جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "body dysmorphic disorder" در نشریات گروه "پزشکی"
-
مقدمه
اختلال بدشکلی بدن یک اختلال روانپزشکی است که از بین اختلالات روانشناختی مرتبط با عملهای جراحی زیبایی و ظاهر به عنوان رنج اور ترین اختلال شناخته می شود. که با اشتغال فکری شدید و آشفته ساز با نقص جزئی یا خیالی در ظاهر همراه است که در افراد احساس نا امنی و ناکافی بودن را ایجاد می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی پارادوکس درمانی بر تن انگاره و هیجانات منفی زنان مبتلا به اختلال بد شکلی بدنی بود.
روش کارروش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری از کلیه زنان مبتلا به اختلال بد شکلی بدنی متقاضی جراحی زیبایی مراجعه کننده به کلینیک های زیبایی شهر تهران در نیمه دوم سال 1402 تشکیل شده است. 30 نفر از مراجعه کنندگان به روش هدفمند انتخاب و به دو گروه مداخله و کنترل به شیوه ی تصادفی تخصیص یافتند. پارادکس درمانی (PTC) در 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه مداخله اجرا شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. از پرسش نامه های ارزیابی فراشناخت بدشکلی بدنی (ربیعی و همکاران، 1399)، رضایت از تن انگاره (سوئوتو و گارسیا، 2002) و هیجانات منفی (لویباند و لاویباند، 1995) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS22 در سطح آماری 05/0 انجام شد.
یافته هانتایج نشان داد که پارادوکس درمانی در مقایسه با گروه کنترل رضایت از تن انگاره (001/0>P، 72/33=F)، استرس (001/0>P، 683/21=F)، اضطراب (001/0>P، 280/10=F) و افسردگی (001/0>P، 935/9=F) را در سطح معنی داری 001/0 تحت تاثیر قرار داده است. نمرات استرس، اضطراب و افسردگی در گروه پارادوکس درمانی در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته و در مرحله پیگیری همچنان تفاوت چشمگیری با مرحله ی پیش آزمون دارد.
نتیجه گیریبا توجه به موثر بودن پارادوکس درمانی بر افزایش رضایت از تن انگاره و کاهش استرس، اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به اختلال بدشکلی بدنی، متخصصان حوزه سلامت روان می توانند از تکنیک های پارادوکسی برای کاهش پریشانی های روان شناختی و افزایش رضایت از تن انگاره در زنان مبتلا به اختلال بدشکلی بدن استفاده کنند.
کلید واژگان: اختلال بد شکلی بدنی, تن انگاره, هیجانات منفی, پارادوکس درمانیIntroductionBody Dysmorphic Disorder (BDD) is a psychiatric disorder that is known as the most painful disorder among the psychological disorders associated with cosmetic and appearance surgeries. This is accompanied by intense and disturbing intellectual preoccupation with a partial or imaginary defect in appearance, which creates a feeling of insecurity and inadequacy in people.The present study aimed to examine the effectiveness of paradox therapy on body image and negative emotions in women with BDD.
MethodThis study employed semi-experimental design with a pre-test and post-test, including a follow-up with a control group. The statistical population consisted of all women diagnosed with BDD who sought cosmetic surgery at beauty clinics in Tehran in the second half of 2023. Thirty participants were selected through convenience sampling and randomly assigned to intervention and control groups. Paradoxical therapy(PTC) was conducted over 8 sessions of 90 minutes for the intervention group, while the control group received no training. Data were collected using the Body Dysmorphic Disorder Metacognitive Questionnaire (Rabiei et al., 2020), Body Image Satisfaction Scale (Sweto et al., 2002), and Negative Emotions Scale (Lovibond & Lovibond, 1995). Data analysis was performed using analysis of variance with repeated measures with SPSS22 at a significance level of 0.05.
FindingsThe results showed that paradox therapy compared to the control group affected satisfaction with body image (F=33.72, P=33.00>1), stress (F=21.683, P>0.001), anxiety (F=10.280, P>0.001) and depression (F=9.935, P>0.001). The scores of stress, anxiety and depression in the paradox therapy group decreased compared to the control group and in the follow-up stage it was still significantly different from the pre-test stage.
ConclusionConsidering the effectiveness of paradox therapy on increasing satisfaction with body image and reducing stress, anxiety and depression of women with body deformity disorder, mental health professionals can use paradox techniques to reduce psychological distress and increase satisfaction with body image in Women with body deformity disorders should use it.
Keywords: Body Dysmorphic Disorder, Body Image, Negative Emotions, Paradox Therapy -
مقدمه
بررسی تجارب تروماتیک و ویژگی های شخصیتی متقاضیان جراحی زیبایی در تبیین مشکلات روان شناختی آن ها اهمیت ویژه ای دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین تجربه ترومای کودکی با علائم اضطراب و اختلال بدشکلی بدن در متقاضیان جراحی زیبایی با نقش میانجی حساسیت به طرد انجام شد.
روش کارپژوهش حاضر همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک های جراحی زیبایی شهر تهران بودند. با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج، 210 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارتند از: پرسشنامه آسیب های کودکی، پرسشنامه اضطراب بک، پرسشنامه بدشکلی بدن و پرسشنامه حساسیت به طرد. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون، مدل یابی معادلات ساختاری و از نرافزار SPSS وAMOS نسخه 23 استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که ضرایب مسیرهای مستقیم تجربه ترومای کودکی بر روی علائم اضطراب (318/0=β و 001/0=P) و حساسیت به طرد (510/0=β و 001/0=P) به طورمثبت معنادار بود، اما مسیر تجربه ترومای کودکی بر روی اختلال بدشکلی بدن معنادار نبود. همچنین ضرایب مسیرهای مستقیم حساسیت به طرد بر روی علائم اضطراب (464/0=β و 001/0=P) و اختلال بدشکلی بدن (464/0=β و 001/0=P) به صورت مثبت معنادار بود. افزون بر حساسیت به طرد در رابطه بین تجربه ترومای کودکی با علائم اضطراب و اختلال بدشکلی بدن نقش میانجی داشت.
نتیجه گیریبراساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت، مداخلات هدفمندی که در جهت کاهش حساسیت به طرد بکار گرفته می شوند، احتمالا می توانند در بهبود مشکلات روان شناختی و نگرش متقاضیان جراحی زیبایی موثر باشند.
کلید واژگان: ترومای کودکی, اضطراب, اختلال بدشکلی بدن, حساسیت به طرد, جراحی زیباییIntroductionExamining the traumatic experiences and personality characteristics of cosmetic surgery applicants is particularly important in explaining their psychological problems. Therefore, the present study was conducted with the aim of investigating the relationship between childhood trauma experience with anxiety symptoms and body dysmorphic disorder in cosmetic surgery applicants with the mediating role of rejection sensitivity.
MethodsThe present research was correlation based on structural equations. The statistical population of the research included all women referring to cosmetic surgery clinics in Tehran. Considering the criteria of inclusion and exclusion, 210 people were selected by convenience sampling method. The research tools are: Childhood Trauma Questionnaire, Beck Anxiety Inventory, Body Dysmorphic Disorder questionnaire, and Rejection Sensitivity Questionnaire. Pearson correlation, structural equation modeling and SPSS and AMOS version 23 software were used for data analysis.
ResultsThe results showed that the direct path coefficients of childhood trauma experience on anxiety symptoms (β=0.318 and P=0.001) and sensitivity to rejection (β=0.510 and P=0.001) were positively significant, but the path of childhood trauma experience on body dysmorphic disorder was not significant. Also, the direct path coefficients of rejection sensitivity on anxiety symptoms (β=0.464 and P=0.001) and body dysmorphic disorder (β=0.464 and P=0.001) were positively significant. In addition to sensitivity to rejection, it had a mediating role in the relationship between childhood trauma experience and anxiety symptoms and body dysmorphic disorder.
ConclusionsBased on the findings of the research, it can be concluded that targeted interventions that are used to reduce the sensitivity to rejection can probably be effective in improving the psychological problems and attitudes of cosmetic surgery applicants.
Keywords: Childhood trauma, anxiety, body dysmorphic disorder, sensitivity to rejection, cosmetic surgery -
Background
In body dysmorphic disorder (BDD), individuals become greatly distressed or disturbed due to flaws they believe exist in their physical appearance, regardless of the trivial nature or non-existence of these perceived imperfections.
ObjectiveThe study aimed to explore the structural relationship between body dysmorphic disorder and satisfaction of basic psychological needs with the mediating role of body image and mindfulness.
MethodsThis descriptive and correlational study is part of structural equation modeling (SEM). The statistical population for this study included all students at Islamic Azad University, Shahr-e-Qods Branch during the 2022-2023 academic year. A sample of 377 subjects were selected in a convenience method. Online surveys were used to collect the required data from all university students in Shahr-e-Qods. The instruments were Basic Psychological Needs Questioner (BPNQ), the Body Dysmorphic Metacognitive Questionnaire, the Body Consciousness Scale (OBCS), and The Five Facet Mindfulness Questionnaire (FFMQ). The statistical procedures were run in SPSS22 and AMOS22.
ResultsThe findings showed that there is a very strong positive correlation coefficient between body image and body dysmorphic disorder (r = 0.587, P < 0.01).
ConclusionIn general, it can be concluded that traits such as satisfying the basic psychological needs of autonomy, competence, and communication by influencing increased awareness of the present moment and attention “non-judgmental” i.e. The practice of "mindfulness" and a decreased focus on body image, along with respect for body and appearance, can help students avoid symptoms of body dysmorphic disorder.
Keywords: Body Dysmorphic Disorder, Satisfaction of Basic Psychological Needs, body image, Mindfulness -
Background and Objective
Body image is a multidimensional structure broadly defining the mental and internal manifestations of physical appearance and bodily experiences. It is associated with weak self-esteem, weak gender identity, and depression. Therefore, the current research aims to develop a structural model of body image based on the attitude towards eating with the mediation of dysfunctional beliefs in people with body deformity disorder referring to the beauty clinics of Mazandaran province.
Materials and MethodsThe current research method is correlation and structural equation modeling (SEM). The statistical population of the research was made up of people who were referred to the beauty clinics of Mazandaran province (the cities of Amol, Babol, Sari, and Qaem Shahr). According to Klein's opinion, the sample size was 330 cases selected in a purposeful and random way. The data collection tools included Sooto and Garcia's (2002) body image satisfaction scale, Connor et al.'s (1979) eating attitude scale, and Wiseman and Beck's (1982) dysfunctional beliefs scale. In this research, SPSS (version 22) and Amose (version 23) software packages were used to analyze the information obtained from structural regression equation modeling.
ResultsThe results of the research demonstrated a relationship between attitude toward eating and body image with the mediation of ineffective beliefs in people with body deformities. Moreover, the data analysis showed the appropriateness of the indicators and indicated a very good fit for the research model at a significant level.
ConclusionsOne of the prerequisites of behavior is attitude; in other words, every behavior that comes from a person is associated with some kind of attitude. According to this point of view, any particular attitude towards a special subject or phenomenon creates a certain readiness in people to perform behavior. Many diseases, including body image disorder, are directly or indirectly caused by a person's attitude towards eating or are affected by it, or at least, a person's attitude plays a role in its aggravation and durability.
Keywords: Body dysmorphic disorder, Body image, Eating attitude, Perfectionism, Personality type, Sexual schemas -
زمینه و هدف
در زمینه علل اختلال بدریخت انگاری بدن تقریبا اطلاع دقیقی در دست نیست. بسیاری از مبتلایان به اختلال بدریخت انگاری بدن که متقاضی جراحی پلاستیک هستند، به این درمانها پاسخ منفی نشان میدهند و گاهی نیز علایم بدتر میشود. هدف پژوهش حاضر، بررسی علل اختلال بدریخت انگاری بدن در زنان است.
مواد و روش هامطالعه حاضر به شیوه کیفی، از نوع تحلیل محتواست. متغیرها و مقوله ها به شیوه مصاحبه با 15 متخصص و 8 فرد مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن و بررسی 71 مقاله به دست آمده است. همچنین برای تشخیص اختلال بدریخت انگاری بدن، علاوه بر مصاحبه از پرسش نامه وسواس فکری عملی ییل براون استفاده شد. روش نمونه گیری در این پژوهش، نمونه گیری هدفمند است. تجزیه و تحلیل داده ها در 3 مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. اعتبار مولفه ها از طریق محاسبه شاخص تحلیل محتوا بررسی شد.
یافته هامولفه های اصلی تاثیرگذار در اختلال بدریخت انگاری بدن شامل عوامل فرهنگی و اجتماعی، روان شناختی و زیستی می شود.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج به دست آمده، عوامل متعددی در بروز اختلال بدریخت انگاری بدن نقش دارند و شناسایی آن ها در محیط ها، فرهنگ ها و جوامع مختلف امکان تدوین یک بسته آموزشی یا درمانی و اجرای آن را با یک روش تجربی فراهم می کند.
کلید واژگان: بدریخت انگاری بدن, تحلیل محتوا, اختلال بدریخت انگاری بدنBackground and AimThere is almost no accurate information about the causes of body dysmorphic disorder. Many patients with body dysmorphic disorder who apply for plastic surgery show a negative response to these treatments and sometimes the symptoms get worse. The purpose of the present study was to investigate the causes of body dysmorphic disorder in women.
Methods & MaterialsThe present research was a qualitative study with a content analysis type. Variables and categories were obtained by interviewing 15 experts and eight people with body dysmorphic disorder and reviewing 71 articles. Also, to diagnose body dysmorphic disorder, Yale Brown’s Practical Obsession Questionnaire was used in addition to the interviews. The sampling method in this research was purposive sampling. Data analysis was done in three stages: open, central, and selective coding. The validity of the components was checked by calculating the content analysis index.
Ethical ConsiderationsIn the research, before the interview, written consent was received regarding the specificity and confidentiality of the research (Code: IR.UM.REC.1401.105).
ResultsThe influential factors in body dysmorphic disorder were: a. Cultural and social factors b. Psychological factors, and c. Biological factors.
ConclusionAccording to the obtained results, several factors play a role in the occurrence of body dysmorphic disorder, and their identification in different environments, cultures, and societies provides the possibility of developing preventive measures, and designing and developing a suitable treatment model. However, to increase the external validity of the research, it is suggested to conduct similar research in other societies.
Keywords: Body dysmorphic disorder, Content analysis, BDD -
مقدمه
تصویر بدنی منفی و پیامدهای رفتاری نامطلوب آن از نگرانی های مهم سلامت عمومی است و بررسی عوامل روانشناختی موثر در شکل گیری آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.
هدفاین پژوهش با هدف مقایسه خود شفقت ورزی و انعطاف پذیری شناختی در افراد با و بدون نشانگان اختلال بدشکلی بدن انجام شد.
روشطرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه پژوهش شامل تمامی زنان و مردان 18 تا 40 ساله شهر تهران در سال 1400 بود که از این جامعه 31 نفر به عنوان گروه نمونه دارای نشانگان اختلال بدشکلی بدن و 31 نفر به عنوان گروه نمونه بدون نشانگان اختلال بدشکلی بدن به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس اصلاح شده وسواس فکری- عملی ییل براون- اختلال بدشکلی بدن (1997)، مقیاس خود شفقت ورزی (2011) و سیاهه انعطاف پذیری شناختی (2010) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری به کمک نرم افزار SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هایافته ها نشان داد میانگین نمرات خود شفقت ورزی (Eta=0/34، P=0/001، F=31/16) و انعطاف پذیری شناختی (Eta=0/18، P=0/001، F=31/24) به طور معناداری در گروه دارای نشانگان اختلال بدشکلی بدن پایین تر از گروه بدون نشانگان اختلال بدشکلی بدن بود و بین دو گروه از لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود دارد (0/01>P).
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر بر اهمیت مکانیسم های روانشناختی در علایم اختلال بدشکلی بدن تاکید دارد. این یافته ها نشان داد که روان درمانگران باید در زمان پیشگیری و درمان به ویژگی های روانشناختی خاص افراد دارای علایم اختلال بدشکلی بدن توجه اساسی داشته باشند.
کلید واژگان: اختلال بدشکلی بدن, خود شفقت ورزی, شناخت, انعطاف پذیریIntroductionNegative body image and its adverse behavioral consequences are important public health concerns, and studying effective psychological factors in its formation is very important.
AimThe present research aimed to compare Self-compassion and Cognitive flexibility in people with and without body dysmorphic disorder syndrome.
MethodThe present study had a descriptive and causal-comparative design. The research population consisted of all women and men aged 18 to 40 of Tehran in 2022, from which a sample of 62 people was selected by available and purposeful sampling method (31 people as a sample group with symptoms of body dysmorphic disorder and 31 people as a sample group without symptoms of body dysmorphic disorder). Participants answered the Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale modified for Body Dysmorphic Disorder: BDD-YBOCS (1997), Self-compassion Scale-Short Form (2011), and Cognitive Flexibility Inventory (2010). Data were analyzed using multivariate analysis of variance, by SPSS-25 software.
ResultsThe results showed that the mean scores of self-compassion (F=31.16, P=0.001, Eta=0.34) and cognitive flexibility (F=31.24, P=0.001, Eta=0.18) were significantly lower in the group with symptoms of body dysmorphic disorder than the group without symptoms of body dysmorphic disorder and there was a statistically significant difference between the two groups (P<0.01).
ConclusionThe present study highlighted the importance of psychological mechanisms in the symptoms of body dysmorphic disorder. These findings indicated that psychotherapists should pay essential attention to the special psychological attributes of people with symptoms of body dysmorphic disorder at the time of prevention and treatment.
Keywords: Body dysmorphic disorder, Self-compassion, Cognition, Flexibility -
مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک، سال بیست و پنجم شماره 3 (پیاپی 157، امرداد و شهریور 1401)، صص 484 -499زمینه و هدف
در زمینه علل اختلال بدریخت انگاری بدن تقریبا اطلاع دقیقی در دست نیست. بسیاری از مبتلایان به اختلال بدریخت انگاری بدن که متقاضی جراحی پلاستیک هستند، به این درمانها پاسخ منفی نشان میدهند و گاهی نیز علایم بدتر میشود. هدف پژوهش حاضر، بررسی علل اختلال بدریخت انگاری بدن در زنان است.
مواد و روش هامطالعه حاضر به شیوه کیفی، از نوع تحلیل محتواست. متغیرها و مقوله ها به شیوه مصاحبه با 15 متخصص و 8 فرد مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن و بررسی 71 مقاله به دست آمده است. همچنین برای تشخیص اختلال بدریخت انگاری بدن، علاوه بر مصاحبه از پرسش نامه وسواس فکری عملی ییل براون استفاده شد. روش نمونه گیری در این پژوهش، نمونه گیری هدفمند است. تجزیه و تحلیل داده ها در 3 مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. اعتبار مولفه ها از طریق محاسبه شاخص تحلیل محتوا بررسی شد.
یافته هامولفه های اصلی تاثیرگذار در اختلال بدریخت انگاری بدن شامل عوامل فرهنگی و اجتماعی، روان شناختی و زیستی می شود.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج به دست آمده، عوامل متعددی در بروز اختلال بدریخت انگاری بدن نقش دارند و شناسایی آن ها در محیط ها، فرهنگ ها و جوامع مختلف امکان تدوین یک بسته آموزشی یا درمانی و اجرای آن را با یک روش تجربی فراهم می کند.
کلید واژگان: بدریخت انگاری بدن, تحلیل محتوا, اختلال بدریخت انگاری بدنBackground and AimThere is almost no accurate information about the causes of body dysmorphic disorder. Many patients with body dysmorphic disorder who apply for plastic surgery show a negative response to these treatments and sometimes the symptoms get worse. The purpose of the present study was to investigate the causes of body dysmorphic disorder in women.
Methods & MaterialsThe present research was a qualitative study with a content analysis type. Variables and categories were obtained by interviewing 15 experts and eight people with body dysmorphic disorder and reviewing 71 articles. Also, to diagnose body dysmorphic disorder, Yale Brown’s Practical Obsession Questionnaire was used in addition to the interviews. The sampling method in this research was purposive sampling. Data analysis was done in three stages: open, central, and selective coding. The validity of the components was checked by calculating the content analysis index.
Ethical ConsiderationsIn the research, before the interview, written consent was received regarding the specificity and confidentiality of the research (Code: IR.UM.REC.1401.105).
ResultsThe influential factors in body dysmorphic disorder were: a. Cultural and social factors b. Psychological factors, and c. Biological factors.
ConclusionAccording to the obtained results, several factors play a role in the occurrence of body dysmorphic disorder, and their identification in different environments, cultures, and societies provides the possibility of developing preventive measures, and designing and developing a suitable treatment model. However, to increase the external validity of the research, it is suggested to conduct similar research in other societies.
Keywords: Body dysmorphic disorder, Content analysis, BDD -
مقدمه
بدشکلی بدنی و کمال طلبی از دغدغههای ذهنی عمده دانش آموزان نوجوان، این آینده سازان کشور، است. هدف از انجام این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر کمال طلبی و اختلال بدشکلی بدن دانش آموزان دارای این نگرانیها بود.
مواد و روش هاطرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. از میان 360 دانشآموز دختر دوم متوسطه از 4 دبیرستان [U1] در منطقه 14 شهر تهران (1399)، تعداد 34 نفر با نمرات بالای خط برش (نمره 93) در مقیاس اختلال بدشکلی، انتخاب شدند و بهعنوان نمونه پژوهش، بهطور تصادفی در دو گروه 17 نفری قرار گرفتند. به علت همکاری نکردن و افت آزمودنیها، 11 نفر در گروه آزمایش و 13 نفر در گروه گواه باقی ماندند. هر دو گروه پرسش نامه کمال طلبی را پر کردند. درمان شناختی-رفتاری در گروه آزمایشی، طی 8 جلسه بر اساس راهنمای درمانی رایت و همکاران در فضای مجازی انجام شد؛ اما گروه گواه مداخلهای دریافت نکرد. در پایان پس آزمون انجام گردید. ابزار پژوهش مقیاس کمال طلبی و مقیاس اختلال بدشکلی بدنی بود. تحلیل دادهها بهوسیله آنکوا در متن مانکوا و تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرمافزار SPSS vol.26 صورت گرفت.
یافتهها:
اثربخشی درمان شناختی-رفتاری در بدشکلی بدن در سطح P≤0.01 معنادار و در متغیر کمال طلبی معنادار نبود. درمان شناختی-رفتاری 9/39 درصد واریانس متغیرهای پیشبین را تبیین کرد.
بحث و نتیجهگیری:
نظر به اثربخشی و کارآمدی درمان شناختی-رفتاری، برای کاهش نگرانیهای ذهنی دانش آموزان و پیشگیری از اختلالات مرتبط و نیز ارتقای کیفیت زندگی آنان، میتوان این آموزشها را در برنامه درسی گنجاند.
کلید واژگان: بدشکلی بدنی, کمال طلبی, درمان شناختی رفتاری, دانش آموزانIntroductionBody dysmorphic disorder (BDD) and perfectionism are the main mental concerns of adolescent students who are the future makers of the country. This study aimed to determine the effectiveness of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) on perfectionism and BDD in students with these concerns.
Material & MethodsThe quasi-experimental research design was pretest-posttest with a control group. From 360 high school female students from 4 high schools in the 14th district of Tehran (2016), 34 people with high scores on the cut line (score 93) were selected regarding the BDD scale and as a research sample were randomly divided into two groups of 17 cases per group. Due to the lack of collaboration and sample attrition, 11 and 13 cases in the experimental and control groups completed the perfectionism questionnaire, respectively. The experimental group participated in eight CBT sessions based on the treatment guide of Wright et al. in cyberspace; however, the control group did not receive any intervention. Finally, the post-test was administered. The research instruments were the Physical Appearance Perfectionism Scale and Body Dysmorphic Disorder Symptom Scale. The data were analyzed in SPSS software (version 26) using ANCOVA, MANCOVA, and multivariate covariance analysis.
FindingsThe effectiveness of CBT in BDD was not significant at P≤0.01 and the perfectionism variable. The CBT explained 39.9% of the variance of predictor variables.
Discussion & ConclusionConsidering the effectiveness and efficiency of CBT to reduce students' mental concerns, prevent related disorders, and improve their quality of life, this piece of training can be included in the school curriculum.
Keywords: Body dysmorphic disorder, Cognitive-behavioral therapy, Perfection-ism, Students -
BACKGROUND
Body Dysmorphic Disorder (BDD) is a psychic disorder in which a person is dissatisfied with their normal appearance. Identifying these people among the applicants for cosmetic surgery leads to the proper decision about the cosmetic procedure of these patients and their postoperative consequences.
METHODSThis cross-sectional study was performed on 250 women referred to a private Plastic Surgery Clinic in Mashhad, Iran from 2016 to 2017. Applicants were divided into two groups as abdominoplasty and other cosmetic surgeries. BDD was assessed using the modified form of the Bill Brown Questionnaire. Applicants' information including age, marital status, number of children, education level, and history of cosmetic surgeries were recorded.
RESULTSThe mean BDD score in the abdominoplasty group and another group was 93.6 ± 23.5 and 75.5 ± 25.8, respectively. There was a significant difference between the two groups in terms of the BDD score (P-value < 0.001). Although there was a notable relation between BDD score and marital status, no significant association between BDD score, age, and education level was found.
CONCLUSIONConsidering the exact criteria of BDD, we noticed a significant increase in the frequency of BDD in abdominoplasty applicants. It was erroneous and could be explained by not applying the accurate diagnostic criteria of BDD.
Keywords: Body Dysmorphic Disorder, Cosmetic Surgery, Abdominoplasty, Rhinoplasty -
Background and Objective
Body dysmorphic disorder (BDD), known as an obsessive-compulsive disorder, is considered a risk factor for mental health and well-being, especially during adolescence and particularly among adolescent girls. Body image anxiety and suicidal ideation are two categories of complications that have been linked to BDD. The present study aimed to investigate the effect of mindfulness-based cognitive therapy on body image anxiety and suicidal ideation of adolescent girls with BDD.
Materials and MethodsThis study was a quasi-experimental longitudinal study in the form of a pretest-posttest design with experimental and control groups. It was conducted from April 9, 2020, to August 18, 2020. The participants included 25 adolescent girls with a BDD score of more than 25, who were randomly selected from among the adolescent girls studying in schools of District 5 in Tehran, Iran. Data were analyzed in the SPSS software (version 22) using the one-way ANCOVA test.
ResultsThe findings revealed that by removing the effect of pre-test scores as a covariate variable, the main effect of treatment on post-test scores (is significant for body image anxiety (P<0.01), determined at 16%. The findings also showed that by eliminating the effect of pre-test scores as a covariate variable, the main effect of treatment on post-test scores was significant for suicidal ideation (P<0.01), estimated at 10.2%.
ConclusionsThe results suggest that this approach can be helpful in effectively helping to improve body image anxiety, as well as reducing suicidal ideation, in adolescent girls with BDD.
Keywords: Body dysmorphic disorder, Body image, Cognitive therapy, Mindfulness, Suicidal ideations -
Background
Body dysmorphic disorder (BDD) and social anxiety are two concepts related to body dissatisfaction. These concepts have been linked to sociocultural attitudes to appearances and painful experiences in interpersonal relationships.
ObjectivesThe present study examines the relationship between childhood traumas with social appearance anxiety (SAA) and BDD through the mediating role of sociocultural attitudes toward appearance (SATA).
MethodsThis cross-sectional study was conducted on 415 university students in Tehran, Iran using the convenience sampling method in 2019 - 2020. Data were analyzed using SPSS version 24 and Amos version 21 software.
ResultsAccording to our results, while childhood traumas were not directly related to BDD (β = 0.059; SE = 0.31), SAA seemed to play a statistically significant mediating role (β = 0.17; SE = 0.005). Moreover, childhood trauma was related to SAA both directly (β = 0.24; SE = 0.001) and through the mediating role of SATA. In addition, SATA (β = 0.17; SE = 0.005) significantly predicted BDD (β = 0.27, P < 0.001). The assumed model was in good fit with the acquired data (CFI = 0.97, GFI = 0.95, NFI = 0.94, RMSEA = 0.046).
ConclusionsChildren who have had traumatic experiences may experience anxiety and self-doubt. Thus, childhood traumas are ostensibly related to signs of BDD and SAA through the mediation of sociocultural attitudes. Childhood traumas can also predict susceptibility to rejection in interpersonal relationships. However, no results have been found to mediate rejection sensitivity concerning trauma with BDD and SAA.
Keywords: Body Dysmorphic Disorder, Childhood Traumas, Social Appearance Anxiety, Sociocultural Attitudes Toward Appearance -
مقدمه و هدف
بیماری ویتیلیگو یکی از شایع ترین اختلالات رنگ دانه ای محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اختلال بدشکلی بدن و نشخوار ذهنی در افراد مبتلا به بیماری پوستی ویتیلیگو (لک و پیسی) بود.
روش کارپژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام افراد مبتلا به بیماری پوستی ویتیلیگو (لک و پیسی) مراجعه کننده به متخصصان پوست درکلینیک های پوست و زیبایی شهر اهواز در سال 1398 بودند. از میان آن ها، 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه های اختلال بدشکلی بدن لیتلتون، آکسوم و پوری (2005) و نشخوار ذهنی نولن، هوکسما و مارو (1991) استفاده شد. گروه آزمایشی تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) (10 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه وتحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش اختلال بدشکلی بدن (0/001>P) و نشخوار ذهنی (0/001> P) افراد مبتلا به بیماری پوستی ویتیلیگو (لک و پیسی) اثربخش بود و این نتیجه تا مرحله پیگیری تدوام داشت.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج به دست آمده می توان از درمان پذیرش و تعهد به منظور کاهش اختلال بدشکلی بدن و نشخوار ذهنی افراد مبتلا به بیماری پوستی ویتیلیگو (لک و پیسی) بهره برد و از این راه به کاهش تنش در آن ها کمک کرد.
کلید واژگان: اختلال بدشکلی بدن, درمان پذیرش و تعهد, نشخوار ذهنیIntroduction and purposeVitiligo is the most common depigmenting skin disorder. The present study aimed to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on body dysmorphic disorder and rumination in people with vitiligo.
MethodsThis applied research was conducted based on a Pre-test/Post-test/ follow-up design with the control group. The statistical population of the study included all patients with vitiligo referred to dermatologists in dermatology and cosmetic clinics in Ahvaz in 2019. Among them, 30 patients were selected by purposeful sampling method and assigned to two groups of cased and control. In order to collect data, the following questionnaires were used: Body Dysmorphic Disorder of Littleton, Aksom and Puri (2005), as well as Rumination of Nolen, Hoxma and Marv (1991). The experimental group received acceptance and commitment therapy (ACT) (10 90-minute sessions), while the control group did not receive any intervention. Data were analyzed in SPSS software (version 22) using repeated measure analysis of variance using.
ResultsThe results pointed out that the ACT was effective in the reduction of body dysmorphic disorder (P<0.001) and rumination (P<0.001) in people with vitiligo, and this result continued until the follow-up phase.
ConclusionAs evidenced by the obtained results, the ACT can be used to reduce body dysmorphic disorder, rumination, and tensions in people with vitiligo.
Keywords: Acceptance, commitment therapy, Body dysmorphic disorder, Rumination -
زمینه و هدف
شایعترین تشخیص دارای همبودی با اختلال بدریختی بدن، افسردگی است. نگرانی اصلی در مورد افراد با اختلال بدریختی بدن که دارای علایم افسردگی بوده و عملکردشان در کنش های مختلف، مختل است، پرخاشگری خودآزارگرانه و خودکشی است. هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی درمانهای شناختی-رفتاری و فراشناختی بر افسردگی، اندیشهپردازی خودکشی، و پرخاشگری خودآزارگرانه افراد با نشانه های پیش بالینی اختلال بدریختی بدن بود.
روشپژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. نمونه مورد مطالعه شامل 51 دانش آموز دختر با نشانه های پیش بالینی اختلال بدریختی بدن از یک دبیرستان دولتی شهر تهران در سال 98-1397 بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. این شرکت کنندگان پس از ورود به مرحله ارزیابی و دریافت رضایت آگاهانه در یکی از سه گروه مداخله ای درمان شناختی رفتاری، فراشناختی، و فهرست انتظار جایدهی شدند. افراد نمونه پرسشنامه ترس از تصویر بدن (لیتلتون، 2005)، پرسشنامه افسردگی بک-2 (بک و همکاران، 1996)، پرسشنامه اندیشه پردازی خودکشی (بک، 1979) و زیرمقیاس پرخاشگری خودآزارگرانه پرسشنامه سبک های پرخاشگری (علوی زاده و همکاران، 1396) را در ابتدا و به عنوان مرحله پیشآزمون تکمیل کردند و پس از ده جلسه درمانی 90 دقیقه ای گروهی برای گروه های آزمایشی، در مراحل پسآزمون و پیگیری 3 ماهه، هر سه گروه مورد سنجش مجدد قرار گرفتند. داده ها به شیوه تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر در محیط نرم افزار SPSS-26 تحلیل شد.
یافته هانتایج این مطالعه نشان داد که هرچند روش های شناختی- رفتاری و فراشناختی بر بهبود علایم افسردگی (0/01>p)، اندیشه پردازی خودکشی (0/05>p) و پرخاشگری خودآزارگرانه اثربخش بوده اند (0/05>p)، اما درمان شناختی- رفتاری اثربخشی بیشتری در کاهش افسردگی داشته است (0/05>p) و تفاوت معناداری بین این دو روش در بهبود اندیشه پردازی خودکشی و پرخاشگری خودآزارگرانه وجود نداشته است (05/0<p).
نتیجه گیریبر اساس این یافته ها می توان بیان کرد که هر دو روش های شناختی- رفتاری و فراشناختی بر بهبود نشانه های مرتبط با خلق افراد با علایم بیش بالینی اختلال بدریختی بدن، اثربخش هستند. همچنین وجود جلسه فعال سازی رفتاری می تواند علت برتری درمان شناختی- رفتاری باشد.
کلید واژگان: درمان رفتاری- شناختی و فراشناختی, اختلال بدریختی بدن, افسردگی, اندیشهپردازی خودکشی, پرخاشگری خودآزارگرBackground and PurposeThe most common comorbid disorder with body dysmorphic disorder (BDD) is depression. Masochistic aggression and suicide are the main concerns about individuals with BDD who suffer from depression and have impaired function. Present study aimed to compare the effectiveness of cognitive behavioral therapy (CBT) and metacognitive therapy (MCT) on depression, suicide ideation, and masochistic aggression among individuals with subclinical symptoms of BDD.
MethodThis study was a quasi-experimental study with a control group pretest-posttest design. The sample included 51 girls with subclinical symptoms of BDD who had been selected with purposive sampling from a public secondary school in Tehran in the academic year 2018-2019. After being evaluated and giving the informed consent, the participants were randomly assigned to one of the two experimental groups of CBT and MCT or waiting list. The participants completed the Body Image Concern Inventory (Littleton, 2005), Beck Depression Inventory-II (Beck et al., 1996), Beck Scale for Suicide Ideation (Beck et al., 1979), and masochistic aggression subscale of Aggression Styles Inventory (Alavizadeh & et al., 2016) at the pre-test, post-test and 3 months follow-up stages. Data were analyzed by repeated-measures ANOVA in SPSS-26.
ResultsResults showed that although CBT and MCT were effective in alleviating the symptoms of depression (p<0.01), suicide ideation (p<0.01) and masochistic aggression (P<0.05), CBT was more effective in decreasing depression (p<0.05). There was no significant difference between CBT and MCT in terms of their effect on suicide ideation and masochistic aggression (P<0.05).
ConclusionAccording to these findings, it can be concluded that CBT and MCT are effective in alleviating the mood-related symptoms in individuals with subclinical symptoms of BDD. Furthermore, the behavioral activation session can be the reason of the higher effectiveness of CBT.
Keywords: Cognitive behavior therapy, metacognitive therapy, body dysmorphic disorder, depression, suicide ideation, masochistic aggression -
Background
Body dysmorphic disorder (BDD) is a relatively common and often severe psychiatric disorder. This disorder is a highly distressing disorder associated with poor quality of life. In addition, it is characterized by persistent and intrusive preoccupation with perceived defects or flaws in one’s physical appearance accompanied by repetitive behaviors such as mirror checking, excessive grooming, and reassurance seeking.
ObjectivesThe purpose of this study was to examine the prevalence of BDD symptoms and body dissatisfaction among college students. Furthermore, the current study examined students’ checking behaviors and the parts of the body that they were most concerned about. This research also sought to examine the comorbidities associated with BDD symptoms, such as eating disorders, obsessive-compulsive disorder, depression, and social anxiety.
MethodsA total of 750 college students were recruited from different schools of the Shiraz University, including Social Science, Engineering, Art, Education and Psychology, and Science and Art, using the cluster sampling method. Two classes were randomly selected in each school, and those who were volunteers took part in this study. Participants completed several questionnaires, including the Body Dysmorphic Disorder questionnaire, Beck Depression inventory, Maudsley Obsessive-Compulsive Disorder scale, Social Phobia inventory, and Eating Attitude test. To analyze the data, descriptive statistics such as frequency and percentage were used.
ResultsThe results of this study showed that about 77% of college students were dissatisfied with at least one part of their bodies. The findings also revealed that the prevalence of BDD symptoms among college students was 4.5%. Furthermore, our results indicated that college students were mostly concerned about the appearance of their skin followed by hair, nose, weight, stomach, height, teeth, breast, and other parts of the body. In terms of checking behaviors, checking in front of a mirror, reassurance seeking, seeking treatment, and comparing themselves with others were the most common behaviors. The most prevalent comorbidity associated with BDD symptoms was obsessive compulsive disorder followed by social anxiety, depression, and eating disorders.
ConclusionsThis study highlighted that the majority of college students were dissatisfied with their bodies. This research also showed that college students are at high risk of mental health problems.
Keywords: Prevalence, Comorbidity, College Students, Body Dysmorphic Disorder -
Objectives
Dysmorphic disorders of the body are one of the most common abnormalities in women with breast cancer. Women with this disorder seem to be over-represented, which affects their individual and social life. In this regard, the present study aims at assessing the effectiveness of group psychotherapy based on admission and commitment to the Obsessive-Compulsive Disorder of Body Dysmorphic Disorder in women with breast cancer.
MethodsThe present study is a quasi-experimental research with a pre-test-post-test-follow-up design with the control group. For this purpose, 30 patients with breast cancer, who were referred to Khansari and Shariati Hospitals in Arak in 2016, were selected through convenience sampling method; they were randomly assigned to control and experimental groups (15 patients in each group). This study used a correctional scale for Obsessive-Compulsive Disorder (Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale modified for Body Dysmorphic Disorder); the experimental group was treated for 8 sessions (each session 60 minutes), but no intervention was received in the control group. For data analysis, descriptive and deductive statistics were used to analyze covariance.
ResultsThe results of covariance analysis showed a significant difference between the two groups in improving the Obsessive-Compulsive Disorder of the body during the post-test (F=16.53, P<0.0001) and follow-up (F=11.56, P=002) stages.
DiscussionAcceptance and commitment therapy can be effective in recovering the Obsessive-Compulsive Disorder of women with breast cancer.
Keywords: Admission, commitment, Breast cancer, Body dysmorphic disorder -
زمینه و هدف
اختلال بدریخت انگاری بدن یک بیماری غیرفعال است که شیوع بالایی در سراسر جهان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودپنداره، همجوشی شناختی و بهزیستی اجتماعی با اختلال بدریخت انگاری بدن در بین نوجوانان دختر صورت پذیرفت.
مواد و روش ها:
روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مطالعه کلیه نوجوانان دختر متوسطه شهرستان دامغان در سال 1398-1397 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای 310 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس با روش نمونه گیری هدفمند 110 نفر به عنوان نمونه نهایی برگزیده شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزارهای خودپنداره (Self-Concept Scale)، همجوشی شناختی (Cognitive Fusion Scale)، بهزیستی اجتماعی (Social Well-Being Scale) و مقیاس اختلال بدریخت انگاری بدن (Body Dysmorphic Disorder Scale) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. داده ها در نرم ا فزار آماری SPSS وارد شدند.
یافته ها:
نتایج نشان داد که بین خودپنداره (55/0-r</em>=)، همجوشی شناختی (59/0r</em>=) و بهزیستی اجتماعی (62/0-r</em>=) با اختلال بدریخت انگاری بدن در نوجوانان دختر رابطه معنا داری وجود داشت (05/0p</em><). همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که خودپنداره (28/0-=B)، همجوشی شناختی (32/0=B) و بهزیستی اجتماعی (39/0-=B) اختلال بدریخت انگاری بدن نوجوانان را پیش بینی می کنند (05/0p</em><).
نتیجه گیری:
اختلال بدریخت انگاری بدن نوجوانان دختر توسط متغیرهای خودپنداره، همجوشی شناختی و بهزیستی اجتماعی قابل پیش بینی است، بنابراین پیشنهاد می شود که روا ن شناسان و مشاوران جهت کاهش اختلال بدریخت انگاری بدن نوجوانان، نقش خودپنداره، همجوشی شناختی و بهزیستی اجتماعی را موردتوجه قرار دهند. همچنین پژوهشگران، انجام پژوهش های بیشتر در زمینه اختلال بدریخت انگاری بدن در نوجوانان را توصیه می کنند.
کلید واژگان: خود شناخت, بهزیستی, اختلال بدریخت انگاری بدن, نوجوانAim and BackgroundBody dysmorphic disorder is a disabling illness with a high worldwide prevalence. The present study aimed at investigating the relationship between self-concept, cognitive fusion and social well-being with body dysmorphic disorder among female teenagers.
Methods and Materials:
The research method was descriptive and correlational. The statistical population included all female high school students in Damghan during 2018-2019 Of the population, 310 subjects were selected by multi-stage random cluster sampling. Then by using purposive sampling method 110 students were selected as the final sample. In order to collect data, the instruments of self-concept (self-concept scale), cognitive fusion (cognitive fusion scale), social well-being (social well-being scale) and body dysmorphic disorder (body dysmorphic disorder scale) were used. Data analysis was conducted by Pearson correlation coefficient and multiple regression tests. The data were entered into SPSS software.
FindingsThe results showed a significant relationship between self-concept (r=-0.55), cognitive fusion (r=0.59) and social well-being (r=-0.62) the body dysmorphic disorder of female teenagers (p<0.05). In addition, the results of multiple regression showed that self-concept (-0.28), cognitive fusion (0.32) and social well-being (-0.39) significantly predict the body dysmorphic disorder of female teenagers (p<0.05).
ConclusionsFemale teenagers' body dysmorphic disorder is predictable by the self-concept, cognitive fusion and social well-being. Therefore, it is suggested that psychologists and counselors consider the role of self-concept, cognitive fusion and social well-being to decrease the level of teenagers' body dysmorphic disorder. Also, the researchers conduct further studies on the teenagers' body dysmorphic disorder.
Keywords: Ego, Cognition, Health, Body Dysmorphic Disorder, Adolescen -
زمینه و هدف
اختلال بدشکلی بدن، یکی از اختلالات شایع دوران نوجوانی می باشد که به صورت اشتغال ذهنی با نقص تخیلی یا تحریف مبالغه آمیز یک عیب خفیف و جزئی در ظاهر جسمانی تعریف می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هم آمیزی شناختی تصویربدن، انعطاف ناپذیری روان شناختی تصویر بدن، معنا در زندگی و ذهن آگاهی با اختلال بدشکلی بدن در بین دختران دبیرستانی شهر خرم آباد بود.
روش کاراین پژوهش از نوع همبستگی بود و جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم در سال تحصیلی 96-1395 در شهر خرم آباد بود که از بین آنان تعداد 364 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع اوری اطلاعات شامل: مقیاس اصلاح شده اختلال وسواس فکری-عملی ییل-بروان برای اختلال بدشکلی بدن، پرسش نامه هم آمیزی شناختی-تصویر بدن(CFQ-BI)، پرسشنامه انعطاف ناپذیری روان شناختی تصویر بدن(BIPIS)، مقیاس زندگی ارزش محو (ELS) و پرسشنامه پرسشنامه ذهن آگاهی (MAAS) بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار 22SPSS و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به روش گام به گام استفاده گردید.
یافته هانتایج نشان داد که بین هم آمیزی شناختی تصویربدن، انعطاف ناپذیری روان شناختی تصویر بدن، معنا در زندگی و ذهن آگاهی با اختلال بدشکلی بدن رابطه معنادار آماری وجود داشت (05/0p<). همچنین یافته ها نشان داد که متغیرهای هم آمیزی شناختی تصویر بدن، انعطاف ناپذیری روان شناختی تصویر بدن، معنا در زندگی و ذهن آگاهی نقش معنی داری در پیش بینی اختلال بدشکلی بدن دانش آموزان دختر داشت، این چهار متغیر 7/85 درصد از تغییرات اختلال بدشکلی بدن را پیش بینی کرد.
نتیجه گیریبر اساس یافته های پژوهش هم آمیزی شناختی تصویربدن، انعطاف ناپذیری روان شناختی تصویر بدن، معنا در زندگی و ذهن آگاهی توان پیش بینی اختلال بدشکلی بدن را دارا هستند و در درمان اختلال بدشکی بدن باید مورد توجه قرار گیرند.
کلید واژگان: اختلال بدشکلی بدن, انعطاف ناپذیری روان شناختی تصویر بدن, ذهن آگاهی, معنا در زندگی, هم آمیزی شناختی تصویر بدنBackgroundBody dysmorphic disorder is one of the most common adolescent disorders, which is defined as preoccupation with imaginary defect or exaggerated distortion of a minor physical defect. The purpose of the present study is to investigate the relationship of body image-related cognitive fusion, body image psychological inflexibility, meaning of life and mindfulness with body dysmorphic disorder in a group of female students in Khoramabad city.
MethodsThis is a correlation study and the population comprised of all second-grade female students in Khoramabad city in 2016-17 academic year. Of these, n=364 were selected using random cluster sampling. The data collection instruments were the modified Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale for Body Dysmorphic Disorder, Cognitive Fusion Questionnaire- Body Image (CFQ-BI), Body Image Psychological Inflexibility Scale (BIPIS), Engaged Living Scale (ELS) and Mindfulness Attention Awareness Scale (MAAS). The collected data were analyzed using SPSS-v22.0, Pearson correlation coefficient and multivariate regression analysis using a step-wise method.
ResultsThe results showed that body image-related cognitive fusion, body image psychological inflexibility, meaning of life and mindfulness were significantly correlated with body dysmorphic disorder in female students (p<0.05). Body image-related cognitive fusion, body image psychological inflexibility, meaning of life and mindfulness played a significant role in anticipating the body dysmorphic disorder in female students. These four variables predicted 85.7% of variation in body dysmorphic disorder.
ConclusionAccording to the results, body image-related cognitive fusion, body image psychological inflexibility, meaning of life and mindfulness can predict body dysmorphic disorder. Hence, they need to be considered in the treatment of body dysmorphic disorder.
Keywords: Body dysmorphic disorder, Body image psychological inflexibility, Mindfulness, Meaning of life, Body image-related cognitive fusion -
BackgroundThe aim of the current study was to propose a model for body dissatisfaction, body comparison and internalization of appearance-related ideals as mediators of self-esteem, multidimensional perfectionism, perception of teasing, and perceived sociocultural pressures of body dysmorphic disorder symptoms.MethodsThis was a correlational study performed via structural equation modeling. The statistical population of the study consisted of 802 university students who were chosen via the multilevel cluster sampling method. The data collection tools included Yale-Brown obsessive-compulsive scale modified for body dysmorphic disorder, multidimensional body-self relations questionnaire, and Rosenberg self-esteem, multidimensional perfectionism, sociocultural attitudes towards appearance, body comparison, perception of teasing and perceived sociocultural pressure scales. For data analysis, structural equation modeling was used via Lisrel 8.5 software.ResultsAlthough the initial model was a poor fit to the data, the fit was improved after some modifications were made. There were some differences between the male and female models, but body dissatisfaction maintained a mediator role with respect to self-esteem and perceived sociocultural pressures of body dysmorphic disorder symptoms in both genders.ConclusionsFindings of the current study proposed a comprehensive model regarding understanding of the structural interactions of various psychosocial factors of body dysmorphic disorder symptoms. Comprehending dynamics of the aforementioned factors is essential both in interventional and prophylactic approaches.Keywords: Body Dysmorphic Disorder, Body Image, Perfectionism, Self-Concept, Structural Equation Modeling
-
مقدمهاختلال بدشکلی بدن یکی از اختلالات شایع دوران نوجوانی است که با اشتغال ذهنی به وجود نقص جسمانی در بدن مشخص می شود.هدفهدف کلی این پژوهش تعیین اثربخشی هنردرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر خودپنداره و تن انگاره در دختران نوجوان مبتلا به اختلال بدشکلی بدن شهر اهواز بود.روشنمونه پژوهش شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) از دانش آموزان بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود و جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودپنداره، روابط چند بعدی خود - بدن استفاده شد.یافته هابرای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیری و نرم افزار 16 SPSS استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، هنردرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل باعث تغییر معنی دار در نمرات خودپنداره و تن انگاره شده است و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز تداوم داشته است.نتیجه گیریبنابراین می توان نتیجه گرفت که هنردرمانی مبتنی بر اصول درمان شناختی رفتاری می تواند در درمان افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن مورد استفاده قرار بگیرد.کلید واژگان: هنردرمانی, درمان شناختی- رفتاری, خودپنداره, تن انگاره, اختلال بدشکلی بدنIntroductionBody dysmorphic disorder is one of the common adolescence disorders which is characterized by mental occupation with bodily deficits.AimThe overall aim of this study was to determine the effectiveness of cognitive-behavioral art therapy on the self-concept, body image in adolescent girls suffering from body dysmorphic disorder in Ahvaz city.MethodThe sample consisted of 30 students (15 in the experimental group and 15 in the control group) from the students who were selected by convenience sampling. The research method was quasi-experimental with pre-test, post-test, and follow-up and with the control group. For data collection, Yale-Brown obssesive compulsive scale and Self-concept questionnaire, multidimensional body- self relashionship questionnaire were used.ResultsTo analyze data, multivariate covariance analysis and SPSS16 software were used. Data results analysis indicated that cognitive-behavioral based art therapy in the experimental group compared with the control increased self-concept and body image and this effect continued during the follow-up phase.ConclusionTherefore, it can be concluded that principles of art therapy based on cognitive-behavioral therapy can be used in the treatment of people with abdominal disorder.Keywords: Art therapy, Cognitive-behavioral therapy, Self-concept, Body image, Body dysmorphic disorder
-
زمینه و هدفبا توجه به تغیرات فرهنگی و اجتماعی جامعه و تغییر نگرش افراد به زیبایی و توجه افراد به ظاهر و گرایش به ایجاد تغییرات به منظور رسیدن به زیبایی ، نگرانی در مورد ظاهر و تصویر بدنی تحریف شده می تواند مشغله ذهنی به بدن را ایجاد و افراد را مستعد اختلال بد شکلی بدنی نماید. هدف پژوهش حاضر، تعیین روابط ساختاری طرحواره های ناسازگار اولیه و اختلال بد شکلی بدن به میانجی گری اضطراب و فرا نگرانی بود.روش و مواددر این مطالعه توصیفی- همبستگی تعداد 300 نفر از زنان که در یک بازه زمانی شش ماهه، به مراکز درمانی پوست و مو شهرستان قائمشهر مراجعه کرده بودند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه، پرسشنامه افکار اضطرابی (فرانگرانی) و آزمون اضطراب بود. تجزیه و تحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار SPSS-22 و لیزرل 8. 80 انجام گرفت.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان، (4/2) 22 سال بود. با بالا رفتن نمره طرحواره ناسازگار با میانگین (انحراف معیار) (5/0) 5/3 میزان اختلال بدشکلی بدنی با میانگین (انحراف معیار) (5/0) 7/3 افزایش یافت (001/0>P). با افزایش میزان متغیر اضطراب با میانگین (انحراف معیار) (5/0) 5/3 و فرانگرانی با میانگین (انحراف معیار) (6/0) 6/3 به عنوان متغیرهای میانجی، تاثیر طرحواره ناسازگار اولیه بر اختلال بدشکلی بدن، نسبت به رابطه مستقیم بین آنها بیشتر شد (001/0>P).نتیجه گیریمطالعه نشان داد که با افزایش نمره طرحواره ناسازگار میزان اختلال بدشکلی بدنی افزایش یافت و با افزایش میزان متغیر اضطراب و افکار اضطرابی به عنوان متغیرهای میانجی، تاثیر طرحواره ناسازگار اولیه بر اختلال بدشکلی بدن، نسبت به رابطه مستقیم بین آنها بیشتر شد.کلید واژگان: طرحواره های ناسازگار اولیه, اضطراب, فرانگرانی, اختلال بد شکلی بدنBackground and ObjectiveConsidering the cultural and social changes of the society and the attitudes of people towards beauty and the attention of people to appearances and tendency to make changes in order to achieve beauty, concern with appearances and distorted physical image could be preoccupy people with their body and make them prone to body dysmorphic disorder. The purpose of this study was to determine structural relationships between early maladaptive schemas and body dysmorphic disorder mediated by anxiety and over-concern.Materials and MethodsIn this descriptive-correlational study, 300 women at dermatology clinic in Qaemshahr during a 6-month period were selected by convenience sampling method. Data were collected via practical obsessive-compulsive questionnaire, initial maladaptive schema, anxiety inventory, and anxiety test. Data analysis was carried out using SPSS-22 and Lisrel 8.80 software by structural equations.ResultsThe mean (SD) age of participants was 22 (2.4). Increased scandal score with mean (SD) of 3.5 (0.5) was associated with increased physical deformity score with mean (SD) of 3.7 (0.5) (P<0.001). Increased anxiety score with mean (SD) of 3.5 (0.5) and over-concern score with a mean (SD) of 3.6 (0.6) as intermediary variables, the effect of early maladaptive schemas on body dysmorphic disorder was increased compared to their direct relationship (P<0.001).ConclusionThe study showed that increasing score of maladaptive scales resulted in increased score of deformity disorder. In addition, increased score of anxiety and anxiety thoughts as intermediary variables, resulted in increased effect of early maladaptive schema on dysmorphic body disorder compared to the direct relationship between them.Keywords: Early maladaptive schemas, Anxiety, Over-concern, Body dysmorphic disorder
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.