به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سندروم درد پاتلوفمورال » در نشریات گروه « پزشکی »

  • سلمان نظری مقدم، سعید طالبیان مقدم، بهاره زینل زاده قوچانی، افسانه زینل زاده قوچانی*
    هدف

    جهت ارزیابی کنترل پاسچر (Posture) در افراد دارای اختلالات عضلانی اسکلتی، بررسی وضعیت های مختلف ایستادن اطلاعات مفیدی را در اختیار محقیقن قرار می دهد. از طرف دیگر دستکاری درون داد بینایی نیز نقش مهمی در تحلیل کنترل پاسچر افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال در شرایط ایستا و چالش برانگیز دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر درون داد بینایی و هم زمان وضعیت ایستادن بر کنترل پاسچر در افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال و گروه کنترل می باشد. 

    روش بررسی

    30 فرد (ده مرد، بیست زن) دارای سندرم درد پاتلوفمورال (سن 76/3 ± 50/23 سال، قد 8/58±167/5 سانتیمتر، وزن 12/05±63/86 کیلوگرم) و سی فرد سالم  (سن 84/2±43/22 سال، قد 9/7±166/25 سانتیمتر، وزن 9/35±59/36 کیلوگرم) در مطالعه شبه تجربی در بیمارستان قایم شهر مشهد در سال 1397 شرکت کردند. مولفه های مرکز فشار (سطح نوسان، جابه جایی مرکز فشار در جهت قدامی-خلفی، داخلی-خارجی و متوسط سرعت) به وسیله دستگاه فورس پلیت در وضعیت ایستاده بر روی دو پا و یک پا در دو گروه افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال و گروه کنترل ثبت گردید. همچنین دو گروه از نظر دسترسی به درون داد بینایی (چشم باز یا بسته) نیز مورد بررسی قرار گرفتند.

    یافته ها

    نتایج آنالیز آماری ANOVA نشان داد که تداخل بین متغیر های گروه، وضعیت قرار گیری پا، و وضعیت بینایی در همه متغیر های وابسته معنی دار است (0/04˂p). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که در حالت یک پا و چشم بسته همه متغیر های وابسته بین دو گروه سندروم درد پاتلوفمورال و افراد سالم افزایش معنی داری را نشان دادند (0/05˂p). همچنین نتایج نشان داد که تفاوت بین مولفه های مرکز فشار در گروه بیمار بین دو حالت چشم باز و چشم بسته بیشتر از گروه سالم است (0/05˂p).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد با توجه به وجود استراتژی های مرکزی متفاوت در کنترل پاسچر به علت عدم وجود داده های بینایی، افزایش نوسانات پاسچرال (Postural) در افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال نسبت به گروه کنترل پاسخی به نقص حس عمقی و اثر آن بر کنترل پاسچر در افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال باشد.

    کلید واژگان: ‏ سندروم درد پاتلوفمورال, بینائی, تعادل پاسچرال, وضعیت ایستادن‎ ‎}
    S. Nazary-Moghadam, S. Talebian Moghadam, B. Zeynalzadeh Ghoochani, A. Zeynalzadeh Ghoochani *
    Purpose

    In order to evaluate postural control in people with musculoskeletal disorders, examining different standing positions provides useful information to researchers. On the other hands, visual manipulation also plays an important role in the analysis of postural control of people with patellofemoral pain syndrome in static and challenging conditions. The purpose of this research is to investigate the effect of vision manipulation and standing position on postural control in people with patellofemoral pain syndrome and control group.

    Methods

    30 participants with patellofemoral pain syndrome (aged 23.50 ± 3.76 years, height 167.5±8.58 cm, weight 63.86±12.05 kg) and 30 healthy control (aged 22.43 ± 2.84 years, height 166.25±9.7 cm, weight 59.36±9.35 kg) participated in the Quasi-experimental study in Ghaem Hospital of Mashhad in 2017. The postural sway measures (area, anterior-posterior displacement, medial-lateral displacement, and mean velocity) were recorded with force plate while standing (single-and double leg) in participants with and without patellofemoral pain syndrome. Also, two groups were examined in terms of manipulating visual inputs (eyes open or closed).

    Results

    Interference of vision by standing position by group in all postural sway measures were statistically significant (p˂0.04). The removal of visual inputs led to a significant increase (p˂0.05) in the postural sway measures during single leg stance in participants with and without patellofemoral pain syndrome (p˂0.05).

    Conclusion

    It seems that the participants with and without patellofemoral pain syndrome use different central strategies for postural control.  The lack of visual input led to different response in terms of increasing postural sway in patients with patellofemoral pain syndrome as compared to healthy control.

    Keywords: patellofemoral pain syndrome, vision, Postural balance, Standing position}
  • علی یلفانی، محمدرضا احمدی*، فرزانه گندمی، ناهید بیگدلی
    هدف

    سندروم درد پاتلوفمورال (PFPS ؛Patellofemoral Pain) یکی از رایج ترین دلایل زانو درد معرفی شده است، که علت آن ناشناخته مانده و عوامل بیومکانیکی متعددی برای آن، گزارش شده است. از آنجایی که بیماران 5 الی 8 سال پس از درمان، درد و محدودیت عملکرد را گزارش می دهند، بنابراین، بررسی کینماتیک اندام تحتانی برای تعیین مکانیسم های جبرانی و اثربخشی بهتر مداخلات درمانی امری ضروری به نظر می رسد. هدف از مطالعه مروری حاضر، بررسی کینماتیک اندام تحتانی هنگام بالارفتن و پایین آمدن از پله در افراد مبتلا به PFPS است.

    روش بررسی

    در این مطالعه، جستجوی مقالات از بانک های اطلاعاتی PubMed، Google Scholar،Elsevier ، Springer آغاز شد و مقالات مربوط به سال، 2000 تا  2018 میلادی استخراج شدند. برای استخراج مقالات از کلید واژهای : PFPS، Hip adduction ، Rear foot eversion ، Flexion knee  استفاده شد؛ که در نهایت 1200 مقاله یافت شد. پس از بررسی چکیده و عنوان مقالات،240 مقاله برای بررسی بعدی انتخاب شدند، سپس با توجه به موضوع اصلی مطالعه حاضر، و معیارهای ورود و خروج،  10 مقاله برای بررسی نهایی انتخاب شدند.

    یافته ها

    10 مقاله استخراج شده، کینماتیک سه بخش پرگزیمال، لوکال، دیستال را طی پایین آمدن از پله در بیماران PFPS بررسی کردند.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج مطالعات، تغییرات کینماتیکی اندام تحتانی در هنگام بالارفتن و پایین آمدن از پله، در نهایت به افزایش نیروی عکس العمل و فشار مفصل پاتلوفمورال منجر می شود، که از دلایل اصلی توسعه و ایجاد PFPS است. بنابراین مداخلات توانبخشی که بصورت جامع تغییرات کینماتیکی ایجاد شده را مورد توجه قرار دهند از اثربخشی بیشتری در بهبود علایم بالینی برای مدت زمان طولانی برخوردار خواهند بود.

    کلید واژگان: کینماتیک اندام تحتانی, بالارفتن و پایین آمدن از پله, سندروم درد پاتلوفمورال}
    A .Yalfani, M.R .Ahmadi *, F. Gandomi, N. Bigdeli
    Purpose

    Patellofemoral pain (PFPS) is considered as one of the most common reasons of knee pain with unknown cause and numerous biomechanical factors. Since patients report pain and functional constraints 5 to 8 years after treatment, therefore investigation of the lower limb kinematics during stair ambulation is necessary to determine compensatory mechanisms and the effectiveness of treatment interventions. The aim of the present review is to investigate the lower extremity kinematics during stair ambulation in people with PFPS.

    Methods

    The search articles from various databases Pubmed, Science Direct, Elsevier, Springer and articles about the years 2000 up to 2018 were extracted. To extract the articles, the following keywords have been used: PFPS, Hip adduction ، Rear foot eversion, Flexion knee. Finally, 1200 articles were found and after reviewing the abstract and titles of articles, 240 articles were selected for the next review. Then, considering the main subject of the present study and inclusion/ exclusion criteria, 10 articles were selected for final investigation.

    Results

    The 10 extracted articles examined the kinematics of three sections: proximal, local, and distal during stair descent in PFPS patients.

    Conclusion

    According to the results of this study, changes in lower extremity kinematics during stairs ambulation will ultimately lead to an increase of reaction force and pressure in PFJ, which is one of main causes of development and pathology of PFPS Therefore, treatment interventions that comprehensively address changes in kinematics resulted in greater effectiveness in improving clinical symptoms for a long time.

    Keywords: Lower Extremity Kinematics, stair ambulation, patellofemoral pain syndrome}
  • مقایسه تاثیر تمرینات موضعی، پروکسیمال و دیستال زانو بر درد، عملکرد و تعادل پویا در ورزشکاران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال
    سارا اسدی*، سید حسین حسینی، حسن دانشمندی
    مقدمه و اهداف

    سندروم درد پاتلوفمورال یک عارضه ی رایج عضلانی-اسکلتی است. تمرینات چهارسر به عنوان تمرینات استاندارد در توانبخشی سندروم درد پاتلوفمورال استفاده می شود، اما علاوه بر ضعف عضلات چهارسر، ضعف و کوتاهی عضلات پروکسیمال و دیستال زانو در بروز این سندروم موثر است. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر دو نوع تمرین پروکسیمال و دیستال زانو بر عملکرد، تعادل پویا و درد ورزشکاران مبتلا به این سندروم است.

    مواد و روش ها

    35 ورزشکار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال که توسط پزشک متخصص تشخیص داده شده بودند با میانگین سن 3/35±25/5 سال، به صورت داوطلبانه در تحقیق، حاضر شدند و به طور تصادفی هدفدار در سه گروه تمرینی پروکسیمال، مشتمل بر تمرینات عضلات هیپ و زانو (12 نفر)، دیستال، مشتمل بر تمرینات عضلات مچ پا و زانو (11 نفر) و کنترل، مشتمل بر صرفا تمرینات عضلات موضعی زانو (12 نفر) تقسیم شدند. تمرینات به مدت 8 هفته اجرا شد. برای بررسی عملکرد، تعادل پویا و شدت درد بیماران به ترتیب از پرسشنامه WOMAC، تست Y و مقیاس بصری استفاده شد.

    یافته ها

    در ویژگی های آنتروپومتریک، درد و عملکرد قبل از اجرای مداخلات بین سه گروه تمرینی تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05<P). در هر سه گروه تمرینی درد، تعادل پویا و عملکرد در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون به میزان قابل توجهی بهبود یافت (0/001=p)، همچنین شدت درد در گروه پروکسیمال نسبت به دو گروه دیگر به صورت معناداری کاهش یافت (0/016=p).

    نتیجه گیری

    بر اساس یافته های تحقیق هر سه نوع تمرین در کاهش درد، بهبود عملکرد و تعال پویای بیماران موثر است، اما تمرینات پروکسیمال تاثیر بیشتری در کاهش درد آن ها دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود از تمرینات ترکیبی هیپ و زانو در توانبخشی بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال استفاده شود.

    کلید واژگان: تمرین پروکسیمال, تمرین دیستال, تعادل پویا, ورزشکاران, سندروم درد پاتلوفمورال}
    Comparison of the Effects of Knee Local, Proximal, and Distal Training on Knee Pain, Function, and Dynamic Balance in Athletes with Patellofemoral Pain Syndrome
    Sara Asadi *, Seyyed Hossein Hosseini, Hasan Daneshmandi
    Background and Aims

    Patellofemoral pain syndrome is a common musculoskeletal disorder. Quadriceps exercises are used as standard exercises for patellofemoral pain syndrome rehabilitation, but in addition to the weakness of quadriceps muscles, the weakness and shortness of the knee proximal and distal muscles are also effective in the incidence of this syndrome. The aim of the current study was to investigate the effect of knee local, proximal, and distal training on performance, dynamic balance, and pain in athletes with this syndrome.

    Materials and Methods

    A total of 39 athletes with patellofemoral pain syndrome, diagnosed by a specialist practitioner, with an average age of 25.5 ± 3.35 years, were voluntarily included in the study and were randomly assigned to three groups of proximal, including hip and knee muscles exercises (n=12), distal, including ankle and knee muscles exercises (n=11), and and control, including only knee muscles local exercises (n=12). Training was performed for 8 weeks. To evaluate the patients’ performance, dynamic balance, and pain severity, the WOMAC questionnaire, Y test, and visual analogue scale were used, respectively.

    Results

    The results showed that in anthropometric characteristics, pain and function before intervention, there were not any significant differences between three experimental groups. In all the three groups, the pain, dynamic balance and performance in post-test were significantly improved compared with pretest (P = 0.001). Also, there was a significant difference in pain intensity between the proximal group and those of the other two groups (P = 0.016).

    Conclusion

    Based on the research findings, all three types of exercises are effective in reducing pain and improving performance and dynamic balance of patients, but the proximal exercises have a greater effect on reducing pain in patients with patellofemoral pain syndrome. Therefore, it is suggested that the combined hip and knee exercises be used in rehabilitation of patients with patellofemoral pain syndrome.

    Keywords: proximal exercise, distal exercise, dynamic Balance, Athletes, patellofemoral pain syndrome}
  • افشین کیهانفر *، سید حسین حسینی
    مقدمه
    کشش ساختارهای کوتاه شده از طریق تمرینات کششی، یکی از موثرترین شیوه ها برای بهبود عملکرد افراد با درد پاتلوفمورال است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات تسهیل عصبی- عضلانی گیرنده های عمقی(PNF) و تمرینات کششی رایج فیزیوتراپی(CPS) بر تعادل و عملکرد در بیماران با درد پاتلوفمورال است.
    مواد و روش ها
    تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است. تعداد 33 زن مبتلا به درد پاتلوفمورال بطور تصادفی در سه گروه PNF (11 نفر)، CPS (11 نفر) و کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. گروه PNF در تمرینات PNF ویژه عضلات چهارسر ران و همسترینگ و گروه CPS در تمرینات کششی رایج فیزیوتراپی به مدت 2 ماه شرکت کردند، درحالیکه گروه کنترل در هیچگونه برنامه تمرینی شرکت نکردند. از مقیاس WOMAC و تست های شارپند رومبرگ و SEBT، بترتیب جهت ارزیابی عملکرد، تعادل استاتیک و دینامیک استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ANOVA با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری 05/0 آنالیز گردید.
    یافته های پژوهش: قبل از مداخلات تمرینی، بین عملکرد و تعادل گروه های مختلف تفاوتی وجود نداشت(05/0P) و کنترل(003/0= P) بطور معنی داری بهبود یافت و در گروه CPS نیز بهبود معنی داری در مقایسه با گروه کنترل دیده شد(014/0=P). همچنین تعادل استاتیک و دینامیک در بیماران گروه PNF نسبت به گروه CPS و کنترل بطور معنی داری افزایش پیدا کرد(001/0>P) اما بین دو گروه CPS و کنترل تفاوت معنی داری دیده نشد(05/0
    بحث و نتیجه گیری
    اگرچه برای درمان بیماران با درد پاتلوفمورال اغلب از تمرینات کششی رایج فیزیوتراپی استفاده می شود، یافته های پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات PNF در بهبود عملکرد و تعادل این بیماران موثرتر از تمرینات مذکور است. از اینرو، استفاده از تمرینات PNF جهت درمان چنین بیماری هایی به متخصصان توانبخشی و فیزیوتراپی توصیه می شود.
    کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, فیزیوتراپی, تمرینات PNF, عملکرد, تعادل}
    Afshin Keyhanfar *, Seyyed Hossein Hosseini
    Introduction
    Stretching the shortened structures by stretch exercises is one of the most effective methods for function improvement in patients with patellofemoral pain. Thus, the aim of this study was to compare the effects of proprioceptive neuromuscular facilitation (PNF) and Classic physiotherapy stretching (CPS) exercises on the balance and function in patellofemoral pain patients.
    Materials and Methods
    This was a semi-experimental research in which 33 women with patellofemoral pain syndrome were randomly divided into three PNF (n=11), CPS (n=11) and control (n=11) groups. The PNF group participated in the quadriceps and hamstring PNF for two months, the CPS members participated in the Classic physiotherapy stretching exercisesfor the same period, while the control group did not participate in any exercise program. The function, static as well as dynamic balances were measured by WOMAC scale, Sharpend Romberg test, and SEBT, respectively. Data were analyzed by ANOVA repeated measures at significance level of 0.05.
    Findings: As there were no differences between functions and balances of different groups, (P>0.05) before training interventions, PNF group’s knees functions improved significantly compared to CPS (P0.05).
    Discussion &
    Conclusions
    According to the conclusions of our research, PNF training is more effective in improving function and balance patients with patellofemoral pain; although, classic physiotherapy stretching exercises are often used for the treatment of such patients. Hence, applying PNF exercises for the treatment of such diseases are recommended to physiotherapists and rehabilitation professionals.
    Keywords: patellofemoral pain syndrome, physiotherapy, PNF exercises, function, balance}
  • مسعود گلپایگانی، شیوا امامی *
    زمینه و هدف
    سندروم درد پاتلوفمورال یکی از شایع ترین ناراحتی های زانو می باشد. رفع کوتاهی بافت نرم از روش های درمان محافظه کارانه سندروم درد پاتلوفمورال می باشد. هدف از تحقیق حاضر تاثیر تمرینات کششی تسهیل عصبی- عضلانی حس عمقی (PNF) بر سندروم درد پاتلوفمورال می باشد.
    روش بررسی
    تعداد 20 بیمار زن مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال به صورت تصادفی در دو گروه کشش PNF و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته پروتکل درمانی مربوط به خود را دریافت نمود، در حالیکه گروه کنترل هیچگونه برنامه درمانی را دنبال نکرد. از مقیاس بصری سنجش درد (VAS) جهت اندازه گیری میزان درد و از پرسشنامه ناتوانی کوجالا برای سنجش ناتوانی عملکردی آزمودنی ها پیش و پس از اعمال مداخله درمانی استفاده شد. داده های پژوهش در پیش و پس آزمون توسط آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تمامی عملیات آماری توسط نرم افزارSPSS نسخه 20 و در سطح معنی داری 05/0 انجام گرفتند.
    یافته ها
    میزان درد در گروه تحت درمان با تمرین های کششی PNF نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری کاهش یافت (05/0>P ). همچنین ناتوانی عملکردی، در بیماران گروه PNF به طور معنا داری نسبت به گروه کنترل بهبود پیدا کرد (05/0>P ).
    نتیجه گیری
    یافته های پژوهش نشان داد که تمرین های کششی PNFموجب کاهش علایم سندرم درد پاتلوفمورال می شوند.
    کلید واژگان: ناتوانی عملکردی, سندروم درد پاتلوفمورال, کششPNF}
    Dr Masoud Golpayegani, Shiva Emami *
    Background And Aim
    Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is a common disorder of the knee.­ the conservative treatment of patellofemoral pain syndrome is to correct shortness of soft tissue. The aim of this study was to determine the effect of PNF stretching exercise on PFPS.
    Materials And Methods
    Twenty female volunteers with PFPS were randomly assigned to PNF and control groups. The experimental group accomplished their own specific treatment protocols for 8 weeks, whereas the control group did not follow the treatment plan. Pain and functional disability were assessed by visual analogue scale (VAS) and Kujala questionnaire respectively, before and after exercise. Using SPSS 20 software, data were analyzed by t-test. P
    Results
    The experimental group showed a significant reduction in the pain (P
    Conclusion
    We concluded that PNF stretching may have positive effects on PFPS.
    Keywords: Functional disability, Patellofemoral pain syndrome, PNF stretching}
  • شهاب الدین باقری *، سید حسین حسینی، فرزانه ساکی، محمدرضا نیکو، عاطفه یاراحمدی
    زمینه و هدف
    سندروم درد پاتلوفمورال از شایع ترین اختلالات زانو در ورزشکاران و زنان است. علی رغم استفاده از تمرین در آب در درمان اختلالات اسکلتی عضلانی و آسیب های ورزشی، تاثیر آن بر شدت درد و عملکرد مفصل زانو در افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال به ندرت مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعه حاضر اثرات تمرین در آب با تمرین سنتی بیرون از آب در زنان ورزشکار مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال مورد مقایسه قرار گرفته است.
    روش بررسی
    20 ورزشکار دانشگاهی و مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال در این مطالعه شرکت داشتند که به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب (10 نفر) و بیرون از آب (10نفر) تقسیم شدند. پروتکل بیرون از آب در سالن ورزشی و تمرین در آب دراستخر معمولی اجرا شد. تمرینات بر مبنای تقویت عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی هیپ طراحی شد. از مقیاس سنجش عددی درد برای ارزیابی شدت درد، مقیاس های کوجالا و مقیاس عملکردی اندام تحتانی برای ارزیابی عملکرد مفصل زانو در فعالیت های مختلف قبل و بعد از پروتکل های تمرینی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اثر مداخلات درمانی آزمون آماری تحلیل واریانس در اندازه های تکراری استفاده شد.
    یافته ها
    بر اساس نتایج آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری در مقیاس سنجش عددی درد (040/0=p) و مقیاس عملکردی اندام تحتانی (024/0=p) بعد از مداخله تمرینی بین دو گروه اختلاف معنی دار مشاهده شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد در نمرات کوجالا بعد از مداخلات تمرینی بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (927/0=p).
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از آب به عنوان یک مدالیته درمانی در کاهش درد و بهبود عملکرد زانو در افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال در مقایسه با تمرین بیرون از آب موثر واقع شد.
    کلید واژگان: تمرین در آب, درد, عملکرد, زانو, سندروم درد پاتلوفمورال}
    Shahabeddin Bagheri, Dr Seyed Hossein Hosseini, Dr Farzaneh Saki, Dr Mohammad Reza Nikoo, Atefeh Yarahmadi
    Background And Aim
    Patellofemoral pain syndrome is one of the most common knee disorders in the athletes and women. Despite use of water-based exercise in the treatment of musculoskeletal disorders and sport injuries, its impact on the pain and knee function in the patients with patellofemoral pain syndrome has not been investigated appreciably. The present study made a comparison between the effects of water-based exercise and conventional land- based exercise in the female athletes with patellofemoral pain syndrome.
    Material and
    Methods
    20 collegiate athletes with patellofemoral pain syndrome were included in this study and randomly assigned to two groups: water-based (n = 10) and Land-based (n = 10) groups. Land – based protocol was performed in the gym and water-based training was implemented in the pool. Exercises were designed to strengthen the hip abductors and external rotator muscles. We used NRS to assess pain intensity, and Kujala and LEFS scale for the assessment of the knee function in various activities before and after the exercises protocols. We used repeated measures ANOVA for analysis of the effects of the therapeutic interventions.
    Results
    According to the results of repeated measure ANOVA we found significant differences in NRS (p=0.040) and LEFS (p=0.024) after intervention between the two groups. Statistical analysis showed no significant difference in kujala scores between the two groups (p=0.927).
    Conclusion
    The results showed that water-based exercise as a therapeutic modality was more effective in reducing the pain and improvement of the knee function in the patients with patellofemoral pain syndrome, compared to land-based exercise.
    Keywords: Water- based exercise, Pain, Function, Knee, Patellofemoral pain syndrome}
  • شهاب الدین باقری *، صدرالدین شجاع الدین، علی اشرف جمشیدی، امیر لطافت کار، محمدرضا نیکو
    زمینه و هدف
    سندروم درد پاتلوفمورال (PFPS) از شایعترین اختلالات اسکلتی عضلانی زانو در بین ورزشکاران و افراد فعال است. مشاهده پاسخ های عضلانی به اغتشاشات غیر منتظره از رایج ترین روش ها برای ارزیابی استراتژی های عصبی است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی پاسخ الکترومایوگرافی عضلات وستوس به اغتشاش وضعیتی دینامیک در ورزشکاران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال بود.
    روش بررسی
    10 ورزشکار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و 10 ورزشکار سالم به صورت در دسترس انتخاب شد. از مقیاس NPRS برای ارزیابی درد استفاده شد. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات VMO و VL حین اغتشاش وضعیتی دینامیک اندازه گیری شد. سیگنالهای الکترومایوگرافی با استفاده از یک سیستم 16- کاناله مدل BTS-FREEEMG 300 ساخت ایتالیا جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد.
    نتایج
    در اغتشاش وضعیتی قدامی میزان RMS عضله VMOو VL در گروه PFPS، به ترتیب 59/33 %و 35/33% بیشتر از گروه کنترل بود، در میزان RMS عضله VL بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری مشاهده شد (04/0= P). در اغتشاش وضعیتی خلفی میزان RMS عضله VMOو VL در گروه PFPS، به ترتیب 38 %و 52/49% بیشتر از گروه کنترل بود. در میزان RMS عضله VL تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (04/0= P).
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به طور کلی عضلات وستوس در ورزشکاران مبتلا به PFPS نسبت به افراد سالم در اغتشاش وضعیتی دینامیک فعالتر از افراد سالم است. با توجه به اینکه سندروم درد پاتلوفمورال و بطور کلی اختلالات مفصلی سبب اختلال عملکرد در کل دستگاه حسی حرکتی می شود، یک درمانگر به جای تمرکز بر علائم موضعی، در اختلال عملکرد حسی حرکتی باید کل بدن را مد نظر قرار دهد.
    کلید واژگان: پاسخ الکترومایوگرافی, اغتشاش وضعیتی دینامیک, سندروم درد پاتلوفمورال, عضلات وستوس}
    Shahabedin Bagheri *, Dr Sadredin Shojaedin, Dr Ali Ashraf Jamshidi, Dr Amir Letafatkar, Dr Mohammad Reza Nikoo
    Background And Aim
    Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is among the most common musculoskeletal disorders in the athletes and active individuals. Observation of muscular responses to unexpected perturbations is one of the most common methods to evaluate the neural strategies. The aim of this study was to evaluate the EMG response of vastus muscles to dynamic postural perturbations in the athletes with PFPS.
    Material and
    Method
    This study included 10 male athletes with PFPS and 10 healthy male athletes. NPRS scale was used to assess pain. EMG activity of VMO and VL muscles measured during dynamic postural perturbation. The EMG signals were collected using a 16- channel BTS-FREEEMG 300 system, manufactured in Italy. Independent-t test was used for data analysis.
    Results
    RMS values for VMO and VL muscles in PFPS group, were higher than the corresponding values of the control group by 33.59% and 33.35% respectively, in the forward postural perturbation. There was a significant difference in VL muscle RMS values between the two groups (P=0.04). RMS values for VMO and VL muscles in PFPS group were higher than those of the control group by 38% and 49.52% respectively, in the backward postural perturbation and there was a significant difference in VL muscle RMS values between the two groups (P=0.04).
    Conclusion
    The results showed that valtus muscles were more active in response to dynamic postural perturbation in the athletes with PFPS in comparison to the healthy athletes. Patellofemoral pain syndrome and in general joint disorders can lead to dysfunction in the whole sensory-motor system. Therefore, instead of focusing on local symptoms we should examine the whole body in sensory-motor system dysfunction.
    Keywords: Electromyography response, Postural dynamic perturbations, Patellofemoral pain syndrome, Vastus muscles}
  • سید مهدی بانان خجسته، غلامرضا علیایی، محسن میر، قدمعلی طالبی*
    سابقه و هدف
    سندروم درد پاتلوفمورال شایعترین منشاء درد قدامی زانو می باشد که معمولا طی بالا و پایین رفتن از پله ها، چمپاتمه زدن، نشستن طولانی مدت و زانو زدن یات دویدن اتفاق می افتد. این مطالعه به منظور مقایسه «فیزیوتراپی سنتی به تنهایی» و «فیزیوتراپی سنتی توام با تمرین درمانی مبتنی بر رویکرد Sahrmann» بر بهبود سندورم پاتلوفمورال انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه مداخله ای بر روی 30 بیمار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال با سن 50-20 سال انجام شد. افراد به دو «گروه فیزیوتراپی سنتی» و «گروه درمانی Sahrmann» تقسیم شدند. در گروه فیزیوتراپی سنتی، از روش های تحریک الکتریکی سطحی، کیسه گرم، اولتراسوند و تمرینات تقویتی و کششی زانو استفاده شد. در گروه درمانی Sahrmann، علاوه بر فیزیوتراپی سنتی، از نواربندی خلفی ضربدری ران، تقویت و تمرینات عملکردی هیپ نیز استفاده شد. مداخلات در هر دو گروه به مدت 6 هفته اعمال شد. قبل و بلافاصله بعد از درمان، پرسشنامه کیفیت سطح زندگی (KOOS)، شدت درد زانو و حس مفصل زانو اندازه گیری و مقایسه شدند.
    یافته ها
    در هر دو گروه، متغیرهای شدت درد، مقیاس KOOS و حس وضعیت زانو در پایان هفته ششم به طور معنی داری بهبود یافتند(0/05p<). در گروه فیزیوتراپی سنتی میانگین شدت درد از 7/23±54/53 میلی متر به 5/11±37/80 میلی متر، میانکین نمره پرسشنامه KOOS از 6/12±95/93 به 6/23±73/26و میانگین خطای بازسازی وضعیت زانو از 1/57±4/98 درجه به 1/15±2/82 درجه کاهش یافتند همچنین در گروه درمانی Sahrmann و در پایان هفته ششم میانگین شدت درد از 7/75±59/93میلی متر به 5/36±40/2 میلی متر، میانگین نمره پرسشنامه KOOS از 10/94±95/73 به 7/87±71/4 و میانگین خطای بازسازی وضعیت زانو 9/1±6/18 درجه به 1/11±2/99 درجه کاهش یافتند.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه استفاده از رویکرد درمان Sahrmann، نسبت به فیزیوتراپی سنتی، اثرات بیشتری در بهبود درد، حس وضعیت زانو و افزایش کیفیت زندگی مبتلایان به سندرم درد پاتلوفمورال ندارد.
    کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, فیزیوتراپی, رویکرد Sahrmann, یافته های بالینی}
    Sm Banan, Gr Oliyaie, M. Mir, Ga Talebi*
    Background And Objective
    Rotational impairment of the knee (excessive adduction and internal rotation of the hip during weight-bearing activities) and hip muscles weakness have been proposed as one of the risk factors of PFPS. The effects of correction of these impairments, which are not related directly to patella-femoral joint, have not been studied up to now. The aim of this study was to compare the effects of “conventional physiotherapy alone” and “combined conventional physiotherapy with exercise therapy based on Sahrmann approach” in patients with PFPS.
    Methods
    In this randomized controlled clinical trial, 30 patients with PFPS (aged 20-50) were participated. The participants were divided into two groups: "traditional physiotherapy group" and “Sahrmann treatment group”. In both groups, interventions were applied for 6 weeks. Patients in traditional physiotherapy group only received TENS, hot packs, ultrasound, and knee exercise therapy. But in Sahrmann treatment group, in addition to traditional physiotherapy, posterior X taping, hip muscle strengthening and functional training was used. Before and immediately after the end of 6th week, quality of life variables (using questionnaires KOOS), pain (using the Visual Analogue Scale), and position sense of the knee were measured.
    FINDINGS: All of the variables including pain, KOOS scale and position sense of the knee were significantly improved in both groups (p0.05).
    Conclusion
    Essentially, using of Sahrmann approach including “posterior X taping on thigh, strengthening of hip abductor, extensor and lateral rotators muscles”, compared to conventional physiotherapy, was not result in more effective improvement in patients with PFPS.
    Keywords: Patellofemoral Pain Syndrome, Physiotherapy, Sahrmann Approach, Clinical Findings}
  • سید حسین حسینی، مهرداد عنبریان، فرزام فرهمند، مجید انصاری
    هدف
    سندروم درد پاتلوفمورال از رایج ترین اختلالات مزمن زانو به ویژه در میان زنان است که ارتباط تنگاتنگی با ایمبالانس نیروی عضلات وستوس داخلی و خارجی دارد. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرین اکستنشن ایزوکینتیک زانو در حداکثر چرخش خارجی تیبیا بر آمپلی تیود عضلات وستوس داخلی و خارجی در مبتلایان به این سندروم بود.
    روش بررسی
    در این تحقیق 36 زن مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال به طور داوطلبانه شرکت کردند و در یکی از 3 گروه تمرین اکستنشن ایزوکینتیک مبتنی برتقویت انتخابی عضله پهن داخلی مایل، تمرین تقویت عمومی عضله چهارسر و کنترل به طور تصادفی قرار گرفتند. این تمرینات به مدت 8 هفته اجرا گردید. آمپلی تیود عضلات پهن داخلی مایل و پهن خارجی و نیز نسبت فعالیت پهن داخلی مایل به پهن خارجی قبل و پس از مداخلات تمرینی با استفاده از یک سیستم الکترومایوگرافی 8 کاناله ثبت و محاسبه گردید. تحلیل داده های حاصل با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر صورت پذیرفت.
    یافته ها
    در ابتدای مطالعه آمپلی تیود پهن داخلی مایل، در هر سه گروه کمتر از پهن خارجی (01/0≥P) بود، اما پس از مداخلات در گروه تقویت انتخابی بیشتر از پهن خارجی (01/0=P) و در گروه عمومی (001/0=P) و کنترل (036/0=P) کمتر از پهن خارجی به دست آمد. قبل از مداخلات، بین گروه های مختلف تفاوتی وجود نداشت(05/0
    نتیجه گیری
    براساس یافته های پژوهش حاضر، می توان تمرین اکستنشن ایزوکینتیک در حداکثر چرخش خارجی تیبیا و در نزدیکی فول اکستنشن زانو را به عنوان تمرینی مناسب برای بهبود نسبت فعالیت الکتریکی پهن داخلی مایل به پهن خارجی و کاهش ایمبالانس بین آمپلی تیود عضلات پهن داخلی و خارجی برای مبتلایان به این سندروم پیشنهاد نمود.
    کلید واژگان: تمرین ایزوکینتیک, سندروم درد پاتلوفمورال, نسبت آمپلیتیودعضلات وستوس, چرخش خارجی تیبیا}
    Seyyed Hossein Hosseini, Mehrdad Anbarian, Farzam Farahmand, Majid Ansari
    Objective
    Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is one of the most common knee chronic disorders especially among females that is closely related to forces imbalance of vastus medial is oblique (VMO) and vastus lateral is (VL) muscles. The purpose of study was to examine the effect of knee isokinetic extension in maximum lateral tibia rotation on VMO and VL amplitudes in PFPS patients.
    Materials and Methods
    Thirty-six women with PFPS participated voluntarily in this study and were randomly placed in one of three groups included the VMO selective isokinetic strengthening exercise, quadriceps general strengthening and control groups. Each exercise was performed for 8 weeks. Muscle RMS of VMO and VL and VMO/VL RMS ratio were recorded and calculated before and after training using of an 8-channels electromyography system. Data analysis was made by analyses of variance with repeated measures.
    Results
    In baseline, VMO amplitude was less than VL in all groups (P≤0.05), but after interventions, it was more than VL in selective group (P=0.01) and less than VL in general (P=0.001) and control (P=0.036) groups. Before interventions, there was no difference between groups in muscles amplitude (P>0.05). Yet, after interventions, VMO amplitude and VMO/VL amplitude ratio were more in selective group than in general and control groups (P≤0.001), and VL amplitude was more in general group than in selective and control groups (P≤0.01).
    Conclusion
    According to the study results, isokinetic extension training with maximum lateral tibia rotation and in close to knee full extension can be recommended as an appropriate training for improving VMO/VL electrical activity ratio and decreasing imbalance between lateral and medial vastus muscles amplitudes in patients with PFPS.
    Keywords: Isokinetic exercise, PFPS, Vastus muscles amplitude ratio, Lateral tibia rotation}
  • شهاب الدین باقری *، صدالدین شجاع الدین، علی باقر نظریان، عین الله نادری
    مقدمه
    سندروم درد پاتلوفمورال یکی از شایع ترین مشکلات زانو است. استفاده از تقویت عضلات چهار سر ران استاندارد طلایی در توانبخشی سندروم درد پاتلوفمورال است. ضعف عضلات مفصل هیپ یک عامل مهم در سبب شناسی بیماران دارای سندروم درد پاتلوفمورال مطرح شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر تقویت عضلات دورکننده و چرخاننده خارجی ران بر درد و عملکرد افراد مبتلا به درد پاتلوفمورال است.
    مواد و روش ها
    30 فرد مبتلا در این مطالعه شرکت داشتند. افراد مورد مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات چهار سر(15 نفر) و تمرینات ترکیبی عضلات هیپ و چهار سر(15 نفر) تقسیم شدند. شدت درد با مقیاس سنجش عددی و عملکرد با پرسش نامه کوجالا در ابتدا و پس از 6 هفته تمرین ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری تی مستقل و تی وابسته استفاده شد.
    یافته های پژوهش: بعد از 6 هفته تمرین درمانی، میانگین نمرات درد و عملکرد حرکتی هر دو گروه درمانی بهبود معنی داری پیدا کرد(P<0.05). در میانگین نمرات درد و عملکرد حرکتی گروه تمرینات ترکیبی با گروه تمرینات چهار سر بعد از 6 هفته تمرین اختلاف معنی داری مشاهده شد(P<0.05).
    بحث و نتیجه گیری
    با وجود این که هر دو روش تمرینات تقویتی عضلات چهار سر و تمرینات ترکیبی بر کاهش درد و بهبود عملکرد حرکتی افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال موثر واقع شدند، تمرینات تقویتی ترکیبی موثرتر از تمرینات تقویتی عضلات چهار سر بود. بنا بر این به متخصصین و محققین توصیه می شود در برنامه های توانبخشی جهت کاهش درد و بهبود عملکرد افراد مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال از تمرینات ترکیبی استفاده شود.
    کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, زانو, عضلات دورکننده ران, تمرین درمانی}
    Shahabeddin Bagheri *, Sadreddin Shojaeddin, Ali Bagher Nazarian, Aynolla Naderi
    Introduction
    Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is one of the most common knee problems.
    The gold standard for PFPS rehabilitation is quadriceps strengthening. It has been suggested that hip muscles weakness may be an important factor in the etiology of patients with PFPS. The purpose of this study was to evaluate the effect of hip external rotator and abductor muscles on pain and function in Male with patellofemoral pain.
    Materials and Methods
    30 participants diagnosed by PFPS were participated and randomly divided into two groups, quadriceps strengthening (n=15) and hip and quadriceps strengthening (n=15). The NRPS and Kujala scale were respectively used to assess pain intensity and function at baseline and at the end of the 6-week exercise program. Collected data were analyzed by paired t-test and independent t-test.
    Findings: After 6 weeks of exercise therapy, mean scores of pain and function for two groups were significant improvement (P>0/05). But significant difference between the average of pain scores and physical function of combination exercise and quadriceps strengthening exercises was observed (P>0/05).
    Discussion &
    Conclusion
    Although, both combination and quadriceps muscle strengthening exercises were effective to reduce pain and improve function in patients with patellofemoral pain syndrome, combination exercises was more effective than quadriceps muscle strengthening exercises. Therefore, it is recommended to experts and researchers to use combination exercises in the rehabilitation programs to reduce pain and improve function in patients with patellofemoral pain syndrome.
    Keywords: Patellofemoral pain syndrome, Knee, Hip muscle, Exercise therapy}
  • مهدی بانان، قدمعلی طالبی، محمد تقی پور *
    سابقه و هدف
    سندرم درد پاتلوفمورال شایع ترین منشاء درد قدامی زانو در بزرگسالان می باشد. نواربندی پاتلا با هدف اصلاح وضعیت قرار گیری پاتلا جهت درمان توانبخشی مبتلایان به سندرم درد پاتلوفمورال مطرح می باشد؛ اما هنوز اثر بخشی و کفایت بالینی نواربندی پاتلا به تنهایی در درمان این بیماران به درستی روشن نیست. لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر نواربندی پاتلا به تنهایی بر روی راستای پاتلا، کیفیت زندگی و درد مبتلایان به سندرم درد پاتلوفمورال انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه مقطعی بر روی 25 فرد مبتلا به سندرم درد پاتلو فمورال با محدوده سنی50-20 سال اجام شد. به مدت4 هفته از نواربندی اصلاحی پاتلا به روش McConnell استفاده شد. قبل و بلافاصله پس از خاتمه دوره درمان، متغیرهای کیفیت زندگی (با استفاده از پرسشنامه KOOS)، شدت درد و راستاهای پاتلا (با استفاده از روش رادیوگرافی Skyline زانو) اندازه گیری و بررسی شدند.
    یافته ها
    چهار هفته استفاده از نواربندی پاتلا به روش McConnell باعث کاهش شدت درد از 21/60±50/13 میلی متر به 10/14±26/67 در مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورال شد (0/001 p=)؛ اما تاثیر مثبت و معنی داری بر روی ملاک کیفیت زندگی (نمره فرد در پرسشنامه KOOS) و هیچ یک از زوایا و راستاهای پاتلا نداشت (0/05 p<).
    نتیجه گیری
    استفاده از نواربندی پاتلا به روش McConnell به تنهایی از قدرت کافی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران با سندروم درد پاتلوفمورال و ایجاد تغییرات در راستاهای معیوب پاتلا برخوردار نیست؛ هر چند که ممکن است به کاهش درد این بیماران کمک کند.
    کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, نواربندی پاتلا, درد, کیفیت زندگی, راستای پاتلا}
    M. Banan, Ga Talebi, M. Taghipour*
    Background And Objective
    Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is the most common cause of anterior knee pain in adults. Patellar taping is used to correct patellar position and rehabilitate patients with PFPS. However, the effectiveness and clinical efficiency of this technique in the treatment of these patients are not fully determined. Therefore, this study aimed to evaluate the effects of knee taping on patellar alignment, quality of life, and pain in patients with PFPS.
    Methods
    This cross-sectional study was conducted on 25 PFPS patients within the age range of 20-50 years. McConnell taping technique was applied for patients during four weeks. Before and immediately after the treatment, quality of life (via KOOS questionnaire), patellar alignment (via skyline radiography of the knee), and pain intensity were measured.
    Findings
    After four weeks, McConnell taping technique caused a decline in pain intensity from 50.13±21.60 to 26.67±10.14 mm in patients with PFPS (P=0.001). However, this technique had no positive effects on quality of life (score on KOOS questionnaire) or patellar angle/position (P<0.05).
    Conclusion
    Based on the findings, independent use of McConnell taping technique is not sufficient for improving the quality of life in patients with PFPS or correcting the abnormal alignment of patella however, it can help reduce the induced pain.
    Keywords: Patellofemoral Pain Syndrome, Patellar Taping, Pain, Quality of Life, Patellar Position}
  • فریده باباخانی*، سعید رومیانی، کامبیز خاموشیان، جلال رضایی
    زمینه
    سندروم درد پاتلوفمورال (PFPS) از رایج ترین مشکلات زانو در ورزشکاران است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دو روش تمرین در آب و خشکی بر میزان درد و عملکرد حرکتی وزنه برداران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال است.
    روش ها
    در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 وزنه بردار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب و تمرین در خشکی تقسیم شدند. از پرسشنامه های درد VAS (visual analog scale) و عملکرد حرکتی کوجالا قبل و بعد از اجرای دوره تمرینی به ترتیب برای ارزیابی میزان درد و عملکرد حرکتی استفاده شد. برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون گروه های شرکت کننده ازآزمون t وابسته و برای مقایسه تفاوت های بین گروه ها از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد.
    یافته ها
    پس از هشت هفته تمرین قدرتی میزان درد و عملکرد حرکتی هر دو گروه در پس آزمون تفاوت معناداری نسبت به پیش آزمون داشت. اما مقایسه داده های مقیاس درد و عملکرد حرکتی در پس آزمون بین دو گروه مقیاس درد و عملکرد حرکتی تفاوت معناداری نشان نداد.
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های این پژوهش، انجام تمرین در هر دو محیط آب و خشکی موجب کاهش میزان درد و بهبود عملکرد در مبتلایان به سندروم درد پتلوفمورال می شود.
    کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, تمرین قدرتی, عملکرد حرکتی, ورزش آبی و ورزش خشکی}
    Farideh Babakhani, Saeid Roomiany, Kambiz Khamoshian, Jalal Rezaei
    Background
    Patellofemoral Syndrome (PFPS) is one of the most common knee joint problems among the athletes. The present study was aimed to compare the effect of aquatic and land-based exercise methods on the pain level and motor function of the weight lifters with patellofemoral syndrome.
    Methods
    A total of twenty weight lifters with patellofemoral syndrome participated in this quasi-experimental study. They were randomly divided to two groups of aquatic exercise and land-based exercise. Visual Analog Scale (VAS) and Kujala Scale were used before and after the exercise period to measure the pain and motor function، respectively. To compare the pre-test and post-test scores of the participating groups، dependent t-test was used and to compare the differences between groups، ANOVA was applied.
    Results
    The results of post-test showed a significant difference in both groups in terms of pain level and motor function compared to pre-test after eight weeks of strength exercise. However، the comparison of data indicated no significant difference between groups with regard to pain level and motor function.
    Conclusion
    According to the findings of this study، exercise in water and on land can reduce the pain and improve the performance of the patients with patellofemoral syndrome.
    Keywords: Patellofemoral pain syndrome, strength exercise, pain, motor function, water sports, land sports}
  • فاطمه بکایی، نسرین ناصری، حسن مظاهری، زهرا فخاری، شهره جلایی
    سابقه و هدف
    یکی از شایع ترین مشکلات ارتوپدیک مفصل زانو، سندروم درد پاتلوفمورال می باشد. یکی از فاکتورهای مستعد کننده این سندروم ضعف عضلانی است. ضعف عضلانی با تغییر در کینماتیک اندام تحتانی، می تواند موجب این سندروم گردد. هم چنین طبق نظریه زنجیره کینتیک، ضعف در عمل کرد یک سگمان حرکتی می تواند سایر سگمان های حرکتی را نیز تحت تاثیر قرار دهد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین قدرت عضلانی و ابتلا به سندروم درد پاتلوفمورال بود.
    مواد و روش ها
    40 زن در دو گروه مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و سالم (در هر گروه 20 نفر) در این مطالعه شرکت کردند. در هر دو گروه قدرت ایزومتریک عضلات اندام تحتانی و تنه تحتانی به وسیله دینامومتر دستی نیکلاس مورد بررسی قرار گرفت، سپس قدرت ایزومتریک عضلات در دو گروه با یک دیگر مقایسه شدند.
    یافته ها
    در این مطالعه از نظر قدرت ایزومتریک عضلات ابداکتور، اداکتور، لترال روتاتور، فلکسور و اکستانسور هیپ، کوآدریسپس، پلانتار و دورسی فلکسور مچ پا، فلکسور و لترال فلکسورهای تنه در گروه مبتلا کاهش معناداری وجود داشت.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه ما نشان داد که کاهش قدرت درعضلات هیپ و تنه با افزایش شانس آسیب زانو مرتبط است. و لذا تقویت عضلات این نواحی جهت پیش گیری از آسیب، کاهش شانس آسیب بیش تر و هم چنین در درمان این افراد مؤثر به نظر می رسد.
    کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, قدرت عضلات, اندام تحتانی, تنه تحتانی, دینامومتر دستی, زنان}
    Fateme Bokaee, Nasrin Nasseri, Hasan Mazaheri, Zahra Fakhari, Shohre Jalaee
    Introduction
    Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is one of the most common orthopaedic problems of the knee joint. Muscular weakness considered as a risk factor of this syndrome. Muscular weakness can alter lower extremity kinematics and lead to this syndrome. Also according to the kinetic chain, weakness in one motor segment can influence other motor segments. So the aim of this study was to determine the association between muscular strengths of both lower extremity and trunks muscles and PFPS.
    Materials And Methods
    40 women participated in this study (20 subjects with PFPS and 20 as controls). In both groups isometric strengths of the lower extremity and lower trunk muscles were evaluated with Nicholas hand-held dynamometer and then compared with each other.
    Results
    There was a significant decrease in strength of the hip abductors, adductors, external rotators, flexors and extensors, quadriceps, ankle plantarflexors, dorsiflexors, flexor and lateral flexors of the trunk in patients with PFPS.
    Conclusion
    Our results indicate that decrease in strength of the hip and trunk muscles is associated with the knee injury. It seems strengthening of muscles of these areas to be effective in preventing the injury, reducing the risk of more injury and treatment of patients with this syndrome.
  • افسون نودهی مقدم، روشنک کشاورز
    پیش
    زمینه
    سندروم درد پاتلوفمورال یک علت شایع درد جلوی زانو می باشد. عوامل متعددی حرکت کشکک در داخل ناودان استخوان ران را تغییر می دهند و با افزایش فشارهای تماسی مفصل پاتلوفمورال می توانند منجر به درد و اختلال عملکردی زانو گردند. کاهش انعطاف پذیری برخی عضلات اندام تحتانی از اختلالات مهمی است که در درمان محافظه کارانه سندروم درد پاتلوفمورال در نظر گرفته می شود. هدف از این مطالعه مقایسه طول برخی از عضلات اندام تحتانی بین افراد با و بدون سندروم درد پاتلوفمورال بود.
    مواد و روش ها
    پانزده بیمار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و پانزده فرد سالم که براساس سن و جنس همتا شده بودند در این مطالعه شرکت کردند. طول عضلات کوادری سپس و گاستروکنمیوس و سولئوس با استفاده از یک گونیامتر استاندارد در هر دو گروه اندازه گیری شدند.
    یافته ها
    طول عضلات گاستروکنمیوس (p=0.01) و سولئوس (p=0.02) بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال به طور معنی داری کمتر از افراد سالم بود. از نظر طول عضله کوادری سپس بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05).
    نتیجه گیری
    عضلات گاستروکنمیوس و سولئوس بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال دارای انعطاف پذیری کمتری نسبت به افراد سالم می باشند.
    کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, عضلات, عضله کوادری سپس, عضله کاستروکنمیوس, عضله سولئوس}
    Afsoon Nodehi Moghadam
    Background
    Patellofemoral pain syndrome is a common cause of anterior knee pain. This condition may arise from abnormal biomechanical factors that alter tracking of the patella within the femoral trochlear notch. This in turn may contribute to increased patellofemoral contact pressure causing pain and dysfunction. Some impairment such as limited flexibility of key lower extremity muscles may be important impairments to consider in the conservative management of patellofemoral pain syndrome. The purpose of this study was to compare lower extremity muscle length between persons with and without patellofemoral pain syndrome.
    Methods
    Fifteen patients with patellofemoral pain syndrome and 15 age and sex matched controls participated in the study. Lower extremity muscle lengths (quadriceps gastrocenmius and soleus muscles) were measured by a standard goniometer in both groups.
    Results
    Patients with patellofemoral pain syndrome demonstrated significantly less flexibility of the gastrocnemius and soleus muscles compared to healthy persons (respectively p=.01 p=.02) but flexibility of the quadriceps muscle was similar in the two groups (p≥.05).
    Conclusion
    This study suggests less flexibility of the gastrocnemius and soleus muscles in patellofemoral pain syndrome patients. This may be an important consideration in management of this syndrome.
  • پریسا نجاتی، بیژن فروغ، رضا معین الدین، مینا نجاتی
    چکید ه
    سابقه وهدف
    سندروم درد پاتلوفمورال شایع ترین بیماری ناشی از استفاده بیش از حد در ورزشکاران و یکی از علل شایع درد قدام زانو در ورزشکارانی است که به کلینی کهای پزشکی ورزشی مراجعه می کنند و در ورزشکاران خانم جوان شایع تر است. علایم شامل درد اطراف یا پشت استخوان کشکک است که با بالا و پایین رفتن از پله، چمباتمه زدن و نشستن طولانی افزایش می یابد. هدف مطالعه بررسی شیوع سندروم درد پاتلوفمورال در ورزشکاران خانم پنج رشته ورزشی بود. مواد و رو شها: بر اساس یک مطالعه مقطعی توصیفی 418 ورزشکار خانم در گروه سنی 15 تا 35 سال به طور تصادفی در رشته های فوتبال و والیبال و دومیدانی و شمشیر بازی و کوهنوردی در ورزشگا ه های شهر تهران معاینه شدند. تعداد فوتبالیس تها 190 نفر، تعداد والیبالیس تها 103 نفر، دوند ه ها 42 نفر، شمشیر بازان 45 نفر و کوهنوردان 38 نفر بودند و از بین آنها افرادی که دارای درد قدام زانو به علت سندروم پاتلوفمورال بودند توسط معاینه مشخص کردیم.
    یافته ها
    از میان 190 فوتبالیست، 26 ورزشکار دارای سندروم درد پاتلوفمورال بودند) 68 / 13 %(و از بین 103 والیبالیست، 21 نفر دارای سندروم درد پاتلوفمورال بودند) 38 / 20 %(و تعداد افراد دارای سندروم درد پاتلوفمورال در رشته های دومیدانی و شمشیر بازی وکوهنوردی به ترتیب: 7 نفر) 6/ 16 %(، نفر) 33 / 13 %(، 10 نفر) 31 / 26 %(.
    نتیجه گیری
    از 418 ورزشکار مورد معاینه، 70 نفر سندروم درد پاتلوفمورال داشتند که از این میان کوهنور دها شای عترین گروه بودند و بعد والیبالیس تها، سپس دوند ه ها که در گروه سوم جای داشتند.
    کلید واژگان: ورزشکاران خانم, درد زانو, سندروم درد پاتلوفمورال, شیوع}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال