جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سیپروهپتادین » در نشریات گروه « پزشکی »
-
زمینه و هدفهیپوکامپ غنی از گیرنده های کورتیکوستروئیدی و سروتونرژیک است و نقش مهمی در حافظه و درک فضایی دارد. در این مطالعه به بررسی اثرات فلوکستین و سیپروهپتادین بر یادگیری و حافظه جهت یابی موش های صحرایی پرداخته شد.روش بررسیدر این مطالعه تجربی، 30 راس موش صحرایی نر به 5 گروه شامل: کنترل، تحت استرس بی حرکتی، تیمار فلوکستین، تیمار سیپروهپتادین و فلوکستین+ سیپروهپتادین تقسیم شدند. اعمال استرس بی حرکتی به وسیله محدودکننده پلی اتیلنی انجام شد. فلوکستین 20 و سیپروهپتادین (دوز 4 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن) به صورت داخل صفاقی به مدت 2 هفته تزریق شد. در پایان دوره تیمار، یادگیری و حافظه جهت یابی حیوانات، با استفاده از آزمون های ماز شعاعی و صلیبی ارزیابی گردید. پس از اتمام آزمون های رفتاری، سطح سرمی کورتیکوسترون و مالون دی آلدئید بافت هیپوکامپ اندازه گیری شد.یافته هادر این مطالعه، استرس بی حرکتی سبب افزایش زمان یافتن غذا و کاهش درصد تناوب در مقایسه با گروه کنترل گردید. تجویز فلوکستین منجر به افزایش معنی دار زمان یافتن غذا و کاهش معنی دار درصد تناوب در مقایسه با گروه کنترل و بیمار شد. تجویز همزمان سیپروهپتادین با فلوکستین از اثرات این دارو جلوگیری کرد. در حیوانات تحت استرس نیز در مقایسه با کنترل، میزان MDA افزایش، اما غلظت کورتیکوسترون کاهش یافت؛ درحالی که تجویز فلوکستین یا سیپروهپتادین در مقایسه با گروه بیمار، کورتیکوسترون را افزایش و میزان MDA را کاهش داد.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد استرس بی حرکتی منجر به تخریب یادگیری و حافظه جهت یابی، کاهش کورتیکوسترون و افزایش MDA می شود. با توجه به اثرات بازدارنده سیپروهپتادین بر عملکرد فلوکستین در تخریب یادگیری و حافظه جهت یابی، احتمالا داروی اخیر به واسطه سیستم سروتونرژیک این اثرات خود را اعمال می کند.کلید واژگان: فلوکستین, سیپروهپتادین, یادگیری, حافظه, آنتاگونیست های گیرنده سروتونرژیک}Background And ObjectivesHippocampus is full of corticosteroid and serotonergic receptors, and have an important role in memory and spatial perception. In this study, the effects of fluoxetine and cyproheptadine, were investigated on learning and orientation memory in rats.MethodsIn this study, 30 male adult rats, were divided into 5 groups, including control, under immobilization stress, treatment with fluoxetine, treatment with cyproheptadine and treatment with fluoxetine猪殢ឩ떧抝. Immobilization stress was applied by limiting polyethylene. Fluoxetine 20 and cyproheptadine (4 mg/kg bw, were injected intraperitoneally for 2 weeks. At the end of the tretment period, learning and orientation memory, were evaluated using radial arm maze and cross-maze tests. After finishing behavioral tests, serum levels of corticosterone and malondialdehyde (MDA), were measured in hippocampus tissue.ResultsIn this study, immobilization stress increased the time to find food and decreased frequency percentage compared to the control group. Administration of fluoxetine significantly increased the time to find food and significantly reduced frequency percentage compared to control and patient groups. Co-administration of cyproheptadine and fluoxetine prevented the effects of this drug. Also, in the stressed animals, MDA level increased compared to the control group, but corticosterone level decreased. While, administration of fluoxetine or cyproheptadine increased corticosterone level and decreased MDA level compared to the patient group.ConclusionThe results of this study showed that immobilization stress resulted in impaired learning and orientation memory, decreased corticosterone, and increased MDA. Considering the inhibitory effects of cyproheptadine on the function of fluoxetine in impairment of learning and orientation memory, this drug probably exerts its effects through the serotonergic system.Keywords: Fluoxetine, Cyproheptadine, Learning, Memory, Serotonin receptor agonists}
-
مقدمهاختلال اضطراب از مشکلات عمده بشری است که بیشتر از نبودن تعادل در فعالیت سیستم های، مونوآمینرژیک مغز نشات می گیرد. شواهد بالینی نشان دهنده ی احتمال اختلال نورون های سروتونرژیک در پاتوفیزیولوژی اضطراب است، بنابراین، در این مطالعه از داروهای فلوکستین و سیپروهپتادین به عنوان تغییر دهنده های مقادیر سروتونین در مغز برای ارزیابی نقش سیستم سروتونرژیک در بروز یا تعدیل اختلال شبه اضطرابی استفاده شد.هدفنقش سیستم سروتونرژیک در تغییر رفتار شبه اضطرابی و تغییر متابولیک هورمون های تیروئیدی در موش صحرایی نر با استرس بی حرکتی .مواد و روش ها30 راس موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با میانگین وزنی 20 ±180 گرم به طور تصادفی به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. القای استرس بی حرکتی در موش ها با کمک محدودکننده ی پلی اتیلنی و بررسی اثر ضداضطرابی داروها در گروه های تحت تیمار با تست ماز بعلاوه ای شکل مرتفع انجام شد. در این مطالعه داروی فلوکستین با غلظت mg/kg 20 و داروی سیپروهپتادین با غلظت mg/kg 4 به صورت داخل صفاقی به حیوانات تجویز شد. در پایان دوره ی تیمار اثر داروها بر رفتار اضطرابی ناشی از القای استرس بی حرکتی و میزان سرمی هورمون های تیروئیدی با استفاده از کیت الایزا سنجیده شد. برای واکاوی داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0p≤ استفاده شد.نتایجدرصد زمان سپری شدن در بازوی باز در گروه تحت استرس به طور معنی دار در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت(001/0p<). از سویی تجویز فلوکستین یا سیپروهپتادین به حیوانات تحت استرس بی حرکتی منجر به کاهش این شاخص در مقایسه با گروه کنترل شد(001/0p<). همچنین استرس بی حرکتی غلظت سرمی T3 و T4 را در جانوران تحت استرس در مقایسه با جانوران کنترل افزایش داد(001/0p<) درحالی که تجویز داروهای نامبرده این شاخص ها را تا حدودی به اندازه گروه کنترل بازگرداند.نتیجه گیرینتایج نشان دهنده ی اثر بهبود بخش سیستم سروتونرژیک در کنترل رفتار شبه اضطرابی و ترشح هورمون های تیروئیدی بودکلید واژگان: اضطراب, تنش, سیپروهپتادین, فلوکستین, موش های صحرایی}IntroductionAnxiety disorders are among major problems for humanity, often due to imbalance in the activity of brain monoaminergic systems. clinical evidence indicates the possible disorder of Serotonergic neurons in the pathophysiology of anxiety, therefore, in the present study, Fluoxetine and Cyproheptadine drugs were used as modifiers of serotonin levels in the brain, to evaluate the role of Serotonergic system in the development or alleviation of anxiety- like disorders.ObjectiveThis study aims to investigate the role of serotonergic system in anxiety- like behavior changes and thyroid hormones metabolic changes in male rats under immobilization stress.Materials And Methods30 male adult wistar rats, weighing 180±20 g, were randomly divided into five groups of 6. immobilization stress was induced in the rats by limiting polyethylene, and anxiolytic evaluation of the effects of drugs in the treated groups was performed using the elevated plus-maze test. In this study, fluoxetine with concentration of 20 mg/kg and cyproheptadine with concentration of 4 mg/kg were intraperitoneally administered to the animals. at the end of the treatment period, effects of drugs on anxiety like behavior of immobilization stress-induced and thyroid hormones serum levels were measured using an ELISA kit. The data were analyzed at a significance level of pResultsThe results of the plus-maze test showed that the percentage of time spent in the open arms in the stress group was significantly decreased, compared with the control group (pConclusionThe results indicate the improving effects of serotonergic system in the control of anxiety- like behavior and thyroid hormones secretionKeywords: Anxiety, Cyproheptadine, Fluoxetine, Rats, Stress}
-
زمینه
استرس با تغییر در میزان نوروترنسمیترهای مرکزی بویژه سروتونین، سبب تغییرات رفتاری می گردد. از آنجاییکه ایمی پرامین از جمله داروهای موثر بر سیستم سروتونرژیک مغز می باشد، این مطالعه با هدف ارزیابی نقش سیستم سروتونرژیک در بروز پاسخ رفتاری استرس و افسردگی انجام شد.
روش کاراین مطالعه در آزمایشگاه حیوانی روی 30 سر موش صحرایی نر در فاصله زمانی حدود 12 ماه انجام گرفت. حیوانات بطور تصادفی به 5 گروه: کنترل، تحت استرس بی حرکتی، تحت تیمار با ایمی پرامین (mg/kg30)، تحت تیمار با سیپروهپتادین(mg/kg4) و تحت تیمار با ایمی پرامین+ سیپروهپتادین تقسیم شدند. برای اعمال استرس بی حرکتی از محدودکننده استفاده شد. در پایان دوره تیمار، از آزمون معلق ماندن دم برای ارزیابی رفتار شبه افسردگی استفاده شد و میزان پراکسیداسیون لیپیدی و فعالیت آنزیم کاتالاز در گروه های تحت تیمار بررسی شد.
یافته هااسترس بی حرکتی سبب افزایش معنی دار زمان بی حرکتی و پراکسیداسیون لیپیدی و کاهش معنی دار فعالیت آنزیم کاتالاز در مقایسه با گروه کنترل شد. تجویز ایمی پرامین یا سیپروهپتادین به تنهایی در مقایسه با تجویز همزمان این داروها در کاهش زمان بی حرکتی موثرتر بود. هم چنین تجویز ایمی پرامین یا سیپروهپتادین میزان پراکسیداسیون لیپیدی را به طور غیرمعنی دار کاهش داد. درحالیکه تجویز ایمی پرامین در مقایسه با سیپروهپتادین سبب افزایش معنی دار سطح فعالیت آنزیم کاتالاز شد. با این حال تجویز هر کدام از داروهای ایمی پرامین یا سیپروهپتادین به تنهایی تاثیر بیشتری بر کاهش شاخص های استرس اکسیداتیو داشتند.
نتیجه گیریاسترس بی حرکتی با القای آسیب کسیداتیو سبب بروز رفتار شبه افسردگی گردید اما تجویز ایمی پرامین یا سیپروهپتادین رفتار شبه افسردگی ناشی از استرس را بهبود بخشید. با توجه به این که این داروها از جمله داروهای موثر بر سیستم سروتونرژیک می باشند تصور می شود، از طریق گیرنده های سروتونرژیک این اثرات خود را اعمال کرده باشند.
کلید واژگان: سیستم سروتونرژیک, ایمی پرامین, سیپروهپتادین, استرس اکسیداتیو, استرس بی حرکتی}Backgroundstress changes the behaviors due to variation in the central neurotransmitters, especially serotonin. Since, imipramine including effective drugs on brain serotonergic system, this study was aimed to evaluation the role of serotonergic system in behavior response to stress and depression.
MethodsThis study was conducted on 30 male rats in Institute. Animals were randomly divided into five groups: controls, under immobilization stress, the Imipramine-treated (30mg/kg) group, the Cyproheptadine-treated (4mg/kg) group and the Imipramineପ殢ឩ떧抝treated group. Immobilization stress was induced in rats by limiting. At the end of treatment, the tail suspension test was used to assess the depression-like behavior, lipid peroxidation and catalase activity in the treated groups were studied.
ResultsImmobilization stresses were significantly increased immobility time and lipid peroxidation, reduced catalase activity compared to the control groups. Administration of imipramine or cyproheptadine alone was more effective in reducing the immobility time compared to the coadministration of these drugs. Administrations of imipramine or cyproheptadine were non-significantly reduced lipid peroxidation. While administrations of imipramine were significantly increased catalase activity compared to the cyproheptadine groups. Administrations of imipramine or cyproheptadine drugs alone were more effective in reducing oxidative stress factors.
ConclusionImmobilization stress caused like-depression behavior with the induction oxidative damage, but administration of imipramine or cyproheptadine to improve stress-induced like-depression behavior. According to these drugs, including drugs that affect the serotonergic system, thought to be, these drugs is exert their effects through the serotonergic receptors.
Keywords: Serotonergic System, Imipramine, Cyproheptadine, Oxidative Stress, Immobilization Stress} -
مقدمهکوکائین با اثر بر سیستم عصبی مرکزی باعث مهار بازجذب مونوآمین ها (سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین) به پایانه پیش سیناپسی و افزایش غلظت آن ها می شود. مونوآمین هایی مانند سروتونین باعث بروز اثرات بی دردی در سطح نخاع می شوند. این مطالعه اثرات تجویز سیستمیک و نخاعی کوکائین بر احساس درد و نیز ارتباط این اثرات با سروتونین را می کاود.مواد و روش هاموش های نر ویستار (250 g -200) در گروه های سالین (i.p)، سالین DMSO / (i.p)، کوکائین mg/kg 25 (i.p)، سالین (i.t)، سالین/ DMSO (i.t)، کوکائین 10μl / μg 100 (i.t)، سیپروهپتادین 10μl / μg 33 (i.t) و سیپروهپتادین μl10 / μg 33 / کوکائین 10μl / μg 100 (i.t) قرار گرفتند. آستانه درد حرارتی با آزمون Tail flick قبل و بعد از تجویز داروها اندازه گیری شد. برای القای درد شیمیایی، از تزریق کف پایی فرمالین استفاده شد. آزمون های آماری تی مستقل و آنوا مورد استفاده قرار گرفتند.یافته هادرد در هر دو مرحله آزمون فرمالین در گروه های کوکائین mg/kg 25 (i.p) (P<0/01) و کوکائین 10μl / μg 100 (i.t) (P<0/01) کاهش، اما در گروه سیپروهپتادین 10μl / μg 33 (i.t) طی مرحله اول افزایش یافت (P<0/01). در گروه سیپروهپتادین 10μl / μg 33 /کوکائین 10μl / μg 100 (i.t) بخشی از کاهش درد حاصل از کوکائین در هر دو مرحله مهار شد (P<0/01). نتایج آزمون Tail flick در گروه سیپروهپتادین 10μl / μg 33 (i.t) نشان دهنده کاهش آستانه درد حرارتی (P<0/001) بود.نتیجه گیریبه نظر، مهار بازجذب سروتونین در سطح نخاع در بروز اثرات بی دردی کوکائین نقش دارد، زیرا رهایی سروتونین از پایانه های سروتونرژیک نخاعی با مهار نورون های انتقال درد، باعث کاهش درد می شود و احتمالا مهار گیرنده های نخاعی سروتونین توسط سیپروهپتادین بخشی از اثرات ضد دردی کوکائین را کاسته است.
کلید واژگان: کوکائین, درد, سروتونین, سیپروهپتادین}BackgroundCocaine by effect on central nervous system inhibits reuptake of monoamines (serotonin، norepinephrine and dopamine) to presynaptic terminal and increases their concentration. Monoamines such as serotonin cause analgesia at the spinal level. This study investigates the effects of systemic and spinal administration of cocaine on pain sensation and the relation between these effects and serotonin.Materials And MethodsMale Wistar rats (200-250g) were set in groups: saline (i. p)، saline/DMSO (i. p)، cocaine 25mg/kg (i. p)، saline (i. t.)، saline/DMSO (i. t.)، cocaine 100µg/10µl (i. t.)، cyproheptadine 33µg/10µl (i. t.) and cyproheptadine 33µg/10µl/cocaine 100µg/10µl (i. t.). Tail flick latency was measured before and after administration. Intraplantar formalin was used for induction of chemical pain. The data was analyzed by T-Test and ANOVA.ResultsPain in both phases of formalin test was reduced in both cocaine 25mg/kg (i. p) (P<0. 01) and cocaine 100µg/10µl (i. t.) (P<0. 01). However، in cyproheptadine 33µg/10µl (i. t.)، was increased in the first phase (P<0. 01). In cyproheptadine 33µg/10µl/cocaine 100µg/10µl (i. t.)، the part of pain reduction induced by cocaine was reversed، in both phases (P<0. 01). In tail flick test the results of cyproheptadine 33µg/10µl (i. t.) showed reduced tail flick latency (P<0. 001).ConclusionsInhibition of serotonin reuptake at the spinal level plays role in analgesic effects of cocaine probably، because release of serotonin from the spinal serotonergic terminals causes inhibition of pain neurons and reduction of pain. In addition، inhibition of spinal serotonin receptors by cyproheptadine reduced part of analgesic effects of cocaine probably.Keywords: Cocaine, Pain, Serotonin, Cyproheptadine} -
مقدمه
کوکایین محرک سیستم عصبی مرکزی و مهارکننده ی بازجذب مونوآمین ها می باشد. مونوآمین های سروتونین و نوراپی نفرین در بروز اثرات ضد التهابی و تنطیم سیستم ایمنی نقش دارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز سیستمیک و نخاعی کوکایین (مهارکننده ی غیر انتخابی بازجذب مونوآمین ها) بر ادم التهابی پا و بررسی نقش میانجی عصبی سروتونین در سطح نخاع در بروز این اثرات بود.
روش هاموش های صحرایی نر ویستار (250-200 گرم) در 8 گروه قرار گرفتند: سالین به صورت تجویز داخل صفاقی (Intraperitoneal یا i.p)، سالین/DMSO (Dimethyl sulfoxide) (i.p)، کوکایین 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن (i.p)، سالین به صورت تجویز داخل نخاعی (Intrathecal یا i.t)، سالین/DMSO (i.t)، کوکایین 10 میکرولیتر در 100 میکروگرم (i.t)، سیپروهپتادین 10 میکرولیتر در 33 میکروگرم (i.t) و سیپروهپتادین 10 میکرولیتر در 33 میکروگرم/ کوکایین 10 میکرولیتر در 100 میکروگرم (i.t). تزریق کف پایی فرمالین منجر به بروز التهاب گردید.
یافته هااثرات ضد التهابی کوکایین در گروه های کوکایین 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن (i.p) (001/0 > P) و کوکایین 10 میکرولیتر در 100 میکروگرم (i.t) (001/0 > P) محسوس بود. در گروه سیپروهپتادین 10 میکرولیتر در 33 میکروگرم (i.t) تاثیری روی التهاب مشاهده نشد و در گروه سیپروهپتادین 10 میکرولیتر در 33 میکروگرم/ کوکایین 10 میکرولیتر در 100 میکروگرم (i.t)، بخشی از اثرات ضد التهابی کوکایین با تجویز سیپروهپتادین کاهش یافت (001/0 > P).
نتیجه گیریپایانه های نورون های سروتونرژیک که از مراکز بالاتر به نخاع می آیند با نورون های موجود در سطح نخاع مانند فیبرهای آوران اولیه برهم کنش می دهند. احتمال دارد که مهار فیبرهای آوران اولیه توسط سروتونین، باعث مهار رهایش عوامل التهابی از آن ها و بروز اثرات ضد التهابی کوکایین شود.به نظر می رسد مهار گیرنده های سروتونین در سطح نخاع با تجویز نخاعی سیپروهپتادین بخشی از این اثرات ضد التهابی کوکایین را کاهش دهد.
کلید واژگان: کوکایین, التهاب, سروتونین, سیپروهپتادین}BackgroundCocaine is a central nervous system stimulant and is an inhibitor of monoamine (serotonin, norepinephrine and dopamine) reuptake; so increases their concentration in central nervous system. Monoamines such as serotonin and nor epinephrine have a role in anti-inflammatory effects and in modulating of immune system. The aim of this study was to investigate the effect of systemic and spinal administration of cocaine (none selective inhibitor of monoamine reuptake) on inflammatory paw edema and the role of serotonin neurotransmitter in these effects at the spinal level.
Methods56 Male Wistar rats (200-250 g) were set in 8 groups: Intraperitoneal Saline, Intraperitoneal Saline/Dimethyl sulfoxide (DMSO), Intraperitoneal Cocaine 25 mg/kg, Intrathecal Saline, Intrathecal Saline/DMSO, Intrathecal Cocaine 100 µg/10 µl, Intrathecal Cyproheptadine 33 µg/10 µl and Intrathecal Cyproheptadine 33 µg/10 µl/Cocaine 100 µg/10 µl. Inflammation was induced by subplantar injection of formalin.
FindingsAnti-inflammatory effects of cocaine was significant in intraperitoneal cocaine 25 mg/kg (P < 0.001) and intrathecal cocaine 100 µg/10 µl (P < 0.001) groups. In intrathecal cyproheptadine 33 µg/10 µl group, there was no influence on inflammation. In intrathecal cyproheptadine 33 µg/10 µl/cocaine 100 µg/10 µl, cyproheptadine decreased a part of anti-inflammatory effect of cocaine (P < 0.001).
ConclusionSerotonergic terminals coming from higher center to the spinal cord interacts with spinal neurons such as primary afferent C fibers. Probably, the inhibition of primary afferent fibers by serotonin inhibits release of inflammatory agent from these fibers and causes anti-inflammatory effects. It is likely that inhibition of serotonin receptor at the spinal level by intrathecal administration of cyproheptadine has reduced anti-inflammatory effects of cocaine.
Keywords: Cocaine, Inflammation, Serotonin, Cyproheptadine} -
زمینه و هدفعلایم اصلی در اختلال اوتیستیک رفتار، ارتباط اجتماعی و برخورد اجتماعی غیرطبیعی است. اختلال در تنظیم سطح سروتونین در کلیه اختلالات روانپزشکی و خصوصا در اوتیسم مطرح می باشد. همچنین افزایش سطح سروتونین در 40 درصد بیماران اوتیستیک دیده شده که تاییدکننده نقش هایپرسروتونینمی در این بیماران است. این مطالعه با کنترل دارونما و پیگیری 8 هفته ای انجام شد و میزان تاثیر سیپروهپتادین به علاوه ریسپریدون با ریسپریدون و دارونما در این بیماران مورد مقایسه قرار گرفت.مواد و روش هادر این کارآزمایی بالینی، کودکان بین 3 تا 11 ساله با تشخیص اختلال اوتیستیک مراجعه کننده به درمانگاه فوق تخصصی روانپزشکی کودکان دکتر شیخ و ابن سینا وارد طرح شده و به شیوه جایگزینی تصادفی به دو گروه ریسپریدون + سیپروهپتادین (الف) یا ریسپریدون + پلاسبو(ب) تقسیم شدند و به مدت 8 هفته به صورت دوسوکور و همراه با گروه کنترل تحت درمان قرار گرفتند. دوز مصرفی داروها در مورد ریسپریدون حداکثر 2 میلی گرم در روز و در مورد سیپروهپتادین حداکثر 2/0 میلی گرم بر کیلوگرم در روز بود. بیماران قبل از شروع مطالعه و بعد از 4 هفته و 8 هفته درمان با مقیاس سنجش درخودماندگی کودکی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته هانمرات مقیاس درخودماندگی کودکی بعد از 4 و 8 هفته به ترتیب در گروه (الف) 9/2±26/40 و 38/2±56/38 و در گروه (ب) 31/3±2/40 و 59/2±73/37 بود. نتایج نشان داد که نمرات در هر گروه بعد از 4 و 8 هفته بهبود یافت ولی تفاوت بین دو گروه معنادار نبود (867/0=P، 1=df، 29/0=F).نتیجه گیرینتایج نشان می دهد که ترکیب سیپروهپتادین با ریسپریدون تاثیری بیش از تاثیر ریسپریدون به تنهایی در درمان اوتیسم ندارد اما نیاز به مطالعات کنترل شده بیشتری وجود دارد.
کلید واژگان: اختلال اوتیستیک, سیپروهپتادین, کودکان}BackgroundThe core symptoms of autism are abnormalities in social interaction, communication, and behavior. The involvement of 5-HT has been suggested in neuropsychiatric disorders and particularly in autistic disorder.The aim of this study was to assess the efficacy of cyproheptadine, a 5-HT2 antagonist, in the treatment of autistic disorder.Materials And MethodsIn this double-blind, placebo-controlled trial, we assessed the effects of cyproheptadine plus risperidone in the treatment of autistic disorder.Thirty children between the ages of 3 and 11 years (inclusive) with a DSM-IV-TR clinical diagnosis of autism referred to the child psychiatry clinics at Sheikh and Ebn-e Sina hospitals, Mashhad, were recruited. The children presented with severely disruptive symptoms related to autistic disorder. Patients were randomly allocated to cyproheptadine + risperidone (Group A; 15 patients) and risperidone + placebo (Group B; 15 patients) for an 8-week, double-blind, placebo-controlled study. The doses of risperidone and cyproheptadine were titrated up to 2 mg/day and 0.2 mg/kg/day, respectively. Patients were assessed at baseline and after 4 and 8 weeks of starting medications.ResultsThe Childhood Autism Rating Scale scores after 4 and 8 weeks were 40.26±2.9 and 38.56±2.38 in group A and 40.2±3.31 and 37.73±2.59 in group B, respectively. The scores improved in both groups, but the difference between them was not significant (F=0.029, d.f= 1, p=0.867).ConclusionThe results suggest that the combination of cyproheptadine with risperidone is not more effective than risperidone alone. However, the results need confirmation by a larger randomized controlled trial. -
سابقه و هدفمطالعات اخیر درگیری سیستم های نوروترانسمیتری مختلفی را در اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نشان داده است. شواهدی به نفع درگیری سیستم سروتونرژیک وجود دارد، ترازودون و نفازودون که بلوک کننده رسپتور 5HT2 پست سیناپسی هستند در PTSD اثرات درمانی داشته اند. مهارکننده های سروتونین موجب برطرف شدن برخی اختلالات خواب از جمله به هم خوردگی ساختار خواب، حرکات میوکلونوس و راه رفتن در خواب می شوند. در برخی مطالعات مطرح شده است که بلوک کننده های گیرنده 5HT2 موجب کاهش کابوس های شبانه در PTSD می شوند؛ برخی مطالعات نیز این اثربخشی را نشان نداده اند، لذا در این مطالعه اثر سیپروهپتادین (بلوک کننده 5HT2) بر کابوس های شبانه بیمارانPTSD جنگ ایران و عراق بررسی شده است.مواد و روش هادر یک کارآزمایی بالینی از نوع قبل- بعد، 25 بیمار به مدت 8 هفته تحت درمان با سیپروهپتادین با دوز 8 میلی گرم روزانه قرار گرفتند. بیماران همگی مرد، متاهل و مبتلا به نوع مزمن بیماری بر اساس معیارهای DSM-IV بودند که کابوس های مرتبط با واقعه جنگ داشتند. نمونه گیری به روش آسان از بین مراجعین به درمانگاه انجام شد. معیارهای خروج از مطالعه عبارت بودند از: سوء مصرف یا وابستگی به مواد، اختلال سایکوتیک و هر شرایط طبی دیگری که مصرف سیپروهپتادین در آن ممنوع بود.یافته هادرطی مطالعه 5 بیمار به دلیل عوارض جانبی نظیراحساس گیجی و خواب آلودگی در طی هفته اول و دوم دارو را به خواست خودشان قطع کردند. 20 بیمار در مطالعه باقی ماندند که متوسط شدت کابوس هایشان از 85/6 به 05/5 کاهش یافت که از نظرآماری معنی دار است (P<0.01).نتیجه گیریسیپروهپتادین و سایر بلوک کننده های گیرنده سروتونین 2 می توانند در درمان کابوس های بیماران مبتلا بهPTSD مؤثر باشند.
کلید واژگان: اختلال استرس پس از سانحه, کابوس, سیپروهپتادین}IntroductionRecent studies have shown the role of serotonergic system in posttraumatic stress disorder (PTSD). Terazodone and nefazodone (5HT2 receptor antagonists) ameliorated PTSD nightmares but the reports are mixed. This study prompted an open trial of cyproheptadine for Iran versus Iraq combat PTSD patient nightmares.Materials And Methods25 patients studied in an eight-week, before-after trial of cyproheptadine. The participants were male and chronic PTSD patients with combat related nightmare. The exclusion criteria included current substance abuse or dependence, psychotic disorders and any medical condition that contraindicated the use of cyproheptadine.ResultsFive patients were excluded from the study because of side effects including dizziness and somnolence. Twenty patients completed the study. Average of nightmare severity decreased from 6.85 to 5.05, which was statistically significant (P<0.01)ConclusionThe data suggest that cyproheptadine, as a 5HT2 antagonist, may be effective in treament of PTSD nightmare. -
زمینه و هدفبیماری های عروق کرونر یکی از مشکلات عمده بهداشت و درمان جوامع امروز است که با تشخیص صحیح بیماری های عروق کرونری و درمان آنها می توان از پیشرفت و توسعه بیماری و فرآیند تصلب شرایین در عروق کرونری جلوگیری نمود. در حال حاضر آنژیوگرافی عروق کرونری استاندارد طلایی تشخیص بیماری های آترواسکروتیک عروق کرونری می باشد. در این روش مانند هر روش تهاجمی تشخیصی دیگر خطراتی بیمار را تهدید می نماید. از آن جمله می توان به عوارض ماده حاجب حین آنژیوگرافی مانند تهوع و استفراغ اشاره کرد. با توجه به اینکه تهوع واستفراغ از جمله شکایت های شایع بیماران بوده و یکی از معضلات در انجام آنژیوگرافی است که باعث غیر استریل شدن محیط و افزایش طول مدت آنژیوگرافی می گردد و همچنین نقش گیرنده های سروتونین مغز در ایجاد تهوع و استفراغ، لذا در این مطالعه به بررسی اثر قرص خوراکی سیپروهپتادین بر پیشگیری تهوع و استفراغ ناشی از ماده حاجب حین آنژیوگرافی عروق کرونری و ونتریکولوگرافی بطن چپ پرداخته شد.روش مطالعهدر این مطالعه تعداد کل بیماران (400 نفر) به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به یک گروه قرص پلاسبو و به گروه دیگر قرص خوراکی سیپروهپتادین 8 mg یک ساعت قبل از انجام آنژیوگرافی به بیماران داده شد. این بیماران در طی 12 ساعت بعد از انجام آنژیوگرافی از نظر وجود یا عدم وجود تهوع و استفراغ و دیگر عوارض توسط مجری طرح ویزیت و نتایج در پرسشنامه ثبت می شد و از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری t-test و x2 جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.نتایجعوارض minor ماده حاجب در 78 مورد مشاهده شد که با مصرف قرص سیپروهپتادین این عوارض به 27 مورد کاهش یافت. در گروهی که پلاسبو دریافت کردند 27% تهوع، 5.5% استفراغ و 3% اغ زدن و در گروهی که قرص سپروهپتادین دریافت کردند 8% تهوع، 2% استفراغ و 1% اغ زدن مشاهده شد. بین میزان شیوع عوارض در جنس مرد و زن، کسر تخلیه و گرفتاری عروق کرونر ارتباط معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیریداروی خوراکی سیپروهپتادین در کاهش بروز تهوع و استفراغ از عوارض minor ماده حاجب موثر بود.
کلید واژگان: آنژیوگرافی عروق کرونر, استفراغ, تهوع, سیپروهپتادین, ونتریکولوگرافی بطن چپ}Background And AimCoronary artery disease is one of the most common problems in medicine. The correct diagnosis of the affected artery and its treatment can prevent further development of atherosclerosis. Coronary angiography is the gold diagnostic standard of coronary atherosclerosis disease, but causes some dangers for the patients, such as adverse reaction to contrast agent media. Vomiting and nausea are the most common problems during angiography that increase the length of angiography and cause unstrile condition. Nausea and vomiting are related to the serotonin receptors in the brain. The purpose of this study was to investigate the effect of cyproheptadine (a serotonin blocker) on vomiting and nausea during angiography and ventriculography.MethodsIn this study, 400 patients were divided into two equal groups. One group received a placebo and the other received 8 mg of cyproheptadine one hour before the angiography. The patients were visited during 12 hours after the angiography and a questionnaire was filled. The data was analyzed using c² and t tests by SPSS.ResultsMinor adverse reaction rate, which was 78 cases, reduced to 27 cases by using cyproheptadine tablet. In the patient, who received placebo the rate of nausea was 27%, vomiting 5.5% and retching 3%. But in those who received cyproheptadine the rate of nausea was 8%, vomiting 2% and retching 1%. The adverse reactions were not correlated to sex, ejection fraction and coronary artery obstruction.ConclusionCyproheptadine had an important role in decreasing nausea and vomiting during angiography.Keywords: Angiography, Cyproheptadine, Nausea, Vomiting, Ventriculography} -
سابقه و هدفدر چند دهه اخیر شیوع میگرن رو به افزایش بوده و انجام تحقیقات در زمینه داروهای مورد مصرف در پیشگیری از حملات میگرن ضروری به نظر می رسد. این تحقیق به منظور مقایسه تاثیر دو داروی سیپروهپتادین و فنی توئین در تعداد، مدت و شدت حملات میگرن بر روی اطفال 5 تا 15 ساله مراجعه کننده به کلینیک تخصصی اعصاب، در سال 1382 در شهر کرد صورت گرفت.مواد و روش هادر این کارآزمایی بالینی تعداد 119 نفر که میگرن آن ها با استفاده از معیارهای تشخیصی جامعه بین المللی سردرد، تشخیص داده شده بود، وارد مطالعه شدند. مطالعه در سه گروه و در سه فاز 45 روزه انجام شد. در 45 روز اول و سوم همه بیماران دارونما مصرف می کردند. در 45 روز دوم، گروه اول سیپروهپتادین (3/0 میلی گرم بر کیلو گرم در روز)، گروه دوم فنی توئین (4/0 میلی گرم بر کیلو گرم در روز) و گروه سوم دارونما دریافت کردند. بیماران در طول تحقیق در هنگام حمله میگرن مجاز به مصرف استامینوفن کدئین بودند. شدت درد با توجه به پرسش نامه MIDAS از درجه 1 تا 10 توسط بیماران مشخص می شد. نتایج به وسیله آزمون های آماری کروسکال والیس و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هاتعداد، مدت و شدت حملات در فاز دوم در هر دو گروه دارویی نسبت به فاز اول کاهش یافت (.(P<0.05 تعداد حملات در فاز سوم در گروه مصرف کننده سیپروهپتادین نسبت به فاز اول کاهش یافت ((P<0.05، ولی در مورد فنی توئین این تفاوت معنی دار نبود. تاثیر سیپروهپتادین بر تعداد، مدت و شدت حملات در فاز دوم مطالعه در مقایسه با فنی توئین بیشتر بود (.(P<0.05نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد مصرف سیپروهپتادین نسبت به فنی توئین در بیماران میگرنی منطقی تر است، بنابراین مصرف آن در اطفال میگرنی توصیه می شود.
کلید واژگان: سر درد, میگرن, سیپروهپتادین, فنی توئین, اطفال}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.