جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "عوارض جراحی" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه و هدف
دیابت یک ریسک فاکتور مهم از نظر ایجاد عوارض بعد از جراحی و مورتالیتی می باشد. اما در مورد رابطه افزایش سطح هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) با بروز عوارض جراحی نظرات متفاوتی وجود دارد.
روش کاردر این مطالعه گذشته نگر تعداد 189 بیمار دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان سبلان اردبیل در سال 1400 که جهت جراحی بستری شده اند مورد بررسی قرار گرفتند. داده های مربوط به اطلاعات دموگرافیک، آزمایشHbA1c ، عوارض بعد از عمل و نیز پیامد بستری بیماران از پرونده استخراج و وارد چک لیست محقق ساخته گردید. بیماران به دو گروه دیابت کنترل نشده با HbA1c هفت و بالاتر و گروه دیابت کنترل شده با HbA1c زیر هفت تقسیم شدند.
یافته هااز 189 بیمار وارد شده به مطالعه 97 بیمار در گروه دیابت کنترل نشده و 92 بیمار در گروه دیابت کنترل شده قرار گرفتند. میانگین سنین بیماران دیابتی گروه دیابت کنترل نشده و کنترل شده به ترتیب 8.91±58.18 و 5.52±61.84 گزارش گردید. با توجه به نتایج به دست آمده عفونت محل عمل و نیاز به جراحی مجدد در طول بستری رابطه معناداری را با سطح HbA1c نشان دادند (0.05≥p). دیگر عوارض بعد از عمل تفاوت معناداری بین دو گروه نداشتند.
نتیجه گیریمنطقی به نظر می رسد که جراحی های الکتیو در سطوح HbA1c بیشتر از 7 درصد به تعویق انداخته شود، چرا که وجود سطوح بالای HbA1c حاکی از کنترل نبودن دیابت بیمار و در نتیجه احتمال بالاتری از وجود عوارض مزمن دیابت و همچنین ریسک بالاتری برای عوارض جراحی می باشد.
کلید واژگان: دیابت, HbA1c, هموگلوبین گلیکوزیله, عوارض جراحیBackgroundDiabetes is a significant risk factor for postoperative complications and mortality. However, there are different opinions about the relationship between the increase in glycosylated hemoglobin (HbA1c) level and the incidence of surgical complications.
MethodsIn this retrospective study, 189 diabetic patients referred to Sabalan Hospital in Ardabil who were admitted for surgery were examined in 2021. The data related to demographic information, HbA1c test, postoperative complications, and the outcome of patients’ hospitalization were extracted from the records and entered into the researcher-made checklist. Patients were divided into two groups of uncontrolled diabetes with HbA1c of 7 and above and the controlled diabetes group with HbA1c below 7.
ResultsOut of 189 patients included in the study, 97 patients were in the uncontrolled diabetes group, and 92 patients were in the controlled diabetes group. The average age of diabetic patients in uncontrolled and controlled diabetes groups was 58.18±8.91 and 61.84±5.52, respectively. According to the results, surgical site infection and the need for re-surgery during hospitalization showed a significant relationship with an HbA1c level (p≤0.05). Other postoperative complications were not significantly different between the two groups.
ConclusionIt seems logical that elective surgeries should be postponed in HbA1c levels higher than 7% because the presence of high HbA1c levels indicates that the patient’s diabetes is not under control, and as a result, there is a higher probability of chronic complications of diabetes as well as a higher risk for post-operative complications.
Keywords: Diabetes, HbA1cGlycated, Hemoglobin, Surgical Complications -
بیماری دیابت مجموعه ای از اختلالات متابولیک است که با قند خون افزایش یافته تظاهر می کند. این بیماری، همه گیری بزرگی است که چند صد میلیون مبتلا و تعداد مشابهی افراد در معرض خطر دارد و بعضی افراد نیز در هنگام آسیب و استرس شدید، فیزیولوژی مشابهی را نشان می دهند. بیماران دیابتی بیشتر از سایر افراد نیاز به بستری و جراحی پیدا می کنند و اثرات متقابل جراحی و دیابت می تواند بر سیر جراحی یا عوارض آن تاثیرگذار باشد. شناخت تاثیرات جراحی بر دیابت و دیابت و داروهای آن بر جراحی و نحوه مدیریت قند خون در دوران بستری جراحی می تواند زمینه ای برای انجام اقدامات به موقع و صحیح درمانی بشود.
کلید واژگان: دیابت, جراحی, کنترل قند, داروهای دیابت, عوارض جراحی, بیهوشی, پیش از جراحیDiabetes is a set of metabolic disorders that manifest with increased blood sugar. This is a large pandemic disease that has several hundred million sufferers and a similar number of people at risk, and some people also show a pathophysiology similar to diabetes during injury and severe stress. Diabetic patients require hospitalization and surgery more than other people, and the mutual effects of surgery and diabetes can affect the course of surgery or its complications. Knowing the effects of surgery on diabetes, diabetes and its drugs on surgery and how to manage blood sugar during surgery can be a basis for timely and correct decision making.
Keywords: Diabetes, Hyperglycaemia, Surgery, Perioperative, Anaesthesia, Complications, Glycaemic Control -
مقدمه
در سال های اخیر ایده استفاده از لیزر در دندانپزشکی به خصوص در جراحی های بافت نرم به صورت فراگیری مورد استقبال قرار گرفته و جراحی به کمک لیزر به امر شایعی بدل گشته است. هدف ما در این مطالعه، بررسی عوارض و میزان رضایت مندی بیماران پس از جراحی حذف ضایعات اگزوفیتیک به روش جراحی با لیزر بود.
مواد و روش هادر این مطالعه 12 نفر از بیماران نیازمند جراحی ضایعات اگزوفیتیک محیطی، مانند: هایپرپلازی راکتیو و موکوسل انتخاب شدند. میزان درد پیش و پس از جراحی، توسط سیستم VAS و رضایتمندی، یک هفته پس از جراحی به وسیله چک لیست رضایتمندی بررسی شد. همچنین میزان بهبود زخم پس از سه هفته، با معاینه توسط دندانپزشک، مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته هاجراحی با لیزر Co2 رضایت حداکثری بیماران (٪84) را کسب کرده بود و (٪7/91) بیماران، شکایتی از درد پس از جراحی نداشتند. پس از سه هفته محل زخم در تمام بیماران بهبود یافته بود. یک مورد عود مجدد موکوسل مشاهده شد.
نتیجه گیریبا توجه به عدم وجود درد، رضایت حداکثری بیماران و التیام زخم در تمام مراجعین، موفقیت جراحی ضایعات اگزوفیتیک محیطی با لیزر کاملا مشهود است. با این حال این روش نیاز به ارزیابی کامل تری دارد.
کلید واژگان: لیزر co2, ضایعات اگزوفیتیک, عوارض جراحی, رضایتمندی مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد, سال 1401 دوره 46, شماره 2 : 11 - 103IntroductionIn recent years, laser-assisted surgery has become commonplace in dentistry, especially in soft tissue surgeries. The present study aimed to investigate the complications and patient satisfaction after removing exophytic lesions by laser surgery.
Materials and MethodsA total of 12 patients requiring removal of peripheral exophytic lesions such as reactive hyperplasia and mucosal surgery were examined to participate in the present study.
ResultsThis surgical procedure had the maximum patient satisfaction (84%) and almost all patients (91.7%) had no postoperative pain. After three weeks, the wound site healed in all patients, although a case of mucosal recurrence was observed in this study.
ConclusionLaser surgery is quite successful due to the absence of pain, maximum patient satisfaction, and wound healing in all patients which is consistent with the results of previous studies, although this method requires a more complete evaluation.
Keywords: CO2 laser, exophytic lesions, Satisfaction, surgical complications -
سابقه و هدف
آنوریسم آیورت شکمی (AAA)یک بزرگ شدگی لوکالیزه آیورت شکمی در ناحیه آیورت اینفرارنال است و ترمیم اندوواسکولارآیورت (EVAR) به عنوان روش جراحی انتخابی مطرح است. در پژوهش حاضر، برای اولین بار در ایران، عوارض و مورتالیتی مرتبط با EVAR بررسی شد.
مواد و روش هااین مطالعه مقطعی با روش مرور پرونده های بیمارستانی و ویزیت تمام 130 بیمار AAA که طی دوره هشت ساله (1398-1390) در بیمارستان سینا (بزرگ ترین مرکز ارجاعی کشور) تحت عمل جراحی EVAR به صورت انتخابی قرارگرفته بودند، اجرا شد.
یافته هاداده های 121 پرونده کامل بود. از این تعداد 104 نفر (85/9درصد) مرد و17 نفر (14/1درصد) زن، با میانگین سنی 9/4± 70/56سال بودند. آسیب کلیوی (15نفر، 12/6 درصد) بیش ترین فراوانی عوارض بعد از عمل جراحی را به خود اختصاص داد و سایر عوارض شامل بیماری های قلبی (10 نفر، 8/4 درصد)، ریوی (6 نفر، 5 درصد)، مغزی (3 نفر، 2/5 درصد) و DVT (2 نفر، 1/7درصد) بود. موردی از عفونت گرافت گزارش نشد. بیش از نیمی از عوارض مرتبط با گرافت در شش ماه اول بعد از پروسیجر رخ داد. فراوانی مرگ ها 29 مورد (24 درصد) بود.
استنتاجروش جراحی ترمیم اندوواسکولار آنوریسم آیورت شکمی، به ویژه در بیماران با بیماری های همراه که ریسک جراحی در آن ها بالاست، نتایج قابل قبولی درکوتاه مدت و بلندمدت دارد.
کلید واژگان: آنوریسم آئورت شکمی, ترمیم اندوواسکولار آنوریسم آئورت, گرافت, عوارض جراحی, مرگ و میرBackground and purposeAbdominal aortic aneurysms (AAA) is a localized enlargement of infrarenal abdominal aorta. Endovascular aneurysm repair (EVAR) is a surgical method introduced for AAA repair. This study, for the first time in Iran, investigated the complications and mortality rate associated with EVAR.
Materials and methodsIn this cross-sectional study, medical records were reviewed and all patients admitted to Sina Referral Hospital with infra renal abdominal aortic aneurysms who underwent elective EVAR between 2011 and 2019 (n=130) were studied.
ResultsThere were 121 complete files, including those of 104 (85.9%) men and 17 (14.1%) women. The mean age of patients was 70.56±9.4. Renal complications were the most frequent systemic complication after elective EVAR (n=15, 12.6%). Cardiac complications (n=10, 8.4%), respiratoty complications (n=6, 5%), cerebral complications (n=3, 2.5%), and deep vein thrombosis (n=2, 1.7%) were also reported. There was no graft infection. More than half of the procedure-related complications occurred in 6 months of surgery (n= 29, 24%).
ConclusionEndovascular repair of abdominal aortic aneurysm especially in patients with comorbidities has acceptable results in short term and long term surveillance.
Keywords: abdominal aortic aneurysm, endovascular aneurysm repair, graft, complications, mortality -
مقدمه
تعویض مفصل زانو یکی از موفق ترین عمل های ارتپدی میباشد و مطالعات زیادی بر روی اپروچ و زمان انجام جراحی انجام شده است اما بررسی های محدودی که در رابطه با نتایج و عوارض عمل تعویض دو مفصل زانو همزمان و مقایسه آن به فاصله 48 ساعت بعد انجام شده است، لذا بر آن شدیم تا مطالعه ای با هدف تعیین نتایج بالینی و عوارض تعویض دو مفصل زانو همزمان و مقایسه آن به فاصله 48 ساعت به انجام رسانیم.
روش اجرااین مطالعه به صورت یک مطالعه کوهورت بود، که گروه اول بیمارانی بودند که به صورت تعویض مفصل همزمان بوده اند و گروه دوم نیز بیمارانی بوده اند که تعویض دو مفصل زانو به فاصله 48 ساعت بوده است وارد مطالعه شدند سپس عوارض بعد از عمل، مدت زمان بستری ، نتایج بالینی دو هفته بعد از عمل ، یک ماه پس از عمل و سه ماه پس از عمل مورد بررسی قرار گرفت.
نتایجهیچ کدام از معیارهای مورد بررسی از پرسشنامه lysholm تفاوت معناداری در بیماران مورد مطالعه نداشت . عوارض بعد از جراحی نیز در دو گروه مورد و شاهد مورد ارزیابی قرار گرفت که در هیچ کدوم از گروه ها تفاوت معناداری مشاهده نشد . (P>0.05).
بحث و نتیجه گیریبه طور کلی در طول انجام مطالعه میزان درد و میزان عملکرد زانو و عوارض ناشی از جراحی در بیماران بعد از انجام هر دو روش درمانی تفاوت معناداری را نشان نداد.
کلید واژگان: تعویض مفصل زانو, عوارض جراحی, نتایج بالینیIntroductionKnee arthroplasty is one of the most successful orthopedic surgeries, and many studies have been done on Eproch and the timing of surgery, but few studies have been performed on the outcomes and complications of knee arthroplasty and its comparison 48 hours later. Therefore, we decided to conduct a study to determine the clinical outcomes and complications of two knee joint replacements and to compare them within 48 hours.
MethodsThis study was a cohort study, the first group consisted of patients undergoing concurrent arthroplasty and the second group were patients undergoing 48 knee arthroplasty within 48 hours then postoperative complications, duration Time of hospitalization, clinical outcome two weeks after surgery, one month after surgery and three months after surgery were evaluated.
ResultNone of the criteria evaluated by lysholm questionnaire were significantly different in the studied patients. Postoperative complications were also evaluated in both case and control groups, with no significant difference in either group. (P> 0.05).
DiscussionOverall, there was no significant difference in pain rate, knee function, and surgical complications during the study after both treatments.
Keywords: total knee emplacement, surgical complications, clinical outcome -
نشریه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران، سال چهل و سوم شماره 2 (پیاپی 110، تابستان 1399)، صص 60 -63
با معرفی COVID 19 در چین ، تغییرات عمده ای در نحوه مدیریت بیماران ایجاد شده است. . توصیه های عمومی برای حداقل جراحی ها فقط در موارد اضطراری توصیه می شود. مراکز مختلف تجربیات تلخ از عوارض و تغییرات نتیجه بیماران را گزارش کردند. در این میان ، دو گروه از بیماران با وجود خطرات COVID 19 ، بیماران سرطانی و بیمارانی که نیاز به جراحی فوری دارند ، نیاز به جراحی دارند. . در این مطالعه ، ما تجربه خود را از جراحی در این دو گروه از بیمارانی که در اوج شیوع COVID 19 تحت عمل جراحی قرار گرفتند ، گزارش می کنیم.
کلید واژگان: کووید 19, جراحی های اورژانسی, عوارض جراحی, مرگ و میرWith the introduction of the COVID 19 in China, major changes have taken place in patients management. General recommendations for minimum surgeries became widespread only in emergencies. Various centers reported bitter experiences of patient’s complications and changes in outcome. Among these, two groups of patients require surgery despite the risks of COVID 19, cancer patients and patients requiring emergency surgery. In this study, we report our experience of surgery in these two groups of patients who underwent surgery at the COVID 19 outbreak.
Keywords: COVID 19, emergent surgeries, surgicalcomplications, morbidity, mortality -
سابقه وهدف
با توجه به عوارض نسبتا بالای جراحی هیپوسپادیاس، هدف از انجام این تحقیق تعیین بروز و فاکتورهای خطر عوارض جراحی هیپوسپادیاس در کودکان مورد جراحی قرار گرفته در بیمارستان فوق تخصصی علی اصغر تهران در سال 1396 بود.
مواد و روش هااین مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بر روی 90 کودک بالای شش ماه که تحت جراحی درمانی هیپوسپادیاس قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات مربوط به فاکتورهای خطر توسط پرسشنامه محقق ساخته در زمان پذیرش و در زمان ترخیص جمع آوری شدند.همچنین عوارض جراحی دو هفته بعد از جراحی و تا یکسال پس از آن بررسی و در پرسشنامه وارد گردید.یافته ها باکمک test t- وchi-square test یاFisher Exact test مورد تحلیل قرار گرفتند.
نتایجتنها عارضه جراحی مشاهده شده فیستول اورتروکوتانیوس بود که در 18.9٪ بیماران دیده شد.فاکتورهای خطری که با عوارض جراحی هیپوسپادیاس رابطه داشتند شامل وزن کم موقع تولد،تزریق تستوسترون قبل از جراحی، وجود هیپوسپادیاس از نوع پنواسکروتال یا اسکروتال ،استفاده از تکنیک جراحیDucket و نگه داشتن طولانی کاتتر ادراری بود ، اما سن کودک در زمان جراحی ، سن حاملگی ، سابقه فامیلی هیپوسپادیاس با عوارض جراحی همراهی نداشتند.
نتیجه گیریتوصیه می شود بخصوص در کودکان با وزن کم موقع تولد و انواع پنواسکروتال یا اسکروتال هیپوسپادیاس دقت بیشتری از لحاظ تکنیک جراحی بعمل آید و همچنین در صورت امکان از تجویز تستوسترون قبل از جراحی و از تکنیک جراحی Ducket اجتناب شود.
کلید واژگان: هیپوسپادیاس, عوارض جراحی, عوامل خطر, فیستولFeyz, Volume:25 Issue: 1, 2021, PP 777 -783Background and aimsDue to the relatively high complications of hypospadias surgery,the aim of this study was to determine the incidence and risk factors for hypospadias surgery complications in children undergoing surgery at Aliasghar hospital in Tehran in 2017.
MethodsThis descriptive-analytical study was performed on 90 children over six months who underwent surgical treatment of hypospadias. Information on risk factors was collected by a researcher-made questionnaire at the time of admission and at the time of discharge. Also, surgical complications were evaluated two weeks after surgery and up to one year after that and entered in a questionnaire. Findings were analyzed using t-test and chi-square test or Fisher Exact test.
ResultsThe only surgical complication was urethrocutaneous fistula, which was seen in 18.9% of patients. Risk factors associated with complications of hypospadias surgery include low birth weight, preoperative testosterone injection, presence of penoscrotal or scrotal hypospadias, Ducket`s surgical technique and Prolonged retention of the urinary catheter, but the age of the child at the time of surgery, gestational age, and family history of hypospadias were not associated with surgical complications.
ConclusionIt is recommended to be more careful in terms of surgical technique, especially in children with low birth weight and penoscrotal or scrotal hypospadias, and if possible, avoid testosterone before surgery and Ducket`s technique for surgery.
Keywords: Hypospadias, postoperative complications, risk factors, fistula -
سابقه و هدف
شکستگی گردن فمور، به خصوص در افراد جوان که معمولا در اثر ضربه های شدید با انرژی زیاد ایجاد می شوند، میزان بالایی از عوارض را به همراه دارند. نتایج بعد ازصدمه به مواردی نظیر جابجایی، خردشدگی، میزان خونرسانی، جااندازی مناسب و فیکساسیون پایدار و محکم وابسته است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش DHS و MCS در شکستگی های قاعده گردن فمور می باشد.
مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی، تعداد 78 بیمار با شکستگی قاعده گردن فمور به روش فیکساسیون داخلی به روش MCS (26 نفر) و DHS (52 نفر) در طی سال های 97-1395 در بیمارستان شهید بهشتی بابل تحت درمان و مقایسه بالینی قرار گرفتند. میزان عوارض شامل درد و لنگش، عفونت، AVN و عدم جوش خوردگی بین این دو گروه بررسی شدند. همچنین نمره VAS و HHS نیز بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته هامیانگین سن بیماران در گروه MCS برابر 35/23 ± 19/54 سال و در گروه DHS برابر 06/21 ± 50/58 سال بود. در بیماران گروه MCS میزان عفونت، AVN، عدم جوش خوردگی و درد و لنگش به ترتیب برابر 3 مورد، 2 مورد، 3 مورد و 6 مورد بود. در گروه DHS این موارد به ترتیب برابر یک مورد، یک مورد، یک مورد و 4 مورد بودند. دو گروه از نظر عوارض، اختلاف معنی داری نداشتند (05/0>p). میانگین نمره VAS در گروه DHS به طور معنی داری کم تر از گروه MCS بود (05/0<p). نمرات HHS بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری نداشت (05/0<p).
استنتاجبا توجه به نتیجه این مطالعه، به نظر می رسد روش MCS به دلیل خونریزی و مدت زمان جراحی کم تر، روش مناسب تری در درمان شکستگی قاعده گردن فمور باشد.
کلید واژگان: شکستگی قاعده گردن فمور, فیکساسیون داخلی, عوارض جراحی, نمره دیداری شنیداری, نمره لگن هریسBackground and purposeFemoral neck fracture is associated with a high rate of side effects, especially in young people, who are usually affected by severe energy shocks. Results after injury depend on some factors, including displacement, fragility, bleeding rate, proper placement, and stable and strong fixation. The aim of this study was to compare dynamic hip screw (DHS) or multiple cannulated screws (MCS) in fractures of the femoral neck base.
Materials and methodsIn this cross-sectional study, 78 patients with femoral neck fracture were treated by internal fixation: MCS (n= 26) and DHS (n= 52) in Babol Shahid Beheshti Hospital, 2016-2018. Complications, including pain and lameness, infection, avascular necrosis (AVN), and nonunion were investigated in both groups. The visual analog scale (VAS) score and Harris Hip Score (HHS) were also compared between the two groups.
ResultsMean ages of the patients in MCS group and DHS group were 54.19 ± 23.35 and 58.50 ± 21.06 years, respectively. In patients treated by MCS, infection, AVN, no welding, and pain and lameness were seen in 3, 2, 3, and 6 patients, respectively, while these complication were observed in 1, 1, 1, and 4 patients in the DHS group, respectively. The rate of complications were not found to be significantly different between the two group (P>0.05). The mean VAS score was significantly lower in the DHS group compared to that in the MCS group (P<0.05). The HHS scores were not significantly different between the two groups (P<0.05).
ConclusionAccording to this study, MCS is more appropriate in the treatment of femoral neck fractures due to less bleeding and shorter operation time.
Keywords: femoral neck fracture, internal fixator, surgical complications, visual analogue scale, Harris Hip Score -
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال بیست و هشتم شماره 3 (پیاپی 163، خرداد 1399)، صص 2425 -2430مقدمه
پیودرما گانگرنوزوم یک بیماری نادر پوستی است که باعث ایجاد زخم های دردناک پوستی می شود. بیماری در هر رده سنی 20 تا 50 سال در زن و مرد ایجاد می شود .در بالغین بازخم درناک در ساق پا تظاهر می کند و در بچه ها باعث درگیری ساق پا، ران، سر و گردن می شود. پیودرما گانگرنوزوم با یک پاپول، ندول و یا پوسجول مشخص می شود که به طرف یک ضایعه زخمی با حدود نامشخص پیشرفت می کند. در این مقاله یک مورد پیودرما گانگروزنوم بعد از عمل جراحی پستان معرفی می شود. بیمار یک خانم 38 ساله که به علت یک زخم 3 سانتی متر در ناحیه پستان راست که به تدریج رشد کرده و در معاینه حاوی ترشحات اگزوداتیو خونی از 2 هفته قبل مراجعه کرده است. در سابقه، دو هفته بعد از عمل جراحی پستان یک زخم پیشرونده سه سانتی متری در سطح پستان ایجاد شده که به تدریج این زخم بزرگتر می شود. در طی درمان، آنتی بیوتیک های متعدد خوراکی، تزریقی تجویز می شود که تاثیری در بهبودی زخم نداشتند. نتیجه بیوپسی، زخم غیر اختصاصی پوستی به همراه هیپرپلازی بدون شواهدی ازبدخیمی گزارش شد. بیمار هیچگونه علایم گوارشی نداشت. برای بیمار داروی Infliximab شروع شده و ادامه یافت.
نتیجه گیریدر تشخیص افتراقی زخم های پوستی مقاوم به درمان های معمول, خصوصا در ناحیه در پستان همیشه باید تشخیص پیودرماگانگرنوزوم را مد نظر داشت.
کلید واژگان: پیودرما گانگرنوزوم, پستان, عوارض جراحیJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:28 Issue: 3, 2020, PP 2425 -2430IntroductionPyoderma gangrenosum (PG) of the breast is a rare that present as a painful ulcer on the skin. It usually affects people in their 20s to 50s and occurs in both men and women. Typically, PG affects the legs in adults. In children, it may affect the legs, buttocks, head, and neck. Pyoderma gangrenosum is characterized by a papule, nodule, or pustule that progresses to an injured lesion with unknown boundaries. In this study, a case of Pyoderma gangrenosum is introduced after breast surgery.A 38-year-old woman with a 3 cm wound in the right breast area that has gradually grown has been examined for exudative bloody discharge for the past 2 weeks. Two weeks after breast surgery, a three-centimeter progressive wound has formed on the surface of the breast, which gradually grew larger. During treatment, several oral and injectable antibiotics were prescribed that have not been effective in healing the wound. A biopsy lesion was reported in which a non-specific skin lesion with hyperplasia and vesicle formation without malignancy was reported. The patient had no gastrointestinal symptoms. Infliximab was started and continued for the patient.
ConclusionIn the differential diagnosis of resistant skin wounds, especially in the leg area, and in this case in the breast the diagnosis of pyoderma gangrenosome should always be considered.
Even if the patient has no history of inflammatory bowel disease, pyoderma gangrenosum may occur before intestinal manifestations.Keywords: Pyoderma Gangrenosum, Breast, Surgery -
زمینه و هدف
هرچند که تومورهای مغزی در بالغین ناشایع هستند، اما جزو علل اساسی مورتالیتی و موربیدیتی به شمار می روند. روش درمانی ارجح برای رزکسیون توده های مغزی استفاده از تکنیک های مختلف جراحی می باشد که می تواند عوارض مختلفی مانند مشکلات عفونی، عصبی، و یا عروقی برای بیماران ایجاد کند و سبب کاهش کیفیت و حتی بقای آن ها و افزایش هزینه های درمانی و مراقبتی شود. این مطالعه به بررسی عوامل مرتبط با بروز عوارض پس از انجام جراحی های رزکسیون تومورهای مغزی می پردازد.
روش کاراین مطالعه به صورت توصیفی گذشته نگر بر روی بیمارانی که در سال 1395 در بیمارستان رسول اکرم (ص) تحت رزکسیون جراحی تومورهای مغزی قرار گرفته بودند، انجام شد. سن، جنس، میزان رزکسیون، نوع تومور، علایم و عوارض بعد از عمل جراحی و عوامل مرتبط با بروز آن ها، همچنین طول عمل جراحی و میزان خونریزی حین عمل و مدت بستری بیماران از پرونده های بایگانی استخراج و نهایتا داده ها در نرم افزار SPSS وارد و آنالیز شدند.
یافته هااین مطالعه بر روی 179 بیمار صورت گرفت که 85 نفر (5/47%) مرد و 94 نفر (5/52%) زن بودند. میانگین سن بیماران 8/45 (σ=42/17) سال، میانگین زمان بستری قبل از عمل 6/4 روز (σ=97/3) و بعد از عمل 7/9 روز (σ=48/9) بود. شایع ترین عوارض جراحی شامل هیدروسفالی (4/13%) و خونریزی داخل مغزی (5/9%) بودند. شایع ترین عارضه پزشکی (مدیکال) بروز اختلالات الکترولیتی (4/13%) بود. میانگین زمان عمل جراحی 1 ساعت و 40 دقیقه (σ=5/5) و خونریزی حین عمل 542 میلی لیتر (σ=474) محاسبه شد.
نتیجه گیریبر اساس مطالعه ما، میزان وسعت رزکسیون با بروز عوارض پس از جراحی و سن بالاتر و مدت زمان بستری قبل و بعد جراحی و زمان طولانی تر جراحی با عوارض پزشکی ارتباط معنادار داشت. همچنین در مطالعه ما سن بالا با مورتالیته بالاتری در ارتباط بود اما خونریزی حین عمل با بروز عوارض ارتباط معناداری نداشت.
کلید واژگان: تومور مغز, عوارض بعد از عمل, عوارض جراحی, عوارض مدیکالBackgroundBrain tumors are rare and yet a significant cause of mortality and morbidity in adults. Surgical resection has been treatment of choice for brain tumors. Despite its effectiveness, surgical resection may cause various post-operatives complications such as infections, neurological deficits, and vascular damages that can lead to decrease in quality of life and survival rate and can impose great medical expenses. This study was aimed to assess related factors of medical and surgical complications after surgical brain tumors resection.
MethodsThis was a descriptive and retrospective study performed on patients that underwent brain surgical tumor resection at Rasoul Akram Hospital of Iran University of medical science in Tehran, 2016. Age, sex, extent of resection, pathology of tumor, post-operative symptoms and complications, duration of surgery, blood loss volume during surgery, and duration of admission were collected, and analyzed with SPSS.
ResultsOf 179 patients, 47.5% (85) were male, and 52.5% (94) were female. Mean patient age was 45.8 years old, and mean admission duration was 4.6 day before and 9.7 day after surgery. The most common surgical complications were hydrocephalus (13.4%) and ICH (9.5%). The most common medical complication was electrolyte disorder (13.4%). Mean surgery duration was 1 hour 40 min and mean blood loss during surgery was 542 ml.
ConclusionBased on our study, extent of brain resection was correlated with surgical and medical complications. Older age, longer duration of admission, and longer duration of surgery were correlated with medical complications, but it was not correlated with surgical complications. Older age was correlated with higher mortality rate. Blood loss volume during surgery had no correlation with surgical or medical complications.
Keywords: brain tumor, post-operative complication, medical complication, surgical complication -
زمینه و هدفاستفاده از مکمل ها از جمله –Lکارنیتین، حمایت های تغذیه ای ایده آل و تغذیه زودهنگام بعد از عمل جراحی در سرطان، می تواند در پیشگیری از عوارض بیماران مهم باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تغذیه زودهنگام غنی از L -کارنیتین بر عوارض عمل جراحی سرطان مری و طول مدت بستری در بخش های بیمارستان انجام گردید.روش کاردر یک کارآزمایی بالینی، 50 نفر از بیماران مبتلا به سرطان مری تحت عمل جراحی در دو گروه مساوی به صورت تصادفی برای بررسی انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه یادداشت غذائی اطلاعات تغذیه ای استخراج گردید. از هر دو گروه قبل از شروع و انتهای مطالعه نمونه خونی پایه و نمونه ادرار 24 ساعته به ترتیب برای اندازه گیری فاکتورهای خونی (مثل شمارش سلول های خون، هموگلوبین، هماتوکریت و اوره خون) و تراز ازته گرفته شد. سپس به گروه مداخله در اولین روز بعد از عمل جراحی مکمل-L کارنیتین به میزان روزانه 3 گرم در 3 دوز منقسم به همراه رژیم غذائی روتین بیمارستان در هر وعده غذایی و به گروه شاهد رژیم غذائی روتین بیمارستان به مدت ده روز داده شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، تی زوجی و کای دو تجزیه و تحلیل شدند.یافته هانتایج نشان داد که تغییرات میانگین BUN و تراز ازته در دو گروه بعد از مداخله اختلاف معنی داری داشت (0/05>p). بیمارانی که تغذیه زودهنگام غنی از-L کارنیتین را شروع کرده بودند، مدت زمان کمتری در بخش های بیمارستان سپری کرده و زودتر ترخیص شدند، بطوریکه این اختلاف با گروه کنترل معنی دار بود (0/05>p).نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان می دهد که تغذیه زودهنگام غنی ازL کارنیتین احتمالا بتواند بر طول مدت بستری بیماران مبتلا به سرطان مری بعد از عمل جراحی در بخش های بیمارستان تاثیر مثبت بگذارد.کلید واژگان: سرطان مری, -Lکارنیتین, تغذیه زودهنگام, تراز ازته, عوارض جراحیBackground and ObjectivesThe use of supplements such as L-carnitine, optimum nutritional support and early feeding after surgery in cancer patients can be important in the prevention of cancer complications. The aim of this study was to determine the effects of early L-carnitine-rich feeding on complications of esophageal cancer surgery and duration of hospitalization.MethodsIn a clinical trial, 50 patients with esophageal cancer under surgery in two equal groups were randomly selected. Nutritional information was obtained using food record questionnaire. Basic blood samples and 24-hour urine samples were taken in order to measure the hematological parameters (like blood cell count, hemoglobin, hematocrit and blood urea) and nitrogen balance, respectively from two groups at the beginning and end of the study. Then, the intervention group received 3 g L-carnitine daily in 3 doses on the first day after the complementary operation, with a routine hospital diet at each meal, and the control group received a routine hospital diet for ten days. Data were analyzed using independent t-test, paired t-test and chi-square test.ResultsThe results showed that changes in the mean BUN and nitrogen balance were significantly different after intervention between the study groups (pConclusionThe results of this study showed that early L-carnitine-rich feeding after surgery has probably a positive effect on the duration of hospital stay in patients with esophageal cancer.Keywords: Esophageal Cancer, L-Carnitine, Early Feeding, Nitrogen Balance, Surgery Complications
-
مقدمه و اهدافسرطان سر پانکراس (Head of Pancrease) و آمپول واتر (Ampulary) هر دو بیماری پیشرونده ای هستند، که معمولا در مراحل پیشرفته با ایجاد علایمی ناشی از انسداد در مسیر معده و صفرا تظاهر می کند. تشخیص این بیماری در مراحل اولیه کم تر اتفاق می افتد، به همین دلیل بیشتر بیماران به درمان های تسکینی (Palliative Bypass) نیاز پیدا می کنند. هدف این مطالعه بررسی میزان بقا و عوارض اعمال جراحی تسکینی در این بیماران است.روش کاردر این مطالعه مقطعی (Cross-Sectional)، 49 بیمار مبتلا به کانسر سر پانکراس وآمپول واتر پیشرفته در سال های93-1382 تحت عمل جراحی بای پس تسکینی در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. میزان بقا، عوارض جراحی و عوامل موثر بر آن ها مطالعه شدند.یافته ها11 نفر (44/22 درصد) عمل بای پس صفراوی (Biliary Bypass)، 6 نفر (24/12 درصد) عمل بای پس معده(Gastric Bypass) و 32 نفر (32/65 درصد) تحت هر دو نوع عمل (Both) قرار گرفتند. 12 نفر (49/24 درصد) دچار عوارض شدند. شایع ترین عوارض در بیماران شامل لیک آناستوموز و پریتونیت 6 نفر (24/12 درصد) بود. 7 نفر (28/14 درصد) بیماران در بیمارستان فوت نمودند. میانگین بقای بیماران 38/8±47/5 ماه بود. سن بالاتر تنها عامل موثر در کاهش عوارض بود (01/0P=).
نتیجه گیری: استنباط می شود، حدود یک چهارم بیماران که در مراحل پیشرفته تحت اعمال جراحی تسکینی قرار می گیرند؛ دچار عارضه شده و میانگین بقای آن ها کم تر از 6 ماه است. لذا توصیه می شود در مراحل پیشرفته و در صورت امکان از روش های کم تهاجمی تر مانند تعبیه استنت های صفراوی یا گوارشی استفاده شود.کلید واژگان: کانسر سر پانکراس, کانسر آمپول واتر, عوارض جراحی, بقاBackground And ObjectivesThe cancer of the pancreatic head and Ampulla of Vater is a malignant disease usually seen in advanced stages with symptoms caused by stomach and biliary obstruction. Curative treatment is possible in the early stage. Unfortunately, most symptomatic patients are in the advanced stage and have an unrespectable tumor; therefore, they should undergo palliative surgery. This study was performed to determine the complications and survival rate of patients who underwent palliative surgery for advanced stages of cancer in the Ampulla Vater and pancreatic head.MethodsIn this study, 49 patients with advanced stages of cancer in the Ampulla of Vater and pancreatic head who had undergone palliative surgery from 2003 to 2014 at Baqiyatallah Hospital were studied and the complications and survival rate were determined.ResultsEleven patients (22.44%) underwent biliary bypass, 6 (12.24%) underwent gastric bypass, and 32 (65.32) underwent both procedures. Twelve (24.49%) patients developed complications. Anastomotic leak and peritonitis were the most common complications seen in 6 (12.2%). Seven patients (14.28%) died in the hospital. The mean survival was 5.47 ± 8.38 months. Upon follow up, survival was significantly longer in older patients (P=0.01).ConclusionIn one-fourth of the patients with advanced stages of cancer, palliative surgery of the pancreatic head and Ampulla of Vater caused complications, and the mean survival rate was less than six months. The results of this study recommend the use of less invasive procedures such as biliary stenting in the advanced stages of the disease.Keywords: Complications, Cancer of Pancreas head, Ampullary carcinoma, Survival -
سابقه و هدفعفونت استرنوم عارضه ای جدی به دنبال استرناتومی میانی می باشد که باعث افزایش مرگ و میر بیمارستانی می گردد. در این نگارش به عفونت استرنوم در بخش جراحی مرکز قلب مازندران و چگونگی درمان آن می پردازیم.مواد و روش هادر یک مطالعه توصیفی، از فروردین 1391 تا اسفند 1394، تعداد 4725 بیمار تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، فاکتورهای خطر ابتلا به ایسکمی قلبی و عوامل موثر در ایجاد عفونت ضمن عمل جراحی و نوع عفونت استرنوم و روش درمانی آن ها مورد بررسی قرار گرفتند. درمان های انجام شده بر اساس نوع عفونت و زمان تشخیص آن در نظر گرفته شده اند. داده های آماری با نرم افزار Med calc بررسی شده و 05/0p< از نظر اختلاف آماری معنی دار در نظر گرفته شده است.یافته هاعفونت استرنوم در 49 بیمار (1 درصد) دیده شده که 26 مورد (55/0 درصد) عفونت سطحی و 23 مورد (49/0 درصد) عفونت عمقی بوده اند. اکثرا خانم های مبتلا به دیابت، فشارخون بالا و چاقی مفرط با Cross-clamp time طولانی تر، مبتلا به عفونت استرنوم شده اند. بیماران با عفونت سطحی به روش دبریدمان پوست و بستن ثانویه زخم درمان شده و بیماران مبتلا به عفونت عمقی استرنوم که به طور زودرس یعنی تا 48 ساعت پس از استقرار عفونت تشخیص داده شده اند، با دبریدمان پوست و استرنوم و بستن مجدد قفسه سینه پس از تعبیه درن مدیاستن درمان شده اند. مرگ و میر در بیماران مبتلا به عفونت استرنوم بالاتر بوده است. (2/12 درصد).
استنتاج: با اعمال قوانین کنترل عفونت می توان آمار عفونت استرنوم را به حداقل رسانید. عفونت استرنوم مرگ و میر پس از عمل جراحی را به طور چشم گیری بالا می برد.کلید واژگان: عفونت استرنوم, بای پس عروق کرونر, عوارض جراحی, عوامل خطر, عفونت زخمBackground andPurposeSternal Wound Infection (SWI) is a serious complication of median sternotomy that increases the rate of mortality. We report our experience of managing SWI in a regional cardiothoracic unit in Mazandaran province, Iran.Materials And MethodsWe prospectively studied 4725 patients who underwent isolated coronary artery bypass grafting between March 2012 and March 2015. Information about age, sex, morbidities, surgical factors and nature of sternal wound infection were recorded. Treatment options were stratified by nature of infection, and timing and nature of management. Data analysis was done using Med calc soft ware and p-values less than 0.5 were considered significant.ResultsSternal wound infection occurred in 49 (1%) patients. There were 26 (0.55%) superficial and 23 (0.48%) deep SWIs. SWI patients were found to be mainly females, with diabetes or hypertension, high body mass indices and longer aortic cross-clamp time. All patients with superficial SWI were managed by skin debridement and closure. Patients with deep SWI who had surgery within 48 hours of diagnosis were managed using skin and bone debridement and sternal rewiring following mediastinal drain. The mortality rate was found to be high in patients with SWI (12.2%).ConclusionLow sternal wound infection can be achieved with an ongoing focus on appropriate infection control. SWI significantly increases the risk of mortality which could be reduced through early intervention.Keywords: sternal wound infection, coronary artery bypass grafting, surgery complication, risk factors, wound infection -
مقدمهتومورهای غدد بزاقی نادر هستند و 4-3 درصد نئوپلاسم های سر و گردن را شامل می شوند. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژیک تومورهای پاروتید جراحی شده در بخش گوش، حلق و بینی بیمارستان شفای کرمان بود.روش هااین مطالعه به صورت مقطعی انجام شد، به این صورت که در یک دوره 5 ساله از ابتدای سال 1385 تا پایان سال 1389، تمامی بیمارانی که در مرکز آموزشی درمانی شفا پاروتیدکتومی شده بودند، وارد مطالعه شدند. مواردی همچون نوع تومورهای پاروتید، پاتولوژی، سن، جنس، نوع عمل جراحی و عوارض زودرس جراحی بررسی شد.
نتا یج: 47 بیمار با تومور پاروتید در این مدت بستری شدند که 20 نفر (6/42 درصد) مرد بودند. میانگین سنی در کل بیماران 1/40 سال بود. 7 مورد (9/14 درصد) تومور بدخیم و 37 مورد (7/78 درصد) ضایعات خوش خیم داشتند. 10 بیمار (3/21 درصد) تحت جراحی توتال پاروتیدکتومی و سایر بیماران (7/78 درصد) تحت پاروتیدکتومی سطحی قرار گرفتند. به طور کلی 8 مورد (0/17 درصد) از جراحی های انجام شده دچار عوارض زودرس شدند که 4 مورد (5/8 درصد) فلج عصب فاسیال، 3 مورد (4/6 درصد) هماتوم و یک مورد (1/2 درصد) عفونت زخم بود. بین جنس، سن و بدخیمی ارتباط معنی داری وجود نداشت.بحث و نتیجه گیریمیزان شیوع تومورهای خوش خیم و بدخیم پاروتید و عوارض بعد از عمل در این مرکز مشابه مطالعه های داخلی و خارجی دیگر بود. جهت افزایش دقت و به حداقل رسیدن خطا در تحقیقات مربوطه، جمع آوری منظم داده های بیماران، طراحی و استفاده از نرم افزارهای مناسب توصیه می شود.
کلید واژگان: پاروتید, تومور, خوش خیم, بدخیم, عوارض جراحیBackgroundNeoplasms of the parotid glands are rare and constitute 3-4% of all head and neck tumors. The aim of this study was to determine the epidemiology of parotid surgeries at the ear, nose, and throat (ENT) department of Shafa Hospital, Kerman, Iran.MethodsIn a cross-sectional study from March 2006 until March 2011, all patients who had had parotidectomy at Shafa Hospital (n = 47) were included. Their tumor type, pathology, age, gender, type of surgery, and early surgery complications were evaluated.ResultsThe mean age of the patients was 40.1 years and 20 of them (42.6%) were male. Seven cases (14.9%) had malignant tumors and 37 (78.7%) had benign tumors. Total and subtotal parotidectomy were performed for 21.3% and 78.7% of the patients, respectively. Early complications of surgery were detected in eight cases (17.0%), i.e. four cases (8.5%) had facial paralysis, three patients (6.4%) had hematoma, and one individual (2.1%) had an infection. Malignancy was not significantly related with either age or gender.ConclusionThe prevalence of benign and malignant tumors and complications of surgery in this center was similar to other national and international studies. Systematic data collection and appropriate databases should be established to increase accuracy and reduce errors in similar research.Keywords: Parotid, Tumor, Benign, Malignant, Surgical complication -
سابقه و هدف
روش های متفاوتی برای انجام عمل ختنه استفاده می شود که در بین آنها روش کلاسیک از شیوع بیشتری برخوردار است. از آنجا که عوارض و طول مدت عمل و هم چنین درد در روش کلاسیک تا حدی زیاد است، در این مطالعه عوارض و مدت انجام عمل کلاسیک با روش Gomco مقایسه شده است.
مواد و روش هامطالعه مورد شاهدی حاضر بر روی 80 نوزاد و شیرخوار مراجعه کننده به اتاق عمل سرپایی بیمارستان شهید بهشتی کاشان جهت انجام عمل ختنه در سال 1390 و در دو گروه 40 نفره روش کلاسیک و Gomco انجام شد. عوارض در دو مرحله ی حین عمل با کمک شمارش تعداد گازهای خونی و نیز ویزیت یک هفته بعد با روش مشاهده ای بررسی و تحلیل آماری شدند.
نتایجمیانگین سنی افراد 37/12±8/24 روز بود که اختلاف معنی داری نداشت. میانگین مدت عمل در گروه کلاسیک (5/2±3/24 دقیقه) نسبت به روش Gomco (3/2±3/13 دقیقه) نزدیک به دو برابر بیشتر بود. میزان خونریزی در روش کلاسیک با 6/0±1/4 سی سی، بیش از سه برابر روش Gomco با 7/0±3/1 سی سی بود. عفونت بعد از عمل در نوزادان موجود در دو گروه گزارش نشد.
نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که روش Gomco در مقایسه با روش کلاسیک زمان انجام، درد و عوارض کمتری دارد و می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای روش کلاسیک باشد.
کلید واژگان: ختنه, روش کلاسیک, روش Gomco, عوارض جراحیBackgroundThere are different surgical procedures for circumcision. Although the classic method is the most common one, it takes more time and causes more pain and complications compared to other methods. The purpose of this study was to compare the complications and the time taken for performing the surgery for Gomco and classic methods of circumcision.
Materials And MethodsThis case-control study was performed on 80 neonates referred to the outpatient operating room in Shahid Beheshti hospital for circumcision in 2011 and were divided into two equal groups: one group underwent the classic method and another, the Gomco method. The complications were assessed in two phases: during the surgery by counting bloody gauze pads and one week thereafter using the objective methods, then they were analyzed statistically.
ResultsThe mean age of neonates was 24.8±12.37 days and no significant difference was seen between two groups. The mean operation duration in the classic method (24.3±2.5 min) was approximately two times greater than that of the Gomco method (13.3±2.3 min). Moreover, the amount of bleeding in the classic method (4.1±0.6 cc) was over three times greater than that of the Gomco one (1.3±0.7 cc). No cases of infection were seen in both groups.
ConclusionResults show that the Gomco method takes less time and causes less pain and fewer complications compared to the classic method and may also be a suitable alternative to the classic method.
-
سابقه و هدفدر بسیاری از بیمارانی که مبتلا به هرنی اینگوئینال هستند و تحت عمل جراحی قرار می گیرند برای تخلیه خون و مایعات جمع شده در محل جراحی از هموواک استفاده می شود.روش بررسیدر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده تعداد 86 بیمار به صورت تصادفی ساده در دو گروه قرار گرفتند. بیماران با استفاده از روش لیختن اشتاین جراحی شدند. در یک گروه هموواک کارگذاشته شد و در گروه دیگر کارگذاشته نشد. نتایج کوتاه مدت عمل جراحی در دو گروه با یکدیگر مقایسه شد.یافته هادر بیماران گروه دارای هموواک 20 بیمار درد خفیف، 16 بیمار درد متوسط و 5 بیمار درد شدید داشتند. این نسبت ها در بیماران گروه فاقد هموواک به ترتیب 19، 20 و 2 نفر بود. شدت اسکار در گروه دارای هموواک در 21 بیمار خفیف، در 20 بیمار متوسط و در 2 بیمار شدید بود، در حالی که در گروه بدون هموواک این نسبت ها به ترتیب 25، 16 و 2 بیمار بود. تورم محل جراحی در بیماران گروه دارای هموواک در 23 بیمار خفیف و در 20 بیمار متوسط بوده و موردی از تورم شدید دیده نشد، اما در گروه بدون هموواک در 31 بیمار خفیف، در 11 بیمار متوسط و در 1 بیمار شدید بوده است.نتیجه گیرینتایج مطالعه نشان می دهد که عوارض جراحی شامل درد، اسکار و تورم ناحیه با استفاده یا عدم استفاده از هموواک رابطه ای ندارد و استفاده روتین از همووگ در هرنیورافی لیختن اشتاین در همه بیماران مفید نیست.
کلید واژگان: هرنی اینگوینال, هموواک, عوارض جراحیMedical Science Journal of Islamic Azad Univesity Tehran Medical Branch, Volume:21 Issue: 1, 2011, P 44BackgroundMany patients with inguinal hernia are operated and hemovac is used to drain extra fluids from the surgery site. In this study, we compared the results of surgery in patients operated with hemovac vs. who had not hemovac.Materials And MethodsIn a randomized clinical trial, 86 patients with inguinal hernia were assigned into two groups. Patients were operated by Lichtenstein method and hemovac was used in one group. The short- term outcome was compared between two groups.ResultsSeverity of pain in hemovac group was mild in 0 cases, moderate in 6 and severe in, and in non hemovac group was mild in 9 cases, moderate in 0 and severe in. Severity of scar in hemovac group was mild in cases, moderate in 0 and severe in, and in non hemovac group was mild in cases, moderate in 6 and severe in. Inflammation in hemovac group was mild in, moderate in 0 and nobody had severe inflammation, while in non hemovac group was mild in cases, moderate in and severe in.ConclusionThere were no significant differences in pain, scar and inflammation among groups with and without hemovac. Using hemovac in inguinal hernia repair does not have effect on the healing of surgery site -
زمینه و اهداف
جراحی تومورهای پاروتید همراه با عوارض گوناگونی از قبیل ضعف عصب فاسیال، سندرم تعریق چشایی، مشکلات زیبائی، فیستول، هماتوم بعد عمل و عفونت می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تجربه یک جراح در مورد پاروتیدکتومی و بررسی عوارض جراحی و مقایسه ان با سایر مطالعات می باشد.
روش بررسیاین مطالعه به صورت مقطعی بر روی 50 بیمار با تومور پاروتید که تحت پاروتیدکتومی در یک دوره 6 ساله (از فروردین 81 لغایت اسفند 86) توسط یک جراح قرار گرفته اند انجام شده و عوارض زودرس و دیررس آنها بررسی شده است.
یافته هادر این بررسی 50 بیمار شرکت داشتند که 24 نفر آنها (48%) مرد و 26 نفر (52%) زن بودند. در این بررسی 13 بیمار (7 بیمار با تومور خوش خیم و 6 بیمار با تومور بدخیم) تحت جراحی پاروتیدکتومی توتال و سایر بیماران تحت پاروتیدکتومی سطحی قرار گرفتند. از نظر فراوانی عوارض بوجود آمده، 4 بیمار)8%(دچار فلج موقت عصب فاسیال، 6 بیمار)12%(دچار سندرم تعریق چشائی (Frey’s Syndrome)، 2 بیمار)4%(دچار فیستول بزاقی و سیالوسل، 1 بیمار) 2%(دچار هماتوم، 1 بیمار)2%(دچار نکروز فلپ شده بودند. عفونت زخم و فلج دائمی عصب فاسیال وجود نداشت. تمام موارد سندرم تعریق چشائی در تومور های خوش خیم دیده شده بود.
نتیجه گیریعلیرغم عدم وجود مانیتورینگ عصب فاسیال حین جراحی در این مطالعه، ضعف عصب فاسیال نسبت به سایر تحقیق ها کمتر بوده است. بنابراین تکنیک جراحی در کنترل عوارض جراحی از قبیل فلج عصب فاسیال نقش مهمی دارد.
کلید واژگان: توده های پاروتید, پاروتیدکتومی, عوارض جراحی, سندرم تعریق چشائی, فلج عصب فاسیالBackground And ObjectivesParotid surgery accompany with complications including facial nerve paresis, cosmetic deformities, gustatory sweating syndrome, salivary fistula, wound hematoma and infection. The aim of this study was to review an individual surgeon’s experience of parotidectomy and to evaluate its complications.
Materials And MethodsIn a retrospective and descriptive analytical study, fifty patients with parotid tumor over six year (2000-2006) period were operated and evaluated considering early and late complications.
ResultsFifty patients were recruited in this study; 24 (48%) males and 26 (52%) females. Thirteen patients underwent total parotidectomy (7 patients with benign tumor and 6 patients with malignant tumor). The remaining was under superficial parotidectomy. Post-operative complications included transient facial paresis (8%), gustatory sweating syndrome (12%), salivary fistulae and sialoceles (4%), hematoma (2%) and flap necrosis (2%). Wound infection and permanent facial nerve weakness were not observed in the present study. All the cases of gustatory sweating syndrome (Frey’s syndrome) were in benign disease group.
ConclusionDespite lack of nerve stimulator during the surgery, the frequency of facial nerve weakness was low, compared to the previous studies. Therefore surgical technique plays major role in controlling the parotidectomy complications including facial nerve paresis.
-
سابقه و هدفبیمارانی که کاندید دریافت پیوند کلیه برای سومین بار می شوند بسیار نادر هستند و در معرض یک جراحی با تکنیک بسیار مشکل قرار دارند. هدف ما بررسی تکنیک ها، عوارض و نتایج پیوند کلیه سوم و مقایسه آن با پیوندهای متعدد مراکز دیگر است.مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی – مقطعی که در فاصله سال های 70 تا 85 در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) انجام شده است از 2157 پیوند کلیه، 9 نفر پیوند سوم بررسی شده اند. در تمام بیماران جراحی به روش داخل پریتون انجام شده است. استامپ شریان ایلیاک داخلی راست وکامان ایلیاک راست بیشتر برای آناستوموز شریانی مورد استفاده قرار گرفته اند و ورید ایلیاک مشترک چپ بیشتر برای آناستوموز وریدی بکار رفته است. آناستوموز حالب در تمام بیماران با روش خارج مثانه ای Lich انجام شده است.
یافته هامتوسط سن بیماران 42/2 سال و نسبت مرد به زن 2/1 بوده است. در طول38 ماه پیگیری دوسوم گرافت ها فعال و باکراتی نین متوسط mg% 3/1 بوده اند. عارضه مهم جراحی (عروقی و ارولوژیک) نداشتیم. دو مورد dehiscence زخم داشتیم که بدون تاثیر روی فعالیت گرافت درمان شد.
نتیجه گیریپیوند سوم برخلاف گرافت اول و دوم که تکنیک استانداردی دارند، تکنیک های متعدد و مشکلی را طلب می کنند و به علت ناشایع بودن تجربه در آنها به سختی حاصل می شود ولی نتایج عمل و فعالیت گرافت قابل مقایسه با گرافت اول و دوم بوده و عوارض جراحی نیز بیشتر نیست.
کلید واژگان: پیوند کلیه سوم, تکنیک جراحی, عوارض جراحی -
بیماری پاژه یک اختلال غیر متابولیک مزمن استخوانی است که با افزایش جذب استخوانی، تشکیل استخوان و بازآرایی استخوان مشخص می شود. این فرآیند نا متعادل می تواند منجر به تغییر شکل های استخوانی، ضعف ساختمانی و تغییر بیومکانیک مفصل شود که باز سازی جراحی را مشکل می سازد. درمان جراحی موفق عوارض ارتوپدی شدید کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشیده است. راه حل های جراحی شامل استئوتومی برای تصحیح دفورمیتی استخوان های بلند و آرتروپلاستی برای تصحیح بیومکانیک تغییر یافته مفصل می باشد. خطر عوارض جراحی همچون خونریزی و تشکیل استخوان هتروتوپیک در این بیماران بیشتر می باشد. موضوعات مرتبط با درمان جراحی بیماران پاژه از قبیل تشخیص قبل از عمل، اشکالات و معضلات تکنیکی جراحی و راهکارهای بهبود نتایج بلند مدت جراحی در این مقاله بحث شده است.
کلید واژگان: پاژه استخوان, بازسازی استخوان و مفصل, عوارض جراحی -
هدفارزیابی نقش نفروستومی از راه پوست Percutaneous Nephrostomy (PCN) در تشخیص و درمان اولیه عوارض جراحی پیوند کلیه.روش بررسیما 1402 پیوند کلیه از دهنده زنده انجام دادیم که 93.1% از دهنده ها غریبه بودند. متوسط سنی 38.53 سال است. نسبت مرد به زن 1.72 به 1 بود. ما بیمارانی را بررسی کردیم که هیدرونفروز، اورمی یا نشت ادرار در دوره تحت نظر داشتند و به PCN نیاز پیدا کردند. 21 بیمار را با PCN درمان کردیم (11 لنفوسل، 2 انسداد UNC و 8 سنگ انسدادی) و در همه بیماران انسداد بهبود یافت و کراتینین به سطح قبل از انسداد پایین آمد بدون اینکه عوارض مهمی داشته باشند.یافته هامتوسط دوره تحت نظر گرفتن 34.2 ماه بود. در این مدت 40 نفر (2.9%) مرگ و میر، 135 نفر (9.6%) رد پیوند داشتیم. متوسط سطح کراتینین بیماران با پیوند فعال 1.43±0.71 میلی گرم درصد بود. در لنفوسل ها درناژ پوستی به تنهایی برای 21 تا 70 روز همه بیماران را درمان کرد. در انسداد تاخیری Uretero Neo Cystostomty (UNC) روش PCN انسداد را برطرف کرد و پس از تثبیت کراتینین، دیلاتاسیون آنتی گراد UNC انجام داده و استنت حالب به مدت 3 ماه گذاشتیم. 8 بیمار سنگ انسدادی داشتند که پس از PCN ما Extra Corporal Shock Wave Lithothripsy (ESWL) انجام دادیم که در 6 بیمار سنگها دفع شد و در 2 بیمار از Percutaneous Nephrolithotomy (PCNL) استفاده کردیم.نتیجه گیریPCN برای ارزیابی عوارض انسدادی پیوند کلیه روش انتخابی است. PCN نقش مهمی در تشخیص علت انسداد و نیز درمان موقتی انسداد و با حداقل عوارض می باشد. ما PCN را به عنوان روشی کم تهاجمی برای تشخیص و درمان اولیه عوارض انسدادی پیوند کلیه بدون عوارض جدی پیشنهاد می کنیم.
کلید واژگان: PCN, عوارض جراحی, پیوند کلیه
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.