آماری مورد نیاز آنالیز شدند.

    یافته ها

    سطح لیپوپروتیین با چگالی بالا (HDL)  در گروه مورد بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (در زنان P=0.046 و در مردانP=0.044). میانگین تری گلیسرید، کلسترول، لیپوپروتیین با چگالی پایین (LDL) قندخون ناشتا، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و اندازه دورکمر در گروه مورد بالاتر از گروه کنترل بود که در این میان تنها تفاوت دوگروه از نظر فشارخون سیستولیک (P=0.001)  و دورکمر (در زنان P=0.035  و در مردان P =0.044) معنی دار بود. در گروه مورد 5/20% و درگروه کنترل 7/7% به سندرم متابولیک مبتلا بودند که ازنظرآماری معنی دار نبود (P=0.104)​​​​​.

    نتیجه گیری

     معنی دارشدن تعدادی از پارامترهای سندرم متابولیک در مبتلایان به درماتیت سبورییک می تواند پیشنهاد دهنده غربالگری بیماران درماتیت سبورییک ازنظر سندرم متابولیک باشد.

    کلید واژگان: درماتیت سبورئیک, دیس لیپیدمی, سندرم متابولیک}
    Mohammadreza Sobhan*, Fermisk Nazari, Younes Mohammadi
    Background & Objectives

    Seborrheic dermatitis is a chronic inflammatory skin disease. Inflammation is one of the components of metabolic syndrome and many inflammatory cytokines play a critical role in this disease. The aim of this study was to investigate correlation between seborrheic dermatitis and metabolic syndrome.

    Materials & Methods

    In this case- control study 39 seborrheic dermatitis patients who referred to Sina Hospital of Hamadan as case group and 39 age and sex matched healthy individuals as control group were compared in terms of metabolic syndrome. Statistical analysis was performed using version 16.0 (SPSS Inc. Chicago, IL).

    Results

    High-density lipoprotein (HDL) levels in the patient group were statistically significantly lower than in the controls (in women P=0.046 and in men P=0.044). Mean of triglyceride, cholesterol, low-density lipoprotein(LDL), fasting blood glucose (FBS), systolic and diastolic blood pressure and waist circumference in case group were more than in control group but just systolic blood pressure and waist circumference were statistically significant (P<0.05). In case group 20.5% and in control group 7.7% were afflicted metabolic syndrome which was not statistically significant (P=0.104).

    Conclusion

    Some significant parameters of metabolic syndrome in seborrheic dermatitis patients may be a predictive factor for screening.

    Keywords: Dyslipidemia, Metabolic Syndrome, Seborrheic Dermatitis}
  • نسرین جیریایی، علی عباس شباک، پدرام علی رضایی*
    سابقه و هدف

     درماتیت سبورئیک یک بیماری پوستی التهابی شایع می باشد. داروهای ضد قارچ از رایج ترین داروهایی هستند که برای درمان این بیماری تجویز می شوند. در این راستا، در مطالعه حاضر اثربخشی دو داروی کلوتریمازول 1 درصد و سرتاکونازول 2 درصد در درمان درماتیت سبورئیک بزرگسالان بررسی گردید.

    مواد و روش ها

     مطالعه حاضر به شیوه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور در ارتباط با 100 بیمار بالای 18 سال مبتلا به درماتیت سبورئیک مراجعه کننده به بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده سرتاکونازول یا کلوتریمازول، دو بار در روز به مدت چهار هفته تقسیم شدند. بیماران در هفته دوم درمان از نظر علائم کلینیکی و عوارض جانبی دارو معاینه گردیدند و در پایان درمان و چهار هفته پس از اتمام آن به منظور بررسی عود بیماری مجددا مورد معاینه قرار گرفتند. سطح رضایتمندی بیماران نیز چهار هفته پس از پایان درمان بررسی گردید.

    یافته ها

    میانگین و انحراف معیار Scoring Index بیماران در گروه کلوتریمازول و سرتاکونازول به ترتیب قبل از درمان معادل 2/20±7/16 و 2/10±6/45 (P=0/184)، دو هفته پس از شروع درمان برابر با 1/82±4/08 و 2/14±2/78 (P<0/001) و چهار هفته پس از اتمام درمان معادل 13/2±62/2 و 1/09±0/89 (P<0/001) به دست آمد. همچنین میزان عود بیماری در گروه کلوتریمازول و سرتاکونازول 32 درصد در برابر 21/7درصد، بروز عوارض در این دو گروه 8 درصد در برابر 8/5 درصد (P=0/220) و میزان رضایتمندی خوب 38 درصد در برابر 1/71 درصد (P<0/001) بود.

    نتیجه گیری

     در این مطالعه فراوانی عوارض و عود علائم درماتیت سبورئیک با کرم سرتاکونازول مشابه با درمان با کلوتریمازول بود؛ اما اثربخشی کرم سرتاکونازول بهتر بود و رضایتمندی بیشتر بیماران را به دنبال داشت.

    کلید واژگان: درماتیت سبورئیک, سرتاکونازول, کلوتریمازول}
    Pedram Alirezaei*, Nasrin Jiryaee, Ali Abbas Shabbak
    Background and Objective

    Seborrheic dermatitis is a common inflammatory skin disease characterized by erythema, scaling, and pruritus. Antifungals are among the most commonly prescribed drugs for the treatment of this disease. In this regard, the present study investigated the efficacy of two medications including clotrimazole 1% and sertaconazole 2% in the treatment of adult seborrheic dermatitis.

    Materials and Methods

    This double-blinded randomized clinical trial was performed on 100 patients over the age of 18 with seborrheic dermatitis referring to Farshchian hospital, Hamadan, Iran. Patients were randomly assigned to two groups. The participants in one group received sertaconazole twice a day for four weeks and another group received clotrimazole within this period of time. After two weeks, the patients were examined in terms of clinical symptoms and side effects of medications. Moreover, they were reexamined for recurrence of disease after the completion of treatment and four weeks later. Furthermore, the level of patients' satisfaction was evaluated four weeks after treatment.

    Results

    Mean and standard deviation of Scoring Index 7.16±2.20 and 6.45±2.10 before treatment (P=0.184), 4.08 ± 1.82 and 2.78 ± 2.14 two weeks after treatment (P<0.001), and 2.62 ± 2.13 and 0.89 ± 1.09 four weeks after the end of treatment (P<0.001). Additionally, the relapse rate in clotrimazole and sertaconazole groups was found to be 32% and 21.7%, respectively. Furthermore, the complication rate was reported as 8% and 8.5% in clotrimazole group and sertaconazole group, respectively (P=0.220). Moreover, the rate of good satisfaction in clotrimazole and sertaconazole groups was reported as 38% and 71.1% (P<0.001), respectively.

    Conclusion

    Based on the results of the study, the frequency of complications and recurrence of disease in patients treated with sertaconazole was comparable to treatment with clotrimazole. However, sertoconazole was found to be more effective and bring more satisfaction to patients.

    Keywords: Clotrimazole, Seborrheic Dermatitis, Sertoconazole}
  • پدرام علی رضایی، زینب معمارزاده، سارا ملک آرا، سیده فاطمه یعقوبی آل*
    زمینه و هدف
    درماتیت سبورئیک با شیوع تقریبی دو درصد یکی از شایع ترین اختلالات درماتولوژی است. درمان های متعددی تاکنون برای این بیماران به کار گرفته شده است. این مطالعه جهت بررسی اثربخشی لوسیون بتامتازون در مقایسه با لوسیون کلوتریزون در بیماران مبتلا به سبورئیک درماتیت صورت و سر طراحی شده است.
    روش اجرا ا
    ین مطالعه به روش کارآزمایی بالینی دوسویه کور انجام گرفت. جامعه ی مورد مطالعه عبارتند بودند از 60 بیمار با تشخیص درماتیت سبورئیک مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان قائم و امام رضا (ع) مشهد در گروه سنی بالای 18 سال. بیماران در دو گروه قرار گرفتند؛ یک گروه با کلوتریزون (بتامتازون+کلوتریمازول) (31 نفر) و گروه دیگر با بتامتازون (29 نفر) به مدت 4 هفته روزی دو بار از یکی از داروها استفاده کردند. شدت بیماری براساس اریتم، پوسته ریزی و خارش با درجه بندی از 0 تا 4 در شروع مطالعه، 2 و 4 هفته پس از درمان و 2 و 4 هفته پس از ختم درمان جهت مقایسه ی پاسخ درمانی و میزان عود ثبت شد.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران شرکت کننده در این مطالعه 1/33 سال (56-18 سال) بوده و 7/56% از بیماران شرکت کننده در مطالعه مرد بودند. تفاوت معناداری ازنظر سن و جنس بین دو گروه وجود نداشت (05/0P>). هر دو درمان موجب بهبودی واضح در شدت اریتم و پوسته ریزی صورت و اسکالپ شد (001/0P<). در مقایسه ی دو درمان تنها در 2 هفته پس از شروع درمان، کلوتریزون عملکرد بهتری داشت ولی در سایر زمان ها کارایی دو دارو یکسان بود. هر دو درمان در کاهش شدت خارش بیماران نیز کارآمد بودند اما پاسخ به بتامتازون بهتر بود.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان می دهد که هر دو درمان کارآمد می باشد. کلوتریزون تاثیر سریع تری در رفع اریتم و پوسته ریزی و بتامتازون تاثیر بهتری بر کاهش شدت خارش بیماران داشت.
    کلید واژگان: درماتیت سبورئیک, بتامتازون, کلوتریزون}
    Pedram Alirezaei, Zeinab Memarzadeh, Sara Molkara, Seyedeh Fatemeh Yaghoubi Al*
    Background and Aim
    Seborrhoic dermatitis is one of the most common diseases in dermatology with a prevalence of about 2%. Many treatments have been used for this disease. This Study aimed to investigate the efficacy of betamethasone lotion compared with clotrizone lotion in patients with seborrheic dermatitis of face and scalp.

    Methods
    This double blind study was performed on 60 patients with  seborrheic dermatitis older than 18 years, who refered to Emam Reza hospital, Mashhad. Patients were divided into two groups: clotrizone (31) and betamethasone group (29 patients). Patients were treated for a month. We evaluated severity of pruritus, erythema and desquamation of the face and scalp.

    Results
    The average age of patients participating in the study was 33.1 years (18 to 56 years) and 56.7% of patients were male. No significant differences were found in age and gender between the two groups (P> 0.05). Both treatments reduced severity of erythema and desquamation of the face and scalp (P<0.001). Two weeks after treatment, clotrizone had better performance, but there after both lotions had similar effect. Betamethasone reduced pruritus more than clotrizone.

    Conclusion
    This study showed that both  betamethasone and clotrizone  were effective. Clotrizone has better impact on the severity of erythema and scaling and betamethasone has better effect on improving the severity of pruritus.
    Keywords: seborrheic dermatitis, betamethasone, clotrizone}
  • نرگس بیدهندی، حمیدرضا احمدی آشتیانی، آذین آیت اللهی*، سمیه یدنگی، ارکیده قربان دادرس، علیرضا فیروز
    زمینه و هدف
    شوره و درماتیت سبورئیک طیفی از یک بیماری پوستی مزمن هستند. در حال حاضر ترکیبات شیمیایی متعددی جهت درمان درماتیت سبورئیک موجود می باشند که استفاده ی مکرر و طولانی مدت از این ترکیبات می تواند منجر به ایجاد عوارض جانبی و هم چنین مقاومت دارویی شود. هدف از این مطالعه مقایسه ی اثربخشی یک محلول حاوی عصاره های گیاهی با محلول کلوتریمازول 1% در درمان درماتیت سبورئیک بود.
    روش اجرا: بیست داوطلب (12 مرد و 8 زن) 20 تا 40 ساله مبتلا به درماتیت سبورئیک وارد مطالعه شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه تحت درمان با محلول حاوی عصاره های گیاهی مریم گلی، آویشن، روغن درخت چای، اسطوخدوس، بید، رزماری و آلوئه ورا قرار گرفته و گروه دیگر توسط محلول کلوتریمازول 1% درمان شدند. شرکت کننده ها از محلول ها به صورت سه بار در هفته به مدت چهار هفته استفاده کردند. بیماران قبل از ورود به مطالعه، دو هفته و چهار هفته بعد از شروع مصرف محلول ازطریق معاینه ی بالینی، اندازه گیری pH و سبوم پوست سر و تعداد شوره ها ارزیابی شدند. در انتهای مطالعه هر یک از شرکت کننده ها فرم مخصوص رضایت از درمان را نیز پرکردند.
    یافته ها
    گروهی که تحت درمان با محلول حاوی عصاره های گیاهی قرار گرفته بودند در مقایسه با گروهی که توسط با کلوتریمازول درمان شدند کاهش قابل توجهی در میزان پوسته ریزی، قرمزی، خارش و تعداد شوره داشتند (05/0P<). میزان رضایت بیماران در گروهی که تحت درمان با عصاره های گیاهی قرار گرفته بودند به طور قابل توجهی بالاتر بود (60% در مقابل 10%).
    نتیجه گیری
    محلول حاوی عصاره های گیاهی می تواند نقش موثری در درمان شوره و کنترل علائم درماتیت سبورئیک داشته باشد.
    کلید واژگان: شوره سر, درماتیت سبورئیک, عصاره های گیاهی, کلوتریمازول}
    Narges Bidhendi, Hamidreza Ahmadi Ashtiani, Azin Ayatollahi*, Somaye Yadangi, Orkideh Ghorban Dadras, Alireza Firooz
    Background And Aim
    Dandruff and seborrheic dermatitis (SD) are common chronic skin diseases. There are many chemical drugs for treating dandruff and SD. Prolonged use of them may cause side effects and drug resistance. The aim of this study was to compare the efficacy of a herbal extract lotion with clotrimazole 1% lotion in the treatment of SD.
    Methods
    Twenty volunteers (12 men and 8 women) aged 20 to 40 years, with seborrheic dermatitis were enrolled in this trial and were randomly allocated into two groups. One group was treated with a herbal extract lotion and the other group with clotrimazole lotion. The herbal extract contained common sage, thyme vulgaris, tea tree oil, lavender, willow, rosemary, and aloe vera. The patients were instructed to use the lotions three times a week for 4 weeks. We evaluated the patients by clinical assessment and measured the scalp sebum, pH, and dandruff number before two weeks, and four weeks after completed a treatment. At the end of the study, each participant satisfaction form.
    Results
    At the end of the study, the participants whom received the herbal extract lotion had a significantly greater reduction in scalp scaling, erythema, itching, and number of dandruff compared with those who received clotrimazole (P
    Conclusion
    This study showed that herbal extracts lotion was effective in the treatment of dandruff and seborrheic dermatitiand can be an appropriate alternative to chemical agents.
    Keywords: dandruff, seborrheic dermatitis, herbal extreact, clotrimazole}
  • مهدی طاهری سروتین*، مهدی عباس تبار
    گونه های مالاسزیا (سابقا پیتیروسپوروم نامیده می شدند) فلور طبیعی پوست انسان و حیوانات خونگرم می باشند. امروزه جنس مالاسزیا به 13 گونه تقسیم بندی می شود. اکثر این مخمرها نیاز خاصی به اسیدهای چرب با زنجیره ی طولانی دارند و روش های ویژه ای برای جداسازی، نگه داری و تشخیص آن ها لازم است. این قارچ ها در شرایط مناسب می توانند در پدیدآمدن بیماری های پوستی مختلف نقش داشته باشند. هدف از مطالعه ی حاضر توضیح طبقه بندی اخیر جنس مالاسزیا، عوامل بیماری زایی و بیماری های پوستی مرتبط با گونه های مالاسزیا می باشد.
    کلید واژگان: شوره, مالاسزیا, پیتیریازیس ورسیکالر, بیماری های پوستی, درماتیت سبورئیک}
    Mahdi Taheri Sarvtin*, Mahdi Abastabar
    Malassezia species (previously Pityrosporum) are normal flora of human and warm-blooded animals skin. The genus Malassezia is now divided into 13 species. Most of the yeasts show an absolute requirement for long fatty acid chains and specific procedures are required for their isolation, conservation and identification. Under appropriate conditions, the fungi can cause various skin diseases. The aims of this review were to describe recent classification of genus Malassezia; their virulence factors, and their association to dermatlogical diseases.
    Keywords: dandruff, Malassezia, pityriasis versicolor, skin diseases, seborrheic dermatitis}
  • حمیدرضا مهاجرانی، احمد ساریخانی، مولود گندمانی، زهرا اسلامی راد، مهدی مسیبی، مجتبی دیده دار *
    زمینه و هدف

    مالاسزیاها به عنوان بخشی از فلور طبیعی بدن انسان می باشند. این مخمرهای چربی دوست در ایجاد بیماری های پوستی مختلفی مثل درماتیت سبورئیک، پیتیریازیس ورسیکالر، درماتیت آتوپیک و پسوریازیس نقش دارند. درماتیت سبورئیک اکثر مواقع در بخش هایی از پوست که غنی از غدد چربی می باشد مثل پوست صورت، پوست سر و قسمت های فوقانی تنه ایجاد می شود. شوره سر، یک حالت خفیفی از درماتیت سبورئیک می باشد که از طریق پوسته ریزی مشخص می شود.در مطالعه حاضرگونه های مالاسزیا ایجاد کننده شوره سر شناسایی شد.

    روش بررسی

    در این مطالعه توصیفی، 60 نمونه پوسته از افراد مبتلا به شوره سر جمع آوری شدند. نمونه ها با استفاده از محلول هیدروکسید پتاسیم 10درصد در زیر میکروسکوپ بررسی و در محیط کشت لیمینگ نوتمن کشت داده شد. از کلنی های رشد نموده استخراج DNA با کمک روش glass bead انجام شده و جنس و گونه مالاسزیا با روشPCR-RFLP توسط آنزیم CfoIتشخیص داده شدند.

    یافته ها

    از 60 نمونه شوره سر، 40 (6/66%) نمونه از نظر مخمر مالاسزیا مثبت شدند. تمام نمونه های مثبت در آزمایش مستقیم،در محیط کشت رشد نمودند. گونه های مالاسزیایی جدا شده شامل مالاسزیا گلوبوزا (25مورد)، مالاسزیا رستریکتا (10 مورد)، مالاسزیا فورفور(3 مورد) و مالاسزیا سیمپودیالیس (2 مورد) بودند.

    نتیجه گیری

    در اغلب مطالعات، گونه های مالاسزیا به عنوان عوامل ایجاد کننده درماتیت سبورئیک شناسایی شدند. در مطالعه ما همچنین مالاسزیا گلوبوزا به عنوان گونه غالب مالاسزیایی جدا شد.

    کلید واژگان: درماتیت سبورئیک, قارچ مالاسزیا, اراک}
    Mohajerani, Mr, Sarikhania., Gandomanim., Eslamiradz., Mosayebim., Didehdar, M.
    Background And Objective

    Malassezia that is a part of normal flora is lipophilic yeast involved in a variety of skin diseases such as seborrheic dermatitis, pityriasis versicolor, atopic dermatitis and psoriasis. Seborrheic dermatitis affects most often the sebaceous-gland-rich areas of skin such as face, scalp, and parts of the upper trunk. Dandruff is a mild variant of seborrheic dermatitis characterized by scaling. In this study, Malassezia species causing dandruff were identified.

    Material And Methods

    In this descriptive study, the samples (n= 60) from participants with dandruff were examined under a microscope using 10% KOH solution and cultured in Leeming and Notman ager medium. DNA Extraction was performed from colonies by glass bead and the Malassezia genus, and species were detected by CfoI enzyme using PCR-RFLP method

    Results

    Of 60, 40 (66.6%) were positive for Malassezia yeast. The positive samples in direct examination grew in culture medium. Malassezia species isolated were Malassezia globosa (25 cases), Malassezia restricta (10 cases), Malassezia furfur (3 cases) and Malassezia sympodialis (2 cases).

    Conclusions

    In most studies, the Malassezia species were identified as the agents causing seborrheic dermatitis. In our study, Malassezia globosa was isolated as a dominant species.

    Keywords: Seborrheic Dermatitis, Malassezia SPP, Arak}
  • احمد ساریخانی، حمیدرضا مهاجرانی، مولود گندمانی
    زمینه و هدف
    درماتیت سبورئیک یک درماتیت مزمن است که هم در نوزادان و هم در بالغین مشاهده می شود. به دنبال استرس، کاهش انرژی ذهنی و بدنی، خستگی، بی خوابی، تحریک پذیری و احساس افسردگی و... می تواند ایجاد شود. مجموع موارد ذکرشده تاثیرات نامطلوبی بر فعالیت فرد سالم گذاشته و باعث تضعیف بدن می شوند. هدف تحقیق حاضر بررسی شاخص های سلامت عمومی براساس مقیاس Goldberg در دانشجویان مبتلا به درماتیت سبورئیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک بود.
    روش اجرا: سیصد و هجده نفر دانشجو به طور تصادفی ساده انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. از این 318 نفر، 101 نفر که به درماتیت سبورئیک مبتلا بودند، به پرسش نامه ی سلامت عمومی به طور کامل پاسخ دادند که اطلاعات به دست آمده مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    چهل ویک درصد افراد مبتلا به درماتیت سبورئیک دارای علایم جسمانی بودند. معیار اضطراب در 48%، نارسایی کنش اجتماعی در 65% و افسردگی در 31% افراد مبتلا به درماتیت سبورئیک مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    نتایج این تحقیق نشان گر ارتباط قوی درماتیت سبورئیک با شاخص کنش اجتماعی بود.
    کلید واژگان: سلامت عمومی, درماتیت سبورئیک, اضطراب, افسردگی}
    Ahmad Sarikhani, Hamidreza Mohajerani, Mowlood Gandomani
    Background And Aim
    Seborrheic dermatitis is a chronic dermatitis that has been observed in both neonates and adults. It has been reported following stress, decreasing of mental and somatic energy, tiredness, insomnia, excitability, depression, etc. All of mentioned effects have adverse effects on health activity and result in body weakness. The aim of this study was evaluating general health indices of Arak Islamic Azad university students that suffered from seborrheic dermatitis using Goldberg scale.
    Methods
    Three hundred and eighteen students were randomly selected and examined, among them 101 students who suffered from seborrheic dermatitis completed the General Health Questionnaire and then the data were statistically described and analyzed.
    Results
    Forty-one percent of students with seborrheic dermatitis had body symptoms. Anxiety, communicative act failure and depression were observed in 48%, 65% and 31% of patients, respectively.
    Conclusion
    The findings of this study indicated the strong relationship between seborrheic dermatitis and communicative act failure.
    Keywords: general health, seborrheic dermatitis, anxiety, depression}
  • مهناز محمودی راد، اکرم میرامین محمدی*، پرویز طوسی، علیرضا فیروز، سید ابراهیم اسکندری، نیکی محمودی راد، یاسمن میردامادی، امیرهوشنگ احسانی، زینب قاسمی، شیما یونس پو
    زمینه و هدف

    مالاسزیا قارچی دوشکلی و چربی دوست است که دارای گونه های مختلفی می باشد. بعضی از آن ها به صورت فلور طبیعی روی پوست وجود دارند و در شرایطی ایجاد بیماری می کنند. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی گونه های مالاسزیا در موارد درماتیت سبورئیک با استفاده از روش مولکولی PCR-RFLP بود.
    روش اجرا: از در این مطالعه ی توصیفی، 70 نمونه ی جداشده از ضایعه های پوستی مبتلایان به درماتیت سبورئیک مورد مطالعه قرار گرفت. شناسایی ایزوله ها با استفاده از روش مولکولی PCR-RFLP انجام شد. در این روش ناحیه ی (Internal Transcribed Spacer 2 (ITS2 توسط پرایمرهای ITS3 و ITS4 تکثیر گردید و توسط سه اندونوکلئاز تحدیدی AluI، BanI و MspAI قطعات مشخصی برای هر گونه ی مالاسزیا به دست آمد.

    یافته ها

    گونه های جداشده از بیماران به ترتیب مالاسزیا گلوبوزا (48.6%)، مالاسزیا فورفور (40.0%)، مالاسزیا اسلوفیئی (8.6%) و مالاسزیا سیمپودیالیس (2.8%) بودند. هیچ موردی از M. pachydermatis، M. japonica، M. dermatis، M. restricta، M. obtusa، M. nana و M. yamatoensis از نمونه ها جدا نشد.

    نتیجه گیری

    شایع ترین گونه ی ایزوله شده از ضایعات درماتیت سبورئیک، مالاسزیا گلوبوزا و پس از آن مالاسزیا فورفور بود.

    کلید واژگان: مالاسزیا, درماتیت سبورئیک, PCR, RFLP}
    Mahmoudi Rad Mahnaz, Miramin Mohammadi Akram, Tousi Parviz, Ehsani Amirhoushang, Firooz Alireza, Mirdamadi Yasaman, Eskandari Seyyed Ebrahim, Mahmoudi Rad Niki, Younespour Shima, Ghasemi Zeinab
    Background And Aim

    Malassezia is a lipophilic and dimorphic fungus which has different species. Some of them can be found as natural flora on the skin and in some conditions may cause seborrheic dermatitis. The aim of this study was to identify Malassezia species associated with seborrheic dermatitis in Iranian patients, using PCR-RFLP.

    Methods

    In this study out of 79 patients with seborrheic dermatitis, isolates of 70 patients were positive for Malassezia species using PCR-RFLP. The Internal Transcribed Spacer 2 (ITS2) region was amplified by PCR employing the ITS3 and ITS4 primers and The restriction endonucleases AluI, BanI and MspAI were selected for producing distinct RFLP patterns.

    Results

    M. globosa (48.6%), M. furfur (40.0%), M. slooffiae (8.6%) and M. sympodialis (2.8%), were the microorganisms responsible for the infection among participants. M. pachydermatis, M. japonica, M. dermatis, M. restricta, M. obtuse, M. nana and M. yamatoensis were not isolated from any samples.

    Conclusion

    Our findings suggest that the most common Malassezia species associated with seborrheic dermatitis was M. globosa, followed by M. furfur.

  • سودابه تیرگر طبری، شهناز برات
    زمینه و هدف
    خارش معمولا به دلیل بیماری های پوستی اولیه و یا بیماری های سیستمیک رخ می دهد. خارش ناحیه کشاله ی ران می تواند به دلایل متفاوتی نظیر قارچ، اگزما، بیماری های باکتریایی و نورودرماتیت، گال و سایر بیماری های پوستی به وجود آید. این مطالعه با هدف تعیین علل خارش کشاله ی ران در زنان انجام شد.
    روش اجرا: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی زنانی که از ابتدای زمستان 85 تا پایان پاییز 86 به علت خارش کشاله ی ران به درمانگاه های پوست و زنان بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل مراجعه کرده بودند انجام شد. اطلاعات لازم مشتمل بر نام، سن، قد، وزن، سابقه ی مصرف داروی قبلی، درگیری زوج جنسی یا سایر افراد خانواده، مدت زمان درگیری، بیماری زمینه ای قبلی و نتیجه ی معاینه در پرسش نامه ای با کسب رضایت کتبی برای هر نفر ثبت شد.
    یافته ها
    تعداد بیماران مبتلا به خارش کشاله ی ران 115 نفر بود. میانگین سنی افراد موردمطالعه 2/41 سال با طیف سنی 75-15 بود. بیشتر افراد موردمطالعه در گروه سنی 55-46 سال با 33 مورد (7/28%) قرار داشتند. بیشتر بیماران دارای (Body Mas Index (BMI بیست و پنج تا 9/29 کیلوگرم بر متر مربع (اضافه وزن)، با 33 مورد (7/28%) بودند. بیشترین موارد ابتلا در فصل تابستان با 48 مورد (7/41%) مشاهده گردید. شایع ترین علل خارش کشاله ی ران در تمام فصول، سنین و تقسیم بندی های BMI به ترتیت کچلی کشاله ی ران با 55 مورد (8/47%) و درماتیت سبورئیک با 29 مورد (1/25%) بود.
    نتیجه گیری
    توجه به علل شایع خارش کشاله ی ران، فصل بروز و وزن بیماران می تواند پرسنل پزشکی را در تشخیص و درمان زودرس بیماری کمک نماید.
    کلید واژگان: خارش, کشاله ی ران, کچلی کشاله ی ران, درماتیت سبورئیک}
    Tirgar Tabari Soodabeh, Barat Shahnaz
    Background And Aim
    Pruritus is usually caused by a primary skin disorder or a systemic disease. Causes of groin pruritus are fungi, eczema, bacterial diseases, neurodermatitis, scabies and many other skin disorders. This study was performed to find the common causes of groin pruritus in female patients that referred to dermatology and gynecology clinics of Yahya-Nejad hospital in Babol.
    Methods
    This descriptive study was performed on patients with groin pruritus from the begining of winter 2006 until the end of autumn 2007. Other information including name, age, height, weight, previous drug consumption, simultaneous infection in partner or other members of the family, duration of infection, underlying disease and result of examination were recorded in a questionnaire for each patient.
    Results
    115 patients were studied. The average age of patients was 41.2 years (15-75 years old). The highest disease frequency was seen in 48 cases (41.7%) in summer. Most cases (33 patients [28.7%]) were between 46-55 years of age. Most of patients (28.7%) had a BMI from 25 to 29.9 (over weigh). The most common causes of groin pruritus in all seasons, ages and BMIs were tinea cruris in 55 cases (47.8%) and seborrheic dermatitis in 29 cases (25.1%)
    Conclusion
    Considering common causes of groin pruritus, season and patient’s weight can be helpful in diagnosis and early treatment of groin pruritus.
  • رضا قادری، طوبی کاظمی، اصغر زربان، مهدی عرفانیان
    زمینه و هدف
    شواهدی مبنی بر نقص سنتز بعضی از اسید های چرب در بروز درماتیت سبورئیک و افزایش لیپیدهای سرم در فعالیت قارچ های لیپوفیلیک (قارچ پیتی روسپوروم اوال) وجود دارد و مطالعات اپیدمیولوژیک رابطه ای بین سطح آنتی اکسیدان ها و لیپید های سرم در بعضی از درماتیت ها را مطرح کرده است. این مطالعه جهت بررسی ارتباط بین سطح آنتی اکسیدان های پلاسما و لیپید های سرم با درماتیت سبورئیک انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه ی مورد- شاهدی، 70 بیمار مبتلا به درماتیت سبورئیک با 70 فرد سالم به عنوان شاهد که از نظر جنس و سن همسان شده بودند، مورد مقایسه قرار گرفتند. در هر دو گروه سطوح لیپید ها و آنتی اکسیدان های پلاسما با روش FRAPاندازه گیری شد. در افراد مبتلا علاوه بر تهیه ی گسترش مرطوب از ضایعه ی پوستی، با استفاده از محلول 15 درصد پتاس جهت تایید تشخیص و شدت پیتی روسپوروم اوال، نیز نمونه گیری انجام شد. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار SPSS و آزمون هایT-Test و Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین سطح کلسترول گروه مورد (9/ 39 ± 5/ 210 میلی گرم بر دسی لیتر) بالاتر از گروه شاهد (1/ 39 ± 5/ 166 میلی گرم بر دسی لیتر) بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001). میانگین سطح تری گلیسرید گروه مورد (3/ 65 ± 1/ 138 میلی گرم بر دسی لیتر) بالاتر از گروه شاهد (2/ 44 ± 7/ 91 میلی گرم بر دسی لیتر) بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). اختلاف معنی داری بین میانگین سطح HDL در گروه مورد و شاهد مشاهده نگردید (p<0.177) اما اختلاف معنی داری بین میانگین سطح LDL گروه مورد (6/ 37 ± 5/ 143 میلی گرم بر دسی لیتر) و از گروه شاهد (6/ 35 ± 3/ 106 میلی گرم بر دسی لیتر) به دست آمد. اختلاف معنی داری بین میانگین سطح آنتی اکسیدان های پلاسما درگروه مورد و شاهد به دست نیامد (p>0.05).
    نتیجه گیری
    طبق یافته های این مطالعه مشخص گردید که بین بیماری درماتیت سبورئیک با سطوح کلسترول تام، تری گلیسرید و LDL پلاسمای خون رابطه وجود دارد اما ارتباطی بین درماتیت سبورئیک با سطوح آنتی اکسیدان های پلاسما وHDL وجود نداشت.
    کلید واژگان: درماتیت سبورئیک, پیتی روسپوروم اوال, هیپر لیپیدمی, آنتی اکسیدان ها}
    R. Ghaderi *, T. Kazemi, A. Zarban, M. Erfanian
    Background And Objective
    Evidences shows that the defect in the synthesis of some fatty acids can lead to seborrheic dermatitis and elevated serum lipids in lipophilic fungi activities. Epidemiologic reports suggest a relationship between antioxidant levels and serum liplds in a number of dermatitis. This study was carried out to determine the relationship between antioxidant levels of plasma and serum lipids with seborrheic dermatitis. Methods and Materials: In this case-control study 70 patients suffering from SD were compared with 70 healthy people as control group. The two groups had been matched in terms of age and sex. Lipid levels and plasma antioxidants were measured by FRAP (Ferric Reducing A Bility Of Plasma Assay) in both groups. In patients skin lesions samples were tested through web spread to confirm the diagnosis and severity of pityrosporum ovale. The collected data was analyzed by SPSS software, T-Test and Chi-Square tests.
    Results
    The mean level of cholesterol in treatment group (120.5+39.9 mg/dl) was higher than control group (166.5+39.1 mg/dl) and the mean triglyceride level in treatment group (138.1+65.3 mg/dl) was higher than control group (91.7+44.2 mg/dl), which were both statistically significant (p<0.001). No significant difference was observed between HDL cholesterol in treatment and control groups (p<0.177). However, the mean LDL level was higher in treatment group (143.5+37.6 mg/dl) than that of control group (106.3+35.6 mg/dl) which shows a significant difference (p<0.001). No significant difference was observed between the mean plasma antioxidants in treatment and control groups (p>0.05).
    Conclusion
    The study findings suggest the relationship between SD with total cholesterol and triglyceride levels and blood plasma LDL. However, there was no association between SD and plasma antioxidant and HDL levels.
    Keywords: Seborrheic dermatitis, Pityrosporum ovale, Hyperlipidemia, Antioxidants}
  • یافته های کلینیکی در بیماران مبتلا به اختلالات غدد میبومین
    حیدر علی معینی، سحر فیروزی نژاد
    مقدمه
    در سالهای اخیر توجه خاصی به اختلالات غدد میبومین مبذول شده است که این به علت علائم و نشانه های مزمن این دسته بیماری ها و همراهی آنها با بیماری های دیگری چون درماتیت سبورئیک و روزاسه آمی باشد. این مطالعه با هدف بررسی یافته های کلینیکی در بیماران مبتلا به اختلالات غدد میبومین طراحی شده است. ...
    کلید واژگان: اختلالات غدد میبومین, بلفاریت, درماتیت سبورئیک, روز سه آ}
  • فخرالزمان پزشک پور، محمد سلیمانی صالح آبادی
    هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس شامل مجموعه بیماری هایی است که ناشی از تکثیر و ارتشاح بافتی سلول های لانگرهانس تمایز یافته می باشند. این عنوان شامل بیماری های Hand - Schuller - Christian -Letterer - Siwe گرانولوم ائوزینوفیلیک و رتیکولوهیستوسیتوز مادرزادی می باشد که معمولا در کودکان اتفاق می افتد و بندرت در بالغین رخ می دهد. اخیرا بیماری براساس تعداد ارگان های درگیر به دو فرم محدود و گسترده تقسیم شده است. در این گزارش مرد 41 ساله ای مبتلا به این بیماری با علایم پوستی شبیه درماتیت سبورئیک و ضایعه پولیپوئید مجزای گوش خارجی بدون درگیری ارگان های دیگر معرفی می گردد.
    کلید واژگان: هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس, درماتیت سبورئیک, گوش خارجی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال