جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "ریز نشت" در نشریات گروه "پزشکی"
-
مقدمه
رادیکال های آزاد اکسیژن باقیمانده از مواد بلیچینگ قبل از ترمیم کامپوزیت می توانند باعث افزایش ریزنشت در مینا و عاج شوند و از طرفی تکنیک های مختلف بلیچینگ در استفاده از منابع نوری در حال پیشرفت هستند . هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر بلیچینگ با هیدروژن پراکساید 35 درصد با فعال کننده نور LED و لیزرDiode بر میزان ریزنشت ترمیم های کامپوزیت می باشد.
مواد و روش هادر این مطالعه آزمایشگاهی، 84 دندان پره مولر انسانی، به سه گروه تقسیم شدند: در گروه اول (12n=) پس از گذشت ده روز از اتمام بلیچینگ با هیدروژن پروکساید 35% به تنهایی، تراش حفرات کلاس V و ترمیم کامپوزیت انجام پذیرفت. در گروه دو و سه (هر کدام 36=n)، دندان ها به ترتیب با لیزر دایود فعال کننده و LED تحت بلیچینگ قرار گرفتند.پس از آن هر یک به سه زیر گروه مساوی (12n=) تقسیم شده و پس از گذشت سه، پنج و ده روز تراش حفره و ترمیم کامپوزیت انجام پذیرفت. ریزنشت در مارژین های مینایی و عاجی با استفاده از فتوگراف های دیجیتال بررسی شد. داده ها توسط آزمون های Friedman و Wilcoxon Signed Ranks تحلیل شدند(0.05p<).
یافته هاکمترین میزان ریزنشت در مارژین مینایی مربوط به زیرگروه ده روزه در گروه لیزر دایود (38/0±17/0) و در مارژین عاجی زیر گروه ده روزه در گروه لیزر دایود (03/1±50/0) بود. همچنین بیشترین میزان ریزنشت در گروه LED در زیرگروه سه روزه مارژین عاجی (42/0±78/2) بود. زیرگروه پنج روزه در بلیچینگ فعال شده با لیزر diode نسبت به گروه شاهد ریزنشت کمتری داشت (0.042=P).
نتیجه گیریبا توجه به نتایج به نظر می رسد بلیچینگ فعال شده با لیزر دایود با هیدروژن پراکساید 35 درصد نسبت به گروه شاهد و بلیچینگ فعال شده با LED اثر بهتری در کاهش ریزنشت با فاصله زمانی پنج تا ده روز تا ترمیم کامپوزیت دارد.
کلید واژگان: بلیچینگ دندان, هیدروژن پراکساید, لایت, لیزر Diode, ریز نشتIntroductionResidual oxygen-free radicals of bleaching agents before composite restorations can increase microleakage in enamel and dentin margins, and also various bleaching techniques are being developed using light sources. The present study was conducted to compare the effect of diode laser bleaching and LED activated bleaching on the microleakage of composite restorations.
Materials & MethodsThis in-vitro study was conducted on 84 extracted human premolars in three groups: In group one, class-V cavities were prepared and the teeth (n=12) were restored with composite ten days after bleaching with 35% hydrogen peroxide with no activator. In groups two and three (n=36 each), the teeth were bleached with a Diode laser activator and LED, respectively. Thereafter, each group was divided into three subgroups (n=12), cavities were prepared and restored with composite three, five, and ten days after bleaching. Digital photographs were used to assess microleakage in the enamel and dentin margins. Data were analyzed using Friedman and Wilcoxon Signed Ranks tests (p<0.05).
ResultsThe lowest amount of microleakage in the enamel margin pertained to the diode laser ten-day subgroup (0.17±0.38) and the diode laser ten-day subgroup in the dentin margin (0.50±1.03). Also, the highest amount of microleakage in the LED group was in the three-day subgroup of the dentin margin (2.78±0.42). Five-day subgroup of diode laser-activated bleaching had a lower amount of microleakage compared to the control group (P=0.042).
ConclusionIt may be concluded that diode laser-activated bleaching with 35% hydrogen peroxide has a better effect on reducing microleakage with an interval of five to ten days, compared to the control and LED activated bleaching group.
Keywords: Tooth Bleaching, Hydrogen Peroxide, Light, Diode Laser, Dental Leakage -
زمینه و هدفمیکروارگانیسم ها مهم ترین علت التهاب پالپ دندانی و نواحی پری اپتیکال هستند که ناشی از عدم سیل مناسب و کافی کانال ها و نواحی انتهایی آن ها و در نتیجه میکرولیکیج و نفوذ میکروارگانیسم ها می باشد. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی میزان سیل شدن کانال ها ددان توسط ProRoot MTA و Bio MTA با تکنیک Fluid infiltration بود.روش بررسیدر این مطالعه تجربی آزمایشگاهی از 46 دندان تک کانال پره مولر فک پایین انسان استفاده شد. پس از آماده سازی و ضد عفونی دندان ها توسط محلول 3% هیپوکلریت سدیم، تاج آن ها از ناحیه سرویکال قطع شد. سپس دندان ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم گردیدند: گروه 1Bio MTA (20n=)، گروه 2 MTA ProRoot(20n=) و گروه های کنترل منفی و مثبت که هر کدام شامل 3 دندان بودند. آماده سازی کانال دندان ها توسط روش step back انجام شد. سپس دندان های پر شده، توسط روش فیلتراسیون مایع مورد ارزیابی توانایی سیل و جلوگیری از لیکیج قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با کمک آنالیز من ویتنی و آزمون توکی تحلیل آماری شدند (05/0α=).یافته هانتایج حاصل از آنالیز آماری نشان داد که اختلاف معنی داری بین میزان قدرت سیل کنندگی ماده MTA ProRoot و ماده Bio MTA وجود نداشت (05/0P>). ریزنشت کمتر اما غیر معنی دار در گروه Bio MTA نسبت به گروه ProRoot MTA بود.نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که از MTA ProRoot و Bio MTA می توان به عنوان ماده سیل کننده کامل کانال استفاده کرد.کلید واژگان: ریز نشت, پرکردن کانال, فیلتراسیون مایع, مینرال تیری اکساید اگریگیت (MTA)Background And AimsMicroorganisms are the main cause of pulpal and periapical diseases. The most important failure factor is the lack of proper seals for the canal, resulting in microbial leakage. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the sealing ability of ProRoot MTA and Bio MTA in canal obturation using fluid infiltration.Materials And MethodsIn this experimental study, 46 extracted mandibular premolar single canal teeth were used. After preparing and disinfecting the teeth with 3% sodium hypochlorite, their crowns were cut off from the cement-enamel junction. The teeth were then randomly divided into four groups: Group 1 (n=20) Bio MTA, Group 2 MTA ProRoot (n=20), negative and positive control groups, each of them contained 3 teeth. The preparation of teeth was performed using the step back method. The filled teeth were then evaluated by fluid filtration for leakage prevention. Data were analyzed by Mann-Whitney test and Tukey test (α=0.05).ResultsThe results of statistical analysis showed that there was no significant difference between the MTA ProRoot and Bio MTA in sealing ability (P>0.05). That micro leakage is less in the Bio MTA group than in the ProRoot MTA group, but the difference was not significant.ConclusionThis study showed that MTA ProRoot and Bio MTA can be used as appropriate canal filling materials.Keywords: Micro-leakage, Canal filling, Fluid filtration, MTA
-
زمینه و هدفاستفاده از ترمیم مناسب در صورت از بین رفتن نسوج دندان ناشی از پوسیدگی و دلایل دیگر ضروری است. امروزه بسیاری از افراد به دلیل نگرانی از زیبایی تقاضای تعویض ترمیم های قدیمی آمالگام با مواد همرنگ دندان را دارند. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان ریزنشت کامپوزیت های جایگزین آمالگام در حفرات کلاس 2 دندان پرمولر است.مواد و روش کاردر این مطالعه تجربی، 30 حفره کلاس 2 روی دندانهای پرمولر سالم کشیده شده تراشیده شدند و سپس به طور تصادفی بر اساس چگونگی ترمیم در 3 گروه قرار گرفتند. گروه اول که در آن از کامپوزیت Packable استفاده شد که به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. در گروه دوم حفرات تهیه شده ابتدا با آمالگام پر مس ترمیم شدند و پس از 6 ماه نگهداری در نرمال سالین با برداشت ترمیم آمالگام و بدون دست زدن به محدوده عاجی حفره با کامپوزیت ترمیم شدند.در گروه سوم مانند گروه 2 ترمیمهای 6 ماهه آمالگام برداشته شدند و کف جینجیوال حفره به میزان 5/0 میلی متر خشن گردید و سپس با کامپوزیت مجددا ترمیم شدند.
تست dye extraction جهت همه نمونه های گروه ها انجام شد.
اطلاعات با استفاده از تست ANOVA و (05/0Tukey test (α= آنالیز شدند.یافته هامیزان ریزنشت گروه 1و3 تفاوت معنی داری نداشت و بیشترین میزان جذب رنگ و در نتیجه ریزنشت در گروه 2 مشاهده شد.نتیجه گیریپس از برداشت آمالگام خشن نمودن دیواره های عاجی حفره به میزان 5/0 میلیمتر باعث بهبود سیل لبه ای ترمیم می گردد.
کلید واژگان: آمالگام, کامپوزیت, عاج, محصولات کروژن, Dye extraction, ریز نشتBackground and ObjectivesUsing the appropriate restoration is essential for a tooth if its structure is lost due to caries or other reasons. Nowadays many people who are concern about esthetics, appeal to replacement of old amalgam fillings with tooth-colored materials.The aim of this study was to evaluate the microleakage of premolar class II composite restoration following amalgam removal.Method and Materials: In this exprimental study thirty Class II cavities were prepared on sound extracted premolars then randomly divided into three groups according to how they were restored. In group 1, light-cured packable composite used as control group; in group 2 first, cavities prepared with a high copper Amalgam then stored in normal saline for 6 months, after that the amalgam was replaced with composite leaving the cavity walls intact. In group 3 identical to group 2, but after removal of 6 months old amalgam restorations, the gingival cavity walls extended a 0.5 mm and then restored with composite. Dye extraction testing was performed for all specimens of these three. Data were analyzed using ANOVA and the Tukey test (α =0.05).ResultsThere were no significant differences in microleakage between group 3 and group 1(p >0.05). The highest dye absorbance was associated with Group 2 (p<0.05).ConclusionsAfter amalgam removal, a 0.5 mm extension of the cavity walls could improve the marginal seal of the restorations.Keywords: Amalgam, Composite, Dentin, Corrosion products, Dye extraction, Microleakage -
مقدمه و هدفدرمان ریشه دندان های با اپکس باز، همواره به دلیل نبودن نقطه اتکا برای فشرده کردن گوتاپرکا در اپکس با مشکل روبرو بوده است. تاکنون روش ها یی متعدد در این خصوص ارائه شده اند؛ Apexification با مواد مختلف، جراحی وretrograde filling، استفاده ازcustomized-cone و قرار دادن Apical plug ازجمله این روش هاست. در تحقیق حاضر، روشی ارائه شده است که درآن از خود ماده گوتاپرکا استفاده ای مشابه Apical plug می شود و هدف بررسی، میزان ریزنشت این روش و مقایسه آن با روش تراکم لترالی در دندان های اپکس بسته است.
مواد و روش هادر این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، تعداد27 کانال دندان با اپکس باز و27 کانال دندان با اپکس بسته به کارگرفته شدند. دندان ها به دو گروه23 عددی تقسیم شدند و در هر گروه، 2عدد به عنوان کنترل مثبت و2 عدد به عنوان کنترل منفی به کاررفتند. کانال دندان های با اپکس باز به روش سکشنال پروکانال دندان های با اپکس بسته به روش لترالی پر شدند. بررسی نفوذ رنگ با استفاده از استریو میکروسکوپ انجام شد و نتایج با استفاده از آزمونt-test تجزیه وتحلیل شدند.نتایجمیانگین نفوذ رنگ در دندان هایی که به روش سکشنال پر شده بودند 04205/0 و در دندان هایی که به روش لترالی پر شدند02717/0 است. طبق آنالیز آماری مشخص شد که میانگین نفوذ رنگ میان روش سکشنال در دندان های با اپکس باز، تفاوتی معنی دار با روش لترالی در دندان های با اپکس بسته نداشت.نتیجه گیریروش سکشنال یک روش بسیار مناسب غیرجراحی و جایگزینی برای روش پرهزینه و طولانی اپکسیفیکاسیون در پرکردن کانال ریشه دندان های اپکس باز است.
کلید واژگان: ریز نشت, روش سکشنال, روش لترالی, اپکسیفیکاسیونBackground And ObjectiveThe endodontic management of immature teeth with wide open apices has always posed particular problems. A number of canal preparation and filling techniques have been described such as apexification، surgery and retrograde filling، customized-cone، and apical plug. The purpose of this study was to compare the sectional technique microleakage in open apices with lateral compaction technique.Materials And MethodsTwenty seven open apex canals and twenty seven close apex canals were used in this study. Teeth were divided into two groups. In addition to 23 experimental teeth in each group، there were 4 positive controls and 4 negative controls. Group1 was filled with sectional warm gutta percha and group 2 was filled with lateral condensation technique. The extent of dye penetration was determined with stereomicroscope and by two independent observers. The data were obtained and then statistically analyzed with t test.ResultsThe mean microleakage)intra-canal dye penetration (in group 1 (sectional) (penetration was 0. 042) was not significantly different versus group 2 (lateral) (penetration was 0. 027).ConclusionThis study suggests that sectional technique is a suitable and non-surgical method for filling gutta-percha in open apex teeth.Keywords: Microleakage, Sectional compaction, Lateral compaction, Apexification -
زمینه و هدفترمیم های موقت باید قابلیت سیل حفره دسترسی و جلوگیری از نشت باکتری را داشته باشند. هدف این مطالعه بررسی میزان نفوذ رنگ از مواد پرکردگی موقت شامل: زونالین، زمهریر، IRM و کلتوزول، به داخل کانال ریشه بود.روش بررسیجهت انجام این تحقیق آزمایشگاهی، 120 دندان پره مولر سالم انتخاب گردید. پس از تهیه حفره دسترسی، پاک سازی و شکل دهی کانال دندان ها به روش STEP BACKو پرکردن آنها به روش پرکردن جانبی با استفاده از گوتاپرکا و سیلر AH26 انجام شد. سپس، دندان ها به صورت تصادفی به 6 گروه 20 تایی تقسیم شدند، تاج دندان های گروه اول تا چهارم به ترتیب با زونالین، زمهریر، IRM و کلتوزول ترمیم شد. گروه پنجم و ششم کنترل مثبت و منفی بودند. پس از نگه داری ترمیم به مدت 48 ساعت در حرارت 37 درجه و رطوبت 100 درصد، نهایتا نمونه های مربوط به 6 گروه به مدت 72 ساعت در محلول جوهر هندی 10 درصد غوطه ور شدند. پس از برش طولی دندان ها میزان نفوذ رنگ در هر دو نیمه دندان توسط استریومیکروسکپ اندازه گیری شد و از تست ANOVA جهت آنالیز آماری استفاده گردید.یافته هاکمترین میزان نفوذ رنگ، مربوط به گروه زونالین و بیشترین میزان مربوط به گروه کلتوزول بود. اختلاف موجود بین گروه های (زونالین- زمهریر) و گروه های (IRM - کلتوزول) معنادار نبود (5 0/0P >)نتیجه گیریدر بین مواد مختلف با بیس ZOE، زونالین بهترین ماده به عنوان ماده پرکردگی موقت و در مورد زمهریر به مطالعه های گسترده تری نیاز می باشد.
کلید واژگان: ترمیم موقت, نفوذ رنگ, ریز نشتBackground And ObjectiveTemporary restorations should be able to seal the access cavity and prevent bacterial leakage. The aim of this study was to evaluate the amount of dye penetration through temporary restorations, namely Zonalin, Zamharir, IRM and Coltosol, into the root canal.Subjects andMethodsIn this experimental study, 120 sound human premolar teeth were selected. After access cavity preparation, cleaning and shaping were accomplished using step-back technique and obturated by lateral condensation technique using gutta-percha and AH-26 sealer. The teeth were divided into six groups (n=20). In the first to fourth group, the crown was restored with zonalin, zamharir, IRM and coltozol. Group five and six were considered as positive and negative control. After keeping these teeth in 37°C and 100% humidity for 48 hours, samples were immersed in 10% Indian ink for 72 hours. After sectioning the crowns longitudinally the amounts of dye penetration in the two halves of teeth were assessed using stereomicroscope (xlO). Statistical analyses were performed using ANOVA test.ResultsZonalin had minimum and Coltosol had maximum amount of dye penetration. There were not any significant differences between the Zonalin-Zamharir groups and between the IRM- Coltosol groups (p>0.05).ConclusionRegarding different materials with ZOE base used in this study to treat tooth root, zonal in is the best as a temporary restorative material. However more comprehensive studies need to be performed about Zamharir. -
سابقه و هدفپرفوراسیون از دلایل مهم شکست درمان های اندودونتیک می باشد.در این میان پرفوراسیون های فورکا پیش آگهی بدتری دارند. مواد مختلفی برای ترمیم غیر جراحی پرفوریشن های فورکا پیشنهاد شده کهMTA یکی از آنها می باشد. با توجه به عوارض پرفوراسیون فورکا در مولرهای شیری و با توجه به این مساله که تمامی مطالعات در زمینه مولرهای دائمی می باشند، انجام این مطالعه در دندان های شیری ضروری به نظر می رسد. بعلاوه MTA ایرانی نیز ساخته و گزارش شده است که می تواند تاثیر موثرباشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر MTA در سیل پرفوراسیون مولارهای شیری و سپس مقایسه تاثیر MTA ایرانی و خارجی بود.مواد و روش هادر مطالعه آزمایشگاهی حاضر 48 دندان مولر شیری کشیده شده در دو گروه آزمایشیRoot MTA وProRoot MTA (هرگروه شامل 24 دندان و 6 دندان در دو گروه کنترل مثبت و منفی) قرار گرفتند. در گروه های آزمایشی پس از تهیه حفره دسترسی در ناحیه فورکیشن هردندان، پرفوراسیونی به قطر 1 میلی متر ایجاد، سپس ناحیه پرفوره توسط مواد مذکور سیل گردید. تاج دندان ها نیز با cavit ترمیم شد. پس از انجام مراحل نفوذ رنگ و تهیه برش طولی مزیودیستالی از دندان ها، میزان نفوذ رنگ در نمونه ها با استفاده از استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 20 اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری M ann Whitney وchi Square مورد تحلیل قرار گرفتند. 05/0p< بعنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته هاداده های آماری نشان دادند که قابلیت سیل کنندگی ProRoot MTA به طور معنی داری از Root MTA بیشتر است.نتیجه گیریبنابراینMTA Root از نظر قابلیت سیل کنندگی جایگزین قابل قبولی برای P roRoot MTA نمی باشد.
کلید واژگان: پرفوریشن فورکا, ریز نشت, ProRoot MTA, Root MTABackground And AimPerforation is one of the most important causes of failure of endodontics treatment. Several materials have been proposed for a non surgical repair of furcal perforation and MTA is one of them. The aim of this study was to evaluate repairing of furcal perforation of primary molars with Root MTA and ProRoot MTA.Materials and MethodsThis in vitro study was conducted on 54 teeth that were randomly divided into four groups: Root MTA (n=24), Pro Root MTA (n=24), positive and negative controls (n=6). After preparation of access cavity, perforations were made and the perforation areas were repaired with Root MTA and ProRoot MTA.After staining and preparation of mesiodistel longitudinal section, die leakage was measured with stereomicroscope. The data was analyzed with Mann Whitney test. P<0.05 was considered as significant level.ResultsThe data showed that ability of sealing of Root MTA is more than Root MTA.ConclusionBased on the results of this study Root MTA is not a suitable substitute for ProRoot in repairing of furcal perforation of primary molars. -
سابقه و هدفریز نشت و استحکام باند برشی دو چالش بزرگ در ترمیم های کامپوزیتی بوده و با توجه به وجود تناقض در نتایج استحکام سه نوع از باندینگ های خود اچ شونده و برخی کاستی ها در مطالعات قبلی، این مطالعه با هدف مقایسه سه نوع باندینگ Prompt L-pop، AdheSE-و SE bond از نظر استحکام باند برشی و ریزنشت در حفرات کامپوزیتی به صورت آزمایشگاهی انجام شد.مواد و روش هااین تحقیق به روش تجربی برروی 60 دندان پرمولر انسان انجام شد.(30 دندان جهت ریزنشت و 30 دندان جهت استحکام باند برشی). در سطح با کال دندانها حفرات کلاس V با ابعاد2 میلی متر،عمق3 میلی متر، طول2 میلی متر، عرض و بول 5/0 میلی متر در مارژین های مینایی تهیه شد. لبه مارژین ژنژیوالی بر روی سمان و یک میلیمتر زیرCEJ و لبه اکلوزال بر روی مینا قرار گرفت. نمونه ها بطور تصادفی به 3 گروه 10 تایی تقسیم شدند: در گروه A از باندینگ SE bond (Kuraray Japan); درگروه B از(3M ESPE، USA) Prompt L-pop ودر گروه C ازAdheSE (Vivadent Liechtenstein) استفاده شد و تمامی نمونه ها با کامپوزیت Z100(3M، ESPE،USA) ترمیم شدند. در 30 نمونه جهت مقایسه استحکام باند برشی، سطوح اکلوزال هر دندان با دیسک الماسی(Diatec،Germany) به قطر 2/0 میلی متر از 1 میلی متر زیر شیار مرکزی قطع وتیوب های کامپوزیتی بر روی سطح عاج با استفاده از باندینگ های مذکور،باند شدند. میزان استحکام باند با دستگاه zwick (roel، Germany) و میزان ریزنشت با استریو میکروسکوپ به روش استاندارد اندازه گیری شد.میزان ریز نشست در سه نوع باندینگ و در دولبه اکلوزال و ژنژیوال با آزمون Kruskalwallisو، mann-U-whitney و میزان استحکام باند برشی در سه گروه با آزمون ANOVA و مقایسه چندگانه Tukey مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.یافته هامقایسه میزان ریز نشت در سه گروه نشان داد که کمترین ریزنشت مربوط بهSE bond (75/0±1) وسپس AdheSE (76/1±8/1) و بیشترین میزان ریزنشت مربوط به Prompt-L-pop (15/1±15/2) بود و این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار بود. (005/0>p)مقایسه میزان استحکام باند برشی نمونه ها نشان داد که بیشترین میزان استحکام مربوط به نمونه SEbond بوده ودو گروه دیگر تقریبا مشابه بودند.میزان اختلاف استحکام باند برشی به لحاظ آماری معنی داربود. (0001>P).این اختلاف در گروه SEbond حدود 65% بیشتر از باند گروه AdheSE و 68% بیشتر از گروه P-L-P بوده ومیزان استحکام باند برشی AdheSE و P-L-P مشابه بود.نتیجه گیریبا توجه به محدودیت های این مطالعه در بین باندینگ های مورد استفاده در این تحقیقSE bondse دارای بیشترین استحکام باند برشی و کمترین میزان ریز نشت بود.
کلید واژگان: استحکام باند برشی, ریز نشت, باندینگ های عاجی خود اچ شوندهBack ground andAimMicro leakage and shear bond strength in composite restorations are the most problematic challenges to days. There is disagreement about bond strength in the literature. On that basis this invitro study was designed to evaluate micro leakage and shear bond strength of three bonding, Adhese, Prompt L-pop, Clearfield SE bond, in composite cavities.Materials And MethodsThis experimental study was performed on 60 freshly extracted non carious human premolars. 30 samples were used to test micro leakage and 30 for shear bond strength. Class V cavities were prepared in buccal surface of 30teeth with dimensions of 2×2×3 mm so that the gingival margins located 1 mm below the CEJ and occlusal enamel margins beveled to 0.5 mm. Samples were randomly divided in to 3 groups of 10 teeth each; group A: Clear fill SE bond, Group B: Prompt L pop, Group C: Adhese. Cavities were then filled with Z100 (3M, ESPE, USA). 30 other samples were grounded up to 1mm below the central groove to expose fresh dentin, and then composite tubes were bonded to dentin according to bonding strategy of the group. Shear bond strength was evaluated with Zwick (Roel, Germany) testing machine and micro leakage with stereomicroscope. Micro leakage was recorded and Kruskal-Wallis analysis was performed followed by Mann-U-Whitney tests. Statistical differences in shear bond strength of tested bonding were determined by ANOVA followed by Tukey test.ResultsThere was a significant difference in regard to micro leakage between the studied groups (p<0.005) with the minimum leakage in SE bond group (75/0±1) and the maximum in Prompt-L-pop group (15/1±15/2).Shear bond strength analysis revealed statistical significant differences between Group A and the 2 others with the superiority of Group A (p<0.001).ConclusionWith the limitation of this in vitro study we concluded that: Among 3 self etching dentin bonding agents used in this study Clear fill SE bond showed the highest level of shear bond strength and Among 3 self etching dentin bonding agents used in this study Clear fill SE bond showed the least micro leakage. -
زمینه و هدف
استحکام برشی پیوند و میزان ریزنشت مهم ترین خواص دنتین باندینگ ها می باشد زیرا در اتصال کامپوزیت به نسج دندانی نقشی اساسی دارد. ریزنشت باعث نفوذ عوامل باکتریال به توبول های عاجی و سطوح مینایی شده که حساسیت و عود پوسیدگی را به واسطه از دست رفتن ترمیم کامپوزیتی به دنبال خواهد داشت. استحکام برشی ناکافی پیوند، باعث شکست زودهنگام ترمیم در اثر حداقل نیروهای مضغی می شود. هدف اصلی از انجام این مطالعه مقایسه میزان ریز نشت و استحکام برشی باندینگ یک ادهزیو آزمایشگاهی با یک ادهزیو اسکاچ باند بود.
روش بررسیدر این مطالعه تجربی، 60 دندان مولر بدون پوسیدگی برای تست باند برشی استفاده شد که به چهار گروه 15 تایی تقسیم گردید. متغیرهای این مطالعه، نوع باندینگ، مینا و عاج بودند. جهت تست ریزنشت از 20 دندان استفاده شد و به دو گروه 10 تایی تقسیم گردید. مراحل بر اساس استانداردISO TR 11405 اجرا گردید. داده ها پس از انجام نرمالیتی تست با استفاده از آزمون های پارامتریک و غیرپارامتریک مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. به علاوه توزیع Weibull بر روی داده ها صورت پذیرفت.
یافته هاداده های تست ریزنشت و استحکام باند برشی اختلاف آماری معنی داری را بین دو گروه باند آزمایشگاهی و SbMP نشان ندادند (05/0>P). ریزنشت در دو باندینگ بین سطوح اکلوزال و ژینژیوال از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشت (05/0>P).
نتیجه گیریباندینگ آزمایشگاهی نتایج قابل قبول و مشابه SbMP نشان داد. می توان نتیجه گرفت که باندینگ آزمایشگاهی دارای کیفیت کاربردی بالا و قابل مقایسه با مشابه تجاری آن است.
کلید واژگان: استحکام برشی, ریز نشت, باندینگ چند منظوره اسکاچ باند, عوامل باندینگ عاجیBackground And AimEvaluation of shear bond strength and microleakage of bonding agents is important as these properties play main roles in adhesion of composite to dental tissues. Microleakage results in bacterial penetration into dentin tubules and enamel surfaces and causes sensitivity and recurrent caries followed by destruction of composite filling. Insufficient shear bond strength results in early failure of filling in low masticatory forces. The main goal of this study was to compare the microleakage and shear bond strength of an experimental adhesive and Scotchbond multi-purpose (MP) adhesive system.
Materials And MethodsIn this experimental study, sixty extracted caries free human molar teeth were randomly assigned into 4 groups of 15 each for shear bond strength. Variables were bonding agents, enamel and dentin. Twenty teeth assigned into 2 groups of 10 each were used for valuation of the microleakage. Microleakage and shear bond strength were performed according to ISO TR 11405. All data were analyzed with parametric and non-parametric tests according to their normality distribution. Also, Weibull distribution performed on data.
ResultsData obtained from both microleakage and shear bond strength tests showed no significant difference between the experimental bonding and Scotchbond MP bonding (P>0.05). Furthermore, there was no significant difference between the microleakage of occlusal and gingival parts of both bondings (P>0.05).
ConclusionExperimental adhesive bonding showed acceptable results regarding microleakage and shear bond strength. It may be concluded that the experimental dentin bonding had a comparable performance quality with that of commercial system.
-
زمینه و هدفتحقیقات بالینی متعددی موفقیت فیشورسیلانت را در کاهش پوسیدگی شیارها نشان داده اند، با این وجود مهمترین علت شکست فیشورسیلانت آلودگی در حین درمان می باشد.هدف از این مطالعه ارزیابی ریز نشت فیشور سیلانت در شرایط ایزوله و آلودگی با بزاق پس از شستن با اسید می باشد.مواد و روش کاردر این مطالعه تجربی در سال 1386، 76 دندان پرمولر سالم انسان از مراکز مختلف درمانی دندانپزشکی زاهدان جمع آوری شدند و در دو گروه ایزوله و آلوده به بزاق مورد مطالعه قرار گرفتند. در سطح باکال دندان ها یک شیار توسط فرز سرگرد 4/1 ایجاد شد. فیشور سیلانت در همه دندان ها قرار داده شد، سپس در گروه آزمایش 5 ثانیه آلودگی با بزاق صورت گرفت. پس از ترموسیکلینگ (55-5 درجه و 2000 دور)و قرارگیری در محلول فوشین بازی 5/0درصد به مدت 24ساعت برش باکولینگوال داده و با استریومیکروسکوپ میزان ریز نشت سیلانت آنها بررسی شد ونتایج با استفاده از آزمون مجذور کای و من یو ویتنی مورد تحلیل قرار گرفت و 05/0P< نیز معنی دار تلقی گردید.یافته هااین مطالعه نشان داد بین نفوذ رنگ در سطح بینابینی (ریزنشت) در دو گروه ایزوله و غیر ایزوله تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0 p=). همچنین آزمون مجذور کای نشان داد که میزان ریزنشت در فیشورسیلانت در شرایط ایزوله و غیر ایزوله (آلودگی با بزاق پس از قرار دادن سیلانت بر روی دندان) تفاوت معنی داری با یکدیگر دارند(001/0 p=) در گروه غیرایزوله در مواردی نیز سیلانت از روی دندان جدا شده بود(59/31 %).نتیجه گیریبر اساس نتایج مطالعه حاضر توصیه می شود که سیلانت گذاری دندان ها در محیطی کاملا ایزوله انجام گیرد و اگر آلودگی پس از قرار گیری سیلانت رخ داد، سیلانت گذاری مجددا انجام شود. (مجله طبیب شرق، دوره 11، شماره 3، پائیز 1388، ص 41 تا 46)کلید واژگان: فیشور سیلانت, آلودگی بزاق, ریز نشتBackgroundMany clinical studies have shown the efficacy of pit and fissure sealants in reduction of caries. However saliva contamination during the treatment is the cause of fissure sealant failure. The purpose of this study was to evaluate the microleakage of fissure sealant applied under isolated and non-isolated conditions.Materials And MethodsIn this experimental seventy six sound human premolar teeth collected from Dentistry centers of Zahedan during 2007 were investigated in two groups: isolated group and contaminated with saliva. A fissure was prepared on buccal surface of the teeth by a ¼ round bur. Fissure sealant was applied to all teeth, then test group teeth were contaminated by saliva for 5 seconds after deposing fissure sealant on the fissure. The sealed tooth was thermocycled (5-55 degrees, 2000 cycles) and then immersed in 0.5% basic fuchsin solution for 24h. The teeth were sectioned in buccal lingual dimention and the amount of microleakage was assigned by a sterio microscope and the results were evaluated by Chi-square and m ann – w hitny analysis and p <0.05 was considered significant.ResultsSignificant difference was noticed in microleakage of fissure sealant in isolated and non isolated state (P=0.001). The difference in microleakage of dye in the space between enamel and sealant was significant between two groups (P=0.001). Even in some cases (31.59 %) sealant was separated from the tooth in non- isolated teeth.DiscussionAccording to the results of this study it is recommended to do the teeth sealant therapy in a completely isolated situation and repeat sealant therapy if any contamination occurred after deposing the sealant.
-
هدفجهت غلبه بر مشکلات عدیده ای که اغلب بعد از ترمیمهای کلاس دو با کامپوزیتهای نوری دیده می شوند روش های مختلفی در رابطه با نحوه نوردهی ماده در حفره پیشنهاد شده است. این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه چهار روش مختلف نوردهی کامپوزیت دندانی و تاثیر هر یک در میزان ریز نشت ایجاد شده در ترمیم های کلاس 2 صورت گرفته است.روش بررسیدر این تحقیق از 40 دندان پرمولر سالم وبدون پوسیدگی که دو حفره درمزیال (1 میلی متر بالای CEJ1 (و دیستال (1 میلی متر زیر CEJ) آنها تعبیه شده بود استفاده شد. دیواره های هر حفره به مدت 15 ثانیه اچ شد سپس 30 ثانیه شستشو داده شد. سپس به رزین باندینگ آغشته و 20 ثانیه نور تابانده شد. درگروه اول دندانها با استفاده از نوار ماتریکس فلزی و وج چوبی پرشدند. درگروه دوم ماتریکس مصرفی ماتریکس شفاف و وج هادی نور بود. در گروه سوم از نوار ماتریکس فلزی، وج چوبی به همراه Light – tip استفاده شد. در گروه چهارم که گروه آزمایشی بود از نوار ماتریکس فلزی، وج چوبی و شیشه بایوگلاس استفاده شد. نمونه ها در نرمال سالین بمدت 2 هفته نگهداری شدند. سپس دندانها 2000 بار بین 5 و55 درجه سانتی گراد ترموسایکل شدند. میزان ریز نشت هر حفره بر اساس تست نفوذ رنگ بین 0-4 تعیین گردید. نتایج تحقیق با استفاده از تست های Mann Whiteny و Kruskal Wallis ارزیابی شدند.یافته هاگروه 1 با بیشترین میزان لیکیج با سه گروه دیگر در هردو حفره مزیال ودیستالی تفاوت آماری قابل ملاحظه داشت اما بین سه گروه در مقایسه دو دویی چه در حفره مزیالی و چه درحفره دیستالی تفاوت آماری قابل ملاحظه ای وجود نداشت.نتیجه گیرینتایج تحقیق نشان داد استفاده از ماتریکس فلزی بیشترین ریزنشت را در ترمیم های کلاس 2 رزین کامپوزیت باعث می شود. در حالی که استفاده از Light - tip و یا شیشه بایوگلاس در ترکیب با ماتریکس فلزی و وج چوبی باعث کاهش چشمگیری در میزان ریز نشت ایجاد شده، می شود.
کلید واژگان: ریز نشت, کامپازیت نوری, ماتریکس فلزی, ماتریکس شفاف, Light tip, شیشه بایوگلاسThere are several incremental techniques for placement of posterior composites in class II cavities that were introduced to overcome the clinical failures associated with these restorations. The purpose of this study was to evaluate micro- leakage in class II cavities restored with four different placement techniques. On 40 non-carious freshly extracted human premolars, class II cavities were prepared following a standard pattern in which the mesial cavities had a cervical margin of 1 mm above the CEJ and for distal cavities 1 mm below the CEJ. The specimens were randomly divided into 4 groups. The cavity surface was conditioned with 35% phosphoric acid, rinsed, excess water removed, and a dental bonding agent (PQ1) was used for all the cavities. The teeth were then restored with a fiber reinforced resin based composite (Neulite F) with four different placement techniques: Group 1, metal matrix with wooden wedge; Group 2, transparent matrix with reflective wedge; Group3, metal matrix with wooden wedge and light tip and Group 4, metal matrix with wooden wedge and bio-glass cylinder. Then the restorations were finished and polished, rebonded, thermo-cycled (2000 times, 5°C to 55°C, 30 s dwell time), stained, and viewed under a stereomicroscope (40×) and scored according to the micro-leakage at gingival margins on a 0-4 scale. Data were analyzed using Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U tests. Compared with other placement techniques, significantly more micro-leakage was observed with metal matrix with wooden wedge technique. While least micro-leakage was seen with metal matrices using light conducting instruments. There was no significant difference between enamel and dentin gingival margin groups. The findings of this study demonstrated that restoration with metal matrices using light conducting instruments results in significantly less micro-leakage at gingival margins of class II composite resin restorations. -
مقدمهیکی از مهمترین فاکتورها در ارزیابی میزان موفقیت جراحی های انتهای ریشه، حذف محرک ها و قرار دادن ماده ای با حداقل ریزنشت در حفرات انتهای ریشه می باشد. هدف این پژوهش، مقایسه میزان ریزنشت White Pro Root MTA (تولید خارج(و Root MTA(تولید داخل) به عنوان مواد مهر و موم کننده حفره های انتهای ریشه دندان می باشد.مواد و روش هاکانال های 34 دندان تک ریشه و تک کاناله کشیده شده انسانی پس از پاکسازی و شکل دهی، پر شد. سپس سه میلی متر انتهایی ریشه در راستای عمود بر محور طولی دندان ها قطع گردید و پس از تهیه کردن حفره انتهای ریشه، دندان ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی 15 تایی و دو گروه شاهد تقسیم شدند. در گروه اول آزمایش، حفره انتهایی ریشه با White Pro Root MTA و در گروه دوم، به وسیله Root MTA پر شد و پس از سپری شدن مدت لازم برای سخت شدن مواد و پوشاندن سطح به وسیله دو لایه لاک ناخن، به مدت 48 ساعت در محلول جوهر هندی غوطه ور گردید. سپس دندان ها در راستای باکولینگوال به دو نیم شکسته شدند (Split) و میزان نفوذ رنگ بر روی ماده پرکردگی انتهایی ریشه به وسیله استریومیکروسکوپ با بزرگ نمایی 16 خوانده شد. پس از گرفتن میانگین، از آزمون Mann Whitney U برای آنالیز آماری استفاده گردید.یافته هامیانگین نفوذ رنگ در گروه اول ((Pro Root MTA mm 61/0و در گروه دوم (Root MTA) mm 57/0 بود که این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0p value <).نتیجه گیریاز آن رو که اختلاف معنی داری میان ریزنشت دو نوع MTA مورد بررسی وجود نداشت، می توان عنوان کرد که در شرایط این پژوهش توانایی مهر و موم کنندگی هر دو نوع MTA یکسان است.
کلید واژگان: ریز نشت, ماده رنگی, ریشه, انتها, حفره, MTA White Pro Root, Root MTAIntroductionThis study was aimed to evaluate and compare the amount of microleakage of two types of root end filling materials, white Pro Root MTA (Dentsply) and Iranian MTA (Root MTA).Methods and Materials: In this laboratory study, 34 extracted single root and canal human teeth were selected. Root canals were cleaned, shaped and obdurate. Experimental samples were divided randomly in to 2 groups of 15 specimens. Root tips were sectioned in perpendicular angel and root end cavities were prepared. In first group, white Pro Root MTA and in second group, Root MTA was used as root end filling material. 4 residual teeth were divided into two positive and negative control groups. After setting of root end filing materials, the teeth were covered with two layers of nail polish except around the root filling materials and then were submerged in Indian Ink solution for 48 hours. After rinsing, the teeth were splited in buccolingual direction. Dye penetration was observed and evaluated by three observers with steriomicroscope at 16× magnification. Data were analyzed and the means were compared using Mann Whitney U test.ResultsDue to the obtained mean of microlaeakage (0.61 mm for first and 0.57 mm for second group), there was no significant difference between the two groups; So, the sealing ability of two types of MTA as root end filling material was similar.ConclusionWe found that use of Root MTA, compared to Pro Root MTA due to its lower cost and easier availability is recommended. -
عدم تکامل ریشه ناشی از تروما، پوسیدگی و یا دیگر ضایعات پالپی نیازمند توجه و درمان خاص می باشد. انجام اپکسیفیکاسیون با کلسیم هیدروکساید سالیان متمادی با نتایج خوبی همراه بوده است ولی این کار مستلزم همکاری بیمار و جلسات درمانی متعدد می باشد. اپکسیفیکاسیون تک جلسه ای با استفاده از MTA در سالیان اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه ریزنشت میکروبی دو نوع MTA (ساخت ایران و برزیل) هنگام کاربرد به عنوان سد اپیکالی در دندان های با آپکس باز بود.روش بررسیجهت انجام این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 48 دندان تک کانال کشیده شده انسان تهیه گردید. ناحیه اپیکال دندان ها پس از آماده سازی مشابه دندان های با آپکس باز توسط دو نوع MTA (MTA سفید ایرانی-سلامی-ایران و Angelus برزیل) به صورت سد اپیکالی به ضخامت 4 میلی متر پرگردید. در مرحله بعد دندان ها توسط آکریل روی لوله های آزمایش حاوی محیط کشت میکروبی BHI نصب شدند، به طوریکه انتهای ریشه آنها در محیط کشت قرار گیرد. محلول میکروبی Staphylococcus epidermidis از ناحیه کرونال در داخل کانال ریشه ها تزریق شد و دندان ها پس از قرار دادن در انکوباتور هر 24 ساعت یک بار از لحاظ بروز علائم نشت میکروبی به صورت ایجاد کدورت در محیط کشت مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت نتایج بدست آمده توسطFisher!@#$%s exact test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری درنظر گرفته شد.یافته هاکلیه نمونه ها در گروه MTA ایرانی پس از 15 روز و درگروه Angelus MTA پس از 17 روز آثار نشت را نشان دادند. بین میزان ریز نشت در دو گروه، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (48/0P =).نتیجه گیریباتوجه به عدم تفاوت بین ریزنشت MTA ایرانی و Angelus، درصورتی که دیگر خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک آن در مطالعات دیگر مورد تایید قرار گیرد می توان نوع ایرانی را به علت سهولت دسترسی و قیمت مناسب تر، جهت کاربرد کلینیکی پیشنهاد نمود.
کلید واژگان: ریز نشت, اپکسیفیکاسیون, تک جلسه ای, MTABackground And AimIncomplete root development caused by trauma, caries, or pulpal pathosis requires special attention and treatment. Although calcium hydroxide apexification has been used successfully for years but it requires patient cooperation and multiple appointments. Single visit apexification with MTA has been used in recent years. The purpose of this study was to compare bacterial microleakage of two types of MTA (Made in Iran and Brazil) applied as apical barrier in open apex teeth.Materials And Methods48 single root teeth were used in this experimental in vitro study. Teeth apices were prepared as open apex teeth. For canal obturation the 4mm of root end was filled with 2 types of MTA (white Iranian MTA salami co. Iran and Angelus MTA Angelus Brazil) from coronal access. Teeth were mounted in self-cured acryl and put in BHI microbial culture. A suspension of Staphylococcus epidermidis was injected from coronal area into the root canals.The teeth were incubated and examined every 24 hours for microbial microleakage, indicated as turbidity in culture. Data were analyzed using Fisher exact test with p<0.05 as the level of significance.ResultsMicroleakage appeared after 15 days in all Iranian and after 17 days in Angelus MTA samples.There was no significant difference between microleakage of two types of MTA (P = 0.48).ConclusionBased on the results of this study, there was no significant difference between microleakage of Iranian and Angelus MTA. If further studies confirm other physical, chemical, biological and sealing properties of Iranian MTA, it could be recommended for clinical application -
سابقه و هدفگاهی در هنگام درمان ریشه دندان مانند سایر اعمال دندانپزشکی شرایط پیش بینی نشده ای رخ میدهد که پرفوراسیونها از جمله مهمترین این حوادث هستند. هدف اصلی درمان پرفوراسیونها، سیل سریع و کامل ناحیه پرفوره شده، برای جلوگیری از نشت باکتریال است.هدف این مطالعه مقایسه ریز نشت سه نوع MTA (MTA White – ProRoot MTA و Root MTA) در درمان پرفوراسیونهای ناحیه فورکیشن بود.مواد و روش هادر این مطالعه روش تحقیق از نوع تجربی و تکنیک، مشاهده ای بود. جامعه مورد بررسی از 51 دندان مولر کشیده شده فک پایین انسان تشکیل می شد. این دندانها پس از ترمیم ناحیه پرفوره شده با سه نوع MTA مذکور، با استفاده از روش Dye penetration و سپس clearing دندانها و با استفاده از استریومیکروسکوپ، از نظر میزان نفوذ رنگ در دیواره های درگیر رتبه بندی شدند و نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS 13 و تست آماری Kruskalwallis از لحاظ آماری آنالیز شدند.یافته هاMTA نوع ProRoot کمترین ریز نشت را داشت در حالی که این مقدار در دو نوع دیگر مشابه بود. میزان تفاوت ریز نشت در سه نوع MTA از لحاظ آماری معنی دار نبود (6/0 =P). در ضمن کمترین دندانهای درگیر در گروه ProRoot MTA و بیشترین تعداد در گروه MTA White بود ولی این تفاوت نیز از نظر آماری معنی دار نبود (8/0 = p).نتیجه گیریطبق مطالعه حاضر MTA از قدرت سیل بسیار بالایی در پرفوراسیونهای فورکا برخوردار است. MTA ایرانی نیز از این قانون مستثنی نیست. با توجه به اینکه مطالعات زیادی روی MTA ایرانی انجام نگرفته است، به نظر می رسد بررسی کارایی این ماده در فواصل زمانی مختلف و با استفاده از روش های دیگر ضرورت دارد.
کلید واژگان: پرفوراسیون فورکیشن, ریز نشت, dye leakage, ProRoot MTA, Root MTA, MTA White, روش clearingBackground And AimRoot canal therapy, like other dental treatments, faces a number of unexpected complications, perforations being the most important of all. The main goal of perforation management is to rapidly and securely seal the perforated area to prevent bacterial influence and leakage. With this regard, this study aimed to compare the amount of microleakage between three brands of MTA (ProRoot MTA, White MTA and Iranian MTA.Materials And MethodsThis experimental study was conducted on 51 human mandibular extracted molars. After sealing the perforated area by MTA, microleakage was evaluated using dye penetration and then clearing technique. Results were statistically analyzed using SPSS software and Kruskal Wallis test.ResultsMicroleakage found to be least in ProRoot MTA and equal in MTA White and Root MTA. Differences, however, were not statistically significant (P=0.6). The most involved teeth belonged to MTA White and the least belonged to ProRoot MTA. Again differences were not significant.ConclusionsThis study revealed the high efficiency of MTA in sealing the perforated forcations and the Iranian brand would not be exception. Due to the low number of available studies on the subject of Iranian MTA`s efficiency in sealing the perforations, it is highly recommended to conduct more investigations in this regard and compare the results. -
زمینه و هدفاز اهداف مهم در ترمیم های چسبنده دندانپزشکی، محدود نمودن تراش حفره به حذف عاج عفونی و حفظ ساختمان سالم دندان می باشد. استفاده از محلول های آشکارساز پوسیدگی و نیز ضدعفونی کننده حفره می تواند در دستیابی به این هدف کمک کننده باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر عوامل آشکارساز پوسیدگی و ضدعفونی کننده حفره روی ریز نشت ترمیم های کامپوزیتی انجام شد.روش بررسیدر این تحقیق تجربی آزمایشگاهی جهت بررسی ریز نشت از روش نفوذ رنگ در حفرات کلاس پنج در 48 دندان پرمولر کشیده شده سالم انسان استفاده شد. دندان ها براساس استفاده از ماده آشکارساز پوسیدگی Seek و ماده ضدعفونی کننده حفره Consepsis liquid به 4 گروه تقسیم شدند. در گروه 1 آشکارساز پوسیدگی و در گروه 2 محلول ضدعفونی کننده حفره روی سطوح عاجی به کار رفت. در گروه 3 از هر دو ماده روی سطح عاج استفاده و گروه 4 به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. در همه گروه ها ماده باندینگ عاجی PQ1 وکامپوزیت Amelogen Universalمورد استفاده قرار گرفت. ریزنشت در کف جینجیوال نمونه ها با بررسی نفوذ رنگ اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون Kruskall Wallis و مقایسه چندگانه Dunn مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. 05/0P< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته هاگروه دوم کمترین میزان ریزنشت و گروه چهارم، بیشترین میزان ریزنشت را نشان دادند، اما آنالیز آماری هیچ تفاوت معنی داری بین 4 گروه مورد مطالعه نشان نداد.نتیجه گیریبه کار گرفتن ماده آشکارساز پوسیدگی Seek و محلول ضدعفونی کننده حفره Consepsis liquid، تاثیری بر توانایی تطابق رزین های چسبنده عاجی ندارد.
کلید واژگان: ریز نشت, کامپوزیت, عوامل آشکارساز پوسیدگی, محلول ضدعفونی کننده حفرهBackground And AimAn important purpose of adhesive dentistry is restriction of cavity preparation to carious dentin removal and conservation of sound dentin. Application of caries disclosing agents and cavity disinfectants can help achieving this goal. The aim of this study was to evaluate the effect of caries disclosing agents and cavity disinfectants on microleakage of composite resin restorations.Materials And MethodsThis experimental in-vitro study was performed on class V cavities in 48 extracted human sound premolars. The teeth were randomly divided into four equal groups. In group 1 caries detector dye (Seek, Ultradent, USA) and in group 2 cavity disinfectant (Consepsis, Ultradent, USA) were applied on dentinal surfaces. In group 3 both mentioned materials were applied. Group 4 was considered as control group. PQ1 bonding agent and Amelogen composite were used to restore the cavities. Gingival microleakage was assessed by dye penetration. Data were analyzed by Kruskall Wallis and Dunn tests. P<0.05 was the level of significance.ResultsGroup 2 showed the least and group 4 showed the highest microleakage;however no statistical significant difference was found among the groups.ConclusionThe use of caries disclosing agent (Seek) and cavity disinfectant (Consepsis Liquid) did not adversely affect the sealing ability of dentin bonding resins. -
زمینه و هدفیک درمان مناسب برای ترمیم دندانهایی با تخریب وسیع در مناطق محرومی که باندینگ های عاجی در دسترس نمی باشد. استفاده از ترمیمهای توام کامپوزیت و آمالگام می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر "در معرض اسید قرار گرفتن آمالگام" بر میزان ریزنشت لبه لثه ای ترمیمهای توام آمالگام و کامپوزیت با استفاده از آمالگام ایرانی و همچنین بررسی میزان ریزنشت در حد فاصل آمالگام و کامپوزیت می باشد.روش بررسیروش این مطالعه آزمایشگاهی تجربی همراه با مشاهده می باشد. بررسی بر روی بیست دندان پره مولر سالم فک بالا انجام شد. در مزیال و دیستال هر دندان حفره Cl II تهیه گردید. حفره های مزیالی «الف» و حفره های دیستالی «ب» نامیده شده و به صورت زیر ترمیم گردیدند: گروه الف: آمالگام ایرانی (سینالوکس) در کف حفره + قرار دادن اسید روی دیواره های مینایی + باندینگ شیمیایی و کامپوزیت خودسخت شونده (آلفادنت). گروه ب: آمالگام ایرانی (سینالوکس) در کف حفره + قرار دادن اسید روی دیواره های مینایی و آمالگام + باندینگ شیمیایی و کامپوزیت خودسخت شونده (آلفادنت).
سپس نمونه های هر گروه به صورت تصادفی به دو دسته تقسیم شدند. یک دسته به مدت یک هفته و دسته دیگر به مدت شش ماه در سرم فیزیولوژی نگهداری شدند. در پایان هر دوره نمونه ها هزار بار تحت سیکل حرارتی بین 4±2 و 4±54 درجه سانتی گراد قرار گرفتند، سپس به منظور بررسی میزان ریزنشت نمونه ها به مدت یک هفته در محلول 2% فوشین آبی قرار داده شدند. پس از آن دندانها برش داده شده و با استریو میکروسکوپ (Olympus SZX9)با بزرگنمایی ده بررسی گردیدند. میزان ریزنشت به وسیله بررسی درجه نفوذ رنگ بر طبق درجه بندی Fuks تعیین گردید. به منظور تحلیل آماری از آزمون Mann - Whitney U استفاده شد.یافته هاریز نشت در لبه لثه ای بعد از یک هفته در گروه «الف» 20% درجه صفر، 20% درجه یک، 20% درجه دو و40% درجه سه بود و در گروه «ب» 10% درجه صفر، 20% درجه یک، 20% درجه دو و 50% درجه سه بدست آمد. اختلاف ریز نشت بین این دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود ((P>0.5. میزان ریز نشت لبه لثه ای بعد از شش ماه در گروه «الف» 40% درجه صفر، 20% درجه یک، 20% درجه دو و 20% درجه سه بود و در گروه «ب» 10% درجه صفر، 20% درجه یک، 30% درجه دو و 40% درجه سه بود. اختلاف ریز نشت بین این دو گروه نیز از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.1). اختلاف آماری میزان ریز نشت گروه «الف» بعد از یک هفته و شش ماه معنی دار نبود (P>0.3). همچنین این اختلاف در مورد گروه «ب» نیز معنی دار بدست نیامد (P>0.8). در تمام گروه ها در حد فاصل آمالگام و کامپوزیت ریز نشت مشاهده نشد.نتیجه گیریدر ترمیمهای توام آمالگام و کامپوزیت که در آنها از کامپوزیت خود سخت شونده و آمالگام کروی ایرانی استفاده می شود در معرض اسید قرار گرفتن آمالگام تاثیری بر میزان ریز نشت ندارد.
کلید واژگان: ریز نشت, ترمیم, آمالگام, کامپوزیت -
زمینه و هدفمساله زیبایی باعث افزایش روز افزون کار برد رزین کامپوزیت ها شده است ولی حساسیت بعد از ترمیم و ریز نشت از جمله مشکلات ترمیم با این مواد است. هدف از این مطالعه مقایسه روش های مختلف کیورینگ و تاثیر آنها بر ریزنشت ترمیمهای کامپوزیتی Cl v دندانهای خلفی می باشد.روش بررسیاین مطالعه، تجربی بوده و به صورت آزمایشگاهی انجام گردیده است. نمونه ها شامل نود دندان پره مولر و مولر خارج شده انسان هستند که پس از تراش حفره های Cl v کلاسیک روی سطوح باکال با قرار دادن لبه تراش بروی CEJ، به سه گروه تقسیم گشتند. حفره ها پس از اچینگ و زدن باندینگ (Exite) با کامپوزیتTetric ceram) به رنگ A3) به روش دو مرحله ای پرگشته و هر گروه توسط یکی از سه روش ذکر شده کیور شدند. در روش Conventional Curing نور با شدت هفتصد و پنجاه میلی وات بر سانتی متر مربع به مدت چهل ثانیه تابانده شد. در روش Puls delay Curing ابتدا نور به مدت پنج ثانیه با شدت چهارصد میلی وات بر سانتی متر مربع تابیده شده و پس از وقفه ای پنج دقیقه ای تابش نور به مدت 35 ثانیه دیگر با شدت هفتصد و پنجاه میلی وات بر سانتی متر مربع ادامه پیدا کرد، و در روش Soft start Curing شدت نور تابیده شده به هر لایه از صد و پنجاه میلی وات بر سانتی متر مربع شروع گشته و در عرض 15 ثانیه به حداکثر شدت یعنی هفتصد و پنجاه میلی وات بر سانتی متر مربع رسیده و مدت سی ثانیه دیگر ادامه پیدا می کند. نمونه ها پرداخت گردیده، پس از گذشتن دو هفته در انکوباتور با دمای 37 درجه سانتی گراد و سپس ترموسایکلنیگ با پانصد سیکل نمونه ها را در فوشین قلیایی 0.5 % قرار داده، ترمیمها از وسط برش باکولینگولی خورده و جهت تعیین نفوذ دای در زیر استرئومیکروسکوپ مورد مطالعه قرار گرفتند و نتایج بدست آمده تحت آنالیز آماری Kruskal-wallis قرار گرفت.یافته هادر تمام گروه ها درجاتی از نشت مشاهده می شود، این میزان برای هیچ کدام صفر نبوده ولی تفاوتها بین گروه ها معنی دار نمی باشد.نتیجه گیریمشاهده شد هیچ گونه تفاوت قابل ملاحظه ای بین گروه های مختلف وجود ندارد.
کلید واژگان: کامپوزیت رزین, باندینگ عاجی, ترموسایکلینگ, ریز نشت, کیورینگBackground And AimLight-cured composites have become almost universal in modern clinical dentistry. Unfortunately, these materials have demonstrated critical limitations such as postoperative sensitivity and polymerization shrinkage. The aim of this study was to evaluate the effects of three curing modes on the microleakage of class V composite restorations.Materials And MethodsIn this experimental in vitro study, class V cavities were prepared on the buccal surfaces of 90 extracted human molar and premolar teeth and were randomly divided into 3 groups. All teeth were etched followed by bonding and composite filling. Three different methods were used for curing: conventional, 750 mw/cm2/40s pulse delay, 400 mw/cm2/5s-5 minutes delay-750 mw/cm2/35s and soft start, beginning at 150 mw/cm2 and increasing to 750 mw/cm2 during 15 seconds and remaining for another 35 seconds. After polishing, the specimens were stored in a 37°C incubator, thermocycled (500 cycles) and immersed in basic %0.5 fushin. Longitudinal buccolingual sections of all teeth were scored for marginal dye penetration under a stereomicroscope. Kruskal-Wallis test was used for statistical analysis.ResultsLeakage was observed in all groups but no significant difference was found in the microleakage scores among the three light-curing techniques, used in this investigation.ConclusionThese findings suggest that the 3 studied light-curing methods may have no effect on the microleakage of class V posterior composite restorations. -
زمینه و هدفبرای دستیابی به یک پرکردگی مناسب، تطبیق هر چه بیشتر ماده پرکردگی با دیواره کانال، عامل تاثیرگذاری می باشد. بنابراین ایجاد سیل آپیکالی مناسب، یکی از اهداف مهم در درمان موفق ریشه دندان است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر طول نفوذ اسپریدر بر میزان سیل آپیکالی پرکردگی کانال است.روش بررسیدر ایت تحقیق، 33 کانال دندانی به روش Step- back تمیز و وسیع گشتند. نفوذ اولیه Finger (F) اسپریدر در 12 کانال، تا 0.5 میلی متر طول کانال آماده شده، صورت گرفت (گروه یک). در نه کانال دیگر، نفوذ اسپریدر F تا یک میلی متری طول کانال آماده شده صورت گرفت (گروه دو). پس از قرار گرفتن ریشه ها در رطوبت 100% به مدت 24 ساعت، به غیر از سه میلی متر ناحیه آپیکالی بقیه قسمت های ریشه توسط لاک ناخن، پوشانده شد. شش کانال دندان به عنوان گروه مثبت پر نشده و شش کانال دیگر به طور کامل توسط لاک ناخن پوشانده شدند (گروه کنترل منفی). ریشه ها به مدت 72 ساعت در محلول ماده رنگی به حالت عمودی، قرار گرفتندو بعد از برش دندانها در جهت محور طولی، اندازه گیری نفوذ ماده رنگی از ناحیه آپیکالی ثبت گردید و نتایج گروه های مختلف مورد مقایسه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمونهای "t"، "Mann-Whiteny" U، استفاده شد.یافته هامیانیگن نفوذ ماده رنگی در گروه یک (نفوذ اسپریدر تا 0.5 میلی متری انتهای طول کارکرد) 0.4492 و در گروه دو (نفوذ اسپریدر تا یک میلی متری انتهای طول کارکرد) 1.2767 همچنین انحراف معیار در گروه یک، 0.209 و در گروه دو 0.916 بود. در مقایسه صورت گرفته از نظر آماری، میانگین ریزنشت در گروه یک به طور معنی داری کمتر از گروه دو بود (p<0.05).نتیجه گیریبا توجه به اهمیت سیل آپیکالی در درمان مناسب ریشه دندان، نفوذ هر چه بیشتر اسپریدر در روش تراکم جانبی به نظر تاثیر مثبت در ایجاد سیل آپیکالی دارد.
کلید واژگان: تراکم جانبی, ریز نشت, اسپریدر -
زمینه و هدفتوانایی سیل کنندگی مناسب ماده ترمیمی از نظر طول عمر دراز مدت یک ترمیم بسیار مهم است. این مطالعه به منظور بررسی اثر اوژل موجود در ترمیمهای موقت بر ریز نشت ترمیمهای کامپوزیتی انجام گرفت.روش بررسیحفرات CL IV روی سطوح باکال چهل عدد دندان پرمولر سالم که اخیرا خارج شده بودند، تهیه شد. این دندانها به طور تصادفی به دو گروه بیست تایی، تقسیم شدند. گروه یک با کالتوزول (فاقد اوژنل) و گروه دو با IRM (حاوی اوژنل) پوشانده شدند. ترمیمهای موقت پس از یک هفته قرار گرفتن درآب مقطر با دمای 37 درجه سانتیگراد توسط اسکالر اولتراسونیک به طور مکانیکی جدا شدند. این حفرات کاملا شسته شده و مطابق با دستورالعمل کارخانه سازنده با کامپوزیت 100 Z ترمیم شدند و پس از اعمال سیکل حرارتی و آزمون نفوذ رنگ، ریزنشت آنها اندازه گیری گردید و سپس اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون t آنالیز شد.یافته هامیانگین ریزنشت در لبه اکلوزال و جینجیوال به ترتیب در گروه کالتوزول 0.025 و 0.28 و در گروه زونالین 0.84 و 1.01 بود. هم در مارجین های عاج و هم در مارجین های مینا بین دو گروه ریزنشت مشاهده شد که از نظر آماری این تفاوت معنی دار بود (P<0.05). میزان ریزنشت در مارجین های جینجیوال بیشاز اکلوزال است (P<0.05).نتیجه گیریبه نظر می رسد استفاده از زونالین به طور قابل توجه ای موجب افزایش ریزنشت در ترمیمهای کامپوزیت می شود و در کلینیک استفاده از این ماده به عنوان ترمیم موقت توصیه نمی شود.
کلید واژگان: ریز نشت, ترمیمهای موقت, ترمیمهای کامپوزیت, اوژنل -
مقدمههدف اصلی از این تحقیق بررسی ریز نشت کامپازیتهای ایده آل ماکو تتریک فلو با استفاده از دو ماه باندینگ عاجی (SBMP) Scotch Bond Multipurpose و Excite در مارجینهای اکلوزالی و جینجیوالی بود.مواد و روش ها60 دندان پره مولر به چهار گروه 15 تایی تقسیم شدند. در تمامی دندانها حفرات کلاس V در CEJ تعبیه شد. گروه اول با SBMP و ایده آل ماکو (IS)، گروه دوم با SBMP و تتریک فلو (TS)، گروه سوم با Excite و ایده ال ماکو (IE) و گروه چهارم با Excite و تتریک فلو (TE) ترمیم گشتند...
کلید واژگان: ریز نشت, کامپازیت, ماده چسبنده عاجی -
سابقه و هدفسیلر کانال ریشه، ماده ای است کمکی که جهت بالا بردن کیفیت پرکردگی کانال ریشه استفاده می شود. هدف از انجام این مطالعه آزمایشگاهی که با استفاده از روش نفوذ رنگ انجام شد مقایسه میزان ریزنشت آپیکالی چهار نوع کانال سیلر می باشد.مواد و روش هااین مطالعه بر روی 140 دندان قدامی تک کانال کشیده شده انجام شد، دندان ها به چهار گروه آزمون و دو گروه کنترل مثبت و منفی تقسیم شدند و هر گروه آزمون توسط یکی از 4 نوع سیلر: 1- AH26 2- ZOE 3- Apexit 4- Dorifill و گوتاپرکا و به روش تراکم جانبی پر شدند. دندانها پس از مراحل دکلسیفیکاسیون درون جوهر هندی به مدت 15 دقیقه قرار گرفتند و در 3000 دور در دقیقه سانتریفوژ و سپس به مدت 72 ساعت درون جوهر غوطه ور شدند. بعد از برش طولی میزان نفوذ رنگ توسط سه دندانپزشک با استفاده از کولیس و ذره بین اندازه گیری و سپس نتایج به روش آماری آنالیز واریانس و t-test مقایسه گردیدند.یافته هاگروه AH26 به میزان 3.08 میلی متر، ZOE به میزان 3.25 میلی متر، Apexit به میزان 3.82 میلی متر و Dorifill به میزان 3.86 میلی متر ریز نشت را نشان دادند. هم چنین نتایج نشان داد که میزان ریز نشت بین دو گروه AH26، ZOE معنی دار نبود ولی بین دو گروه Apexit و Dorifill با ZOE تفاوت معنی داری بود (P<0.0007).نتیجه گیریاین نتایج نشان دادند که سیلر AH26 بهترین سیلر از نظر ریز نشت می باشد که برای تایید بیشتر آن، مطالعات کلینیکی تکمیلی بر روی انسان و حیوان و به صورت طولانی مدت پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: ریز نشت, سیلر, Dorifill, Apexit, ZOE, AH26Bachground: Root canal sealer is a helpful material to increase the quality of root canal obturation. The aim of this study which has been carried out in vitro and by the use of dye penetration method was comparison between apical leakage of four root canal sealers.Materials And MethodsIn this study, 140 anterior natural teeth having one canal each, were divided into 4 experimental groups and 2 positive and negative control groups. Each of the four mentioned groups were obturated with one of four sealers 1-AH26, 2-ZOE, 3- Apexit, 4-Dorifill and gutta percha with lateral condensation method. After decalcification procedures the teeth were put in india ink and centrifuged 3000 rpm for 15 minutes, and were left immersed in the dye for 72 hours. After longitudinally sectioning, the rate of dye penetration were studied by 3 dentists using double blind method, the results were analysed by Anova and t-testResultsThe mean leakage of groups were as follows: AH26:3.08mm, ZOE:3.25mm, Apexit: 3.82mm, Dorifill:3.86 mm. There was no remarkable statistical difference between AH26 and ZOE in leakage rate but the difference in the results between Dorifill and ZOE were considerable.ConclusionThe results showed that the Ah26 sealers are the best from the apical leakage stand point. It needs a clinical long term study on human or animal for futher confirmation.Keywords: Leakage, Sealer, AH26, ZOE, Apexit, Dorifill
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.