به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « شاخص های استرس اکسیداتیو » در نشریات گروه « پزشکی »

  • پریسا صابری حسن آبادی، علیرضا نائیجی، حمیدرضا محمدی*
    سابقه و هدف

    پاراکوات ازجمله علف کش های شیمیایی بوده که سمیت بالایی داشته و درصورت مصرف نادرست یا عدم آگاهی در نحوه استفاده باعث مسمومیت کشنده در افراد در معرض این سم، به ویژه فعالان در حوزه کشاورزی می شود. امروزه استفاده از ترکیباتی با منشا طبیعی به منظور بهبود و یا کاهش اثرات مخرب سموم کشاورزی ازمسائل مهمی به شمار می رود که توجه محققان را در این حوزه به خود جلب نموده است. کوئرستین به عنوان فلاونوئیدی طبیعی به مقدار زیاد در میوه ها و سبزیجات یافت می شود. این ترکیب به عنوان نوعی آنتی اکسیدان طبیعی از قدرت زیادی در حذف رادیکال های آزاد برخوردار است. مطالعه حاضر، با هدف ارزیابی اثرات محافظتی کوئرستین بر سمیت تخمدان ناشی از پاراکوآت در موش‏های صحرایی، انجام پذیرفت.

    مواد و روش ها

    جهت انجام این پژوهش تجربی، 30 موش بالغ صحرایی نژاد ویستار با میانگین سنی 6 تا 8 ماه و با محدوده وزنی 160 تا 180 گرم به طور تصادفی به 5 گروه آزمایشی شامل 6 عدد موش در هر گروه تقسیم شدند. گروه کنترل مثبت فقط سم پاراکوآت (به میزان 25/1 میلی گرم بر کیلوگرم) و گروه کنترل منفی نرمال سالین دریافت کردند. کوئرستین در دوزهای مختلف (50، 100 و 200 میلی گرم/کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی به حیوانات دچار سمیت حاد تزریق شد. بعد از 24 ساعت، حیوانات قربانی شده و تخمدان آن ها بیرون آورده شد. پس از شستشو، مراحل تعیین شاخص های استرس اکسیداتیو در گروه ها صورت گرفت.

    یافته ها

    موش های تحت تیمار با تمامی غلظت های کوئرستین شامل 50 (0/01<p)، 100 (0/001<p) و 200 میلی گرم بر کیلوگرم (0/0001<p) اختلاف معنی داری در مقایسه با گروه کنترل مثبت داشتند. با افزایش غلظت کوئرستین، بهبود عملکرد مهار سمیت پاراکوات در این دسته از حیوانات مشاهده گردید. نتایج نشان داد که غلظت های مختلف کوئرستین توانایی مهار واکنش پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از سمیت پاراکوات را داشته و گروه کنترل مثبت از لحاظ آماری در مقایسه با گروه کنترل منفی دارای اختلاف معنی دار بود (0/001<P). با تجویز کوئرستین در غلظت های مختلف، کاهش تولید لیپید پراکسیداسیون مشاهده شد. از لحاظ آماری، کوئرستین در غلظت (mg/kg) 50 دارای اختلاف معنی داری با گروه کنترل مثبت بود (0/01<P) و در غلظت های (mg/kg) 100 و 200 نیز این اختلاف معنی داری مشهود بود (0/0001<P). در غلظت 200 میلی گرم برکیلوگرم از کوئرستین، بیش ترین اثرگذاری در کاهش تولید لیپید پراکسیداسیون مشاهده گردید.

    استنتاج

    نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان داد که کوئرستین می تواند به عنوان ترکیبی موثر و آنتی اکسیدانی مفید در بهبود شاخص های استرس اکسیداتیو و بافت تخمدان موش مفید واقع شود. کوئرستین به صورت وابسته به دوز می تواند آسیب اکسیداتیو ناشی از پاراکوآت را در بافت های تخمدان موش کاهش دهد. کوئرستین به طور بالقوه می تواند جهت کنترل سمیت تخمدان، تعدیل و یا مهار عوامل اکسیداتیو، تقویت سیستم ایمنی و تقویت سیستم آنتی اکسیدانی در مدل های حیوانی استفاده شود. احتمالا می توان از آن به عنوان نوعی مکمل بی خطر در ترکیب با سایر داروهای تاثیرگذار بر سیستم ایمنی استفاده کرد. با این حال، این فرضیه همراه با اثر سایر تداخلات دارویی باید با استفاده از مطالعات in vivo مناسبی تایید شود. درک فرآیند مرگ سلولی ناشی از پاراکوآت و اثر مهارکنندگی آنتی اکسیدان های طبیعی بر آن، نقشه راه جدیدی را برای مطالعات آتی به منظور توسعه استراتژی های درمانی جدید ارائه می کند.

    کلید واژگان: پاراکوآت, کوئرستین, سمیت, تخمدان, شاخص های استرس اکسیداتیو}
    Parisa Saberi-Hasanabadi, Alireza Naeeji, Hamidreza Mohammadi*
    Background and purpose

    Paraquat is one of the chemical herbicides with high toxicity. In case of incorrect consumption, this chemical causes fatal poisoning in people, especially those active in the field of agriculture. Nowadays, using compounds of natural origin to improve or reduce the harmful effects of agricultural pesticides is one of the important issues that has attracted the attention of researchers in this field. Quercetin as a natural flavonoid is found in large quantities in fruits and vegetables. As a kind of natural antioxidant, this compound has great power in removing free radicals. The purpose of this research was to evaluate the protective effects of quercetin on ovarian toxicity caused by paraquat in rats.

    Materials and methods

    To conduct this experimental research, 30 adult Wistar rats with an average age of 6 to 8 months and a weight range of 160 to 180 gr were randomly divided into 5 experimental groups including 6 rats in each group. Paraquat (1.25 mg/kg, intraperitoneally) was injected into mice. Then quercetin was injected intraperitoneally in concentrations of 50, 100, and 200 mg/kg. The negative control group received only normal saline. After 24 hours, the animals were sacrificed and their ovaries were evaluated for changes in oxidative stress indices.

    Results

    The results showed that paraquat significantly increased the reactive oxygen species (ROS), protein carbonyl, and lipid peroxidation, and significantly decreased glutathione content and survival of ovarian tissue cells when compared with the control group (P<0.001). The results showed that different concentrations of quercetin could inhibit the lipid peroxidation reaction caused by paraquat toxicity, and the positive control group had a statistically significant difference compared to the negative control group (P<0.001). By administering quercetin in different concentrations, we saw a decrease in the production of lipid peroxidation. From a statistical point of view, quercetin at the concentration (mg/kg) of 50 had a significant difference with the positive control group (P<0.01) and this significant difference was also evident at the concentrations of (mg/kg) 100 and 200 (P<0.0001). Increasing the concentration of quercetin was associated with improved performance in inhibiting paraquat toxicity.

    Conclusion

    Results showed that quercetin can be useful as an effective antioxidant combination in improving oxidative stress indicators and ovarian tissue of mice. Quercetin can reduce paraquat-induced oxidative damage in rat ovarian tissues in a dose-dependent manner. Quercetin can potentially be used to control ovarian toxicity, modulate or inhibit oxidative factors, strengthen the immune system, and strengthen the antioxidant system in animal models. Probably, it can be used as a kind of safe supplement in combination with other drugs affecting the immune system. However, this hypothesis along with the effect of other drug interactions should be confirmed using appropriate in vivo studies. Understanding the process of cell death caused by paraquat and the inhibitory effect of natural antioxidants on it provides a new road map for future studies to develop new therapeutic strategies.

    Keywords: Paraquat, Quercetin, Toxicity, Ovary, Oxidative Stress Indexes}
  • رسول شریفی*، سمیرا شریفی، نازیلا امینی، محمدرضا اصغرزاده
    زمینه

    دیابت، ناهنجاری متابولیکی ناشی از نقص در ترشح یا عملکرد انسولین می باشد. آرژنین یک اسید آمینه است که در این بیماران با کاهش میزان مواجه است و اکتوپاین یکی از مشتقات آرژنین می باشند. مطالعه حاضر به تاثیر اوپاین ها بر گلوکز و شاخص های استرس اکسیداتیو سرم در رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می-پردازد.

    روش کار

    در این مطالعه 16 سر موش نر به دو گروه شاهد دیابتی و غیر دیابتی و 16 سر موش نر به دو گروه تیمار تقسیم شدند. گروه اول، تیمار اوپاین به میزان 50 میلی گرم و گروه دوم، تیمار اوپاین به میزان 100 میلی گرم اوپاین به مدت 3 هفته دریافت کردند. برای ایجاد دیابت از داروی استرپتوزوتوسین mg/kg 60 بصورت IP استفاده شد. در حالت ناشتا از موش ها خونگیری انجام شد و میزان مالون دی آلدهید(MDA) به روش تیوباربیتوریک اسید، میزان گلوکز با استفاده از کیت شرکت پارس آزمون، میزان فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز(GPX) با استفاده از کیت های شرکت راندوکس (انگلستان) اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و روش tukey آنالیز شدند.

    یافته

    نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف اوپاین تاثیر معناداری بر کاهش گلوکز و مالون دی آلدهید سرم نداشت در حالی که دوز 50 میلی گرم اوپاین باعث افزایش معنادار فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در مقایسه با موش های دیابتی بدن درمان، گردید.

    نتیجه گیری

    مصرف اکتوپاین تاثیر بهتری بر کنترل میزان قند خون نداشت اما ولی منجر به بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی سرم در موش های دیابتی شده گردید.

    کلید واژگان: اکتوپاین, دیابت, گلوکز, شاخص های استرس اکسیداتیو, استرپتوزوتوسین, رت}
    Rasoul Sharifi*, Samira Sharifi, Nazila Amini, Mohammadreza Asgharzadeh
    Background

    Diabetes mellitus, a metabolic disorder caused by a defect in the secretion or function of insulin. Arginine is an amino acid that is lower in these patients. Octopine is an arginine derivative. Therefore, the present study evaluated the effect of opine on glucose and stress oxidative indices in streptozotocin-induced diabetic rats.

    Methods

    In this study, 16 male mice were divided into two groups including diabetic and non-diabetic controls and 16 male mice in two experimental groups. The first experimental group received opine treatment at 50 mg and second experimental group received opine treatment at 100 mg of opine for 3 weeks. Diabetes was induced in diabetic rats through intraperitoneal injection of 60 mg/kg of Streptozotocin. Blood samples were enrolled from mice in fasting status and the level of malondialdehyde (MDA) was measured by thiobarbituric acid method, glucose levels using Pars-Azmoon Company Kit, superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GPX) activity using Randox (England) kits.

    Results

    The opine consumption had no significant effect on serum glucose and MDA, while 50 mg opine treatment significantly increased the activity of SOD and GPX enzymes in comparison with diabetic rats.

    Conclusion

    The consumption of octopine had no improving effect on blood glucose levels but it improved antioxidant status in diabetic rats.

    Keywords: Diabetes, Opine, Glucose, Oxidative Stress Indices, Streptozotocin, Rat}
  • فرشته شهیدی، خانم چنور شاکری، زهره دلفانی*
    زمینه و هدف
    نداشتن فعالیت بدنی همراه با اختلال کارکردهای فیزیولوژی و کاهش مقاومت بدن در برابر استرس اکسیداتیو است. مکمل چای سبز سیستم دفاع آنتی اکسیدانی پلاسما را در زمان استراحت و در طول تمرین ورزشی افزایش می دهد. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی تناوبی و مصرف مکمل چای سبز بر شاخص های استرس اکسیداتیو دختران جوان غیرفعال بود.
    روش کار
    مطالعه نیمه تجربی حاضر، در قالب یک طرح پیش و پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه دختران جوان غیرفعال (18-15 سال) شهرستان سنندج بود. 30 نفر از داوطلبین، به صورت تصادفی ساده انتخاب و به سه گروه 10 نفره شامل تمرین-مکمل، تمرین-دارونما و مکمل به تنهایی تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی تناوبی به مدت هشت هفته، هفته ای سه جلسه به صورت فزاینده بود. نمونه خونی اولیه در حالت پایه قبل از شروع مکمل سازی و تمرین و خون گیری دوم 48 ساعت بعد از اتمام فعالیت 8 هفته ای جمع آوری شد. میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC-Total Antioxidant Capacity) و مالون دی آلدئید (MDA-Malondialdehyde) با استفاده از کیت الایزا اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) با آزمون تعقیبی توکی و از آزمون t همبسته با سطح معناداری 05/0 p≤ استفاده شد.
    یافته ها
    تفاوت معناداری در MDA بین سه گروه مشاهده شد. به طوری که MDA گروه تمرین-دارونما تفاوت معناداری را با گروه مکمل نشان داد؛ اما در شاخص TAC تفاوت معناداری بین سه گروه در مرحله پس آزمون مشاهده نشد. بر اساس نتایج آزمون t همبسته، شاخص MDA در هر سه گروه به طور معناداری کاهش یافت اما شاخص TAC فقط در گروه مکمل کاهش معناداری داشت.
    نتیجه ‎گیری: به نظر می رسد داشتن فعالیت فیزیکی منظم مشابه یک مکمل ضداکسایشی عمل می کند که در شرایط استرس، سلامت فرد را به خوبی حفظ می کند و مکمل چای سبز سبب تاثیر مضاعف می شود.
    کلید واژگان: تمرین هوازی تناوبی, مکمل چای سبز, شاخص های استرس اکسیداتیو, دختران غیرفعال}
    Fereshte Shahidi, Chonur Shakeri, Zohreh Delfani*
    Background
    Not having physical activity with a physiological function disorder and reducing the body's resistance to oxidative stress. The green tea supplement increases plasma antioxidant defense system during rest and during exercise. The purpose of this study was to determine the effect of eight weeks of periodic aerobic exercise and green tea supplementation on oxidative stress indices in young girls inactive.
    Methods
    The present semi-experimental study was carried out in the form of a pre and post design test. The statistical population consisted of all inactive young girls in Sanandaj city. 30 volunteers were randomly selected and divided into three groups of 10, including Practice-supplements, Practice-placebo and supplement alone. The periodic aerobic exercise program increased over the course of eight weeks, triple periods/week. Primary blood samples were taken at baseline before the start of supplementation, and the second blood samples were taken 48 hrs following the end of the 8-week activity. The Total Antioxidant Capacity (TAC) and Malondialdehyde (MDA) were measured using ELISA kit. One-way analysis of variance (ANOVA) with Tukey's post hoc test and t-test with significant level of p≤0.05 were used.
    Results
    There was a significant difference in MDA between the three groups. With MDA, the practice-placebo group showed a significant difference with the supplement group. However, in the TAC index, no significant difference was observed between the three groups in the post-test phase. Based on the results of t-test, the MDA index decreased significantly in all three groups, but the TAC index decreased significantly in the supplementation group.
    Conclusion
    Regular physical activity seems to work like a supplemental anti-oxidant supplement which in stressful conditions maintains and improves the health of the person and addition of green tea supplement doubles the effect.
    Keywords: interval aerobic exercise, supplements of green tea, Oxidative stress indices girls inactive.}
  • صادق زارعی، هیمن مرادی *، سهیلا اسدی، رقیه عباسعلی پورکبیرره، نسرین ضیامجیدی
    مقدمه
    عنصر روی بخشی از سیستم آنتی اکسیدانی بدن است، لذا کمبود آن سبب اختلال در سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی بدن و افزایش استرس اکسیداتیو می گردد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر اکسید روی بر وضعیت آنتی اکسیدانی در رت بود.
    روش کار
    در این مطالعه 25 رت ویستار از جنس نر بصورت تصادفی به 5 دسته 5 تایی تقسیم شدند. سپس به مدت ده روز، 4 گروه از رت ها در معرض دوزهای مختلف 50، 100، 150، 200 میلی گرم بر کیلوگرم اکسید روی (ZnO) به صورت تزریق داخل صفاقی قرار گرفتند و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. پس از طی این دوره میزان 2 میلی لیتر خون از قلب حیوان گرفته و فاکتورهای اکسیدانی و آنتی اکسیدانی شامل گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TAC)، وضعیت اکسیدانی کل (TOS) و پراکسیداسیون لیپیدی (LPO) سنجش گردید.
    یافته ها
    فعالیت آنزیم SOD در گروه های مصرف کننده اکسید روی (ZnO) با دوزهای متفاوت افزایش قابل توجه آماری نشان داد (0.05>P). فعالیت آنزیم GPX در گروه های مصرف کننده اکسید روی تغییر معناداری نسبت به گروه کنترل نشان نداد. تغییرات پراکسیداسیون لیپیدی (LPO) در گروه های مصرف کننده دوزهای متفاوت اکسید روی بطور چشمگیری معنادار شدند. میزان کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) و میزان افزایش وضعیت اکسیدانی تام (TOS) در گروه های مختلف مصرف کننده اکسید روی بطور قابل توجه معنادار شدند (0.001>P).
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد، غلظت های اکسید روی استفاده شده در این مطالعه منجر به افزایش قابل توجه فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و وضعیت اکسیدانی تام و کاهش غیرقابل توجه فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز نسبت به گروه کنترل می شود که می توانند نشانگر القای استرس اکسیداتیو باشند.
    کلید واژگان: شاخص های استرس اکسیداتیو, اکسید روی}
    Sadegh Zarei, Hemen Moradi *, Soheila Asadi, Roghayeh Aabbasalipourkabir, Nasrin Ziamajidi
    Introduction
    Zinc is part of the antioxidant system, so zinc deficiency impairs the body's antioxidant defense system and leads to increased oxidative stress. The objective of this study was to investigate the effect of zinc oxide on the antioxidant status in rat.
    Methods
    Twenty-five male Wistar rats of 5-8 weeks’ old were divided into five groups of five animals each. Next, during the following 10 days, four groups (1-4) of the rats were exposed to different doses: 50, 00, 150 and 200 mg/kg of zinc oxide (ZnO) as the intraperitoneal injection; and, group 5 was considered as the control group. After this stage, 2 ml blood was collected from the jugular vein of the rats and oxidant and antioxidant parameters containing glutathione peroxidase (GPX), superoxide dismutase (SOD), total antioxidant capacity (TAC) and lipid peroxidation (LPO) were assayed.
    Results
    Activity of SOD increased significantly in the groups treated with different doses of ZnO (P
    Conclusion
    The results of this study showed that the used concentrations of ZnO increased significantly SOD and TOS and reduced insignificantly GPX compared to the control group which can be a marker of oxidative stress induction.
    Keywords: Stress oxidative indexes, Zinc oxide}
  • سعید هادی، پروین میرمیران، وحید هادی، سمیه حسین پور نیازی، سید محمد هادی امامت
    سابقه و هدف
    در سال های اخیر نقش سیاه دانه در پیشگیری و درمان عوامل تشکیل دهنده سندرم متابولیک مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعه مروری سیستماتیک حاضر، بررسی اثر سیاه دانه بر عوامل تشکیل دهنده سندرم متابولیک می باشد.
    مواد و روش ها
    با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Pubmed، Science direct، Google scholar، SID، Iranmedex، Scopus و استفاده از کلید واژه«Nigella sativa»، «Timokinon»، «Type 2 diabetes»، «Insulin resistance»، «blood glucose»، «Lipid profile»، «Metabolic syndrome»، «body weight»، «Inflammation» و «antioxidant»، مقالات چاپ شده به زبان های فارسی و انگلیسی تا آگوست 2014 جمع آوری شدند.
    یافته ها
    مداخله با اشکال مختلف سیاه دانه سبب بهبود مقاومت به انسولین،کاهش قند خون، کاهش HbA1c، افزایش تولید انسولین، کاهش گلوکونئوژنز کبدی و کاهش جذب گلوکز روده ای می شود. سیاه دانه پروفایل لیپیدی سرم را نیز بهبود می دهد. این ماده مغذی سبب بهبود وضعیت التهابی (از طریق کاهش سایتوکین های التهابی و افزایش انواع ضد التهابی آن، مهار فاکتورNF-KB و نیتریک اکسید) و استرس اکسیداتیو (ازطریق افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و کاهش رادیکال های آزادی هم چون مالون دی آلدهید) در بیماری دیابت می شود. هم چنین سیاه دانه از طریق بهبود شاخص های تن سنجی، سبب تعدیل سندرم متابولیک مرتبط با دیابت نوع 2 می گردد.
    استنتاج: مصرف سیاه دانه اثرات مفیدی در کنترل عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی مانند اختلالات چربی خون، شاخص های التهابی و استرس اکسیداتیو دارد.
    کلید واژگان: سیاه دانه, سایتوکین های التهابی, اختلالات چربی خون, شاخص های استرس اکسیداتیو}
    Saeid Hadi, Parvin Mirmiran, Vahid Hadi, Somayeh Hosseinpour, Niazi, Seyed Mohammadhadi Emamat
    Background and
    Purpose
    In recent years the role of nutrition and herbal medicine are considered in the control of cardiovascular risk factors. The aim of this review was to evaluate the effect of nigella sativa on glycemic indices, lipid profiles, markers of inflammation, oxidative stress, and anthropometric indices.
    Materials And Methods
    An electronic literature search was conducted on websites such as Science direct, Google scholar, SID, Iranmedex, and Scopus using the following keywords: nigella sativa, Timokinon, type 2 diabetes, insulin resistance, blood glucose, lipid profile, metabolic syndrome, body weight, inflammation, and antioxidant. Published articles (until August 2014) in English and Persian were selected.
    Results
    Nigella sativa in various interventions improved insulin resistance, lowered blood sugar and HbA1c, increased insulin production, and decreased hepatic gluconeogenesis and glucose absorption in the intestine. Nigella sativa also showed improvements in lipid profile. It can improve the inflammatory status (by reducing the inflammatory cytokine and anti-inflammatory increase in the inhibition of NF-KB factor and Nitric oxide) and oxidative stress (by increasing the activity of antioxidant enzymes and reducing free radicals, such as Malondialdehyde) in treatment of diabetes. Nigella sativa modifies the metabolic syndrome associated with type 2 diabetes by improving anthropometric parameters.
    Conclusion
    Nigella sativa have a favorable effect on management of cardiovascular risk factors such as dyslipidemia, inflammatory markers, and oxidative stress.
    Keywords: nigella sativa, inflammatory cytokine, dyslipidemia, oxidative stress}
  • فاطمه دلاوری، مهری کدخدایی، بهجت سیفی، سعیده میکائیلی، صدیقه شمس، حمید شهیدی
    مقدمه
    ایسکمی – پرفیوژن مجدد (IR) کبد از پیامدهای شایع اعمال جراحی به ویژه پیوند کبد می باشد که اغلب موجب اختلال عملکرد این عضو می شود. آسیب حاد کبدی ایجاد شده می تواند منجر به پاسخ های التهابی سیستمیک گردد که در نهایت موجب آسیب اعضای دور مانند قلب، ریه وکلیه می شود. در این مطالعه اثر یک مهارکننده قدرتمند تشکیل سیتوکین های التهابی (پنتوکسی فیلین، PTX) و یک آنتی اکسیدان شناخته شده (N-استیل سیستئین، NAC) بر اختلال عملکردی و استرس اکسیداتیو کلیه متعاقبIR کبدی مورد بررسی قرار گرفت.
    روش
    پنج گروه 6 تایی موش صحرایی نر استفاده شد. گروه اول شاهد (Sham) جراحی بود و در گروه دوم 90 دقیقه ایسکمی نسبی توسط مسدودنمودن شریان کبدی و ورید باب ایجاد و سپس پرفیوژن مجدد (4 ساعت) القا شد. در گروه سوم و چهارم، PTX و NAC به صورت مجزا قبل از ایسکمی و در گروه آخر هر دو دارو با هم به صورت داخل صفاقی تزریق شد. آلانین ترانس آمیناز (ALT)، آسپارتات ترانس آمیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز(ALK)، اوره و کراتینین (Cr) سرم و هم چنین میزان مالون دی آلدئید (MDA) و گلوتاتیون (GSH) بافت کلیه در کلیه گروه ها اندازه گیری و مقایسه شد.
    یافته ها
    افزایش معنی دار غلظت سرمی ALTو AST بیانگر ایجاد آسیب کبدی در گروه IR نسبت به گروه شاهد (Sham) بوده و افزایش معنی دار غلظت اوره و نیز افزایش میزان MDA و کاهش GSH بافت کلیه در گروه IR نسبت به گروه شاهد بیانگر ایجاد آسیب عملکردی و اکسیداتیو کلیوی بود. تجویز PTX به تنهایی وNAC +PTX توانست از افزایش غلظت MDA در کلیه به طور معنی داری جلوگیری نماید. هم چنین تجویز مجزا و هم زمان PTXو NAC در پیشگیری از کاهش GSH کلیوی دارای اثر قابل توجهی بود.
    نتیجه گیری
    پیش درمانی با PTX و NAC قبل از ایسکمی – پرفیوژن مجدد کبد می تواند اثرات حفاظتی در جلوگیری از ایجاد استرس اکسیداتیو کلیوی از طریق کاهش میزان MDA و حفظ غلظت گلوتاتیون سلولی داشته باشد.
    کلید واژگان: ایسکمی, پرفیوژن مجدد, کبد, کلیه, شاخص های استرس اکسیداتیو, پنتوکسی فیلین, N, استیل سیستئین}
    Delavari F., Kadkhodaee M., Seifi B., Mikaeili S., Shams S., Shahidi H
    Background and Aims
    Liver ischemia-reperfusion (IR) is one of the common consequences of liver surgery, especially during liver transplantation which results in organ dysfunction. Acute hepatic injury causes systematic inflammatory responses which may finally lead to functional disturbances in remote organs such as heart, lungs and kidneys. In this study, the effects of a potent inhibitor of inflammatory cytokines (pentoxyfilline, PTX) and a well known antioxidant, (N-acetylcysteine, NAC), was evaluated on renal functional damage and oxidative stress following liver IR.
    Method
    Five groups of six male rats were used. Group one was sham operated. In group 2, 90 min liver partial ischemia was conducted by a clamp around hepatic artery and portal vein and followed by 4 hours of reperfusion. In group 3 and 4, PTX or NAC was injected intraperitoneally before the ischemia, while in group 5 both drugs were co-administered. The levels of ALT, AST, ALP, BUN and creatinine in serum as well as MDA and GSH levels in renal tissues were measured.
    Results
    Significant increase in the serum levels of ALT, AST in IR group is indicative of liver functional damages comparing to sham operated rats. Elevated BUN levels and increased renal tissue MDA and decreased GSH levels in IR group demonstrates a significant kidney functional damage and oxidative stress comparing to sham group. Administration of PTX alone and PTX+NAC prevented the IR-induced increase in renal MDA levels. Administration of both drugs and their co-administration prevented the reduction in renal GSH levels.
    Conclusion
    Pretreatment with PTX and NAC before liver IR induction may prevent renal oxidative stress by protection of cellular GSH concentration and a reduction in MDA levels.
  • مریم عباس نژاد، مهوش جعفری، علیرضا عسگری، رضا حاجی حسینی، منصوره حاجی غلامعلی، مریم صالحی، محمد سلیمیان
    سابقه و هدف
    پاراکسون از گروه ارگانوفسفره بوده که متابولیت فعال پاراتیون در بدن می باشد. اثرات سمی برخی از ارگانوفسفره ها تنها محدود به مهار کولین استراز نمی باشد، بلکه آنها قادر به تولید رادیکال های آزاد و اختلال در سیستم های آنتی اکسیدان بدن هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت کلیه موش صحرایی به دنبال تجویز حاد پاراکسون بود.
    مواد و روش ها
    موشهای آزمایشگاهی نر نژاد ویستار بطور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل که روغن ذرت را بعنوان حلال پاراکسون و سه گروه آزمایش که دوزهای مختلف پاراکسون (3/0، 7/0و1 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) را بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از تزریق، حیوانات با اتر بیهوش و بافت کلیه آنها خارج گردید. بعد از هموژنه کردن بافت کلیه، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون اس- ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و همچنین غلظت گلوتاتیون و مالون دی آلدئید توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شد.
    یافته ها
    به دنبال تجویز پاراکسون، میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در غلظت های بالاتر از mg/kg 3/0 پاراکسون بطور معنی داری افزایش یافت، در حالیکه غلظت گلوتاتیون در این دوزها بطور قابل توجهی کاهش یافت. فعالیت گلوتاتیون اس- ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و میزان مالون دی آلدئید در مقایسه با گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت.
    استنتاج
    نتایج پیشنهاد می کند که تجویز حاد پاراکسون باعث القا تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو می شود. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت نشان دهنده فعال شدن سیستم دفاعی سلول جهت خنثی سازی رادیکال های آزاد و تخلیه سطح گلوتاتیون ناشی از نارسایی سیستم دفاعی آنتی اکسیدانت سلول در مقابله با رادیکال های آزاد می باشد.
    کلید واژگان: پاراکسون, شاخص های استرس اکسیداتیو, موش صحرایی, بافت کلیه}
    Maryam Abbasnezhad, Mahvash Jafari, Alireza Asgari, Reza Hajihoseini, Mansoureh Hajigholamali, Maryam Salehi, Mohammad Salimian
    Background and
    Purpose
    Paraoxon is the active form of parathion, which is an organophosphate pesticide (OP). The toxic effects of some OPs are not limited to inhibition of cholinesterase, they are capable to produce free radicals and induce disturbance in body antioxidant systems. The purpose of this study was to evaluate the effect of paraoxon on oxidative stress indexin the kidney of rat.
    Materials And Methods
    Wistar male rats were randomly divided in four groups including: control (corn oil as paraoxon solvent) and three paraoxon groups receiving different doses (0.3, 0.7 and 1mg/kg) by intraperitoneal injection. 24 hours after injection, animal was given anesthesia and kidney tissue removed. After kidney tissue hemogenation, superoxidedismutase (SOD) and catalase (CAT), lactate dehydrogenase (LDH) and glutathione S- transferase (GST) activities, glutathione (GSH) and malondialdehyde (MDA) levels were determined by biochemical methods.
    Results
    At doses higher than 0.3 mg/kg paraoxon, kidney SOD and CAT activities were significantly increased, comparing with the control, while GSH level was significantly decreased. There were no significant changes observed in GST, LDH activities and MDA levels.
    Conclusion
    The results suggest that paraoxon induces the production of free radicals and oxidative stress. The enhanced activity of antioxidant enzymes in kidney of rats probably wasa function of the increased detoxification capacity. Depletion of tissue GSH is a prime factor, which can impair the cell’s defense against the toxic actions of free radicals.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال