به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "پرسش نامه کانرز" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی پرسش نامه کانرز در مقالات مجلات علمی
  • میثم بیک، مریم نزاکت الحسینی، احمد عابدی
    هدف
    برای سنجش علایم کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی، از مقیاس های پرسش نامه ای و نوروسایکولوژیک استفاده می شود. این مطالعه با هدف سنجش روایی و پایایی آزمون کارکردهای شناختی-حرکتی در اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی انجام شد.
    روش بررسی
    تعداد 36 کودک از بین کودکان 6 تا 12 سال (میانگین سنی 38/2±12/9 سال) مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی و فاقد اختلالات همبود مراجعه کننده به مرکز مشاوره و روان شناختی شناخت شهر اصفهان، انتخاب شدند. از تمامی کودکان پرسش نامه های Connersوالدین و معلم و آزمون کارکردهای شناختی-حرکتی ثبت گردید. همبستگی بین خرده مقیاس های کانرز والدین، معلم و آزمون کارکردهای شناختی-حرکتی بررسی شد.
    یافته ها
    نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خطای ارتکاب در آزمون کارکردهای شناختی-حرکتی و خرده مقیاس بیش فعالی در پرسش نامه کانرز والدین (01/0p<، 93/0=r) و معلم (01/0p<، 91/0=r) رابطه معناداری وجود دارد. رابطه بین خطای حذف با خرده مقیاس بی توجهی پرسش نامه کانرز والدین (01/0p<، 83/0=r) و معلم (01/0p<، 90/0=r) معنادار بود. همچنین بین زمان واکنش و خرده مقیاس مقابله ای (تکانشگری) پرسش نامه کانرز والدین (01/0p<، 92/0=r) و معلم (01/0p<، 82/0=r) همبستگی معناداری وجود دارد.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر همبستگی قوی بین مقیاس های پرسش نامه ای و آزمون کارکردهای شناختی-حرکتی در اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی را نشان داد. بنابراین می توان از این ابزار در کنار سایر ابزار پرسش نامه ای و نوروسایکولوژیک جهت تشخیص این اختلال استفاده کرد.
    کلید واژگان: اختلال نارسایی توجه, بیش فعالی, آزمون کارکردهای شناختی-حرکتی, پرسش نامه کانرز
    Beik M*, Nezakat Alhosseini M, Abedi A
    Propose: For the measurement of symptoms of children with attention deficit/hyperactivity disorder, questionnaires and neuropsychology scales are being used. This study aimed to investigate the validity and reliability measurement of the cognitive-motor functions test in ADHD.
    Methods
    A number of 36 children were selected (age range: 6-12 years, mean age 9.12±2.38 years old) with lack in comorbid who referred to Counseling and Psychological Clinical Shenakht Center of Isfahan city. All children were asked to fill the parent and teacher Conner’s questionnaires and recorded cognitive-motor functions measurement tests. Correlations between parent, teacher Conner’s subscales and cognitive-motor functions test were investigated.
    Results
    The results of Pearson correlation coefficient showed that there is a significant relation between commission error in cognitive-motor functions test and hyperactivity subscales in Conner’s parent (r=0.93, p<0.01) and teacher (r=0.91, p<0.01) questionnaire. The relationship between omission error with inattention subscales of Conner’s parent (r=0.83, p<0.01) and teacher (r=0.90, P<0.01) questionnaire were also significant. Also there are significant correlations between reaction time and opposition subscale (impulsivity) of Conner’s parent (r=0.92, p<0.01) and teacher (r=0.82, p<0.01) questionnaire.
    Conclusion
    The current study showed strong correlation between Conner’s questionnaires scales and cognitive-motor functions test in ADHD. So, this tool was used for diagnostic of this disorder parallel with the other questionnaires and neuropsychology.
    Keywords: Attention deficit, hyperactivity disorder, Cognitive-motor functions test, Conner’s questionnaire
  • سید محمدرضا صدر عاملی، مژگان کار احمدی، محمد مسعود ازهر، نوید کلینی، فرناز فرشیدفر
    مقدمه
    به کارگیری بوپروپیون در درمان و کنترل علایم ADHD مورد شک و تردید بوده است و هنوز اتفاق نظر کلی در این زمینه وجود ندارد. لذا هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر بوپروپیون در کنترل علایم ADHD در بیماران می باشد.
    روش ها
    در مطالعه ی کارآزمایی بالینی، دوسوکور، دارونما کنترل (که 4 هفته طول کشید) و 40 نفر کودک ADHD (17-6 سال) به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. گروه مورد بوپروپیون و گروه شاهد دارونما دریافت کردند. هر دو گروه همچنین در کلاس های مهارت های اجتماعی نیز شرکت کردند. پرسش نامه های کانرز والد و معلم پیش از مطالعه، هفته دوم و هفته ی چهارم مطالعه توسط والدین و معلمان آن ها تکمیل شد. فرم سنجش مهارت های اجتماعی قبل و پس از مطالعه توسط بیماران پر شد. هم چنین پیش از مطالعه، هفته ی دوم و هفته ی چهارم میزان شدت بیماری، عوارض دارویی و میزان بهبودی توسط متخصص روان پزشکی ارزیابی شد.
    یافته ها
    تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات پرسش نامه های کانرزوالد (95/0 P =، 97/0 P =، 77/0 P =)، (47/0 P =، 29/0 P =، 16/0 P =) و فرم سنجش مهارت های اجتماعی؛ اجزای تکانشگری(28/0 P =، 41/0 P =) رفتار پسندیده ی اجتماعی (24/0 P =، 87/0 P =)، روابط با همسالان(78/0 P =، 28/0 P =) و مهارت های ارتباطی (91/0 P =، 61/0 P =) در هیچ زمان مطالعه، بین گروه ها وجود نداشت. تنها اختلاف معنی دار بین نمره ی ADHD از پرسش نامه ی کانرز معلم در هفته ی چهارم بین دو گروه شاهد و مورد را تایید نمود (048/0 P =) پیش از برگزاری مطالعه و هفته ی دوم مطالعه، تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات، میزان شدت بیماری در دو گروه شاهد و مورد وجود نداشت (79/0 P =، 81/0 P =) ولی نتایج هفته ی چهارم تحقیق نشان داد که میانگین نمره ی میزان شدت بیماری در گروه شاهد 6/0 از گروه مورد بیشتر است (044/0 P =) عوارض مشاهده شده شامل تهوع و استفراغ در سه نفر، تحریک پذیری، راش، سردرد، بی اشتهایی، تیک، بی قراری، و منگی که هر کدام در دو نفر از بیماران دیده شد و ترمور و کابوس شبانه که هر یک در یک نفر مشاهده شد، بود.
    نتیجه گیری
    در نهایت می توان از تاثیر نسبی بوپروپیون در کاهش علایم ADHD یاد کرد ولی مطالعات گسترده تر با حجم نمونه ی بیشتر لازم به نظر می رسد.
    کلید واژگان: بوپروپیون, اختلال کم توجهی بیش فعالی, پرسش نامه کانرز
    Mohamadreza Sadramely, Mojgan Karahmadi, Mohamadmasoud Azhar, Navid Koleini, Farnaz Farshidfar
    Background
    The effects of bupropion in control and treatment of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) patients is not cleared yet. The aim of this study was to check its effects on control of ADHD signs and symptoms.
    Methods
    In a Randomized, double blind, placebo control clinical trial (which take 4 weeks), 40 ADHD children were divided into two groups. The control group received bupropion but the placebo group received placebo. Both of them took part in social skills sessions. Conner's questionnaires (teacher's and parents) were filled before, two weeks, and 4 weeks of study. The social behavior questionnaires were filled before and after the study. The Psychiatrist followed the patients and evaluated the severity of the disease before, 2 weeks, and 4 weeks of the study.
    Findings
    There were not any significant difference between the scores of Conner’s questionnaire (P = 0.77, P = 0.97, P = 0.95) and social skills questionnaire (P = 0.16, P = 0.29, P = 0.47).Impulsivity (P = 0.41, P = 0.28), accepted social behavior (P = 0.87, P = 0.24), peer relationship (P = 0.28, P = 0.78), and communication skills (P = 0.61, P =0.91) at any time of the study. The only difference was between ADHD subscale of Conner’s questionnaire for teachers in the week 4 (P = 0.048). There were not any statistical differences between the scores of severity before and week 2 (P = 0.81, P = 0.79). But at the week 4 the severity score was 0.6 greater in placebo than in control group (P = 0.044). the side effects of the bupropion were nausea and vomiting in 3 patients, headache, irritability, rash, anorexia, tick, confusion, agitation in 2 patients, and tremor and night mare in one patient.
    Conclusion
    Finally despite partially effects of bupropion on controlling the signs and symptoms of ADHD, more expanded trials are suggested.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال