جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « فلاونولیگنان » در نشریات گروه « پزشکی »

گیاه خارمریم (Silybum marianum (L.) Gaertn)، به عنوان گیاه مؤثر در درمان مسمومیت‎های کبدی شناخته شده است. ترکیبات مؤثر این گیاه، شامل گروهی از فلاونولیگنان‎هاست که مجموعا به عنوان سیلی‎مارین شناخته می‎شوند. تولید فلاونولیگنان ها با استفاده از کشت سلولی گیاه خار مریم با موفقیت انجام شده است. تحقیقات نشان داده است که عوامل فیزیکوشیمیایی می‎تواند تولید فلاونولیگنان‎ها را در کشت سلولی گیاه خار مریم تحت تاثیر قرار دهد.
در این تحقیق تاثیر نوع و میزان قند بر تولید فلاونولیگنان‎ها در کشت سلولی گیاه خار مریم بررسی می شود.
با انتقال دانه رست به محیط کشت جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 2 و 4 دی کلروفنوکسی استیک اسید با غلظت 1 میلی گرم بر میلی لیتر و کینتین با غلظت 2/0 میلی گرم بر میلی لیتر کشت کالوس به دست آمد. کالوس مطلوب به محیط کشت‎های حاوی غلظت های 5/1 و 3 و 6 درصد فروکتوز، گلوکز و ساکارز منتقل شد. بعد از 28 روز، کالوس ها جمع آوری، خشک و با متانول عصاره‎گیری شدند. آنالیز کمی، جهت تعیین مقدار فلاونولیگنان‎های تولید شده در سلول های خشک، با استفاده از روش اسپکتروفتومتری انجام گرفت.
بیشترین غلظت فلاونولیگنان در کالوس های کشت شده در محیط های کشت حاوی 6 درصد فروکتوز، گلوکز، و ساکارز مشاهده شد. به نظر می رسد که در کشت سلولی گیاه خار مریم تولید فلاونولیگنان تحت تاثیرغلظت قند قرار می‎گیرد و به نوع قند بستگی ندارد.

سیلی مارین ترکیبی فلاونوییدی متشکل از 5 نوع فلاونولیگنان مختلف است که در میوه های رسیده گیاه خارمریم وجود دارد. این فلاونولیگنان ها شامل سیلی بین B,A، ایزوسیلی بین B,A، سیلی دیانین، سیلی کریسیتین و تاکسی فولین می باشند. سیلی بین ترکیب اصلی این ماده است. سیلی مارین دارای خواص آنتی اکسیدانت می باشد و به عنوان یک داروی موثر در درمان مسمومیت کبدی شناخته شده است.
جهت درک بهتر از مسیر متابولیسمی و تاثیر محیط رویش گیاه بر تجمع سیلی مارین میوه های رسیده این گیاه از نقاط مختلف کشور (شمال، غرب و جنوب غرب)، جمع آوری و میزان سیلی مارین اندازه گیری شد.
روش تحقیق: دانه های جمع آوری شده از مناطق مختلف ایران و با منشا مجارستان و همچنین دانه های حاصل از کشت رقم مجاری در گل خانه در محل پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی تهیه شده و مقدار کمی و کیفی ترکیبات فلاونوییدی پس از استخراج به سه روش اسپکتروفتومتری، TLC و HPLC مورد بررسی قرار گرفت.
مطابق روش اسپکتروفتومتری بالاترین مقدار تجمع سیلی مارین مربوط به منطقه ولشت و سپس برازجان است. با انجام روش TLC و با مقایسه با نمونه های استاندارد 5 لکه مربوط به فلاونولیگنان های حاضر در سیلی مارین در تمام مناطق شناسایی شد. مقدار کمی این ترکیبات به روش HPLC بررسی شد و نتایج نشان می دهد که بالاترین مقدار سیلی مارین در دانه های مربوط به منطقه برازجان تجمع دارد. در این روش سیلی بین A و B، ایزوسیلی بین A و B به راحتی از یکدیگر جدا شده و قابل بررسی است.
بنابر ضرورت تولید تجاری این گیاه و ثبات فرمولاسیون دارویی آن نیاز به ارزیابی وسیع تر و انتخاب ژنوتیپ برتر و خالص سازی آن جهت تولید صنعتی می باشد.