به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "فعالیت عملکردی" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی فعالیت عملکردی در مقالات مجلات علمی
  • سید ضیاالدین صفوی فرخی، سارا امیری*، رسول باقری، عباس زیاری
    هدف

    فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات اندام تحتانی در استئوآرتریت زانو کاهش می یابد. ارتعاش کل بدن یک مداخله مناسب در تقویت عضلات است که تاثیر آن بر فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات اندام تحتانی حین فعالیت عملکردی، به درستی بررسی نشده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ارتعاش کل بدن بر الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو حین فعالیت عملکردی راه رفتن است.

    مواد و روش ها

    این مطالعه کارآزمایی بالینی، بر روی 30 نفر از افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو که بر اساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شده بودند انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه تحت درمان فیزیوتراپی روتین قرار گرفتند و گروه مداخله علاوه بر آن، به مدت 4 هفته و 3 بار در هفته تحت ارتعاش کل بدن با فرکانس 30 هرتز و آمپلی تیود 2 میلی متر قرار گرفتند. قبل و بعد از مداخله، الکترومیوگرافی (EMG) عضلات وستوس مدیالیس، وستوس لترالیس، بایسپس فموریس و سمی تندینوسوس حین راه رفتن افراد، با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد.

    یافته ها

    نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین مربع ریشه (RMS) فعالیت عضلات اندام تحتانی هم در گروه مداخله و هم کنترل افزایش معنادار داشته است و تفاوت آماری معنادار بین دو گروه مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    ارتعاش کل بدن تاثیر معنی داری بر الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو ندارد. مطالعه دیگر با حجم نمونه بیش تر توصیه می شود.

    کلید واژگان: ارتعاش کل بدن, استئوآرتریت زانو, الکترومیوگرافی, فعالیت عملکردی
    Ziaeddin Safavi Farokhi, Sara Amiri*, Rasool Bagheri, Abbas Ziari
    Introduction

    Electromyographic activity of lower limb muscles decreases in knee osteoarthritis. Whole body vibration is a suitable intervention in strengthening muscles, whose effect on the electromyographic activity of lower limb muscles during functional activity has not been properly investigated. The purpose of this study is to investigate the effects of whole-body vibration on the electromyography of the lower limb muscles of people with knee osteoarthritis during functional activity.

    Materials and Methods

    This clinical trial study was conducted on 30 people with knee osteoarthritis who were included in the study based on the inclusion and exclusion criteria. The participants were randomly divided into intervention and control groups (15 people in each group). Both groups were subjected to routine physiotherapy treatment, and the intervention group was subjected to whole-body vibration with a frequency of 30 Hz and an amplitude of 2 mm for 4 weeks and 3 times a week. Before and after the intervention, the EMG of the vastus medialis, vastus lateralis, biceps femoris, and semitendinosus muscles were recorded using surface electromyography while walking.

    Results

    The results of this study showed that the RMS activity of the lower limb muscles increased significantly in both the intervention and control groups, and no statistically significant difference was observed between the two groups.

    Conclusion

    Whole body vibration has no significant effect on electromyography of lower limb muscles of people with knee osteoarthritis. Another study with a larger sample size is recommended.

    Keywords: Ankle Injuries, Mechanical Vibration, Knee Osteoarthritis, Electromyography, Walking
  • علی غنجال، منیره متقی، رحمت الله حافظی، محمد قاسمی
    زمینه و هدف
    سکته ی مغزی منجر به بروز اختلالات حسی، حرکتی و فقدان عملکرد می گردد. تحریکات حسی، اساسی برای شروع روند پلاستیسیتی مغزی و بهبود عملکرد حسی حرکتی در اندام های مبتلا می باشند. هدف این مطالعه بررسی اثر باز آموزی حسی با بهبود فعالیت عملکردی اندام فوقانی مبتلا در بیماران سکته ی مغزی ایسکمیک می باشد.
    روش بررسی
    مطالعه ی حاضر از نوع تجربی قبل و بعد روی 30 بیمار زن و مرد مبتلا به سکته ی مغزی ایسکمیک که دامنه ی سنی آن ها حدود
    40 تا 65 سال بود، در 2 گروه تجربی و کنترل (15n=) انجام گرفت. اطلاعات زمینه ای از طریق پرسشنامه، و بالینی از طریق آزمون هایFugl-Meyer (جهت بررسی عملکرد اندام مبتلا)، Box and block (جهت بررسی مهارت های دستی بیماران)، و Motoricity index (جهت بررسی نقایص حرکتی) اخذ گردید. گروه های تحقیق به مدت 24 جلسه (یک روز در میان) تحت درمان های تعریف شده قرارگرفتند. نتایج ارزیابی های قبل و بعد از درمان مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    مقادیر پایه اصلی گروه ها قبل از درمان مشابه بود و تفاوت معنی داری وجود نداشت. مقادیرقبل و بعد از درمان کلیه ی آزمون ها در گروه تجربی و کنترل معنادار بود (با برتری بارز گروه تجربی) و روند بهبودی را نشان می داد. درصد تغییرات آزمون ها، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل معنادار بود.
    نتیجه گیری
    باز آموزی حسی به همراه انجام فیزیوتراپی روتین باعث بهبود معنادار آزمون های عملکردی، مهارت های دستی، و کاهش نقایص حرکتی اندام فوقانی مبتلا می گردد و انجام آن به عنوان یک نقطه اثر مثبت توصیه می شود.
    کلید واژگان: سکته ی مغزی ایسکمیک, باز آموزی حسی, اندام فوقانی, فعالیت عملکردی
    A. Ghanjal, M. Motaghey, R. Hafezi, M. Ghasemi
    Background And Objective
    Stroke results in increased sensory disorder, motor impairment and functional deficit. Sensory stimulation is the basis for beginning of the process of brain plasticity and recovery of sensory motor function in the affected limbs. The objective of this study was to investigate the effect of sensory retraining on functional recovery of upper limbs in patients with ischemic stroke.
    Materials And Methods
    This pre-post intervention experimental study was undertaken with 30 patients (both male and female) aged 40-65 years old suffering from ischemic stroke who were assigned to the experimental and control groups (n =15). A number of instruments were used to collect the necessary data: questionnaires for background information, Fugl-Meyer for clinical tests (limb function), Box and Block to assess manual skills of the patients, and Motoricity index for assessment of the motor impairment. The experimental group received defined treatments for 24 sessions (every other day).The collected data prior to and following the treatment were analyzed.
    Results
    The main pre-treatment baseline values were similar and there was no significant difference between the groups. Pre and post treatment values were statistically significant for all tests in the experimental and control groups (with a clear superiority of the experimental group) which denoted an improving trend. The variations in test percentages was statistically significant in the experimental group compared to the control group.
    Conclusion
    Sensory retraining accompanied by routine physiotherapy lead to significant improvement in functional tests, manual skills, and upper limb motor deficits. Therefore, sensory retraing is recommended due to its positive effect on patients’ rehabilitation.
    Keywords: Ischemic Stroke, Sensory retraining, Upper limb, Functional activity
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال