به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « مناسب سازی » در نشریات گروه « پزشکی »

  • امید جمشیدی *، مرتضی دوستی پاشا، سید محمدحسین رضوی، محمود گودرزی
    اهداف امروزه دوران سالمندی و مشکلات آن یکی از چالش های موجود در کشور است. این مسئله ضرورت برنامه ریزی صحیح برای این دوره را یادآور می شود. دولت ها در مجموعه سیاست های رفاهی خود، فرصت برابر را به عنوان حق مردم بیان می کنند و به نمایندگی جامعه در پی تحقق این حق برای عموم مردم هستند. در این راستا، تحقیق حاضر با هدف مناسب سازی شاخص های انتخاب مکان بهینه ورزشی سالمندان انجام شده است.
    مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است که با استفاده از ابزار مصاحبه ساختاریافته با هشت نفر از خبرگان به شیوه AHP به وزن دهی معیارهای تحقیق پرداخته است. در نتیجه این کار به سه شاخص مهم تر در انتخاب امکان ورزشی دست یافته است. در ادامه استخرهای محدوده شهری کرج (27 مورد) به عنوان مورد مطالعه و مشتریان سالمند آن ها به عنوان جامعه تحقیق انتخاب شدند که از این میان 127 نفر به شیوه نمونه گیری طبقه ای بررسی شدند. پس از وزن دهی به زیرمعیارهای مربوط به معیارهای تحقیق، به منظور تشکیل پایگاه داده فضایی از نرم افزارهای Auto Cad، Excel، ArcGIS، Google Earth استفاده شد.
    یافته ها سه شاخص دسترسی، مجاورت با کاربری های دیگر شهری و ایمنی از دیدگاه خبرگان رتبه بهتری در زمینه تاثیرگذاری بر انتخاب اماکن ورزشی کسب کردند. زیرمعیارهای دسترسی به خطوط مترو و بزرگ راه ها از معیار دسترسی، مجاورت با پارک ها و فضاهای سبز و مجاورت با مراکز فرهنگی از شاخص مجاورت و موقعیت مناسب نسبت به مراکز درمانی و مراکز آتش نشانی از شاخص ایمنی، اهمیت نسبی بیشتری در مقایسه با زیرمعیارهای دیگر داشته اند.
    نتیجه گیری در این پژوهش 127 نفر از سالمندان به عنوان گروه مهمی از مشتریان اماکن ورزشی بررسی شدند. از این تعداد 66 درصد مرد و 34 درصد زن بودند. تقریبا نیمی از نمونه آماری (48 درصد) 60 تا 65 سال داشتند و 54 درصد از آنان بیشتر از شش ساعت در هفته را صرف فعالیت ورزشی می کردند. مطابق نتایج، شاخص های دسترسی، مجاورت با کاربری های دیگر شهری و ایمنی مهم شناخته شده اند. با استفاده از نتایج این گونه تحقیقات و از طریق مکان یابی صحیح اماکن ورزشی می توان از بروز اشتباه در انتخاب محل احداث اماکن ورزشی جلوگیری کرد.
    کلید واژگان: مناسب سازی, اماکن ورزشی, سالمند
    Omid Jamshidi *, Morteza Doostipasha, Seyed Mohammad Hosein Razavi, Mahmood Gudarzi
    Objectives Aging and its associated problems are one of the challenges in the country. This necessitates the need for proper planning during this period. In this regard, the present study was conducted with the aim of fitting the indicators for choosing optimal sports location for the elderly.
    Methods & Materials The present study is a descriptive-analytic research that determined the weights of research criteria using a structured interview with eight experts in Analytical Hierarchy Process. In addition, the pools of Karaj (27 cases) were selected as the study population and the elderly people referred to these pools were selected as the research community. A total of 127 elderly were examined using stratified sampling. After weighing the sub-criteria of each research criterion, AutoCAD, Excel, ArcGIS, and Google Earth software were used to create a spatial database.
    Results Of the total 127 elder participants, 66% were male, 48% were aged 60-65 years, and 54% spent more than 6 hours a week on sports. According to experts’ opinions, three indicators of accessibility, proximity to other land uses, and safety ranked higher in the field of influencing the selection of sports places. Among the sub-criteria, subway lines and highways for access index; proximity to parks and green spaces and proximity to cultural centers for proximity index; and proper position to health centers and fire centers for safety index had relative importance compared to other sub-criteria.
    Conclusion Proximity to other land uses and safety was recognized as important criteria influencing the selection of sports places. By using the results of this research and by correctly locating the sports venues, it is possible to prevent the mistakes in choosing the location of sports facilities.
    Keywords: Adjustment, Sports Facilities, Elderly
  • سیده نفیسه عسکری نژاد، کیانوش عبدی، عنایت الله بخشی، مهدی امیری، اصغر مکارم *
    هدف طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال 2011 در حال حاضر 15درصد از جمعیت جهان، یعنی بیش از یک میلیارد نفر ناتوانی دارند. افراد دارای ناتوانی بزرگترین گروه افراد به حاشیه رانده شده در منطقه آسیا هستند. می توان با ایجاد بستری مناسب ازجمله مناسب سازی محیط شهری حضور افراد ناتوان را در اجتماع تسهیل بخشید. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی نگرش مدیران و کارکنان مناسب سازی شهری برای افراد دارای ناتوانی در شهرداری شهر تهران بوده است.
    روش بررسی در این مطالعه توصیفی تحلیلی که با روش مقطعی انجام شد از پرسش نامه روا و پایاشده «ارزیابی نوع نگرش مدیران و کارکنان شهرداری تهران در ارتباط با مناسب سازی شهر برای افراد ناتوان» استفاده شد. جامعه آماری تمامی مدیران و کارکنانی بودند که در سال 1393 در شهرداری شهر تهران و مناطق 22گانه در یکی از معاونت های معماری و شهرسازی، فنی و عمرانی، حمل ونقل و ترافیک و ستاد مناسب سازی مشغول به فعالیت بودند. پرسش نامه ها در اختیار 16 نفر از مدیران و کارشناسان شاغل در ستاد مناسب سازی شهرداری تهران گذاشته شد. 162 نفر نیز که در یکی از معاونت ها مشغول به فعالیت بودند از طریق سرشماری برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. در این مطالعه نگرش مدیران و کارکنان شاغل در شهرداری تهران نسبت به امر مناسب سازی محیط شهری برای افراد ناتوان در شهر تهران بررسی شد. برای تساوی واریانس ها از آزمون لون استفاده شد. برای مقایسه دو گروه از آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نسخه 22 نرم افزار SPSS استفاده شد.
    یافته ها یافته های این پژوهش نشان داد نگرش 17 نفر (9/6 درصد) از مدیران و کارکنان در خصوص مناسب سازی شهری برای افراد ناتوان در سطح متوسط، 112 نفر (62/9 درصد) در سطح خوب و 49 نفر (27/5 درصد) در سطح خیلی خوب بود. میانگین نمره نگرش مدیران وکارکنان آشنا با معلولیت در زمینه مناسب سازی شهری بیشتر از میانگین نمره مدیران وکارکنان ناآشنا با معلولیت بود. میانگین نمره نگرش زنان بالاتر از مردان بود. همچنین میانگین نمره افراد با رده سنی 55 سال و بالاتر، کارکنان با مدرک کارشناسی ارشد و بالاتر و کسانی که سابقه کار 12 تا 17 سال داشتند بالاتر از دیگران بود. در متغیر فردی جنسیت اختلاف معنادار بین دو جنس وجود نداشت (0/37=P). در متغیر فردی سمت بین دو گروه اختلافی وجود نداشت (0/37=P). در رابطه با متغیر فردی آشنایی با معلولیت اختلاف معنادار بین دو گروه وجود داشت (0/01=P). نوع نگرش مدیران و کارکنان آشنا با معلولیت در خصوص مناسب سازی شهری بهتر از عملکرد مدیران و کارکنانی بود که آشنایی چندانی با معلولیت نداشتند. در رابطه با متغیر میزان تحصیلات اختلاف معناداری وجود داشت (0/001=P). به منظور مقایسه دوتایی از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. در نوع نگرش دو گروه فوق دیپلم و کارشناسی ارشد و بالاتر (0/002=P) و بین دو گروه کارشناسی و کارشناسی ارشد و بالاتر اختلاف معنادار دیده شد (0/004=P). مدیران و کارکنان دارای مدرک کارشناسی ارشد و بالاتر در مقایسه با مدیران و کارکنان دارای مدرک فوق دیپلم و کارشناسی نسبت به مقوله مناسب سازی شهری نگرش بهتری داشتند.
    نتیجه گیری به نظر می رسد به خدمت گرفتن افراد با مدارج تحصیلی بالا و مرتبط با امر مناسب سازی و همچنین آشنا با پدیده ناتوانی می تواند به انجام هر چه بهتر مقوله مناسب سازی در جامعه کمک کند. پیشنهاد می شود برای تدوین برنامه های مناسب سازی در جامعه از یافته های این پژوهش استفاده شود.
    کلید واژگان: نگرش سنجی, کارکنان, مناسب سازی, افراد دارای ناتوانی, شهرداری
    Seyedeh Nafiseh Askarinejad, Kiyanoosh Abdi, Enayatollah Bakhshi, Mehdi Amiri, Asghar Makarem *
    Objective According to a report published by the World Health Organization in 2011, 15% of the world's population is disabled, which sums up to more than a billion people. People with disabilities comprise the largest group of people in Asia. Communities can facilitate the participation of people with disabilities in society by creating an atmosphere that is appropriate for them, an activity which involves the urban modification of the environment. Therefore, this study aimed at determining the attitude of managers and staff with respect to urban modification for people afflicted with disabilities in the municipality of Tehran city.
    Methods & Materials A cross-sectional, descriptive - analytic study that was conducted by cross - sectional method, that was used with the help of a valid and reliable questionnaire “Assessment of attitude of managers and staffs in about urban modification for people with disabilities”. The study population comprised all managers and staffs who were working with urban modification in the municipality of Tehran City. Questionnaires were distributed among 16 managers and experts working in the modification staff of the municipality of Tehran. A total of 162 people working in one of the deputies, were selected by census to participate in the study. This study measured attitude of mangers and staffs were working in the municipality of Tehran, towards urban modification for people with disabilities in Tehran city. The Levene test was used to determine for the equality of variances. To calculate whether there is a statistically significant difference between the means of the two groups, the independent t-test was used carried out. For a comparison between two groups and ANOVA was also used to compare between the groups. Data analyzed by using The findings were evaluated using Software SPSS22.
    Results The findings showed that the attitude of 17 (6.9%) mangers and staffs regarding urban modification for people with disabilities was at the intermediate level. The attitude of 112 persons (9.62%) was at high levels and that of 49 persons (27.5%) was at a very good level. The average score of attitudes of manager and staffs who were familiar with disabilities was higher than those who were unfamiliar with disabilities. In addition, the average attitude score of women was better than that of men. The mean score of the attitude of people aged 55 years and older, having a Master's degree and above, and those having 12-17 years of work experience was higher than others. No significant difference was found between the groups with respect to gender (P=0.37) and responsibility (P=0.37). However, there was a significant difference between the two groups with respect to familiarity with disabilities (P=0.01) and education (P=0.001).
    Conclusion This study showed that there is a significant difference in the attitude of managers and staff of municipality regarding urban modification. Recruiting people with higher educational qualifications and awareness or familiarity with the phenomenon of disability could help in the process of urban modification in the community. It is recommended to utilize the findings of this study to formulate urban modification programs across communities for the benefit of the disabled.
    Keywords: Attitude assessment, Staffs, People with disabilities, Modification, Municipality
  • محسن ولدان *، محمد کمالی، حسین مبارکی، علی چابک، جواد رسولی
    زمینه و هدف
    هرفردی حق دارد که به خدمات بهداشتی و درمانی لازم خود بدون هیچ گونه تبعیض ازنظر وضع جسمی، محل اقامت، نوع بیماری و فاصله زمانی رسیدن به خدمات، دسترسی داشته باشد. بیمارستان ها و مراکز درمانی ازجمله مراکز حیاتی و مهم خدماتی بوده که دسترسی مناسب و به موقع به آن ها از اهداف اساسی توسعه و عدالت اجتماعی به شمار می‏آید. کاوش درحیطه، نحوه و میزان احترام به کرامت انسانی شهروندان ازجمله افراد ناتوان و معلول، می ‏تواند مهم تلقی شده و به کسب اطلاعات ارزشمندی منجر شود. هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت دسترسی به مراکز بهداشتی و درمانی و رابطه آن با ارائه خدمات به افراد دارای ناتوانی در شهر شیراز است.
    روش بررسی
    جامعه مطالعه شده شامل همه ساختمان های مراکز بهداشتی درمانی دولتی و خصوصی شهر شیراز در سال 1392 بود. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 120 مرکز معین شد؛ همچنین 120 نفر از افراد دارای ناتوانی شامل نابینا و ناشنوا و معلول جسمی حرکتی ساکن در شهر شیراز و مراجعه کننده به این مراکز، به صورت نمونه گیری غیراحتمالی ساده انتخاب شدند. برای مشاهده وضعیت دسترسی نمونه ‏های مطالعه شده، از فهرست بررسی استفاده شد که قبلا روایی آن تایید شده بود؛ همچنین جهت تعیین دیدگاه فرد دارای ناتوانی درباره مناسب سازی و ارائه خدمات در مرکز درمانی، پرسشنامه ‏ای شامل ده سوال استفاده و روایی آن تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل آماری، برنامه آماری SPSS19 و آزمون همبستگی اسپیرمن برای مقایسه ارتباط بین اطلاعات به دست آمده، به کار گرفته شد. یافته ‏ها: میزان مناسب سازی در 120 مرکز بهداشتی و درمانی باتوجه به فهرست بررسی و نظرات معلولان 50٫55درصد به دست آمد. در این مطالعه در همه بخش‏ ها رابطه معناداری بین مناسب سازی مراکز و ارائه خدمات یافت نشد. رابطه ارائه خدمت با پارکینگ، پله، ‏آسانسور و قسمت های اداری معنادار بود (0٫05=p). نتیجه ‏گیری: براساس نتایج این بررسی مناسب‏ترین بخش‏ های مراکز بهداشتی و درمانی به ترتیب آسانسورها، راهروها و مسیرهای عبور، سالن انتظار بیماران و مبلمان عمومی، قسمت های اداری، سطح شیب دار، سرویس بهداشتی، بازشوها و درها و پنجره ‏ها، پله، ورودی اصلی ساختمان و درنهایت توقف گاه (پارکینگ) با ضعیف ترین وضعیت مناسب سازی، بود. براساس نظرات افرادی که پرسشنامه معلولان را تکمیل کردند، می‏توان نتیجه گرفت که آسانسورها با 75٫01درصد وضعیت بهتر ازلحاظ میزان مناسب سازی و توقف گاه وضعیت بدتر را به خود اختصاص دادند.
    کلید واژگان: مناسب سازی, افراد دارای ناتوانی و معلولیت, مراکز و فضاهای درمانی, موانع فیزیکی
    Mohsen Valadan *, Mohammad Kamali, Hussein Mubaraki, Ali Chabok, Javad Rasouli
    Background and objective
    All citizens have the right of easy access to health and treatment services without any discrimination and irrespective of their physical health status, whereabouts, and their type of illness or time of access to the services. Hospitals and treatment centers are the main and pivotal service centers that must be easily accessible to all people, the fact that is among the most principal objectives of social development and justice. The research in areas of disability services, human respect and esteem among citizens especially those suffering from disabilities are considered of utmost importance which can lead to valuable information in this regard. The present research aims to study the status of access to health and treatment centers and its relation to disability services in the city of Shiraz.
    Methods
    The population under study included all public and private health centers in the city of Shiraz in 1392. The number of statistical sample was determined through Cochran formula and from 120 centers. Also, 120 individuals with disabilities including hard of hearings, blinds and those with physical problems residing in Shiraz who referred to these centers were selected in non-probability sampling method. To observe the status of samples' access, a check list whose validity was previously confirmed was used. Also, in order to determine the disabled individuals' views about improvement of conditions as well as providing service in health centers a questionnaire with 10 items was used. The validity of this questionnaire was previously determined. For statistical analysis SPSS 19 and Spearman's Correlational Test was used to compare the relationship among the acquired data.
    Results
    The amount of improvement in 120 centers was calculated 50.55 according to the checklist and opinions of the disabled. In this study and in all aspects, no significant correlation was found between the improvement of health centers and giving services. The correlation between services and parking space, stairs, elevator and other administrative sections was significant (p=0.05).
    Conclusion
    According to the results of this study, the most suitable sections of health centers were elevators, pathways and passages, patients' waiting salon, public furniture, administrative sections, steep levels, rest rooms, gates and windows, stairs, lobby and parking space which had the worst status of improvement. According to the views and opinions of those individuals who filled the disabled questionnaire it can be concluded that elevators had the best improvement status (75.01%) regarding the improvement while parking spaces had the worst situation.
    Keywords: Improvement, Disabled individuals, Health, treatment centers, Physical barriers
  • کیانوش عبدی، سیده نفیسه عسکری نژاد، اصغر مکارم*، عنایت الله بخشی، مهدی امیری
    مقدمه
    براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی شیوع افراد دارای ناتوانی در حال افزایش می باشد و جامعه می تواند با ایجاد مناسب سازی محیط شهری حضور افراد دارای ناتوانی را در اجتماع تسهیل سازد. پژوهش حاضر با هدف تعیین عملکرد مدیران و کارکنان مناسب سازی شهری برای افراد دارای ناتوانی در شهرداری شهر تهران انجام شده است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی، برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه مجزا «ارزیابی عملکرد مدیران وکارکنان در مناسب سازی شهری برای افراد دارای ناتوانی در شهرداری تهران» «Assessment of Performance of Managers and»Employees in Urban«Modification for People With Disability in Municipality of Tehran Cityاز دیدگاه مدیران و کارکنان و از دیدگاه افراد دارای ناتوانی استفاده شد. روایی محتوای پرسشنامه ها از طریق نسبت روایی محتوی لاوشه و پایایی آنها از طریق محاسبه آلفای کرونباخ و آزمون – بازآزمون تایید شد. پرسشنامه ها در اختیار 178 نفر از مدیران و کارشناسان شاغل در ستاد مناسب سازی شهرداری تهران و یا در یکی از معاونت های معماری و شهرسازی، فنی و عمرانی و حمل ونقل و ترافیک مناطق 22گانه که از طریق سرشماری انتخاب شده بودند و همچنین53 نفر از افراد دارای ناتوانی مراجعه کننده به معاونت توانبخشی جمعیت هلال احمر و انجمن حمایت از معلولان نخاعی تهران که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، قرارگرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 صورت گرفت.
    یافته ها
    یافته ها نشان داد 34/8 درصد از نمونه های پژوهش عملکرد مدیران وکارکنان در خصوص مناسب سازی شهری برای افراد ناتوان در سطح ضعیف و 29/8 درصد آنرا در سطح متوسط ارزیابی کردند. میزان عملکرد مدیران و کارکنان از دیدگاه 54/7 درصد افراد دارای ناتوانی شرکت کننده در پژوهش، در سطح ضعیف قرار داشته است. همچنین عملکرد مدیران و کارکنان مرد بهتر از زنان بوده است (02/ 0=P-V). عملکرد مدیران و کارکنان آشنا با معلولیت بهتر از آنانی بوده که آشنایی نداشته اند (01/ 0=P-V).
    نتیجه گیری
    در این مطالعه مدیران و کارکنان مرد و آشنا با معلولیت عملکرد بهتری در زمینه مناسب سازی شهری برای افراد دارای ناتوانی نسبت به سایرین داشتند. پیشنهاد می گردد موانع موجود در راستای ارتقای سطح عملکرد کارکنان زن در این زمینه بررسی شود و راهکارهایی جهت رفع آن اتخاذ گردد.
    کلید واژگان: عملکرد, مدیران, کارکنان, مناسب سازی, افراد دارای ناتوانی, شهرداری
    K. Abdi, Sn Askari Nejad, A. Makarem *, E. Bakhshi, M. Amiri
    Introduction
    Based on World Health Organization (WHO) report, the prevalence of people with disability is increasing. Community can facilitate the participation of disabled people in the society by providing a suitable modified environment. This study aimed to determine performance of mangers and employers in urban modification for people with disability in the municipality of Tehran.
    Materials and Methods
    In this descriptive study, data was gathered using two questionnaires of “Assessment of Performance of Managers and Employees in Urban Modification for People With Disability in Municipality of Tehran City” from managers and employees’ point of view. Content validity of the questionnaires were confirmed using Lawasche's method and reliability was determined by Cronbach's alpha coefficient and test- retest method. In total 178 managers and employees were working in modification staff of Tehran Municipality or one of the deputies of architecture, engineering and construction, transportation and traffic of 22 region of Municipality in Tehran City that were selected by census. In addition, 53 people with disability that referred to Red Crescent population or Non-Government Organization of spinal cord disables of Iran that were selected by convenience sampling. Data was analyzed using SPSS/22.
    Findings
    Findings showed that 34.8% of people assessed the performance of managers and employees about urban modification in poor level and 29.8% assessed it in the average level. In addition, 54.7% of people with disability mentioned that the performance of managers and employers was poor. In addition, the performance of men managers and employees had better p-value than women (P-V= 0.02). Also, the performance of managers and employees who were familiar with the disability concept was better than those who were not familiar with this concept (P-V= 0.01).
    Conclusion
    Performance of men managers and employees who were familiar with disabilities was better than others in the field of urban modification for people with disability. It is recommended to assess the barriers related to performance promotion of women employees’ and consider strategies to reduce the problems.
    Keywords: Performance, Managers, Employees, People with disability, Modification, Municipality
  • مهدی گلستانی بخت، خدیجه ربیعی، مهران مجتهدزاده
    بر اساس قانون جامع حمایت از حقوق معلولان که در سال 1383 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید باید اماکن عمومی و خصوصی برای افرادکم توان همانند نابینایان و کسانی که از صندلی چرخدار استفاده می کنند، بر اساس استانداردهای کشوری و بین المللی باشد. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت آسانسورهای این اماکن برای استفاده این افراد دراستان مازندران طراحی شد.
    پژوهش از نوع مطالعه توصیفی مقطعی و در تابستان سال 1389 انجام شد. با مشاوره و بر اساس منابع، چک لیستی شامل وجود در کشویی برقی آسانسور، مساحت مناسب داخل آسانسور برای افراد استفاده کننده از ویلچر، جایگاه و ارتفاع مناسب کلیدهای داخل و خارج آسانسور برای افراد استفاده کننده از ویلچر، کلیدهای داخل و خارج مخصوص نابینایان و کم بینایان برای این افراد تهیه شد. پایایی چک لیست با روش آزمون مجدد بررسی شد (77/0=r). ساختمان های با مصرف عمومی در 4 گروه آموزشی، درمانی، خدماتی، اقامتی تفریحی به شکل تصادفی و برای مواردی که تعداد محدودی وجود داشت به روش سرشماری انتخاب شد. یافته ها با استانداردهای کشوری و بین المللی مقایسه و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده گردید.
    کلید واژگان: حقوق بیماران, افراد کم توان, آسانسور, صندلی چرخدار, نابینایان, مناسب سازی, نقش قضایی و نظارتی و اجرایی دولت, استان مازندران
    Mehdi Golestanibakht, Khadijeh Rabiei, Mehran Mojtahedzadeh
    This study was done in order to assess the appropriateness of elevators of public/private buildings located in Mazandaran province. This was a cross-sectional study done in summer 2010. Examined buildings were randomly selected when there were many samples, however, all were assessed if were unique or less than 4 such in the cities. A check list was developed according to governmental standards. Content validity was obtained by consultation with experts and consumers. Reliability was tested by "test-re-test" method (using Pearson correlation Coefficient, r 0.77). Thirty five hundreds buildings in 4 categories (educational, health care related, community services, residential and leisure places) were assessed with 4 items regarding the function and services to provide. Items were included: presence of sliding doors, enough space of lift for accommodating at least one wheelchair, appropriate height and place of the order button in/out of the elevator, palpable button for use by blind handicapped. Scales for evaluation were as; existed/none existed. Data entered the SPSS (16) software to analyze. One thousand and three hundreds and ten community service (CS), 1010 residential / leisure places (RLP), 830 health care related buildings (HCR) and 350 educational buildings (EB) were evaluated. In 93% of CS, 94% of RLP, 92% of HCR and 83% of EB, the mentioned criteria were not met. Despite the existence of a dedicated legislation for comply; the vast majority of elevators were not suitable for the disabled. Needed corrections are necessary and essential.
    Keywords: Patient's Right, Wheelchair, Public facilities, Blind, Mazandaran
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال